30.1.13

KEYSER SŐZE, μια ωραία μπάντα με προοπτικές


KEYSER SŐZE "Lights" 
Κυκλοφορεί σε CD και ψηφιακή μορφή από τις 28 Ιανουαρίου! 

Δύο χρόνια ενεργής παρουσίας στην εναλλακτική μουσική σκηνή της Αθήνας. Ζωντανές εμφανίσεις... το τρίο του Στάμου Μπάμπαρη (φωνή, κιθάρα), Βελισσάριου Πράσσα (μπάσο) και Γιώργου Διαθεσόπουλου (τύμπανα), παρουσιάζει την πρώτη του επίσημη κυκλοφορία σε CD και ηλεκτρονική μορφή. 

Από τα τέλη του 2010 –όταν δύο πρώην μέλη των Flakes, μετά από βλάβη στους ενισχυτές τους, έχασαν το καθαρό κανάλι και βρήκαν τον ντράμερ τους- οι Keyser Sőze αποδεικνύουν ότι η απλή σύνθεση: κιθάρα-μπάσο-ντραμς, αποτελεί την ιδανική βάση για τη δημιουργία ενός οικείου, αλλά και ταυτόχρονα δικού τους ξεχωριστού alternative rock ήχου. Με το όνομά τους, που παραπέμπει σε μία αμφιλεγόμενη περσόνα από τον κινηματογράφο και την ειλικρινή παραδοχή ότι ο ήχος τους είναι επηρεασμένος κυρίως από τα 90s (όπως τους κατηγοριοποιούν), τολμούν να μην ανήκουν στα μουσικά trends και να μην υπηρετούν το hype. 

Βασίζουν τον ήχο τους σε δυνατές κιθάρες, πιασάρικες μελωδίες και έξυπνες μπασογραμμές . Όλα αυτά, όμως, «μουτζουρωμένα» με τις απαραίτητες «βρόμικες» πινελιές από τη μίξη του παραγωγού τους Αντώνη Γεώργου. Τα τέσσερα τραγούδια που παρουσιάζονται με αυτήν την κυκλοφορία, έχουν περιπλανηθεί σε όλη την Αθήνα, πριν τελικά «παρκάρουν» στο “Lights”. Ξεκίνησαν τη διαδρομή τους από «τζαμαρίσματα» σε ένα τεράστιο ρετιρέ στην Αλεξάνδρας, εξελίχθηκαν στις πρόβες στο Sonic Playground στον Κολωνό, ηχογραφήθηκαν στο στούντιο του Μάνου G στο Γουδί και ολοκληρώθηκαν στο σαλόνι του παραγωγού της μπάντας Αντώνη Γεώργου στο Κουκάκι. 

Οι τελευταίοι στίχοι γράφτηκαν σε ένα μπαλκόνι στο Γουδί και το εξώφυλλο εμπνεύστηκε από μία έκθεση στο Βερολίνο. Συναυλίες στα γνωστά στέκια του ιστορικού κέντρου, φωτογραφίσεις σε μία ταράτσα δίπλα στο Παίδων, γυρίσματα του ομώνυμου video clip σε ένα γκαράζ στο Χαλάνδρι και όλα αυτά “with a little help from my friends” οδήγησαν στο πρώτο επίσημο ep των Keyser Sőze, “Lights”.

Ακούστε όλο το υλικό των Keyser Sőze: http://soundcloud.com/keyser- s-ze-band
Αγοράσετε ψηφιακά το
ep και ακούστε τα κομμάτια: http://keysersozeband.bandcamp.com/
Δείτε το official video: "Lights": https://www.youtube.com/ watch?v=cpnJVUX1uEA
Επισκεφθείτε τη σελίδα των Keyser Sőze στο facebook: http://www.facebook.com/pages/ Keyser-S%C3%B6ze/ 182576425092248

29.1.13

Το TEEN ART FEST μόλις αρχίζει δράση για νέους

                                      
Ο Οργανισμός Πολιτισμού Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων στηρίζει και συνεργάζεται με το «Ελληνικό Δίκτυο Γυναικών Ευρώπης» και τον χώρο τέχνης ¨12 Ακροπόλεις” στο πλαίσιο της επιμορφωτικής δράσης για την πρόληψη βίας και την ενδυνάμωση των νέων.
 
Στόχος του προγράμματος TEEN ART FEST είναι, οι νέοι να έχουν την
ευκαιρία και να καλλιεργήσουν δεξιότητες και ταλέντα ώστε να
επικοινωνούν και να διεκδικούν μέσα από την Τέχνη και τον Πολιτισμό,
με επίκεντρο τα Ανθρώπινα Δικαιώματα.



Ο χώρος τέχνης «12 ΑΚΡΟΠΟΛΕΙΣ» έχει αναλάβει την διοικητική και
γραμματειακή ευθύνη του έργου.
Υπεύθυνη παιδαγωγικά, είναι η εκπαιδευτικός Τέχνης, Νίκη Ρουμπάνη, που
υπηρετεί στο 2ο Πειραματικό Γυμνάσιο Αθήνας.


Χώρος :
Στον χώρο του Ο.Π.Α.Ν.Δ.Α., Λ. Αλεξάνδρας 152, Μετρό Αμπελοκήπων.
Χρόνος:
11πμ -2μμ, κάθε Κυριακή και 5-8μμ, εφόσον δημιουργηθεί απογευματινό
τμήμα..
Το Πρόγραμμα περιλαμβάνει δύο υποπρογράμματα από καλλιτεχνικά-
επιμορφωτικά δρώμενα, με δυνατότητα παρακολούθησης από 45 το πολύ
άτομα κάθε φορά, ηλικίας από 13-18 ετών.

Ενότητες του Προγράμματος:
Πέντε τρίωρες συναντήσεις καλλιτεχνικής δημιουργίας με θέματα:
  • Χρώμα – η δύναμη του ρυθμού και η μελωδία της αρμονίας.
  • Άνθρωπος – ο άνθρωπος σαν θέμα των καλλιτεχνών – το σώμα, τα πάθη, η έκφραση.
  • Eco Art – Arte Povera – συνθέσεις με αφορμή τα άχρηστα αντικείμενα.
  • Ματιέρες και Συναισθήματα – ψάχνοντας την υφή της ύλης με αφορμή τα συναισθήματα.
  • Σύνθεση εικόνας μέσα από μια ιδέα ή μύθο- σύνθεση δρώμενων στον χώρο και βίντεο αρτ. Παράλληλα οι Καλλιτεχνικές δράσεις θα προάγουν δεξιότητες αποδοχής της ιδιαιτερότητας και διαχείρισης των κρίσεων.

ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
Έναρξη Α κύκλου: 3 /2/2013 και λήξη, 3/3/2013, Εγγραφές
ως τη συμπλήρωση αριθμού συμμετοχών.
Έναρξη Β κύκλου: 10/3/2013 και λήξη. 7/4/2013. Εγγραφές
ως την συμπλήρωση αριθμού συμμετοχών.
 

Σε περίπτωση εγγραφών διπλάσιου αριθμού συμμετεχόντων, θα υπάρξει
απογευματινό πρόγραμμα επανάληψης του πρωινού.

  
Η λήξη του προγράμματος, στις 13 και 14/4/2013, θα περιλαμβάνει διήμερο
έκθεσης έργων των νέων δρώμενα και απονομές διπλωμάτων συμμετοχής.

 

Επειδή η συμβολή των εκπαιδευτικών θα είναι καθοριστική, η πρόσκληση είναι ανοιχτή 
για τη συμμετοχή τους, με την παρουσίαση του θέματος στα σχολεία και το συντονισμό σχετικών δράσεων για το μέλλον, ώστε συναισθηματικά και ηθικά οι νέοι να βρουν στήριξη, μέσα
από τον Πολιτισμό.


για περαιτέρω πληροφορίες και διευκρινίσεις.  
Πρόσωπο επαφής:
κ. Δημήτρης Ηλιάδης
ΤΗΛ. 2109718208, 9πμ-2μμ


TEEN ART FEST

 * Σημειώνεται πως το Πρόγραμμα θα ξεκινήσει με μια εορταστική και παράλληλα
ενημερωτική εκδήλωση για την οποία θα ενημερωθείτε στην ιστοσελίδα
 teenartfest.wordpress.com/

Εδώ η ανάπτυξη, εδώ η καλή ‘‘είδηση’’…



O tempora, o mores! -που σημαίνει «Ω καιροί, ω ήθη»- ο Κικέρων συνήθιζε να λέει, σχολιάζοντας αρνητικά τα επικρατούντα ήθη. Πηγή, ότι η πατρότητα της φράσης αποδίδεται στον Κικέρωνα, είναι η τρίτη –και έγχρωμη- έκδοση του Λεξικού για το σχολείο και το γραφείο, από το Κέντρο Λεξικολογίας, του Γεωργίου Μπαμπινιώτη. Για τον καθηγητή, οι συστάσεις περιττεύουν.

Αναρωτιέμαι, ωστόσο, ποιες ήταν οι συστάσεις των συντελεστών του καναλιού του Αμαρουσίου για το ρεπορτάζ, που διεξήχθη, σχετικά με την αραβική επένδυση στο περιβόητο χιονοδρομικό κέντρο στη Γκιόνα. Η είδηση παρουσιάστηκε στο δελτίο ειδήσεων του ant1 της Δευτέρας 28 Ιανουαρίου 2013. Έφτασαν στο σημείο να γελοιοποιήσουν μέχρι και επίσημους επαγγελματικούς παράγοντες, ζητώντας τη γνώμη τους επί του ευφάνταστου χιονοδρομικού. Πώς, λοιπόν, φτάσαμε μέχρι εδώ, στην ανάπτυξη και στην… καλή είδηση;

Επειδή πλέον υπάρχει το ψηφιακό χωριό των κακών-διαστρεβλωμένων-ειδήσεων. Επειδή όταν η κρίση γνώμης υπάρχει, η ελλιπής και φουριόζικη συμπεριφορά συνυπάρχει. Και επειδή, τελευταία, οι περικοπές των εξόδων εγκυμονούν την ανάθεση ρόλων στους φθηνότερους και ανεπαρκείς αναγνώστες εμπορίου, αντί για την ανάθεση σε γνώστες των θεμάτων που καλούνται να μεταδώσουν. Ακόμη χειρότερα, όμως, διαπιστώνεται η κρίση της ομαδικής δουλειάς. Διότι, αν έστω ένα μάτι, μία «ένσταση», για το ποια ήταν η πηγή του ρεπορτάζ, υπήρχε, το χοντροειδές λάθος της τηλεοπτικής προβολής θα είχε αποτραπεί.
  
Στο διαδίκτυο γραφόταν ότι «σύμφωνα με κάποια δημοσιεύματα», πρόκειται να δημιουργηθεί αυτό το χιονοδρομικό της Γκιόνας. Δεν διευκρινιζόταν, βέβαια, ποια ήταν τα εν λόγω δημοσιεύματα. Μόνη αλήθεια, η οποία προκύπτει μέσα από όλο αυτό το ψηφιακό-τηλεοπτικό ταξίδι της είδησης με το έλκηθρο της ανάπτυξης-σαν τα χιόνια-είναι ότι το «Κουλούρι» σημείωσε επιτυχία. Ενώ, το Κατάρ θα καταριέται πλέον η υπεύθυνη του «δημοσιογραφικού» ρεπερτορίου. Καθώς, δεν διάβασε την ταυτότητα της ηλεκτρονικής εφημερίδας, όπου διευκρινίζεται ότι πρόκειται για «μοναδικές ειδήσεις από μια έμπειρη, ευφάνταστη δημοσιογραφική ομάδα». Πώς, επομένως, το ατόπημα να μην είναι απαράδεκτο;

Και, από την άλλη, πραγματικά αναρωτιέμαι πώς μπορείς να βασιστείς σε ένα μόνο ηλεκτρονικό τύπο προκειμένου να οργανώσεις και να προβάλεις ένα θέμα. Ώστε, δεν υπάρχουν ειδήσεις; Γίναμε τόσο ξενομανείς, ώστε αυτή η εξέλιξη εκθειάζει την αποθέωση της ξενομανίας για την αραβική ελπίδα; Όχι. Ειδήσεις υπάρχουν, άνθρωποι συνυπάρχουν. Μέσα σε όλα, το είδαμε και αυτό. 


3ος διαγωνισμός performance του Κινητήρα

3ος διαγωνισμός performance του Κινητήρα με θέμα:
«Πόσο ρατσιστής είσαι;»

Μετά το ερώτημα “Τι μ' αρέσει στην κρίση”(διαγωνισμός 2011) και το ερώτημα “Τί θα έκανες αν δεν φοβόσουν” (διαγωνισμός 2012), το αναπόφευκτο φετινό ερώτημα του διαγωνισμού: «Πόσο ρατσιστής είσαι;» 

H Ελλάδα έχει δεχτεί και συνεχιζει να δέχεται ένα μεγάλο κύμα μεταναστών. Ταυτόχρονα, οι Έλληνες έχουν υπάρξει και συνεχίζουν να είναι μετανάστες σε όλο τον κόσμο. Άνθρωποι με διαφορετικό χρώμα δέρματος, με διαφορετικούς προγόνους από διαφορετική μητέρα γη ζουν, δουλεύουν και κινούνται ανάμεσα μας – ή και εμείς ζούμε, δουλεύουμε και κινούμαστε ανάμεσα τους. Συνεπώς πώς βρίσκουν χώρο ο φόβος και ο ρατσισμός να τρυπώσουν;Φταίει η κρίση γι αυτό; 

Είναι ο ρατσισμός ένα παροδικό φαινόμενο; Απέναντι σε ποιούς είμαστε ρατσιστές; Μόνο στους ανθρώπους διαφορετικής εθνικότητας;Τι γίνεται με τους άντρες; Τις γυναίκες; Τα ζώα; Τους ανθρώπους με αναπηρία; Τον προϊστάμενο μας; Τους πολιτικούς; Υπάρχει κάποιο μαγικό χάπι για την εξάλειψή του; Θα μας περάσει; Η ματιά μας απέναντι σε καθετί ξένο, διαφορετικό μας καθορίζει. Τελικά πόσο ρατσισμό κρύβεις μέσα σου; Και ποιος τον έβαλε εκεί;  

Τα τυπικά του διαγωνισμού 
Οι καλλιτέχνες καλούνται να δημιουργήσουν ένα trio-performance διάρκειας 5-15 λεπτών μέσα από το θέατρο, το χορό, τη μουσική, το stand up comedy κτλ. Η διαδικασία του διαγωνισμού έχει ως εξής: 

1. Οι συμμετέχοντες καλούνται να δηλώσουν το ενδιαφέρον τους στο mail cv@kinitiras.com μέχρι τις 13/02/12, στέλνοντας συμπληρωμένη τη φόρμα που θα βρούν ακολουθώντας αυτό το σύνδεσμο: http://kinitiras.com/v2/themes/default/pdf/festival-application.doc 

2. Θα γίνει επιλογή 6-8 performances, οι οποίες θα παρουσιαστούν στο Κινητήρας studio στις 28 με 31 Μαρτίου. Η επιλογή θα γίνει από μια τριμελή επιτροπή που αποτελείται από τις Ana Sanchez-Colberg, Δήμητρα Αράπογλου και Βίκυ Αδάμου. 

Νικητές και βραβεία: 
Από το διαγωνισμό θα αναδειχθούν δύο νικητές και θα δοθούν δύο βραβεία: 
• Το βραβείο της επιτροπής, το οποίο συνεπάγεται με την ευκαιρία να παρουσιάσουν μια παράσταση στο Κινητήρας studio κατά τη διάρκεια του τέταρτου «In progress festival» το Φθινόπωρο του 2013 για τρεις βραδιές. 
• και το βραβείο του κοινού, το οποίο είναι χρηματικό έπαθλο ύψους 399,99 ευρώ. 

Επιπλέον, οι νικητές θα έχουν την ευκαιρία μέσα από το διαγωνισμό να αναδειχθούν και θα διαφημιστούν στα media στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. 

Ο διαγωνισμός είναι μέρος του προγράμματος «Καλλιτέχνες με κρίση», και σκοπό έχει να δώσει κίνητρο και να ενθαρρύνει την καλλιτεχνική κοινότητα να συνεχίσει να δημιουργεί σε αυτή τη δύσκολη περίοδο που περνάει η Ελλάδα και ο κόσμος. 


*Φωτογραφία: Synes Elischka από το Residency του Georg Hobmeier τον Σεπτέμβριο του 2012 (Performer: Ioanna Kampylafka, Georg Hobmeier) 

 Κινητήρας Studio-Artistic Residency Centre 
Διεύθυνση: Ερεχθείου 22, Ακρόπολη Τηλ: 2109248328 

21.1.13

Όσα παίρνει ο άνεργος στο Θέατρο Μεταξουργείο


Μπορεί η επιθεώρηση να είναι ένα είδος για το οποίο εγείρονται ερωτήματα, σχετικά με το μέλλον της σάτιρας και τους δόκιμους τρόπους εκφοράς της, όμως η επιθεώρηση της Άννας Βαγενά με τίτλο Όσα παίρνει ο άνεργος είναι μια χαριτωμένη, απολαυστική παράσταση, επενδύοντας στο εκφραστικό μέσο της υπερβολής προκειμένου τα επίκαιρα και σοβαρά προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας, όπως είναι ο ρατσισμός και η βία, να καυτηριαστούν. Παράλληλα, τα κείμενα εκθέτουν το πολιτικό κενό και την ελλειμματική εξουσία. Κατά τη διάρκεια της παράστασης, οι ατάκες, που φέρνουν γέλιο, δείχνουν πως τα κείμενα των Λάκη Μπέλλου και Γιώργου Γαλίτη έπιασαν τόπο στη δεμένη ομάδα του θιάσου, χωρίς να ξεχειλώσουν ή να είναι κενά σημασίας. Παπάδες, ληστείες, καλλιστεία της πανεπιστημιακής ανεργίας, όλα τα νούμερα προκαλούν με έξυπνο τρόπο. Και εξίσου έξυπνα, βέβαια, η επιθεώρηση ως είδος που μπορεί και ζητά την ανανέωση, επηρεάζεται από τις τρέχουσες πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις. Πόσο μάλλον όταν στην ιστορία της ελληνικής πολιτικής το πρόβλημα με το «στικάκι», το οποίο δόθηκε από χέρι σε χέρι για να θαλασσοδέρνεται, εξακολουθεί και παραμένει ζήτημα προς διαλεύκανση, η επιθεώρηση Όσα παίρνει ο άνεργος ενσωματώνει στα κείμενα, γραμμένα από το καλοκαίρι, και αποσπασματικές πληροφορίες από τον ημερήσιο ή κυριακάτικο τύπο σχετικά με την οικονομική διάβρωση του κόσμου, όπου οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι. Με χιούμορ, όμως, και αισιοδοξία, η Άννα Βαγενά προτείνει τη δουλειά της στο κοινό, σε δική της σκηνοθεσία, δίνοντας ζωή στη θρυλική φιγούρα της Βαγγελίτσας με το τσεμπέρι από τη Ραχούλα. Είναι άμεση, κωμικότατη, πλασμένη για την επιθεώρηση. Η μουσική είναι του Λουκιανού Κηλαηδόνη, τα σκηνικά και τα κοστούμια του Κώστα Βελινόπουλου, ενώ παράλληλα παίζουν οι ηθοποιοί Σοφία Αλεξανιάν, Ηλιάνα Αραβή, Γιώργος Γιαννακάκος, Κατερίνα Θεοχάρη (ήταν στο «παραπέντε» η «κοντή»), Σταύρος Καλλιγάς, Νίκος Μπουρνιάς, Βασίλης Μυλωνάς. Γελάσαμε και αυτό έχει τη σημασία του. Βγήκαμε Ποπάι –pop eye- και όπου πάει.  

Θέατρο Μεταξουργείο
Διεύθυνση
Ακαδήμου 14, 104 36

Τηλέφωνο
2105234382    

19.1.13

Βενζίνη/ του Νίκου Εγγονόπουλου (1907-1985)

Βενζίνη Εγγονόπουλος Nίκος
  πηγή:  http://www.snhell.gr/anthology/content.asp?id=7&author_id=7
μέσα στο δάσος
εκεί όπου ανάμεσα απ' τα πυκνά κλαργιά
φτάνει λίγο φως
απ' τον βαρύ ουρανό
κοντά στο χώμα
που το σκεπάζει
παχύ στρώμα
σάπια φύλλα
σε μια κλάρα χαμηλή
κάθεται ένα
π ο υ λ ί

ένα πουλί
πολύ
περίεργο:
σα μαδημένο
σα σκεφτικό

έ ν α   π α λ ι ό   π ο υ λ ί

τι να σκέπτεται άραγες
αυτό το πουλί
το παλιό
στο σκοτάδι;

αχ! τίποτα
δε σκέπτεται απολύτως τίποτα!

απλούστατα
συνέλαβε δι' αυτήν
ένοχον
πάθος

(από το Mην Oμιλείτε εις τον οδηγόν, Kύκλος 1938)

18.1.13

Η Οδύσσεια του Ουίλσον στο Εθνικό Θέατρο



Η «Οδύσσεια» του Αμερικανού σκηνοθέτη Ρόμπερτ Ουίλσον, σε συμπαραγωγή του Εθνικού με το Piccolo Teatro του Μιλάνου, είναι το αποτέλεσμα μιας σύγχρονης οπτικοποίησης, η έναρξη της οποίας, για το θεατή, σηματοδοτεί το πέρασμα στη μαγεία της εικόνας, ενώ το τέλος της ιστορεί την αμφιθυμία ανάμεσα στην εργαζόμενη μνήμη, ήτοι κειμενική α-λήθεια, και στην περιεργαζόμενη κειμενικότητα.

Ειδικότερα, η εργαζόμενη μνήμη είναι αυτή που νοερά σημειώνει μια σχέση αναφοράς με το κείμενο και την αλήθεια του μύθου, ώστε η σημασία της να εδράζεται στη μη λήθη. Από την άλλη, η περιεργαζόμενη κειμενικότητα αναπτύσσεται στη σχέση του συμβόλου «Οδύσσεια» με τα δεδομένα της οπτικής, της θεατρικής τέχνης και της αντίληψης. Δε χωρεί αμφιβολία ότι πρόκειται για ένα παράδειγμα τέχνης και οπτικής αντίληψης. Αν για τον Μαλλαρμέ, «η ποίηση γράφεται με λέξεις», αναντίλεκτα για τον Ουίλσον, η σκηνοθεσία γράφεται με εικόνες.

Στο πλαίσιο αυτού του συμβολισμού, βέβαια, ένα έκτροπο είναι αρκετό για να μην συγχέονται ούτε οι εποχές με τις τάσεις ούτε ο συμβολισμός –ενός ιδεατού περιβάλλοντος- με το σύγχρονο ηδονισμό –της εικόνας και ενός συστήματος εικόνων-. Όταν προορισμός της παράστασης είναι να ταξιδέψει και να διαφημίσει στο εξωτερικό την Ελλάδα και την «Οδύσσεια», όπως την εμπνεύστηκε ο Ουίλσον, η μία οπτική σκηνή τύπου Τζουράσικ Παρκ όχι μόνο είναι παράταιρα περιττή αλλά και είναι, σε όλη την παράσταση, η μόνη κακόγουστη προσέγγιση, η οποία ωστόσο αποδεικνύει αυτό που γίνεται επί σκηνής και, πίσω από την αστική (οπτική) αντίληψη, έχει ένα όνομα: εκκοσμίκευση, μέσα από ηχηρά ονόματα παραγωγής.

Πράγματι, είναι πρόκληση για ένα διάσημο σκηνοθέτη να σπάει το θρησκευτικό-ιερό χαρακτήρα ενός έπους με στόχο να ανοίξει τους ορίζοντές του και να προσφέρει ένα θέαμα εικόνων και ήχου. Και ο Ουίλσον δεν επαφίεται μόνο σε αυτό. Επιλέγει το μουσικό πέρασμα, από σκηνή σε σκηνή, να θυμίζει βωβό κινηματογράφο. Διαμορφώνει το στήσιμο και την υφολογική ερμηνεία των ηθοποιών να παραπέμπουν σε ανατολίτικο θέατρο σκιών. Και αξιοποιεί το φωτισμό, ώστε να αναδεικνύει ποιητικά το σύνολο των μορφών, δημιουργώντας ένα παράλληλο μόρφωμα της παράστασης. Μέσα σε όλα αυτά, δεν ξεχνά τη σχέση του θεατή με το χώρο και, κατά συνέπεια, δουλεύει τη σχέση προοπτικής και βάθους.

Ως εκ τούτου, αυτός ο Αμερικανός κάνει πολλά για να έχει η «Οδύσσεια» τον Ουίλσον της. Μεταξύ των σκηνικών, αυτό που ήταν όχι απλώς ιδιαίτερο αλλά και υποβλητικό, ως δείγμα συγκερασμού, της αισθητικής και του ερωτισμού, ήταν το λουλουδένιο ανάκλιντρο της Κίρκης και του Οδυσσέα. Αντλεί κειμενικές καταβολές στις μέρες τέχνης του 1936 και της Μέρετ Όπενχαιμ, όταν εκείνη εξέθετε το «Φλιτζάνι τσαγιού με γούνινη επένδυση», από γούνα κινέζικης γαζέλας, επεμβαίνοντας στην πράξη του πρωινού, μετά τη συνεύρεση και τον ύπνο ή πριν από την αφύπνιση της νέας επιθυμίας. Ομοίως, η αξιοποίηση του φυσικού, μέσα από το σκηνικό κόσμο των λουλουδιών, λειτουργεί ως υπαινιγμός στην ανθρώπινη φύση και στον ενστικτώδη ερωτισμό.    

Ωστόσο, προκύπτει ένα σημαντικό θέμα, μέσα από αυτήν την οπτική πράξη του έπους: κατά πόσο η οπτική παράσταση της Οδύσσειας ωφελεί και, άρα κρατά σε εγρήγορση τους θεατές της; Διότι, η πρωτοκαθεδρία της εικόνας ενέχει τον κίνδυνο να αποκοιμίσει το θεατή, βυθίζοντας τη σκέψη και απογοητεύοντας την εργαζόμενη μνήμη. Καθώς το οπτικό αποτέλεσμα της παράστασης, επί της ουσίας, δεν μου απευθύνεται, καθώς είτε είμαι είτε δεν είμαι εκεί, ένα και το αυτό, τότε δεν μπορεί να γίνει λόγος για παραμύθι, εκτός και αν επαναπροσδιορίσουμε το «παραμύθι», χαρακτηριστικό του οποίου μέχρι σήμερα είναι η αμεσότητα.

Εν προκειμένω, η «Οδύσσεια» του Ουίλσον για μας, αλλά χωρίς εμάς, δεν συντίθεται στη βάση του θεατή. Συντίθεται στη βάση να γίνει μια κοσμική παραγωγή με δυνατότητες- όπως και οι Ιταλοί (Giacinto Palmarini, Gaia Aprea, Laura Marinoni) συνηθίζουν, για παράδειγμα, στο Teatro Greco των Συρακουσών να παίζουν με μικρόφωνα- προκειμένου να προβληθεί μία υπερ-παράσταση, ένα υπερωκεάνιο που σταθμεύει ανά τον κόσμο και μέσα στο χρόνο. Έτσι γίνεται και το παιχνίδι των δημοσίων σχέσεων. Η οπτικοποίηση της «Οδύσσειας» του Ουίλσον και ο τρόπος με τον οποίο σχηματοποιεί τη διάρκεια, τελικά, καταλήγουν όχι απλώς να μη συγκινούν- γιατί αυτός ποτέ δεν ήταν και ο σκοπός- αλλά να μη συνεπαίρνουν το θεατή από την αρχή έως το τέλος. Ενώ η αρχή της «Οδύσσειας» με τον Όμηρο, Νικήτα Τσακίρογλου, ταξιδεύει το θεατή στο όνειρο και τον μεταφέρει σε ένα χρόνο φάσμα, η πορεία προς την ολοκλήρωση της παράστασης σημειώνει και, κάπως βραδυκίνητα σε μερικά μέρη, το τέλος των εικόνων. Μετά την εικόνα τι λοιπόν; Ενδεχομένως αυτό να είναι και το ζήτημα της οπτικής προσέγγισης: η εικόνα-χρόνος ως μέσο οργάνωσης της αντίληψης.
    
Συνολικά, ως Αντίκλεια, Αρήτη και Ευρύκλεια(υπηρέτρια της Πηνελόπης) η Λυδία Κονιόρδου πέτυχε ισορροπημένες και εντυπωσιακές μεταμορφώσεις, διατηρώντας τη γραμμή της ερμηνείας μέσα από το σπασμένο καθρέφτη, με το να διαχειρίζεται την απόσταση ή τη χειρονομία κατά περίπτωση. Η  Μαρία Ναυπλιώτου  ως Καλυψώ, Κίρκη και Πηνελόπη απέδωσε άρτια τις κινησιολογικές και υφολογικές απαιτήσεις των ρόλων, προσθέτοντας μια αριστοκρατική αύρα. Όλοι οι ηθοποιοί ακολούθησαν την κοινή σκηνοθετική γραμμή, ωστόσο ο Οδυσσέας του Σταύρου Ζαλμά, επειδή είχε και τον περισσότερο χρόνο να εκτεθεί, εγκλωβίστηκε μέσα στο οπτικό αποτέλεσμα. Καθώς ήταν ο μόνος που ήταν, αλλά δεν ήταν, -εφόσον έπρεπε να διαχειριστεί και την κρυφή ταυτότητα του Οδυσσέα-, φάνηκε ότι μιμείται το πρόσωπό του, ενώ η σκηνοθετική γραμμή της πόζας ήταν πέραν της μίμησης και πλησιέστερα στην εποπτεία της στιγμής. Όπως και να ‘χει πάντως, στην εποχή της εικόνας και των κινήτρων, η «Οδύσσεια» του Ουίλσον είναι μία παράσταση που δεν μπορείς να αγνοήσεις. Η εξαιρετική μουσική του Θοδωρή Οικονόμου το επαληθεύει.  

Η ταυτότητα της παράστασης
Σύλληψη, Σκηνοθεσία, Σχεδιασμός σκηνικού,  Σχεδιασμός φωτισμών: Robert Wilson
Κείμενο: Simon Armitage
Δραματουργία: Wolfgang Wiens
Συνεργάτες σκηνοθέτες: Ann-Christin Rommen / Tilman Hecker
Σχεδιασμός κοστουμιών: Yashi Tabassomi
Συνεργάτης – Σχεδιασμός σκηνικού: Stephanie Engeln
Μουσική επίβλεψη: Hal Willner
Συνεργάτης σχεδιαστής φωτισμών: Scott Bolman

Μετάφραση κειμένου στα ελληνικά – Δραματολογική υποστήριξη: Γιώργος Δεπάστας
Μουσική – Πιάνο: Θοδωρής Οικονόμου
Σχεδιασμός ήχου: Studio 19 – Κώστας Μπώκος, Βασίλης Κουντούρης
Φωνητική διδασκαλία: Μελίνα Παιονίδου
Βοηθός σκηνοθέτη: Νατάσσα Τριανταφύλλη
Βοηθός σκηνογράφου: Μαρία Τσαγκάρη
Βοηθός  ενδυματολόγου: Βασιλική Σύρμα

Τα σκηνικά και τα κοστούμια κατασκευάστηκαν στα εργαστήρια του Piccolo Teatro di Milano.

Διανομή
Οδυσσέας: Σταύρος Ζαλμάς
Όμηρος, Τειρεσίας: Νικήτας Τσακίρογλου
Αντίκλεια, Αρήτη, Ευρύκλεια: Λυδία Κονιόρδου
Καλυψώ, Κίρκη, Σειρήνα, Πηνελόπη: Μαρία Ναυπλιώτου
Ζευς, Αλκίνοος, Εύμαιος: Αλέξανδρος Μυλωνάς
Ευρύλοχος, Αντίνοος: Άκης Σακελλαρίου
Αθηνά, Σειρήνα: Ζέτα Δούκα
Ερμής, Τηλέμαχος, Αλκμαίων: Αποστόλης Τότσικας
Ελπήνωρ: Κοσμάς Φοντούκης
Ναυσικά: Βίκυ Παπαδοπούλου
Ευρυβάτης, Ευρύμαχος: Γιωργής Τσαμπουράκης
Περιμήδης, Αμφίνομος: Γιώργος Γλάστρας
Πολίτης: Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης
Σειρήνα, Υπηρέτρια της Κίρκης: Λένα Παπαληγούρα
Σειρήνα, Υπηρέτρια της Κίρκης: Μαριάνα Καβαλιεράτου
Ναύτης: Γιώργος Τζαβάρας
Άντιφος, Αγέλαος: Θανάσης Ακοκκαλίδης
Φαίακες: Λένα Παπαληγούρα | Γιώργος Γλάστρας | Μαριάννα Καβαλιεράτου | Θανάσης Ακοκκαλίδης
Θεοί: Θίασος

Στο ρόλο του Κύκλωπα ακούγεται η φωνή του Δημήτρη Πιατά
Φωτογραφίες: Εύη Φυλακτού, Stephanie Engeln
Εθνικό Θέατρο, Κεντρική Σκηνή Τσίλλερ, Αγίου Κωνσταντίνου 22 – 24

17.1.13

Συζητώντας για την τέχνη στα χρόνια της κρίσης

Με αφορμή το βιβλίο της Κάτιας Γέρου  
Αλλάζοντας τους παλμούς της καρδιάς - 
Συζητήσεις για το θέατρο με την Ιόλη Ανδρεάδη, 
ο Πολυχώρος Τέχνης ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ 
σε συνεργασία με τις εκδόσεις ΚΑΛΕΙΔΟΣΚΟΠΙΟ, 
διοργανώνει συζήτηση με θέμα «Η τέχνη στα χρόνια της ύφεσης». 
Θα μιλήσουν 
ο Κωστής Καπελώνης (σκηνοθέτης-ηθοποιός) και η Νάνσυ Τρικαλλίτη (θεατρολόγος). 

Θα διαβάσουν οι ηθοποιοί: Βασίλης Βλάχος και Κάτια Γέρου 

Δευτέρα 21 Ιανουαρίου 2013, 
Σπάρτης 14, Πλατεία Αμερικής, στις 20:30 
Πληροφορίες: 210 8673655

Ρώσικη πρωτοπορία στο TITANIA CINEMAX


Αφιέρωμα στη Ρώσικη κινηματογραφική πρωτοπορία με 4 από τις σημαντικότερες ταινίες των πρώτων χρόνων της Σοβιετικής Επανάστασης που δίκαια θεωρούνται από τις καλύτερες ταινίες όχι μόνο του Σοβιετικού αλλά και του Παγκόσμιου κινηματογράφου . Η Μάνα του Πουντόβκιν, Το Θωρηκτό Ποτέμκιν του Αϊζενστάιν, Ο Άνθρωπος με την Κινηματογραφική Μηχανή του Βερτόφ και η Νέα Βαβυλώνα των Κόζιντζεφ και Τράουμπεργκ, θα προβάλλονται στον κινηματογράφο TITANIA CINEMAX, από σήμερα, 17/01 έως 23/01 και οι τέσσερις καθημερινά, με ένα ενιαίο εισιτήριο των 5 ή των 3 ευρώ (για τους ανέργους). 
To ημερήσιο πρόγραμμα είναι: 

ΤΕΤ 17/01 - ΠΕΜ 23/01 
17:30 - Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΜΗΧΑΝΗ 
19:00 - ΘΩΡΗΚΤΟ ΠΟΤΕΜΚΙΝ 
20:15 - Η ΜΑΝΑ 
22:00 - Η ΝΕΑ ΒΑΒΥΛΩΝΑ

TITANIA CINEMAX
Πανεπιστημίου & Θεμιστοκλέους

Έκθεση σκίτσων του Νικήτα Κλιντ, Σόλωνος 133

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ


Οι εκδόσεις Αλεξάνδρεια
παρουσιάζουν την έκθεση σκίτσων του
Νικήτα Κλιντ
Διάρκεια έκθεσης: 21 Ιανουαρίου - 27 Ιανουαρίου 2013
Ώρες Λειτουργίας: 17.00  -  21.00


Την Κυριακή 27 Ιανουαρίου 2013 στις 20.00
θα προβληθεί η νέα ταινία του
Αλέξανδρου Βούλγαρη
Χιγκίτα



Είσοδος ελεύθερη


Αίθουσα Εκδηλώσεων Εκδόσεων Αλεξάνδρεια
Σόλωνος 133, 2ος όροφος, Αθήνα

Ο Ρίτσαρντ Σέννεττ στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών

Η Πόλη και οι Πολίτες
Ομιλία του Ρίτσαρντ Σέννεττ
21 Ιανουαρίου 2013 19:00 Μικρή Σκηνή
Η εκδήλωση εντάσσεται στον Κύκλο
Παγκόσμια πόλη - Ξανασκέψου την Αθήνα
Η κοινωνική συμβίωση στις σύγχρονες πόλεις παρουσιάζει ολοένα μεγαλύτερες περιπλοκές. Κατοικούμε σε πόλεις που επεκτείνονται διαρκώς, την ώρα που η ζωή γίνεται όλο και πιο πολύ ιδιωτική υπόθεση. Οι όγκοι των κτιρίων μεγαλώνουν, αλλά μαζί μεγαλώνει και μία αίσθηση ανασφάλειας που προκαλείται τόσο από την αύξηση της εγκληματικότητας όσο και από την ανεργία και το «ελαστικό» εργασιακό περιβάλλον. Οι δημόσιοι χώροι, όπου υπάρχουν, έχουν χάσει τον παραδοσιακό τους ρόλο ως σημεία συνάντησης και ανθρώπινης επαφής. Στο εσωτερικό των πόλεων οι διαχωρισμοί, οι διακρίσεις, η απομόνωση κάθε είδους είναι μάλλον ο κανόνας, παρά η εξαίρεση.
Μια παγκόσμιας εμβέλειας προσωπικότητα των γραμμάτων, ο Αμερικανός κοινωνιολόγος Richard Sennett μιλά στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών για το κατά πόσο όλα αυτά υπονομεύουν την ιδιότητα του πολίτη στο περιβάλλον της σύγχρονης πόλης, κατά πόσο πλήττουν το δημοκρατικό κοινωνικό συμβόλαιο που εντάσσει τη συνύπαρξη σε ένα πλέγμα δικαιωμάτων, υποχρεώσεων και ανθρωπιστικών αρχών, αλλά και για το ποιες είναι οι σύγχρονες προτάσεις για μια ποιοτική αστική διαβίωση.

πηγή
Η συνέχεια του κειμένου:
http://www.sgt.gr/gr/programme/event/992
Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών
Λεωφόρος Συγγρού 107-109, Αθήνα 11745
Εισιτήρια: 210 900 5 800,
Διοίκηση: 2130 1 78000

16.1.13

Τα κορίτσια δεν πρέπει να παίζουν ποδόσφαιρο...

Τα κορίτσια δεν πρέπει να παίζουν ποδόσφαιρο
Τα κορίτσια δεν πρέπει να παίζουν ποδόσφαιρο

Στη βιβλιοθήκη του Cervantes της Αθήνας γίνεσαι μέλος για ένα χρόνο με 20€ ή με 10€ αν έχεις φοιτητική ιδιότητα. Και, κάθε φορά, υπάρχει πάντα ένα βιβλίο να σε περιμένει στο ράφι. Πρώτη ημέρα των εκπτώσεων, με απορρόφησε ένα θεατρικό κείμενο για τη ροή, τη μίξη θεμάτων και ρόλων, αλλά και χάρη στην εύστοχη μετάφρασή του, της Μαρίας Χατζηεμμανουήλ και του Δημήτρη Ψαρρά.

Ο τίτλος του θεατρικού είναι Τα κορίτσια δεν πρέπει να παίζουν ποδόσφαιρο της Ισπανίδας Marta Buchaca. Δεν είναι το θέμα του κειμένου, ότι τρεις άνθρωποι, άγνωστοι μεταξύ τους, αρχίζουν να συνδέουν το νήμα των ζωών τους σε έναν θάλαμο νοσοκομείου, ύστερα από ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα, αυτό που καθηλώνει τον αναγνώστη-θεατή. Είναι το μοντάζ του υλικού της Buchaca που σε κάνει να την προσέξεις· η διαδοχή των θεμάτων-ερωτημάτων σε κάνει να αξιολογήσεις τον τρόπο με τον οποίο σε φέρνει ενώπιον της θεατρικής αγωνίας, ενόσω κινείται στα όρια της υπόνοιας, δημιουργώντας συνεκδοχές, ώστε το ‘‘είδος’’ να ανταμώσει το ‘‘γένος’’.

Αυτό το είδος, το σύγχρονο θεατρικό έργο, αφορά στο γένος, στους κοινωνικούς και πολιτικούς θεσμούς, από τη στιγμή που θίγονται τα θέματα της σεξουαλικής κακοποίησης, της παιδεραστίας, της μονογονεϊκής οικογένειας, της επικοινωνίας με τον άλλο ως τρίτο αλλά και της διατομικής, απρόσκοπτης επαφής του «εγώ» με το «εσύ», σε σχέση με τις παραμέτρους της μέριμνας και της διαπαιδαγώγησης από και προς τους γονείς. Σαφώς και όλα αυτά τα θέματα συνδέονται και αναπτύσσουν διάλογο με τα στερεότυπα, την ξενοφοβία και τον «καβουκισμό» της σύγχρονης κοινωνίας, φαινόμενα που εξαπλώνονται αναντίρρητα σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο.

Στα κορίτσια δεν πρέπει να παίζουν ποδόσφαιρο, τα τρία πρόσωπα που περιμένουν στο θάλαμο του νοσοκομείου είναι: η μητέρα, η Σάρα και ο Τόνυ. Ο Τόνυ εμφανίζεται μετά τη μητέρα και τη Σάρα. Τα αντίστοιχα τρία πρόσωπα που νοσηλεύονται είναι η κόρη Άννα-της μητέρας-, ο πατέρας-της Σάρα- και η Λύδια, φίλη του Τόνυ. Το γεγονός είναι το ατύχημα, άρα φυσικό είναι η πρώτη ατάκα να έρχεται μέσα από την κοινότοπη ερώτηση: «πώς είναι;», η οποία γίνεται το ελατήριο της συνομιλίας, ανάμεσα στη μητέρα και τη Σάρα. Ευθύς εξαρχής, λοιπόν, τίθεται η υπόνοια της παιδεραστίας, και ως εκ τούτου το διακύβευμα της ηθικής είναι το πρώτο ζήτημα που μένει ανοικτό χαρτί. Για αυτό, το πρώτο ερώτημα-θέμα, που ανοίγει ο διάλογος της μητέρας και της Σάρα, είναι από πού γνωρίζονται η κόρη-Άννα-ασθενής και ο πατέρας της Σάρα.

Ωστόσο, η Buchaca ξέρει πολύ καλά τι γράφει. Η φράση «Τα κορίτσια δεν πρέπει να παίζουν ποδόσφαιρο» είναι αφετηρία και προορισμός συγχρόνως. Αποδομώντας τα υλικά-λέξεις της, το επιτακτικό και απαγορευτικό «δεν πρέπει» από το αναντίλεκτα βιολογικό και αναγκαίο «παίζω», βλέπουμε πώς γράφει την εξίσωση της αντίθεσης ανάμεσα στο κοινωνικό και έμφυλο, από το ένα σκέλος, και στο βιολογικό και αδιαίρετο, από το άλλο. Ο τίτλος-φράση είναι το κλειδί που θα μείνει στο χέρι της συγγραφέως μέχρι το τέλος του κειμένου, όπου και θα αποκαλυφθεί πλήρως στους αναγνώστες-θεατές της.

Μόλις η συνομιλία μητέρας και Σάρα δείξει τους χαρακτήρες και δημιουργηθεί μια κατάσταση, έρχεται ο τρίτος παράγοντας. Είναι, αφενός, η κοπέλα χωρίς συγγενή ακόμη, και αφετέρου, ο Τόνυ. Αυτός επίσης θα έχει, μέχρι το τέλος, -εκτός από διαμεσολαβητικό-, βασικό ρόλο στο έργο. Και τούτο, διότι στο τέλος θα συμβεί η ανατροπή, το έδαφος της οποίας όμως η συγγραφέας έχει προοικονομήσει μέσα από μία φράση του Τόνυ στη μητέρα «Τι φοβάσαι πως θα σου κάνω;». Ώστε, η ανατροπή δεν είναι ανατροπή εν τέλει αλλά είναι η επιβεβαίωση της υπόνοιας για την ανατροπή. Η ανατρεπτική τροπή είναι, επομένως, το ένδυμα της υπόνοιας. Κυοφορεί το επικείμενο να συμβεί· το λανθάνον.

Όταν και ο Τόνυ προστεθεί στο σώμα του κειμένου, έχοντας πάρει τη θέση του, έρχεται το δεδομένο, ότι το αμάξι του ατυχήματος ήταν ένα. Κατά συνέπεια, και οι τρεις είχαν κάποια σχέση μεταξύ τους. Και εφόσον, το ερώτημα «από πού γνωρίζονται», αρχίζει να απαντάται εν μέρει, σαν να περιστρέφεις τον καθρέφτη για να δεις κάθε φορά και ένα σπυρί σου πιο λεπτομερώς, εφόσον το «πού γνωρίστηκαν» έχει τουλάχιστον μία πιθανή απάντηση σε χρόνο διαρκείας, ότι γνωρίζονταν τότε στο αμάξι, έπειτα έρχεται να προστεθεί το πιο καίριο ερώτημα: «γιατί δε μιλάει η μικρή στη μάνα της;». Αυτό κλείνει το έργο. Και κουμπώνει, σε ένα επίπεδο βαθιάς γνώσης για τη δύναμη των σχεσιακών άλλων στις ζωές μας, με την παράλληλη σχέση της Σάρα και του πατέρα της. Και, αυτήν τη σχέση, προτού μας εκθέσει το κενό της, η συγγραφέας την έχει δείξει μέσα από ένα τηλεφώνημα της Σάρα προς τη μητέρα της. Ο πατέρας της ήταν, βάσει του κειμένου, αυτός που αναπλήρωνε, αυτός που αναζητούσε το χαμένο χρόνο. Παράλληλα, και η μικρή Άννα αναπλήρωνε το χρόνο που δεν είχε με τη μητέρα της. Το παράπονο της μητέρας «Ήθελα να το κάνω σωστά…» βρίσκει απήχηση στη Σάρα, στο τέλος του έργου, καθώς προκύπτει μέσα από το κείμενο ότι οι άνθρωποι σφάλλουν σε αυτά τα κοινά θέματα-ερωτήματα ζωής, την ίδια στιγμή που είναι απόμακροι ή ξενόφοβοι, ενώ δεν θα έπρεπε.

Η Σάρα είναι η συνδετική γραμμή για όλα τα πρόσωπα, αυτή που αποκαλύπτει και επαληθεύει την υπόνοια, διότι είναι αυτή που ακούει, και άρα, κατά τον Λακάν, «απολαμβάνει» τις φωνές των άλλων ως «δώρα» για εκείνη. Η Σάρα είναι η ικανή, λοιπόν, να αντέξει τη ζωή. Να γίνει αυτό που είναι.     

Χάρηκα πολύ που οι εκδόσεις Άπαρσις-Μυκηνών 9, Κεραμεικός, 210 34 55226- έχουν νέες προτάσεις. Και ακόμη πιο πολύ ελπίζω στην παράσταση που σύντομα θα ανεβεί στο Βρυσάκι από τις 28 Ιανουαρίου.

Κείμενο: Marta Buchaca
Μετάφραση:
Μαρία Χατζηεμμανουήλ - Δημήτρης Ψαρράς
Σκηνοθεσία:
Χρήστος Στρέπκος
Σκηνικά: Αριστοτέλης Καρανάνος- Αλεξάνδρα Σιάφκου
Ντέπυ Πάγκα
Νατάσσα Νταϊλιάνη
Διονύσης Κλάδης

Info

Χώρος Τέχνης και Δράσης, Βρυσάκι, Βρυσακίου 17, Πλάκα
Ημερομηνία
Από 28 Ιανουαρίου κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.00
Πληροφορίες
Τηλ.: 210 32 10 179
Τιμές εισιτηρίων
Γενική Είσοδος: 10 ευρώ
Μειωμένο: 5 ευρώ

15.1.13

Ο θάνατος του Αντονέλο στο κινηματοθέατρο Τριανόν


Ο θάνατος του Αντονέλο

Μεταξύ των θεατών, ένα ζευγάρι φιλιέται με πάθος, δυο γυμνά πόδια προεξέχουν ενός καθίσματος, μία παριστάνει την κοιμισμένη και όχι μόνο. Είναι μερικές από τις στιγμές πριν από την έναρξη που οριοθετούν, τρόπον τινά, την προ-έναρξη της παράστασης Ο θάνατος του Αντονέλο στο κινηματοθέατρο Τριανόν. Στο σύνολό τους, οι εικόνες φωνάζουν «αμφισβητείστε μας». Οπότε, δεδομένης της εικονοποιητικής υπόθεσης για αμφισβήτηση, η παράσταση αρχίζει με τη σταδιακή έλευση των ηθοποιών στη σκηνή, υπό τη συνοδεία της μουσικής των Ορέστη Πλακιά, Κωνσταντίνου - Ανδρέα Φιορέτου. Αν και του γούστου μου, η ένταση της μουσικής δεν δικαιολογείται από τη χωροχρονική συνθήκη. Ένα το κρατούμενο.

Δεύτερον, το κείμενο της Βιβής Πηνιώτη –βραβευμένο από το ΥΠΠΟ- αφορά σε μια καλή ιδέα, πρωτότυπη, στη βάση της οποίας ο Αντονέλο και η Σεσίλια ενός πίνακα ζωγραφικής προσωποποιούνται, για να επαναστατήσουν. Ώσπου έρχεται η δαιμόνια συντηρήτρια, αυτή που πλέον ελέγχει το «σύστημα». Ιδιαίτερο το θέμα. Τίθεται ένα θεωρητικό διάγραμμα, στον άξονα του οποίου αχνοφέγγει η επιθυμία του υπο-κειμένου για δράση, σε αντιδιαστολή με τον τοποτηρητή του δημόσιου συμφέροντος. Ποιος είναι, εδώ, το κράτος είναι εμφανές.

Ωστόσο, η σκηνοθεσία της παράστασης δεν ανέδειξε καμία ιδέα. Και πώς να το έπραττε, όταν μέλημά της, ευθύς εξαρχής ήταν η αγωνία της επίδρασης, να δείξουμε ότι είμαστε πρωτοποριακοί. Λίγο τσιγάρο, μετά μουσικής γυμνό, βλέμματα στο κενό, υστερίες –που δεν τα έπαιρνε ο Αντονέλο τα σταφύλια- και άντε, το κάναμε το γλυκό της πρωτοπορίας. Ε, αυτό ήταν μάλλον το κερασάκι αλλά επί της ουσίας δεν υπάρχει παντεσπάνι. Ο «κολλεγιοπαιδισμός» περί πρωτοποριακού χάνει την ουσία. Και τι δείχνει την ανύπαρκτη υπόστασή του; Δύο θεατές πίσω μου μιλούν. Ακούω την ερώτηση «καταλαβαίνεις;», για να έρθει και η απάντηση: «είναι πολύ πρωτοποριακό». Μάλιστα. Δεν καταλαβαίνω τίποτα στο σαβουάρ βουάρ εστί «είναι πολύ πρωτοποριακό». Το μάθαμε και αυτό.

Τέταρτον-και τέλος με το ξόδεμα του χρόνου- είναι ωραίο μεν να χτίζεις μια ταυτότητα αλλά όχι να την επιβάλλεις. Ωραία, πρόκειται για το θέατρο του Πανικού, τον Πάνα και το ζωόμορφο σε σχέση με το ανθρώπινο. Η σκηνοθεσία του έργου δεν δικαιολόγησε τη διάδραση ανάμεσα στο συγκεκριμένο σκηνικό έργο της Πηνιώτη και στο σκηνικό, ερμηνευτικό κόσμο του θεάτρου του Πανικού. Φυσικά, το έργο μιλά για τις ανθρώπινες σχέσεις, όπως είπε ένα ζευγάρι γύρω μου, προσπαθώντας να δικαιολογήσουν τι είδαν «μαζί». Ευτυχώς, ένιωσα ξαφνικά χαρούμενη μόνη. Βγαίνοντας, σκεφτόμουν τα χειρότερα, μια υποτιθέμενη συζήτηση με τους συντελεστές για τις δυσκολίες του εγχειρήματος και την πλαστικότητα του σώματος. Βέβαια, και τα τέσσερα κρατούμενα είναι θέμα αισθητικής. Η αισθητική του έργου, κατ’ εμέ, είχε την τύχη του Αντονέλο.


10.1 - 31.1
 ΤΡΙΑΝΟΝ
Κορδιγκτώνος 21 & Πατησίων - Κυψέλη / 210.82.15.469.

Σκηνοθεσία: ΛΥΚΩΝ (Λύσανδρος Σπετσιέρης - Κωνσταντίνος Παπαθεοδώρου)
Σκηνικά-κοστούμια: Βασιλική Τζούτη
Μουσική: Ορέστης Πλακιάς, Κωνσταντίνος - Ανδρέας Φιορέτος
Video: Κώστας Αγγελόπουλος, Σταύρος Δεληγιαννίδης, Λήδα Τουλουμάκου
Ήχος: Βασίλης Κωνσταντινάκος
Φωτισμοί: Αλέκος Μονοκάνδυλος
Βοηθός σκηνοθέτη: Σοφία Γεωργιάδου
Μακιγιάζ: Χριστίνα Τουλουμάκου - Μαρία Ράπτη
Κατασκευή Μάσκας: κουκλοθίασος «Ο τρελός του βασιλιά»

Παίζουν: Λύσανδρος Σπετσιέρης, Ελισάβετ Λουμπαρδιά, Στεφανία Μαρμαγγέλου, Ιωάννα Κυρίτση, Τέτη Λουράκη, Λήδα Τουλουμάκου, Στέλλα Φωτιάδη

Παραστάσεις: Πέμπτη & Παρασκευή στις 21.00 / Διάρκεια: 90 λεπτά/ Εισιτήριο: 10 €


Συνέδριο Λογοτεχνικές Διαδρομές: Ιστορία - Θεωρία – Κριτική


Ο Τομέας Νεοελληνικής Φιλολογίας του Τμήματος Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών 
σας προσκαλεί στο Επιστημονικό Συνέδριο  
Λογοτεχνικές Διαδρομές: Ιστορία - Θεωρία – Κριτική  
αφιερωμένο στη μνήμη του Βαγγέλη Αθανασόπουλου  
Πέμπτη, 17 Ιανουαρίου – Σάββατο, 19 Ιανουαρίου 2013 
Κεντρικό κτήριο Πανεπιστημίου Αθηνών (Προπύλαια), 
Αμφιθέατρο «Ιωάννης Δρακόπουλος» 

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΜΕΡΑΣ
 Πέμπτη 17 Ιανουαρίου 2013 

Πρωινή συνεδρία 09.00 - 09.30 Καλωσόρισμα συνέδρων – Εγγραφές 
09.30 - 10.00: Χαιρετισμοί Θεοδόσης Πελεγρίνης Πρύτανης ΕΚΠΑ Αμαλία Μόζερ Κοσμήτορας Φιλοσοφικής Σχολής ΕΚΠΑ Ελένη Καραμαλέγκου Πρόεδρος Τμήματος Φιλολογίας ΕΚΠΑ 

ΤΟ ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΚΑΙ ΚΡΙΤΙΚΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ 
Πρόεδρος: Άννα Τζούμα 
10.00 - 10.15 Ευριπίδης Γαραντούδης Η ποίηση του Βαγγέλη Αθανασόπουλου
10.15 - 10.30 Γεώργιος Περαντωνάκης Η ακαδημαϊκή λογοτεχνική κριτική: η περίπτωση του Βαγγέλη Αθανασόπουλου.  
10.30 - 10.45 Αθανασία Γλυκοφρύδη-Λεοντσίνη Η παρουσία των ρομαντικών στο έργο του Βαγγέλη Αθανασόπουλου και η σχέση της φιλοσοφίας και της τέχνης με την κριτική. 
10.45 - 11.00 Βούλα Ποσάντζη Τα ίδια τα λόγια φυλάγουν τη μορφή του ανθρώπου κι ο άνθρωπος έφυγε, δεν είναι εκεί.  

11.00 - 11.15 Συζήτηση 
11.15 - 11.45 Διάλειμμα – Καφές 

ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ: 18ος - 19ος ΑΙΩΝΑΣ 
Πρόεδρος: Έρη Σταυροπούλου 
11. 45 - 12.00 Γιάννης Ξούριας Σύνθεση και δομή του Έρωτος αποτελέσματα. Επισημάνσεις και υποθέσεις. 
12.00 - 12.15 Αλέξανδρος Κατσιγιάννης Η χρήση και η πρόσληψη της δημώδους ελληνικής λογοτεχνίας από τον κοραϊκό κύκλο: η Διατριβή του Γεωργίου Κρομμύδη και η υποδοχή της. 
12.15 - 12.30 Γιώργος Ανδρειωμένος Αναζητώντας τον «άλλο» Κάλβο. 
12.30 - 12.45 Άννα Χρυσογέλου – Κατσή Ο Ερρίκος Άινε και ο Εμμανουήλ Ροΐδης. Η περίπτωση της Πάπισσας Ιωάννας. 

12.45 - 13.00 Συζήτηση 

13.00 - 13.15 Θεοχαρούλα Νιφτανίδου Η θεματική της ψυχο-σωματικής παθολογίας στην Αυτοβιογραφία της Ελισάβετ Μουτζάν – Μαρτινέγκου και στο μυθιστόρημα της Διδώς Σωτηρίου Οι επισκέπτες. 
13.15 - 13.30 Θανάσης Αγάθος Εικόνες γυναικών στα μυθιστορήματα του Παναγιώτη Σούτσου. 
13.30 - 13.45 Μαρίτα Παπαρούση Προσεγγίζοντας τον «άγνωστον παράγοντα Ψ.»: η γυναικεία τρέλα στην πεζογραφία του 19ου αιώνα. 

13.45-14.00 Συζήτηση 

Απογευματινή συνεδρία 
Πρόεδρος: Μαρία Ρώτα 
16.00 - 16.15 Γιάννης Παπαθεοδώρου Το «πολιτικό ασυνείδητο» της αφήγησης στον Λουκή Λάρα (1879) του Δημητρίου Βικέλα. 
16.15 - 16.30 Λάμπρος Βαρελάς «Κρίμα στ’ ωραίο το χαρτί, / στο μαύρο το μελάνι…»: Ο Βιζυηνός και οι πλούσιοι». 
16.30 - 16.45 Βίκυ Πάτσιου Η Αθήνα μας (1893) του Νικολάου Σπανδωνή και «το πιστό καθρεφτάκι» της αφήγησης. 
16.45 - 17.00 Ιωάννα Σταματάκη Απηχήσεις του Νατουραλισμού στην Ελλάδα: η περίπτωση των Αθλίων των Αθηνών του Ι. Κονδυλάκη. 

17.00-17.15 Συζήτηση 
17.15-17.45 Διάλειμμα – Καφές 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ: 20ός ΑΙΩΝΑΣ  
Πρόεδρος: Ευριπίδης Γαραντούδης 
17.45 - 18.00 Άννα Κατσιγιάννη Παρουσίαση της ποιητικής συλλογής Ρυθμοί του ονείρου και του θανάτου (Rythmes du Rêve et de la Mort) του συγγραφέα Επαμεινώνδα Δεληγιώργη. 
18.00 - 18.15 Κατερίνα Κωστίου Καλλιτεχνικές ωσμώσεις στην ποίηση του Καβάφη. 
18.15 - 18.30 Ρίτσα Φράγκου – Κικίλια Σικελιανικές διαδρομές. 
18.30 - 18.45 Συζήτηση 

18.45 - 19.00 Ιωάννης Παπακώστας Συλλογικοί λογοτεχνικοί σχηματισμοί κατά τις δεκαετίες 1910 και 1920. 
19.00 - 19.15 Χριστίνα Ντουνιά «Épater la bourgeoisie»: Ο Λαπαθιώτης και η τέχνη της πρόκλησης. 19.15 - 19.30 Π.Δ. Μαστροδημήτρης Αυτοειρωνεία και τα όρια της σιγής στα πεζά του Κώστα Καρυωτάκη. 
19.30-19.45 Συζήτηση 


9.1.13

Κύκλος ανοιχτών Διαλέξεων στο ΜΚΤ από 21/1/13

Κύκλος Διαλέξεων 2013 των αρχαιολόγων της Α’ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων 
Ημέρα: Δευτέρες 
Ώρα: 19:00 

Αίθουσα Διαλέξεων (5ος όροφος), Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, Νεοφ. Δούκα 4, Β. Σοφίας και Ηροδότου 1,(μετρό ευαγγελισμός)

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 
21/1 Συνειρμοί της έρευνας στην έκθεση των γλυπτών της Ακρόπολης
Χριστίνα Βλασσοπούλου

28/1 Νέες έρευνες της Εφορείας κατά τις εργασίες στερέωσης και αποκατάστασης της Στοάς Ευμένους
Μελίνα Μπριάνα, Μιχάλης Λεφαντζής

ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 
4/2 Νέα ανασκαφικά δεδομένα από μνημεία της Νότιας Κλιτύος: Χαλκουργεία και Χορηγικό Μνημείο Νικία
Έφη Κασάπογλου

11/2 Υστερορρωμαϊκή κεραμική από οικιακό πηγάδι της ανασκαφής στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης
Αγγελική Κουβέλη

18/2 Το Μουσείο της Αρχαίας Αγοράς στη Στοά Αττάλου κατά την τελευταία δεκαετία: μεταμορφώσεις και νέες δυνατότητες
Νικολέττα Σαραγά, Μαρία Λιάσκα

25/2 Νέα στοιχεία από τη σωστική ανασκαφική έρευνα της Εφορείας Ακροπόλεως στην Αρχαία Αγορά
Νικολέττα Σαραγά, Κλειώ Τσόγκα

ΜΑΡΤΙΟΣ 

4/3 Πρόσφατες αρχαιολογικές έρευνες στη Ρωμαϊκή Αγορά, στη Βιβλιοθήκη Αδριανού και στις όμορες περιοχές
Δημήτρης Σούρλας

11/3 Η Ρωμαϊκή Αγορά από την ύστερη αρχαιότητα έως την Τουρκοκρατία: αρχαιολογική έρευνα-ανασκαφικά δεδομένα
Νίκος Τσονιώτης

ΑΠΡΙΛΙΟΣ
1/4 Αναδιφώντας την ιστορία των Λόφων Μουσών, Πνυκός, Νυμφών
Όλγα Βογιατζόγλου

15/4
Το Ιερό των Νυμφών στον ομώνυμο Λόφο: στοιχεία από τις νεότερες έρευνες
Μαρία Ντούρου

Γεωμετρικές ταφές από το Λόφο των Μουσών και η ένταξή τους στην ιστορική τοπογραφία της Αθήνας
Τατιάνα Πούλου

22/4 Η αρχαιολογική ανασκαφή στη βάση του Μουσείου της Ακρόπολης
Σταματία Ελευθεράτου

25/4 Άγνωστα γλυπτά από το Μουσείο Παύλου & Αλεξάνδρας Κανελλοπούλου
'Αγγελος Ζαρκάδας