Street melody From Russia: let the music play (2)

Στην Αρμπάτ της Μόσχας, αξίζει να περπατήσετε, το μεσημέρι, καθώς, εκτός από σουβενίρ, Ματριόσκα και Βότκα, ο συγκεκριμένος πεζόδρομος προσφέρεται για εξοικείωση με τη σημερινή όψη της πόλης της Ρωσίας. Θέατρο δρόμου, μελωδίες και πολύς κόσμος: όλα, φουλ στο Κόκκινο!

Επίσης:

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=61436

http://www.pushkin.gr/portal/index.php?option=com_content&task=view&id=42&Itemid=21

Street melody From Russia: let the music play

Arbat pedestrian street (Moscow) in August:

some voices are not to be left there

Matrioska flying song

No matter how
You have been raised
Either as a sparrow or as a dove
One pure question peels off
Two wings of proper feeling
Dwelling in a shadow

Like a sperm -?-
From which
Conception, pregnancy, birth
Everything started
One question mark
Cannot let you go away

Even invisible the wonder
Watches you
While watering the cellar
Of the curious mind
It drinks nips of doubts
In your hair

Water is good
Don’t be afraid
Swim wise

Not giving too much
To your parents
Was ever a fear
You mostly disliked
Guilty is not the only word
For this feeling
There has been a whole world
Of impressions seen
From this falcon balcony

It is something
Weird like
Matrioska
Matrix in a box
A heavy complex
Sentiment
One panspermia
Free of tax at the customs office
Like a chewing gum in your mouth

Dawn is coming
But you need sleep
Your body must stand
Up in the morning
One age-Alma on
One amalgam inside

In your dreams love
Appears in a kiosk
Outset and outcome
Of this love
Like two hands coincide in -k-
To hide Hellas
Ios island in a hug

Waves in pair
Finger crossing caves around
Hellenic fair
With an English lost and found

Matrioska is
In between all this game
Culture and civilization
In one motion

On the road to coins
We could reach nothing
But maturity through love
One amalgam
Algos and ammos
Sand by hand

Mum and dad twitter
On the same branch
In a festive circle of singing
In a family lunch
Love is not only to care
Or to dare
But also to share
It is one song of sand
Free like a neckerchief
In a marketplace
Wednesday morning

http://www.youtube.com/watch?v=sOo1k8zP2Ww
http://es.wikipedia.org/wiki/Matrioska
http://www.we-make-money-not-art.com/archives/2008/08/manifesta-the-chernobyld-matri.php (photo)

14th Biennale of Europe and Mediterranean, Skopje

(The) Return

You know myths are like water

They return

By turning the fury of times

Into the light of the timeless water

Of the valley

Sentiments of fatigue and agony live here

For any man in the world

While Europe with a horse will fly

Over the Mediterranean in 2013

You lie over from one thing to another

In your dreams

But as you wake up in an eiderdown

And with a flaky pastry breakfast

Dreams of intensity have set down for you

Only that mint light

Returns

To Gaza

To the murders of children in cold blood

Not early alienated by accident

Homeless

Without freedom nor human rights

Some did not care about taking

The responsibility for that

Before entering the 7 gates

You know myths are like light

Infinite

They return

Behind the drumming of heroes

The spitting look

The ruin that teases Lethe

Like the teasing mosquito

In the silence of the night

By the history of images

Cultural imperialism has been justifiable

Whilst personal responsibility

Is of tiny stature

Today while myths remind that

Man has soul, senses, body

Language is a judge

For algorithms

Of ravage - savage movements

After responsibility and passion alliance

You know myths are like nostalgia

Homeless

They ask for a place in the stardom

That does not

Belong to them

Well now

We have experience of

What exactly the return to myths

Does mean

http://www.bjcem.org/dettagli_Artista.asp?id_artista=1344&edition=28

Δυο λεπτά πριν

Μιλάς και δυο μικρά σπυριά
Στο πρόσωπο σαν νιφάδες
Χιονιού μάτωσε το θάρρος
Μιλάς και στάζουν σταγόνες
Από τα μαλλιά σου επίμονα
Το ρολόι στο μεταξύ σπάει
Τη σιωπή στο διάδρομο
Κολλούν οι δείκτες σε σκιές
Είναι αυτό υπενθύμιση ασφάλειας
Ότι το γεγονός της απώλειας
Πλησιάζει στον καθρέφτη
Φοράς λευκό μπουρνούζι
Ενός απέλπιδος αγώνα
Ξαφνικά δυο είδωλα
Κοιτάζονται
Εσύ κι εγώ

Τώρα που φεύγω
Ελπίζω ότι θα ποτίζεις
Τα βιβλία διαβάζοντας
Αυτά που υπογράμμισα
Για να μην τα νιώθεις
Ξένο σώμα μες στα χέρια

Δυο λεπτά πριν
Σφυρίζουν τα μάτια
Αυτό που δεν βγαίνει
Από το στεγνό στόμα
Ή το κλειστό βιβλίο

Ο πόλεμος γύρω απ’ το μέλλον
Κινείται εμπρός μας
Μάλλον δε στέγνωσε ποτέ
Καθώς ο μισθωτός άνεμος
Διασπά τις πορείες μας
Όπως τα ψιχία της σκόνης

Διαιρεμένοι χρόνοι μας περιμένουν
Κενά στη μνήμη και στα μάτια

Οι Παλάμιοι και το τέρας

Ήταν κάποτε ένας λαός που ζούσε σε ένα πράσινο νησί. Αυτό το νησί ήταν μια Παλάμη, ανοιχτή σαν paloma, όμορφη σαν κατάλευκη φτερούγα περιστεριού, γι’ αυτό και όλοι οι κάτοικοι του νησιού ονομάζονταν Παλάμιοι. Επρόκειτο για έναν ειρηνικό λαό, που μαθήτευε στη φύση και αναπαρήγαγε τα νοήματά της μέσα από παιχνίδια: για παράδειγμα, όλοι τσίτωναν τα δάχτυλά τους για να μιμηθούν, παίζοντας, τα γυμνά δέντρα του χειμώνα ή κουνούσαν τις παλάμες πέρα δώθε για να αποδώσουν την κίνηση των φύλλων στα ανθισμένα δέντρα της άνοιξης. Ώσπου, μια μέρα, αυτά τα παιχνίδια θεωρήθηκαν βαρετά από την πλειοψηφία του κόσμου, επειδή δεν καταξίωναν το πνεύμα. Ώστε, όλοι ένιωθαν κοινοί, βγάζοντας τα ίδια επιφωνήματα ανακούφισης και ευχαρίστησης. Τότε, συνεπαρμένοι από την ανάγκη για διαφορά, η οποία φαινόταν να έχει, εκ των συνθηκών, επιβληθεί στην ομήγυρη, οι Παλάμιοι άλλαξαν. Βλέποντας το νησί τους, την Παλάμη, να περιβάλλεται από νερό, και, εκτιμώντας ότι ήταν ευλογημένοι από το Θεό για το καλό κλίμα, το ζεστό ήλιο, τη θάλασσα και το πράσινο, σκέφτηκαν πως μπορούσαν, πράγματι, να πετύχουν πολλά περισσότερα. Άρχισαν οπότε να δρουν ενάντια στη φύση αντί να τη μιμούνται. Σαν τις μέλισσες κυνηγούσαν τη γύρη της υπεροχής, της καλύτερης εικόνας προς τα έξω.

Ήταν επόμενο ότι η διαφορά θα γινόταν αισθητή και στις κοινωνικές σχέσεις. Ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιούσαν τα χέρια τους ήταν επίσης διαφορετικός. Καθώς το σύνθημα, πλέον, ήταν ‘‘Μαρς στη φύση’’, οι Παλάμιοι είχαν εξελιχτεί σε έναν επιθετικό λαό, που, όμως, μολονότι ήταν ανταγωνιστικοί, ο ένας απέναντι στον άλλον, όλοι νόμιζαν ότι εξακολουθούσαν να είναι ειρηνικοί, ανταλλάσσοντας, μεταξύ τους, μικρές σοκολάτες Mars, στα πάρτι. Διατηρούσαν αυτήν τη ψευδαίσθηση της καλοσύνης τελώντας θρησκευτικά μυστήρια και καλλιεργώντας την προφορική ικανότητα του λόγου. Η καλλιέργεια της ετοιμολογίας και του ρητορικού ύφους, άρχισε μεν να εξυψώνει το ηθικό τους, δείχνοντας το δρόμο προς την πρόοδο. Δεν ήταν πια το ρέμα αλλά το ρήμα το απαραίτητο συστατικό της ευτυχισμένης ζωής τους. Αλλά, παράλληλα προς αυτήν την έλλογη και, άρα, πολιτιστική εξέλιξη, ενώ διαφωνούσαν για πολλά πράγματα, άρχισαν να επιδιώκουν και ένα διαφορετικό τρόπο διαβίωσης. Τα χαμηλά σπίτια δεν αρκούσαν για να καλύψουν τις ανάγκες τους, ώστε τα έχτιζαν ψηλότερα και με κήπους, στους οποίους έδιναν διάφορα γεωμετρικά σχήματα. Αυτή ήταν άλλη μία απόδειξη της πρόθεσής τους να κυριαρχήσουν επάνω στη φύση, ελέγχοντας και αλλάζοντας το φυσικό τοπίο.

Σύντομα, η Παλάμη άρχισε να χάνει αρκετό από το φυσικό πράσινο, αλλά και πάλι τα σπίτια δεν ήταν αρκετά. Τώρα, οι κάτοικοι δούλευαν περισσότερο, ένιωθαν ότι πνίγονταν μέσα στα ίδια τους τα σπίτια και γι’ αυτό αποφάσισαν να χτίσουν και εξοχικά, με θέα στο πράσινο ή στη θάλασσα. Διαμόρφωσαν, λοιπόν, ανάλογα το νομοθετικό πλαίσιο, ώστε όλα κατέληξαν να είναι νόμιμα και σύμφωνα με τους νόμους. Τα νέα σπίτια έβλεπαν στο δάσος, αλλά οι Παλάμιοι ζούσαν εκεί όπως στα πρώτα σπίτια τους, τα οποία θα μπορούσαν να ονομάζονται σπίτια ‘‘της αιχμής’’. Δεν μείωσαν τις βιοτικές ανάγκες τους παρόλο που ήταν σε διακοπές και, τελικά, πάλι δεν ήταν ευχαριστημένοι με αυτά, τα δεύτερα σπίτια της ξεκούρασης. Στο μεταξύ, είχαν αποκτήσει και παιδιά, και ήθελαν να εξασφαλίσουν ένα σπίτι για το κάθε τους παιδί. Καθώς δεν είχαν εμπιστοσύνη στο κράτος, ήθελαν τουλάχιστον τα παιδιά τους να μπορέσουν να αποκτήσουν μια σταθερά αξία, ένα καλύτερο αύριο από εκείνο που είχε ξημερώσει για τους γονείς τους.

Όμως, λύση δεν έβρισκαν. Και όλως τυχαίως, στην Παλάμη άρχισαν φωτιές. Το κράτος, διά στόματος των υπευθύνων, που έλεγαν ότι περίμεναν περισσότερη ζέστη για να επισκευάσουν τα κασκαντέρ, υποσχόταν στους κατοίκους ότι οι καμένες περιοχές θα αναδασώνονταν. Αν και κάτι τέτοιο ποτέ δεν έγινε, οι Παλάμιοι ψήφισαν τους ίδιους πολιτικούς για δεύτερη φορά. Είχαν στο μεταξύ αγοράσει, σε συμφέρουσες τιμές, οικόπεδα και είχαν χτίσει νέα σπίτια- αυτά που θα κληροδοτούσαν στα παιδιά τους- παρόλο που ήταν αυθαίρετα. Διότι, ήλπιζαν ότι το κράτος θα τους αποζημίωνε, αλλάζοντας το νόμο και πάλι για να γίνουν νόμιμα τα νέα αυθαίρετα. Και το πίστευαν αυτό, καθώς από το σχολείο, ακόμη, είχαν διδαχτεί ότι η θεωρία πρέπει να προσαρμόζεται στην πράξη, πόσο μάλλον όταν η πράξη ήταν τελειωμένη, με κατοικήσιμο οίκημα σε οδό και όροφο. Το κράτος όφειλε να το κάνει και ορθώς, έκριναν, ότι το έκανε.

Πέρασαν τα χρόνια και η Παλάμη εξελίχτηκε σε έναν προορισμό χωρίς πράσινο, όπου οι φωτιές κοντά στην πετσοκομμένη φύση ήταν συχνότερες και οι άνθρωποι των πρώην παράνομων σπιτιών κλαίγονταν στα κανάλια που έχαναν τις κατοικίες τους. Διότι, αναμφισβήτητα, ήταν έγκλημα του κράτους να μη μεριμνεί για την κατάσβεση των φωτιών. Όλοι οι άλλοι λαοί, εν τω μεταξύ, μούντζωναν τους Παλάμιους για τα κατορθώματά τους, από τις πολυθρόνες τους, διαβάζοντας τα πρωτοσέλιδα των διεθνών εφημερίδων.

Με τα χρόνια, οι νεότερες γενιές, που δεν είχαν επισκεφτεί την Παλάμη, πίστευαν πως οι Παλάμιοι δεν είχαν αποκτήσει το όνομά τους από το ομώνυμο νησί, -καθώς νησί πια δεν υπήρχε παρά μόνο μια χτισμένη, οικοπεδοποιημένη έκταση με mall και καζίνο-, αλλά, στη σκέψη όλων, ήταν απολύτως βέβαιο ότι ονομάζονταν Παλάμιοι επειδή μουντζώνονταν ακόμη και μεταξύ τους, μη μπορώντας να επιρρίψουν ευθύνες σε κανέναν υπεύθυνο, επειδή, τελικά, όλοι ήταν συνυπεύθυνοι. Και αυτό είναι το δυσάρεστο γεγονός της αρεσκείας τους, αυτή η καταστροφή, πολύ πιο εντυπωσιακή σε αριθμούς, συναντά την ουσία της στο ότι η ενοχή δε μπορεί να οριστικοποιηθεί, να φωτογραφηθεί σε ένα πρόσωπο. Αυτό είναι το τραύμα, το τέρας, που ζει στο πλευρό των Παλάμιων από τότε μέχρι σήμερα. Όπως, λίγο πριν από τις δύο μετά τα μεσάνυχτα, στην Αγία Πετρούπολη, οι γέφυρες ανοίγουν στα δύο, ομοίως τα βράδια με τις φωτιές, η κοινωνία των Παλάμιων διχάζεται: ποιος φταίει για τη συμφορά; Και το ερώτημα μένει ανοιχτό, απάτητο σαν μια ανοιχτή γέφυρα, που βλέπει ψηλά, προς τον ουρανό. Και κάθε Παλάμιος είναι παλόμα νέγκρα, άξιος της τύχης του, πολέμιος της κατασκευασμένης μοίρας του.

Στιγμές Αλβανικής Ποίησης: Μιμόζα Αχμέτι

Μιμόζα Αχμέτι (1963-)

ΗΣΥΧΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΝΝΟΙΑ

Ησυχία είναι η έννοια
που κάνει αυτόν το θόρυβο
και τον ακούω μόνο εγώ.
Όταν εσείς θα μάθετε τον ήχο αυτό να ακούτε,
εγώ θα έχω πια μεταλλαχτεί
σε ησυχία έννοιας
που κάνει αυτόν το θόρυβο
και τον ακούτε μόνο εσείς κι όταν ακόμα
οι άλλοι θα μάθουν να νοιώθουνε τον ήχο αυτό,
εσείς θα έχετε μεταλλαχτεί
σε ησυχία έννοιας που κάνει αυτόν το θόρυβο
που τον ακούνε μόνο ...

ΕΣΕΙΣ ΔΕΝΤΡΑ ΨΗΛΑ

Εσείς δέντρα ψηλά
που με τους ουρανούς μετριέστε,
πράσινα, αιωνόβια, γιγάντια υψώνεστε.
Κι ωστόσο, ένα από σας να ήμουν δεν θα ζήλευα,
εφόσον τόσα χρόνια έχετε που κουνιέστε
και δεν αποφασίζετε να αγκαλιαστείτε μεταξύ σας.

ΜΟΝΑΞΙΑ

Αδειασμένη απ’ τα πάντα
πυρηνική συρρίκνωση έγινα πια,
με μάτια απλανή
που απ’ την κατάπτωση γυαλίζουν.
Ωχ, το πεσμένο ηθικό
είναι έλλειψη χιούμορ
και πάσης φύσεως έλλειψη.
Αδειασμένη απ’ τα πάντα
τον ουρανό κατέχω.
Αρσενικός είναι ο ουρανός
της μοναξιάς.

Ω τοπίο του Σύμπαντος
που γεννάς κι εξαφανίζεις χιλιάδες σκέψεις
τις μετατρέπεις σε πεδίο ονείρου
για έναν αγαπημένο
που απαξιώ να καλέσω.
Διότι πιο μεγάλη απ’ τη ζωή και τον έρωτα
είναι η μοναξιά.
Καθώς χωρίς αυτή
Δεν είχαν πώς να συλληφθούν.

Αδειασμένη απ΄ τα πάντα
Μοναξιά συμπιέζω.
Δεν είναι φόβος η μοναξιά,
είναι αβεβαιότητα.
Στη μοναξιά μου μέσα είμαι πιο σίγουρη
από χίλιες δυο παρέες
Τα πιο περίφημα όνειρα
εμπεριέχει η μοναξιά.

http://www.biblionet.gr/main.asp?page=showauthor&personsid=64839 Ahmeti Mimoza
http://www.ekebi.gr/frontoffice/portal.asp?cpage=RESOURCE&cresrc=159&cnode=339
Συνάντηση Βαλκάνιων ποιητών, Αλεξανδρούπολη, 29-30.08.1998
http://books.phigita.net/isbn/9789604551026
*τη μετάφραση των ποιημάτων έχει πραγματοποιήσει ο συγγραφέας Τηλέμαχος Κώτσιας

Στιγμές Αλβανικής Ποίησης: Ισμαήλ Κανταρέ

Ισμαήλ Κανταρέ (1936-)

Διεθνές Βραβείο Booker, 03.06.2005


ΣΤΟ ΦΥΛΛΟΣΚΕΠΑΣΜΕΝΟ ΠΑΡΚΟ

Στο φυλλοσκεπασμένο πάρκο
βαδίζομ’ οι δυο ήρεμα
Με πάθος έστρωσ’ ο Οκτώβρης
χαλί με φύλλα κίτρινα.

Ίσως εκατομμύρια χρόνια πριν
σε τούτην την όμορφη γωνία
Τριγύριζαν δεινόσαυροι,
πάλευαν κήτη με μανία.

Κι γη στα πόδια τους γυμνή,
έτρεμε - ωστόσο για αργότερα
στα βάθη της σχεδίαζε
δημιουργήματα ομορφότερα.

Και ίσως, μέσα σε κάποιο όνειρο,
μες το λυκόφως, κάπου αργά
της φανερώθηκε τούτο το πάρκο
που εσύ τώρα περπατάς.

Απ’ τους αλήτες με τσιγάρο
Αγάπη μου, μη φοβηθείς
Αφού ούτε οι δεινόσαυροι
δεν έκαναν να αφανιστείς

Και για να’ ρθείς στον κόσμο εσύ
στους σημερινούς γλυκούς χειμώνες
Μέρεψ’ η γη το κλίμα της
και έλειωσε τους παγετώνες

Κι αλλιώς δεν είχε πώς να γίνει.
Να γίνει αλλιώς δεν είχε πώς
Τα τέρατα έπρεπε να φύγουν
για να ‘ρχοσουν εσύ στο φως.

ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ

Μας χώρισαν διάφοροι λόγοι,
τώρα σαν ξένοι μοιάζουμε.
Σαν πέτρες πλέον στη ζωή
εμείς τη θέση πιάσαμε.

Ανάμεσά μας κλείσαμε
τους δρόμους και τις επαφές.
Σαν πόλεις του μεσαίωνα
με κάστρα, τείχη και φρουρές.

Όμως, όταν ο κουρασμένος νους
τα βράδια κλείνει κι ηρεμεί,
πώς βρίσκεις τρόπο κι έρχεσαι,
αυτό το ξέρεις μόνο εσύ.

Μετά, σαν σε περιτοιχίσεις πάρκων
της φαντασίας μου περνάς.
Μπαίνεις στα όνειρα με γέλιο
κι όλο χαρά με χαιρετάς.

Και όταν πλησιάζει πια η αυγή
Αρχίζεις και ανησυχείς.
Έξω γλιστράς απ’ το πορτάκι
που πάντα ξέρεις μόνο εσύ.

Έρχετ’ η μέρα. Κυλάει η ζωή.
Κι εμείς οι δυο αιώνια
κάστρα μένουμ’ απόρθητα
σαν πόλεις του μεσαίωνα.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%83%CE%BC%CE%B1%CE%AE%CE%BB_%CE%9A%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%81%CE%AD kadare
http://www.setimes.com/cocoon/setimes/xhtml/el/features/setimes/features/2005/06/03/feature-02
http://www.ekebi.gr/frontoffice/portal.asp?cpage=RESOURCE&cresrc=159&cnode=339
Αλεξανδρούπολη, συνάντηση Βαλκάνιων Ποιητών, 29-30.08.1998

* Τη μετάφραση των ποιημάτων έχει πραγματοποιήσει ο συγγραφέας Τηλέμαχος Κώτσιας, το τελευταίο μυθιστόρημα του οποίου ονομάζεται Στην Απέναντι όχθη και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός.

Στιγμές Αλβανικής Ποίησης: Ντριτερό Αγκόλι

Ντριτερό Αγκόλι (1931-)

Θέλω να σας πείσω

Θέλω να πείσω όλους σας ότι είμ’ ακόμα ζωντανός
Μέσα στης ποίησης τη μάχη.
Παρότι πληγωμένος και με μανδύα τρύπιο
βρήκα ξανά τη δύναμη, στον πόνο μέσα του ανθρώπου,
των στίχων μου τους λόχους ξανά να επιστρατεύσω.
Τους λόχους τους δικούς μου, τους αποδεκατισμένους,
τους έχω ανανεώσει, ξανά τους εκπαιδεύω
σε νέες τακτικές και έξυπνα γυμνάσια.
Κι έχω αποκτήσει πλέον πείρα και πονηριά,
Καρτερικά περίμενα την ευκαιρία να ‘βρω
Σαν κάποτε στα νιάτα μου μ’ ορμή, για νέες εκστρατείες
για να σας πείσω όλους σας ότι είμ’ ακόμα ζωντανός.

Ποιητικές στιγμές στο γραφείο

Που είσαι, ποίηση, ω πρώτη μου αγάπη,
Έλα και πάρε με απ’ τα έγγραφα και τις αναφορές.
Μου έλειψε η μυρουδιά απ’ το ξερό χορτάρι
και η δροσιά η πρωινή στις ακροποταμιές,
ο κατσικίσιος ο χορός, το μάσημα τ’ αλόγου,
η βερβερίτσα στις οξιές, κι η παπαρούνα του σταριού,
το πρόβειο το γιαούρτι, η πέτσα από το γάλα,
τα κάρβουνα κι η σούβλα με το παχύ κριάρι,
του τράγου το κυπρί και τα σκυλιά της στάνης,
των δαμαλιών η μάχη στο πράσινο λιβάδι,
των κοριτσιών τα γέλια, των σοκακιών η σκόνη,
οι πελαργοί στον κάμπο, οι πέρδικες στα πλάγια,
έλα, γιατί νοστάλγησα τα παιδικά μου χρόνια.
Και σου μιλάω εγώ, ο άσωτος, ο αμαρτωλός,
εγώ που χάθηκα μεσ’ τα χαρτιά σαν το πουλί στ’ αγκάθια.
Έλα, αλλιώς, σου στέλνω εξώδικο
«Τετάρτη, οκτώ η ώρα, να βρίσκεσαι επειγόντως στο γραφείο»

http://www.ekebi.gr/frontoffice/portal.asp?cpage=RESOURCE&cresrc=159&cnode=339
http://efpa.wordpress.com/2009/02/02/ agolli
συνάντηση Βαλκάνιων ποιητών, Αλεξανδρούπολη, 29-30.08.1998, όταν διευθύντρια του ΕΚΕΒΙ ήταν η κ. Μυρσίνη Ζορμπά.

*Τη μετάφραση των ποιημάτων έχει πραγματοποιήσει ο συγγραφέας Τηλέμαχος Κώτσιας, συνέντευξη του οποίου θα μπορείτε να διαβάσετε στο τεύχος Σεπτεμβρίου του περιοδικού Διαβάζω

3 Photostops:all from Ireland -Eire, the green island

1st photostop: I love writing

snapshot from Dublin Writers Museum
18, Parnell Square, Dublin 1

''The Dublin Writers Museum was established to promote interest through its collection and displays in Irish literature and the lives and works of individual Irish writers. While the Irish Writers' Centre next door handles the business and promotion of contemporary Irish writers, the Museum presents the literary heritage left to us by writers of the past. Its complemets the smaller, more detailed museums devoted to individuals like Joyce, Shaw, Yeats and Pearse, and brings to life the writers and their times with photographs and portraits, letters, first editions and evocative personal possessions''.

www.writersmuseum.com
writers@dublintourism.ie

2nd photostop: I love design

Cliffs of Moher

At their highest , they tower 660ft above the Atlantic, and standing on the headlands that jut over the sheer, ravaged cliffs with their great bands of shale and sandstone, you can experience how unprotected man seems in front of the waves...
Listening to the harp there is also a good memory to take with you before leaving as well as eating chowder (sea food) at the restaurant of the 1st floor. Wc taps are also a nice highlight to notice.

3rd photostop: I love nature
Killorglin

By travelling the Ring of Kerry you reach the very pleasant hillside town of Killorglin, which is well-known for its annual Puck fair, held in mid-August. This is a bacchanalian event with a wild goat captured and enthroned, but released to nature after the end of the Puck fair. 3 days full of drinking and dancing, plus a cattle, sheep and horse fair. The fair's pagan origins date back to the Celtic festival of Lughnasa.

Σεμινάριο για ηθοποιούς, 10-20.09.09

«Υποκριτική με Προσωπείο» με τον Γιώργο Ζαμπουλάκη και την Όλια Λυδάκη στο Κ.Ε.Π.Ε.Α.Ε.Δ.-«Δεσμοί»
10-20 Σεπτεμβρίου 2009

Το Κέντρο Αρχαίου Δράματος στα πλαίσια της συμμετοχής του στα φετινά Αισχύλεια διοργανώνει σεμινάριο με θέμα “Υποκριτική με προσωπείο” . Κατά την διάρκεια του σεμιναρίου και, μέσω εντατικών ασκήσεων για το σώμα την φωνή και την ενέργεια, θα εξεταστούν τα παρακάτω θέματα:
• Το προσωπείο ως όργανο για την σκηνική μεταμόρφωση του ηθοποιού.
• Το ακουστικό προσωπείο ως αντηχείο για την φωνή του ηθοποιού.
• Το προσωπείο και η παραγωγή του ήχου.
• Κείμενο / Μέτρο / Ρυθμός .
• Το προσωπείο ως μέσο για την δημιουργία του Χορού.
• Προσωπείο και ρόλος.
• Έρευνα αναλογιών και συγκλίσεων του αρχαίου δράματος με άλλες μορφές σύγχρονης σκηνικής τέχνης όπως το butoh.

Το υλικό που θα προκύψει από το σεμινάριο θα παρουσιαστεί στην Ελευσίνα στις 21/9 με τίτλο «Δαρείος (Υλικό σε Εξέλιξη)», στα πλαίσια της Επιστημονικής Ημερίδας "Υποκριτική και Αρχαίο Δράμα".

Χρόνος διεξαγωγής σεμιναρίου : 10-20 /9/2009 καθημερινά 10.00-15.00.
Η επιλογή των συμμετεχόντων θα γίνει κατόπιν ακροάσεως και μετά από αποστολή βιογραφικού σημειώματος και φωτογραφίας.

Σημαντική σημείωση : βιογραφικά θα γίνουν δεκτά από 17 έως 27 Αυγούστου 2009. Αποστολή βιογραφικών στο e-mail: ancdrama@otenet.gr
Υπεύθυνοι σεμιναρίου :
Γιώργος Ζαμπουλάκης, σκηνοθέτης
Όλια Λυδάκη χορογράφος

*τη φωτογραφία τράβηξα πρόσφατα στην Ιρλανδία, σε ένα στενάκι στο Killarney.

ΜΑ ΤΟ ΔΙΑ: το νέο βιβλίο του Νάνου Βαλαωρίτη

Έτυχε να βρεθώ στο σπίτι του Νάνου Βαλαωρίτη, την Παρασκευή 17 Ιουλίου, μόλις είχε κυκλοφορήσει το νέο του μυθιστόρημα Μα το Δία από τις εκδόσεις Ηλέκτρα. Δύο εικοσιτετράωρα προτού αναχωρήσει από την τσιμεντένια ζέστη, ο Νάνος απαθανατίστηκε στην πολυθρόνα του να μιλά για τις περιπέτειες ενός πράκτορα του εαυτού του...ή για το μολυβένιο δάσος, μέσα στο οποίο οι στιγμές της προσωπικής έμπνευσης ριζώνουν, άλλοτε αγγελιαφόροι μιας αλήθειας και άλλοτε οφειλέτες ενός ψέματος.

Σήμερα, ο Νάνος μας στέλνει χαιρετισμούς από το Νυδρί της Λευκάδας.

Νάνος Βαλαωρίτης ΜΑ ΤΟ ΔΙΑ, εκδόσεις Ηλέκτρα, Αθήνα 2009
εκδόσεις Ηλέκτρα
Νικ. Πλαστήρα 119, Νέα Σμύρνη 171 22 Αθήνα
210-94 14 010
fax: 210- 94 14 034
www.electrabooks.com
info@electrabooks.com

ΖΩ ΚΑΙ ΚΑΛΛΙΕΡΓΩ ΒΙΟ-ΛΟΓΙΚΑ, 17-21.08.09

ΑΧΛΑΔΕΡΗ, Μυτιλήνη 2009

Ο Οργανισμός Ελέγχου & Πιστοποίησης Βιολογικών Προϊόντων - ΔΗΩ διοργανώνει για 3η χρονιά,
από τις 17 έως τις 21 Αυγούστου 2009,
στο αγρόκτημα της Αχλαδερής στη Μυτιλήνη
το σεμινάριο «Ζω και καλλιεργώ βιολογικά»


Ο Πύργος της Αχλαδερής κτίστηκε το 1874. Ήταν η κατοικία του λόγιου ποιητή Νίκου Βερναδάκη από τον οποίο αγόρασε τον πύργο ο Απόστολος Σημαντήρης. Βρίσκεται σε ειδυλλιακή τοποθεσία, με απρόσκοπτη θέα στο αγρόκτημα, σε μικρή απόσταση από τη θάλασσα, μακριά από την οχλοβοή των αστικών κέντρων.

Το αγρόκτημα
Το αγρόκτημα, από τα πρώτα που έγιναν βιολογικά, έχει έκταση 300 στρέμματα, και προσφέρει στον επισκέπτη απόλυτη ηρεμία, και όμορφα μονοπάτια για περπάτημα. Αποτελεί ολοκληρωμένο βιολογικό αγρόκτημα, καθώς συνδυάζει την πρωτογενή παραγωγή (βιοκαλλιέργεια ελιάς), με τυροκομείο, τυποποιητήριο, και ελαιοτριβείο.

Στους συμμετέχοντες προσφέρονται:
Διαμονή σε δίκλινα δωμάτια με διπλά κρεβάτια μέσα στον ίδιο τον πύργο
Δωρεάν διατροφή εντός του πύργου, με βιολογικά προϊόντα του αγροκτήματος
Δυνατότητα μαγειρέματος σε κοινόχρηστη κουζίνα
Δύο εκπαιδευτικές εκδρομές σε πιστοποιημένες βιολογικές μονάδες
(οινοποιείο και θερμοκήπιο)

Παλαιότεροι συμμετέχοντες είπαν:
Μ.Τ.: «Η όλη προσπάθεια ήταν άριστη!»
Γ.Χ.: «Το σεμινάριο ανταποκρίθηκε πλήρως στις προσδοκίες μου»
Ν.Κ.: «Γίναμε μια όμορφη παρέα.»
Τ.Θ.: «Εφαρμόστηκαν θέματα στην πράξη, κάτι που δύσκολα θα παρακολουθούσα
αλλού!»

Πρόγραμμα σεμιναρίου
8:00-12:00 Πρακτική άσκηση
13:00 Γεύμα στον πύργο
18:00-20:00 Θεωρητική εκπαίδευση
Υπόλοιπες ώρες ελεύθερες

Πρακτική άσκηση
ελαιοκαλλιέργεια
αναγνώριση ειδών της τοπικής χλωρίδας
συμμετοχή στις εργασίες του αγροκτήματος
πρακτική άσκηση στην κτηνοτροφική μονάδα
χρήση γεωργικών μηχανημάτων
πρακτική άσκηση στο τυροκομείο
πρακτική άσκηση στο τυποποιητήριο ελαιολάδου

Θεωρητικό μέρος:
Ο νέος κανονισμός για τη βιολογική γεωργία 834/2007
Γενικές αρχές βιολογικής γεωργίας
Λίπανση και φυτοπροστασία της ελιάς
Ελαιοποίηση και τυποποίηση ελαιολάδου
Βιολογική αιγοπροβατοτροφία
Αμελκτικά μηχανήματα
Τυροκόμηση (φέτα, μυζήθρα, γιαούρτι)
Γεωργικά μηχανήματα

Συμμετέχουν
8 άτομα με δυνατότητα διαμονής
(κόστος 400 ευρώ + ΦΠΑ)
8 άτομα χωρίς δυνατότητα διαμονής
(κόστος 200 ευρώ + ΦΠΑ)

Αιτήσεις συμμετοχής
§Στην ιστοσελίδα www.dionet.gr
§Στα γραφεία του Οργανισμού ΔΗΩ στη Μυτιλήνη
(Αλκαίου 17,
τηλ/φαξ 22510 27779
Πληροφορίες: Δημήτρης Γραμματής)

Βεβαίωση
Μετά την ολοκλήρωση του σεμιναρίου,
οι συμμετέχοντες θα λάβουν σχετική βεβαίωση από τον Μητροπολίτη Λέσβου κ.κ.
Ιάκωβο

ΔΗΩ, Οργανισμός Ελέγχου και Πιστοποίησης Βιολογικών Προϊόντων
Διεύθυνση Ανάπτυξης και Επικοινωνίας
Τμήμα Προώθησης και Δημοσίων Σχέσεων
τηλ. 210-8224384
φαξ 210-8848164