NOT READY

When he drives me to the airport
I don’t want to enter
I want to sleep in his revolving arms
Wake up the next day
Bored, in peace and with him
I cannot escape though
From next life and my ex-decision making
All I have is to perform
My armpits must be wet right now
But are not bothersome under my jacket
The first impression always matters
And to this life I am putting up the shutters
In 4 hours and a half on the button
I am going to wear a new country coat on my skin
A new temperature
A new-born habitat
Whilst the strict and fast look is misusing evanescent images
Like a fluorescent marker misuses the lines of a book
Out of hand and out of the blue
I am supposed to keep the faith red
The role of expert who sees, forgets, bets
On the wear and tear of time
Lies on a backstage contract
Of which you may harvest an abstract truth
If only you listened to its passionate lie
Conventionality never led anyone to freedom

Χοντροί άντρες με φούστες: στο θέατρο «Χώρα»

Σε μια παλιότερη συνέντευξη*, ο Nicky Silver έχει δηλώσει ότι, μέσα από τα έργα του, στοχεύει να μιλήσει για την πορεία της θλίψης, που συνιστά το βασικό χαρακτηριστικό της ζωής των σύγχρονων ανθρώπων. Στα έργα του 49χρονου συγγραφέα από τη Νέα Φιλαδέλφεια, κάθε ήρωας δεν είναι παρά ξεκομμένος από τον άλλο, εγκλωβισμένος σε ένα παζλ παραδοξοτήτων αλλά και νάρκισσος που δεν επιτρέπει στον εαυτό του να παραδεχτεί οποιαδήποτε σχέση εξάρτησης, επικοινωνίας και συναίνεσης με τον άλλο. Συνεπώς, μιμούμενος το φαιδρό και ειρωνικό πρόσωπο των 24ώρων διακριτικής γοητείας, ο Νίκι Σίλβερ στοχεύει, μέσα από την εξέλιξη του έργου και του διαλόγου ατάκας στην ατάκα, να καταδείξει την αίσθηση της ματαιότητας, δραματοποιώντας αυτά τα διάχυτα αισθήματα μοναξιάς, θυμού και απομόνωσης, εξαιτίας των οποίων γινόμαστε όλο και πιο επιφυλακτικοί, διστακτικοί, και κλειστοί σαν όστρακα, ο ένας απέναντι στον άλλον, στην καθημερινότητά μας.

Το έργο Χοντροί άντρες με φούστες (Fat Men in Skirts), σε τρεις πράξεις, αναφέρεται στη γνωστή σχέση ‘‘αγάπης και βλάβης’’: αυτός που αγαπά, βλάπτει εν δυνάμει το αντικείμενο της αγάπης, στο οποίο διοχετεύει την ενέργειά του. Ειδικότερα, στην πρώτη πράξη, βρισκόμαστε σε μια χώρα που θα ονόμαζα ‘‘Αmmosand’’. Και τούτο, διότι πρόκειται για ένα δισυπόστατο – αν όχι ανυπόστατο- τοπίο της άμμου, το οποίο παραπέμπει στο μοντέλο του ναρκισσιστικού ανθρώπου, το συναίσθημα του οποίου είναι επιφανειακό, αβαθές και φοβικό. Ο νάρκισσος, από το φόβο, δεν κρίνει τον εαυτό του αντάξιο της αγάπης με αποτέλεσμα να τον επιθεωρεί, επινοώντας και κατασκευάζοντας σχέσεις απόστασης, δηλαδή, θαυμασμού, ως αντισταθμιστικά υποκατάστατα της αγάπης που δεν μπορεί να βιώσει. Καθώς δεν αντέχει να κριθεί μέσα στον πλουραλισμό των σχέσεων συναίσθησης και ανταπόδοσης, ο νάρκισσος κλείνεται στο οικείο πουθενά: κατοικεί ένα αντικοινωνικό, και, κατά την κρίση του, ασφαλές τοπίο. Βέβαια, αυτό το τοπίο δεν είναι παρά «ετεροτοπία», αν το δούμε μέσα από την κρύπτη του έτερου και παρόντος φόβου.

Πράξη πρώτη: ύστερα από ένα αεροπορικό δυστύχημα, οι μοναδικοί επιζώντες, Φίλις και Μπίσοπ –μητέρα και γιος- τρέφονται από τα πτώματα των άλλων. Ο Μπίσοπ που, αρχικά, είχε ως είδωλο την Κάθριν Χέμπορν, τώρα ζώντας στο πουθενά, μαζί με τα πτώματα, εγκαταλείπει την εμμονή του στα προσωπεία. Επιστρέφει στην πρωτόγονη παρόρμηση και, υπό την πρωτοκαθεδρία του ενστίκτου, βιάζει τη μητέρα του. Εν τω μεταξύ ο πατέρας του και σύζυγος της Φίλις, ο διάσημος σκηνοθέτης Χάουαρντ, έχει για ερωμένη την πρώην πορνοστάρ, Παμ.

Στη δεύτερη πράξη, και οι τέσσερις ζουν στον ίδιο χώρο, ενώ οι ισορροπίες είναι πολύ λεπτές. Η Παμ προσποιείται την υπηρέτρια για να μην την υποψιαστεί η Φίλις και ο Μπίσοπ, αν και στοιβάζει πολλά παπούτσια για να εντυπωσιάσει τη μητέρα του, συμπεριφέρεται περίεργα, με βιαιότητα. Συνάπτει σχέση με την Παμ και προτού η Φίλις αποκαλύψει το νέο στο Χάουαρντ, ο Μπίσοπ σκοτώνει και, στη συνέχεια, τρώει την Παμ. Έπειτα, σκοτώνει και τον Χάουαρντ, ο οποίος γίνεται δείπνο για δύο: του Μπίσοπ και της Φίλις, ώστε να επιστρέφουμε στην αρχική εικόνα εκκίνησης του έργου με τη μητέρα και το γιο πρωταγωνιστές.

Στην Τρίτη πράξη, στήνεται ένα σκηνικό ψυχιατρείου, όπου ο εγκληματίας Μπίσοπ καλείται να αντιμετωπίσει την ευθύνη των πράξεών του, κοιτώντας τον εαυτό του μέσα από το κάτοπτρο του διαπεπραγμένου εγκλήματος. Ώστε, σε αυτό το σημείο της ολοκλήρωσης του έργου, παράλληλα, ολοκληρώνεται και το χρονικό των σχέσεων ενοχής, λύπης και πένθους, που βασανίζουν το νάρκισσο, τον άνθρωπο της Δύσης και του σήμερα.

Και γλωσσοκεντρικά, και διαγλωσσικά, με το Fat Men in Skirts ‘‘σκιρτίζεις’’ από την πηγαία γλώσσα και τους έξυπνους διαλόγους.
Παράδειγμα:
«Φίλις: Δεν με αγαπάς.
Χάουαρντ: Ποιος είπε ότι δε σε αγαπούσα».

Η σκηνοθεσία του Χρήστου Καρχαδάκη είναι πολύ καλή και τα σκηνικά εξυπηρετούν και αποδίδουν, άρτια, την ατμόσφαιρα του έργου. Χαιρόμαστε πολύ να βλέπουμε νέους ηθοποιούς, όπως το Δημήτρη Μακαλιά (Μπίσοπ) και την Αγγελική Μιχαλοπούλου (Παμ) να παίζουν με μεράκι και αγάπη γι’ αυτό που έχουν επιλέξει να κάνουν. Αντίθετα, μας κάνει εντύπωση να βλέπουμε ηθοποιούς εγκλωβισμένους σε ‘‘ξεσπάσματα’’, πόσο μάλλον όταν, μεταξύ σοβαρού και αστείου, διαπιστώνουμε πως υπάρχει και η «υπόκλιση με τη μύτη» (ήταν κάτι σαν να λέμε «αποκάλυψη εξπρές και μεταμεσονύκτια») .

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ :
Μετάφραση – Σκηνοθεσία : Χρήστος Καρχαδάκης
Σκηνικά – Κοστούμια : Μυρτώ Αναστασοπούλου
Μουσική Επιμέλεια : Κώστας Χατζηδημητρίου
Φωτισμοί : Νίκος Βλασόπουλος
Βοηθός Σκηνοθέτη : Αγάπη Κουστένη

ΠΑΙΖΟΥΝ :
Μαρία Γεωργιάδου, Άγης Εμμανουήλ, Δημήτρης Μακαλιάς, Αγγελική Μιχαλοπούλου

Παραγωγός Γιώργος Λυκιαρδόπουλος Λυκόφως ΑΜΚΕ

Μια παράσταση του CoYoT

ΘΕΑΤΡΟ ΧΩΡΑ
Αμοργού 20, Κυψέλη
Τηλέφωνο : 210- 8673945
ΣΚΗΝΗ – ΜΙΚΡΗ ΧΩΡΑ

Μέχρι την Κυριακή 13.12.2009

http://en.wikipedia.org/wiki/Nicky_Silver
http://home.bway.net/dylanny/
http://www.doollee.com/PlaywrightsS/silver-nicky.html

*http://www.nytimes.com/interactive/2008/08/24/theater/nicky-silver-theater-080824/index.html

http://www.spaniavivlia.gr/author.aspx?authorid=57459

Όταν το ''αντί'' και ο Χρ. Παπουτσάκης ζούσαν...

* δημοσιεύτηκε στο ''αντί'',
στο τεύχος 917, της Παρασκευής 14.03.2008, και αφορά στον προβληματισμό
για τη χρήση των καμερών
στο δημόσιο αστικό χώρο.

30/11, στο Cervantes, Μητροπόλεως 23, έχεις Chat!

“ Chat ”
του Γουστάβο Οτ

Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2009, ώρα 20.30
Ινστιτούτο Θερβάντες
Μητροπόλεως 23, Αθήνα, τηλ: 210-36 34 117

Πόσο απέχει η ζωή μας από την κόλαση;
Πόσο μακριά από το Πακιστάν βρίσκεται η Νέα Υόρκη;
Πόσες κινήσεις χρειάζονται για να βρεις εραστή, να υιοθετήσεις παιδί,
να κάνεις φίλους, να αγοράσεις όπλα, να κερδίσεις χρήματα, να χάσεις τη ζωή σου;
Το πολύ 2 κλικ!

Το έργο του πολυβραβευμένου και πολυμεταφρασμένου θεατρικού συγγραφέα Γουστάβο Οτ (Gustavo Ott) “Chat” παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Αποσπάσματα του έργου του Chat, θα αναγνώσουν σε μορφή θεατρικού αναλογίου, οι σπουδαστές της σχολής θεάτρου «δήλος», την Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2009 στο Ινστιτούτο Θερβάντες (Μητροπόλεως 23, Αθήνα, τηλ: 210-3634.117).

Παρών στην εκδήλωση θα είναι και ο συγγραφέας του έργου.

Μεταφραστική επιμέλεια: Μαρία Χατζηεμμανουήλ
Μεταφραστική ομάδα του Chat: Σεμινάριο θεατρικής μετάφρασης στο Ινστιτούτο Ισπανικής Γλώσσας, Abanico 2008: Κλεοπάτρα Ελαιοτριβιάρη, Δάειρα Ζιούβα, Ζίνα Κουφοπούλου, Καλλιρρόη Τσολακίδου, Σταμάτης Πολενάκης, Αυγή Σαράφη, Ιωάννα Λαζοπούλου

Η σκηνοθετική επιμέλεια του θεατρικού αναλογίου είναι της Γεωργίας Μαυραγάνη.

Διανομή: Βάσια Βαλκανιώτη, Αφροδίτη Ευαγγελάτου, Άλκης Ζούπας, Ράνια Καπετανάκη, Σάββας Κοντός, Τζίνα Κούρτογλου, Δήμητρα Λημνιού, Νάνσυ Μπούκλη, Στέλλα Νούλη, Λευτέρης Παπακώστας, Ηλίας Παρασκευόπουλος, Ειρήνη Ρουμελιωτάκη, Λία Τσάνα, Φράγκος Χρυσοβαλάντης.

Θα ακολουθήσει συζήτηση με τον συγγραφέα του CHAT Γουστάβο Οτ

Επίσης, ο ηθοποιός Νίκος Ιορδανίδης θα μιλήσει για το έργο του Γουστάβο Οτ «Η τρυφερή σου μολότωφ», που θα ανέβει τον Μάρτιο 2010 στο θέατρο Στούντιο Μαυρομιχάλη.

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ
Κρατήσεις θέσεων (θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας): τηλ: 210-5203.562
Πληροφορίες για την εκδήλωση:
Σχολή Θεάτρου «δήλος»-Δήμητρα Χατούπη
Τ & F: 210-5203562
Email: contact@dilos.gr
Website: http://www.dilos.gr/
Με την υποστήριξη του Ινστιτούτου Θερβάντες Αθηνών

Chat: Ένα κοντσέρτο για 4 PC και 12 σολίστες
Μπαίνεις στο Chat και ένας νέος κόσμος σε περιμένει. Η πραγματική ζωή μπερδεύεται με την εικονική, ό,τι δε βρίσκεις στη γη δεν περιμένεις πια να το βρεις στον παράδεισο αλλά στο διαδίκτυο, η μοναξιά έχει όνομα, η συντροφιά έχει ψευδώνυμο, η ανωνυμία σώζει τους ένοχους, δεν υπάρχουν αθώοι, μόνο άγνοια που δε συγχωρείται, άγνοια που πληρώνεται, η άγνοια των μελλοντικών αγνοούμενων.
Πέντε ιστορίες εικονικής πραγματικότητας και αληθινής ζωής. Γύρω τους ένα πλήθος άλλες, χιλιάδες κλικ ανάμεσα στην αλήθεια και το ψέμα, στο όνειρο και τον εφιάλτη. Πέντε ιστορίες με κακό τέλος, ιστορίες τρέλας και ελπίδας, έρωτα και αρρώστιας, φανατισμού και θανάτου με πρωταγωνιστές εμάς, τα παιδιά μας, τους γείτονές μας, το μικρό μας ασφαλές σύμπαν. Πόσο απέχουν σήμερα όλα από όλους; Δύο κλικ! Ή μήπως μόνο ένα; Το κλικ στην εξώπορτα της ψυχής μας, το κλικ που μας αφήνει έξω από τον πραγματικό κόσμο, μέσα στο σκοτεινό δωμάτιο με μοναδικό φως τον καινούργιο ήλιο: την οθόνη του υπολογιστή μας.

Γουστάβο Οτ (Gustavo Ott)
Ο Γουστάβο Οτ γεννήθηκε στη Βενεζουέλα (Καράκας, 1963) και σπούδασε αρχικά Δίκαιο στο Καθολικό Πανεπιστήμιο Andrés Bello, για να αλλάξει τις σπουδές του στο 3ο έτος σε Σπουδές Επικοινωνίας. Είναι παντρεμένος με τη Χήδερ Μακ Κέυ (τη μεταφράστρια των περισσοτέρων έργων του στα αγγλικά) και έχουν μια κόρη 9 ετών.

Έχει γράψει 24 έργα, που δημοσιεύονται στο διαδίκτυο, στην προσωπική του ιστοσελίδα http://www.gustavoott.com.ar/ τόσο στο πρωτότυπο, όσο και στις μεταφράσεις τους σε 14 γλώσσες (Αγγλική, Ιταλική, Γερμανική, Γαλλική, Δανική, Ρωσική, Τσεχική, Πορτογαλική, Πολωνική, Ουγγρική, Ιαπωνική, Καταλανική, Κρεολική και Ελληνική). Παραστάσεις των έργων του δίνονται με επιτυχία σε πολλές χώρες της Αμερικής, της Ευρώπης και της Ασίας.

Στα έργα του ασχολείται με θέματα σύγχρονα, κοινωνικά και πολιτικά. Διακρίνεται για την ποικιλία στη δραματουργική του γραφή, τις σύνθετες φόρμες και τα ανατρεπτικά φινάλε. Τον απασχολεί ιδιαίτερα η σύγχρονη κοινωνία, οι κίνδυνοι από το ίντερνετ, η τρομολαγνεία, η αποξένωση, η αγωνία για επιτυχία και καταξίωση, ο έρπων φασισμός της καθημερινότητας, η υποκρισία στις ανθρώπινες σχέσεις, η έλλειψη ταυτότητας, ο ρόλος της τέχνης στον σύγχρονο κόσμο.

Το 1992 ιδρύει στο Καράκας το Θέατρο San Martin του οποίου είναι καλλιτεχνικός διευθυντής και σκηνοθέτης μέχρι σήμερα.

Έχει τιμηθεί μεταξύ άλλων με τα εξής βραβεία: Διεθνές Βραβείο Δραματουργίας Τίρσο δε Μολίνα (Ισπανία, 1998) για το έργο του 80 Dientes, 4 Metros y 200 Kilos (80 δόντια, 4 μέτρα και 200 κιλά)∙ Διεθνές Βραβείο Ricardo López Aranda (Ισπανία, 2003) για το έργο Η τρυφερή σου μολότοφ• Β΄Βραβείο στον Διεθνή διαγωνισμό Σύγχρονης Δημιουργίας και Ανανεωτικής Δραματουργίας του ΙΑΕΜ στο Καράκας το 2006 για το έργο του 120 vidas x minuto (120 ζωές το λεπτό)• Β΄ Βραβείο Δραματουργίας του Torreperogil (Ισπανία, 2007) για το έργο Monstruos en el closet, ogros bajo la cama (Τέρατα μεσ’ στη ντουλάπα, δράκοι κάτω απ’ το κρεβάτι) και με πολλά άλλα βραβεία, εθνικά και διεθνή.

Το 2002-2003 επελέγη για να συμμετάσχει στο πρόγραμμα “New Works Now!” του Public Theater της Νέας Υόρκης με τα έργα 80 dientes... και Dos amores y un bicho (Δυο αγάπες κι ένα ζωύφιο) καθώς επίσης και στο Πρόγραμμα Δραματουργίας La Mousson D’Ete στη Γαλλία και La Mousson a Paris στην Κομεντί Φρανσαίζ, και στις δύο περιπτώσεις με το έργο Photomatón. Το 2005 παρουσιάστηκε ξανά το έργο Δυο αγάπες... στο Στούντιο της Κομεντί Φρανσαίζ. Συμμετείχε στο Διεθνές Πρόγραμμα Θεατρικής Γραφής του Πανεπιστημίου της Αϊόβα το 1993 και της Residence Internationale Aux Recollets στο Παρίσι το 2006.

Για όσους θέλουν κι άλλο:
http://www.gustavoott.com.ar/obras/es/chat.pdf

Θεσσαλονίκη: μια πόλη όπου συνδυάζονται τα πάντα

Άστυ, Έρως, περαστικοί

Όταν έχεις καιρό να βρεθείς σε μια πόλη, όπως είναι η Θεσσαλονίκη, το μάτι με το «καλημέρα σας» δε σταματά να ‘‘πράττει’’. Εισπράττει ερεθίσματα από παντού: από τα δολώματα «Μενέλαος» στην παραλία, μέχρι το σύμβολο για τα 50 χρόνια του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, το οποίο προβαλλόταν, όλες τις ημέρες, επάνω στο Λευκό τον Πύργο.

Παρόλο που πέρασαν μέρες, ενώ έχω επιστρέψει στην Αθήνα, ακόμη θυμάμαι την τελευταία, κυριακάτικη, βόλτα στους δρόμους της Θεσσαλονίκης, σαν το μήλο του μεσημεριού στο στόμα: ήλιος, θάλασσα, λιγότερα αυτοκίνητα και περισσότεροι περαστικοί, άλλοι με τα παιδιά τους, άλλοι με ποδήλατα. Θαύμασα αυτούς που έκαναν τζόκιν με τα σορτσάκια. Εκείνο, όμως, που μου έκανε εντύπωση και, ως κινηματογραφικό ακόμη θα μπορούσες να το χαρακτηρίσεις, ήταν το βλέμμα ενός περαστικού – μετανάστη-. Καθώς ετοιμαζόταν να δαγκώσει το hot dog του, βλέποντάς με να περνώ, από μπροστά του, με μια τσάντα γεμάτη από Σελίν, Μπαντιού και Βήμα της Κυριακής, με ρωτάει «θέλεις να φας λίγο;». “Cats don’t touch a hot dog” σκέφτηκα, αλλά απλώς χαμογέλασα και, αφού του απάντησα «όχι, ευχαριστώ», συνέχισα το δρόμο μου. Η εικόνα του, εν τω μεταξύ, διαρκούσε στα μάτια μου, κάνοντας κύκλους στο μυαλό μου. Δεν συναντάς πια αυτήν την απλή κίνηση, με αφορμή την οποία μπορείς να απευθύνεις το λόγο σε κάποιον που δε γνωρίζεις. Και, ακριβώς γι’ αυτό, το απρόσμενο κάλεσμα έμεινε στη μνήμη μου, σαν γέφυρα –μάθημα και ποίημα- πολιτισμού. Ας θυμίσω ότι ο Λακάν προσδιόρισε τη φωνή ως το «εκπίπτον αντικείμενο της ομιλίας». Παρατηρώντας, επομένως, το λόγο για τον οποίο μιλάμε, κάθε φορά, σε κάποιον, ίσως οδηγηθούμε, μέσα από τα αποτελέσματα της παρατήρησής μας, σε συμπεράσματα με αρκετό ενδιαφέρον.

‘‘Βλέμμα της Κυριακής’’, ωραίος τίτλος για μια εφημερίδα, και για free press ακόμη…

Περπατώντας στη Θεσσαλονίκη, η σκέψη επανέρχεται στην ταινία του Βέρνερ Χέρτζογκ, «Γιέ μου τι έκανες», η υπόθεση της οποίας αντλεί στοιχεία μυθοπλασίας από την Ορέστεια. Αυτή, βέβαια, ήταν η πρόθεση του σκηνοθέτη. Διότι, όταν επικαλείσαι το ‘‘στοιχειό’’, τα πράγματα ενδέχεται αλλιώς να εξελιχθούν εν μέρει, όπως στην περίπτωση που μια άκομψη πίτσα delivery παραδίδεται στον έγκλειστο «μητροκτόνο». Ήταν αυτή η στιγμή που ο διπλανός –καθιστός τσαντίλας- σηκώθηκε να φύγει, ψιθυρίζοντας «έλεος». Έτσι, τακτοποιήθηκα και από θέση, καθώς μέχρι τότε καθόμουν στα σκαλάκια.

Από την ταινία, όμως, κράτησα τρία στιγμιότυπα, τα οποία συνειρμικά, με έφεραν ενώπιον της ποίησης: το πρώτο ήταν το φως της λάμπας που αιωρούνταν στο κέντρο, ενώ περιστοιχιζόταν από γυαλιά μυωπίας ενωμένα σαν στέμμα. Στην ερώτηση «γιατί τα έβαλες έτσι;», η απάντηση του Μπραντ ήταν: «είναι ο τρόπος μου για να φέρω τον παράδεισο στη γη». Δεύτερον, προς το τέλος της ταινίας, η φράση του Μπραντ «δε βλέπω φλαμίνγκο αλλά στρουθοκαμήλους που τρέχουν» επίσης μου κέντρισε το ενδιαφέρον, όσον αφορά στη σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στην ιστορία της προσωπικής τρέλας και στο διαπεπραγμένο έγκλημα. Τρίτον, η ερώτηση του Μπραντ «τι απέγινε η μπάλα του μπάσκετμπωλ;», ενώ ο ίδιος την είχε τοποθετήσει σε γυμνά κλαδιά νωρίτερα, προκαλεί ιδιαίτερα το ενδιαφέρον, εάν συσχετίσουμε τη νεοφερμένη, τοποθετημένη μπάλα στα κλαδιά με το γυναικείο σεξουαλικό όργανο. Ναι, συμφωνώ στην προτροπή του Χέρτζογκ να γράφουμε ποίηση –αλίμονο!- αλλά από την άλλη, να θυμίσουμε και το ότι ο Ζιράρ έχει εντοπίσει τη σημασία αυτού που αναφέρεται στο ίδιο το υποκείμενο όταν προβαίνει στην πράξη αυτής της αναφοράς. Μπορεί, λοιπόν, ο Χέρτζογκ να αναφέρει ότι ο Φρόυντ δεν είναι ανάγκη να βρίσκεται πανταχού παρών, αλλά όταν η ιστορία της ψυχανάλυσης, και άρα και των άλλων επιστημών, προσδιορίζεται από τους όρους που ο Φρόυντ μας κληροδότησε, τότε για ποιο (μάταιο) λόγο να τον αρνούμαστε;
Και καθώς ο Φρόυντ παραλληλίζει – στην Ντόρα, αν θυμάμαι καλά- την κοσμηματοθήκη με το γεννητικό όργανο, αντίστοιχα, αν δούμε, στην ταινία του Χέρτζογκ, τη μπάλα του μπάσκετμπωλ στα κλαδιά ως μια εικόνα που παραπέμπει στην έννοια της σεξουαλικότητας, θα συμπεράνουμε ότι πρόκειται για μια πράξη του Μπραντ, μέσω της οποίας οριστικοποιείται η διάζευξη των δύο φύλων, του άντρα και της γυναίκας. Παρόλα αυτά, η ταινία, παραγωγός της οποίας είναι ο David Lynch, δεν με ικανοποίησε στο σύνολό της.

Γύρισα στην Αθήνα και, κάνοντας scanning στις εφημερίδες, διάβασα ότι 15 δισεκατομμύρια προφυλακτικά παράγονται το χρόνο ανά την υφήλιο. Μεταξύ αυτών είναι και τα νέου τύπου οικολογικά, αλλά και πάλι: πολλά μου φαίνονται.
Και φυσικά, δε χωρά αμφιβολία: η Διπλωματική Ακαδημία φαίνεται πως ιδρύθηκε το 1998. Το διαπιστώνετε εμπράκτως, αν ρίξετε μια ματιά στη βιβλιογραφία που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο. Λες και αυτή η βιβλιογραφία έβγαλε κόκκαλα, από το κακό της, και της απαγορεύτηκε η ανανέωση. Μεταξύ των βιβλίων που αναφέρονται ως κατάλληλα για την ύλη των εξετάσεων, τα πιο πρόσφατα είναι αυτά με ημερομηνία έκδοσης… το 1998. (Εξαίρεση αποτελεί το βιβλίο: Palmer A., Penguin XXth Century History, London, 1999).

Αυτά και κλείνω με δυο καλές επιλογές από τη Θεσσαλονίκη:

Για μπύρες:
Μπυραρία «Αύγουστος»
Γ. Παπανδρέου (Πρώην Ανθέων) & Μαυρoκορδάτου 2,
Σαλαμίνα, Θεσσαλονίκη
Τηλ.: 2310 85 07 50

Για φαγητό:
«Brothers In Law»
Μπαλάνου 4-6 και γωνία Παπαμάρκου (Πλατεία Άθωνος), Θεσσαλονίκη
τηλ.: 2310-270.707
το χαλούμι και το κοτόπουλο φιλέτο απίστευτα!
http://koparanis.blogspot.com/2009/08/brothers-in-law.html

http://tiff.filmfestival.gr/default.aspx?lang=el-GR&loc=7&page=815&movie=1639
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=101666
http://old.mfa.gr/greek/the_ministry/staff/comp/older.html

Researcher at ELIAMEP-Ερευνητής στο ΕΛΙΑΜΕΠ

Researcher at ELIAMEP for a project on Irregular Migration and Fundamental Rights

ELIAMEP is looking for a Researcher to work on a project on Irregular Migration and Fundamental Rights, starting on 1 February 2010 and for 10 months, until 30 November 2010.

The position is part time and the salary is competitive and will depend upon the successful candidate’s qualifications.



Qualifications

Essential:
· PhD or equivalent research experience
· Research experience in conducting interviews with immigrant populations.
· Computer and internet literacy, including knowledge of Excel software
· Fluent English written and oral, fluent Greek

Strongly desired:
· Other languages an asset, including in particular Albanian or Russian
· Knowledge of qualitative and quantitative methods for the social sciences
· Ability to work both in a team and independently.
· Previous experience in EU research projects.

Tasks:
· Doing the day to day organisational work of the project,
· Κeeping correspondence with coordinator, with team leader (Anna Triandafyllidou) and with Researcher (Thanos Maroukis)
· Κeeping correspondence and overseeing the work of interviewers to be recruited in 9 EU countries doing qualitative interviews on irregular migrants employed in domestic work
· Preparing contracts for subcontracting interviewers and following up their delivering their interviews, quality check of interviews
· Analysing the data of an EU wide questionnaire on irregular migrants and their conditions of employment (in cooperation with Thanos Maroukis)
· Drafting a report on the above topic (in cooperation with Thanos Maroukis and under the supervision of Anna Triandafyllidou)
· Conducting up to 15 interviews with irregular migrants employed in domestic work in Greece
· Transcribing these interviews
· Analysing the interviews on 10 EU countries on domestic work in cooperation with Thanos Maroukis and Anna Triandafyllidou
· Any other small tasks arising within the context of the project.


DEADLINE FOR APPLICATIONS: 4 December 2009

Applications should include detailed curriculum vitae and one sample of written work, preferably in English, a short motivation letter and the name of one referee.


Applications should be addressed:
· by e-mail to the following address: nina@eliamep.gr

Oral interviews with pre-selected applicants will be conducted on December 8th.

Ερευνητής/τρια στο ΕΛΙΑΜΕΠ για ένα πρόγραμμα στον τομέα της Μη Νόμιμης Μετανάστευσης και των Βασικών Δικαιωμάτων των Μεταναστών

Το ΕΛΙΑΜΕΠ ζητά να προσλάβει Ερευνητή/τρια που θα εργαστεί για ένα ερευνητικό πρόγραμμα στον τομέα της Μη Νόμιμης Μετανάστευσης και των Βασικών Δικαιωμάτων των Μεταναστών, για το διάστημα από 1 Φεβρουαρίου 2010, και για 10 μήνες, έως την 30 Νοεμβρίου 2010.

Η θέση είναι μερικής απασχόλησης, ενώ η αμοιβή είναι ανταγωνιστική και θα εξαρτηθεί από τα προσόντα του επιτυχόντος υποψηφίου/ιας.

Απαιτούμενα προσόντα:

Διδακτορικός τίτλος ή αντίστοιχη ερευνητική εμπειρία.
Ερευνητική εμπειρία στην πραγματοποίηση συνεντεύξεων με μετανάστες.
· Άριστος χειρισμός υπολογιστή και διαδικτύου, συμπεριλαμβανόμενης και της χρήσης λογισμικού Excel
Άριστη γνώση της Αγγλικής και της Ελληνικής γλώσσας

Επιθυμητά προσόντα:

Θα εκτιμηθεί ιδιαίτερα η γνώση άλλων ξένων γλωσσών, ιδιαίτερα της Αλβανικής και/ή της Ρωσικής.
Γνώση των ποιοτικών και ποσοτικών μεθόδων των κοινωνικών επιστημών
Δυνατότητα να εργαστεί και σε μια ομάδα εργασίας και ανεξάρτητα.
Προηγούμενη εμπειρία σε ερευνητικά προγράμματα της ΕΕ


Καθήκοντα:

Διεκπεραίωση καθημερινών οργανωτικών καθηκόντων που αφορούν στο έργο,
Διεκπεραίωση αλληλογραφίας με τον συντονιστή, με την επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας (Άννα Τριανταφυλλίδου), και με τον Ερευνητή (Θάνο Μαρούκη).
Διεκπεραίωση αλληλογραφίας και παρακολούθηση των συνεντευκτών που θα στρατολογηθούν σε 9 χώρες της ΕΕ για την πραγματοποίηση ποιοτικών συνεντεύξεων με μη νόμιμους μετανάστες που απασχολούνται σε οικιακές υπηρεσίες
Σύνταξη των υπεργολαβικών συμβάσεων με συνεντευκτές, παρακολούθηση της παράδοσης των συνεντεύξεων, και ποιοτικός έλεγχο των συνεντεύξεων
Ανάλυση των στοιχείων ερωτηματολογίων με μη νόμιμους μετανάστες από τις χώρες της ΕΕ για τις συνθήκες εργασιακής απασχόλησής τους (σε συνεργασία με τον Θάνο Μαρούκη). Σύνταξη μιας ερευνητικής έκθεσης σχετικά με το ανωτέρω θέμα (σε συνεργασία με τον Θάνο Μαρούκη και υπό την επίβλεψη της Άννας Τριανταφυλλίδου)
Πραγματοποίηση μέχρι 15 συνεντεύξεων με μη νόμιμους μετανάστες που εργάζονται στην Ελλάδα
Απομαγνητοφώνηση αυτών των συνεντεύξεων
Ανάλυση των συνεντεύξεων σε 10 χώρες της ΕΕ για την απασχόληση στους τομείς οικιακών υπηρεσιών, σε συνεργασία με τον Θάνο Μαρούκη και την Άννα Τριανταφυλλίδου
Τυχόν άλλα καθήκοντα προκύψουν μέσα στο πλαίσιο του προγράμματος


ΠΡΟΘΕΣΜΙΑ ΥΠΟΒΟΛΗΣ ΑΙΤΗΣΕΩΝ: 4 Δεκεμβρίου 2009

Οι αιτήσεις πρέπει να περιλαμβάνουν αναλυτικό βιογραφικό σημείωμα, και μία δημοσίευση των υποψηφίων, κατά προτίμηση στα αγγλικά, σύντομη επιστολή που να εξηγεί γιατί επιθυμείτε να πάρετε τη θέση αυτή, καθώς και το όνομα ενός ατόμου με τα οποίο θα μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε για συστάσεις.

Για την υποβολή αιτήσεων παρακαλώ απευθυνθείτε :
• Ηλεκτρονικά στη διεύθυνση nina@eliamep.gr

Θα πραγματοποιηθούν προφορικές συνεντεύξεις με προεπιλεγμένους υποψηφίους την 8η Δεκεμβρίου

Πρόσκληση σε επιστημονική διάλεξη,στις 19.00, 25/11

Κτελ Αθήνα-Θεσσαλονίκη: φτάνοντας στην καλλιέργεια

Why CInemA now? Vision and Mission: to be continued
Μια ανοιχτή πρό(σ)κληση

προς τα Υπουργεία Τουρισμού-Πολιτισμού

και Μεταφορών-Επικοινωνιών

Τα σημερινά ταξίδια με το ΚΤΕΛ διαφέρουν από τα ταξίδια που κάναμε δέκα χρόνια πριν, και όχι μόνο βάσει της τιμής του εισιτηρίου που πληρώνουμε πλέον σε ευρώ. Από το Πεδίον του Άρεως, το εισιτήριο μετ’ επιστροφής Αθήνα-Θεσσαλονίκη στοιχίζει 55€, ενώ το απλό εισιτήριο χωρίς επιστροφή αντιστοιχεί στα 35€, καθόλου λίγα χρήματα δηλαδή. Τα σημερινά ταξίδια με το ΚΤΕΛ διαφέρουν από εκείνα των περασμένων δεκαετιών και βάσει των παροχών τους. Καθώς ζούμε, κινούμαστε και μετακινούμαστε στην εποχή των ψηφιακών μέσων, ιδίως όταν οι αποστάσεις είναι μεγάλες, θα ήταν παράλειψη ένα λεωφορείο να μη διαθέτει δύο οθόνες, μία κεντρική και μία στη μέση του οχήματος, ώστε οι περισσότεροι από τους επιβάτες να βλέπουν την προβαλλόμενη ταινία και να μένουν ικανοποιημένοι από το αποτέλεσμα.

Στέκομαι στην τελευταία μετοχή «ικανοποιημένοι», καθώς δίνει την αφορμή να εξετάσουμε υπό ποιες προϋποθέσεις οι επιβάτες του λεωφορείου (πραγματικό επίπεδο) ή οι επιβάτες του ταξιδιού ( φαντασιακό επίπεδο) μετέχουν σε αυτό για να μπορούν και να είναι ικανοποιημένοι.

Το γεγονός:

Επιστρέφοντας χτες από τη Θεσσαλονίκη, όπου πήγα, το σαββατοκύριακο, και για το φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, με βρίσκω, ξαφνικά, στο 2012. Και τούτο διότι, στην οθόνη προβάλλεται το «2012», μια ταινία που παρά τους σεισμούς, τους καταποντισμούς και τις τρομάρες της, με αφήνει παγερά αδιάφορη, με τα ακουστικά στο κεφάλι να ακούω ράδιο, και με λίγα νεύρα, διότι η ρύθμιση για τα φώτα είναι απενεργοποιημένη, με αποτέλεσμα να μη μπορώ να διαβάσω το Βήμα της Κυριακής. Κάποια στιγμή, λοιπόν, ξυπνά το πάθος μέσα μου, και σηκώνομαι για να ρωτήσω τον οδηγό αν μπορεί να ανάψει τα φώτα του λεωφορείου, πράγμα που κάνει αμέσως, ώστε να με κοιτά παραξενεμένος που δεν φεύγω. «Θα ήθελα να σας ρωτήσω και κάτι άλλο», του λέω. «Ποιος επιλέγει τις ταινίες που βλέπουμε;» και στην ερώτησή μου απαντά: «γιατί θέλετε να το ξέρετε αυτό;»… «επειδή είμαι επικοινωνιολόγος», του λέω εγώ, και σίγουρα από μέσα του, θα σκέφτηκε ο άνθρωπος, ότι περίεργος μπελάς τον βρήκε βραδιάτικα…

Το συμβάν:

Κι όμως: αν το καλοσκεφτούμε, τα πράγματα μπορούν να γίνουν πολύ πιο ενδιαφέροντα.
Η καλλιέργεια του ανθρώπου δεν έρχεται τυχαία, αλλά απαιτούνται συγχρονισμένη δράση και επικοινωνιακή στρατηγική γι’ αυτό. Θέλουμε Υπουργείο Τουρισμού και Πολιτισμού; Πολύ ωραία. Έχουμε υπουργείο Μεταφορών και Επικοινωνιών; Επίσης πολύ ωραία. Τα μέσα που προσφέρονται, σήμερα, στο μέτρο του δυνατού, μπορούν να δίνουν και μήνυμα, ώστε να προσεγγίσουν τη δυνατότητα του αδύνατου. Αλλιώς: η καλλιέργεια του ανθρώπου επιτυγχάνεται όταν το τυχαίο καθίσταται αναγκαίο.

Πώς;

Ο τυχαίος χρόνος, ο οποίος ξοδεύεται στις διαδρομές, μπορεί να εμπλουτιστεί σε περιεχόμενο. Σαφώς, όπως παρατήρησε και ο οδηγός του λεωφορείου, δεν γίνεται όλοι οι επιβάτες να ερωτηθούν για το ποια ταινία προτιμούν να δουν. Θα υπάρξουν 50 διαφορετικές απόψεις. Αυτό όμως, δε σημαίνει ότι είναι προτιμότερο να αφήνουμε στην τύχη –και στην κρίση του οδηγού, που επιφορτίζεται με έναν ανοίκειο ρόλο- την προβολή της όποιας ταινίας κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού. Το σχέδιο δράσης για τα ταξίδια ‘‘με λεωφορείο και άποψη’’ μπορούν να απευθύνονται σε επιβάτες με έποψη: σε θέματα σχετικά με το περιβάλλον, το κλίμα, τον πολιτισμό. Και όταν ταξιδεύουμε, επειδή σκεφτόμαστε, νομίζω πως η προβολή ενός ντοκιμαντέρ δεν συνιστά κακή ιδέα. Επιπλέον: δημιουργεί ερεθίσματα στους ταξιδιώτες. Ιδιαίτερα, στα βραδινά δρομολόγια, ενώ σκοτεινιάζει και έξω τίποτε δεν είναι ορατό, το θέμα από ένα ντοκιμαντέρ μπορεί και να ευαισθητοποιήσει τους ταξιδιώτες.

Γιατί να μην χαράσσεται, λοιπόν, μια επικοινωνιακή στρατηγική, ώστε το ταξίδι με το λεωφορείο να συνιστά και μια πολιτιστική εμπειρία; Επικοινωνιολόγοι, απόφοιτοι των τμημάτων επικοινωνίας του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και της Παντείου αλλά και ψυχολόγοι υπάρχουν, δόξα τω θεώ, άφθονοι. Γιατί να μην αξιοποιείται το μαζικό ταξίδι, ώστε να αναχθεί σε ένα μέσο που, και με τη συνεισφορά της πολιτείας, μπορεί να στέλνει το μήνυμα «μοιράζομαι, άρα συμμερίζομαι»;
Για την επίτευξη αυτού του σκοπού, βέβαια, απαιτείται και η συνεργασία των υπουργείων- και της πολιτείας- με τις ιδιωτικές επιχειρήσεις, τις ανώνυμες εταιρείες των ΚΤΕΛ.

Αποτέλεσμα:

Με αφορμή την προβολή της ταινίας, οι επιβάτες μπορούν να αλλάζουν τόπο (χώρο) και χρόνο (ρυθμό), ώστε, τότε, το ταξίδι να συνιστά, πράγματι, και διαφορετική, κάθε φορά, απόλαυση, η οποία θα έγκειται στη σχέση με το αντικείμενο (την ταινία). Γνωρίζουμε ακόμη ότι υπάρχουν ταινίες μικρού μήκους, οι οποίες παρόλο που δημιουργούνται, δεν φτάνουν ποτέ στα μάτια μας. Γιατί λοιπόν, να μην δίνεται η αφορμή να λαμβάνουμε περισσότερα ερεθίσματα, ως πολίτες;
«Τα ταξίδια», όπως επισημαίνει και ο αγαπημένος Ζαν-Λικ Γκοντάρ*, στον «Τρελό Πιερό», «διαμορφώνουν τη νεολαία».
Μπορούμε, λοιπόν, από θέση επιβάτη να αναλαμβάνουμε το ρόλο ταξιδιώτη, και να επιστρέφουμε στη νεανική ηλικία των έντονων οσμών: των οραμάτων και των προσδοκιών. Διαφορετικά, γιατί άλλο να επιθυμούμε ακόμη;
Όταν το «συμμερίζομαι» σημαίνει: «σκέφτομαι για να δρω συλλογικά», δε μένει παρά να δράσουμε. Ας αυτοσχεδιάσουμε, λοιπόν, βάσει ενός κοινού σχεδίου για το ταξίδι και το νόημα.

http://www.ktel-thes.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=12&Itemid=80&lang=el
* http://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=10007.0

Ζητούνται 6: ''Chic and Ethic'' της Fair Trade Hellas!

Η Fair Trade Hellas αναζητάει 6 σχεδιαστές ρούχων και αξεσουάρ για να λάβουν μέρος στο Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα Δια Βίου Μάθησης “Chic and Ethic”, που χρηματοδοτείται από το ΙΚΥ. Σκοπός του προγράμματος είναι να βελτιώσει τις συνθήκες ζωής και εργασίας των εργαζόμενων στη βιομηχανία της μόδας και να μειώσει της καταστροφικές συνέπειές της στο περιβάλλον.

Οι 6 συμμετέχοντες στο πρόγραμμα θα έχουν τη δυνατότητα να δημιουργήσουν αντικείμενα ρουχισμού με δίκαιο και ηθικό τρόπο και να:

• Λάβουν μέρος στο εκπαιδευτικό σεμινάριο που θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα στις αρχές του 2010, κατά τη διάρκεια του οποίου οι διοργανωτές θα εξηγήσουν τους στόχους του προγράμματος και θα αναφερθούν στους κινδύνους που κρύβει η βιομηχανία ρούχων σήμερα.
• Συμμετέχουν σε ένα από τα σεμινάρια που θα πραγματοποιηθούν στις χώρες εταίρους του προγράμματος (Ρουμανία, Ιταλία, Λιθουανία, Αγγλία, Πολωνία, Τουρκία), όπου για τρεις ημέρες οι σχεδιαστές θα συνεργαστούν για να ορίσουν τις ικανότητες και τα εργαλεία για τη δημιουργία ρούχων με δίκαιο και ηθικό τρόπο και θα αρχίσουν να σχεδιάζουν τις δημιουργίες τους.
• Δημιουργήσουν ρούχα και αξεσουάρ με υλικά που θα τους παρέχουν οι διοργανωτές με τη συνεργασία των υπόλοιπων συμμετεχόντων.
• Να προβληθούν από την ιστοσελίδα του προγράμματος ( www.chic-and-ethic.eu ) και στα προωθητικά φυλλάδια του προγράμματος σαν ηθικοί σχεδιαστές και να παρουσιαστούν οι δημιουργίες τους στην επίδειξη μόδας που θα πραγματοποιηθεί στο Βουκουρέστι τον Ιούνιο του 2011.

Οι σχεδιαστές θα πρέπει:
- Να είναι πάνω από 18 χρόνων
- Να έχουν μεγάλο ενδιαφέρον για το σχεδιασμό ρούχων, είτε με τυπικό τρόπο (έχουν σπουδάσει σχέδιο, εργάζονται ως σχεδιαστές), είτε με άτυπο (διατηρούν blogs κα.)
- Να ενδιαφέρονται για το θέμα της βιωσιμότητας και της ηθικής παραγωγής και κατανάλωσης, ειδικά στον τομέα της μόδας.
- Να είναι διατεθειμένοι να μοιραστούν την εμπειρία τους.
- Να μπορούν να δημιουργήσουν – με την υποστήριξη των εταίρων – τουλάχιστον 2 αντικείμενα ρουχισμού με ηθικό τρόπο.

Αν σας ενδιαφέρει, επικοινωνήστε στο τηλέφωνο της FAIR TRADE HELLAS
για να σας στείλουν την αίτηση που πρέπει να συμπληρώσετε και να στείλετε
έως και την Παρασκευή 27 Νοεμβρίου
στο volunteers@fairtrade.gr
Καλή επιτυχία!!!

FAIR TRADE HELLAS
Νίκης 30 [Nikis 30]
105 57 Αθήνα [Athens-Greece]
Tel/Fax: +30 210 3614070
info@fairtrade.gr
http://www.fairtrade.gr/

Το ψυγείο και ένα ποίημα από το ψυγείο (του 2008)

* κι όμως αυτό, κάποτε, ήταν ψυγείο (φωτογραφία από το Ουζμπεκιστάν, 2007)

ΜΟΝΟ ΕΓΩ

Μεσάνυχτα
Στη μέση της φράσης
Δεν βρίσκω το φως
Μόνο εγώ πλέον μπορώ
Να με στηρίξω
Στο πεζούλι του παραθύρου
Μισά τσόφλια
Έχουν αγνοήσει τις μέρες
Ξέμειναν και δεν το ξέρει κανείς
Μόνο εγώ που ανοίγω τα τζάμια
Να δω φρέσκο αέρα
Η άνοιξη στην πατρίδα
Μπήκε στο σπίτι
Μισογεμάτη με κρινάκια ανθισμένα
Από τα χέρια της μαμάς
Όταν εγώ έλειπα
Προσπαθώ να θυμηθώ
Τα λόγια μου
Στην ξένη γλώσσα
Κρατώντας ένα μαχαίρι
Με χαραγμένες λέξεις στη λαβή του
Φόβος και σοβάδες τριγύρω
Ανοίγω το δέμα
Με τα δώρα και δακρύζω
Που δεν είναι τα πρόσωπα δίπλα μου
Να ακούσω το γέλιο τους
Να μιλήσω τη γλώσσα μου
Τις λέξεις μας
Τις γέμισε η ξενιτιά αλμύρα
Μόνο εγώ ακούγομαι στην κάμαρα

“Euro Med Youth Policies on Intercultural Dialogue”

Call for proposals : Open

The Seminar will be held in the Youth Directorate of the Council of Europe- European Youth Centre in Strasbourg, from the 25th to the 28th January 2010. This seminar is in the framework of the preparation of the ALF Forum 2010 and will tackle four major themes related to intercultural dialogue policies (mobility, integration and coexistence, non-formal education and new technologies).

The working language will be English.

The call is open to youth leaders, youth workers, young journalists, young artists and young bloggers from the 43 countries of the Euro Med Partnership, who are members of our Networks. All applications need to have a recommendation letter from their institutions. The application is available on the website of the Council of Europe (http://youthapplications.coe.int/Courses ) and should be filled online.

The selection will be done by an international team made of trainers from the European Commission - Council of Europe's Youth Partnership, and the Anna Lindh Foundation.

The deadline for applications is the 25th of November.

The applicants selected will be 25, and they will be notified by the 10th of December, as Southern participants need four weeks at least for visa procedures.

For more information:
contact Ms. Sarah Zaaimi at Sarah.Zaaimi@bibalex.org

Το φάντασμα του Πλάτωνα&ο Alain Badiou εκ βαθέων

AMBASSADE DE FRANCE EN GRÈCE
SERVICE DE COOPÉRATION ET D’ACTION CULTURELLE
INSTITUT FRANÇAIS D’ATHENES


Ο Alain BADIOU και οι όροι της φιλοσοφίας
η πολιτική, η τέχνη, η επιστήμη, ο έρωτας

Διεθνές συνέδριο

Παρασκευή 20 και Σάββατο 21 Νοεμβρίου 2009
Auditorium του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών, Σίνα 31.


Όλοι, ή σχεδόν όλοι, οι σπουδαίοι φιλόσοφοι θεώρησαν υποχρέωσή τους να βρεθούν αντιμέτωποι με τις προκλήσεις των πλατωνικών κειμένων. Ωστόσο η σκέψη του 20ού αιώνα μπορεί να θεωρηθεί ως βαθιά αντι-πλατωνική. Αυτή τουλάχιστον είναι η άποψη του φιλοσόφου Alain Badiou, ο οποίος προτείνει μια επιστροφή του Πλάτωνα στο φιλοσοφικό προσκήνιο του 21ου αιώνα.

Για δύο μέρες, φιλόσοφοι, στοχαστές, δημοσιογράφοι θα συζητήσουν, παρουσία του Alain Badiou, την πλατωνική διάσταση του έργου του.

Οργάνωση : Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών, Περιοδικό αληthεια, Εκδόσεις Πατάκη, Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Παρασκευή 20 Νοεμβρίου :

17.00’ Έναρξη συνεδρίου από τους κα Catherine SUARD, Σύμβουλο συνεργασίας και Μορφωτικής δράσης, διευθύντρια του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών, κα Μυρτώ Ρήγου , καθηγήτρια στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, κα Άννα Πατάκη, διευθύντρια των Εκδόσεων Πατάκη.

17.10’ Παρουσίαση του συνεδρίου από τον κο Δημήτρη Βεργέτη, ψυχαναλυτή, μεταφραστή, διευθυντή του περιοδικού αληthεια.

17.20’ Dimitra Panopoulos, agrégée φιλοσοφίας, « Για ένα πλατωνικό θέατρο », Άρης Στυλιανού, επίκουρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, « Το καθεστώς του πολλαπλού », Δημήτρης Βεργέτης, « Το καθεστώς της έμφυλης διαφοράς στον Μπαντιού και τον Λακάν ».

18.50’ Andrew GIBSON, καθηγητής του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, « Να ξαναστοχαστούμε τη λογική της διαλειπτικότητας : ο Μπαντιού, ο Πλάτωνας και Λογικές των κόσμων ».

19.30’ Παρουσίαση του κου Alain Badiou από την κα Aude LANCELIN, δημοσιογράφο του περιοδικού Nouvel Observateur, φιλόσοφο, συγγραφέας του « Οι φιλόσοφοι και ο έρωτας ».
Διάλεξη του κου Alain BADIOU, « Σε τι χρησιμεύει η φιλοσοφία σήμερα ».

Θα ακολουθήσει συνομιλία του με την κα Aude LANCELIN.


Σάββατο 21 Νοεμβρίου :

10.00’ Παναγιώτης Σωτήρης, διδάσκων στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, « Οντολογία και πολιτική στο έργο του Αλαίν Μπαντιού », Σάββας Μιχαήλ, δοκιμιογράφος, «Ζώντας με την Ιδέα ».

10.45’ Alessandro RUSSO, διδάσκων στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια, «Ο Μπαντιού και η πολιτιστική επανάσταση », Κατερίνα Κέη, φιλόσοφος, « Οικουμενικότητα και ουτοπία», Βαγγέλης Μπιτσώρης, συγγραφέας, μεταφραστής, «Aλαίν Mπαντιού, Zακ Nτερριντά: Tι συμβαίνει με το συμβάν;».

12.30’ Βίκη Σκούμπη, αρχισυντάκτρια του περιοδικού αληthεια « Το «μη υπαρκτό» στο έργο του Πάουλ Τσέλαν», Γιώργος Βέλτσος, ποιητής, καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Αθηνών, «Η εποχή των ποιητών ».

13.30’ Κλείσιμο του συνεδρίου από τον κ. Alain BADIOU

14.00’ Λήξη του συνεδρίου

Είσοδος ελεύθερη – ταυτόχρονη μετάφραση – Τις ομιλίες θα ακολουθήσει συζήτηση με το κοινό.

Γαλλικό Ινστιτούτο
Σίνα 31
Tél. : (30) 210 33 98 600 - Télécopie : (30) 210 36 46 873

Courriel : ifa@ifa.gr

www.ifa.gr

JACK FREAK PICTURES ARE HERE to SPEAK...

Συνάντηση με τους Gilbert & George απόψε, Τετάρτη, 18.11.09, στις 19.00

στο Μουσείο Μπενάκη, κτίριο της οδού Πειραιώς.

Μια ανοιχτή συζήτηση με τους καλλιτέχνες και το συγγραφέα, Michael Bracewell,

24 ώρες και 60 λεπτά πριν από τα εγκαίνια της έκθεσης "Jack Freak Pictures'' στο Θησείο, στη γκαλερί Bernier-Eliades.


http://en.wikipedia.org/wiki/Gilbert_and_George
http://www.whitecube.com/artists/gilbertandgeorge/
http://www.newmediastudies.com/art/gilbert.htm

http://www.bernier-eliades.gr/images/press/20090604/pr_gng_2009_gr.pdf
http://www.bernier-eliades.gr/images/press/20090604/gng_09.html
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=41&nid=1074206

Η φανταστική συνάντηση Πεσσόα-Καβάφη και σε dvd

Η Εταιρεία Παραγωγής ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ
και οι εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ
σας προσκαλούν στην παρουσίαση
του DVD του βραβευμένου ντοκιμαντέρ

ΤΗ ΝΥΧΤΑ ΠΟΥ Ο ΦΕΡΝΑΝΤΟ ΠΕΣΣΟΑ
ΣΥΝΑΝΤΗΣΕ ΤΟΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΚΑΒΑΦΗ

σε σκηνοθεσία Στέλιου Χαραλαμπόπουλου.



Η παρουσίαση θα πραγματοποιηθεί
την Τετάρτη, 18 Νοεμβρίου 2009, στις 8:00 μ.μ.,
στο auditorium του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών
(Σίνα 31).

Θα μιλήσουν

ο Θοδωρής Γκόνης, σκηνοθέτης-ποιητής,

ο Αλέξης Ζήρας, κριτικός λογοτεχνίας, Πρόεδρος της Εταιρείας Συγγραφέων,

ο Νίκος Ξυδάκης, δημοσιογράφος-αρχισυντάκτης της εφημερίδας Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ,

και ο Σεραφείμ Φυντανίδης, δημοσιογράφος.

Θα προβληθούν και θα σχολιαστούν αποσπάσματα του ντοκιμαντέρ.


ΓΙΑ ΤΟ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ

Το μυθοπλαστικό ντοκιμαντέρ, το οποίο τιμήθηκε με το Βραβείο της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, καθώς και με το Πρώτο Κρατικό Βραβείο Ποιότητας, αφηγείται τη φανταστική συνάντηση δύο μεγάλων ποιητών του αιώνα που πέρασε, του πορτογάλου Φερνάντο Πεσσόα και του Κωνσταντίνου Καβάφη. Μάρτυρας της απρόσμενης αυτής συνάντησης είναι ένας νεαρός Έλληνας που επιβιβάζεται τη νύχτα της 21ης Οκτωβρίου του 1929 στο υπερωκεάνιο Saturnia, το οποίο ξεκινά από την Τεργέστη το ταξίδι του προς την Αμερική μαζεύοντας μετανάστες από τα λιμάνια της Μεσογείου.

Ο ΤΥΠΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ

Ένα ελληνικό αριστούργημα.
Αλέξης Δερμεντζόγλου, ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

Η μόνη εφετινή ταινία του ελληνικού τμήματος που με έκανε να δακρύσω.
Γιάννης Ζουμπουλάκης, ΤΟ ΒΗΜΑ

Η καλύτερη ελληνική ταινία της χρονιάς.
Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος, LIFO

Με ποιητικό οίστρο, σκηνοθετική ευφυΐα και παιχνιδιάρικη διάθεση, ο Χαραλαμπόπουλος δοκιμάζει τα όρια της κινηματογραφικής πραγματικότητας, της Ιστορίας και της αναπαράστασής της και φτάνει στην καρδιά της αλήθειας διηγούμενος ένα υπέροχο ψέμα.
Χρήστος Μήτσης, ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ

Η βραβευμένη από τους κριτικούς (ΠΕΚΚ) ταινία Tη νύχτα που ο Φερνάντο Πεσσόα συνάντησε τον Κωνσταντίνο Καβάφη του Στέλιου Χαραλαμπόπουλου έδειξε πως, όταν το ντοκιμαντέρ αναμειγνύεται με μυθοπλασία, βαδίζει σ’ έναν εξαιρετικά ενδιαφέροντα, πρωτότυπο για τα ελληνικά δεδομένα, δρόμο.
Ν. Φ. Μικελίδης, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Δεν είναι φαντασία επιστημονική, δεν είναι ιστορία αστυνομική και θρίλερ μυστηρίου, είναι η συναρπαστική ανάμειξη του ντοκιμαντέρ και της μυθοπλασίας...
Ανδρέας Τύρος, ΕΠΕΝΔΥΤΗΣ

*Το πολυβραβευμένο ντοκιμαντέρ σε σκηνοθεσία Στέλιου Χαραλαμπόπουλου
και παραγωγή Θάνου Λαμπρόπουλου κυκλοφορεί σε DVD
από τις εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ σε όλα τα βιβλιοπωλεία.

Από τις εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ κυκλοφορεί επίσης η ανθολογία Κ. Π. Καβάφης, Φερνάντο Πεσσόα: Τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου (εισαγωγή – μετάφραση – επιμέλεια: Γιάννης Σουλιώτης).

Η φθηνή ζωή της Ιωάννας Ι.: ''Ρωγμή εκτός ύλης''

Του Θανάση Καβαλλιεράτου, εκδόσεις Αλεξάνδρεια

Τα αποτελέσματα από μελέτες και έρευνες, σχετικά με την ανατομία και τη λειτουργία του ανθρώπινου οπτικού συστήματος, έχουν δείξει ότι δεν βλέπουμε με τα μάτια μας. Καθώς διάφορες εικόνες από τον εξωτερικό κόσμο μονώνονται από την πραγματικότητα, ώστε να μεταφέρονται παθητικά στο εσωτερικό του εγκεφάλου, οι ειδικοί έχουν συμπεράνει ότι δεν βλέπουμε με τα μάτια μας αλλά με το σύνολο του οπτικού εγκεφάλου, που βρίσκεται στο πίσω μέρος του ινιακού λοβού. Οπότε, η όραση συνίσταται σε μια εξίσου ενεργή και δημιουργική διεργασία κατασκευής των οπτικών αντικειμένων και όχι απλώς σε μια πιστή αναπαραγωγή των εικόνων του εξωτερικού κόσμου.

Σε αυτό το πλαίσιο της ενεργούς κατασκευής των οπτικών αντικειμένων, ενδιαφέρον ενέχει η εξέταση του τρόπου με τον οποίο ένα κείμενο- ποίημα ή πεζό- μας αποσπά την προσοχή, ως οπτικό αντικείμενο και μας προσελκύει να το «δούμε» σε έναν κόσμο κεκλεισμένων των θυρών: σε ένα σπονδυλωτό σχήμα ανάγνωσης-γνώσης-επίγνωσης.

Το «πρωτόγνωρο» (ποιητικό) αντικείμενο δεν είναι παρά η αφορμή για να ανακαλέσουμε, ως αναγνώστες, παλαιότερα αναγνώσματα από τη μνήμη, και να εστιάσουμε στις λέξεις του παρόντος, έχοντας όμως, την εποπτεία ενός ανοικτού, διακειμενικού κόσμου του παρελθόντος και του μέλλοντος συνάμα. Τρόπον τινά, με οδηγό το ποίημα που σε μια δεδομένη στιγμή μας αποκαλύφθηκε, διανύουμε μια πορεία κλιμακωτής ανάγνωσης, από το αδιάφορο στο ενδιαφέρον. Αποδεικνύεται, οπότε, ότι οι επιρροές, που προέρχονται από παλαιότερα αναγνώσματα άλλων κειμένων, συγκολλημένων ως πρότυπα στη συνείδηση, ή απωθημένων ως υπότροπα στο ασυνείδητο, ήδη έχουν «δει» για εμάς. Ήδη έχουν διαμορφώσει τόσο τα κριτήρια της σκέψης όσο και της αισθητικής μας. Υπό αυτήν την έννοια, η τέχνη της διάκρισης, εκ του (δια)κριθέντος αποτελέσματος, είναι προτερόχρονη. Η σημασία του ενστίκτου, ως ένας συλλογικός λόγος που οδηγεί στη γνώση, προηγείται της σημασίας του αντικειμένου, ιδωμένου ως μια εξατομικευμένη αφορμή που προσφέρει γνώση. Και τούτο συμβαίνει, διότι το ένστικτο είναι διηνεκές και συνιστά έναν a priori κριτή για το εκάστοτε αντικείμενο, το οποίο εμφανίζεται στιγμιαία.

Διάβασα, λοιπόν, το ποίημα του Θανάση Καβαλλιεράτου Ρωγμή εκτός ύλης από τη συλλογή Η φθηνή ζωή της Ιωάννας Ι, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αλεξάνδρεια. Αρχικά, ο συνδυασμός της «ρωγμής» και της «απουσίας της ύλης» μου κίνησε το ενδιαφέρον, οπότε το ποίημα πέτυχε τον αρχικό στόχο του αιφνιδιασμού και της επέμβασης επάνω αλλά και κόντρα στο γραμμικό χρόνο της καθημερινότητας. Στη συνέχεια, και ο συνδυασμός των λέξεων «συρίζοντας μελωδίες», διατηρεί τον τόνο αυθεντικότητας και πρωτοτυπίας του ποιήματος. Όμως, διαβάζοντας και βλέποντας το ποίημα στο σύνολό του, σχημάτισα τη γνώμη ότι, τελικά, πρωτοτυπία και ποίημα δεν «τερματίζουν» μαζί.

Θα προτιμούσα το ποίημα να είχε, για τελευταίο, το στίχο ‘‘σαν μια γραμμή αγαπημένων της προσώπων’’. Διότι, έπονται έξι στίχοι που πετούν τον αναγνώστη έξω από τον πηγαίο κόσμο των δέκα πρώτων στίχων. Τρόπον τινά, στους τελευταίους έξι στίχους, η ματιά του αναγνώστη δε βλέπει παρά μια αόριστη ποιητική έκφραση, την ασφυξία της οποίας μαρτυρούν οι εξής συνδυασμοί: «σβήνοντας ανάσες», «μονολογώντας αγάπησε», «βυθομετρούσε πεταλούδες» ( ενώ το «θα είχα κάτι από εκείνη να θυμάμαι», από μόνο του, συνιστά ιδιάζον γνώρισμα-παραπέτασμα «Λάμψης»…). Χάνεται, οπότε σε αυτούς τους έξι στίχους, ο αρχικός ρυθμός της γνήσιας αμεσότητας από το ποίημα. Και, ως αποτέλεσμα, το «αόριστο» στην ποίηση καταλήγει να προσιδιάζει σε «αδιάθετο» στερεότυπο.

Ας θυμίσω τι έχει επισημάνει ο Τ. Σ. Έλλιοτ: «Η ποίηση δεν είναι μια απελευθέρωση συναισθήματος, αλλά μια απόδραση από το συναίσθημα. Δεν είναι η έκφραση της προσωπικότητας, αλλά μια απόδραση από την προσωπικότητα. Αλλά βέβαια, μόνον όσοι έχουν προσωπικότητα και συναίσθημα γνωρίζουν τι σημαίνει να θέλεις να δραπετεύεις από αυτά». Σαφώς η προσωπικότητα και το συναίσθημα μπορεί να υπάρχουν, όμως, είναι δύσκολο το δέσιμο των στίχων να πετυχαίνει, πάντοτε, στην ολότητά του, ενόσω το πνεύμα παίζει με τη φωτιά, σε μια προσπάθεια μέθεξης των χρόνων: της σπίθας του τότε με το τώρα και το αύριο. Και βέβαια, αυτός δεν είναι ένας απλός προβληματισμός. Είναι ο προβληματισμός.

Θανάσης Καβαλλιεράτος, Η φθηνή ζωή της Ιωάννας Ι, εκδόσεις Αλεξάνδρεια, Αθήνα 2009

http://www.alexandria-publ.gr/new/book.php?id=527
http://saligaros.googlepages.com/Telikavlepumemonometamatia.pdf
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=92794

Εκδόσεις ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ:
ΣΟΛΩΝΟΣ 133, Τ.Κ:106 77 ΑΘΗΝΑ
ΤΗΛ.:210-3806305, 210-3821813
FAX: 210-3838173
alexpubl@alexandria-publ.gr

ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΣΤΗ ΣΤΟΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ
ΠΕΣΜΑΤΖΟΓΛΟΥ 5 / ΣΤΑΔΙΟΥ 44, Τ.Κ.: 105 64 ΑΘΗΝΑ
ΤΗΛ.: 210-3311719

Ιστορίες από τον κήπο: Ημέρα ανεκτικότητας, 16/11

Δεν υπάρχει γείτονας που επιλέγει το διπλανό του. Απλά ζει μαζί του. Αν φυτρώναμε μέσα σε έναν κήπο για 7 ημέρες, ζώντας 7 ανατολές και 7 δύσεις του ηλίου, ίσως ακούγαμε -ή θα φανταζόμασταν ότι θα ακούγαμε- γειτονικούς ψιθύρους:
-Θα ήθελα πολύ να έχω αυτά που έχεις εσύ.
-Νιώθω πως κι εγώ είμαι χωρίς όλα όσα θα ήθελα.

Μια άγουρη ντομάτα κοιτάζει ένα τριαντάφυλλο και ζηλεύει την αμάραντη ομορφιά του. Κάθε φορά που το βλέπει, εύχεται να ήταν σαν αυτό: ψηλή, αγέρωχη, καλλονή. Και κατακόκκινη. Το τριαντάφυλλο δεν έχει δείξει αντιπάθεια προς τη ντομάτα, όμως, ο σπιτονοικοκύρης, όταν ποτίζει τον κήπο, τραγουδά μόνο στα λουλούδια του. Κι όταν έρχονται διάφοροι καλεσμένοι στον κήπο και, περπατώντας στο σούρουπο, χαϊδεύουν τους δροσερούς ώμους τους, δεν παραλείπουν να πουν «τι ωραίο αυτό το τριαντάφυλλο», με αποτέλεσμα η άγουρη γειτόνισσα να νιώθει πως βρίσκεται στο περιθώριο, καθώς δεν υπάρχει ένας έστω θαυμαστής που να της δίνει σημασία. Αν είχε κι αυτή πέταλα, πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή.

-Τα πέταλα του αλόγου είναι τα πραγματικά, με αυτά το άλογο καλπάζει.
-Δεν έχει σημασία. Τα δικά σου θαυμάζουν, τα δικά σου θέλω.

Με τίποτε το τριαντάφυλλο δεν μπορεί να δώσει θάρρος στη ντομάτα. Το φως της κάθε ημέρας τη βλέπει να θλίβεται περισσότερο.

Σύντομα του άρχισε τα παράπονα για να συγκεντρώνει την προσοχή γύρω της.
-Δε μου μιλάς όσο θα ήθελα.
-Σκέφτομαι, ο φρέσκος αέρας βοηθάει. Εσύ δε θέλεις να σκέφτεσαι;
-Είμαι άρρωστη. Νομίζω πως έχω κολλήσει κάποιο μικρόβιο.

Με το να υποκρίνεται την άρρωστη, επινοεί δικαιολογίες για να στρέφει διαρκώς την προσοχή πάνω της. Επιπλέον, δε θυμάται και κάνει στο τριαντάφυλλο τις ίδιες ερωτήσεις, παρόλο που ο σπιτονοικοκύρης ποτίζει πάντα τις ίδιες ώρες, κάθε ημέρα.
-Πότε έχουμε πρωινό;
-Πότε είναι το βραδινό;

Κάποια στιγμή, οι ερωτήσεις που ακούγονται δεν έχουν απαντήσεις και πέφτουν στο κενό. Και η ντομάτα αναγκάζεται να σταματήσει, για να επαληθεύσει ότι πλέον οι δυνάμεις της, την εγκατέλειψαν. Δεν μπορεί να είναι η ίδια με το πέρασμα του χρόνου.
Όμως, και το τριαντάφυλλο δεν έμεινε ανέπαφο από το χρόνο. Έχασε αρκετά από τα πέταλά του, με αποτέλεσμα να μη δείχνει πια αγέρωχο, αλλά μαραμένο. Τα περισσότερα από τα κόκκινα πέταλά του έχουν εξανεμιστεί προς άγνωστη κατεύθυνση, όπως οι στάχτες ενός τσιγάρου.

Και την έβδομη μέρα, όπως θα σηκωνόμασταν για να βγούμε από τον κήπο, θα βλέπαμε με τη δύση του ηλίου τους δυο γείτονες, πλάι τον ένα στον άλλο: τη ντομάτα κατακόκκινη αλλά χωρίς παρέα και το τριαντάφυλλο λιπόθυμο και με γερμένο το κεφάλι προς τα χόρτα. Και τότε, θα αντικρίζαμε το χέρι του σπιτονοικοκύρη επάνω από τη ντομάτα, 7 δευτερόλεπτα προτού την κόψει.

Η ζωή είναι μικρή για να είναι θλιβερή και να κάνουμε συγκρίσεις. Αν ανεχτούμε τον εαυτό μας, όπως είναι, θα έχουμε και περισσότερες πιθανότητες να βιώσουμε την ελευθερία.

Τελετές Σαββατοκύριακου χωρίς τέλος

Τελετές Σαββατοκύριακου χωρίς τέλος

Σε ποια πιθανότητα να δούμε
Τα πρόσωπά μας να θαυμάζουν για λίγο
Τίποτε τηλεοπτικό εδώ δεν αποδίδει σε μοναξιά
Τίποτε δεν επιστρέφει το κενό στον τόπο του
Πώς να νιώσω υγιής όταν προσποιείσαι ότι ζεις
Χωρίς φεγγάρι και πρόσωπο δικό σου• μόνο με σίριαλ
Άρχισες να σέρνεις όλο και λιγότερες ερωτήσεις
Προς τα έξω ενώ βρίσκομαι εδώ δίπλα σου
Τα αθλητικά σαν σουρωτήρια νεύρων
Όρθια μπροστά στα πόδια του καναπέ
Σε κοιτάζουν ενώ δεν κάνεις βήμα εμπρός
Η ζωή έχει όψη μόνο για σένα πια
Εν συντομία άρχει ισορροπία πιστεύεις
Απωθώντας το πόμολο και το τρίξιμο
Οι κινήσεις αρχής σπάζουν σαν κλαδιά στα δυο
Τα κρεμασμένα κλειδιά στην κλειστή πόρτα
Με ενοχλούν ενώ έγκλειστη από συνήθεια είμαι
Από το λάθος που διαρκεί σαν την πιο εκτενή πράξη
Αυτές οι γνωστές και στους δυο μας
Τελετές Σαββατοκύριακου χωρίς τέλος
Γρήγορα θα μας κολλήσουν την ασθένεια
Υπακοής στο χλιαρό νόμο του εθίμου
Δεν είναι παρά μελαγχολίας εγκώμια
Ίσως να μην ανταμώνεις με άλλους
Τριμμένους χρόνους εν ώρα αιχμής
Δεν βοηθά να διαμορφώνεις ήθος
Ηθοποιοί δεν είναι όσοι ξέρουν
Να τηρούν το πρωτόκολλο της σιωπής
Μην ξεπλένοντας το στόμα απ’ τις σκέψεις

* Xippas Gallery

Realities and Plausibilities

www.xippas.com

athensgallery@xippas.com

Σοφοκλέους 53 Δ

tel. 210 33 19 333

Τρίτη-Παρασκευή: 12-20.00

Σάββατο: 12-17.00

Διάρκεια έκθεσης: Μέχρι 20 Δεκεμβρίου 2009

Daily Lego Traffic Diaries: Με τον Τίτο Πατρίκιο

Τίτος Πατρίκιος
«Στη Βενετία να πας με ένα καλό παιδί για να έχεις κάποιον να μιλάς»

Λίγο πριν αναχωρήσει, εκ νέου, για τη Βενετία, στις 26 του μήνα, για μια ακόμη βράβευση, συνάντησα τον Τίτο Πατρίκιο, σήμερα, στο γραφείο του, στην πολυκατοικία, όπου μένει, στο Παγκράτι, για να μου παραδώσει δύο ποιήματα για τα επόμενα τεύχη του Καστρολόγου.

Φιλικός αλλά και διστακτικός στις πρώτες λέξεις, μου πρόσφερε γαλλικό καφέ και είχαμε μια σύντομη, ασπόνδυλη αλλά ουσιαστική συζήτηση, κατά τη διάρκεια της οποίας κατέβαζε διάφορα βιβλία, που είχε γράψει ο ίδιος, από τη βιβλιοθήκη για να μου τα δείξει. Τότε ήταν που διαπίστωσε και το ταξίδι χωρίς επιστροφή του βιβλίου του, Περιπέτειες σε τρεις σχεδίες, το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος. Προφανώς κάποιος το δανείστηκε και ξέχασε να το επιστρέψει.

Κι ενώ σκέφτεται τη μυστηριώδη πορεία του βιβλίου, σκέφτομαι τι ωραία που θα ήταν να έβγαζα μια φωτογραφία με τα τόσα βιβλία και το χαρτομάνι, για να τη δείξω, στη συνέχεια, στη μαμά μου, λέγοντας: «ορίστε, υπάρχουν και άλλα σπίτια με ανοιχτά χαρτιά, κακό δεν είναι…». Και βγάζοντας το μπεζ πέτσινο, που έχει πάει σε πορείες και έχει χαραχτεί σε διάφορα σημεία, ο Τίτος Πατρίκιος βλέπει το στράπλες και με ρωτά: «δεν κρυώνεις;»… «όχι μου αρέσουν...», και πριν προλάβω να ολοκληρώσω τη φράση, λέγοντας «τα ελαφριά ρούχα από μέσα», με προλαβαίνει: «οι αντιθέσεις»… Πράγματι, οι αντιθέσεις υπάρχουν και δεν τις αρνούμαι. Και το ότι μεγάλωσα σε έναν οικισμό 3.000 κατοίκων, ενώ από το 1998 ζω στην Αθήνα, αν αυτό δεν είναι αντίθεση, τότε τι είναι;

Βέβαια, όταν οι αντιθέσεις ζουν στον Ενεστώτα, σε ένα νιτσεϊκό «εσαεί ανολοκλήρωτο Παρατατικό», τείνουν να μεταμφιέζονται σε αντιφάσεις, άρα σε ασύμπτωτες στιγμές που συμπίπτουν στη βάση του συσχετισμού. Ειδικότερα, όπως το αναλογίζομαι, η έννοια της αντίφασης συνίσταται στο βίωμα της συνέχειας, οι συνισταμένες του οποίου είναι ασυνεχείς στιγμές: το τότε και το τώρα, ενώ εφάπτεται το ένα στο άλλο. Οπότε, βασιζόμενη στο Μπατάιγ*, και στη διατυπωμένη θέση του για τον ερωτισμό, ως την «επιδοκιμασία της ζωής» και την «επιστροφή στη συνέχεια», ενώ «όλοι μας είμαστε ασυνεχή όντα», καταλήγω να πιστεύω ότι η αντίφαση, ιδωμένη ως το βίωμα της συνέχειας από ασυνέχειες, είναι και ερωτισμός: μάλλον, είναι ο ερωτισμός. Και σε αυτό το πλαίσιο, είναι αντιληπτό γιατί μας ελκύουν περισσότερο οι πόλεις από τα χωριά: επειδή απευθύνουν αυτό το ανοιχτό κάλεσμα σε πολυσχιδείς δραστηριότητες, και άρα, στη μεγέθυνση των αντιφάσεων. Είμαστε όλο και πιο ασυνεχή όντα, ζώντας στις πόλεις, και αποζητώντας τη συνέχεια, την επιστροφή στη γένεση, παρόλο που η πόλη, ως σύστημα, είναι από μόνη της ένα περιβάλλον αναγέννησης.

Οξύμωρο: μωρό που βιάστηκε να μεγαλώσει, τσιρίζοντας ότι το λένε «πόλη»

Και πάλι χαθήκαμε στην Καραϊβική, ενώ δεν υπάρχουν φανάρια, μόνο άριες
από τη θάλασσα στα τρία μέτρα, την ώρα που ξεμπλέκω τα μαλλιά μου
και μαζί τις απορίες σου αν για σένα ακόμη κάτι σημαίνω εδώ που φτάσαμε

Υπάρχει, όμως, και ένα πρωτόκολλο. Παρόλο που θα ήθελα να βγάλω το μαγνητοφωνάκι από την τσάντα και να αρχίσω τις ερωτήσεις, καταγράφοντας τη φωνή του Τίτου Πατρίκιου – ώστε να έχω ένα ακόμη ποιητικό ντοκουμέντο να αντιγράψω στο σκληρό του υπολογιστή, αλλά να μη μπορώ να το διαγράψω, στη συνέχεια, από το μαγνητοφωνάκι-, παρόλη την επιθυμία μου, δεν το κάνω. Φυσικά, ο άνθρωπος δε γλιτώνει απ’ τις ερωτήσεις, καθώς μου έρχονται αυθόρμητα, δηλαδή, εντελώς επικίνδυνα…

Και από όσα είπαμε, όπως τα θυμάμαι, μου έκανε εντύπωση η αναφορά στην ιταλική Framura, την οποία, στην αρχή, δεν ήξερα και έφερα στο νου την «πρεμούρα» για να μην τη ξεχάσω (ναι, περί ορέξεως…). Στη συνέχεια της συζήτησης, όμως, ο Τίτος Πατρίκιος μου είπε ότι η Framura βρίσκεται στις cinqueterre, οπότε διαπίστωσα ότι όχι μόνο την ήξερα αλλά είχα πάει κιόλας, παλιότερα, το 2002, με τρένο από τη Γένοβα. Εκεί, λοιπόν, στη Framura πηγαίνεις για μια εβδομάδα, σε ξεχνούν όλοι – βασικά εσύ τους ξεχνάς- και αν σου έρθει η έμπνευση, σου ήρθε. Μπορείς και να μη γράψεις, φεύγοντας άπραγος, λέγοντας «συγνώμη, θα αρρωστήσω μιαν άλλη φορά».

Ωραία η Ιταλία, η Βενετία ειδικά, σχετικά με την οποία ο Τίτος με συμβουλεύει: «Στη Βενετία να πας με ένα καλό παιδί για να έχεις κάποιον να μιλάς»… κι ενώ, εξακολουθούμε να μιλάμε για την Ιταλία, εισπράττω, ως παράπονο, την κουβέντα του ποιητή: «Παρόλο που λέμε ότι μοιάζουμε με τους Ιταλούς, στο θέμα της ποίησης δεν μοιάζουμε. Όλοι οι δήμοι στην Ιταλία κάνουν εκδηλώσεις για την ποίηση. Εμείς εδώ τίποτε. Αν είναι κανένα μπουζούκι όμως τρέχουμε…».

*πολύ καλό βιβλίο:
Georges Bataille Η λογοτεχνία και το κακό, εκδόσεις Πλέθρον, Αθήνα 2003
και
http://www.brainyquote.com/quotes/quotes/g/georgesbat149598.html

http://www.kedros.gr/product_info.php?manufacturers_id=94&products_id=3199
http://www.sarantakos.com/kibwtos/s-patrikios.html

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathcolumns_1_13/09/2009_1287711

http://www.comune.framura.sp.it/
http://framura.cinqueterre.com/

‘‘Two X’’ από τη Μαριγώ Κάσση στη Γκαλερί Μέδουσα

Μαριγώ Κάσση

12 Νοεμβρίου 2009 – 16 Iανουαρίου 2010

Σήμερα, Πέμπτη 12 Νοεμβρίου, στις 8 το βράδυ η Μαρία Δημητριάδη παρουσιάζει την τελευταία δουλειά της Μαριγώς Κάσση με τίτλο “Two X’’. Είναι η 13η ατομική έκθεση της .

Πρόκειται για μια εγκατάσταση, η οποία αποτελείται από 18 μικρές ντουλάπες. Κάθε μία ντουλάπα κρύβει, ή καλύτερα φωτίζει μια ιστορία. Οι ιστορίες βασίζονται σε εμπειρίες ζωής, τις οποίες μοιράστηκαν με την Μαριγώ Κάσση 18 γυναίκες δίνοντας έτσι το σημείο εκκίνησης για την δική της ερμηνευτική διαδρομή. Εμπειρίες μικρές ή μεγάλες, σημαντικές ή ασήμαντες με το ειδικό βάρος του βιώματος που η μνήμη επιλέγει να ανακαλέσει.

Αναζητώντας τα βαθύτερα αισθήματα και φιλτράροντας τα, μέσα από το δικό της βίωμα και αίσθημα, η Μαριγώ Κάσση ερμήνευσε με ξεχωριστό τρόπο κάθε ιστορία.
Κατασκευές, μικτής τεχνικής, με υλικά το ξύλο, το χαρτί, το φως, τον ήχο. Έργα-παιχνίδια που ξεκλειδώνουν τη μνήμη, καθώς εκείνη διεκδικεί τη θέση της στο παρόν.

Η Μαριγώ Κάσση σπούδασε στην Α.Σ.Κ.Τ. της Αθήνας, με πολλές διακρίσεις και στο Παρίσι. Το 1989 πήρε τριετή μεταπτυχιακή υποτροφία του Ι.Κ.Υ. στη ζωγραφική.
Έχει κάνει 13 ατομικές εκθέσεις και έχει πολλές συμμετοχές σε σημαντικές ομαδικές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Από το 1988 είναι καθηγήτρια ζωγραφικής στη Vakalo Art and Desing .
Tα τελευταία 3 χρόνια έχει σχηματίσει την εικαστική ομάδα Indoors. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

Διάρκεια έκθεσης: 12 Νοεμβρίου 2009– 16 Ιανουαρίου 2010

Ώρες λειτουργίας 11:00 – 14:00 & 18:30 – 21:30

ΕΚΤΟΣ: ΣΑΒΒΑΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ, ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΑ

Γκαλερί Μέδουσα
Ξενοκράτους 7, Κολωνάκι
τηλ: 210 7244552
fax: 210 7223605
medusa7@otenet.gr

http://www.medusaartgallery.com/home.html
http://www.medusaartgallery.com/home.html

Συσχετισμός δυνάμεων ή απόκλιση;Ο χορός του ερωτήματος

Με τα όσα γίνονται τελευταία, σχετικά με τη διαδοχή του αρχηγού στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας και τις εκατέρωθεν συμμαχίες, σκέφτομαι εκείνη τη φωτογραφία, που είχαν δημοσιεύσει πρόσφατα και Τα Νέα, όπου ο Γιώργος Παπανδρέου είναι με τους συμφοιτητές του: τον Φ. Τσιάρα (εξ ου και η φωτογραφία από το αρχείο του), τον Αντ. Σαμαρά και τον Στ. Μανουηλίδη, την εποχή που όλοι σπούδαζαν στο Πανεπιστήμιο Άμχερστ της Μασαχουσέτης. Δεν παραπέμπω σε φωτογραφία του κτιρίου και του περιβάλλοντος χώρου, απλά περιορίζομαι σε μία περιγραφή του τύπου: «Πανεπιστήμιον ο Παράδεισος»...

Αυτό που αναλογίζομαι, όμως, δεν αφορά παρά στο εμφανές και, στην προκειμένη περίπτωση, στο εικονιζόμενο: δηλαδή, στο συσχετισμό δυνάμεων. Αν τελικά, πράγματι, ο Αντώνης Σαμαράς εκλεγεί στην εξουσία της Νέας Δημοκρατίας, τότε το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, από τις 30 Νοεμβρίου, θα προβεί στην αναθεώρηση και στην επαναδιατύπωση της θέσης και του ρόλου των στελεχών του, δείχνοντας το πιο «επικοινωνιακό», άρα και το πιο ανταγωνιστικό, πρόσωπό του στο ΠΑΣΟΚ. Στη φωτογραφία, τυχαία προφανώς, ο Γιώργος Παπανδρέου είναι καθιστός, ενώ όρθιος δεξιά βρίσκεται ο Αντώνης Σαμαράς, η ματιά του οποίου ανταμώνει διαγώνια με του Παπανδρέου, σαν, πίσω από τα γυαλιά, υπαινικτικά να διερωτάται : «μπορώ να σε στριμώξω στη γωνία;».

Από το λίγο που παρακολούθησα την ομιλία του, μέσα από τηλεοπτικά αποσπάσματα, θυμάμαι ότι ο Αντώνης Σαμαράς επικαλέστηκε την ανάγκη να προσεγγιστεί, ξανά, ο «μόνιμος ψηφοφόρος». Ώστε, μέσα από την ομιλία του, εμφανίστηκε πιο μεθοδικός και επιθυμώντας, η ανάληψη της εξουσίας του και άρα της επιβολής της βούλησής του στο πράττειν των στελεχών της Νέας Δημοκρατίας, να νομιμοποιηθεί από την ψήφο εκείνων των γαλάζιων, οι οποίοι θα αποφασίσουν, συνειδητά, ότι τους αρμόζει ο χαρακτηρισμός του «μόνιμου». Κάλεσμα στη σταθερότητα έναντι της ρευστότητας, σπέρματα της οποίας εγκαταστάθηκαν στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, μετά την ήττα των 10 μονάδων, στις εκλογές του Οκτωβρίου, ήταν το έμμεσο μήνυμα.

Όχι πως δεν περιμέναμε την ήττα της Νέας Δημοκρατίας. Στη Μπιενάλε, στα Σκόπια, ο Αυστριακός δημοσιογράφος, το Σεπτέμβριο, με είχε ρωτήσει αν η αλλαγή της κυβέρνησης στην Ελλάδα θα επέφερε αλλαγή γύρω από τα πολιτιστικά πράγματα. Αυτό και μόνο δείχνει πόσο ήξεραν, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, για την πολιτική και κοινωνική δυσανεξία της ελληνικής πραγματικότητας. Αλλά η τωρινή πολιτική συσπείρωση, κυρίως, γύρω από δύο πρόσωπα, που ακούσια θυμίζουν και επαναφέρουν στις συνειδήσεις, ως διηνεκή, την πεπερασμένη ιστορία της προδοσίας του 1993, μας οδηγεί σε δύο συμπεράσματα, στο συσχετισμό των οποίων ευθύς αμέσως αναφέρομαι. Πρώτον, ότι τελικά, αυτή η εξέλιξη δεν είναι παρά μια μικρογραφία του ευρύτερου ελληνικού πολιτικού συστήματος, το οποίο στηρίζεται, κυρίως, επάνω στη βάση του δικομματισμού.

Δεύτερον, το αν τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας εκλέξουν για αρχηγό τους, τη Ντόρα Μπακογιάννη, ή τον Αντώνη Σαμαρά, δείχνει ότι η έννοια της αποτελεσματικότητας στη χάραξη της πολιτικής στρατηγικής έχει συνδεθεί με την αντίστοιχη έννοια «των διπόλων». Τη Ντόρα Μπακογιάννη, τη βλέπαμε πάντα, και στα δελτία των ειδήσεων, να είναι σε αντιπαράθεση με τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Μήπως, λοιπόν, η ίδια η εξελικτική ιστορία των γεγονότων έχει φερθεί άσχημα στη Ντόρα Μπακογιάννη; Και αν «άσχημο» είναι αυτό που δεν έχει σχήμα, τότε πώς μπορεί να τρέψει τις εξελίξεις υπέρ της, προσδίδοντας σε αυτές ένα θετικά ερμηνεύσιμο περιεχόμενο; Από το λίγο που παρακολούθησα την ομιλία της, επίσης μέσα από τηλεοπτικά αποσπάσματα, είδα ότι αναφέρθηκε στην ανάγκη για «διεύρυνση».

Συσχετίζοντας, λοιπόν, την έννοια της διεύρυνσης, με την έννοια του σχήματος, ποιο είναι το συμπέρασμα, στο οποίο καταλήγουμε; Ότι, ασφαλώς, η διεύρυνση αντιτάσσεται στο σχήμα, καθώς, ακόμη είναι σε διάλογο μαζί του. Οπότε η δική της πολιτική αναφορά έγκειται και σε ένα αίτημα για παραχώρηση περισσότερου χρόνου, από την ώρα ανάληψης του εξουσιαστικού χρίσματος, μέχρι η πολιτική στρατηγική να σταθεροποιηθεί γύρω από μία βάση. Από την άλλη πλευρά, αυτή η αναφορά στην ανάγκη για διεύρυνση, από την Ντόρα Μπακογιάννη, μπορεί να απαιτεί μια πίστωση χρόνου, αλλά ενισχύει, τρόπον τινά, το προφίλ του δυνητικού χαρίσματός της: και τούτο διότι, εάν σύμφωνα και με τον Μαξ Βέμπερ*, η έννοια του «χαρίσματος» επαφίεται στη λογική μιας «διαρκώς δοκιμαζόμενης δύναμης», τότε, επικαλούμενη τη διεύρυνση, η Ντόρα Μπακογιάννη δείχνει πρόθυμη και ικανή να «δοκιμαστεί». Η αναφορά στη διεύρυνση δεν αποκαλύπτει ένα πρόγραμμα, ασφαλώς όχι. Όμως, η επιλογή αυτής της διατύπωσης συνδέεται με την επιθυμία να δείξει ότι αντέχει να είναι « επάνω στο σταυρό» της πολιτικής, δεχόμενη τα χτυπήματα ή τις βολές των πολιτικών αντιπάλων της. Ώστε, όσον αφορά στη λογική του χαρίσματος, να φανεί πως έχει προβάδισμα.

Και το ερώτημα είναι: συσχετισμός δυνάμεων ή απόκλιση; Παπανδρέου-Σαμαράς ή Παπανδρέου-Μπακογιάννη;

*Βιβλία που, από την εισαγωγή τους ακόμη, μας μαθαίνουν να σκεφτόμαστε:
Μαξ Βέμπερ, Οικονομία και Κοινωνία, Η κοινωνιολογία της εξουσίας, εκδόσεις Σαββάλας, Αθήνα 2009

http://www.kourdistoportocali.com/default.aspx?pageid=113
http://archive.enet.gr/online/online_text/c=110,id=79691524