Όταν δεν μπορείς να επιλέξεις ανάμεσα στους –ισμούς- Σε πολιτισμό, ακτιβισμό, υπερρεαλισμό Τότε έχεις γίνει άνθρωπος When you cannot choose among –isms- Culturalism, activism, hyperrealism Then you have become a human being Sans la petite Antigone, vous auriez tous été bien tranquilles. Jean Anouilh
Οι Εκδόσεις Πατάκη
ΞΕΝΑΓΗΣΗ ΣΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ "ΠΑΡΙΣΙ 1900" 30/01/2010
ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ με τον γάλλο-ουρουγουανό
Από τη χώρα των κειμένων στο βασίλειο της σκηνής
Τα 24γράμματα ήρθαν με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο και μου άρεσαν πολύ. Αναπαράγω, λοιπόν, την είδηση.
Το Τμήμα Θεωρίας και Ιστορίας της Τέχνης της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών σας προσκαλεί σε διήμερο εκδηλώσεων προς τιμήν του Αλέξανδρου Νεχαμά, Καθηγητή Φιλοσοφίας, Συγκριτικής Λογοτεχνίας και Ανθρωπιστικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Princeton.
Beckett 3Β στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης
Η Ελληνοαμερικανική Ένωση
Επειδή διαβάζοντας το βιβλίο-ή περιδιαβαίνοντας στις αποκαλύψεις του- διαπιστώνουμε ότι:
Το Σάββατο, 22 Ιανουαρίου 2011,
Γιώργος Τσεριώνης
Προβολή σε avant - première του Ντοκιμαντέρ
The Institut for Human Sciences (IWM, Instytut Nauk o Czlowieku) in Vienna has published its next call for application for the above-mentioned fellowship program, which is financed by the Polish
Justina Gregory Όψεις και θέματα της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας, εκδόσεις Δημ. Ν. Παπαδήμα, Αθήνα 2010
Στο πλαίσιο του Ζ’ Κύκλου Ομιλιών, το Κέντρο Μουσειακών Ερευνών σας προσκαλεί στην προβολή του ντοκιμαντέρ ‘ΤΟ ΚΥΚΛΩΜΑ’ για το παράνομο εμπόριο ελληνικών αρχαιοτήτων, με καλεσμένο ομιλητή τον δημοσιογράφο Ανδρέα Αποστολίδη.
Επαγγελματίες, σε περίοδο αναδουλειάς, απαντούν στην ερώτηση "πώς πάει η δουλειά?"
Επάνω στη βαθιά ριζωμένη, μέσα στις συνειδήσεις όλων, αντίθεση μεταξύ αρσενικού και θηλυκού στοιχείου δεν έγκειται μόνο ο σχηματισμός του κόσμου αλλά και ο ίδιος ο αφηγηματικός ανασχηματισμός του, αφορμής δοθείσης με τα περιβάλλοντα τέχνης και πολιτισμού, τα ίδια τα κείμενα. Ώστε, μέσω αυτής της δυναμικής διαλεκτικής της αντίθεσης, την ανθρωπολογική διάσταση της οποίας μελέτησε σε βάθος ο Κλωντ Λεβί Στρως, προσεγγίζουμε την παγκοσμιότητα του μύθου, είτε η ιστορία είναι διά χειρός ελληνικής, είτε νοτιοαφρικανικής σκέψης. Και αν αυτή η σκέψη, που σύνορα δεν έχει, έρχεται ακόμη και από το Νεπάλ, της Νότιας Ασίας, ένας λόγος παραπάνω.
Ιστορίες των Αθηνών (4)
The European Journalism Centre is reviewing the journalism industry in 2010 with the help of colleagues from around the world.
Νωρίς το πρωί, το ξυπνητήρι έκανε τον κύκλο του. Ήχοι δυο κονταροχτυπήθηκαν μέσα στο σκοτάδι, αλλά παρόλα αυτά δεν με αφύπνισαν, να σηκωθώ με όρεξη. Σκοτεινός σαν χθεσινός καφές, ο νους πήζει. Το κινητό, που έπεσε μόλις στο πάτωμα, έριξε τη σκέψη σε όσα πρέπει να κάνω από το πρώτο λεπτό που κάθε παντόφλα βρεθεί σε επαφή με το πόδι της. Υπολογίζω πόσα ταίρια ώρες φορέθηκαν στο χαμένο χρόνο. Στο υφιστάμενο φως. Βάσανο να ξέρω, βάλσαμο επιδεικτικά να αλλάζω πλευρό. Και τότε αυτός, ο πάντα χαρούμενος μονομάχος, έρχεται στο πάπλωμα κελαηδώντας. Ακόμη εδώ είσαι ‘συ; Ναι, πρέπει να σηκωθώ. Έρχεται στην παλάμη, δαγκώνει τα δάχτυλα, ρίχνει ένα σφύριγμα. Και ύστερα χάνεται πετώντας προς το μπάνιο. Κολλά κάτω απ’ τη βρύση του νιπτήρα, που επίμονα στάζει. Ξέρει πού υπάρχει τι, κινείται αναλόγως. Δεν πελαγώνει, είναι θαλασσινός μονομάχος. Του Αιγαίου και της ρίζας «Αιξ». Των κυμάτων που μεγαλώνουν γερά μυαλά. Ο Μομπίλ, πετάει πάνω κάτω, πελαγοδρομεί για ώρες, σαν το απύθμενο κατσίκι. Ταξιδεύει σε ένα βάθος ιδιαίτερο. Μακρινός, μελωδικός, μαγεμένος είναι ο κόσμος του. Τα βράδια ξαφνικά, λίγο πριν από τα μεσάνυχτα, κελαηδά. Ρίχνει σπάγκο, ένα δόλωμα, μήπως πιάσει ψάρια κάτω στο βυθό…Ίσως φταίει ο μεταμεσονύκτιος ήχος σαν ξεψαρώνει το ασανσέρ. Ίσως τον παρασύρει να ανταποκρίνεται κελαηδώντας. Ίσως πάλι φταίει ο τοίχος που δεν του απαντάει. Ενώ περιμένω να απαντήσει ο φίλος στην άλλη άκρη της γραμμής και βλέπω έναν τοίχο επίμονο, ανάμεσα σε ανθρώπους, ο Μομπίλ δυναμώνει το κελάηδημα, σαν να βγάζει το καλώδιο του τηλεφώνου από μέσα του. Ο τηλεφωνικός κτύπος ξεψυχά, η κλήση έγινε εντοιχισμένο παρελθόν αλλά αυτός ο μονομάχος με ψυχή συνεχίζει την επίκληση, στην καλωδίωση χαράς.
Σάββατο βράδυ, περασμένες έντεκα. Ολοκληρώνεται η παράσταση Αντιγόνες από τους Φλαμανδούς tg STAN –theatre group Stop Thinking About Names- στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση. Οι ηθοποιοί Natali Broods (Αντιγόνη), Frank Vercruyssen (Κρέων), Jolente De Keersmaaker (Χορός/Τροφός), Tiago Rodrigues (Αίμων/ Φρουρός) και Tine Embrechts (Ισμήνη/ Αγγελιαφόρος/ Τειρεσίας) δούλεψαν πάνω στα δύο κείμενα, του Κοκτώ και του Ανούιγ αντίστοιχα, για το μύθο της Αντιγόνης.
Νέο έτος, ίδιο στέκι. Καινούρια πρόσωπα, σταθεροί φίλοι. Στον Κοραή, του γλυκού και της ιδέας, ανταμώσαμε ξανά μαζί, για πρώτη φορά το 2011. Πρώτα, με ειδήσεις για νέες ή επικείμενες εκδόσεις και προς το τέλος, με ανέκδοτα. Από καρδιάς ο Νάνος Βαλαωρίτης άνοιξε την πρώτη σαμπάνια της παρέας, για το 2011, και λίγο πριν ή λίγο μετά, όλοι τιμήσαμε τα λουκούμια του «Παππού» που έφερε η φαρμακοποιός Φανή απ’ το Βόλο, και αυτή Βολιώτισσα. Όλοι, άρα εκτός από το Νάνο Βαλαωρίτη, τη Φανή και εμένα, ‘‘Λουκούμιοι’’ υπήρξαν: Ο Μιχαήλ Μήτρας, -που φωνάζουμε Μιχάλη αλλά επειδή ως συγγραφέας είναι Μιχαήλ, άγνωστο παραμένει πώς τα έφαγε, ως συγγραφέας που γλυκάθηκε ή ως Βολιώτης γλυκατζής που συνυπέγραψε;- ο Ντίνος Σιώτης, ο Γιώργος Μαρρής, ο Δημήτρης Αληθεινός, η Κατερίνα, η Μαρία Τσάτσου, ο Βίκτωρ Ιβάνοβιτς, ο Μιχάλης Παπανικολάου, ο Κώστας Σταθόπουλος, ο Πάτροκλος, η Άντρεα, και μερικοί που ήρθαν για πρώτη φορά στον Κοραή, στην παρέα μας. Μεταξύ αυτών ήταν και η Κρυσταλία Πατούλη, συνεργάτις του Στέλιου Κούλογλου. Έκανε μια τηλεφωνική συνέντευξη στο Νάνο, πρόσφατα, στο πλαίσιο συζητήσεων με «πνευματικούς ανθρώπους» του σήμερα, και χθες ήρθε με μια τεράστια τσάντα από μαγαζί, πρωτοφανή για τα δικά μας δεδομένα του Κοραή. Έβγαλε και ένα μπλοκ μικρό, και άρχισε να μαζεύει τηλέφωνα, όσων έκρινε ωφέλιμους, για το 2011 και αυτά. Συζητούνται λοιπόν, διάφορα. Ακούμε το Νάνο, πάντα, με όρεξη να μας περιπλανήσει. Ετοιμάζεται, από την Άγρα, μια πλούσια μελέτη για τον Υπερρεαλισμό από τον ιστορικό Νίκο Σιγάλα. Ξεφυλλίζω αναγνώσματα. Μεταξύ αυτών, σημαντική είναι η αναφορά στην επισήμανση του Νάνου Βαλαωρίτη, από τον Ν. Σιγάλα, ότι δεν μπορούμε να μιλάμε για ελληνικό Υπερρεαλισμό αλλά για Υπερρεαλισμό στην Ελλάδα, καθώς δεν υπήρξε ποτέ στην Ελλάδα μια οργανωμένη κίνηση. Όμως, μακρύς ο δρόμος για την Ιθάκη είναι, κι εγώ μπορεί να διαβάζω αλλά παράλληλα ακούω, γελάω, συμμετέχω, έχω και εσπρέσσο. Ώσπου η συζήτηση φτάνει στα στέκια και, απ’ την παρέα, μας λέει ο Μιχαήλ, ότι και τα παιδιά του Τεφλόν έχουν στέκι. Και ποιο είναι, ρωτούμε οι υπόλοιποι. Δεν το λένε, μας ανταπαντά. Οπότε, λέω και εγώ, ε αυτοί δεν έχουν στέκι, έχουν κρύπτη. Και αρέσει στον Ντίνο, το σχόλιό μου, οπότε το επαναλαμβάνει. Έλα όμως, που η αλήθεια ‘‘αποκρυσταλλώνεται’’ χωρίς την Κρυσταλία (Πατούλη), η οποία πιάνει τα μισά και ακούγοντάς τον, του λέει: «αχ, από αυτό που είπατε, φαίνεται πόσο ποιητής είστε»…μα, εγώ το είπα αλλά είμαι και ποιήτρια, σφήνα μπαίνει η φωνή μου. Η Αντιγόνη το είπε, συμπληρώνει γελαστός ο Ντίνος (Σιώτης) και προσθέτει, έχουν κατακόμβη αυτοί. Μέσα στο γέλιο ήμαστε όλοι, αλλά επιπλέον, η επανάληψη της ‘‘κρύπτης’’ φόρεσε τα ''γυαλιά'' στην Κρυσταλία, που για πρώτη φορά ήρθε στην παρέα μας με διαδραστικό το νου επιλεκτικά σε μερικά τηλέφωνα αν και βεβαίως το θέμα ομιλίας ήταν οι συνεργασίες, σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς…παρεμπιπτόντως, ύστερα από λίγο, αφού έφυγε, εμείς συνεχίζαμε το γλέντι στην άμμο(της γλώσσας) με σαμπάνια-βλ. τη γαλλική φράση sabler la champagne που σημαίνει γιορτάζω ένα ιδιαίτερο γεγονός με σαμπάνια- και εκείνη ανέβηκε στο πατάρι ξανά, να μας ρωτήσει αν είδαμε τα γυαλιά της, τα οποία είχε χάσει… Εξαιρετικό. Έγραψε το χθεσινό μεσημέρι, υπερρεαλιστικά, και αποκρυσταλλώθηκε γέλιο για το 2011.
Ιστορίες των Αθηνών (2) ΜΟΜΠΙΛ.
ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ
Posts
All Comments
