Περιμένοντας τον Γκοντό… στο Θέατρο Τέχνης.

Στο Θέατρο Τέχνης, το παιχνίδι και ο χρόνος ο αιώνια παρών ενυπάρχουν στις θεατρικές επιλογές μέχρι σήμερα, όχι μόνο επειδή, σύμφωνα με τον Κώστα Αξελό, συνιστούν «τα βαθιά γνωρίσματα της ελληνικής ζωής και σκέψης» αλλά κυρίως επειδή έρχονται επί σκηνής να μιλήσουν μια γλώσσα της οικουμένης. Αυτήν της τέχνης χωρίς σύνορα.

Ειδικότερα, στο Περιμένοντας τον Γκοντό του Σάμουελ Μπέκετ, είναι το παιχνίδι της γλώσσας που διαλύεται μέσα στο χρόνο. Σε σκηνοθεσία και σκηνικά του Κωστή Καπελώνη, η Κάτια Γέρου (Εστραγκόν-Γκογκό), η Δήμητρα Χατούπη (Βλαντιμίρ-Ντιντί), η Λουκία Πιστιόλα (Πότζο) και η Μυρτώ Αλικάκη (Λάκυ) υποδύονται άντρες. Φορούν τους διαφορετικούς αντρικούς ρόλους, η αντιπαράθεση των οποίων αναπτύσσει σχέσεις είτε εξάρτησης, στην περίπτωση των Γκογκό-Ντιντί, είτε εξουσίας-κυριαρχίας, στην περίπτωση των Πότζο-Λάκυ. Μεταξύ των δύο τύπων, σαφώς η σχέση των Γκογκό-Ντιντί αποβαίνει η πιο ενδιαφέρουσα στα μάτια των θεατών, από άποψη συνθήκης. Διότι, ενώ η επιβολή του αφέντη Πότζο στο δούλο Λάκυ τείνει να έχει ένα σαδομαζοχιστικό χαρακτήρα, η αλληλόδραση ανάμεσα στον Γκογκό και στον Ντιντί εξυπηρετεί το βασικό ‘‘αντι-σκοπό’’, αν ο ‘‘σκοπός’’ θεωρηθεί ο αντίποδας του παραλόγου. Καθώς η αντιπαράθεση των χαρακτήρων, του Εστραγκόν και του Βλαντιμίρ, στηρίζεται στο σχήμα της αντίθεσης, από το μεταξύ τους δούναι-λαβείν, η αντίφαση προκύπτει ως αναγκαία. Είναι αυτή ακριβώς η συνθήκη που φέρνει στο φως τη γλώσσα της αντίφασης έναντι της λογικής, αναδεικνύει τη σημασία της διαστολής του χρόνου και την καθήλωση σε ένα μεγάλο χώρο. Από τα δεσμά της αντίφασης, ουδείς μπορεί να ξεφύγει. Ας σημειωθεί, εν προκειμένω, ότι ο Ιρλανδός Νομπελίστας (1969) έγραφε στα γαλλικά, από επιθυμία για πειθαρχία στη γλώσσα και κυρίως για την αναζήτηση της γλώσσας του παραλόγου, αντί να εμμένει στην αγγλική γλώσσα, η λογική της οποίας θα του υποδείκνυε τη χρήση πιο στυλιζαρισμένων μορφών τόσο ύφους όσο και έκφρασης.

Σε όλην την παράσταση του Θεάτρου Τέχνης, πίσω από το πλέγμα της σίτας, που παραπέμπει σε μια φυλακή εκ του μηδενός, μια φυλακή που ορθώνεται από την κυψέλη του μυαλού, μπροστά στην προσμονή του Γκοντό, ο Μπέκετ αποβλέπει στο σπινθηροβόλο βλέμμα του θεατή. Στο βλέμμα που θέτει ερωτήματα, κυρίως για ό,τι αποκρύπτεται και εν τούτοις αναμένεται: ποιος και πού είναι επιτέλους ο Γκοντό; Και, εν τέλει, τι θα μπορούσε να σημαίνει “Godot”;

Στο σημείο αυτό, προκειμένου το παραπάνω ερώτημα να απαντηθεί, «πλοηγός» στην ανάγνωση του έργου του Μπέκετ είναι Το θέατρο του Παραλόγου (The Theatre of the Absurd), του Martin Esslin, -εκδόσεις Methuen, Λονδίνο 2001-. Αναφέρεται, από τον Esslin ότι το όνομα “godot” παραπέμπει σε ένα μικρό θεό, κατά το υποκοριστικό του Pierre, “Pierrot”, και του Charles, “Charlot”, του ομώνυμου ήρωα του Τσάπλιν, το καπέλο του οποίου φοριέται και από τους τέσσερις αντι-ήρωες του έργου. Όσο για το ερώτημα, ποιος ο Γκοντό ήταν τελικά, ενδιαφέρουσες απαντήσεις δόθηκαν από τους 1400 κρατουμένους του σωφρονιστηρίου San Quentin του Σαν Φρανσίσκο, όταν παρακολούθησαν την παράσταση στις 19 Νοεμβρίου του 1957. «Ο Γκοντό ήταν η κοινωνία», «αν ο Γκοντό εμφανιζόταν, θα ήταν σκέτη απογοήτευση», ήταν μερικές από αυτές. Πράγματι, αυτές οι απαντήσεις πιστοποιούν την ταυτότητα του έργου. Δείχνουν ότι το Περιμένοντας τον Γκοντό έχει βαθιά πολιτική ρίζα. Οι διαστάσεις του έργου είναι αναντίρρητα πολιτικές και κοινωνικές, γεγονός που γίνεται αντιληπτό από τη σκηνοθεσία και τις σκηνικά λιτές επιλογές του Κωστή Καπελώνη. Το σύμβολο επί σκηνής της «κλαίουσας ιτιάς», του δέντρου που έχασε τα φύλλα του –ή άφησε τα ίχνη και τον πόνο του στις ριπές των ανέμων- παριστάνει εκατέρωθεν τον άνθρωπο, που υποχρεούται να διαχειρίζεται τη φθορά του. Συναφής με την ιδέα της φθοράς, είναι και η εικόνα του αυτοκινήτου, μιας τέως μηχανής του χρόνου. Επιστρέφουμε, οπότε, στο χρόνο τον αιώνια παρόντα. Αν μη τι άλλο, λοιπόν, μια παράσταση αυτού του είδους, θα ήταν δύσκολο έως αδύνατο να προβληθεί, χωρίς να αλλοιωθεί, μέσα από το γυαλί.

Σχετικά με το πόσο εσφαλμένη ήταν η απόδοση του έργου από το τηλεοπτικό μέσο, ο ίδιος ο Μπέκετ, για το Περιμένοντας τον Γκοντό, είχε δηλώσει ότι «το έργο του δεν ήταν γραμμένο γι’ αυτό το κουτί. Ήταν γραμμένο για μικρούς ανθρώπους καθηλωμένους σε έναν μεγάλο χώρο». Στη βιογραφία του James Knowlson, Σάμουελ Μπέκετ Η Κατάρα της Δόξας,-μτφρ. Γ. Ι. Μπαμπασάκης, εκδ. Scripta, Αθήνα 2001, σ. 569-, αποσαφηνίζεται ο ισχυρισμός του Μπέκετ, ότι: «στην τηλεόραση όλοι ήταν πολύ μεγάλοι σε σχέση με το χώρο». Μάλιστα, αναφέρεται ότι o Μπέκετ είχε δηλώσει χαρακτηριστικά: «Βλέπετε, μπορεί κανείς να γράψει ένα πολύ καλό έργο για την τηλεόραση με μια γυναίκα που πλέκει. Θα πήγαινες από το πρόσωπο στο πλεκτό, από το πλεκτό στο πρόσωπο». Δεν θα ήταν περίεργο, λοιπόν, ο Μπέκετ να χαμογέλασε θλιμμένα μπροστά στη διατύπωση της κριτικής των Times "Επιτυχής η τηλεοπτική μεταφορά του Godot”…

Ευτυχώς αυτή η παράσταση δεν είχε πλέξιμο. Η Δήμητρα Χατούπη επέλεξε έναν Ντιντί δυναμικό, υπερκινητικό και νευρικό, ακριβώς όπως θα ήταν κάποιος που δεν ονειρεύεται αλλά θυμάται και, επιπλέον, ελπίζει στην έλευση του Γκοντό. Ο Ντιντί είναι πιο δυνατός από τον Γκογκό και εκνευρίζεται με τα αστεία του. Από την άλλη, η Κάτια Γέρου, ως Γκογκό, έδειξε πώς η τέχνη είναι η αφορμή για την αποθέωση της μοναξιάς. Έπλασε ένα χαρακτήρα ενίοτε παιδικό και ονειροπόλο, ενίοτε επιπόλαιο και αστείο αλλά βέβαια, έχει το αβαντάζ των πιο πετυχημένων νύξεων. «Δεν έχουμε πια δικαιώματα;», ο Γκογκό θα ρωτήσει τον Ντιντί για να λάβει την απάντηση : «τα εκχωρήσαμε». Ενώ, σε άλλο σημείο του έργου, ο Γκογκό λέει ότι «όλοι τρελοί γεννιούνται, αλλά μερικοί παραμένουν». Συμφιλιωμένος με το τώρα και μαγεμένος από την ευστροφία της καθημερινότητας, ο Γκογκό της Γέρου έγινε ο λατρεμένος μου χαρακτήρας: ένας που δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τον άλλον αλλά και αποζητά την αγκαλιά, για να διώξει τα φαντάσματα. Είναι ένας που δεν παίρνει τη ζωή στα σοβαρά αλλά γι’ αυτό φτάνει στο βαθύτερο νόημα της συνειδητοποίησης. Ο Γκογκό ονειρεύεται αλλά και ξεχνά. Ξεχνά για να ονειρεύεται; Πάντως, εφόσον ξεχνά τον Γκοντό, -υπό την έννοια ότι η αλήθεια είναι μη λήθη-, ο γλυκός Γκογκό ζει στον κόσμο της δικής του αίσθησης, ιδωμένης από τους τρίτους ως ψευδαίσθηση. Δεν είναι τυχαίο που η πρώτη και η δεύτερη πράξη του έργου λήγουν με τον ίδιο τρόπο αλλά με τον Βλαντιμίρ και τον Εστραγκόν να αλλάζουν ατάκες: υπόσχονται ο ένας στον άλλο να φύγουν και δεν πηγαίνουν πουθενά. Μένουν ακίνητοι. Το δηλητηριώδες μανιτάρι του «μιζεραμπιλισμού», ποιος θα το φάει; Ο Μπέκετ θίγει τη μάταιη αθλιότητα των σχέσεων εξουσίας στα πρόσωπα των Πότζο και Λάκυ. Η Λουκία Πιστιόλα παρουσίασε έναν αγέρωχο cowboy, έναν αδίστακτο εξουσιαστή, υπερόπτη αλλά και απερίσκεπτο. Ο Πότζο είναι κάποιος που ενώ έχει δύναμη, καταλήγει τραγικά δυστυχισμένος. Και ο Λάκυ, ο τυχερός εξ’ ονόματος, είναι ο σιωπηλός που υπομένει το μαρτύριο. Η Μυρτώ Αλικάκη τον παριστάνει σαν το ψάρι που τσιμπά στο δόλωμα του εξουσιαστή και, στο όνομα του συμβολαίου, συνεχίζει να ζει στη σκιά της εκμετάλλευσης. Ζει για τα κόκαλα που του αφήνει ο Πότζο. Ζει για να υπομένει. Τέλος, η Αριάδνη Καβαλιέρου, ως αγόρι, δείχνει σαν να κινεί τη φωνή της. Με το βλέμμα σταθερό και το βήμα αργό, μεταφέρει όλη την αίσθηση περί άγνοιας και παραλόγου, στο προσκήνιο, μειώνοντας την απόσταση ανάμεσα σε σκηνή-παράσταση και πραγματικότητα-πλατεία.

Εν κατακλείδι, το Περιμένοντας τον Γκοντό με τις ατάκες περί άγνοιας «δεν γνωρίζω κύριε», κουβαλά και τη σκιά ενός προσωπικού ατυχήματος του συγγραφέα, στο Παρίσι το 1937. Τότε, αναφέρεται από τον Esslin, ότι ο Μπέκετ δέχτηκε μια μαχαιριά από κάποιον που τον πλεύρισε για χρήματα και αναγκάστηκε έπειτα να νοσηλευτεί σε νοσοκομείο. Όταν αργότερα, επισκέφτηκε το θύτη του στη φυλακή, να τον ρωτήσει γιατί το έκανε, εκείνος του απάντησε απλώς: «δεν γνωρίζω κύριε» (“je ne sais pas, Monsieur”)…

Μετάφραση : Χούλια Σουζάνα-Καπελώνης Κωστής
Σκηνοθεσία : Καπελώνης Κωστής
Σκηνικά : Καπελώνης Κωστής
Κοστούμια : Σωτηρίου Κατερίνα

Διανομή
Εστραγκόν: Κάτια Γέρου
Βλαντιμίρ: Δήμητρα Χατούπη
Πότζο: Λουκία Πιστιόλα
Λάκυ: Μυρτώ Αλικάκη
Αγόρι: Αριάδνη Καβαλιέρου

Επιμέλεια κίνησης: Πωλίνα Κρεμαστά
Βοηθός σκηνοθέτη: Στρατηγοπούλου Ειρήνη
από Πέμπτη 10 Νοεμβίου 2011

Θέατρο Τέχνης
Φρυνίχου 14, Αθήνα (Πλάκα, μετρό Ακρόπολη)

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ
Δευτέρα 26/12, ώρα 18.15 & 21.15
Τετάρτη & Κυριακή, ώρα 20.00
Πέμπτη & Παρασκευή, ώρα 21.15
Παρασκευή 6/1, ώρα 18.15 & 21.15
Σάββατο (εκτός 31/12), ώρα 18.15 και 21.15

"MERRY CHRISTMAS"

"XX"

"GOD JUL"
"BUON ANNO"
"FELIZ NATAL"
"JOYEUX NOEL"
"VESELE VANOCE"
"MELE KALIKIMAKA"
"NODLAG SONA DHUIT"
"BLWYDDYN NEWYDD DDA"
"""""""BOAS FESTAS"""""""
"FELIZ NAVIDAD"
"MERRY CHRISTMAS"
"KALA CHRISTOUGENA"
"VROLIJK KERSTFEEST"
"FRÖHLICHE WEIHNACHTEN"
"BUON NATALE-GODT NYTAR"
"HUAN YING SHENG TAN CHIEH"
"WESOLYCH SWIAT-SRETAN BOZIC"
"MOADIM LESIMHA-LINKSMU KALEDU"
"HAUSKAA JOULUA-AID SAID MOUBARK"
"FELIC NADAL-GOJAN KRISTNASKON"
"S NOVYM GODOM-FELIZ ANO NUEVO"
"GLEDILEG JOL-NOELINIZ KUTLU OLSUN"
"EEN GELUKKIG NIEUWJAAR-SRETAN BOSIC"
"KRIHSTLINDJA GEZUAR-KALA CHRISTOUGENA"
"SELAMAT HARI NATAL - LAHNINGU NAJU METU"
"""""""SARBATORI FERICITE-BUON ANNO"""""""
"ZORIONEKO GABON-HRISTOS SE RODI"
"BOLDOG KARACSONNY-VESELE VIANOCE"
"MERRY CHRISTMAS AND HAPPY NEW YEAR"
"ROOMSAID JOULU PUHI -KUNG HO SHENG TEN"
"FELICES PASUAS - EIN GLUCKICHES NEUJAHR"
"PRIECIGUS ZIEMAN SVETKUS SARBATORI VESLLE"
"BONNE ANNEBLWYDDYN NEWYDD DDADRFELIZ NATAL"
"""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
XXXXXXXXXXXXX


All the best for you and your families!

Lassion Golden Bay Hotel & Resorts
Agia Fotia - Sitia
Crete - Greece

"Ώρες ώρες δε σε καταλαβαίνω": στον Κινητήρα

29/12/11- 5/1/12
έκθεση της Tessa Androutsopoulos - resident artist
Ώρες ώρες δε σε καταλαβαίνω
Τα εγκαίνια της έκθεσης θα γίνουν την Πέμπτη, 29 Δεκεμβρίου, 18.00-20.00

Η Tessa Androutsopoulos (Φινλανδία/Ελλάδα) είναι χαράκτρια, εικαστικός, αφηγήτρια και ιστορικός τέχνης.

Το έργο της Ανδρουτσοπούλου χαρακτηρίζεται από έντονο αφηγηματικό και εικονογραφικό στοιχείο. Ιδιαίτερη σημασία έχουν σε αυτό τα ταξίδια και ο χρόνος. Στην πιο πρόσφατη καλλιτεχνική της παραγωγή στρέφεται προς τις χώρες όπου εργάστηκε το τελευταίο διάστημα, δηλαδή Φινλανδία, Λιθουανία, Ελλάδα. Τα χαρακτικά της, συχνά οργανωμένα σε θεματικές ενότητες, τοποθετούνται σε σειρές, δημιουργώντας οπτικές ακολουθίες.

Κύριο θέμα είναι η επικοινωνία και οι διάφορες μορφές που μπορεί να λάβει, καθώς και οι δυσκολίες που παρουσιάζονται για την ομαλή διεκπεραίωσή της. Τονίζεται η σχέση μεταξύ του πομπού και του δέκτη για την επιτυχημένη μεταφορά και ερμηνεία ενός μηνύματος.

Το κοινό καλείται λοιπόν να συμμετάσχει στην εκδήλωση στέλνοντας και λαμβάνοντας μυνήματα και να συνεργαστεί με την καλλιτέχνιδα έχοντας την θέση του δέκτη, ώστε να ολοκληρωθεί το έργο.

είσοδος ελεύθερη


Με την υποστήριξη των:
FRAME Finnish fund for art exchange,
Τμήμα αρχιτεκτονικών μελετών Aca Lab, Φινλανδικό Ιστιτούτο Αθηνών

ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ ΣΤΟΥΝΤΙΟ
Artistic Residency Centre
Ερεχθείου 22, Ακρόπολη
Αθήνα 11742
*εξυπηρετεί πολύ το μετρό Συγγρού-Φιξ
και μετά κατεβαίνετε τη Βεΐκου, που στη συνέχεια γίνεται Ερεχθείου
Τηλ: 210.9248 328
Κιν: 6986.155901

Ελεύθερες διαλέξεις στο Ίδρυμα Θεοχαράκη προσεχώς

Ο Eric Hobsbawm, το 1848 και τα κύματα της Μεσαίας τάξης

Eric Hobsbawm on 2011: ‘It reminds me of 1848...’
By Andrew Whitehead BBC World Service News
*Eric Hobsbawm at home, 20 August 2003

The renowned historian Eric Hobsbawm has watched the revolutions of 2011 with excitement - and notes that it's now the middle class, not the working class, that is making waves.
"It was an enormous joy to discover once again that it's possible for people to get down in the streets, to demonstrate, to overthrow governments," says EJ Hobsbawm at the close of a year of revolutionary upheaval in the Arab world.

He has lived his life in the shadow, or the glow, of revolutions.
Born just months before the Russian revolution of 1917, he was a Communist for most of his adult life - as well as an innovative and influential writer and thinker.
He has been a historian of revolution, and at times an advocate of revolutionary change.

“Today's most effective mass mobilisations start from a new modernised middle class - particularly the enormously swollen body of students”

Now in his mid-nineties, his continuing passion for politics is reflected in the title of his most recent book How to Change the World - and in his keen interest in the Arab Spring.
"I certainly felt a sense of excitement and relief," he says, talking to me in his north London home, which is strolling distance from Hampstead Heath.
Books about jazz - he was once a jazz critic - jostle for space on the shelves with works of history in several languages.
"If there is to be a revolution, it should be a bit like this. At least in the first few days. People turning up in the streets, demonstrating for the right things."
But, he adds: "We know it won't last."

The historian in him draws a parallel between the Arab Spring of 2011 and Europe's "year of revolutions" almost two centuries earlier, when an uprising in France was followed by others in the Italian and German states, in the Hapsburg Empire, and beyond.

Arab democracies?
"It reminds me of 1848 - another self-propelled revolution which started in one country then spread all over the continent in a short time."

. One of the few British historians whose books are best-sellers, Hobsbawm has written works with global horizons and broad narrative sweep
. Egypt is the land of Hobsbawm's birth, but his European Jewish parents moved to Vienna when he was two, and soon afterwards to Berlin
. Orphaned as a teenager, with Hitler's grip on power tightening, in 1933 he came to London
. After gaining a PhD from Cambridge, he became a lecturer at Birkbeck College London in 1947, publishing the first of more than 30 books in 1948

For those who once crowded Tahrir Square and are now worried about the fate of their revolution, he has a word of comfort.
"Two years after 1848, it looked as if it had all failed. In the long run, it hadn't failed. A good deal of liberal advances had been made. So it was an immediate failure but a longer term partial success - though no longer in the form of a revolution."
However, with the possible exception of Tunisia, he sees little prospect of liberal democracy or European-style representative government in the Arab world.
Not enough notice has been taken, he says, of the differences between Arab countries in the throes of mass protests.

"We are in the middle of a revolution - but it isn't the same revolution."
"What unites them is a common discontent and common mobilisable forces - a modernising middle class, particularly a young, student middle class, and of course technology which makes it today very much easier to mobilise protests."

The importance of social media extends to the other global movement of the past year, the Occupy protests North America and Europe. That too has caught Eric Hobsbawm's attention, and to a large extent his admiration.

The movement dates back, he argues, to Barack Obama's election campaign, which successfully mobilised otherwise politically inactive young people, largely through the internet.

"The actual occupations in most cases have not been mass protests, not the 99%, but the famous 'stage army' of students and counter culture. Sometimes that has found an echo in public opinion - and in the anti-Wall Street, anti-capitalist occupations, that is clearly the case."

Yet across the world, the old left of which Hobsbawm was a part - as participant, chronicler and would-be moderniser - has been on the margins of the mass protests and occupations.

"The traditional left was geared to a kind of society that is no longer in existence or is going out of business. It believed very largely in the mass labour movement as the carrier of the future. Well, we've been de-industrialised, so that's no longer possible.

"The most effective mass mobilisations today are those which start from a new modernised middle class, and particularly the enormously swollen body of students.

"They are more effective in countries in which, demographically, young men and women are a far greater part of the population than they are in Europe."

Wider push
Eric Hobsbawm doesn't expect the Arab revolutions to ricochet still further round the world, at least not as the harbinger of wider revolution.

More likely, he believes, is a wider push for gradual reform of the sort which, in the 1980s, saw a movement of the young and middle class in South Korea wrest power from the military.

Of the political dramas still playing out in Arabic speaking nations, he makes a point of harking back to Iran in 1979, the first revolution to be couched in the political language of Islam.

One aspect of that revolution has found an echo in the Arab world in recent months.

"The people who had made concessions to Islam, but were not Islamists themselves, were marginalised. And that included reformers, liberals, communists.
"What emerges as the mass ideology is not the ideology of those that started off the demonstrations."
While the Arab Spring has brought him joy, this aspect of it he regards as an "unexpected and not necessarily welcome" development.

Andrew Whitehead's interview with Eric Hobsbawm will be broadcast on the BBC World Service's World Today Programme.
Source:
http://www.bbc.co.uk/news/magazine-16217726

La crisis del euro. De Atenas a Madrid, de Josep Borrell y Andreu Missé

La crisis del euro. De Atenas a Madrid
de Josep Borrell y Andreu Missé
Tres años después de la quiebra de Lehman Brothers el panorama económico internacional parece desolador. Las primas de riesgo de España e Italia han llegado a superar los 400 puntos básicos, las perspectivas de crecimiento de los países de la OCDE se debilitan y todas las bolsas del planeta sufren continuos sobresaltos. La cohesión política y económica de la Unión Europea se debilita ,la crisis de la deuda amenaza a Italia y Grecia en el centro de la nueva encrucijada europea. “Lo peor es ya perfectamente posible”, afirman Josep Borrell y Andreu Missé tras analizar como la crisis fiscal griega se ha convertido en la crisis del euro. Nadie sabe a ciencia cierta con qué nos vamos a encontrar a la vuelta de la esquina, pero en esta obra sus autores nos desvelan las claves para comprender como hemos llegado hasta aquí y cuales pueden ser las vías de salida. Con un lenguaje preciso, coloquial y ciertamente sorprendente el lector de esta obra no tendrá un momento de respiro. Como dicen Borrell y Missé ,“no se trata de una nueva crisis, sino la misma de hace cuatro años que se propaga de forma cada vez más sistémica. El círculo vicioso financiero se ha trasladado a la economía real”…”pero antes de rendirse ,los europeos deberían imaginar como seria el mundo sin una Europa unida”

De Atenas a Madrid:
http://www.turpial.com/images/abrirboca/28.pdf

Ο Νίκος Χουλιαράς στο Μουσείο Μπενάκη, 27/12

Χριστούγεννα; Κατεβαίνω τώρα.

Πού είμαστε; Στα Χριστούγεννα; Κατεβαίνω τώρα. Πότε πέρασε ο καιρός, από τις αρχές στα τέλη Δεκεμβρίου, απορώ. Έχω βραχεί και ας κρατούσα ομπρέλα. Ευχετήριες, όμως, κάρτες κόκκινων και πράσινων αποχρώσεων, από χθες μηρυκάζουν το έθιμο, μαζί και τις ευλογίες διευθυντών για Χαρούμενα Χριστούγεννα. Για την εταιρική κοινωνική εικόνα τι άλλο να δεις: από τα γένια του Αγίου Βασίλη μέχρι και τα μπαστουνάκια του, όλα ποιούν το καψερό σύνηθες.

Αλλού ωστόσο φαίνεται –και αποδεικνύεται- η εταιρική κοινωνική εικόνα. Στο κυριακάτικο Βήμα, ιδού η ανακοίνωση της Goldair. «Οι εταιρείες του ομίλου της Goldair αποφάσισαν αντί για ευχετήριες κάρτες και επαγγελματικά δώρα να συνδράμουν τα δημοτικά σχολεία 5ο και 22ο Κερατσινίου καθώς και την Μ. Κ. Ο «Κλίμακα».

Αυτές είναι αποφάσεις. Πού είναι οι υπόλοιπες εταιρείες; Μπράβο στην κίνηση της Goldair. Δεν χρειάζονται εκδηλώσεις, γουναρικών και αποφθεγμάτων, όταν όλο και περισσότεροι άνθρωποι παραμιλούν στο δρόμο με το βλέμμα άδειο ή ψάχνουν από τα σκουπίδια μας. Δεν χρειάζονται μαζικές αποστολές καρτών μην τυχόν και δεν δείξουμε ότι μπορούμε κι εμείς. Μπορούμε αλλιώς.

Έχουμε Χριστούγεννα. Έχουμε γούρια, έχουμε…χαρά; Και τι δεν έχουμε. Ώρες μπροστά στον υπολογιστή και στο facebook, facecook, κυρίως να καταχωρείται τι θα γίνει στις γιορτές. Και να πω ότι απαγορεύτηκε το τσιγάρο, ώστε όλοι από τα καφέ αναγκάστηκαν να κλειστούν μπροστά στις οθόνες για να τσιγαρίζουν τα νέα τους…

Μα, το έγραψα και στο facebook. Δεν μπαίνεις. Νοσηρό το παράδειγμα. Σύζυγος πολύχρονος- πολύχρονος από τα χρόνια γάμου, για περαιτέρω δεν ξέρουμε- γράφει σαν να μιλά στη σύζυγο μόνο στο facebook και της κακιώνει που δεν το ανοίγει. Γράφει σαν να μιλά, δεν της μιλά. Εκεί που ο πατροπαράδοτος σύζυγος θα έπαιρνε τηλέφωνο, να δώσει και λίγο από τη φωνή του, στη γυναίκα του, τώρα ο techno cyber σύζυγος διαδικτύου επιδιώκει το δίκτυο του facebook. Τι φταίει; Μήπως ο φόβος να δωρίσεις τη φωνή σου είναι φόβος ότι η φωνή σου δεν θα ακουμπήσει αλλά θα ενοχλήσει τον άλλον; Και όπως ζούμε, σε ωράρια ρομπότ, ζούμε από την ιδέα του άλλου περισσότερο παρά με τη φυσική του παρουσία; Λυπηρό πολύ.

Αν είμαστε πάλι στην πολυτελή λυπηρή θέση, να μιλάμε για τιμές, αντί να κάνουμε κάτι άλλο, είναι γεγονός. Οι τιμές δεν κατεβαίνουν. Απεναντίας, οι ταμπέλες δεν συμβαδίζουν με το κλίμα των ημερών. Στο Μοναστηράκι, για παράδειγμα, γαλότσες από 75 έχουν 50 €. Ναι μεν έγινε έκπτωση, αλλά όχι της τάξης του 50%, όπως αναγραφόταν. Όμως, στον άνθρωπο που σφουγγαρίζει, τι να πεις και γιατί να πεις; Είναι εκεί και σφουγγαρίζει. Αυτό. «Αυτό» δεν είναι τόσο απλό, αφού ο σφουγγαρίστρας έχει, εντός ευρύτερου πλαισίου, ρόλο πρωθυπουργού, αν το δεις και αλλιώς. Το σπίτι, το κτίριο είναι τ’ αλλουνού… του μεγάλου.

Αγόρασαν τις ζωές μας αγορές, θα ήθελαν να μας κάνουν να αποδεχτούμε. Είμαστε στο μεγάλο παζάρι: του μεγαλούτσικου αφανούς, αφού πρόκειται για το κεφάλαιο, το σύστημα, το έξω από εμάς. Έξω από τα συνηθισμένα, εκτός πραγματικότητας, νέες μειώσεις θα ήθελαν να δεχτούμε. Στα 100 ευρώ, τα 20 να είναι στα αζήτητα και να συνεχίζουμε κανονικά. Γιατί, τα παζάρια, που προσφέρουν και συμφέρουν, πρέπει να είναι της κηδεμονίας Ε.Ε. του καναπέ αντί μιας Ε. Ε. των πολιτών. Κόντρα στις απαγορευμένες πύλες, της επικοινωνίας, μου έρχεται και μήνυμα, πως έχω έκπτωση 20% για κλήσεις ανά την Ευρώπη. Δεν ήξερα, να αφήσω τα email και να χρεωθώ με έκπτωση αλλά ευρωπαϊκά. Προπαντός ευρωπαϊκά.

Εντός συνόρων το πνεύμα των Χριστουγέννων δεν ξέρω αν θα φανεί. Ακόμη και αν κάνουμε το περιβόητο «καθάρισμα της καμινάδας» που προτείνει ο Γιόζεφ Μπρόιερ ( Ακύλας Καραζήσης) στο Φρήντριχ Νίτσε (Νίκο Χατζόπουλο) στη διασκευή της Ευαγγελίας Ανδριτσάνου στο Όταν έκλαψε ο Νίτσε, του Ίρβιν Γιάλομ- εκδ. Άγρα- και παίζεται στο Θέατρο «Θησείον», Τουρναβίτου 7. Το καθάρισμα της καμινάδας, το μεγάλο στοίχημα. Τα μωρά θα μπορούσαν.

Στοίχημα όμως πως τα παζάρια γίνονται και για να επαναλαμβάνονται. Ένα ακόμη, είναι σε εξέλιξη από τις Εκδόσεις Αλεξάνδρεια και ισχύει μέχρι και τις 31 του Δεκέμβρη! Διατίθενται ΒΙΒΛΙΑ ΜΕ 2,3,4,5,7 & 10 ΕΥΡΩ και πολλές άλλες προσφορές.
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ
ΣΟΛΩΝΟΣ 133, 2ος όροφος
12:00 - 20:00 μ.μ.

Και άλλα νέα, τώρα, για να βγαίνουμε υπό περιορισμό και υπό παρακολούθηση βεβαίως:
Πανελλήνιους διαγωνισμούς για τη συγγραφή - εικονογράφηση λογοτεχνικών βιβλίων για παιδιά προκηρύσσει το Ελληνικό Τμήμα της Διεθνούς Οργάνωσης Βιβλίων για τη Νεότητα. Παράλληλα θα χορηγήσει βραβεία σε φορείς και πρόσωπα που καλλιεργούν την νεανική και παιδική φιλαγνωσία και λογοτεχνία. Υποψηφιότητες υποβάλλονται μέχρι 27 Ιανουαρίου 2012, ενώ τα αποτελέσματα θα ανακοινωθούν στις 2 Απριλίου σε ειδική εκδήλωση για την παγκόσμια ημέρα παιδικού βιβλίου.
http://www.greekibby.gr/products5.php?wh=1&lang=1&the1id=17&the2id=18&theid=18&open1=17&open2=18
Άντε, Καλές μας Γιορτές ( από την ευχή ας μείνει το «μας» τουλάχιστον έστω και κατά φαντασίαν μαζί…προτιμότερο από κατά φαντασίαν ασθενείς). Εξαιρετικές οι ερμηνείες του Καραζήση και του Χατζόπουλου, ενώ απέξω έριχνε τουλούμια.

Ιδέες και Δέσμευση: προτάσεις με μήνυμα τις γιορτές

(φωτογραφία: σετ σκουλαρίκια που βρίσκονται στο πωλητήριο
του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης, Νεοφύτου Δούκα 4,
Βασ. Σοφίας & Ηροδότου 1, T. 210 7228321-3)

Ιδέες και δέσμευση

Και όμως μπορούμε. Τα Χριστούγεννα του 2011 λίγο πριν από το 2012 είναι μια ανάσα έξω από την πόρτα μας. Μικρή δεν φανταζόμουν ότι, χρόνια αργότερα, σε δελτίο ειδήσεων, θα φανερωνόταν μέχρι και υπεύθυνη των ΕΛΤΑ, να διαβάζει γράμματα των παιδιών προς τον Άγιο Βασίλη. Με τον πονοκέφαλο να με έχει καθηλώσει, προς στιγμή σκέφτηκα ότι το Ράδιο Αρβύλα άρχισε νωρίτερα. Και όμως, η "ιεραποστολική" είδηση του κεντρικού δελτίου θύμισε ότι η φωνή των παιδιών μιλά τα "βασικά" με αφορμή τα Χριστούγεννα.
Με αφορμή τα Χριστούγεννα, λοιπόν, καθώς είμαστε προς αναζήτηση της αιτίας ή/και του νοήματος των εορτών, ιδού κάποιες ιδέες πώς τα χρήματα να μη δαπανηθούν απλώς αλλά να αξιοποιηθούν απλά και σε καλαίσθητα δώρα.
Όταν υπάρχει συνάντηση, υπάρχει και δώρο. Γι' αυτό και το Χριστουγεννιάτικο παζάρι των ΑΣΚΙ , για το οποίο δίνονται παρακάτω πληροφορίες, έρχεται επάνω στην ώρα...

*(φωτογραφία: τετράδια από την "α τετράγωνο" για σημειώσεις καιό,τι προκύψει
http://www.cartecoshop.gr/el/991/designer.aspx )

Χριστουγεννιάτικο παζάρι βιβλίων και εκδηλώσεις των ΑΣΚΙ
22 και 23 Δεκεμβρίου στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων

Βιβλία και ιδέες, χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα, μελομακάρονα, λαχνοί και εκδηλώσεις! Τα Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας (ΑΣΚΙ), μαζί με τους Φίλους των ΑΣΚΙ, οργανώνουν στις 22 και 23 Δεκεμβρίου το καθιερωμένο παζάρι βιβλίων σε ένα διήμερο γεμάτο εκδηλώσεις στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων (Ακαδημίας 50).
Από τις 11.00 το πρωί έως τις 9.00 το βράδυ για κουβέντα και μελέτη.
Είδη προς πώληση: βιβλία και περιοδικά, παλιά και νέα, λογοτεχνικά, πολιτικά και ιστορικά, και, ιδίως, σπάνιες και εξαντλημένες εκδόσεις για τη σύγχρονη ιστορία και την ιστορία της Αριστεράς στην Ελλάδα.
Παράλληλες εκδηλώσεις: ντοκιμαντέρ, συζητήσεις για την κρίση και την πολιτική γελοιογραφία, το διαδίκτυο και τους ιστότοπους για την Ιστορία.

ΠΕΜΠΤΗ 22 Δεκεμβρίου

ΠΡΩΙ: 12.30 Παρουσίαση του νέου κόμβου των ΑΣΚΙ. Θα ακολουθήσει συζήτηση με θέμα Ιστορίες στο διαδίκτυο. Ομιλητές: Νίκος Ξυδάκης, Μιχάλης Παναγιωτάκης, Δημοσθένης Παπαδάτος-Αναγνωστόπουλος, Νίκος Σαραντάκος.
Συντονίζει ο Βαγγέλης Καραμανωλάκης.

ΜΕΣΗΜΕΡΙ: 16.00 Προβολή του ντοκιμαντέρ του Φερνάντο Σολάνας Μνήμες λεηλασίας (2004, 120΄) για την οικονομική κρίση του 2001 στην Αργεντινή. Σχολιάζουν η Μαρία Δαμηλάκου και ο Χρήστος Λούκος.

ΑΠΟΓΕΥΜΑ: 19.00 Συζήτηση με θέμα: Οικονομική κρίση και γελοιογραφία. Θα μιλήσουν οι Γιάννης Καλαϊτζής, Βασίλης Καρδάσης, Προκόπης Παπαστράτης και Νίκος Φίλης. Θα συντονίσει ο Τάσος Σακελλαρόπουλος.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 23 Δεκεμβρίου

ΠΡΩΙ: 12.30 Παρουσίαση του βιβλίου του Νίκου Κέντρου Ο Εμφύλιος στη Φλώρινα από τη σειρά Μαρτυρίες (ΑΣΚΙ-Βιβλιόραμα). Χαιρετισμός: Στρατής Μπουρνάζος. Ομιλητές: Σπύρος Ασδραχάς, Νίκος Κωνσταντόπουλος, Ιωάννα Παπαθανασίου και η κόρη του συγγραφέα Ανδριάνα Κέντρου. Συντονίστρια: Κατερίνα Πορφυρογένη.

ΑΠΟΓΕΥΜΑ: 18.00 Προβολή των δύο πρώτων επεισοδίων της νέας σειράς ντοκιμαντέρ του Φώτου Λαμπρινού Χούντα είναι. Θα περάσει; Μετά την προβολή θα ακολουθήσει συζήτηση, στις 19.00, με τους Γιάνη Γιανουλόπουλο, Φώτο Λαμπρινό και Ηλία Νικολακόπουλο.

Αμέσως μετά θα γίνει η κλήρωση της λαχειοφόρου αγοράς και πολλές εκπλήξεις.

''Υπάρχεις σαν μοίρα'' του Στέλιου Ράμφου, 22/12 στον Ιανό

Οι Εκδόσεις Αρμός και το βιβλιοπωλείο Ιανός

σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου

του Στέλιου Ράμφου

Υπάρχεις σαν μοίρα,

Διαλέξεις για το Είναι και Χρόνος του Χάιντεγγερ

την Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου στις 18,00

στο βιβλιοπωλείο του Ιανού ( Σταδίου 24 ).


Με τον Στέλιο Ράμφο συνομιλούν

Τάκης Θεοδωρόπουλος, Χαρίδημος Τσούκας

Κάλεσμα στο επόμενο συνέδριο του ΕΚΕΜΕΛ.

3ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΓΙΑ ΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
ΕΚΕΜΕΛ – ΑΠΗΛΙΩΤΗΣ

Το Ευρωπαϊκό Κέντρο Μετάφρασης Λογοτεχνίας και Επιστημών του Ανθρώπου (ΕΚΕΜΕΛ) και η Ελληνοαμερικανική Ένωση διοργανώνουν συνέδριο στις 10 και 11 Μαΐου 2012 στην Ελληνοαμερικανική Ένωση (Μασσαλίας 22) με θέμα

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ / ΑΠΟΔΟΣΗ

Η εντυπωσιακή επιτυχία του πρώτου και του δεύτερου συνεδρίου του ΕΚΕΜΕΛ οδήγησε στην απόφαση να καθιερωθεί το συνέδριο ως ετήσιος θεσμός. Η μεγάλη προσέλευση των επαγγελματιών του χώρου, αλλά και το ενδιαφέρον και οι ζωηρές συζητήσεις που προκάλεσαν οι εισηγήσεις, επιβεβαίωσαν την αίσθηση πως ο χώρος της μετάφρασης χρειάζεται τον διάλογο, την ανταλλαγή απόψεων, τις ευκαιρίες συνάντησης και γόνιμης ανταλλαγής απόψεων. Το ΕΚΕΜΕΛ, στο πλαίσιο της γενικότερης προσπάθειάς του για την ανάδειξη της κομβικής και γόνιμης συμβολής της μετάφρασης στη λογοτεχνία και τον πολιτισμό γενικότερα, δημοσίευσε τις εισηγήσεις του 1ου και του 2ου Συνεδρίου στα τεύχη Σεπτεμβρίου 2010 και 2011 του «Απηλιώτη» (www.apiliotis.gr). Επόμενο βήμα αυτής της προσπάθειας είναι η διοργάνωση του 3ου Συνεδρίου για τη μετάφραση, τον Μάιο του 2012.

Το τρίτο συνέδριο θέτει το ερώτημα της ίδιας της έννοιας της μετάφρασης και των ορίων του πεδίου της, σε σχέση ειδικότερα με την απόδοση, νοούμενη ως ελεύθερη μετάφραση και διασκευή. Η παιδική λογοτεχνία, το θέατρο, αλλά και η ποίηση αποτελούν, μεταξύ άλλων, πεδία έρευνας των ορίων μεταξύ μετάφρασης, απόδοσης και, τελικά, διασκευής. Παράλληλα, στις νέες συνθήκες της τεχνολογικής παγκοσμιοποίησης, προστίθενται νέα πεδία, όπως η τοπική προσαρμογή ή η διαφήμιση.

Από την άλλη, η απόδοση αφορά και την ενδογλωσσική και τη διασημειωτική μετάφραση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η μεταφορά ενός μυθιστορήματος στον κινηματογράφο (που μπορεί να περιλαμβάνει συχνά πέραν της διασημειωτικής και μια διαγλωσσική συνιστώσα), ή οι νέες μορφές της fanfiction (όταν αναγνώστες/θεατές γράφουν συνέχειες αγαπημένων τους έργων στο διαδίκτυο).

Το ΕΚΕΜΕΛ επιδιώκει για άλλη μια φορά τον αναστοχασμό πάνω στην ίδια τη μετάφραση ως διαδικασία και ως φαινόμενο, αλλά και ως επάγγελμα-πρόκληση στις σημερινές συνθήκες.

ΟΔΗΓΙΕΣ ΥΠΟΒΟΛΗΣ ΑΙΤΗΣΕΩΝ Όσοι/όσες επιθυμούν να λάβουν μέρος στο Συνέδριο με ανακοίνωση θα πρέπει να υποβάλουν περίληψη της εισήγησής τους (300 λέξεις) μέχρι τις 20 Ιανουαρίου 2012, σε ηλεκτρονική μορφή, στη διεύθυνση: conference@ekemel.gr.

Η ενημέρωση για την αποδοχή ή μη της πρότασης/εισήγησης και για την οριστική διαμόρφωση της ημερήσιας διάταξης θα γίνει μέχρι τις 15 Φεβρουαρίου 2011.

Μεγάλη Ρωσία, μεγάλη Manege: στο Ι. Θεοχαράκη

Μεγάλοι Ρώσοι Ζωγράφοι 1920-2010
από τη Συλλογή Manege στην Αγία Πετρούπολη
Υπό την αιγίδα της Ρωσικής Πρεσβείας στην Αθήνα
15/12/2011 – 11/3/2012

Το Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β. & Μ. Θεοχαράκη παρουσιάζει το φετινό χειμώνα μία μοναδική έκθεση έργων Ρωσικής Πρωτοπορίας από τη συλλογή της περίφημης Πινακοθήκης Manege στην Αγία Πετρούπολη.

Σε όλους τους εκθεσιακούς χώρους του Ιδρύματος Β. & Μ. Θεοχαράκη, ένα ενδιαφέρον σύνολο έργων αντανακλά την πολύπλευρη και ποικιλότροπη ιστορία της εξέλιξης των εικαστικών τεχνών στην Αγία Πετρούπολη, από τη δεκαετία του 1920 έως τις αρχές του 21ου αιώνα. 120, στον αριθμό τους, είναι τα έργα της έκθεσης: ελαιογραφίες, ακουαρέλες και σχέδια που καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα θεμάτων και τεχνοτροπιών, από τις κατακτήσεις της Ρωσικής Πρωτοπορίας των αρχών του 20ού αιώνα, τις επιβιώσεις της λαϊκής παράδοσης και τις επιδράσεις του μοντερνισμού έως τα καλλιτεχνικά φαινόμενα της περιόδου της περεστρόικα, της μετά-περεστρόικα, καθώς και τις σύγχρονες αναζητήσεις.

Ο πυρήνας της συλλογής, που παρουσιάζεται στην πρώτη ενότητα της έκθεσης, αποτελείται από πίνακες και σχέδια των δεκαετιών ανάμεσα στο 1920 και 1940, όταν η πόλη ονομαζόταν Λένινγκραντ. Τα έργα αυτά, μεγάλης ιστορικής και καλλιτεχνικής αξίας, προσφέρουν μια ξεχωριστή προσέγγιση της Σοβιετικής τέχνης εκείνης της περιόδου. Αποτελούν μια πρόκληση στις παραδοσιακές κριτικές ερμηνείες και προσθέτουν μια επιπλέον διάσταση στην αντίληψη του θεατή πάνω στα καλλιτεχνικά δρώμενα των καιρών.

Η εύφορη και δημιουργική ατμόσφαιρα της εποχής έπλασε μια ολόκληρη γενιά καλλιτεχνών που επηρέασαν έντονα την ανάπτυξη της Ρωσικής Ζωγραφικής μεταφέροντας ένα ισχυρό εικαστικό μήνυμα. Νέοι τρόποι καλλιτεχνικής έκφρασης βρήκαν αρμονικούς συνδυασμούς με την ακαδημαϊκή παράδοση στα έργα ταλαντούχων ζωγράφων που προσπάθησαν να αποδώσουν το πνεύμα των κοινωνικών αλλαγών και της προσδοκίας για μια καλύτερη ζωή. Με την τέχνη τους έδωσαν μια σημαντική συμβολή στην εξέλιξη της προσωπογραφίας, αλλά και της τοπιογραφίας. Τα πορτρέτα τους χαρακτηρίζονται από μεγάλη ψυχολογική φόρτιση και ποιητική διάθεση, ενώ τα τοπία τους, που απεικονίζουν κυρίως την πόλη και τη ζωή της, ξεχειλίζουν από πρωτότυπους χρωματισμούς και προσωπικά βιώματα που αντανακλούν την ξεχωριστή καλλιτεχνική τους ικανότητα και την ατομική τους ευαισθησία.

Τα έργα αυτά, που δημιουργήθηκαν συχνά κάτω από δραματικές ιστορικές συνθήκες, όπως η περίφημη πολιορκία της πόλης (τότε Λένινγκραντ) κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο που διήρκεσε 872 ημέρες, διακρίνονται για την υψηλή πλαστική τους δεινότητα, την ιδιομορφία, την ποικιλία και την καλλιτεχνική τους ποιότητα, αποκαλύπτοντάς μας άγνωστες πτυχές της ρωσικής εικαστικής κουλτούρας.

Μεταξύ άλλων παρουσιάζονται έργα των ακόλουθων καλλιτεχνών:
• Grinberg
• Lapshin
• Zagoskin
• Timoshenko
• Krimmer
• Pakulin
• Proshkin
• Shuriga
• Churilov

Το Ίδρυμα Β. & Μ. Θεοχαράκη, με την ευκαιρία της έκθεσης, εκδίδει πολυσέλιδο κατάλογο με κείμενα των: Marina Jigarkhanyan (επιμελήτρια Τμήματος Σύγχρονης Τέχνης της Συλλογής Manege), Ευθυμίας Γεωργιάδου-Κούντουρα, (αναπληρώτρια καθηγήτρια Ιστορίας της Τέχνης στη Φιλοσοφική Σχολή του Α.Π.Θ.) και Αφροδίτης Οικονομίδου (επιμελήτρια εκθέσεων τέχνης).

Στο πλαίσιο της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν εκπαιδευτικά προγράμματα για σχολεία, καθώς και εργαστήρια ζωγραφικής για παιδιά και ενήλικες.

Επιμέλεια έκθεσης: Marina Jigarkhanyan, Αφροδίτη Οικονομίδου

Διάρκεια έκθεσης: 15 Δεκεμβρίου 2011 – 11 Μαρτίου 2012

Ώρες λειτουργίας:
Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη, Σάββατο, Κυριακή: 10:00-18:00
Πέμπτη, Παρασκευή: 10:00-20:00
Τιμές εισιτηρίων: 6 €, 3 € (μειωμένο)

Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β. & Μ. Θεοχαράκη
Βασιλίσσης Σοφίας 9 & Μέρλιν 1, 106 71 Αθήνα
T: 210-3611206
F: 210-3611349

Η "Οδός Ιπποκράτους" στην Αγ. Ειρήνης 17, 20/12

Από τις εκδόσεις Παπαζήση ιδέες-σπίθες τις γιορτές

Κορυφαίοι ξένοι συγγραφείς συνομιλούν σε πρωτότυπη γλώσσα με τους αναγνώστες.

Οι Εκδόσεις Παπαζήση προτείνουν, ειδικά για τις γιορτές των Χριστουγέννων: ILS English Series, μια σειρά 22 μικρών βιβλίων στην αγγλική γλώσσα, όπου η λογοτεχνία συναντά την επιστημονική φαντασία και το μυστήριο τις βιογραφίες. Από τον Mark Twain και τον Oscar Wilde μέχρι τον Arthur Conan Doyle και τη Virginia Woolf, στην ILS English Series περιλαμβάνονται τα πρωτότυπα αγγλικά κείμενα μαζί με ένα ενσωματωμένο λεξικό για πιο ουσιώδη ανάγνωση.

Σε εξαιρετικά χαμηλή τιμή ( 2.50€ το ένα), κάθε βιβλιαράκι δίνει ''έξυπνα'' την αφορμή για ένα πρωτότυπο χριστουγεννιάτικο δώρο, ενώ δυνατότητα υπάρχει, να συνδυαστούν δύο και τρία βιβλία κοινής θεματικής ενότητας, ή κοινού επιπέδου αγγλικών, ή/και του ίδιου συγγραφέα.

Ιδανικά και για παιδιά

Στη σειρά ILS English Series, υπάρχουν πολλές επιλογές, κυρίως, για παιδιά (10 χρόνων και άνω), καθώς το κάθε βιβλίο εντάσσεται σε μια ενότητα αντίστοιχη του συγκεκριμένου επιπέδου αγγλικών.

Οι τίτλοι

Literature

1 Ernest Hemingway | The Snows of Kilimanjaro
William Saroyan | The Pomegranate Trees
Sherwood Anderson | The Untold Lie

2 Ernest Hemingway | My Old Man
William Saroyan | Locomotive 38, The Ojibway
Sherwood Anderson | An Awakening

3 Rudyard Kipling | Just so stories

4 John Steinbeck | The White Quail | Flight

5 Oscar Wilde | The Happy Prince and Other Tales

6 Rudyard Kipling | The Man Who Would be King

7 Oscar Wilde | The Star Child | The Fisherman & his Soul

8 F. Scott Fitzgerald | Basil: The Freshest Boy | Three Hours between Planes

9 Henry James | Daisy Miller

10 Jack London | The Whale Tooth | The House of the Mapuhi | Mauki

11 Saki | The Open Window & other stories

12 F. S. Fitzgerald | May-Day

13 Mark Twain | The Man that Corrupted Hadleyburg

14 Virginia Woolf | A Society | The Lady in the Looking-Glass | The Duchess and the Jeweller | Lappin and Lapinova

15 John B. Severance | Gandhi – Great Soul (Biography)

16 Jack London | All Gold Canyon (Western)

Horror

1. E. A. Poe | The Tell-Tale Heart
R. Dahl | Lamb to the Slaughter | Man from the South
E. Nesbit | The Mystery of the Semi-detached

2. Henry James | The Romance of Certain Old Clothes

3. R. L. Stevenson | The Body Snatcher


Science Fiction

1. Arthur Conan Doyle | The Adventures of Sherlock Holmes
The Red-Headed League | The Blue Carbuncle

2. H. G. Wells | The Time Machine
H. G. Wells | The Country of the Blind | Aepyornis Island

* συστήνω το 1 από τη σειρά τρόμου

Δημόσια πόλη: χώροι και τόποι, στο Μ. Μπενάκη

Ευρεσιτεχνία και διαβίωση: η σφυρηλάτηση της οικολογικής συνείδησης

Μπορεί η διαδρομή των φυσικών εικόνων, από τους μακρινούς τόπους στην οθόνη του υπολογιστή μας, με τη μεσολάβηση του διαδικτύου, να ασκήσει επιρροή στη σκέψη μας, ώστε να εσωτερικευτεί το νόημά της; Από τις Φιλιππίνες και τις τενεκεδένιες πολιτείες έρχεται το μήνυμα, ότι η ανάγκη για επιβίωση υπαγορεύει ένα νέο τρόπο διαβίωσης, στο πλαίσιο του οποίου η ευρεσιτεχνία, εκτός από πρόταση, συνιστά και στάση ζωής: είναι συγχρόνως πρωτοτυπία και τηλέτυπος, τύπος που έρχεται από μακριά. Οπότε, αν και οι συνθήκες φτώχειας είναι δυσχερείς και έντονες στις Φιλιππίνες, εκεί που το ρεύμα κοστίζει πανάκριβα, τη λύση δίνει η δημιουργία μιας αυτοσχέδιας ηλιακής μποτίλιας. Σε μια οροφή από λαμαρίνα γίνεται μια τρύπα, όπου το μπουκάλι με το νερό σφηνώνεται, ώστε το φως της μέρας να αντανακλάται και να διαχέεται από την ηλιακή μποτίλια στο σκοτεινό κλειστό χώρο. Κάπως αναλυτικότερα το συμβάν καταγράφεται στο σύνδεσμο του TV5, για να γίνει σαφές πως κατ’ αυτόν τον τρόπο εξοικονομείται 17% του διοξειδίου του άνθρακα ετησίως, ενώ μία ηλιακή μποτίλια φωτίζει τόσο όσο μία λάμπα των 50 βατ. Πίσω από αυτό το πετυχημένο πρότζεκτ, είναι ένας άνθρωπος: ο Illac Diaz, το όνομα του οποίου προέρχεται από την παράδοση των Αζτέκων και υποδηλώνει το «θεό του φωτός». Κατά συνέπεια, εξυπακούεται ότι, λύσεις σαν αυτή στηρίζουν την προστασία του πλανήτη, αντί να επιβαρύνουν την υπερθέρμανσή του.
http://www.tv5.org/TV5Site/7-jours/jeu.php?id_dossier=371&jeu=4979#ancre
Στη δεδομένη εφεύρεση, αυτό που προκαλεί το ενδιαφέρον είναι και το γεγονός ότι η δύσκολη επιβίωση αλλάζει τη διαβίωση. Μετασχηματίζει την ίδια την περίσταση. Υπό την έννοια ότι το φυσικό φως ισοδυναμεί με την έκφραση του χρόνου, διαπιστώνεται κυρίως ότι, η δύναμη της εφεύρεσης αποτελεί μια αναλογική επέμβαση στη χρονική συνθήκη και στον τρόπο με τον οποίο το μέγεθος του χρόνου γίνεται αντιληπτό, από τους πολίτες, ούτως ώστε να αξιοποιούν εμπράκτως την αναλογία φωτός-χρόνου.

Άλλες αναλογίες -δυσαναλογίες- που μετασχημάτισαν τις περιστάσεις, είναι:
1981, η χρονιά έγχρωμης τηλεόρασης στην Ελλάδα αλλά και εισόδου της Ελλάδας στην τότε ΕΟΚ.
1989, Νοέμβριος: η πτώση του τείχους του Βερολίνου αλλά και του ελληνικού δημόσιου τηλεοπτικού μονοπωλίου, εφόσον το Νοέμβριο εγκαινιάζεται η ελληνική ιδιωτική τηλεόραση.
2011: η χρονιά που μάθαμε για το κλείσιμο του alter, του καναλιού που μοίραζε συσκευές, δώρα, μετρητά από εκπομπές ταλέντων, κουφέτων, παζαριών.

Τουλάχιστον η είδηση από τις Φιλιππίνες δίνει ελπίδα ότι η οικολογική συνείδηση υπάρχει.

και κάτι ακόμα:

Bryn Mawr Classical Review 2011.12.23

Alexandros Vasileiades, Από την φιλίαν στην φίλησιν ουσιαστικά σε -σις στο αριστοτελικό corpus: συμβολή στη μελέτη των μηχανισμών δημιουργίας φιλοσοφικών τεχνικών όρων. Αριστοτελικά μελετήματα 1. Thessaloniki: Aristotle University of Thessaloniki, 2010. Pp. 180. ISBN 9789602436707.

Reviewed by Amy Coker, University of Liverpool

[A table of contents, with translations of the chapter-titles, is given at the end of the review.]

This book (in English entitled ‘From φιλία to φίλησις: nouns ending in -σις in the Aristotelian corpus: a contribution to the study of the mechanisms giving rise to technical philosophical terminology’) does exactly what its title suggests, giving a detailed account of the appearance and use of nouns ending in –σις in the works of Aristotle. The fifth and fourth centuries BC witnessed the creation of a large number of Greek nouns in -σις formed from verbs and denoting the result of an action (nomina actionis, and also nomina rei actae), e.g. δόσις ‘the act of giving’ or ‘gift’ from δίδωμι ‘I give’.1 These new words are found frequently but not exclusively in works concerned with intellectual enquiry, especially philosophy and medicine; many are found for the first (and often the only) time in works attributed to Aristotle, hence this study devoted to understanding his use of this specific type of formation.2 Vasileiades’ book is a revised version of his doctoral thesis of 2007 and is the first volume in a new series entitled ‘Αριστοτελικά μελετήματα’ (‘Aristotelian studies’), published by the Aristotle University of Thessaloniki.3 The aim of the series is to publish original monographs produced at the University and, more broadly, to foster interest in Aristotle, and thus this work is an appropriate first volume. While the fact that the work is written in Modern Greek may render it inaccessible to many readers, the concise summary in English provided at the end of the book, together with the indices cataloguing his data, make much of Vasileiades’ work available to anyone familiar with the alphabet and willing to sit down with a dictionary. An English translation of the table of contents is given at the end of this review to assist those who wish to delve deeper.

After a short introduction (pp. 15-17), Vasileiades begins with discussion of a pair of terms which encapsulate some of the issues and introduce some of the questions on which he will focus, namely φιλία and φίλησις (pp. 19-28). He outlines how the development of Aristotle’s thinking on the nature of friendship in Nicomachean Ethics led to the need for more than the single term φιλία: φιλία developed in Aristotle’s writings to mean specifically the virtue ‘friendship’ (‘a disposition without affective experience’ as Vasileiades translates on p. 159), while φίλησις was created for use alongside the original term with the meaning ‘loving’ as the pathos or affective state. Vasileiades stresses that the creation of terminology is very much a part of Aristotle’s thinking and it is this terminological innovation – using –σις to create new terms, all of which express some kind of ‘activity’ – which is explored through the rest of the book.

The next chapter gives an overview of the use of the suffix -σις, with a survey of previous scholarship and figures on the distribution of nouns formed in this way in works before Aristotle and in the Aristotelian corpus: around 5% off all nouns in works attributed to Aristotle are formed with -σις and of these some 36% (231 nouns) are not attested in earlier works (p. 33). Those which are attested prior to Aristotle are generally first seen in Plato and the Hippocratic corpus, and Vasileiades ponders the relationship between Aristotle and these writers, as well as with pre-Socratic texts including the early Ionian philosophers. The author concludes with his assertion that Aristotle creates new terms in line with existing linguistic patterns, but in the mould of his own individual language, a conclusion stressed elsewhere in this work.

The next chapter is in many ways the core of the work, containing detailed discussion of the bulk of Vasileiades’ data; it is the largest chapter by far, amounting to around a third of the total work. This mammoth chapter develops the hypothesis that terms in -σις in Aristotle are created according to his own philosophical principles, and that all denote changes of state: the chapter is thus divided into sections which focus on these various types of changes and their subdivisions, and the nouns which can be grouped under each heading. These categories are ἐνέργεια (activity), κίνησις (motion) and μεταβολή (change). The chapter then considers the different spheres in which nouns in –σις are found: Logic, Rhetoric/Poetics and Ethics/Politics. One of Vasileiades’ findings is that this body of nouns can be divided into semantic neologisms (earlier attested words used with new meanings) and lexical neologisms (words which appear first in Aristotle), and these processes of noun creation take place as part of the philosophical discourse. In this framework, in the pair φιλία ~ φίλησις, φιλία is a semantic neologism, φίλησις a lexical neologism. The author reasserts his earlier statement here, that Aristotle’s language is not at odds with general principles of language development observed elsewhere in Greek, but that he innovates within the existing framework while attempting to form his own technical vocabulary beyond that established by earlier writers on science and philosophy (p. 90, paraphrased).

The closing chapters consider more briefly the occurrences of nouns in -σις alongside the verbs from which they are created, and then the relationship between nouns formed with -σις and those made with other suffixes which form nouns with similar semantic content, namely -μα and -μός (also forming nomina actionis and nomina rei actae), and the adjective-forming suffix -τικός. Before the short conclusion, Vasileiades provides a comprehensive list of nouns in -σις in Aristotle, with each noun annotated according to distribution.4 He concludes that Aristotle’s creation of nouns in -σις is tied to his general philosophical principles, i.e. concepts of ‘movement’ and ‘activity’, and that he also used and developed existing terms as part of his own particular discourse; he suggests that mechanisms similar to those outlined in Aristotle’s creation of technical terms in -σις also operated for those terms he formed with different suffixes, e.g. -μα.

This is an unashamedly specialist work and has the feel very much of a doctoral thesis. However, it is generally fairly readable and on the whole the philosophical background needed to appreciate the discussion is explained in the appropriate place. The evidence on which Vasileiades’ conclusions are based is presented clearly, and moreover the catalogue of data is well set out and easy to use. The work contains much of use to scholars interested in the details of Aristotle’s Greek and how the philosopher tailored his language and terminology to suit his discursive and argumentational needs.

To this linguistically-minded reviewer (scholars of philosophy may find other issues to raise), one area which perhaps deserves more consideration is the relationship between Aristotle’s use of the suffix -σις and its use by his non- prose predecessors, especially given the stress laid by Vasileiades on the degree to which Aristotle innovates. The growth of this class of nouns at this period appears not to be driven exclusively by the need for theoretical terminology within the realm of intellectual enquiry, as its numbers increase also in poetry and other linguistic spheres. For example, as part of his discussion of examples of -σις in the Aristophanic corpus, Andreas Willi observes that examples found in Attic inscriptions of the fifth century BC cannot all be ascribed to the need for intellectual vocabulary, but are rather to be seen as part of a more general trend in expression.5 Similarly, albeit in a later period, there are many new formations in -σις attested in the Ptolemaic papyri, by no means all of which can have been purely technical formations.6 This suggests that the increase in the use of -σις was more widespread than the literary evidence alone suggests, and that Aristotle’s usage reflects not only an intellectual or literary trend, but a more general one affecting the language at many levels. Conversely, there are places in the book where Vasileiades seems to accord Aristotle more influence as a linguistic trail-blazer than is justified by his data: Aristotle may create new words, but many of them do not gain common currency, even within philosophical discourse. However, neither of these points detracts greatly from the overall contribution of Vasileiades’ work, which has much to recommend it to those interested in the specifics of Aristotelian language.

As a final point, I wonder whether a Greek-English glossary might have been helpfully included, as in some recent Greek works on linguistics.7 Even among classicists, Greek is not the most familiar of the modern languages of Europe, and while not wishing to over-accommodate the Anglophone, I suggest that with a glossary Vasileiades could have easily and cheaply enhanced the accessibility of his book, which remains quite a technical, ‘niche-market’ text.

Table of Contents

Prologue (Πρόλογος) pp. 13-14
Introduction (Εισαγωγή) pp. 15-17
The terms φιλία~φίλησις (Οι όροι φιλία-φίλησις) pp. 19-28
The productive ending –σις (Η παραγωγική κατάληξη –σις) pp. 29-35
The meaning and shape of terms (Σημασία και μορφή ορων) pp. 37-91
Nominal* and Verbal logos (Ονοματικός και ρηματικός λόγος) pp. 93-104 * translated by Vasileiades (p. 164f.) as ‘nominative’
Related productive endings and terms (Συγγενείς παραγωγικές καταλήξεις και όροι) pp. 105-133
Nouns in -σις in the Aristotelian corpus (Τα ουσιαστικά σε -σις του αριστοτελικού corpus) pp. 135-146
Conclusions (Συμπεράσματα) pp. 147-151
[English] Summary pp.159-167
Index locorum in Aristotle (Πίνακας αριστοτελκών χώρων) pp. 169-173
Index of Greek words (Ευρετήριο λεξέων και όρων) pp. 175-180


Notes:
1. A detailed account of the suffix and its history is found in P. Chantraine, La formation des noms en grec ancien (Paris, 1933), §§217-228
2. Broad-brush figures are found in G. R. Vowles, ‘Studies in Greek Noun-Formation: Dental Terminations, V: Words in -σις and -τις’. CPh 23 (1928), 34-59 at 58, repeated in Chantraine 1933 (see note 1), §223.
3. The second volume in the series is announced here
4. The key to this useful list is translated here into English: (K) in common use; (author name) occurrence in earlier or contemporary writers; (A) first witness is Aristotle. For the (A) category, in addition the annotations used are: (α) hapax in Aristotle; (1) found only in Aristotle; (*) presence in a work whose attribution to Aristotle is disputed; (+) does not appear in LSJ.
5. A. Willi, (2003) The Languages of Aristophanes. Aspects of Linguistic Variation in Classical Attic Greek (Oxford, 2003),134-6
6. E. Mayser, Grammatik der griechischen Papyri aus der Ptolemäerzeit I.3 (Leipzig, 1970), §83.19
7. e.g. A. Αναστασιάδη-Συμεωνίδη, Α. Ράλλη & Δ. Χειλά-Μαρκοπούλου (eds.), Το Γένος (Athens, 2003)

Στο JK πλ. Κολωνακίου 19, 13/12 στις 19.30

Στην ΕΣΗΕΑ, 19/12 στις 19.00 για την Καλαμποκά

Παρουσίαση βιβλίου του Χριστόφορου Βερναρδάκη, 16/12

Παρουσίαση βιβλίου

Πολιτικά κόμματα, εκλογές & κομματικό σύστημα

Οι μετασχηματισμοί της πολιτικής αντιπροσώπευσης 1990 – 2010

του Χριστόφορου Βερναρδάκη,
Επίκουρου Καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης του Α.Π.Θ.
(Εκδόσεις Σάκκουλα)

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί τη Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2011 και ώρα 19.00 στην αίθουσα της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (Ε.Σ.Η.Ε.Α.) [ Ακαδημίας 20, Αθήνα]

Το βιβλίο θα παρουσιάσουν οι κ.κ.:
Γιάννης Μεταξάς, Ομότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών,
Ηλίας Νικολακόπουλος, Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών και
Μιχάλης Σπουρδαλάκης, Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών & Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Πολιτικής Επιστήμης (ΕΕΠΕ)

Την παρουσίαση θα συντονίσει ο δημοσιογράφος Στέλιος Κούλογλου

Μήνας Πολιτισμού στην πόλη πριν από τα Χριστούγεννα...

Το πρόγραμμα του Μήνα Πολιτισμού περιλαμβάνει τις παρακάτω δράσεις ανά φορέα:

ART-ATHINA
Η ART-ATHINA συντονίζει ένα πρόγραμμα ξεναγήσεων και άλλων δράσεων με ελεύθερη είσοδο σε αίθουσες τέχνης της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Μεταξύ άλλων από την Αθήνα συμμετέχουν οι γκαλερί ΑΔ, Αίθουσα Τέχνης "Καπλανών 5", Αστρολάβος, About, Andreas Melas & Helena Papadopoulos, Art Zone 42, Batagianni gallery, Γκαλερί Έρση, έκφραση - γιάννα γραμματοπούλου, Elika, Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα, K-art, Μέδουσα Αίθουσα Τέχνης, Qbox, Ρεβέκκα Καμχή, Σκουφά, Τhe Apartment, The Breeder, Titanium Yiayiannos Gallery, και από τη Θεσσαλονίκη οι Artis Causa, Γκαλερί TinT και Zina Athanassiadou Gallery.
Αναλυτικό πρόγραμμα στο www.art-athina.gr

Βυζαντινό & Χριστιανικό Μουσείο της Αθήνας
Χριστουγεννιάτικα εργαστήρια για παιδιά στο Βυζαντινό Μουσείο, 11 έως 18 Δεκεμβρίου 2011
Οι μικροί επισκέπτες θα κατασκευάσουν χριστουγεννιάτικες κάρτες και στολίδια, με αφετηρία βυζαντινές και μεταβυζαντινές εικόνες και άλλα επιλεγμένα αντικείμενα από τις συλλογές του Μουσείου, τα οποία εικονογραφούν διαφορετικά επεισόδια από την αφήγηση της Γέννησης. Για παιδιά 5 έως 8 ετών. Κυριακή 11, Σάββατο 17 και Κυριακή 18 Δεκεμβρίου. Ώρες έναρξης: 10:00 και 12:00
Η συμμετοχή στα προγράμματα είναι δωρεάν. Ο αριθμός των παιδιών που μπορούν να συμμετάσχουν στο κάθε πρόγραμμα είναι περιορισμένος γι’ αυτό είναι απαραίτητη η δήλωση συμμετοχής στο τηλέφωνο 213 213 9507 (από Δευτέρα έως Παρασκευή, ώρες 09:00 έως 15:00). Θα τηρηθεί αυστηρή σειρά προτεραιότητας. Πληροφορίες: Γραφείο Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων ΒΧΜ
http://www.byzantinemuseum.gr/el/?nid=1417
www.byzantinemuseum.gr

Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας
Οι κινηματογράφοι Απόλλων Cinemax Class (Σταδίου 19), Δαναός 1 και Δαναός 2 (Κηφισίας 109) και Νιρβάνα Cinemax (Αλεξάνδρας 192) σε συνεργασία με το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας προσφέρουν δωρεάν προβολές σε ανέργους. Την Δευτέρα 12 και την Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου η είσοδος θα είναι ελεύθερη για τους κατόχους θεωρημένων από τον ΟΑΕΔ καρτών ανεργίας: για τους κινηματογράφους Απόλλων και Νιρβάνα, η προσφορά ισχύει για την πρώτη απογευματινή προβολή και για τους κινηματογράφους Δαναό 1 και 2 για όλες τις προβολές. Η είσοδος θα γίνεται με σειρά προτεραιότητας -ανάλογα με τις διαθέσιμες θέσεις των κινηματογράφων- και στις προγραμματισμένες προβολές εκείνων των ημερών. Όλες οι λεπτομέρειες στο www.aiff.gr .

Εθνική Λυρική Σκηνή
Η Εθνική Λυρική Σκηνή, συμμετέχει στην πρωτοβουλία με την παραχώρηση 100 θέσεων για την παράσταση μπαλέτου Όλοι χορεύουν βαλς! της 11ης Δεκεμβρίου 2011. Οι θέσεις θα δοθούν σε εγγεγραμμένους άνεργους και ηλικιωμένα άτομα άνω των 68 ετών.
Η διανομή των θέσεων θα ξεκινήσει την Τρίτη 6 Δεκεμβρίου, από τα ταμεία της Ε.Λ.Σ. (Ακαδημίας 59-61, Αθήνα). Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας. Απαιτείται η επίδειξη κάρτας ανεργίας – ταυτότητας. Δεν ισχύουν τηλεφωνικές κρατήσεις. Ώρες ταμείων 09.00-21.00, καθημερινά.
Τηλέφωνο για πληροφορίες: 2103662100 (καθημερινά 09.00-21.00)
www.nationalopera.gr

Εθνικό Θέατρο
• 30 θέσεις με μειωμένη είσοδο 5 Ευρώ (με σειρά προτεραιότητας) σε νέους, ηλικιωμένους και άνεργους για την παράσταση του έργου του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ Περικλής σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά στην Κεντρική Σκηνή, την Πέμπτη 22/12 .
• Δωρεάν παρακολούθηση της παράστασης Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου της Άλκης Ζέη στην Παιδική Σκηνή από ειδικές ομάδες παιδιών έπειτα από συνεννόηση με τους αρμόδιους φορείς.
• Παράσταση της Αντιγόνης του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία Τάκη Τζαμαργιά στις φυλακές, την Τετάρτη 14/12.
• Οργάνωση ξενάγησης στους χώρους του Εθνικού την Δευτέρα 19/12 στις 11.00 το πρωί, ανοιχτή για το κοινό.
Πληροφορίες από το Γραφείο Τύπου στο email promodept@n-t.gr
www.n-t.gr

Εθνικό Κέντρο Βιβλίου
"Φεστιβάλ Νέων Λογοτεχνών"
Ένα διήμερο focus στη νέα γενιά Ελλήνων δημιουργών που περιλαμβάνει την παρουσίαση 40 πρωτοεμφανιζόμενων λογοτεχνών τους οποίους προτείνουν τα λογοτεχνικά περιοδικά καθώς και παράλληλες εκδηλώσεις διαλόγου με τι άλλες τέχνες: κινηματογραφικές προβολές, περφόρμανς χορού και θεάτρου, εικαστικά, κόμικς, μουσικά χάπενινγκ, διαγωνισμούς, workshops (όλες οι εκδηλώσεις είναι ανοιχτές για το κοινό)
Παρασκευή 9 – Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2011 - Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης
Αναλυτικό πρόγραμμα εκδηλώσεων: http://www.festivalneonlogotechnon.gr/
Πληροφορίες: Εθνικό Κέντρο βιβλίου, τηλ. 210-9200300, info@ekebi.gr , www.ekebi.gr (υπεύθυνη επικοινωνίας: Νόπη Χατζηγεωργίου, 210-9200346, 6978181819, nchatzigeorgiou@ekebi.gr )
www.ekebi.gr

Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης
• Τετάρτες με Κινηματογράφο στο ΙΜΚ με Ελεύθερη Είσοδο. Μικρό Αφιέρωμα στον Γούντι Άλεν και σε 4 καυτές κωμωδίες του. Από την Τετάρτη 7/12 έως την Τετάρτη 28/12, στις 21:30
Σε συνεργασία με τη New Star και τον Βελισσάριο Κοσσυβάκη
Κρατήσεις θέσεων με σειρά προτεραιότητας: 210 34 18 579 Δευ – Παρ 10:00 – 14:00
Αναλυτικά οι ταινίες:
14/12/2011, «Ζητείται εγκέφαλος για ληστεία» - 1969 - 85΄
21/12/2011 «O Υπναράς». – 1973 – 89΄
28/12/2011 «Τα Πάντα Γύρω Απ’ Το Σεξ…» – 1972 – 87’
• Παράλληλα Δρώμενα - Αντηχούν Μουσικές στο ΙΜΚ: 2 Μικρές Jazz Συναυλίες στο Φουαγέ του ΙΜΚ (14/12 & 21/12 στις 21:00) από το Ωδείο Φίλιππος Νάκας
Γραφείο Τύπου ΙΜΚ: Χαρά Πετρούνια, 210 52 44 648, 6972 710 991, e-mail: x-petrouyia@ath.forthnet.gr
Δελτία Τύπου και Φωτογραφικό Υλικό είναι διαθέσιμα και στην ενότητα για τον Τύπο και τα ΜΜΕ (Press Area) http://www.mcf.gr/el/Press_Area/ www.mcf.gr

Κέντρο Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος»
• 100 δωρεάν εισιτήρια για την έκθεση «Υπάρχει σε όλα λύση; Ταξίδι στον κόσμο των αρχαίων ελληνικών μαθηματικών».
• 100 δωρεάν εισιτήρια για την έκθεση «Γιάννης Μέτσης – Πειραματικό Μπαλλέτο Αθηνών».
• 50 δωρεάν εισιτήρια για τις προβολές της «ΘΟΛΟΥ».
Όλα τα ανωτέρω εισιτήρια θα διατίθενται στο κοινό κατόπιν συνεννόησης (τηλέφωνα: 2122542001-4) και ισχύουν για τις Παρασκευές του μηνός Δεκεμβρίου.
www.hellenic-cosmos.gr

Κρατική Ορχήστρα Αθηνών
Η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών προσφέρει από 50 δωρεάν εισιτήρια σε εγγεγραμμένους ανέργους για κάθε μία από τις ακόλουθες συναυλίες:
• «Το Χαμένο Παλάτι των Θεών» - Έργα των Γκλουκ, Τσαϊκόφσκυ, Ξενάκη και Χάυντν, Παρασκευή 09.12.2011, 20:30 Μέγαρο Μουσικής Αθηνών
• «Στις Παρυφές του Θρύλου» - Έργα των Σιμπέλιους, Μπετόβεν, Στράους, Παρασκευή 16.12.2011, 20:30 Μέγαρο Μουσικής Αθηνών
• «Χριστουγεννιάτικη Συναυλία» - Τα 4 κουαρτέτα με φλάουτο του Μότσαρτ, Δευτέρα 19.12.2011, 20.30 Αίθουσα Συναυλιών Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσός
Υπενθυμίζουμε ότι πριν από κάθε συναυλία στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών προηγείται, στις 19.45, δωρεάν εισαγωγική ομιλία για τους κατόχους των εισιτηρίων.
Κρατήσεις θέσεων και πληροφορίες για την παραλαβή των εισιτηρίων στα τηλέφωνα 210 7257601-3 (από Δευτέρα έως Παρασκευή 09.00 – 14.00). Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας.
Για την παραλαβή απαιτείται η επίδειξη θεωρημένης από τον ΟΑΕΔ κάρτας ανεργίας και αστυνομικού δελτίου ταυτότητας.
www.koa.gr

Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης
Έκθεση: ‘Άγονη Γραμμή. Ένα αρχαιολογικό ταξίδι
στο Καστελλόριζο, στη Σύμη, στη Χάλκη, στην Τήλο και τη Νίσυρο’
Ελεύθερη είσοδο στο κοινό την Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2011 (10.00 – 20.00).
Στις 18.30 θα πραγματοποιηθεί ξενάγηση για το κοινό.
E: communication@cycladic.gr
W: www.cycladic.gr

Μουσείο Μπενάκη
• Κεντρικό κτήριο
Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα «Ο Αϊ Βασίλης αναζητά συνεργάτες»
Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2011, 11.00-14.00 και Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2011, 17.00-20.00
Το Τμήμα Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων του Μουσείου Μπενάκη διοργανώνει το χριστουγεννιάτικο πρόγραμμα «Ο Αϊ Βασίλης αναζητά συνεργάτες» που απευθύνεται σε μικρούς και μεγάλους επισκέπτες, με στόχο να ανακαλύψουν τις πλούσιες συλλογές του Μουσείου Μπενάκη μέσα από ένα συναρπαστικό εκπαιδευτικό παιχνίδι. Είσοδος ελεύθερη σε οικογένειες, μεγάλους και παιδιά.

• Ισλαμικό μουσείο
Σάββατο 10 & Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2011, 11.00
«Σάββατο στο Μουσείο Ισλαμικής Τέχνης»
Δύο ξεναγήσεις από τις επιμελήτριες Μίνα Μωραΐτου & Ροζάννα Μπαλλιάν της Ισλαμικής συλλογής του Μουσείου Μπενάκη για μία γνωριμία με τον ισλαμικό πολιτισμό.
Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2011, 11.00, ειδική ξενάγηση σε κατόχους κάρτας ανεργίας
Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2011, 11.00, ειδική ξενάγηση σε ομάδες προσφύγων (Οργάνωση σε συνεργασία με το Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες)
Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας. Μέγιστος αριθμός επισκεπτών 35 άτομα.

• Κτήριο οδού Πειραιώς
Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου 2011, 19.00 και Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2011, 12.00
Έκθεση «Νίκος Χουλιαράς. Τα πίσω δωμάτια του νου»
Μουσείο Μπενάκη – Κτήριο Πειραιώς 138 (16/11/2011 - 15/01/2012)
Δύο ξεναγήσεις από την επιμελήτρια της έκθεσης Λίζη Πλέσσα:
Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου 2011, 19.00 - Ειδική ξενάγηση σε κατόχους κάρτας ανεργίας
Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2011, 12.00 - Ειδική ξενάγηση σε ομάδες προσφύγων (Οργάνωση σε συνεργασία με το Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες)
Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας. Μέγιστος αριθμός επισκεπτών 35 άτομα.
Υπεύθυνη Επικοινωνίας Νικολέττα Μεντή, Τηλ: 210 3671023
www.benaki.gr

Μπιενάλε της Αθήνας
• Στο πλαίσιο της κρίσης παρέχεται ελεύθερη είσοδος σε ανέργους, εκπαιδευτικούς και ειδικές κατηγορίες επισκεπτών καθ’ όλη τη διάρκεια της 3ης Μπιενάλε της Αθήνας 2011 ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ (έως 11 Δεκεμβρίου 2011).
• Σε συνεργασία με το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ) και το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης η 3η Μπιενάλε της Αθήνας 2011 ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ παρουσιάζει στο 1ο Φεστιβάλ Νέων Λογοτεχνών (9 –10 Δεκεμβρίου 2011) το θεατρικό έργο «Ρινόκερως» του Ευγένιου Ιονέσκο σε ηχητική απόδοση από τον Στέλιο Καραμανώλη και την Τούλα Πλουμή και το βίντεο «Σημειώσεις για ένα σύγχρονο μυθιστόρημα» του Μάκη Μαλαφέκα.
Υπεύθυνη επικοινωνίας: Δέσποινα Σεβαστή, Τ: 6945037687, 210 52 32 222, E: press@athensbiennial.org
www.athensbiennial.org

Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών – Ίδρυμα Ωνάση
• Στις 14.12.11 στη συναυλία του συνόλου DissonART αφιερωμένη στον Ιάννη Ξενάκη (δέκα χρόνια μετά τον θάνατο του) θα υπάρχουν 200 θέσεις δωρεάν, με σειρά προτεραιότητας στα τηλέφωνα 2109005800 και 2130178036.
www.sgt.gr

Διαλέξεις Έρικ Όλιν Ράιτ, 19 & 20/12

19 και 20 Δεκεμβρίου 2011

Διαλέξεις Έρικ Όλιν Ράιτ





Στις 19 και 20 Δεκεμβρίου το Ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζάς, διοργανώνει στην Αθήνα
δύο εκδηλώσεις με κεντρικό ομιλητή τον διακεκριμένο ακαδημαϊκό Έρικ Όλιν Ράιτ.


ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΙΑΛΕΞΕΩΝ
• Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2011, ώρα 19.00, αίθουσα εκδηλώσεων Ινστιτούτου
GOETHE, Αθήνα (Ομήρου 14-16)

Πραγματικές ουτοπίες στον καπιταλισμό και πέρα από αυτόν

Παίρνοντας στα σοβαρά το κοινωνικό στοιχείο στο σοσιαλισμό

(Στο πλαίσιο της 5ης ετήσιας διάλεξης στη μνήμη του Νίκου Πουλαντζά)
θα υπάρχει ταυτόχρονη μετάφραση


• Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2011, ώρα 19.00, Αμφιθέατρο Παπαρρηγοπούλου,
Νομική Σχολή Αθηνών, Σόλωνος 57 (1ος όροφος)

Η εξέγερση στο Ουισκόνσιν το 2011

Καταλαμβάνοντας το Καπιτώλιο

θα υπάρχει διαδοχική μετάφραση

Η «Φόνισσα» της οδού Κεφαλληνίας και η δύναμη της αισθαντικότητας

Μια σκιά, μήπως η σκηνοθετική απόπειρα για μεγάλα λογοτεχνικά έργα,-όπως είναι η «Φόνισσα» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη-, παραγνωρίζει επί σκηνής τη μέχρι πρότινος αυτοτέλεια του είδους, συνηθίζεται να ενεργοποιεί όσους θεατές κατ’ επιλογή προσηλώνονται στη δραματικότητα του θεατρικού κόσμου-θεσμού. Επωφελούνται σαν ενεργοποιηθούν από την αισθαντικότητα, του δραματικού κόσμου, αντί να αγιάζουν σπιτικές πεποιθήσεις με δισταγμό και επιστημοσύνη, ότι η γλώσσα του Παπαδιαμάντη δεν είναι για το θέατρο και φάε-φάε ανοιγοκλείνουν τα ντουλάπια: ασύμφορο, παχυντικό κι έχουμε κρίση. Αλλά βέβαια, είναι γνωστό πια το ζήτημα του χρονοντούλαπου, αρθρωμένο ως έθιμο αμφιβολίας, υπό τη μορφή ερωτήματος: λογοτεχνική παράδοση, ως έχει, ή λογοτεχνική θεατρική μεταφορά, βασισμένη στη δραματουργική επεξεργασία;

Η θεατρική ανάγνωση της «Φόνισσας», από όποια σκοπιά και αν επιχειρηθεί να αποκρυσταλλωθεί γραπτώς, παρόλο που έχει για πυξίδα την ομώνυμη παράσταση σε σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθινού στο θέατρο της οδού Κεφαλληνίας, δυστυχώς μας γυρίζει πίσω στις λέξεις, στο λογισμικό των κειμενικών προδιαγραφών. Ενδοκειμενικά, οπότε, το έργο που ο Παπαδιαμάντης έγραψε για κοινωνικό μυθιστόρημα, έτους 1903, εγείρει ερωτήματα πάθους και κατάρτισης για επιστήμονες όπως: ήταν σχιζοφρενική ή άτυπη η ψύχωση της Φραγκογιαννούς; Τα συγκλίνοντα δεδομένα για όλες τις γυναίκες της εποχής εκείνης, καταδικασμένες να τελούν υπηρεσίες κατ’ οίκον και να έρχονται σε δεύτερη μοίρα, σε σχέση με τους άντρες, θίγονται μέσα από την αντι-ηρωίδα Χαδούλα;

Ευτυχώς τέλος. Με το που δίνεται το σύνθημα, οι θεατές να περάσουν, τα ερωτήματα παραγνωρίζονται. Συνηθίζεται να θέτουμε ερωτήματα στους εαυτούς μας και τους άλλους σαν να συμπληρώναμε φόρμες εγωισμού για το ποιος θα επιχειρηματολογήσει διαρκέστερα και στο ύψος των υφολογικών συμβάσεων. Ευτυχώς που στην δραματουργικά επεξεργασμένη «Φόνισσα» των Στάθη Λιβαθινού και Στρατή Πασχάλη αντί για ερωτήματα έχουμε ανακτήματα. Επιστρέφουμε στη ρίζα του έργου, στην προφορική αίσθηση του Παπαδιαμάντη, προτού ακόμη την αποκρυσταλλώσει σε λέξεις. Ερχόμαστε στο δαιμόνιο μυαλό που δεν κοίταζε μικροσκοπικά, να ορίσει ένα δικαστήριο γύρω από τη Χαδούλα φόνισσα αλλά μέσα από τη διαστρωμάτωση των χαρακτήρων επεδίωκε να ρίξει φως στην ίδια τη θεματική δύναμη: στη Χαδούλα, εξιλαστήριο θύμα των ημερών της που φορτώθηκε το πρόβλημα της κοινότητας στους ώμους, ενώ η πίστη της κοινότητας ήταν πως καταγόταν από το ιερό, γι’ αυτό και έπρεπε η Χαδούλα να τιμωρηθεί. Συνηρημένη είναι η τιμωρία, ακόμη και στην προφορική μετάβαση από το απαλό όνομα «Χαδούλα» στο βάρβαρο «Φραγκο»-γιαννού. Ώστε, οι (ανα)γνώστες της θεατρικής περιπέτειας παρατηρούμε όλο το χρονικό της ανθρώπινης πορείας ενάντια στα δεδομένα. Η εναλλαγή του σχήματος ‘δράση-αφήγηση’ μετωπικά δημιουργεί μια εύπλαστη συμμετρία, εξαιρετικά αξιοποιημένη τόσο από το σκηνοθέτη όσο και τους ηθοποιούς. Ιδιαίτερο είναι και το έναυσμα της παράστασης, από τα πρώτα λεπτά, καθώς οι ηθοποιοί παρουσιάζονται όχι σαν ηθοποιοί αλλά ως διακριτοί και σε εγρήγορση για να κυοφορήσει μεταξύ μας μια ιστορία. Μια ιστορία που για να ενεργοποιεί, θα πρέπει και να μας αφορά. Το σκηνικό, όχι απλώς λιτό αλλά αισθαντικό, με παλιές φωτογραφίες προσώπων, ενίοτε οικογενειακών πορτρέτων, στις άκρες του αλλά και στο διάβα μας, σαν προσπελάσιμη λιθογραφία του εφιαλτικού ονειρώδους, θέτει τα όρια της ιστορίας. Μέσα στο λήθαργο της πραγματικότητας, ενώ ο έλεγχος χάνεται αυτοστιγμεί όπως η άμμος σκορπίζει, εντοπίζεται η ‘‘φόνισσα’’ σαν Μήδεια -του Heiner Mϋller- που «έχει σπάσει στα δυο την ανθρωπότητα και κατοικεί στο άδειο κέντρο» με ένα μειδίαμα στο πρόσωπο. Για την ένοχη ελεύθερη δεν διατίθεται παρά η προσωρινότητα. Άμμος και πτώση, θεμέλια και δραματική ένταση. Πράγματι, η ερμηνεία της Φόνισσας από την Μπέττυ Αρβανίτη προσδιορίζει την ταυτότητα μιας γυναίκας που εξιστόρησε τη μάχη για το ασύμβατο κοινωνικά. Ουσιαστική, αποκαλυπτική αλλά και πειθαρχική. Και οι ηθοποιοί -Τζίνη Παπαδοπούλου, Λουκία Μιχαλοπούλου, Λίλη Μελεμέ, Παναγιώτης Παναγόπουλος, Χάρης Χαραλάμπους- έχουν δέσει σε μια ομάδα πράξης και δεικτικότητας, κινούμενοι από τα όρια της δράσης στα όρια της αφήγησης. Ιδίως το τέλος της παράστασης δίνεται με μια χειρονομία δεκτικότητας απέναντι στο θάνατο, την ύστατη πράξη, ενώ μας υποβάλλει –στα όρια πάντα της θεατρικής συνθήκης- σε ένα καθεστώς ώριμης ενατένισης απέναντι στο ίδιο το αναπόφευκτο γεγονός: στο θάνατο και τη συνέχειά του. Στο σύνολό του, το περιβάλλον των αφηγητών-δραματικών προσώπων συντελεί ώστε να εγκαθιδρύεται ένα «περικείμενο» της ελληνικότητας. Διότι, είναι δεδομένο ότι καταγόμαστε από τις τραγωδίες, τις θυσίες και όλα αυτά τα χαρούμενα του μέλλοντός μας αλλά ας μην το κάνουμε θέμα: αυτό δεν είναι παρά ένα απόθεμα συμπερασματικής γνώσης όταν έχεις βγει από μια παράσταση, υποβλητική κατάσταση, χάρη στην οποία επιθυμείς τις λέξεις ξανά: επιθυμείς πάλι το κειμενικό λογισμικό, και την αποθυμιά του εγωισμού που γεννά ερωτήματα και στόχους, σαν να ήταν ο Ρενέ Ζιράρ το ονοματεπώνυμο με όλες τις απαντήσεις για τη βία και το ιερό.

Ναι, το θέατρο της οδού Κεφαλληνίας παρουσιάζει το αριστούργημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη «Φόνισσα» σε σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθινού με την Μπέττυ Αρβανίτη. Και αξίζει.

Διασκευή – Δραματουργική επεξεργασία: Στρατής Πασχάλης, Στάθης Λιβαθινός
Σκηνοθεσία: Στάθης Λιβαθινός
Σκηνικά – κοστούμια: Ελένη Μανωλοπούλου
Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου
Κίνηση: Μαρία Αλαβάνου
Μουσική: Τηλέμαχος Μούσας
Παίζουν: Μπέττυ Αρβανίτη, Τζίνη Παπαδοπούλου, Λουκία Μιχαλοπούλου, Λίλη Μελεμέ, Παναγιώτης Παναγόπουλος, Χάρης Χαραλάμπους

Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας, Κεφαλληνίας 16
Παραστάσεις: Τετάρτη & Κυριακή 20.00, Πέμπτη – Σάββατο 21.00
Τηλ. 2108838727
16 € (φοιτητικό), 19€, 22€
Επίσης:
http://www.ebooks4greeks.gr/forum/viewtopic.php?p=315#p315
http://www.theartofcrime.gr/assets/fonissapapadiamanti.pdf

Πρόταση για Χριστουγεννιάτικο δέντρο/δώρο

E.E. Cummings (Ε.Ε. Κάμμινγκς)
Το χριστουγεννιάτικο δέντρο
Μετάφραση: Χάρης Βλαβιανός
Εικονογράφηση: Πάολο Γκέτσι
ISBN: 978-960-211-022-2
Σελ. 22 (έγχρωμες), τιμή: € 12,90
Σχήμα: 23,8x23,1εκ.
Πανόδετο, σκληρό εξώφυλλο
σε 4 παραλλαγές
Κυκλοφορία: 8 Δεκεμβρίου 2011
Τυπώθηκε σε οικολογικό χαρτί,
κατάλληλο για παιδιά


Ένα από τα ωραιότερα ποιήματα
που έχουν γραφτεί για τις μέρες των
Χριστουγέννων. Το υπογράφει ο E.E.
Cummings, από τους σημαντικότερους
Aμερικανούς ποιητές του μοντερνισμού.

σήκωσε τα μικρά σου μπράτσα
και όλα σ’ εσένα θα τα δώσω να τα κρατήσεις
κάθε δάχτυλο θα ’χει το δαχτυλίδι του
και δεν θα υπάρχει ούτε ένα μέρος
σκοτεινό ή θλιμμένο

Κυκλοφορεί επίσης:
Ε.Ε. Κάμμινγκς, Παραμύθια (σειρά «Κόμμα»,
μτφρ.: Ροδούλα Παππά, σχέδια: Πάολο Γκέτσι)