29.2.12

Είμαστε μεσοπόλεμος;...Στην Οικία Κατακουζηνού


«Είμαστε μεσοπόλεμος, σου λέω, ανίατα μεσοπόλεμος...» Βύρων Λεοντάρης


Ένα θεατρικό γεγονός στην Οικία Κατακουζηνού. Ο θίασος «Κανιγκούντα» ζωντανεύει κείμενα, εικόνες και ήχους της μεσοπολεμικής περιόδου. Στον χώρο της λεωφόρου Αμαλίας, αγαπημένο σημείο συνάντησης και δημιουργίας των σημαντικότερων εκπροσώπων της «γενιάς του '30», ξανακούγεται ο λόγος του Ανδρέα Εμπειρίκου, του Γιώργου Θεοτοκά, του Άγγελου Τερζάκη. Αξιοποιώντας το σαλόνι και τη συλλογή του ζεύγους Κατακουζηνού, μία ομάδα νέων δημιουργών ανιχνεύει παράλληλα ανάμεσα στο σήμερα και στην εποχή της επισφαλούς ειρήνης, της οικονομικής κρίσης, του απολυταρχισμού, της ψυχανάλυσης και του υπερρεαλισμού.


«Όταν τελείωσε ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος το κοινό αίσθημα ήταν ότι ο κόσμος των συστημάτων είχε γίνει κομμάτια. Έτσι οι άνθρωποι μπήκαν, χωρίς να το ξέρουν, στο Μεσοπόλεμο. Αυτό το χωρίς να το ξέρουν είναι ίσως το πιο συγκινητικό κομμάτι των κάθε είδους ανθρώπινων ιστοριών. Γιατί οι ιστορίες είναι θνητές (και γι' αυτό συγκινητικές) ενώ η Ιστορία είναι αέναη. Η Ιστορία ξέρει. Εμείς σήμερα ξέρουμε: πολλοί από αυτούς που πανηγύρισαν το τέλος του "Μεγάλου Πολέμου" θα ζούσαν και τη θύελλα ενός Δεύτερου, κάποια χρόνια μετά. Ή λίγο πριν, θα βίωναν τις συνέπειες ενός οικονομικού κραχ. Όμως εκείνοι δεν το ήξεραν. Δεν ήξεραν πως ζούσαν (σ)το Μεσοπόλεμο. Στο μέλλον κάποιοι θα ξέρουν και για τη δική μας τύχη. Εμείς μπορούμε να κάνουμε μόνο εικασίες
Μαρία Μαγκανάρη


Κείμενα Κώστα Βάρναλη, Κώστα Ουράνη, Μαρίας Πολυδούρη, Χένρυ Μίλλερ, Στέλιου Ξεφλούδα, Γιώργου Θεοτοκά, Στρατή Δούκα, Κοσμά Πολίτη, Γιώργου Σεφέρη, Άγγελου Τερζάκη, Φώτου Πολίτη, Νικόλαου Κάλα, Εύας Πάλμερ-Σικελιανού, Στρατή Μυριβήλη, Θόδωρου Αγγελόπουλου, Κώστα Καρυωτάκη, Φώτη Κόντογλου, Αρκάδιου Λευκού, Μέλπως Αξιώτη, Νίκου Κατηφόρη, Τζην Ρυς, Βάλτερ Μπένγιαμιν, Γιάννη Σκαρίμπα, Νίκου Νικολαΐδη, Έλλης Αλεξίου, Μάτσης Χατζηλαζάρου, Ιωάννη Μεταξά, Ειρήνης Αθηναίας, Βύρωνα Λεοντάρη, Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι και Ανδρέα Εμπειρίκου.


Πρεμιέρα: Παρασκευή 2 Μαρτίου στις 9 μ.μ. στην Οικία Κατακουζηνού, Αμαλίας 4, 5ος όροφος. Μόνο για 15 παραστάσεις: 2, 3, 4, 9, 10, 11, 16, 17, 18, 23, 24, 25, 30, 31 Μαρτίου και 1 Απριλίου στις 9 μ.μ.

Η προσέλευση δεν είναι δυνατή μετά την έναρξη της παράστασης. Διάρκεια: περίπου 1,5 ώρα.

Λόγω του περιορισμένου αριθμού θέσεων, σας παρακαλούμε να τηλεφωνείτε για κρατήσεις στο 6980744114.


Παίζουν: Σύρμω Κεκέ, Ευθύμης Θέου, Θανάσης Δόβρης, Ανθή Ευστρατιάδου, Μαίρη Λούση, Μαριάννα Τζανή. Δραματουργική σύνθεση - σκηνοθεσία: Μαρία Μαγκανάρη. Καλλιτεχνική επιμέλεια: Γιάννης Λεοντάρης. Κοστούμια: Θάλεια Ιστικοπούλου. Φωτισμοί: Μαρία Γοζαδίνου. Πρωτότυπη μουσική: Νίκος Ντούνας. Μουσική επιμέλεια: Νίκος Ντούνας - «Κανιγκούντα». Βοηθός σκηνοθέτη: Βασιλική Σκευοφύλαξ.

24.2.12

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ...ΥΠΟ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ, 2-3/3

02-03.03.2012
CINE EN CONSTRUCCIÓN
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΥΠΟ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ
El programa de Cine en Construcción lleva itinerando por la red de centros del Instituto Cervantes desde hace siete años. Las películas proceden de la selección compartida por los festivales de San Sebastián y de Toulouse, y reúnen películas en fase de producción y posproducción, con el fin de que encuentren apoyo para su finalización. Una vez finalizadas, participan en la ruta del Instituto Cervantes, que permite que las películas lleguen a un público diferente no está en el circuito internacional de los festivales.


Las películas que componen el ciclo son una buena muestra de la pluralidad y la riqueza de la producción cinematográfica en América latina, y en todas ellas se recorren distintos géneros, temáticas y puntos de dirección. El programa de Cine en construcción consigue acercar al gran público los logros del mejor cine independiente latinoamericano y sus narrativas más contemporáneas.

El invitado de este año es Marcelo Paván director de la película argentina La punta del diablo. Al final de las proyecciones participará en el coloquio con Thanos Anastópulos, director de la película griega Corrección, que participa este año en el ciclo de proyecciones. Coordina el cineasta y crítico de cine Nicos Cavadías, presidente de la sociedad cultural Guimnós Ofthalmós.

Todas las películas hispanohablantes tienen subtítulos en griego. La película griega tiene subtítulos en inglés.


Con la colaboración de los Festivales Internacionales de Cine de Donostia-San Sebastián y de Toulouse, y de la compañía de producciones cinematográficas Fantasía.


Salón de Actos del Instituto Cervantes de Atenas. Mitropóleos 23, Atenas.

Entrada libre hasta completar el aforo. No se permiten espectadores de pie.

Las proyecciones empiezan justo a la hora anunciada y no se permite entrar en la sala una vez empezada al película.

ATENCIÓN

Por razones de seguridad, no es posible permanecer de pie en el salón de actos. Por este motivo, una vez completado el aforo, no se permitirá la entrada a nadie.
Tampoco se podrán reservar butacas para espectadores que aún no hayan entrado.


Το πρόγραμμα Κινηματογράφος υπό Κατασκευή προβάλλεται στο δίκτυο του Ινσιττούτου Θερβάντες τα τελευταία επτά χρόνια, Οι ταινίες προέρχονται από την επιλογή των φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν και της Τουλούζ και περιλαμβάνουν ταινίες που βρίσκονται ακόμη σε φάση παραγωγής και το στάδιο του μοντάζ, με στόχο να εξασφαλίσουν τη στήριξη για να ολοκληρωθούν. Μόλις ολοκληρωθούν περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα του Ινστιτούτου Θερβάντες, γεγονός που επιτρέπει στις ταινίες αυτές να φτάσουν σ’ ένα διαφορετικό κοινό ή ένα κοινό έξω από το διεθνές κύκλωμα των φεστιβάλ.

Οι ταινίες του κύκλου αποτελούν δείγμα της πολυφωνίας και του πλούτου της κινηματογραφικής παραγωγής στη Λατινική Αμερική, η οποία ασχολείται με διαφορετικά είδη και θέματα και έχει διαφορετικές σκηνοθετικές απόψεις. Το πρόγραμμα του Κινηματογράφου υπό κατασκευή φέρει στο κοινό τα επιτεύγματα του ανεξάρτητου λατινοαμερικάνικου κινηματογράφου και των πιο σύγχρονων ειδών κινηματογραφικής αφήγησης.

Ο φετινός καλεσμένος είναι ο Μαρσέλο Παβάν, σκηνοθέτης της ταινίας Το Ακρωτήρι του Διαβόλου από την Αργεντινή, ο οποίος, μετά το τέλος των προβολών, θα συμμετάσχει στη συζήτηση μαζί με τον Θάνο Αναστόπουλο, σκηνοθέτη της ελληνικής ταινίας Διόρθωση, που περιελήφθη φέτος στον κύκλο προβολών. Θα συντονίζει ο κινηματογραφιστής και κριτικός κινηματογράφου, Νίκος Καββαδίας, πρόεδρος της πολιτιστικής εταιρείας Γυμνός Οφθαλμός.

Όλες οι ισπανόφωνες ταινίες έχουν υποτίτλους στα ελληνικά. Η ελληνική ταινία έχει υποτίτλους στα αγγλικά.

Σε συνεργασία με τα Διεθνή Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ντονόστια-Σαν Σεμπαστιάν και Τουλούζ και την εταιρεία κινηματογραφικών παραγωγών Φαντασία.

Αίθουσα Εκδηλώσεων του Ινστιτούτου Θερβάντες της Αθήνας. Μητροπόλεως 23, Αθήνα.
Είσοδος ελεύθερη μέχρι να καλυφθούν οι θέσεις. Δεν επιτρέπονται όρθιοι.
Οι προβολές αρχίζουν ακριβώς στην ώρα που έχουν προγραμματιστεί και μετά την έναρξη της προβολής δεν επιτρέπεται η είσοδος στην αίθουσα.


ΠΡΟΣΟΧΗ
Για λόγους ασφαλείας, στην αίθουσα εκδηλώσεων δεν επιτρέπεται η παρουσία ορθίων. Μόλις γεμίσουν οι θέσεις, δεν θα επιτραπεί η είσοδος σε κανέναν.
Επί πλέον, απαγορεύεται η κράτηση θέσεων για άτομα που δεν έχουν φθάσει ακόμη.


PROGRAMA

Viernes

02.03.2012, 16:15 h. Párpados azules (México, 2007, 98 min.), de Ernesto Contreras, con Cecilia Suárez, Enrique Arreola, Ana Ofelia Murguía, Tiaré Scanda y Luisa Huertas.

La película nos cuenta la historia de Marina, una empleada de Uniformes Lulita que, en la celebración del aniversario de la empresa, gana un premio consistente en un viaje para dos personas a Playa Salamandra. Sin embargo, no tiene con quién ir, porque vive sola y no tiene amigos. Encuentra casualmente a un hombre solitario, que como ella vive por vivir, sin metas, una vida que es más un cargo que un gozo. Le propone que la acompañe al viaje pero finalmente se va sola y lo reencuentra cuando regresa. Ésta es una película sobre la soledad y la enajenación en la gran ciudad, que incluso para los jóvenes resulta a veces insuperable.

Para mayores de 15 años.

02.03.2012, 18:15 h. Una novia errante (Argentina, 2006, 85 min.), de Ana Katz, con Ana Katz, Carlos Portaluppi, Daniel Hendler, Erica Rivas, Arturo Goetz, Violeta Urtizberea, Nicolás Tacconi y Catherine Biquard.

Inés y su novio sostienen una agónica discusión a bordo de un autobús. Viajan hacia Mar de las Pampas, un balneario fuera de temporada donde planean pasar unas breves vacaciones. En el momento de bajar, Inés se queda sola; es abandonada por su novio. Inés comienza unas curiosas vacaciones caminando por los bosques, aprendiendo el tiro con arco y conociendo a personajes extraños y amables que se convierten en amigos efímeros. Mientras tanto, intenta recuperar al hombre que ama.

Para mayores de 15 años.

02.03.2012, 20:00 h. El baño del Papa (Uruguay, 2007, 90 min.) de Enrique Fernández y César Charlone, con César Troncoso, Virginia Méndez, Mario Silva, Virginia Ruiz, Henry de León, José Arce, Rosario Dos Santos, Hugo Blandamuro y Nelson Lence.

Es el año 1988 el Papa Juan Pablo II va a visitar Melo, una pobre comunidad fronteriza de Uruguay. El Pontífice empezará su gira por Latinoamérica en esta pequeña ciudad en la que se espera a más de 50.000 visitantes. Los más modestos están convencidos de que esta visita será milagrosa para el alma y la cartera; muchos creen que vendiéndole comida y bebida a esa multitud se harán casi ricos. Pero Beto tiene una idea mejor: construirá unas letrinas delante de su casa y las alquilará.

Para mayores de 7 años.

Sábado

03.03.2012, 16.00 h. Rabia (Chile, 2006, 74 min.) de Óscar Cárdenas, con Carola Carrasco, Benjamín Berger, Constanza Aguirre, Daniela Salinas, Trinidad Squella y Daniela Ríos.

Camila, la protagonista de esta historia, es una secretaria que busca un trabajo desde hace más de un año. Su desafío es encontrar un empleo enfrentándose a una verdadera travesía por Santiago entre fríos pasillos, calles y oficinas. El tiempo de espera nos demuestra lo incomodo y tedioso de esta situación para la postulante, que se traduce en desánimo y humillación por pasar largos minutos de pie sin un mínimo de comodidad, cargando con la ansiedad propia de esta situación. Todos estos parajes se nutren de las espontáneas conversaciones con otras postulantes, evidenciando los anhelos, frustraciones y miedos a las cuales se ven sometidas las candidatas por optar a un empleo en medio de una dura competencia, en un marco de auténtico maltrato laboral.

Para todos los públicos.

03.03.2012, 17:45 h. Corrección (Grecia, 2008, 87 min.) de Thanos Anastópulos, con Yorgos Simeonidis, Ornela Capetani, Savina Alimani, Nicos Yeorgakis y Buyar Alimani.

Yorgos sale de la cárcel y es un hombre libre. Sus pasos lo llevan a una escuela, donde se queda observando a una niña en un albergue en el que busca alojamiento y comida, mientras trata de acercarse a su madre. La razón por la que estuvo preso, su comportamiento, su relación con la niña y su madre se descubren poco a poco a través del silencio de los actores. La película está basada en hechos reales, en el asesinato de un inmigrante albanés por unos griegos en el marco de un partido de fútbol entre las selecciones nacionales de lοs dos países.

Para mayores de 15 años.

03.03.2012, 19:30 h. La Punta del Diablo (Argentina, 2006, 90 min.) de Marcelo Paván, con Manuel Callau, Romina Paula, Lautaro Delgado, Axel Pauls, Esteban Meloni, Claudio Corbelli, María Onetto y Pakriti Maduro.

Roberto es un exitoso neurocirujano que ha cumplido ya cincuenta años y por primera vez se encuentra frente a un diagnóstico irreversible. Decide emprender un viaje con el objeto de aislarse de sus afectos, sus ocupaciones y sus fantasmas y poner en suspenso su existencia. Todo va de acuerdo a sus planes hasta que María se cruza en su camino. Siguiendo un impulso que le parece ajeno, la sigue hasta Punta del Diablo, en Uruguay, donde descubre que la libertad de María tiene dueño: Franco. El silencio de un paraje desolado, la pesadez del mar que tiene la voluntad del deseo y la ausencia repentina de Franco detienen el tiempo en un instante terminal del que deberá sobrevivir a pesar suyo. Su indiferencia hacia todo se ve complicada por la presencia de María que, lentamente y pese a su resistencia, lo va conectando cada vez más con la vida y con la incertidumbre que le proporciona la certeza de sus sentimientos.

Para mayores de 15 años.

03.03.2012, 21:00 h. Coloquio con la participación de Marcelo Paván y Thanos Anastópulos, directores de las películas La Punta del Diablo y Corrección respectivamente. Coordina, Nicos Cavadías.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Παρασκευή

02.03.2012, 16:15 Μπλε βλεφαρίδες (Μεξικό, 2007, 98 λεπτά), του Ερνέστο Κοντρέρας με τους Σεσίλια Σουάρες, Ενρίκε Αρρεόλα, Άννα Οφέλια Μουργκία, Τιαρέ Σκάντα, Λουίσα Ουέρτας.

Η ταινία μας διηγείται την ιστορία της Μαρίνας, μιας υπαλλήλου στην εταιρεία Στολές Λουλίτα, η οποία, στον εορτασμό της επετείου από την ίδρυσης της εταιρείας, κερδίζει ένας ταξίδι για δύο στην Πλάγια Σαλαμάνδρα. Αλλά δεν έχει με ποιόν να πάει, διότι ζει μόνη της και δεν έχει φίλους. Συναντά τυχαία έναν μοναχικό άντρα, που όπως κι εκείνη, ζει για να ζει, χωρίς σκοπό στη ζωή του, η οποία είναι μάλλον βάρος παρά απόλαυση. Του προτείνει να τη συνοδεύσει αλλά τελικά πηγαίνει μόνη κι επιδιώκει να τον ξανασυναντήσει όταν επιστρέφει.

Βασικό θέμα της ταινίας η μοναξιά και η αποξένωση στη μεγαλούπολη, που ακόμα και για τους νέους αποδεικνύεται αξεπέραστη.

Κατάλληλο για άνω των 15 ετών.

02.03.2012, 18:15 Η περιπλανώμενη φιλενάδα (Αργεντινή, 2006, 85 λεπτά), της Άννα Κατς με τους Άννα Κατς, Κάρλος Πορταλούππι, Ντανιέλ Έντλερ, Έρικα Ρίβας, Αρτούτο Γκετς, Βιολέτα Ουρτιζμπερέα, Νικολάς Τακόνι, Κατρίν Μπικάρ.

Η Ινές κι ο φίλος της μαλώνουν μέσα σ’ ένα λεωφορείο, καθώς πηγαίνουν στο Μαρ ντε λας Πάμπας, μια λουτρόπολη, όπου σκοπεύουν να κάνουν ολιγοήμερες διακοπές. Τη στιγμή που πρέπει να κατέβουν από το λεωφορείο, η Ινές μένει μόνη διότι ο φίλος της δεν την ακολουθεί. Ξεκινούν λοιπόν γι’ αυτήν περίεργες διακοπές, με βόλτες στο δάσος, μαθήματα τοξοβολίας, γνωριμίες συμπαθητικών ξένων που γίνονται οι εφήμεροι φίλοι της, ενώ παράλληλα προσπαθεί να ξανακερδίσει τον άντρα που αγαπά.

Κατάλληλο για άνω των 15 ετών.

02.03.2012, 20:00 Το αποχωρητήριο του Πάπα (Ουρουγουάη, 2007, 90 λεπτά) των Ενρίκε Φερνάντες και Σέσαρ Τσαρλόνε με τους Σέσαρ Τρονκόσο, Βιρχίνια Μέντες, Μάριο Σίλβα, Βιρχίνια Ρουίς, Ένρι ντε Λεόν, Χοσέ Άρσε, Ροσάριο Ντος Σάντος, Ούγκο Μπλανταμούρο, Νέλσον Λένσε.

Βρισκόμαστε στο 1988 κι ο Πάπας Ιωάννης Παύλος ο Β΄ πρόκειται να επισκεφθεί το Μέλο, μια φτωχή ακριτική κοινότητα της Ουρουγουάης. Ο ποντίφικας θα ξεκινήσει την περιοδεία του στη Λατινική Αμερική απ’ αυτή τη μικρή πόλη, όπου αναμένονται περί τους 50.000 προσκυνητές. Οι πιο ταπεινοί πιστεύουν ότι αυτή η επίσκεψη θα είναι θαυματουργεί για την ψυχή τους και για το πορτοφόλι τους. Πολλοί πιστεύουν ότι πουλώντας τρόφιμα και ποτά στο πλήθος θα πλουτίσουν. Ο Μπέτο όμως έχει μια καλύτερη ιδέα: να φτιάξει μπροστά στο σπίτι του ένα αποχωρητήριο και να το νοικιάζει.

Κατάλληλο για άνω των 7 ετών.

Σάββατο

03.03.2012, 16.00 h. Οργή (Chile, 2006, 74 λεπτά) του Όσκαρ Κάρντενας με τους Κάρολα Καρράσκο, Μπενχαμίν Μπέρχερ, Κονστάνσα Αγκίρρε, Ντανιέλα Σαλίνας, Τρινιδάδ Σκέγια, Ντανιέλα Ρίος.

H Καμίλα, η πρωταγωνίστρια της ιστορίας, είναι μια γραμματέας που ψάχνει για δουλειά για πάνω από έναν χρόνο.

Η προσπάθειά της να βρει δουλειά μετατρέπεται σε πραγματική περιπέτεια στο Σαντιάγο, στους διαφορετικούς χώρους αναμονής: κρύους διαδρόμους, δρόμους και γραφεία. Ο χρόνος αναμονής μας δείχνει πόσο άβολα και βαρετά είναι για την υποψήφια, πόσο αποκαρδιώνεται και πόσο αγχώνεται απ’ αυτή τη διαδικασία. Αυτός ο νεκρός χρόνος γεμίζει με αυθόρμητες συζητήσεις με άλλες υποψήφιες, συζητήσεις που μας φανερώνουν την αγωνία, το άγχος και τον φόβο αυτών των γυναικών που έρχονται αντιμέτωπες με τον ανταγωνισμό, τις συνεντεύξεις και την κακομεταχείριση στη δουλειά.

Κατάλληλο για όλους.


03.03.2012, 17:45 Διόρθωση (Ελλάδα, 2008, 87 λεπτά) του Θάνου Αναστόπουλου με τους Γιώργο Συμεωνίδη, Ορνέλα Καπετάνι, Σαβίνα Αλιμάνι, Νίκο Γεωργάκη, Μπουγιάρ Αλιμάνι.

Ο Γιώργος αποφυλακίζεται και είναι ελεύθερος. Τα βήματά του τον οδηγούν έξω από ένα σχολείο, όπου παρακολουθεί ένα κοριτσάκι και σ’ έναν ξενώνα όπου αναζητά στέγη και τροφή, ενώ παράλληλα προσπαθεί να προσεγγίσει τη μάνα του κοριτσιού. Ο λόγος για τον οποίο ήταν στη φυλακή, η συμπεριφορά του και η σχέση του με το κοριτσάκι και τη μάνα του αποκαλύπτονται σιγά-σιγά, μέσα απ’ τις σιωπές των ηρώων. Η ταινία βασίζεται στο πραγματικό γεγονός της δολοφονίας ενός αλβανού φιλάθλου από έλληνες, κατά τη διάρκεια ποδοσφαιρικού αγώνα μεταξύ των εθνικών ομάδων των δύο χωρών.

Κατάλληλο για άνω των 15 ετών.


03.03.2012, 19:30 Το Ακρωτήρι του Διαβόλου (Αργεντινή, 2006, 90 λεπτά) του Μαρσέλο Παβάν με τους Μανουέλ Καγιάου, Ρομίνα Πάουλα, Λαουτάρο Ντελγκάδο, Άξελ Πάουλς, Εστέβαν Μελόνι, Κλάουδιο Κορμπέλι, Μαρία Ονέττο, Πακρίτι Μαδούρο.

Ο Ρομπέρτο είναι ένας επιτυχημένος νευροχειρουργός που έχει κλείσει τα πενήντα και για πρώτη φορά έρχεται αντιμέτωπος με μια ανίατη ασθένεια. Αποφασίζει να κάνει ένα ταξίδι με σκοπό να απομακρυνθεί από τους αγαπημένους του, τις ασχολίες του και τα φαντάσματά του και να τελειώσει τη ζωή του. Όλα πάνε σύμφωνα με το σχέδιό του μέχρι που συναντά στο δρόμο του τη Μαρία. Υπακούοντας σε μια παρόρμηση την ακολουθεί μέχρι το Ακρωτήρι του Διαβόλου, στην Ουρουγουάη, όπου ανακαλύπτει ότι η ελευθερία της Μαρίας έχει αφεντικό: τον Φράνκο. Η σιωπή του ζοφερού τοπίου, η επιβλητική παρουσία της θάλασσας και η ξαφνική απουσία του Φράνκο, σταματούν τον χρόνο σε μια καθοριστική στιγμή, κατά την οποία θα πρέπει να επιβιώσει. Η αδιαφορία του για τα πάντα περιπλέκεται από την παρουσία της Μαρίας που, αργά και παρά τις αντιστάσεις του, τον συνδέει ολοένα και περισσότερο με τη ζωή και με την αβεβαιότητα που του προκαλεί η βεβαιότητα των συναισθημάτων του.

Κατάλληλο για άνω των 15 ετών.

03.03.2012, 21:00 Συζήτηση με τη συμμετοχή του Μαρσέλο Παβάν και του Θάνου Αναστόπουλου, που σκηνοθέτησαν τις ταινίες Το Ακρωτήρι του Διαβόλου και Διόρθωση αντιστοίχως. Συντονίζει ο Νίκος Καββαδίας.

20.2.12

ΔΕΣΜΟΙ και θεματικά εργαστήρια αρχαίου δράματος.

Το Κέντρο Αρχαίου Δράματος ‘ΔΕΣΜΟΙ’ συνεχίζει τις δραστηριότητές του με θεματικά εργαστήρια πάνω στο αρχαίο δράμα, υπό την καθοδήγηση σημαντικών δημιουργών που έχουν διακριθεί στο είδος.



  • ΣΤΕΦΑΝΙΑ ΓΟΥΛΙΩΤΗ Θέμα: «Χωρίς θέμα» Μάρτιος - Απρίλιος Σάββατο & Κυριακή 10:00-18:00 Έναρξη: 17 Μαρτίου Πρόγραμμα: 17/3, 18/3, 24/3, 25/3, 31/3, 1/4, 7/4, 8/4 Συμμετοχή:170€


  • ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΑΘΑΝΟΣ Θέμα: Μια μικρή παράσταση στον Ίωνα ή στον Αίαντα Μάρτιος - Απρίλιος Δευτέρα & Τρίτη 12:00-15:00 Έναρξη: 19 Μαρτίου Διάρκεια: 4 εβδομάδες Συμμετοχή:120€/μήνα

Πληροφορίες:


Κέντρο Αρχαίου Δράματος ‘ΔΕΣΜΟΙ’


Αρκτίνου 12, 11 365, Αθήνα, τηλ.:2107251173, 2107214050, Fax:2107214054 www.ancientgreekdrama.gr , email: ancdrama@gmail.com , ancdrama@otenet.gr

Μια συνάντηση με πρώτο στόχο την Ευρώπη των λαών.

«Η Ευρώπη των Πολυεθνικών»
Τράπεζες, βιομηχανίες τροφίμων και άλλες πολυεθνικές:
πώς επηρεάζουν την ευρωπαϊκή νομοθεσία

ΤΕΤΑΡΤΗ 22 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012, ώρα 19.30
Οργανώνεται από την Αττάκ Ελλάδας*
στο χώρο του Συνεταιρισμού Αλληλέγγυας Οικονομίας «Συν-Aλλοις**
Νηλέως 35 Θησείο, 5-7 λεπτά από το σταθμό


Ο Γιώργος Βασσάλος, ερευνητής του «Παρατηρητηρίου της Ευρώπης των Πολυεθνικών»***, θα μιλήσει για τις χρηματοπιστωτικές αγορές και τη διατροφική ασφάλεια καθώς και πώς προκύπτουν οι πολιτικές λιτότητας.


Το «Παρατηρητήριο της Ευρώπης των Πολυεθνικών»,παρακολουθεί την πολιτική δράση των πολυεθνικών και άλλων οικονομικών παραγόντων, καταγράφει και αποκαλύπτει τα «λόμπυ» που επηρεάζουν τη νομοθεσία και τη διακυβέρνηση στις Βρυξέλλες διευρύνοντας το τεράστιο έλλειμμα δημοκρατίας στη Ευρωπαϊκή Ένωση.

Ο Γιώργος Δαρεμάς , δρ. κοινωνιολογίας, θα παρέμβει εκ μέρους της Αττάκ Ελλάδας σχετικά με το ρόλο του συστήματος των λόμπυ στη διόγκωση του δημοκρατικού ελλείμματος της ΕΕ.


Το διάλογο -που θα ακολουθήσει- θα συντονίσει η Βάσω Κανελλοπούλου, δημοσιογράφος ιδρυτικό μέλος της Αττάκ Ελλάδας.

Η σε βάθος κατανόηση των μηχανισμών επιρροής αποτελεί προϋπόθεση για το πέρασμα από την Ευρώπη των πολυεθνικών στην Ευρώπη των λαών.
*
*Η Αττάκ είναι διεθνές κίνημα πολιτών για τον έλεγχο των χρηματοπιστωτικών αγορών, www.attac-hellas.org
**''Συν-Αλλοις'' - Συνεταιρισμός Αλληλέγγυας Οικονομίας. Εναλλακτικό και αλληλέγγυο εμπόριο (www.synallois.org )
***Παρατηρητήριο της Ευρώπης των Πολυεθνικών (Corporate Europe Observatory, www.corporateeurope.org )

17.2.12

Προτού πεις «ευχαριστώ», σκέψου και τις συνέπειες…

Την ώρα που γράφω αυτές τις γραμμές, φορώ τακούνια και ένα παντελόνι, που βγήκε μακρύτερο του ποδιού, αλλά έρχεται στα ίσα του με το τακούνι. Θα μπορούσα, λοιπόν, να είμαι μια άλλη, που έχω βγει για να πιω ένα ποτό, αντί να είμαι με την πιτζάμα μου, όπως συνήθως συμβαίνει, μετατρέποντας τα προφορικά ερεθίσματα σε γλώσσα έκφρασης. Όμως, υπάρχουν λόγοι που έχω την ειδική αμφίεση. Πρώτον γιατί αποφεύγω να φορώ τακούνι, διότι τολμώ και περπατώ στο κέντρο της Αθήνας. Άρα, γιατί να μην το βάλω στο σπίτι που συμφέρει, διασφαλίζοντας την υγεία μου στο ακέραιο; Δεύτερον, γιατί ως αν ήμουν άλλη, έλαβα, σήμερα, ένα απαντητικό ημέηλ.

Φταίει το φόρτο εργασίας; Λένε πως αν τα πράγματα σου συμβούν δυο φορές, πρέπει να βγάλεις συμπέρασμα. Ή μάλλον τίποτα δεν πρέπει, απλώς μετά δεν το ξεχνάς. Θυμάσαι και το προηγούμενο, στο οποίο τότε δεν έδωσες σημασία. Λοιπόν, όταν έλαβα τον τόμο με το δοκίμιο, που είχα γράψει, για το μύθο της Αντιγόνης, από το Βρετανικό Συμβούλιο, -το φορέα του διαγωνισμού “Culture Past, Culture Future”, σε συνεργασία με το Ίδρυμα Ωνάση-, διάβασα και τη συνοδευτική επιστολή του φακέλου. Σκέφτηκα να τηλεφωνήσω για να πω «ευχαριστώ». Ζήτησα την υπεύθυνη, η οποία υπέγραφε το χαρτί και είχα γνωρίσει τις ημέρες των τραπεζωμάτων. Μάλιστα, τότε, την πρώτη φορά που μιλήσαμε, με είχε ρωτήσει και πόσοι ήμασταν –οι νικητές του διαγωνισμού- κι εγώ έκπληκτη απάντησα, δίνοντας τον αριθμό και προσθέτοντας, «όπως γράφει και το site σας»…αφού δεν ήμασταν πολλοί, όπως οι 199 του άβουλου σώματος μνημονίου ή της πυρόσβεσης, λογικό να μη μας θυμούνταν...

Οπότε, για να έρθω στο θέμα, της ευχαριστήριας συνθήκης εν Ελλάδι, το τηλέφωνο χτυπάει και με συνδέουν. Λέω κι εγώ το όνομά μου, ότι έλαβα τον τόμο και ευχαριστώ πολύ. Και για απάντηση, ακούω: «για θυμίστε μου»… μα, εγώ έπρεπε να υπενθυμίσω και εκείνη να θυμηθεί. Αλλά ψιλά γράμματα τώρα αυτά, εγώ «θύμισα» όπως εκείνη νόμιζε, και μετά, ναι, βεβαίως, γλυκά λόγια και όλα καλά. Πάει αυτό.

Τώρα, ας έρθω στο σημερινό γεγονός. Ιδού το χρονικό των γεγονότων: πριν από ένα μήνα τριγύρω, είχα μιλήσει για την ποίηση της Ελένης Βακαλό, στις εκδόσεις Γαβριηλίδη. Όλα καλά, συμφωνήθηκε να μου δοθεί ένα αναμνηστικό cd από τη βραδιά. Θέλεις η αμέλειά μου ή η έμπνευση της κακιάς στιγμής-που ανατρέπει όλα τα προηγούμενα-, πήγα να το πάρω χτες, ενώ με περίμενε ένα δεκαπενθήμερο τριγύρω, ή ίσως δεκαήμερο. Κρατούσα, λοιπόν, τροφές για το καναρίνι μου, σολωμό, και μέσα σε όλα, το κεφάλι μου θυμήθηκε να περάσω και για το cd. Το πήρα ευτυχής.

Σήμερα που το άκουσα, ένιωσα όμορφα και επειδή παράλληλα έγραφα, σκέφτηκα να στείλω στην υπεύθυνη ένα ευχαριστώ μέσω ημέηλ, σημειώνοντας ότι «θυμάμαι τη βραδιά της 12ης Γενάρη». -Ναι, Ιανουαρίου είναι η σωστή διατύπωση αλλά έχουμε δικαίωμα να αγαπάμε και τα λάθη των διατυπώσεων. Η προφορά «Γενάρη» μου φέρνει γύρη και χιόνι μαζί, τι να κάνουμε τώρα;-. Οπότε, λαμβάνω, μεταξύ άλλων, ως απάντηση; « Αντιγόνη, ευχαριστούμε εμείς. Ασχολήθηκες με τη δύσκολη εποχή του Κατσαρού και μας τον γνώρισες αλλιώς. Εγώ προσωπικά συγκινήθηκα γιατί τότε τον συναντούσα και μου έφερες μπροστά μου την εικόνα του»… εντάξει τα οράματα, καλό είναι να υπάρχουν, και όχι μόνο καλό είναι, είναι και ιερό…να βλέπεις, τώρα, οράματα τις εποχές που διανύουμε…μην το πεις ούτε του παπά! Αυτός θέλει και δε μπορεί, εσύ βλέπεις και χωρίς το ιερό καθήκον παραμάσχαλα;

Βρέθηκα, συνεπώς, έκπληκτη για δεύτερη φορά, που προσπάθησα να πω «ευχαριστώ». Βέβαια, απροσδόκητα με έπιασε και ένα νευρικό γέλιο, και τι κρίμα που μόνο το καναρίνι βρισκόταν στο σπίτι. Έτσι απροειδοποίητα στέλνονται τέτοια ημέηλ; Και θέλεις αυτός ο επινοημένος Κατσαρός, θέλεις αυτό το κακογραμμένο στο cd «ΕΛΕΝΗ ΒΑΚΟΛΟ», φταίω για την κούτρα μου, που σκέφτηκα τρίχες κατσαρές; Τι άλλο αναμένεται να ακούσω και να δω;

Ποιος με περιμένει χωρίς σχόλια και γκρίνια;…φυσικά, ο θερμοσίφωνας. Και για ποιο ημέηλ θα είχα την επιθυμία να στέκομαι ώρες επί της οθόνης και να διαβάζω; Πάντως σίγουρα όχι για αυτό –το επεξηγηματικό με τις διασαφήσεις- της Ελένης Ζέρβα, καταγγέλλοντας για την Κατερίνα Σχινά, ότι λυπάται που «έστω και ένα μόνο πρόσωπο πραγματοποιεί εκστρατεία δυσφήμισης και αμφισβήτησης, όχι για να πετύχει τη διάσωση όσων μπορούν να διασωθούν, αλλά για να καταστρέψει ό,τι προσπαθούμε να διασώσουμε». Κι εγώ λυπάμαι διπλά: και που μαθαίνω τις ίντριγκες και που στην Ελλάδα, γινόμαστε ένα ορμητήριο κατηγόριας χωρίς χιούμορ. Τα «ευχαριστώ» δεν έχουν θέση στις επικοινωνίες μας;


*photo: Ουζμπεκιστάν, 2011, Χίβα, Donishmand

Το αστικό πανδαιμόνιο του κέρδους και της τουλίπας.

Το περασμένο απεργιακό Σάββατο, περιμένω για ταξί στην Αλεξάνδρας, ύστερα από ένα βιαστικό βάδισμα, μέσα από φοίνικες και ελιές στο Πεδίον του Άρεως. Καθ’ ότι θύμα της δημιουργικής οπτικής- εδώ πάσχισαν και υπήρξαμε θύματα της δημιουργικής λογιστικής, αυτό θα με πειράξει;- προλαβαίνω και σταματώ στο τσακ έναν ταξιτζή. Ποντάρω στο φυσιογνωμικό και, καθώς είναι εν εγρηγόρσει με το κινητό, περιμένω την ώρα. Μόλις το κίτρινο όχημα πλησιάζει την ιερή ζώνη – και φως φανάρι, περνάμε το γήπεδο του Παναθηναϊκού-, ρωτώ, τι ομάδα είστε; Βάζελος, λέει και, σχολιάζοντας, τι άλλο θα μπορούσαμε να είμαστε, μοστράρει το χτενάκι. Επιχείρηση «λευκές τρίχες». Χτενίζεται. Κι εγώ σκέφτομαι πόσο η αστική νοοτροπία –προσέξτε, μας βλέπει- έχει πέραση. Κρέμεται από ένα χτενάκι τσέπης. Η προσοχή μου, του είναι κέρδος. Τον προσέχω, λοιπόν, με ‘‘κερδοσκοπικό’’ ενδιαφέρον, να κοιτά το κινητό. Καθώς είμαστε ίδια ομάδα, έγινα ο άνθρωπός του. Μου δείχνει και διαβάζει. Χρήστο, τα θέλω μου δε συμπίπτουν με τα δικά σου, και κουράστηκα να αλλάζεις διαρκώς τη γνώμη σου, γράφει το μήνυμα. Τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει; Βγαίνει, σύντομα, το πόρισμα. Εσείς οι γυναίκες είστε αχάριστες. Να σου ένας ζογκλέρ στα φανάρια, στην Κηφισίας. Ο χρόνος τελειώνει και, η πολίτης, πρέπει να πω λίγα και καλά. Οπότε, τον ρωτώ, ύστερα από αυτό το μήνυμα, τι σκέφτεστε να κάνετε; Δεν ξέρει. Μα, δεν θα ήταν καλύτερα, χωρίς τα κινητά λοιπόν; Να τη βλέπετε και να έχετε ζωντανή μπάλα; Τόσα έξοδα, τόσος νταλκάς και τρία χρόνια τώρα; Συμφωνεί. Αν δεν είχαμε κινητά, τα πράγματα θα ήταν πιο απλά. Θα ζούσαμε περισσότερο από ανάμνηση, και λιγότερο για θυμό και αντιπαράθεση. Αλλά ποιος τιμά τα έξοδα, και οι δύο έχουν σύνδεση. Α, έχετε σύνδεση, επαναλαμβάνω. Ε, τότε συνδεθείτε καλύτερα. Και έτσι, γελώντας, με ατάκα και ελάχιστη χρέωση, λέμε αντίο και με τη μεταπώληση γέλιου φεύγω. Σκέφτομαι ότι, με αφορμή τα κινητά, έχουν καλλιεργηθεί σχέσεις τουλίπας: σχέσεις του κέρδους, θυμού αλλά και αποθεματικού θάρρους, να γράφεις όσα ο άλλος δεν σου δίνει χρόνο και ευκαιρία να πεις. Περί τουλιπομανίας ο λόγος: το πρώτο από τα κερδοσκοπικά σκάνδαλα μεγάλου βεληνεκούς, -ειδικότερα στις Κάτω Χώρες τη δεκαετία του 1630-, αφορούσε στην απόκτηση των βολβών τουλίπας και στην επιτυχή μεταπώλησή τους, ώστε να στηθεί μια οργανωμένη χρηματιστηριακή συναλλαγή, όπου σύντομα συμμετείχαν όλα τα στρώματα του πληθυσμού. Αυτά συνέβησαν μέχρι το 1637. Μετά οι κτήτορες έμειναν αποσβολωμένοι με τους βολβούς άνευ αγοραστικού ενδιαφέροντος. (Βλ. Βέρνερ Ζόμπαρτ Ο Αστός, Πνευματικές προϋποθέσεις και ιστορική πορεία του δυτικού καπιταλισμού, μτφρ. Κώστα Κουτσουρέλη, εκδόσεις Νεφέλη, Αθήνα 1998, σ. 58). Μπορεί, λοιπόν, ο φυσιοδίφης Busbeck από την Αδριανούπολη να έφερε -το 1554 στη Δυτική Ευρώπη- την τουλίπα, όμως θεωρείται πλειοψηφεί ότι οι τουλίπες προέρχονται από την Ολλανδία. Όπως αντίστοιχα, πλειοψηφεί στέλνονται μηνύματα, να βλέπουμε ότι δεν καταλαβαινόμαστε και συγχρόνως να ενισχύουμε την κερδοφορία στο αστικό πανδαιμόνιο. Μας χρειάζεται, ιδίως τώρα, το θέατρο. Διότι, «πουθενά αλλού η ανάμνηση δεν παίρνει το αίμα της πίσω. Πολύ εύκολα στο θέατρο χειροκροτούμε τις αναμνήσεις μας», ο Βασίλης Παπαβασιλείου είχε πει, -μια βραδιά στο Ελληνικό κέντρο του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου, στη Σουλτάνη των Εξαρχείων-. Δεν συμφωνείτε;

Οι κλέφτες των σαλονιών και των σπαστών ελληνικών

Οι κλέφτες των σαλονιών είναι οι κλέφτες των σπαστών ελληνικών. Πλέον, σε σπαστά ελληνικά μιλούν τις ανάγκες της χώρας. Ξέχασαν μάλλον τη χώρα στο όνομα του κράτους: του κράτους της κλεψιάς, όπως καλλιέργησαν αυτήν την μονομερή και αρνητική εικόνα του, για τα τελευταία χρόνια. Εξαιρετικά. Στα εκπαιδευτικά και πολύ ενδιαφέροντα προγράμματα του TV5, προστέθηκε, για αυτήν την εβδομάδα, βίντεο που αφορά στην Ελλάδα και την ημέρα της Κυριακής 12 Φεβρουαρίου 2012. Και στο βίντεο, η θέση των πολιτών είναι ότι η αστυνομία ξεκίνησε τα επεισόδια, κόντρα σε ένα οργανωμένα παραταγμένο πλήθος. Σαφώς και αυτή η εικόνα δεν ενισχύει καθόλου την προσπάθεια των ίδιων υπεύθυνων, να φέρουν επενδύσεις και τουρισμό στη χώρα. Όμως, δεν πλήττονται και ιδιαίτερα, ως μονάδες, ξένοι στον τόπο τους και χωρίς να περπατούν και να συγχρωτίζονται με τον κόσμο. Ανήκουν στη δική τους τάξη, παράταξη, ανάταξη. Όπως και αν διατυπωθεί, ο τύπος τους θα είναι αυτός μιας τάξης. Στο όνομα της τάξης και του συμφέροντος. Και όμως, το μνημόνιο, ως παράγωγο μνήμης, αφορά αυτούς και μόνο. Αφορά αυτούς που το ψήφισαν. Διότι, κινδυνεύουν να βρεθούν αγκαζέ με την νευρωτική και ψυχωτική κατάθλιψη. Καθώς, διαβάζω –κουβαλώ αυτό το κουσούρι- στις Οριακές καταστάσεις και παθολογικός ναρκισσισμός, του Όττο Κέρνμπεργκ, των εκδόσεων Καστανιώτη, Αθήνα 2007, τη θέση κάποιου Cary ότι «η ‘‘κατάθλιψη’’ στο πλαίσιο του οριακού συνδρόμου χαρακτηρίζεται περισσότερο από μια αίσθηση ματαιότητας και από διάχυτα αισθήματα μοναξιάς, απομόνωσης και θυμού παρά από μια νευρωτική και ψυχωτική κατάθλιψη που θα χαρακτηριζόταν από αισθήματα ενοχής και μείωσης του εαυτού» (σ. 208). Αν λοιπόν, τα βράδια του ύπνου, τότε που μοιραία αποχωρίζονται την τάξη τους, έχουν να παλέψουν με την ανθρώπινη διάσταση του πράγματος, απλά να έχουν υπόψη τους και τη γνωμάτευση, το δυνάστη του να μην έχεις γνώμη. Αφού, ενοχή και ανάγκη τιμωρίας ανέκαθεν είχαν σχέση, πέραν του παλιού φροϋδικού περιεχομένου. Και ιδού η ευκαιρία, η Βουλή να εκσυγχρονιστεί τιμώντας φιλόξενα τον πολιτισμό της ασθένειας: υπάρχουν κονδύλια, να δοθούν ιατρικές γνωματεύσεις, ότι και οι 199 στέκουν καλώς; Όταν σε αυτή τη χώρα οι εκπαιδευτικοί κάποτε είχαν επετηρίδα και μετά τους μίλησαν για ΑΣΕΠ, και δίνουν εξετάσεις διαρκώς, και έχουν αποφανθεί για την ψυχική υγεία τους, μας προβλημάτισε η ψυχική υγεία των βουλευτών; Αλήθεια, πλέον στην εποχή του brand, μήπως δεν ήταν ανέκδοτο, ότι μια φορά και έναν καιρό υπήρξε κόμμα που έβαλε υποψήφια κάποια Σαρροκώσταινα; Αυτός δηλαδή που το εισηγήθηκε, πάει καλά; Όχι γιατί στην ανάγκη, μπορεί μερικοί να ζητούν χαρτί από γιατρό, ότι έπασχαν από οξεία πολυμυαλίτιδα, και το μυαλό τους αποφάσιζε αντί για αυτούς, εφόσον προτάσσουν τη λογική για το ψήφισμα κοπής μνημονίου… οι κλέφτες των σπαστών ελληνικών.

Εσείς με ποιο brand είστε… αν πρέπει να είστε;

Ώστε ο Άδωνις Γεωργιάδης και ο Μάκης Βορίδης προσέκρουσαν στην πρώην Νέα Δημοκρατία, στον πρώην σκόπελο. Για το σκόπελο συμβαίνουν όλα. Το μεγάλο ναι, «καταπατήστε, μας αρέσει πολύ αφού δεν θα καεί η γούνα μας(η χώρα μόνο)», έκανε τη νέα δημοκρατία ακόμη πιο νέα. Πιο νέα δεν γίνεται. Ανατριχίλα. Αυτή ήταν η εκδίκηση του ποιητή, επειδή υφάρπαξαν τους στίχους του; Δίδαγμα των ημερών: το θέμα είναι να τη βρεις, ακόμη και στα όρια, να δεις το είδωλό σου, έστω και παράδοξα. Μην απομονωθείς. Έλα στο brand. Εσείς με ποιο brand είστε; Α, όχι; Δεν είστε του brand αλλά του brandy; Κάτι θα ξέρετε. Αποζημιώνει καλύτερα και πιο γρήγορα, ο γιατρός σταμάτησε να φέρνει αντιρρήσεις από τη στιγμή που και ο ίδιος δοκίμασε. Γιατί όχι; Να σταλεί και το «εγώ» για διακοπές. Έχω και άλλη πρόταση: να είστε και του ύπνου, που δεν στοιχίζει παρά μόνο σας στοιχίζει. Και τα σχέδια σε στοίχιση μπαίνουν καλύτερα, και το πλάνο της όρθιας γνώμης πάει περίπατο. Διότι, αυτό, το ντρέσινγκ στρώματος και έμπνευσης αρέσει όχι μόνο στον Σίμικ. Και παλιότερα το ασκούσαν. Ο Τζόυς, ο Προυστ και ο Τουαίην: όλοι. Το είχαν για κοινοποημένο μυστικό, μυστικό αγαπημένο. Και έχουμε πάρει χαμπάρι την ιστορία τους. Ιδού, η πολιτισμικότητα. Ότι ξέρουμε την καταγωγή μας, σημαντικό πράγμα. Έστω μια ιδέα να υπάρχει. Οι κλέφτες στην Ολυμπία, βέβαια, είχαν ιδέα. Σε σπαστά ελληνικά ζητούσαν τα χρυσά. Κακή ιδέα. Κακή ιδέα είναι και να σπουδάσεις αρχαιολόγος για να καταλήξεις φύλακας. Συμβαίνει στην Ελλάδα, και αυτό. Μα όλα μπορούν να συμβούν; Μπαράζ με τίτλο όπου φύγει και μην ανησυχείς, θα πάρεις και εσύ κάτι; Τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει…α, την ευρωζώνη και τους 199 οσιομάρτυρες. Αυτούς τους κρατικούς σωτήρες, τους αποστόλους του «ναι».
Νιώθουμε οι μεγάλοι άστεγοι, παρελθόντος και μέλλοντος. Θα ρωτήσεις: είναι ειδικός ο λόγος που δεν αισθάνεσαι καλά; Όλα μαζί και τίποτα, η απάντηση. Αλλά και τι να μου πάρουν αλήθεια; Τα βαζάκια με άμμο από το Ουζμπεκιστάν και την Ψαρού; Το γλαστρόβαζο των Βρυξελλών; Τη βεντάλια μου με την υπογραφή του Πάβιτς; Τα γραμματόσημα της Ιρλανδίας; Το πιατάκι από τις χιονισμένες βουνοκορφές της Βαυαρίας; Τα χειρόγραφα συγγραφέων φίλων; Τι συζητάμε αλήθεια; Μας συστήθηκε το όνομα «μνημόνιο», ένα παράγωγο μνήμης, ως το οικονομικό «σοκ ρες», ενώ θα έπρεπε να αποκαταστήσουμε την αξία της μνήμης στη ζωή μας. Και μνήμη είναι όσα μας διακρίνουν. Είναι τα σουβενίρ «μας» αλλά και η κοινωνική συνείδηση. Να προσφέρεις χωρίς να σε βλέπουν. Να ακούς. Κατά τα άλλα, αυτοί που αλλάζουν brand-band στην πολιτική, δεν έχουν ενδοιασμό. Τα γεγονότα δείχνουν, από τη μια, το κλείσιμο της πολιτικής, να είσαι δαπανηρός αν διαφωνείς και, άρα, έχεις φωνή. Από την άλλη, τα γεγονότα δείχνουν ότι τώρα που οι εφημερίδες μειώνονται, οι πολιτικοί διαχέονται. Προκρίνεται και συνέχεια. Γιατί ο λαός ήταν και είναι ρομαντικός. Δυστυχώς, για αυτούς –τους κλέφτες σαλονιών ή σπαστών ελληνικών- ο λαός ήταν και είναι και αγωνιστικός.

The closure of Leo Burnett Athens/ guardian

Greek broadcaster blasts closure of Leo Burnett Athens
Antenna has hit out at Publicis for shutting agency, saying media owners will miss out on millions of euros
Mark Sweney
guardian.co.uk, Tuesday 14 February 2012 12.18 GMT




Maurice Levy Publicis Group
Maurice Lévy's Publicis Groupe has been criticised for its 'unprecedented action'. Photograph: Francois Mori/AP


Greek broadcaster Antenna has criticised Maurice Lévy's Publicis Groupe for shutting a local advertising agency, claiming it will cost media owners millions in payments for TV and radio campaigns, during what is a financially dire period for the country.

Publicis Groupe has taken the decision to close the Greek office of Leo Burnett, one of the French advertising giant's global ad networks, after it initially entered a pre-bankruptcy process last summer.

Antenna, one of the largest media companies in Greece with assets including several TV and radio stations, claimed that Publicis has decided to withhold payments due for TV and radio campaigns.

Alexander Holland, chief operating officer of Antenna's Greek operations, said a number of local media groups stand to lose multimillions of euros in unpaid fees for ad campaigns.

The broadcaster said Leo Burnett has booked ad campaigns for major clients including Procter & Gamble – historically Greece's largest advertiser – Ferrero and Samsung.

"This is the first default of an international client in the media industry since the beginning of the financial crisis," said Holland. "It puts high pressure on the country's entire media sector when an important advertising agency fails to meet its obligations."

Antenna added that it understands that Publicis Groupe is offering Greek media companies a fraction of the payments that they are owed by Leo Burnett. Antenna said that it has rejected the settlement proposal.

"It is unprecedented for an advertising agency to treat its trade partners in this way, without any reasonable explanation of the decision to default on due payable amounts for advertising broadcast," said Holland.

Antenna said it is considering a "range of options" in order to recover the fees owed by Leo Burnett.

A spokesman for Publicis Groupe said the company had done its best to reach the best deals it could with major media owners to pay some of the fees.

"We have undertaken long negotiations with the five most important TV channels and we have signed agreements with four of them," he said. "It means that in a sense four of the five channels considered that even if it was painful the deal was a fair outcome to a difficult situation."

He said Publicis Groupe has struck deals with Alpha TV – which until last month was majority controlled by former Channel 5 owner RTL – Star, Sky and Mega.

"We thought the deal we proposed to the TV channels was more than acceptable," he added. "We consider we have done everything possible to smooth a situation for the media owners in an advertising landscape that has been crippled."

Source:
http://www.guardian.co.uk/media/2012/feb/14/publicis-antenna-greek-advertising-agency?newsfeed=true

Atenas en llamas...de Luis Eduardo Aute

16.2.12

Κουκίδες για κλάματα και κούκοι της σιωπής στη Βουλή

Ώστε από την πάστα των επιχειρηματιών –που δεν έχουν μπαρ αλλά είναι της βαριάς βιομηχανίας- ο κ. Μυτιληναίος δήλωσε ότι «η επιστροφή στη δραχμή θα ήταν χρυσωρυχείο για τις βιομηχανίες». Βεβαίως, αυτό είναι το σενάριο προς αποφυγή, καθώς όνειρο και μάχη των αρμοδίων-αυτών των 199 που ψήφισαν υπέρ των μέτρων του Μνημονίου- είναι να παραμείνουμε στην ίδια κατάσταση. Και ας έχουν γίνει καταγγελίες, συγκεκριμένα από τον ανεξάρτητο βουλευτή Πρεβέζης, Βαγγέλη Παπαχρήστο, ότι στο μνημόνιο, τα ποσά δεν αναγράφονταν, καθώς θα συμπληρώνονταν μετά την ψήφιση των μέτρων. Κυκλοφορεί, ως αποδεικτικό στοιχείο, φωτογραφία εγγράφου, όπου «οι συνολικές ανάγκες ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών και το κόστος εξυγίανσης εκτιμάται ότι ανέρχονται σε….δισεκατομμύρια ευρώ». Ιδού η ιδεολογία του κενού, όχι απλώς να μη διαβάζουν το μνημόνιο, αλλά άνευ όρων να εκχωρούν τα εθνικά και εργασιακά δικαιώματα στην Ευρωζώνη του κέρδους. Ήταν κάποτε μια χώρα που την έλεγαν Ελλάδα. Και είχε και πολιτικούς. 199 κατασκευαστές πλυντηρίων συνιστούν κιχ. Αυτοί ξέρουν. Άρα, και μπορούν να περιμένουν. Όπως τόσα χρόνια άφησαν άλυτο το θέμα του ονόματος, των Σκοπίων, και τώρα που έχουμε κρίση, ποιος να ασχοληθεί με τα ονομαστικά κεφάλαια; Ας επωμιστούν και τα ελληνικά φορολογικά βάρη, οι Σκοπιανοί, όσα οι πολίτες της Βόρειας Ελλάδας έχουν στις πλάτες τους, αν επιθυμούν να λέγονται Μακεδονία. Το όνομα, εκτός από εθνικό είναι και οικονομικό. Για την οικονομία των αγορών δεν πέφτουν οι αυλαίες;

Μαθαίνουμε τα περισσότερα-δυσάρεστα δυστυχώς- από το ίντερνετ. Πέφτει η αυλαία για το ΕΚΕΜΕΛ (Ευρωπαϊκό Κέντρο Μετάφρασης Λογοτεχνία και Επιστήμες του ανθρώπου) στο τέλος του μήνα. Η Ελένη Ζέρβα, διευθύντριά του, επέλεξε, για τίτλο της επιστολής της, την παροτρυντική φράση, ότι «η μετάφραση δε σταματά»…κουραστήκαμε να μεταφράζουμε στην Ελλάδα, όμως.

Τι σημαίνουν οι ευκαιρίες ευρωπαϊκού καλέσματος; Για παράδειγμα, το Ίδρυμα Μποδοσάκη, σε συνεργασία με τη Ολλανδική Πρεσβεία στην Αθήνα και το Ελληνοολλανδικό Επιμελητήριο, προκηρύσσει την επιχορήγηση μιας (1) θέσης για πρακτική άσκηση διάρκειας έξι μηνών στην ασφαλιστική εταιρεία Achmea στην Ολλανδία. Η πρακτική άσκηση θα ξεκινήσει τον Μάιο του 2012. Αίτηση μπορούν να υποβάλουν μέχρι την 24 Φεβρουαρίου 2012 κάτοχοι μεταπτυχιακού διπλώματος ειδίκευσης ή τελειόφοιτοι μεταπτυχιακοί φοιτητές των παρακάτω ειδικοτήτων:" Οικονομικών Επιστημών, Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων, Χρηματοοικονομικής και Τραπεζικής Διοικητικής, Διοικητικής Επιστήμης και Τεχνολογίας, Αναλογιστικής, Στατιστικής. Αρκεί να μην έχουν συμπληρώσει τα 32. Άλλη μια ευκαιρία οικονομικού βέβαια περιεχομένου…

Και την Τσικνοπέμπτη αυτά θα θυμόμαστε; Μια πρόταση για σινεμά; «Ο κύκλος του έρωτα» του Max Ophüls. Ένα ασπρόμαυρο καρουζέλ για τη δύναμη του έρωτα, διαδοχικών ιστοριών του 1950, που γεννά νοσταλγία αλλά και δυσπιστία συγχρόνως για τον έρωτα. Ουτοπία ο έρωτας; Όχι. Αποκλειστικά στο CAPITOL ZEFIROS Ιουλιανού και 3η Σεπτεμβρίου, στο εμπορικό κέντρο The Athenian Capitol , 3ος όροφος . ΏΡΕΣ ΠΡΟΒΟΛΩΝ 18:00 - 20:00 - 22:00 .
Την Τσικνοπέμπτη 16/02 μπορείτε να παρακολουθήσετε την ταινία " Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΟΥ ΈΡΩΤΑ " στα 8 € τα δύο άτομα με ένα εισιτήριο.

Αυτά. Οι κουκίδες για κλάματα, θα φανούν προσεχώς. Και οι κούκοι της σιωπής στη Βουλή, καλύτερα να αφήσουν τα λαϊκά πικρόχολα άσματα δηλώσεων και να κάνουν ημερολογιακό βιογραφικό, αναφοράς των διαφορετικών κινήσεών τους για τους επόμενους μήνες.

15.2.12

«Ένα άλμα προς τα εμπρός»και το ποίημα, 29/2


ΕΝΑ ΑΛΜΑ ΠΡΟΣ ΤΑ ΕΜΠΡΟΣ...



Ένα άλμα προς τα εμπρός...
...είναι η δεύτερη επίκληση των δυνάμεων της ποίησης για την ανθρωπότητα, με εκδηλώσεις που θα γίνουν σε όλο τον κόσμο. Ο Κύκλος Ποιητών καλεί ποιητές και ποιήτριες να συνθέσουν ποίημα (δεν πρέπει να υπερβαίνει τη μία σελίδα) με βάση την ιδέα:

«Ένα άλμα προς τα εμπρός»
που θα το διαβάσουν την Τετάρτη

29 Φεβρουαρίου 2012, 7:00 μ.μ.

Art bar “Ποιήματα και Εγκλήματα” - Εκδ. Γαβριηλίδης

Αγ. Ειρήνης 17, Μοναστηράκι, τηλ. 210-3623-793

14.2.12

Η αγένεια του αυτόχειρα του Κάρλος Βιτάλε, 20/2

Instituto Cervantes de Atenas
Actividades culturales
20.02.2012


Presentación del libro de Carlos Vitale

Descortesía del suicida

Παρουσίαση του βιβλίου του Κάρλος Βιτάλε
Η αγένεια του αυτόχειρα


Descortesía del suicida compila todos los cuentos escritos hasta el momento por Carlos Vitale. A ese conjunto se ha llegado por acumulación: el libro, ganador del Premio de Narrativa Breve Villa de Chiva, conoció una primera edición en 1997, aunque, como el galardón hacía prever, su difusión fue escasa, si no nula, de manera que se reeditó en 2001.

El primer rasgo que caracteriza a Descortesía del suicida es el humor. La propia naturaleza del relato hiperbreve parece conducir a él: su concisión exige, para justificarse, un escorzo de ingenio que suscite la sonrisa.

El libro fue traducido por Alexandra Golfinopulu bajo la supervisión de Constantinos Paleologos y Nicos Pratsinis.

Hablarán el autor Carlos Vitale (Buenos Aires, 1953), Constantinos Paleologos, profesor agregado de Tradujología en la Universidad Aristotélica de Salónica, y la traductora, Alexandra Golfinopulu.

En español, con traducción al griego.
Con la colaboración de la Embajada de Argentina en Atenas.

Salón de Actos del Instituto Cervantes de Atenas, Mitropóleos 23.
Entrada libre.

El libro se repartirá a los asistentes


Η πρώτη έκδοση του Η αγένεια του αυτόχειρα (1997) έλαβε το Βραβείο Διηγήματος Villa de Chiva. Η παρούσα έκδοση του 2001, στην οποία προστίθενται 24 νέα κείμενα, συγκεντρώνει όλα τα αφηγήματα του Κάρλος Βιτάλε μέχρι σήμερα.

Το χαρακτηριστικό γνώρισμα της Αγένειας του αυτόχειρα, είναι το χιούμορ. Η ίδια η φύση του υπερσύντομου διηγήματος φαίνεται πως οδηγεί σ’ αυτό: για να δικαιολογηθεί, απαιτεί κάτι αστραπιαία πνευματώδες που θα προκαλέσει χαμόγελο.

Το βιβλίο μετέφρασε η Αλεξάνδρα Γκολφινοπούλου υπό την επίβλεψη του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου και του Νίκου Πρατσίνη.

Θα μιλήσουν ο συγγραφέας Κάρλος Βιτάλε (Μπουένος Άιρες, 1953), ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, επίκουρος καθηγητής Μεταφρασεολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και η μεταφράστρια Αλεξάνδρα Γκολφινοπούλου.

Στα ισπανικά, με μετάφραση στα ελληνικά.
Με τη συνεργασία της Πρεσβείας της Αργεντινής στην Αθήνα.

Αίθουσα Εκδηλώσεων του Ινστιτούτου Θερβάντες της Αθήνας, Μητροπόλεως 23.
Είσοδος ελεύθερη.

Το βιβλίο θα διανεμηθεί σε όσους παρακολουθήσουν την εκδήλωση.

13.2.12

5 o'clock tea-tro ως 29/4, στις 5μ.μ., στο Altera Pars

Το Teatro Pasión (http://www.teatropasion.gr/ ) σε συνεργασία με το Θέατρο Altera Pars (http://www.alterapars.gr/ ) διοργανώνουν σειρά θεατρικών αναλογίων με τον γενικό τίτλο 5 o'clock tea-tro. Δώδεκα σκηνοθέτες παρουσιάζουν για πρώτη φορά στο ελληνικό κοινό δώδεκα σημαντικά έργα της σύγχρονης ισπανικής και καταλανικής δραματουργίας.



  • Από την Κυριακή, 5 Φεβρουαρίου 2012, και κάθε Κυριακή απόγευμα μέχρι τις 29 Απριλίου, στις 5 ακριβώς, στο φιλόξενο φουαγιέ του Θεάτρου Altera Pars.


  • Της ανάγνωσης του έργου θα προηγείται σύντομη εισαγωγή για τον συγγραφέα και το έργο του και θα ακολουθεί συζήτηση με το κοινό.


  • Σε κάποια αναλόγια θα παραστούν και οι συγγραφείς.

  • Είσοδος με εθελοντική εισφορά, τα έσοδα της οποίας θα πηγαίνουν στην εκάστοτε ομάδα που επιχειρεί το αναλόγιο.

*Υπό την αιγίδα της Ισπανικής πρεσβείας στην Ελλάδα, του Ινστιτούτου Θερβάντες, του δικτυακού τόπου Catalandrama (http://www.catalandrama.cat/) και του Θεάτρου Sala Beckett (Βαρκελώνη).

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
19 Φεβρουαρίου
: Ελεύθερη αγορά, του Λουίς Αραούχο. Σκηνοθεσία: Βάσω Καμαράτου.
26 Φεβρουαρίου: Το όνειρο της Γουήνεβηρ, του Χουαν Μαγιόργκα. Σκηνοθεσία: Σάββας Στρούμπος.
4 Μαρτίου: Τα κορίτσια δεν πρέπει να παίζουν ποδόσφαιρο, της Μάρτα Μπουτσάκα. Σκηνοθεσία: Χρήστος Στρέπκος
11 Μαρτίου: Το χώμα, του Χοσέ Ραμόν Φερνάντεθ. Σκηνοθεσία: Γεωργία Μαυραγάνη.
18 Μαρτίου: Βρέχει στη Βαρκελώνη, του Πάου Μιρό. Σκηνοθεσία: Λίλλυ Μελεμέ.
25 Μαρτίου: Πόθος, του Μπενέτ ι Ζουρνέτ. Σκηνοθεσία: Αντώνης Γαλέος.
1η Απριλίου: Oblidar Barcelona (Βαρκελώνη όπως νοσταλγία), του Κάρλες Μπάτλιε. Σκηνοθεσία: Δημήτρης Βέργαδος.
8 Απριλίου: Βαρκελώνη, ένας χάρτης, της Λιουίζα Κουνιγιέ. Σκηνοθεσία: Μιχάλης Παλίλης.
22 Απριλίου: Υπόγειο, του Μπενέτ ι Ζουρνέτ. Σκηνοθεσία: Δημήτρης Φοινίτσης.
29 Απριλίου: Himmelweg ή ο δρόμος για τον ουρανό, του Χουαν Μαγιόργκα. Σκηνοθεσία: Πέτρος Νάκος.


Altera Pars
Μεγ. Αλεξάνδρου 123

Κεραμεικός (Στάση Λαΐς, Στάση metro Κεραμεικός)
Τηλ: 210 34 10 011

Και αύριο, και αύριο, και αύριο;

Αυτές τις κυνικές στιγμές, στην Αθήνα και στην Ελλάδα, ζούμε την απαξία του παρόντος. Οι καταστροφές όχι μόνο δεν συνιστούν στροφή του πολιτισμού αλλά κυριολεκτικά, γυμνώνουν την πόλη από το παρελθόν και την ιστορία της. Αντίθετα, επιφορτίζουν εμάς, τους κατοίκους της πόλης, με ένα συλλογικό ιστορικό τραύμα, ως απόρροια από το βίωμα του δημοσίου χρόνου. Από όποια πλευρά και αν δούμε το δημόσιο αίσθημα, που αφορά στη ζωή στην πόλη μετά τα επεισόδια και τις πυρκαγιές, ξέρουμε το αποτέλεσμα. Νιώθουμε θλίψη, ενοχή, φόβο αλλά και θυμό. Αυτό, λοιπόν, είναι κυνισμός: να νιώθεις ενοχή, είτε διαδηλώνεις είτε δεν προλαβαίνεις να διαδηλώσεις λόγω των επεισοδίων. Τόσες αφίξεις Ελλήνων στο Σύνταγμα, μέχρι και από την επαρχία, κατέληξαν να είναι το ειρηνικό γεγονός σχεδόν μιας ώρας. Απαράδεκτο. Όπως επίσης απαράδεκτο ήταν, στο ‘‘Ξενοδοχείο η Βουλή’’ κάποιοι να δαπανούν χρόνο στην αρετολογία του μνημονίου, όταν απέξω ο Μανώλης Γλέζος δήλωνε, κοντανασαίνοντας λόγω των χημικών, ότι: «τα μέτρα αφανισμού του ελληνικού λαού δεν πρόκειται να περάσουν». Καθώς, αυτός ο λόγος του για την οικονομία – η Πολιτική- δείχνει το ήθος από την πολιτική –την Οικονομία-. Τις ίδιες ώρες, κυνισμού, η Βουλή των 199 ψήφισε υπέρ των ημίμετρων και έγινε, όσο πειστικότερα γινόταν μεταπολιτευτικά, και ‘‘Βουλή το ξενοδοχείο’’. 52 πλέον είναι οι ανεξάρτητοι βουλευτές, και άρα, όσοι μεταξύ τους ξένοι στη συνέχεια θα κληθούν να εφαρμόσουν νέες στρατηγικές πολιτικής συνείδησης και ολοκλήρωσης. Πράγματι, αυτές τις κυνικές στιγμές που έχουμε δει να κλείνουν ιστορικές εφημερίδες, ενώ προκύπτουν άλλες αμφίβολης αν όχι ανούσιας παρουσίας, γινόμαστε μάρτυρες ενός ευρύτερου κλεισίματος, πολιτικού και κομματικού συγχρόνως. Όποιος διαφωνεί, είναι δαπανηρός και ας κλειστεί στον εαυτό του ή στην προσωπικότητά του. Η συγκεντρωτική πολιτική των προσόδων από πολιτικούς που πίστεψαν σε μια ήσυχη ζωή στην έπαυλη και μέσα σε αυτό το φιλήσυχο περιβάλλον έσπειραν παιδιά και οικογένειες, υπερεκτιμώντας το μέλλον τους, δεν πείθει άλλο. Ο λαός βλέπει την τρύπα στο «μαξιλάρι» και ξέρει. Γιατί δεν ακούμε για τη Ζωή Γεωργαντά, την καθηγήτρια οικονομετρίας, που αποκάλυψε την κίνηση του Ανδρέα Γεωργίου και έφερε στο φως τη σκοπούμενη διόγκωση του αναθεωρημένου ελλείμματος του 2009 από13,4% σε 15,8% του ΑΕΠ; Γιατί σαν και αυτό «γιατί» μένουν αναπάντητα, ώστε οι ερωτήσεις να ζητούν απαντήσεις προτάσσοντας την κραυγή της δικαιοσύνης; Και αν μαθαίναμε πως ο πλούτος αβγατίζει με μόχθο και επιδεξιότητα, δεν θα μπορούσαμε να φανταστούμε το μέγεθος της σύγχυσης ανάμεσα σε επιδεξιότητα και επίδειξη-ώστε κάποιοι λαϊκοί των μπουζουκιών να έχουν δηλώσει πως έδιναν τσιπούρες στις γάτες τους αλλά φυσικά αποσιώπησαν ότι χρωστούν εκατομμύρια στο δημόσιο: στο ίδιο δημόσιο που σε χρεώνει 5€ αν ξεχάσεις να πληρώσεις μια δόση εγκαίρως. Αυτά είναι ημίμετρα. Και απέναντι σε αυτά, ο κόσμος δεν περιμένει «μοιρολατρικά» στο Σύνταγμα, όπως ειπώθηκε από φρουρούμενο δημοσιογράφο. Φρουροί του μέλλοντός τους θα πρέπει να είναι οι πολίτες, ακόμη και όταν το ερώτημα μένει αναπάντητο: και αύριο, και αύριο, και αύριο; Όταν σε ξένες ιστοσελίδες, όπως είναι του bbc, βλέπω φόρμες συμμετοχής για να στείλω εικόνες καταστροφής της Αθήνας, στο email yourpics@bbc.co.uk , δεν μπορώ να περιγράψω την αποστροφή μου για όσα συμβαίνουν και συνέβησαν ήδη. Και δεν μιλάμε κορακίστικα, ούτε και θα δίναμε στεγνά την πόλη για λεία. Θλίψη, ενοχή, φόβος, θυμός. Επειδή δεν είμαστε κοράκια, να σταματάμε πάνω από εικόνες καταστροφής, φωτογραφίζοντας αποκαΐδια. Και επειδή, ας επισημανθεί κι αυτό, δεν έχουμε τίποτα να μας χωρίζει με τη ζωή του 14χρονου Γιώργου Παπανδρέου, που δεν πρόδωσε την κρυψώνα του πατέρα του. Το συνθηματικό της πλάνης λέγεται «μνημόνιο».

ο William Outhwaite στο αμφιθέατρο Δρακόπουλου

Σήμερα, Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου,
στις 19:00
στο αμφιθέατρο Δρακόπουλου
στο κεντρικό κτήριο του Πανεπιστημίου
(Πανεπιστημίου 30)
προσκεκλημένος του
Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών
«Πολιτική Επιστήμη και Κοινωνιολογία»

μιλάει ο
William Outhwaite

καθηγητής Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Newcastle

με θέμα

Continuities and Discontinuities
in Habermas´s Relation to Historical Materialism

10.2.12

Στα δωμάτια της ‘‘σύγχρονης τέχνης’’ 2012 του Lycabettus





30 στο σύνολο, τα φετινά Rooms του St. George Lycabettus, στη Δεξαμενή Κολωνακίου, εκπροσωπούν 30 καλλιτέχνες. Και το αποτέλεσμα; Άνισο. Αμφίβολης σύγχρονης ταυτότητας. Όμως και, σε μερικές περιπτώσεις, ιδιαίτερο. Η εντύπωσή μου, βλέποντας αρκετά δωμάτια, είναι πως κάποιοι καλλιτέχνες έμειναν τα χαϊδεμένα παιδιά των ιδεών τους: δεν τις μετέδωσαν στο κοινό τους, μας άφησαν χωρίς ιδέα, χωρίς χάδι. Και φυσικά το αποτέλεσμα του έργου τους είναι εύκολο. Είδα, για παράδειγμα, ένα δωμάτιο φίσκα στο παξιμάδι. Θυμήθηκα το φούρνο. Θα μπορούσα να σκεφτώ τη σχηματική παράσταση της καθημερινής ζωής, ή τη δύναμη του φευγαλέου και άλλα τέτοια. Ψωμιά είδα όμως. Σε ένα άλλο δωμάτιο, η σύλληψη ήταν μάλλον η αποδόμηση. Αποτέλεσμα ήταν να δω παντού ταινίες βγαλμένες. Μαύρες ώρες, μαύρες ταινίες και της ίδιας δυσκολίας με το προηγούμενο πρότζεκτ. Οπότε, τι συνέβη, αλήθεια; Αφήσαμε την τέχνη και ήρθαμε για ένα after στο ξενοδοχείο; Διότι ως ‘‘after’’ της σύγχρονης τέχνης θα μπορούσα να δω όλο το γεγονός που ρίχνει αυλαία σύντομα, μεθαύριο στις 12 Φεβρουαρίου, ημέρα Κυριακή. Προσπαθώ να σκεφτώ και να θυμηθώ, βέβαια, άλλα δείγματα πρωτοπορίας και αμφισβήτησης των κατεστημένων. Για παράδειγμα, διαβάζω πως το 1965 η Σιγκέκο Κουμπότα άπλωσε κόκκινη μπογιά σε φύλλο χαρτιού στο έδαφος με ένα πινέλο που κρεμόταν από το καβάλο της και αυτό ήταν η Ζωγραφική αιδοίου, όπως παρουσιάστηκε στο πλαίσιο του φεστιβάλ fluxus στη Νέα Υόρκη. Στην προκειμένη περίπτωση, η περφόρμανς της Κουμπότα εξαντλεί και φέρνει στα όρια την Κουμπότα, η οποία εκθέτει τον εαυτό της. Στα ψωμιά και στις ταινίες δεν υπήρχε έκθεση παρά μόνο η ανούσια συνθήκη-ανούσια καθώς δεν αξιοποιήθηκε-να «γεμίσει» ο χώρος. Και ο χώρος πήγε άπατος βεβαίως. Απεναντίας, για να μην βάζουμε όλους στο ίδιο καλάθι, διέκρινα και ενδιαφέρουσες προτάσεις, όπως της Ματίνας Κουσίδη, να κατοικήσει το σώμα εν κινήσει από το υλικό ενός δωματίου ξενοδοχείου. Το είδα ως έναν άλλο περίπατο ξενοδοχείου. Σαφείς βεβαίως ήταν και οι θεωρητικές καταβολές της, καθώς υπάρχουν αρκετά τσιτάτα για το χώρο και τη σημασία του, ενώ κατοικείται. Επίσης, πολύ ενδιαφέρουσα ήταν η δουλειά του Γιάννη Μπελημπασάκη, ο οποίος κατεργάστηκε το σκοτεινό φόντο, στα έργα του, για να αποδώσει μια οπτική κατάσταση πέραν της φωτογραφικής και διαφημιστικής εικόνας, ώστε αυτό που βλέπουμε να αφορά στη χαμένη εικονικότητα του κόσμου των εικόνων 2012. Ο Γιάννης Μπελημπασάκης ζει και διδάσκει στην Αγγλία, και καθώς δεν έχει εκθέσει ξανά στην Ελλάδα, ελπίζω αυτή να ήταν η καλή αρχή. Τέλος, ένα ακόμη δωμάτιο που συνιστώ ήταν «του ναυτικού», του Χρήστου Κωτσούλα, και επειδή ο καλλιτέχνης έκανε μια σύνθεση της ιδέας του αλλά και επειδή αντιμετώπισε με χιούμορ τα δεδομένα του, τοποθετώντας δύο παπάκια στη θρησκευτική εικόνα Παναγίας και Χριστού, ενώ παπάκια βλέπουμε και στο μπάνιο. Παπάκι θα πήγαινε στην ποταμιά, διότι εδώ η μείξη του γλυκού και του αλμυρού νερού-δεδομένου ότι ο ναυτικός έχει για ξεμπρόστιασμα τη θάλασσα- είναι πετυχημένη και εντυπώνεται στη μνήμη μας. Πράγματι, τα πιο «ιερά» μας είναι οι τρυφερές στιγμές. Είναι η ζεστή αγκαλιά πριν από τον αποχωρισμό, προτού σημάνει η ώρα του ερωτισμού, και απλώσουμε το σώμα μας ολάκερο στον κόσμο, να χαθεί στη θάλασσα.

Rooms 2012
St George Lycabettus
Σάββατο-Κυριακή 12.00-22.00

9.2.12

Δώστε τα χέρια. Τελειώσαμε. Ήρθε το κακό συννεφάκι.

Το «φάρμακο» ανέκαθεν σήμαινε και το «φαρμάκι». Ελληνική είναι αυτή η διττή αναφορά, να κολυμπά σε θετικό και αρνητικό συγχρόνως. Μας έρχεται από τις τραγωδίες. Όταν το μονομερές ξεπερνιέται και οι ποιητικές μεταφορές εκφράζουν την πληθώρα των εικόνων, φυσικών και ψυχικών, τότε η μετατόπιση του βάρους, από το φυσιολογικό στο ψυχολογικό, επαληθεύει τη δύναμη του λόγου και της ρητορικής. Ας ξανανιώσουμε κοινωνία, το μεγάλο ακροατήριο. Από τα μεταφορικά σχήματα και τις εικόνες, αντλούμε αντίστοιχες στιγμές απόλαυσης και στην ισπανόφωνη πολιτισμική παράδοση. Φαντασία, δράμα και όνειρο ενυπάρχουν στη λογοτεχνία. Τελικά ας πάρουμε τη μεσογειακή μάνικα να δούμε μιαν άσπρη μέρα.

Γύρισαν οι νύκτες σε ημέρες και τανάπαλι. Ψοφόκρυο, και η Ελλάδα έχει κρίση. Ήρθε το κακό συννεφάκι. Το παρόν διατίθεται; Out of order; Δεν υπάρχει λογική, αλλά υπάρχουν άφθονες διαφημιστικές εικόνες. Ιδού και ένα σποτ σοβαρό, που προβάλλεται διαμέσου άλλων για ροζ τηλέφωνα αργά τη νύκτα: Ελλάδα-Ευρωπαϊκή ένωση προχωρούν μαζί. Να και στο τέλος δυο χέρια ενωμένα. Τι να σκεφτώ για πρώτο, σαν δεύτερο /είναι κάτω απ’ τον πέπλο του χρόνου, στίχοι από κάποιο ποίημά μου, τα Δυνατά Σημεία. Ιδίως τώρα, στην εποχή που βρισκόμαστε, αυτό το σποτ έχει τερατώδη σημασία. Πόσο θα στοίχισε; Ποια επιτροπή –ανταγωνισμού και πάσης αναιμίας- ενέκρινε την προβολή του; Δεν έχει σημασία.

Το φάρμακο πλέον δεν σημαίνει μόνο, είναι το φαρμάκι. Το φαρμάκι των περισσότερων είναι το φάρμακο των λιγότερων. Να υπάρχει δουλειά, να μιλούν χαριτωμένα και να κοτσάρουν κίτρινα και πράσινα σακάκια. Γιατί, δεν υπάρχει μόδα στη Βουλή; Η μόδα είναι στη βουλή και η βουλή ας μην είναι της μόδας. Βούλομαι ίσον τι; Διαπραγματεύονται, μας σώζουν, έλεος. Ποια βούληση; Ανοιχτά φαρμακεία, ιδού η επιταγή της ευρω-ζώνης. Και φυσικά, η φιλοξενία του πολιτισμού φαρμάκων εν Ελλάδι συνεχίζεται. Αν και συνεχίζεται με πασιφανή τρόπο, ακόμη δεν μάθαμε για εκείνη την υπόθεση των εμβολίων γρίπης: ποιοι τα παρήγγειλαν τότε -και όχι κάποτε- καθώς και ποιο ήταν το κόστος από τις παραγγελίες για το ελληνικό δημόσιο. Εκπομπές ανά την Ευρώπη, πλέον, επιστρατεύονται να εξιχνιάσουν την αρρώστια. Άρρωστοι παντού και κοίτα που στην αρρώστια υπάρχει όραμα. Είναι ωραία στην Ευράβυσσο; Για να δούμε. Πώς κοιμούνται στα παγκάκια της ευρωζώνης σε άλλες χώρες; Έχει και εκεί φτωχούς αστέγους και αναλογικά προέδρους της νέας κλίσης, στο όνομα της υπεράσπισης αστέγων; Κοινωνική τερατογένεση ίσον ιατρογένεση, αλλά ας δούμε και άλλους τραγικούς μονολόγους πόλεων: ας δούμε και άλλους ανθρώπους μόνους στο κρύο, η κάμερα να εμπαίζει το χρόνο και τη ζωή τους σε καθεστώς ανέχειας.

Άραγε, το δικαίωμα να χαίρομαι, υπάρχει; Το δικαίωμα στη μόρφωση; Από πότε η ανεργία πλήττει τα στρώματα των νέων Ευρωπαίων 16-24 και είναι απαράδεκτο, όταν στα 18 ακόμη οι περισσότεροι αγωνίζονται να μπουν στο πανεπιστήμιο και από τότε αρχίζουν να έχουν μια πιο ενσυνείδητη τάση για τα πράγματα και τη ζωή; Αυτός ο λόγος, ο ύμνος στην ασθένεια δεν επιδέχεται κριτική λόγω των ασυμμετριών του μεταξύ των οικονομιών της ευρωζώνης; Πώς η Ελλάδα θα γίνει ανταγωνιστική όταν θα «ανταγωνιστεί» τους χειρότερους με μισθούς που δεν αφήνουν περιθώρια για μια αξιοπρεπή ζωή; Και γιατί μπροστά στην ασθένεια του ευρωπαϊκού νεκρόφιλου ηδονισμού, η Ελλάδα θα πρέπει να μακιγιαριστεί προτού πέσουν οι τίτλοι τέλους και κλειστεί στο φέρετρο; Ποιον αφορά το μακιγιάζ;

7.2.12

Στον Κινητήρα ξέρουν από κρίση & το δείχνουν.

Για τα νέα μαθήματα, που πραγματοποιούνται στον Κινητήρα, Ερεχθείου 22 στην Ακρόπολη, έχει αποφασιστεί ότι οι άνεργοι θα δίνουν μόνο 3€ τη μιάμιση ώρα. Η απόφαση για αυτήν την ειδική τιμή είναι μια κίνηση, που δείχνει ότι όταν κάποιοι θέλουν, φροντίζουν. Άλλωστε, και η αισθητική του χώρου, ιδιαίτερα φροντισμένη, συντελεί στη μετάβαση σε έναν πιο ήρεμο τρόπο συμπεριφοράς-ζωής-έκφρασης, ολοένα πιο επιθυμητό και αναγκαίο τις ημέρες που έχουμε μπροστά μας.

Η ειδική τιμή για AΝΕΡΓΟΥΣ
3 ευρώ το μάθημα-με απαραίτητη την επίδειξη της κάρτας ανεργίας αφορά
στα εξής μαθήματα:



ΔΕΥΤΕΡΑ 10:30-12:00
ΤΕΤΑΡΤΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 13:30-15:00
ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ
ΠΡΩΙΝΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ
χορός-θέατρο-χαλάρωση

Διδάσκουν τα μέλη του κινητήρα Βίκυ Αδάμου, Αφροδίτη Βερβενιώτη, Αντιγόνη Γύρα, Φλώρα Καλομοίρη.

Τα μαθήματα αυτά έχουν σχεδιαστεί με σκοπό να ενισχύσουν την αυτοπεποίθηση των ανθρώπων. Μέσα από κινητικούς και θεατρικούς αυτοσχεδιασμούς, οι συμμετέχοντες, ενώ εκφράζονται και ασκούνται σωματικά, ηρεμούν και βρίσκουν την επαφή με τα πλήκτρα του σώματος.
Στα μαθήματα θα αναπτυχθεί το ομαδικό πνεύμα μέσω της καθημερινής τριβής με την τέχνη, καθώς και θα δημιουργηθεί ένας προσωπικός προγραμματισμός καθημερινότητας, έτσι ώστε στη ζωή να συνεχίζουμε να ανακαλύπτουμε το νόημα της.

για περισσότερες πληροφορίες καθημερινά 16:00-21:00
210 9248 328

ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ ΣΤΟΥΝΤΙΟ
Artistic Residency Centre
Ερεχθείου 22, Ακρόπολη
Αθήνα 11742
Τηλ: 210.9248 328
Κιν: 6986.155901

4.2.12

Ξεναγήσεις για ενήλικες στο Ίδρυμα Θεοχαράκη

ΞΕΝΑΓΗΣΕΙΣ
για ενήλικες στο πλαίσιο της έκθεσης
Μεγάλοι Ρώσοι Ζωγράφοι 1920-2010


Οι ξεναγήσεις για ενήλικες πραγματοποιούνται κάθε Τρίτη στις 13:00 και κάθε Πέμπτη στις 13:00 και 17:00. Διάρκεια: 1 ώρα περίπου.

Την Κυριακή, 12 Φεβρουαρίου 2012 στις 12:00 και στις 14:00 πρόκειται να πραγματοποιηθούν δύο μοναδικές ξεναγήσεις για ενήλικες από την ιστορικό τέχνης και συν-επιμελήτρια της έκθεσης, κα. Ευθυμία Γεωργιάδου-Κούντουρα.

Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής
Βασίλη & Μαρίνας Θεοχαράκη
Βασιλίσσης Σοφίας 9 & Μέρλιν 1

2.2.12

Νέοι αρχιτέκτονες στη Γαλλία και στην Ελλάδα, 7/2

Ημερίδα Αρχιτεκτονικής στο Μουσείο Μπενάκη, 3/2

Η ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΠΛΗΘΟΥΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝ (COMMONS)

Ημερίδα, Μουσείο Μπενάκη, Πειραιώς 138, Παρασκευή 03/02/12, 17:30-21:00

Τα τελευταία χρόνια το πλήθος (multitudo) και τα κοινά (commons) αναδείχθηκαν σε δεσπόζουσες έννοιες στην πολιτική και κοινωνική θεωρία αλλά και στον τρέχοντα πολιτικό διάλογο. Tο πλήθος αντικαθιστά την ενοποιητική έννοια του λαού −η οποία άντλησε από το κράτος και το έθνος− χωρίς να μπορεί πλέον να συμπεριλάβει τις αντινομίες και τις άγριες συγκρούσεις της σημερινής κοινωνίας. Από την άλλη, τα κοινά στη σύγχρονη μητρόπολη δεν είναι μόνο ο δημόσιος χώρος έτσι όπως τον ξέραμε. Είναι, επίσης, το έδαφος, ο αέρας, οι υποδομές, είναι και η απαραίτητη ενέργεια για την αναπαραγωγή της αστικής ζωής. Για το λόγο αυτό τα κοινά αντικαθιστούν τη σημασία που είχε μέχρι σήμερα ο δημόσιος χώρος και η δημόσια σφαίρα και αναδεικνύονται ως ο κατεξοχήν εναλλακτικός τρόπος επανεξέτασης εκείνου που αποκαλούσαμε σχέση δημόσιου και ιδιωτικού. Ποια μπορεί να είναι η σημασία όλων αυτών των μεταβολών για την αρχιτεκτονική, τους τρόπους κατοίκησης και τις πόλεις;

Πρόγραμμα:

17:30-19:00

Συντονιστής: Λόης Παπαδόπουλος, αρχιτέκτων, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Συμμετέχουν : Αλέξανδρος Κιουπκιολής - θεωρητικός πολιτικής, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Ζήσης Κοτιώνης - αρχιτέκτων, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Μαρίνα Λαθούρη - αρχιτέκτων, Architectural Association, Κωστής Σταφυλάκης - θεωρητικός τέχνης, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης - Φίλιππος Ωραιόπουλος, αρχιτέκτων, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

19:30-21:00

Συντονιστής: Γιώργος Τζιρτζιλάκης, αρχιτέκτων, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Συμμετέχουν: Ηλίας Ζέγγελης - αρχιτέκτων, Berlage Institute - Ανδρέας Κούρκουλας, αρχιτέκτων, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο - Λόης Παπαδόπουλος, αρχιτέκτων, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας - Γιώργος Τζιρτζιλάκης, αρχιτέκτων, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας - Βάσω Τροβά, αρχιτέκτων, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

- H ημερίδα διοργανώνεται στο πλαίσιο της έκθεσης ΖΗΣΗΣ ΚΟΤΙΩΝΗΣ «ΠΛΗΘΟΔΟΜΕΣ , ΤΟ ΠΛΗΘΟΣ ΤΑ ΚΟΙΝΑ ΚΑΙ Η ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ»

Διάρκεια: 26/01/12 - 19/02/12

Διοργάνωση: Μουσείο Μπενάκη & Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
Σχεδιασμός: Ζήσης Κοτιώνης
Επιμέλεια: Γιώργος Τζιρτζιλάκης
Συνεργάτες: Βάσια Λύρη, Γιώργος Ρυμενίδης, Μιχάλης Σοφτάς, Ράνια Τότσικα
Συντονιστής παραγωγής κ επικοινωνίας: Γιάννης Αρβανίτης