Το πρόγραμμα IberiaGraeca(Ελληνική Ιβηρία), 26/3

26.03.2012, 19:30 h.
JORNADA DE ARQUEOLOGÍA
El proyecto Iberia Graeca

En esta jornada se presentará el Centro Iberia Graeca, creado por el Ministerio de Cultura del Estado Español y por el Departamento de Cultura de la Generalitat de Catalunya en el año 2007. Su objetivo es la documentación, investigación y difusión del patrimonio arqueológico griego en la Península Ibérica. La sede del Centro está ubicada en Sant Martí d’Empúries (L’Escala, Girona), en el primer núcleo fundacional (la Palaiapolis) de Emporion (Empúries), la colonia griega más occidental documentada en el Mediterráneo. Uno de los objetivos principales del Centro es la creación de una página web (www.iberiagraeca.org) donde se recoja toda la información existente que proporcionen los diferentes yacimientos arqueológicos de España y Portugal sobre la presencia griega en la antigua Iberia.

En el mismo acto se presentará también una publicación de divulgación científica sobre el legado arqueológico griego en Iberia en la que han colaborado diferentes investigadores españoles.



En español con traducción simultánea al griego.



Salón de Actos del Instituto Cervantes de Atenas, Mitropóleos 23, Atenas.

Entrada libre.


26.03.2012, 19:30

ΗΜΕΡΙΔΑ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ
Το πρόγραμμα IberiaGraeca(Ελληνική Ιβηρία)

Στην ημερίδα αυτή θα παρουσιαστεί το Κέντρο Iberia Graeca, που ίδρυσε το 2007 το ισπανικό Υπουργείο Πολιτισμού και το Τμήμα Πολιτισμού της Κυβέρνησης της Καταλωνίας. Αντικείμενό του είναι η τεκμηρίωση, η έρευνα και η διάδοση της ελληνικής αρχαιολογικής κληρονομιάς στην Ιβηρική Χερσόνησο. Η έδρα του Κέντρου βρίσκεται στον Άγιο Μαρτίνο του Εμπορίου (Λ’ Εσκάλα, Τζιρόνα), στον ιδρυτικό πυρήνα (Παλαιά Πόλη) της ελληνικής αποικίας του Εμπορίου (Εμπούριες), την δυτικότερη τεκμηριωμένη ελληνική αποικία στη Μεσόγειο. Ένας από τους βασικούς στόχους του Κέντρου είναι η δημιουργία μιας ιστοσελίδας (www.iberiagraeca.org) με όλες τις διαθέσιμες πληροφορίες για τους αρχαιολογικούς χώρους στην Ισπανία και στην Πορτογαλία, που έχουν σχέση με την ελληνική παρουσία στην αρχαία Ιβηρία.

Στην εκδήλωση θα παρουσιαστεί επίσης μια επιστημονική έκδοση για την ελληνική αρχαιολογική κληρονομιά στην Ιβηρία, στην οποία έχουν συνεργαστεί διάφοροι ισπανοί ερευνητές.

Στα ισπανικά με ταυτόχρονη μετάφραση στα ελληνικά.

Αίθουσα Εκδηλώσεων του Ινστιτούτου Θερβάντες της Αθήνας. Μητροπόλεως 23, Αθήνα.

Είσοδος ελεύθερη.

La mirada de Ouka Leele, de Rafael Gordon, 28/3

28.03.2012, 19:30 h.

PROYECCIÓN CINEMATOGRÁFICA

La mirada de Ouka Leele, de Rafael Gordon

En el marco de la exposición Ouka Leele: La utopía transgresora (de 7 de marzo a 21 de abril), organizada por la Embajada de España y el Instituto Cervantes, se proyectará la película documental La mirada de Ouka Leele (2009, 117’) dirigida por Rafael Gordon.


La mirada de Ouka Leele repasa la trayectoria de la reconocida artista, emblema de “la movida madrileña”, aprovechando el proceso de creación de un gran mural que ésta realizó en Murcia.

El documental, que se rodó a lo largo de cinco años, fue nominado a los Goya como mejor documental en 2010 y recibió el premio al “Mejor Largometraje Documental” del Círculo de Escritores Cinematográficos de España en 2009.


Con subtítulos en griego.

Salón de Actos del Instituto Cervantes de Atenas, Mitropóleos 23, Atenas.


Entrada gratuita, pero controlada, hasta completar el aforo. Media hora antes se repartirán entradas solo a las personas presentes. No se permiten espectadores de pie en la sala. La proyección empezará exactamente a la hora programada.


28.03.2012, 19:30 h.

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΠΡΟΒΟΛΗ

Το βλέμμα της Ούκα Λεέλε του Ραφαέλ Γκόρντον

Στο πλαίσιο της έκθεσης Ούκα Λεέλε: Η παραβατική ουτοπία (7 Μαρτίου – 21 Απριλίου) που διοργανώνουν η Πρεσβεία της Ισπανίας και το Ινστιτούτο Θερβάντες, θα προβληθεί το ντοκιμαντέρ Το βλέμμα της Ούκα Λεέλε (2009, 117’) σε σκηνοθεσία του Ραφαέλ Γκόρντον.

Το βλέμμα της Ouka Leele παρακολουθεί την πορεία της αναγνωρισμένης καλλιτέχνιδας –έμβλημα του κινήματος «μοβίδα» της Μαδρίτης, μέσα από τη διαδικασία της δημιουργίας μιας μεγάλης τοιχογραφίας που φιλοτέχνησε στη Μούρθια.

Το ντοκιμαντέρ γυρίστηκε σε διάστημα πέντε ετών και ήταν υποψήφιο ως καλύτερο ντοκιμαντέρ για τα βραβεία Γκόγια το 2010 και βραβευμένο ως Καλύτερο Ντοκιμαντέρ Μεγάλου Μήκους από την Εταιρεία Κινηματογραφικών Συγγραφέων της Ισπανίας το 2009.

Με υποτίτλους στα ελληνικά.

Αίθουσα Εκδηλώσεων του Ινστιτούτου Θερβάντες της Αθήνας, Μητροπόλεως 23, Αθήνα.

Είσοδος δωρεάν αλλά ελεγχόμενη, μέχρι να συμπληρωθούν οι θέσεις. Μισή ώρα πριν από την έναρξη της ταινίας, θα μοιραστούν εισιτήρια μόνο στους παρόντες. Δεν επιτρέπονται όρθιοι θεατές στην αίθουσα. Η προβολή θ’ αρχίσει ακριβώς στην προγραμματισμένη ώρα.

Malas noticias para la poesía...?

Malas noticias para la poesía
Por: Javier Rodríguez Marcos 21 de marzo de 2012

RogelioDu-Calme
Du Calme. Obra de Rogelio López Cuenca.

Malas noticias para la poesía: hoy es el Día Mundial de la Poesía. Muy mal deben de andar las cosas para necesitar un Día Mundial de Loquesea, para tanta mayúscula. ¿Existe un día mundial de la prosa? Pregunto. Lo dudo. Lo hay de las especies en vía de extinción, de las enfermedades raras, de las minorías perseguidas, contra el cambio climático y a favor de la paz. Contra el cáncer y contra la diabetes, la miopía y la hipermetropía. A favor de los osos y del lince ibérico. Malas noticias para la poesía.

A veces un lector de poesía parece alguien que sabe griego clásico, o latín. Alguien que sabe interpretar una lengua muerta. A su alrededor, la gente olvida que también ellos estudiaron latín en el bachillerato. Les suena pero no se ven capaces. Creen que es difícil, oscura, hermética, cursi, pudorosa o impúdica. Que no va con ellos.

En la última encuesta (2011) de la Federación de Gremios de Editores de España sobre Hábitos de lectura y compra de libros en España, el 70 % de los lectores frecuentes (aquellos que leen por lo menos alguna vez a la semana; con generosidad) compra o lee libros de literatura. Hasta ahí, bien, previsible. El desglose es lo que, sin embargo, pone las cosas en su sitio: de ese 70%:

el 94,5% dice leer novela y cuento
el 4,4% ensayo
el 1% poesía
el 0,1% teatro

En 2010, esa misma encuesta dice que el 1% de la poesía era 1,6%.
Ritmo, rima, aritmética.

“A algunos les gusta la poesía”, se titula un célebre poema de Wislawa Szymborska que, en traducción de Gerardo Beltrán, David A. Carrión y Abel Murcia, arranca:

“A algunos,
es decir, no a todos.
Ni siquiera a los más, sino a los menos.
Sin contar las escuelas, donde es obligatoria,
y a los mismos poetas,
serán dos de cada mil personas”.

Y dos estrofas más.

Seamos optimistas. Mientras importen las palabras, la poesía importará. Aunque sea el 1% de un 70%. “De la disputa con los demás hacemos retórica; de la disputa con nosotros mismos, hacemos poesía” (o la leemos). Cosas de Yeats. Y otra definición. Una de Coleridge que le gustaba a Cernuda: “Las mejores palabras en el mejor orden”. Eso es poesía.

A la gente le gusta la poesía. Pero no lo sabe. Lo que no le gustan son los poetas, me temo. Confunden el bailarín y el baile. O tal vez la poesía ha vuelto a las canciones, a la música, de donde salió. Los libros, bien mirado, son cosa muy reciente.

O será que la poesía se ahoga en su propio prestigio.

Esto dice un poema de Marianne Moore titulado “Poesía”:

“A mí también me disgusta.

Al leerla, sin embargo, con absoluto desdén, uno descubre en ella, después de todo, un lugar para lo genuino”.

El poema, cuya primera versión, es mucho más larga, está en la Poesía completa de Moore publicada por Lumen con versión de Olivia de Miguel, que ganó por esa obra el Premio Nacional de Traducción del año pasado.

Tal vez solo merezca la pena la poesía que pasa la prueba del desdén. O la prueba de un Día Mundial.

No todo, sin embargo, son malas noticias. Terminemos con una buena. Acaba de publicarse en España Ventanas encendidas (Visor), una antología de la obra poética de Fabio Morábito, mexicano nacido en Alejandría de padres italianos que ha hecho de toda esa mezcla la piedra angular de muchos de sus versos. La selección es de otro poeta, Juan Carlos Abril. E incluye un poema del libro Alguien de lava (2002) que dice así:

Cuando tocando madera
dices toco madera,
¿qué pájaro se cae,
qué flor se extingue en algún lado?
Cuando tocas madera
para desviar el rayo que temes,
¿qué rima o llanto estás matando?
Tocas madera para apagar un eco,
para matar un brillo,
para no ser herido,
ganas rebaño
a cambio de la savia que pierdes,
dejas un poco, para ser madera, de ser árbol,
el árbol que lo acepta todo:
la flor, el pájaro y el rayo.

Yo creo que pasa la prueba de Marianne Moore, pero cuanto menos se añada a un poema, mejor. Seguro que todo el mundo recuerda uno que pasa el examen.

NOTA. La obra de Rogelio López Cuenca que encabeza esta entrada se basa en el poema de Auden "En memoria de W. B. Yeats", concretamente en los versos que dicen: "For poetry makes nothing happen: it survives / In the valley of its making where executives / Would never want to tamper...". En la traducción que Jordi Doce, otro poeta, publicó en el volumen Los señores del límite (Galaxia Gutenberg / Círculo de Lectores, 2007), dicen así: "Pues la poesía nada consigue; sobrevive tan sólo / En el cauce que ella misma ha creado, donde los hombres de negocios / Jamás querrían demorarse".

http://blogs.elpais.com/letra-pequena/2012/03/malas-noticias-para-la-poesia.html
http://politica.elpais.com/autor/javier_rodriguez_marcos/a/

Ελένη ή ο κανένας στο θέατρο Άνεσις ως τις 11/4.

Το πένθος ως εγγραφή
και η ανάγνωση της γυναικείας ταυτότητας

Η υπόθεση της παράστασης Ελένη ή ο Κανένας βασίζεται στη ζωή της Σπετσιώτισσας Ελένης Μπούκουρα, η οποία γεννήθηκε τη χρονιά της επανάστασης του 1821 και υπήρξε η πρώτη σπουδασμένη Ελληνίδα ζωγράφος. Είναι η ιστορία της Ελληνίδας που πίστεψε στον ουρανό, όπου τοποθέτησε τον εαυτό της. Ντύθηκε άντρας με σκοπό να σπουδάσει ζωγραφική στην Ιταλία. Εκεί, ο έρωτας εμφανίστηκε στο πρόσωπο του ζωγράφου και επαναστάτη Φραντζέσκο Σαβέριο Αλταμούρα, τον οποίο παντρεύτηκε. Όμως, η επιστροφή στην Αθήνα, τη νεοσύστατη πρωτεύουσα της Ελλάδας, εγκυμονεί δυσάρεστα γεγονότα, το θάνατο των νεαρών παιδιών της, της κόρης της Σοφίας και του περίφημου ζωγράφου Ιωάννη Αλταμούρα. Παράλληλα, η εξαφάνιση του τρίτου της παιδιού υπήρξε καθοριστική για τον έγκλειστο και μυστηριώδη βίο της, στις Σπέτσες, έως το θάνατό της, το 1900.

Η μεταφορά του μυθιστορήματος της Ρέας Γαλανάκη «Ελένη ή ο κανένας», στο θέατρο ΑΝΕΣΙΣ, στηρίζεται στη διεργασία ανάμεσα στον θεατρικό και στο λογοτεχνικό λόγο. Διότι, η θεατρική παράσταση, ο τίτλος της οποίας εκφράζει ένα διαζευκτικό ορισμό, άρα βασίζεται σε μια ρητορική εκφορά του μη-όλου, «μιλά» μια αλήθεια που αναζητείται, στον κοινό άξονα της συνύπαρξης των δύο κόσμων: Θεάτρου και Λογοτεχνίας. Υπό αυτήν την έννοια, η αλήθεια εδώ δεν είναι παρά επιφυλακτική· έγκειται στην αιχμή του «κειμένου», -είτε του μυθιστορήματος είτε της παράστασης-. Κατά συνέπεια, η αλήθεια εμφωλεύει στην ερμηνεία της διττής φύσης του κειμένου. Το μεταίχμιο, -ως επιτέλεσμα της αιχμής, υπό τον όρο ότι η αιχμή εκλαμβάνεται ως σημαίνον και το μεταίχμιο ως σημαινόμενο-, προσφέρεται στους θεατές στη βάση του επιχειρήματος, ότι το θεμέλιο του λόγου προς τεκμηρίωση είναι αόριστο, αμιγώς ανάλογο του «ομιλούντος όντος». Οι άνθρωποι μιλούν για να ειδοποιούν, για όσα δεν μπορούν να ιδιοποιηθούν. Ούτε η γλώσσα, ακόμη και η μητρική μας, μας κάνει τη χάρη.

Εφόσον, λοιπόν, η μεταφορά του έργου Ελένη ή ο Κανένας επί σκηνής εμψυχώνεται από την ηθοποιό Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου, εξυπακούεται ότι ο ρόλος της δεν είναι από αυτούς, που εκφέρονται με άνεση και μονομερή συμπάθεια. Προσπαθώντας να σεβαστεί τη σχέση της κειμενικής ισοδυναμίας, η σκηνοθεσία του Θέμη Μουμουλίδη κινείται στην ιδέα ότι, η προϋπόθεση του λογοτεχνικού προσδιορίζει την υπόθεση του θεατρικού, στο πλαίσιο του οποίου η δράση αναπτύσσεται και ως μη-δράση, ως μια απόδραση, που αποκαλύπτει την αγωνία της επίδρασης… Ώστε, η διαχείριση του θανάτου και η εγγραφή του πένθους, δεν εγκαθιδρύουν απλώς τη ζωή της ζωγράφου, ως θανατογραφική· εμπράκτως αποκαλύπτεται ότι η «εαυτότητα» είναι μια δύναμη που σχηματίζεται αντιφατικά, υπόψη ζωής και θανάτου συγχρόνως. Ήδη, από τον Ντερριντά έχει καταστεί σαφές ότι, ως πράξη της εαυτότητας, «η ομολογία είναι ένας λόγος που βρίσκεται πέραν της γνώσης, μία πράξη που μεταμορφώνει τη σχέση προς τον άλλον, που μεταμορφώνει εμένα τον ίδιο, και ενίοτε αιφνιδιαστικά» (βλ. http://www.aletheia.gr/text.html). Οπότε, το πένθος, ως εγγραφή, συντελεί στην ανάγνωση της γυναικείας ταυτότητας, τη στιγμή που η ηθοποιός Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου χρησιμοποιεί, για άντρο, τη φωνή της, προκειμένου να μεταφέρει την αίσθηση για το μη-όλο, που είναι η γυναίκα για το Λακάν· ο Λακάν έχει επισημάνει ότι «δεν υπάρχει Η γυναίκα, οριστικό άρθρο που δηλώνει το καθολικό» -(βλ. Ζακ Λακάν, Σεμινάριο Εικοστό, ακόμη, δίγλωσση έκδοση, μτφρ. Βλάση Σκολίδη, εκδόσεις Ψυχογιός, Αθήνα 2011, σ. 175)-.

Το καταληκτικό συμπέρασμα είναι ότι η πολύπαθη ιστορία της Ελένης θα μπορούσε συμβολικά να παραλληλιστεί με την πολύπαθη ιστορία της Ελλάδας, ιδίως αν κάνουμε την αντιστοιχία με Το μύθο της Ελένης του Jean-Louis Backès, -(βλ. Ο μύθος της Ελένης, μτφρ. Μαίρης Γιόση, έκδοση του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών σε συνεργασία με το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης, Αθήνα 1993)-, ο οποίος έχει ανατρέξει στο μύθο της ωραίας Ελένης και της σημασίας του για την ίδια την ελληνικότητα.

Εν κατακλείδι, το γεγονός ότι μια θεατρική αίθουσα γεμίζει από θεατές, που επιθυμούν να δουν ένα θεατρικό αφήγημα, είναι επιτυχία. Όμως, είναι και σημάδι ότι, ιδίως στην εποχή μας, έχουμε ανάγκη από τη μυθοπλασία και τη μυθοποιία. Και τούτο διότι, η δουλειά πάνω στον εαυτό μας υπαινίσσεται την παράδοση και την επίκληση στο παρελθόν, με απώτερο σκοπό το μεταίχμιο λογοτεχνίας και θεάτρου να είναι δέλεαρ για τη σκέψη. Ώστε, αναγκαία και αναπόφευκτα, το ενδιαφέρον των θεατών θα περιστρέφεται γύρω από το όνομα και την ιστορικότητα σπουδαίων μορφών, όπως της Ελένης Μπούκουρα-Αλταμούρα.

* Τη θεατρική μεταφορά υπογράφουν οι Αθανασία Γκανά και Θέμης Μουμουλίδης, το σκηνικό και τα κοστούμια η Παναγιώτα Κοκκορού, τη μουσική επιμέλεια η Γεωργία Αλεβιζάκη και τους φωτισμούς ο Νίκος Σωτηρόπουλος.

Παραστάσεις που απομένουν: 24, 25, 26, 31 Μαρτίου, 1, 2, 7, 8, 9, 10, 11 Απριλίου
Ώρες: Σάββατο ώρα 18.15
Κυριακή ώρα 18.15
Δευτέρα ώρα 21.00
Τιμές εισιτηρίων : Πλατεία 14 ευρώ , φοιτητικό 9 ευρώ
Εξώστης 9 ευρώ
ΚΥΡΙΑΚΗ 18.15 Πλατεία 11 ευρώ Εξώστης 9 ευρώ
Άνω των 65 ετών 11 ευρώ
Διάρκεια 65 λεπτά
Πληροφορίες κρατήσεις:
Θέατρο ΑΝΕΣΙΣ Λ. Κηφισίας 14 Αμπελόκηποι [ μετρό Αμπελόκηποι ]
Τηλέφωνο 210 7488881

Ποιος είναι Έλληνας πολίτης;...22/3 στις 19.00.

Η ομάδα “gododo” και οι δράσεις της στη Δ. Αφρική

Τη Δευτέρα 19 Μαρτίου στις 8 - 10 το βράδυ, στο art bar "Ποιήματα και εγκλήματα" των Εκδόσεων Γαβριηλίδη, -Αγίας Ειρήνης 17, Μοναστηράκι (60 μέτρα από το σταθμό Μετρό)- θα παρουσιαστούν τα έργα, που υλοποιούνται στην Αφρική και θα γνωστοποιηθεί ο τρόπος παρέμβασης σε έναν άλλο πολιτισμό, διαφορετικό από το δικό μας. Δεν πρόκειται παρά για μία πρόταση σε ένα επιτόπιο ταξίδι αλληλεγγύης.

gododo* - Africa



Περί τίνος πρόκειται;
Υποστήριξη μικρών αναπτυξιακών έργων στη Δυτική Αφρική:
Με επιτόπια επίσκεψη , όπου ο επισκέπτης θα γνωρίσει τον τοπικό τρόπο ζωής και την κουλτούρα «από μέσα» και θα ενισχύσει το τοπικό εισόδημα
Με άμεση οικονομική ενίσχυση των έργων

Πού;
Στο Togo και στο Benin, στη νοτιοδυτική Αφρική.
Κόλπος Γουϊνέας, συντεταγμένες 8o 00’ Ν, 1ο 10’ Ε.

Γιατί εκεί;
Πρόκειται για δύο από τις πιο φτωχές χώρες του πλανήτη, για κοινωνίες επιβίωσης (λιγότερο από 1 US $ /ημέρα), με δυσκολίες πρόσβασης σε νερό, με επιδημίες και άλλα δεινά…

Από ποιούς οργανώνεται;
Από την Ομάδα “gododo” σε συνεργασία με τον βελγικό ΜΚΟ TRANSFAIRES

Τι είδους παρέμβαση γίνεται;
Στήριξη μικρών έργων με σκοπό τη δημιουργία τοπικού εισοδήματος και τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης.

Με ποια φιλοσοφία προσέγγισης;
Τα έργα προτείνονται και υλοποιούνται από την τοπική κοινότητα και το προσδοκώμενο όφελος αφορά μεγάλο τμήμα του πληθυσμού, αν όχι όλους.
Στηρίζεται η δημιουργία βιώσιμων έργων που στη συνέχεια λειτουργούν αυτόνομα, με δικά τους έσοδα.
Προσφέρεται αλληλεγγύη και όχι βοήθεια.

Πώς χρηματοδοτείται;
Αποκλειστικά από ιδιωτικούς πόρους.

Τι έχει γίνει μέχρι σήμερα και σε ποιους τομείς;
Υγεία και υγιεινή της κοινότητας:
Δημιουργία Κέντρου Υγείας – Φαρμακείου στο Hekpe που εξυπηρετεί 5000 άτομα
Τουρισμός:
Δημιουργία του ‘’χωριού του gododo“ - 4 καταλύματα με εγκαταστάσεις υγιεινής και κοινόχρηστο πολυχώρο - στο Gabi
Επιχειρηματικότητα:
Χρηματοδότηση 4 γεωργικών παραγωγικών σχεδίων με τη μέθοδο της μικροπίστωσης σε 4 διαφορετικά χωριά
Υποστήριξη κατασκευής Εμπορικού Κέντρου για πώληση αγροτικών προϊόντων (Paugnon – Benin).
Πολιτισμός:
Δημιουργία Πολιτιστικού Κέντρου – Βιβλιοθήκης στο Fokpo II

(* συνάντηση, επαφή, σμίξιμο, στη γλώσσα Ewe)

Ο νόμος άλλαξε πολύ: Μήνυση ναι, παράβολο όχι.

Το παρακάτω δελτίο τύπου δίνει την ελπίδα και στέλνει το μήνυμα στην κοινωνία, ότι οι θεσμοί λειτουργούν. Και δουλεύουν.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΕΞΑΙΡΕΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΚΑΤΑΒΟΛΗΣ ΠΑΡΑΒΟΛΟΥ ΓΙΑ ΜΗΝΥΣΗ

ΤΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΒΙΑΣ

Η Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλων βρίσκεται στην ευχάριστη θέση να ενημερώσει ότι καταργήθηκε η υποχρέωση καταβολής του παραβόλου για μήνυση από τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας. Ειδικότερα, στο άρθρο 28 "Ρυθμίσεις για την έγκληση" (το οποίο αντικαθιστά το άρθρο 46 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας) παρ. 2 του Ν. 4055/2012 "Δίκαιη δίκη και εύλογη διάρκεια αυτής" (Φ.Ε.Κ. 51 Α’-12/03/2012), ορίζεται σαφώς πλέον, ότι εξαιρούνται της ανωτέρω υποχρέωσης τα άτομα, που βάσει του Ν. 3.226/2004 ορίζονται ως δικαιούχοι νομικής βοήθειας και υποβάλλουν μήνυση "για τα εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας και οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής και τα εγκλήματα ενδοοικογενειακής βίας".

Τονίζεται, ότι πριν από την εν λόγω ρύθμιση ο παθών ή η παθούσα, που επεδίωκε τη δίωξη της αξιόποινης πράξης, προκειμένου να γίνει δεκτή από το Δικαστήριο η μήνυσή του/της, όφειλε να καταθέσει παράβολο ύψους € 100 υπέρ των Δημοσίου. Σε περίπτωση μη καταβολής του παραβόλου δε, η μήνυση απορριπτόταν ως απαράδεκτη.

Η Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλων θεωρεί ουσιαστική την αναμόρφωση της διαδικασίας, που πλέον συνδράμει στην καταπολέμηση του φαινομένου της βίας. Με την υιοθέτηση του ανωτέρου, μέτρου, δεν θα αποθαρρύνονται, στη πράξη, οι πολίτες, κυρίως οι γυναίκες, να προβαίνουν στις προβλεπόμενες, νόμιμες ενέργειες, επιδιώκοντας την αποκατάσταση της ζημίας, που έχουν υποστεί.

Ας σημειωθεί ότι η ρύθμιση αυτή προωθήθηκε από τον Υπουργό Δικαιοσύνης, κατόπιν αιτήματος της «Νομοπαρασκευαστικής Επιτροπής της με σκοπό την επεξεργασία Σχεδίου Νόμου για την Αντιμετώπιση της Βίας κατά των Γυναικών» που λειτούργησε για τις ανάγκες του «Εθνικού Προγράμματος για την Ουσιαστική Ισότητα των Φύλων 2010-2013» της Γενικής Γραμματείας Ισότητας των Φύλων.

Από το ΕΑΜ στην ΕΔΑ,του Μ. Π. Λυμπεράτου,21/3

Οι Εκδόσεις Στοχαστής

σας προσκαλούν

την Τετάρτη 21 Μαρτίου 2012, στις 7:00 μ.μ.,

στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων

Ακαδημίας και Ασκληπιού (Αίθουσα Αντώνη Τρίτση)

στην παρουσίαση του βιβλίου

του Μιχάλη Π. Λυμπεράτου

Από το ΕΑΜ στην ΕΔΑ

Η ραγδαία ανασυγκρότηση της ελληνικής Αριστεράς

και οι μετεμφυλιακές πολιτικές αναγκαιότητες



Την παρουσίαση του βιβλίου θα κάνουν οι:

Μανώλης Γλέζος, συγγραφέας

Αλέξης Τσίπρας, πρόεδρος Κοινοβουλευτικής Ομάδας ΣΥ.ΡΙΖ.Α

Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος, δημοσιογράφος - συγγραφέας

Προκόπης Παπαστράτης, καθηγητής ιστορίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο

Την συζήτηση θα συντονίσει ο

Λουκάς Αξελός, συγγραφέας - διευθυντής των εκδόσεων

«Στοχαστής» και του περιοδικού «Τετράδια»

για το έργο του θα μιλήσει ο συγγραφέας

Μιχάλης Π. Λυμπεράτος

Έλα να βρεις το γάντι σου.

Στην Αμερική, μακριά μας, επίκειται συνέδριο για το Αλτσχάιμερ. Πιο κοντά μας, μια εκστρατεία ενημέρωσης διοργανώνεται για το ίδιο θέμα, στο Ζάππειο, αυτήν την Κυριακή. Ας περάσουμε. Γιατί ποτέ κανείς δεν ξέρει. Ούτε τι μπορεί να του συμβεί ούτε πώς μπορεί να βοηθήσει. Στην κάψα, μας βρίσκουν τα γεγονότα. Καίγομαι εδώ για τη γλώσσα και τη θάλασσα. Θέλω κι άλλο.


Θέλετε ένα καινούριο νούμερο; Με ρωτούν και ευθύς το δικαιολογούν: δωρεάν είναι. Και η βλακεία επίσης, σχολιάζω και τραβώ την ανηφόρα. Για να το λέτε, κάτι θα ξέρετε. Δεν μου το κέρασαν όμως. Υπάλληλοι. Έντιμοι και κουρασμένοι. Εκτός και αν είναι της τηλεοπτικής τιμής, και τον κερνούν τον όρκο. Εμπρός στην υπεράσπιση, κερνάω και αγαπάω. 2012 η τηλεόραση αμύνεται και να που υπερασπίζεται. Πέφτουν και άλλα τούβλα στο Δανίκα, επειδή εκφράστηκε ανομολόγητα για τον Αγγελόπουλο. Ότι κάποιοι μέχρι σήμερα δεν εξέφρασαν παρά τα ρούχα, με στούντιο τιμής και αυτά, δεν μας απασχόλησε. Για το ευρώ, παιδί μου. Πειράζει που είναι μεγάλο κέρμα, πειράζει; Ψηλό και ως τα κυπαρίσσια.

Κυπαρισσίου γράφει εκεί ή μπερδεύομαι; Να τα κεριά της Ελισάβετ, ψηλά σαν τα κυπαρίσσια, στο καλό το σημείο. Ανοίγουν την όρεξη για σαντιγί. Ναι, και βέβαια πειράζει. Το κιτς, η ζωή το καταγράφει. Καμιά φορά, μια μπερδεμένη αλητεία, με λίγο βλακεία και λίγο φιλοσοφία, χρειάζεται. Για να έχεις να πεις, να δεις, να το γλεντήσεις. Έλα να βρεις το γάντι σου. Είναι σημάδι. Παντού να με βρίσκει ένα πεταμένο γάντι; Στο δρόμο, και χωρίς ονοματεπώνυμο και άδειο; Είναι του θεού το θέλημα, να μένουν μονά τα γάντια στους δρόμους της Αθήνας.

Στην Αθήνα, το ονοματεπώνυμο δίνεται στο τμήμα. Για ανανέωση διαβατηρίου φιλτράρετε τα ταμεία του κράτους με σχεδόν 85€. Πήγα να βγω ανανεωμένη και βγήκα άφραγκη αλλά χωρίς φιρμάτη τσάντα. Ε, σιγά την ανανέωση. Μα, πιέστε και άλλο τους δείκτες σας. Δεν πιάνει το σήμα; Είμαι εξωγήινη εγώ, δεν έχω αποτυπώματα. Να και η απόδειξη. Όσοι γράφουν, δεν ξεγράφουν. Κι άλλο; Πιέζω κι άλλο. Μας περιμένει ένας καπετάν οφθαλμαπατάν. Παράδοξα ευγενικοί στο τμήμα, πώς και έτσι... Από τις πίσω πόρτες, σφυρίζανε μια χαλαρή ατμόσφαιρα. Στις επιταγές του καλοσυνάτα φοβικού Πασόκ ήταν και αυτό το κλίμα; Προερχόταν από το «μικρό»; Και τον αρχηγό εκείνο, ποιος θα τον πάρει; Το μεγάλο άρμα του πανεπιστημίου, να δει μια μέρα της προκοπής; Αυτό το ελληνικό πανεπιστήμιο! Από θέση υποκειμένου, σφήνωσε σε ρόλο κατηγορουμένου, να βρει την αξία του στον τόπο. Αυτή η εκπομπή είναι πανεπιστήμιο. Μάλιστα. Ενός λεπτού ακρόαση, σεβασμός στις αξίες.

Αυτά τα ασυνάρτητα, λοιπόν, για τη συνάρτηση της εβδομάδας: σαββατοκύριακο, το ξέρουν και άλλοι, ότι έχει γλέντι στο ακρογιάλι.

Οι Ευκάλυπτοι της Απλότητας.

Οι Ευκάλυπτοι της Απλότητας

Ένα παζλ από σύννεφα
το ερώτημα γυρίζει
στην ουλή του: άγχος ή μελαγχολία;
Θεριεύει παραδίπλα η πολυλογία.

Μελωμένος ουρανός και θάλασσα
χωρίς λεπίδι ανάμεσα
κοιμίζουν το ηχόχρωμά τους
στο άδειο σήμερα από μύθους.

Άγχος ή μελαγχολία;
Με αυτή τη δαγκωνιά έκανα
ένα παγωμένο περπάτημα
στην πολύβουη ξενότητα.

Κρύο νερό, ζεστή ανάσα, συννεφόκαμα.
Σελίδα λευκή το πρόσωπό μου στον αέρα,
μια χαρμολύπη ότι θα μέναμε στα βράχια
εκεί, για πάντα, μυθικοί όπως η νέα μέρα.

Αστόχησα για να πεινώ. Με τις σκιές χορταίνεις
αδρανώντας. Οι μύθοι είναι εδώ.
Μεγάλωσαν τα άκρα μας. Οι αποστάσεις.

Κάτω απ’ τα δέντρα αυτά δεν κινδυνεύω.
Οι ευκάλυπτοι και η εποχή τους
έχουν το βάλσαμο στο φύλλο που εμμένει
τη σκιά του αλλόκοσμου φωτός.

Παιδικότητα στους ανέμους εύπλαστη.
Χωρίς οστά μετέωρη ξεφυλλίζεται.
Μένω να απορώ με τους ευκάλυπτους,
για το τι θα ήμασταν χωρίς σκιές.

Γυρίζω ξανά στο παιδικό δωμάτιο. Θυμάμαι
τα χρυσά όνειρα της νύκτας, παράξενα ή ίδια.
Επέστρεψαν οι μέρες, όμως όχι εγώ.
Επιμένουν οι ευκάλυπτοι της απλότητας εδώ.

Άγχος ή μελαγχολία;

Αρχαιολογικές Διαλέξεις με ελεύθερη είσοδο, Μ.Κ.Τ.

Κύκλος Αρχαιολογικών Διαλέξεων 2012

Ημέρα: Δευτέρες Ώρα: 19:00
Νέα Αίθουσα Διαλέξεων (5ος όροφος)
ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ


ΜΑΡΤΙΟΣ
12/3, «Ανασκαφή Άργους Ορεστικού: η αρχαιολογία της μνήμης»
Δημήτρης Πλάντζος
Επίκουρος καθηγητής κλασικής αρχαιολογίας Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων


19/3, «Η αρχαία πόλη της Πάρου και το αρχαïκό ιερό της στο Δεσποτικό»
Γιάννος Κουράγιος
Αρχαιολόγος, ΚΑ΄ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων Κυκλάδων


Κύκλος Διαλέξεων των αρχαιολόγων της Γ’ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων ΥΠΠΟ

ΑΠΡΙΛΙΟΣ
9/4, Οι σημαντικότερες ανασκαφές της Γ΄ Εφορείας Προΐστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων κατά την τελευταία διετία
Ελένη Μπάνου

23/4, H ύδρευση των Μεγάρων κατά την αρχαιότητα
Παναγιώτα Αυγερινού

30/4, Ένα λουτρό της ύστερης αρχαιότητας στα νοτιοανατολικά του βράχου της Ακροπόλεως
Χαρά Χαραμή


ΜΑΙΟΣ
7/5, Ένας νέος νεκρικός πίνακας από τον Κεραμεικό
Λεωνίδας Μπουρνιάς

14/5, Το νεκροταφείο των λεγομένων Ηρίων Πυλών και η τοπογραφία της περιοχής
Αντωνία Κοκκολιού

21/5, Ο χαρακτήρας της περιοχής των Πετραλώνων κατά τους Κλασικούς Χρόνους
Κατερίνα Σταμούδη – Μαριλένα Κοντοπανάγου

28/5, Δημόσιον Σήμα: Νεότερα στοιχεία και τοπογραφία
Χάρις Στούπα


ΙΟΥΝΙΟΣ

6/6, Δημόσιον Σήμα: Σύνολο αθηναϊκών πολυανδρείων πεσόντων κατά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο. Αρχαιολογική και ανθρωπολογική προσέγγιση
Χάρις Στούπα-Αναγνώστης Αγελαράκης

11/6, Ηριδανός: Πορεία και ένταξη στο πολεοδομικό περιβάλλον της πόλεως των Αθηνών
Σκοπιώτης Μαρινάκης

Πραγματικά & φανταστικά υδάτινα τοπία στον Κεραμεικό της Αθήνας
Γεώργιος Αλεξόπουλος

13/6, Τοπογραφία της αρχαίας Ελευσίνας
Καλλιόπη Παπαγγελή


Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης
4 Neophytou Douka st,
Vasilissis Sophias Ave & 1 Irodotou St
Athens 106 74
T. 210 7228321-3
F. 210 7239382

Oι μετανάστες και η χώρα υποδοχής

Ο μετανάστης αυτοβιογραφείται

ΚΥΚΛΟΣ: ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ - ΕΜΕΙΣ ΩΣ ΑΛΛΟΙ
12 Μαρτίου 2012, 19:00-21:00 Μικρή Σκηνή

Πώς βιώνουν οι μετανάστες την χώρα υποδοχής;
Πόσο ισχύουν τελικά οι στερεοτυπικές μας αντιλήψεις για τη μετανάστευση;


Μια συζήτηση για τα προσωπικά βιώματα ανθρώπων που επέλεξαν να ζήσουν και να εργαστούν σε μια ξένη χώρα.

Τις προσωπικές τους μαρτυρίες για τη μετανάστευση και τις συνθήκες προσαρμογής σε μια διαφορετική χώρα μοιράζονται με το κοινό οι ομιλητές σε μια ανοιχτή συζήτηση, στη Μικρή Σκηνή της Στέγης Γραμμάτων & Τεχνών, την Δευτέρα 12 Μαρτίου 2012.

Συνδέουμε, συνήθως, τη μετανάστευση με τη σκληρή εργασία, συχνά χειρωνακτική, με το συνάλλαγμα που αποστέλλεται στην πατρίδα, με τη δυσκολία εκμάθησης της ξένης γλώσσας, με την κοινωνική περιθωριοποίηση, τη χαμηλή αυτοεκτίμηση, τη δυσκολία προσαρμογής και ενσωμάτωσης. Εδώ όμως θα δούμε δύο πολύ διαφορετικά παραδείγματα: έναν Έλληνα συγγραφέα που εγκαταστάθηκε στη Γαλλία μετά τα 18 του και έγινε γνωστός γράφοντας στα γαλλικά και παίρνοντας βραβεία ως γαλλόφωνος λογοτέχνης· και έναν Αλβανό συγγραφέα που ήρθε σε αντίστοιχη ηλικία στην Ελλάδα, γράφει αποκλειστικά στα ελληνικά και έγινε γνωστός ως ελληνόφωνος λογοτέχνης και επιφυλλιδογράφος στον Τύπο. Μας εξηγούν πώς έκαναν ένα τέτοιο άλμα και τις δυσκολίες που συνάντησαν μέχρι να μπορέσουν να πραγματοποιήσουν το φιλόδοξο στόχο τους.

Η εκδήλωση εντάσσεται στο θεματικό κύκλο Εμείς και οι Άλλοι - Εμείς ως Άλλοι που έχει ως αντικείμενο τη μετανάστευση. Το ζήτημα απασχολεί όλη την Ευρώπη και οι ευρείες συζητήσεις που πραγματοποιούνται στο πλαίσιο αυτό επικεντρώνονται τόσο στην ελληνική διάσταση του ζητήματος, όσο και στη διεθνή.

Ομιλητές

Βασίλης Αλεξάκης: Συγγραφέας
Αλεξάνδρα Ιωαννίδου: Φιλόλογος, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Αθηνών
Γκάζι Καπλάνι: Συγγραφέας, δημοσιογράφος


Συντονιστής

Μανώλης Πιμπλής: Δημοσιογράφος, Συντονιστής Τομέα «Λέξεις & Σκέψεις» της Στέγης Γραμμάτων & Τεχνών

Θα είμαστε ΕΔΩ, Παρασκευή 9/3 στις 19.00.

*Απόσπασμα από τη συνέντευξη του Αλέξανδρου Βασμουλάκη στο Φοίβο Σακαλή

ελc: Ποιος είναι ο πρωταρχικός σας στόχος;
A.B: Να επικοινωνήσει, να συνομιλήσει το έργο με τον κόσμο. Φυσικά εξαρτάται κι από το έργο. Στα φεστιβάλ όπου κάνω streetart μ’ αρέσει να κάνω ψευδοδιαφημίσεις, όπως τις ονομάζω. Στην ουσία είναι ένας αυτοσαρκασμός, μιλάω για το πόσο εμπορική έχει γίνει η streetart, πόσο δεν διαφοροποιείται πλέον από την διαφήμιση. Από την μία πλευρά έχουμε πολυεθνικές και από την άλλη ατομικές επιχειρήσεις, τους καλλιτέχνες, όπου κάποιοι από αυτούς έχουν γιγαντωθεί και οι τιμές τους στις αίθουσες τέχνης είναι πολύ υψηλές. Το πρόβλημα είναι πως η "αγορά" βρίσκεται στο πίσω μέρος του μυαλού μας πάντοτε και αυτό πολλές φορές στερεί από το έργο το ρομαντισμό και τον αυθορμητισμό του.

ελc: Την Παρασκευή 9 Μαρτίου θα παρουσιάσετε στο Ε.Δ.Ω ένα τμήμα της δουλειάς που θα παρουσιαστεί στη συνέχεια στο Λονδίνο. Ποιος είναι ο κεντρικός άξονας αυτής της δουλειάς;
A.B: Παίρνω διάφορες ιστορίες από τη χριστιανική ή την αρχαιοελληνική τέχνη -την Σαλώμη, τη Λυσιστράτη, την Ιουδίθ, τη Δαλιδά- ιστορίες που δείχνουν τη γυναίκα επικίνδυνη και άγρια, να ευνουχίζει, να σκοτώνει και να κόβει τρίχες. Προσπάθησα να τους κάνω τα πορτραίτα τους. Με ενδιαφέρει πολύ το θέμα του γένους. Άντρας, γυναίκα, ο αντίκτυπος των σχέσεων μέσα στην κοινωνία. Η προηγούμενη δουλειά είχε ως έναυσμα ένα επεισόδιο της σειράς του BBC Ways of Seeing, το οποίο περιέγραφε το πώς χρησιμοποίησαν τη γυναίκα στην τέχνη από την αναγέννηση μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα. Ένα παθητικό πλάσμα, πάντα διαθέσιμο για τον άντρα. Έπαιξα με αυτή την ιδέα, δούλεψα πάνω σε κλασσικά έργα της Αναγέννησης, του Τισιανού, του Μποτιτσέλι, και άλλων μεγάλων καλλιτεχνών, και άλλαξα την ψυχολογία των μορφών. Οι γυναίκες, από διαθέσιμες και παθητικές, έγιναν δυναμικές και σαρκαστικές.
Οι γυναίκες παίρνουν το πάνω χέρι και μ΄ αρέσει αυτό, ίσως πάμε για μια μητριαρχική κοινωνία μέσα στον 21ο αιώνα. Αν ακούσουμε και τους επιστήμονες που μιλάνε για ραγδαία πτώση της τεστοστερόνης στον άντρα τα τελευταία 50 χρόνια, τότε θα καταλάβουμε πως οι τωρινές ισορροπίες ανάμεσα στα δύο φύλα θα αλλάξουν κατά πολύ. Θέλω να δείξω την δύναμη της γυναίκας, θέλω να την εκθειάσω μέσα από τις εικόνες, αποφεύγοντας να την αποδώσω απλώς όμορφη και θελκτική. Με ενδιαφέρει πολύ το θέμα της σχέσης άντρα γυναίκας. Αυτή είναι και η κοινωνική πλευρά του έργου μου.

Ε.Δ.Ω. , Παρασκευή 9 Μαρτίου, 7μμ, και για μία μόνο ημέρα, Προφήτου Δανιήλ 18, Αθήνα, 10435, Στάση Μετρό Κεραμεικός.
http://www.elculture.gr/elcblog/article/vasmoulakis-201387

*φωτό: Σαλώμη & Βαπτιστής
ακρυλικό και λάδι σε χαρτί κολλημένο σε καμβά
95x135cm

Φανταστικές Ιστορίες από τη φάρμα των ζώων.

Βρε το μικρό Ντορή, τον ψηλό στο μπόι, τι του ‘μελλε να πάθει. Από Ντορής ο κούνελος είπε να αλλάξει νοοτροπία κι όνομα. Καθώς, οι φίλοι, του σφύριζαν το παιδικό τραγούδι, εκείνο το γνωστό «αχ, κουνελάκι ξύλο που θα το φας, μέσα σε ξένο περιβολάκι, τρύπες γιατί τρυπάς», θύμωσε και μεμιάς δράση ανέλαβε. Τώρα θα δείτε ποιος είμαι εγώ, είπε από μέσα του, άλλαξε το «κούνελος» και επιτόπου έβγαλε όλο το κομπόδεμα στο εξωτερικό. Άσπρη μέρα θα δει ο τόπος. Γιατί αποφάσισε να πάει στη διεθνή φάρμα των ζώων, και μάλιστα τον δέχτηκαν χωρίς την οντισιόν. Βέβαια, του μήνυσαν να φέρει φέτα. Όπως και να ‘χει, τον δέχτηκαν για το όνομά του, Ντορής δεν ήταν και λίγο πράγμα. Ντορής σημαίνει δόξα, σημαίνει χάρη. Πρώτο μπόι και από σόι. Και εκεί, θα εργαζόταν για το καλό της χώρας: θα έκανε διαφήμιση στην Ελλάδα και τα κινητά θα έπαιρναν φωτιά. Στη φάρμα των ζώων, θα ‘βλεπαν τι βεληνεκούς διαφημιστή έχασαν τα ζώα τα πατριωτάκια. Τόσα χρόνια τώρα! Όμως, παρόλο που τα σκέφτηκε όλα καλά, ένα δε λογάριασε: τον τύπο, τα ραδιόφωνα, την ψηφιακή Ελλάδα, την τοποθέτηση προϊόντων μέσα σε όλα τα άλλα. Και ενώ πήρε αυτή τη γενναία απόφαση, να ρίξει πέτρα πίσω του, στο περιβολάκι άλλες τρύπες να μην τρυπήσει, το πόθεν έσχες να μην τον αναζητήσει, δεν έβγαλε ο χριστιανός – mon dieu- ένα έκτακτο ανακοινωθέν, ότι την κάνει για τα ξένα, να πάει φραγκάτος και να τη δει φευγάτος, να διαδώσει την τρέλα του Οδυσσέα, τον ελληνικό πολιτισμό, τη μαγεία του ευ αγωνίζεσθαι, εκείνο το …αμύνεσθαι περί …πάτρης; Αυτό. Δεν το ‘κανε και ιδού τα αποτελέσματα. Γιατί στον τύπο, ξέρουν. Ανακαλύπτουν. Επιρρίπτουν. Και ποιος μπορεί να τα βάλει με όποιον ανακαλύπτει; Ούτε να τον κατονομάσει δεν μπορεί: πώς να τον πει; Ανακαλυψία; Ανακαλύπτορα; Δεν. Και ο «δειλιασμός» ακόμη, μπροστά σε όλα αυτά, τα φανταστικά ονόματα, πταίσμα είναι. Οπότε, λίγη συμπόνια δεν βλάπτει. Από τη συμπόνια στη σύμπνοια. Στην τελική, και οπτικά να το δεις, εύκολο: δεν θέλει πολλή δουλειά, ένα το όμικρον, από αριστερά πάει στα δεξιά. Και του τύπου, θα του περάσει. Με λίγη θέληση, Αγάπα με τζαμπί τζαμπί, να σ' αγαπώ σταφύλι να με φιλείς στο μάγουλο, να σε φιλώ στ' αχείλι. Κι έτσι ο Ντορής ο κούνελος, κάθε νύχτα, γράφει μια καρτ ποστάλ, στη διεθνή φάρμα των ζώων, ότι θα έρθει και να τον περιμένουν- αυτό είναι υπόσχεση-, προσθέτοντας κάθε φορά από μία νέα μαντινάδα, για να δείξει τον πλούτο της ελληνικής γλώσσας, που ως γνωστόν, υπό αυτές τις συνθήκες, η ποίηση δεν μεταφράζεται. Επειδή όμως, δεν εμπιστεύεται τα ελληνικά ΕΛΤΑ αλλά πιστεύει στην τηλεπάθεια, και στη δύναμη του οραματισμού, δεν στέλνει τις καρτ ποστάλ. Τις βάζει μπροστά στην εικόνα της Παναγίας και κλείνει τα μάτια- να, πάει λίγος καιρός που τέλειωσαν –ξανά-και οι επαναλήψεις από το «κλείσε τα μάτια» του Παπακαλιάτη-. Οπότε, ελπίζει στη δύναμη της θέλησης, ότι οι ειδήσεις και οι μαντινάδες από την Ελλάδα φτάνουν τηλεπαθητικά στο γκαζόν της Ευρώπης. Προφανώς. Αφού, ο Ντορής έχει διαβάσει τον Αντόρνο: τα προϊόντα της πολιτιστικής βιομηχανίας μπορούν να υπολογίζουν ότι θα καταναλωθούν άγρυπνα ακόμη και όταν οι άνθρωποι είναι αφηρημένοι. Αφηρημένος είναι και αυτός όταν κλείνει τα μάτια. Κι έτσι, το ευρωπαϊκό γκαζόν ρουζ, από τις καυτές ειδήσεις Αγάπα με τζαμπί τζαμπί, να σ' αγαπώ σταφύλι να με φιλείς στο μάγουλο, να σε φιλώ στ' αχείλι, στη Διεθνή φάρμα των ζώων ευγνωμονεί θερμά τον εμπνευστή χωρίς επώνυμο με αποτέλεσμα να του στέλνουν πολλά φιλιά, όσα και τα ευρώ που έμελλε να περισώσει, για την Ελλάδα προπαντός, πάντα στη βάση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της αρχής της ανωνυμίας…αφού ο Ντορής έτσι μεγάλωσε στη φάρμα, όλοι του ‘λεγαν είσαι χάρμα. Αν δεν τον πείραζαν, αχ, κουνελάκι ξύλο που θα το φας, μέσα σε ξένο περιβολάκι, τρύπες γιατί τρυπάς, τίποτε από αυτά δεν θα είχε γίνει. Γιατί την αγαπάει την Ελλάδα. Και τη φάρμα. Άλλο τώρα που στη δύση, τους έχει τάξει φέτα και μαντινάδα. Την αλλάζεις την Ελλάδα;

Διεπιστημονική ημερίδα στο Μπενάκη Πειραιώς, 10/3

Το Κατοχικό Δάνειο:επίκαιρo σε καιρούς κρίσης, 8/3

Ε Κ Δ Η Λ Ω Σ Η

Το Κατοχικό Δάνειο: μια επίκαιρη συζήτηση σε

καιρούς κρίσης

Πέμπτη 8 Μαρτίου 2012,

ώρα 6.00 μ.μ.



Νομική Σχολή Αθηνών, Σίνα 3

Αίθουσα 1, ισόγειο

ομιλητές
Μανώλης Γλέζος

Μιχάλης Λυμπεράτος
Ιστορικός, Πάντειο Πανεπιστήμιο

Αντώνης Μπρεδήμας
Καθηγητής Διεθνούς Δικαίου, Πανεπιστήμιο Αθηνών



συντονισμός
Σίσσυ Βελισσαρίου
Αντιπρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του
Ινστιτούτου ΝΙΚΟΣ ΠΟΥΛΑΝΤΖΑΣ

Το χρέος της Γερμανίας προς την Ελλάδα από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο επανέρχεται κατά καιρούς στην επικαιρότητα, συνοδευόμενο από ένα νέφος ψευδοϊστορικών αναφορών και ευσεβών πόθων, που συνήθως δημιουργούν περισσότερες συγχύσεις από όσες πληροφορίες προσφέρουν. Η οικονομική κατάσταση που έχει προκύψει στην Ελλάδα ως απότοκο της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης συμβάλει ώστε να έρχεται το ζήτημα και πάλι στην επιφάνεια, αποκτώντας πλέον μία εξαιρετικά κρίσιμη οικονομική και πολιτική σημασία. Παράλληλα, η στάση της γερμανικής κυβέρνησης στο ζήτημα των όρων παροχής δανείων προς την Ελλάδας καθιστά όλη τη σχετική συζήτηση πολύ περισσότερο ευεπίφορη σε μία καθόλου ψύχραιμη διεξαγωγή της.

Η πρόσφατη απόφαση του Δικαστηρίου της Χάγης περιόρισε το πεδίο των απαιτήσεων της Ελλάδας σε ό,τι αφορά τις πολεμικές αποζημιώσεις, αφήνοντας ανοιχτό μόνο το πεδίο της διεκδίκησης του υποχρεωτικού Κατοχικού Δανείου, το οποίο συνάφθηκε μεταξύ κατεχόμενης Ελλάδας και Κατοχικών Αρχών το 1942. Η προσπάθεια για διεκδίκηση των χρημάτων συναντά κατά καιρούς ως εμπόδια ισχυρισμούς νομικής και πολιτικής φύσης, μεταξύ των οποίων και το ότι η χώρα, διά του Κωνσταντίνου Καραμανλή, είχε παραιτηθεί παλαιότερα από αυτό το αίτημα.

Με σκοπό την διασαφήνιση των στοιχείων της υπόθεσης, το Ινστιτούτο ΝΙΚΟΣ ΠΟΥΛΑΝΤΖΑΣ διοργανώνει την εκδήλωση, με τίτλο «Το Κατοχικό Δάνειο: μια επίκαιρη συζήτηση σε καιρούς κρίσης». Θα παρουσιαστεί το ιστορικό πλαίσιο της σύναψης του Δανείου και το ιστορικό των διεκδικήσεων, η πολιτική και ηθική διάσταση που ενέχει το ζήτημα και θα αναλυθεί η νομική διάσταση του θέματος, δηλαδή τα επιχειρήματα που αντιτάχθηκαν, άμεσα ή έμμεσα, από τη Γερμανία προκειμένου να αμφισβητηθεί η υποχρέωση της για επιστροφή των δανεισθέντων και του ελέγχου της βασιμότητας αυτών των επιχειρημάτων.

Στο Αthens Gate Hotel, μια γιογκική γιορτή στήριξης

Κυριακή 18 Μαρτίου στις 17:00 στο Αthens Gate Hotel, η φιλανθρωπική γιογκική γιορτή, που θα πραγματοποιηθεί, θα είναι προς όφελος των παιδιών του Ιδρύματος Παιδικής Προστασίας Χατζηκυριάκειο.

Η συμμετοχή στη 2,5 ωρη εκδήλωση με Δυναμική πρακτική Άσανα, Μουσική & Κίρταν, θα βοηθήσει εμπράκτως παιδιά που το έχουν ανάγκη!

Στην εκδήλωση συμμετέχουν οι Sam Buddha (Alessandro Ortona), Βιβή Λέτσου από το Nysy Studio, Κωνσταντίνος Χαραντινιώτης από το Bhavana Yoga Center, Maja Zilih από το Athens Yoga Studio καθώς και οι μουσικoί Bhakti Age.

Πληροφορίες για την Δωρεά:

Κάθε άτομο κάνει μία δωρεά αξίας 10€*, αγοράζοντας ένα εισιτήριο για την εκδήλωση Good Karma Yoga Fest.

Τα χρήματα αυτά θα διατεθούν στο «Χατζηκυριάκειο» Ίδρυμα Παιδικής Προστασίας, για την αποκατάσταση των ζημιών του νεοκλασικού κτιρίου, που προκλήθηκαν με το σεισμό του 1999 και στεγάζονταν το Οικοτροφείο και οι Διοικητικές Υπηρεσίες.

Το κτίριο του Ιδρύματος πληγώθηκε σοβαρά και κρίθηκε ακατάλληλο για τη διαβίωση των παιδιών, με αποτέλεσμα τώρα να έχουν εγκατασταθεί σε καταυλισμούς λυομένων σπιτιών στον περιβάλλοντα χώρο.

*Καθώς ο αριθμός των θέσεων είναι περιορισμένος παρακαλούμε προμηθευτείτε τα εισιτήριά σας εγκαίρως από τις γραμματείες των σχολών.

Namaste,
Bhavana Yoga Center Team
Love Your Life!
τηλ. 210-3238133

6 φωνές, 6 γυναίκες στο Ινστιτούτο Θερβάντες, 8/3

Στο πλαίσιο της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας, η Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλων και η EUNIC Ελλάδος, με τη συμμετοχή του Βρετανικού Συμβουλίου, του Ινστιτούτου Θερβάντες και της Ισπανικής Πρεσβείας, του Ιταλικού Ινστιτούτου, του Σπιτιού της Κύπρου, της Νορβηγικής Πρεσβείας και του Νορβηγικού Ινστιτούτου Αθηνών, σας προσκαλούν στην παρουσίαση της συλλογής διηγημάτων

6 φωνές, 6 γυναίκες
την Πέμπτη 8 Μαρτίου 2012, στις 7.30 μμ.
στην αίθουσα εκδηλώσεων του Ινστιτούτου Θερβάντες
Μητροπόλεως 23, Αθήνα

Έξι γυναίκες συγγραφείς: Βανέσσα Γκέμπι (Βρετανία), Ρέα Γαλανάκη (Ελλάδα), Μάρτα Πεσσαροδόνα (Ισπανία), Ντάτσια Μαραΐνι (Ιταλία), Ρήνα Κατσελλή (Κύπρος), Αννέττε Μάττσον (Νορβηγία), κλήθηκαν να καταγράψουν τις δικές τους εμπειρίες, βιώματα και ιδέες πάνω στο θέμα της ισότητας των φύλων μέσα από τη ματιά μιας γυναίκας συγγραφέως από κάθε χώρα. Τα έξι ενδιαφέροντα διηγήματα που προέκυψαν από αυτή τη συνεργασία περιλαμβάνονται στην έκδοση που παρουσιάζεται την Παγκόσμια ημέρα της Γυναίκας.

Στην παρουσίαση θα παρευρεθούν και θα μιλήσουν οι: Βανέσσα Γκέμπι, Ρέα Γαλανάκη, Μάρτα Πεσσαροδόνα και Αννέττε Μάττσον.

Τη συζήτηση θα συντονίσει η δημοσιογράφος Μαίρη Αδαμοπούλου και θα προλογίσει η Μαρία Στρατηγάκη, Γενική Γραμματέας Ισότητας των Φύλων.

Θα υπάρχει σύγχρονη μετάφραση από τα Αγγλικά στα Ελληνικά και αντίστροφα.

Το βιβλίο θα μοιραστεί δωρεάν σε όσους παρακολουθήσουν την εκδήλωση και στη συνέχεια θα διατίθεται από τους διοργανωτές.


*Βιογραφικά των συγγραφέων
Η Βανέσσα Γκέμπι είναι από την Ουαλία, ζει με την οικογένειά της στη νότια Αγγλία και συγγράφει ως επί το πλείστον στο καταφύγιό της στην Ιρλανδία. Οι σύντομες ιστορίες της έχουν κερδίσει πολυάριθμα βραβεία και περιλαμβάνονται σε πολλές ανθολογίες. Επίσης γράφει, και ενίοτε εκδίδει, ποίηση. Το πρώτο της μυθιστόρημα Η Ιστορία του Δειλού (Bloomsbury), έγινε το Βιβλίο της Χρονιάς για τους UK Financial Times. Είναι η συγγραφέας δύο συλλογών με σύντομες ιστορίες. Λέξεις από μια Γυάλινη Φούσκα και Προειδοποίηση για Καταιγίδα –η Ηχώ της Σύγκρουσης (Salt Modern Fiction), και συνεργάτης συντάκτης στο ShortCircuit, Οδηγός στην τέχνη της Σύντομης Ιστορίας (Salt Publishing), ένα ανεπίσημο «αναγνωστικό», το οποίο συνιστάται για πολλά μαθήματα δημιουργικής γραφής. Διδάσκει δημιουργική γραφή γράφοντας ως ελεύθερη επαγγελματίας και ήταν απασχολούμενη συγγραφέας στο Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης το 2010.


Η Ρέα Γαλανάκη γεννήθηκε το 1947 στο Ηράκλειο της Κρήτης. Σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στην Αθήνα. Έχει εκδώσει μυθιστορήματα, διηγήματα, ποιήματα και δοκίμια. Ανήκει στα ιδρυτικά μέλη της Εταιρείας Συγγραφέων (το 1981). Έχει τιμηθεί δύο φορές με το Κρατικό Βραβείο (το 1999 για το μυθιστόρημα Ελένη ή ο Κανένας και το 2005 για τη συλλογή διηγημάτων Ένα σχεδόν γαλάζιο χέρι).

Επίσης, έχει τιμηθεί με το Βραβείο Πεζογραφίας Κώστα και Ελένης Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών (το 2003 για το μυθιστόρημα Ο Αιώνας των Λαβυρίνθων), με το Βραβείο «Νίκος Καζαντζάκης» του Δήμου HρακλείουKρήτης το 1987 και με το Βραβείο Αναγνωστών του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου το 2006 για το μυθιστορηματικό χρονικό Αμίλητα, βαθιά νερά. Το μυθιστόρημά της Ο βίος του Ισμαήλ Φερίκ πασά είναι το πρώτο ελληνικό βιβλίο που εντάχθηκε από την Ουνέσκο στην UNESCO Collection of Representative Works (1994), ενώ το Ελένη ή ο Κανένας διεκδίκησε το Ευρωπαϊκό Βραβείο «Αριστείον» μπαίνοντας στην τελική τριάδα των υποψήφιων έργων (1999). Έργα της έχουν μεταφραστεί σε δεκαπέντε γλώσσες: αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ισπανικά, ιταλικά, ολλανδικά, τσεχικά, βουλγαρικά, σουηδικά, λιθουανικά, τουρκικά, αραβικά, κινεζικά, εβραϊκά και αλβανικά. Συνεργάστηκε με τον σκηνοθέτη Θόδωρο Αγγελόπουλο, ως σύμβουλος στο σενάριο της τελευταίας του ταινίας Η άλλη θάλασσα.


Η Μάρτα Πεσσαροδόνα (MartaPessarrodona) είναι ποιήτρια, συγγραφέας δοκιμιογράφος, μεταφράστρια και θεατρική συγγραφέας. Υπήρξε Λέκτορας Ισπανικών στο University of Nottingham, στην Αγγλία και δημιουργός της έκθεσης και του σεμιναρίου «Η Ομάδα του Μπλούμσμπερυ» (El Grupo de Bloomsbury) (Βαρκελώνη, 1986). Θεωρεί ότι η ποιότητα της ζωής της βασίζεται στη σχέση της με μια σκυλίτσα και την ενασχόληση με ένα πολιτισμένο άθλημα (τένις και γκολφ). Αγαπά με πάθος ορισμένες πόλεις –Λονδίνο, Βερολίνο, Μπουένος Άιρες, Ζυρίχη και Ιερουσαλήμ– και συνηθίζει να ταξιδεύει συχνά, είτε ως Λέκτορας είτε ως ποιήτρια. Διαβάζει σε κάποιες γλώσσες (γερμανικά, αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά) και μελετά άλλες (εβραϊκά και πολωνικά). Λένε ότι είναι πολύ φίλη με τους φίλους της και μια αξιοπρεπής μαγείρισσα.
Πρόσφατα έχει δημοσιεύσει: Ποίηση: Poemes1969-2007, Antologia(2007) και Animalsplantes(2010). Διήγημα: (Quasi) totselscontes(2011). Βιογραφία: Mercè Rodoredaielseutemps(2005) που υπάρχει και σε ισπανική έκδοση: Mercè Rodoredaysutiempo(2007) και Donasses(2006). Δοκίμιο: França, 1939. Elprimerexilicatalà intel·lectualiartísc(2010) και L’exilivioleta που έχει κυκλοφορήσει ταυτόχρονα στην ισπανική έκδοση της ΜιρέιαΣουστ (MireiaSust): El exilio violeta. Escritoras y artistas catalanas exiliadas el 1939 (2010). Έχειμεταφράσει: Louis Althusser, Simone de Beauvoir, Quentin Bell, ανηψιόκαιβιογράφοτης Virginia Woolf, E. M. Fortser, Doris Lessing, SusanSontag, Virginia Woolf και άλλους.
Σήμερα εργάζεται σε μια ανθολογία ποιημάτων Versionesbíblicas(προσωρινός τίτλος). Το 1987 η κυβερνητική επιτροπή της Καταλωνίας της απένειμε το Creu de Sant Jordi. Το 2007 τιμήθηκε με το βραβείο PratdelaRiba για τα δημοσιογραφικά της άρθρα. Τέλος το 2011 έλαβε το Εθνικό Βραβείο Λογοτεχνίας, που χορηγείται από το Εθνικό Συμβούλιο των Τεχνών της κυβερνητικής επιτροπής της Καταλωνίας, ενώ, επίσης τον Απρίλη του 2011, εγκαινιάστηκε η «Βιβλιοθήκη Mira-solMartaPessarrodona», στο SantCugatdelVallès (Barcelona).


Η Ντάτσια Μαραΐνι γεννήθηκε στο Φιέζολε στις 13 Νοεμβρίου 1936. Η μητέρα της, Τοπάτσια, ήταν ζωγράφος. Ο πατέρας της, ΦόσκοΜαραΐνι ήταν εθνολόγος. Στα εικοσιένα της ίδρυσε, μαζί με άλλους, ένα λογοτεχνικό περιοδικό, τον Καιρό της Λογοτεχνίας και άρχισε να συνεργάζεται με περιοδικά όπως τα Σύγκριση, Νέα Επιχειρήματα και τον Κόσμο. Τη δεκαετία του ’60 εξέδωσε τα πρώτα της μυθιστορήματα: Οι διακοπές, Η εποχή της δυσφορίας, Εκ μνήμης, καθώς και θεατρικά κείμενα: Μαρία Στιούαρτ, Διάλογος μιας πόρνης με έναν πελάτη
της, Εξτραβαγκάντσα, Βικτώρια, πόρνη και συγγραφέας και Καμίλ. Στη Ρώμη συνάντησε τον Αλμπέρτο Μοράβια, ο οποίος το 1962 άφησε για αυτήν τη σύζυγό του και συγγραφέα ΈλσαΜοράντε. Το 1973 ίδρυσε, μαζί με τη Λου Λεόνε, τη ΦραντσέσκαΠάνσα, την ΜαρίκλαΜπότζιο, το θέατρο της Μανταλένα (Μαγδαληνή), το οποίο διοικούσαν και διεύθυναν γυναίκες.

Σημαντική Βιβλιογραφία
1968 – Ο σύζυγός μου, Εκβιασμός στο θέατρο και άλλες κωμωδίες
1972 – Αναμνήσεις μιας κλέφτρας
1975 – Γυναίκα σε πόλεμο
1980 – Η ιστορία της Πιέρα
1984 – Το τρένο για το Ελσίνκι
1985 – Νησάκι
1990 – Η μακρά ζωή της Μαριάννα Ουκρία
1991 – Ταξιδεύοντας με τα βήματα της αλεπούς
1993 – Μπαγκερία
1994 – Φωνές
1997 – Γλυκιά για τον εαυτό της
1999 – Σκοτάδι, το βιβλίο με παραμύθια Το πρόβατο Ντόλυκαι Η Πιέρα και οι δολοφόνοι
2004 – Περιστέρι


Η Ρήνα Κατσελλή (το γένος Σταύρου Χαραλαμπίδη) γεννήθηκε το 1938 και ζούσε στην Κερύνεια μέχρι την τουρκική εισβολή, τον Ιούλη του 1974, κατά την οποία αναγκάζεται να πάρει το δρόμο της προσφυγιάς, μαζί με όλους σχεδόν τους Έλληνες Κύπριους των κατεχομένων από τα τούρκικα στρατεύματα περιοχών της Κύπρου. Αποφοιτά από το Γυμνάσιο Κερύνειας, εντάσσεται στις τάξεις της ΕΟΚΑ για αποτίναξη της αγγλικής αποικιοκρατίας (1955-1959) και φυλακίζεται. Μετά την ανεξαρτησία της Κύπρου παντρεύεται, κάνει οικογένεια και γράφει συστηματικά μυθιστορήματα, θεατρικά έργα, βιογραφίες, λαογραφικές έρευνες, ποίηση. Το 1973 ιδρύει τις Εκδόσεις Χρυσοπολίτισσα.

Εκτοπισμένη στη Λευκωσία συνεχίζει να γράφει και να εκδίδει βιβλία, ενώ παράλληλα ασχολείται με την αγιογραφία και τα κυπριακά ξυλόγλυπτα. Η ενεργός ανάμειξή της στην πολιτική, μετά το 1974, τη φέρνει πρώτη Κυπρία γυναίκα βουλευτή στη Βουλή των Αντιπροσώπων, να εκπροσωπεί την κατεχόμενη από τα τουρκικά στρατεύματα επαρχία Κερύνειας (1981-1996). Είναι υπεύθυνη των εκδόσεων του Λαογραφικού Ομίλου Κερύνειας στο εκτοπισμένο Δημαρχείο Κερύνειας. Βραβεύτηκε τρεις φορές με το Κρατικό Βραβείο μυθιστορήματος, μια φορά με το Κρατικό Βραβείο μελέτης/δοκιμίου. Η Κυπριακή Δημοκρατία της απένειμε το Αριστείο Γραμμάτων και Τεχνών το 2010. Αρκετά βιβλία της μεταφράστηκαν στα Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά και Ρωσικά.

Η Αννέττε Μάττσον, γεννήθηκε το 1959 και μένει στο Μπέργκεν. Το πρώτο της βιβλίο, μια συλλογή από διηγήματα, δημοσιεύτηκε το 1997. Από τότε έχει γράψει συνολικά επτά βιβλία, συλλογές από διηγήματα και μυθιστορήματα που έχουν κυκλοφορήσει από τον νορβηγικό εκδοτικό οίκο Γύλενταλ. Γράφει για τις στενές προσωπικές σχέσεις, τις ανθρώπινες σχέσεις, για τα αδέρφια, τα παντρεμένα ζευγάρια, τους γονείς και τα παιδιά. Ενδιαφέρεται για τις σύνθετες καταστάσεις, τις περίπλοκες διασυνδέσεις που μπορεί να προκύψουν ανάμεσα σε ανθρώπους που συχνά πιστεύουν ότι γνωρίζουν τον εαυτό τους σε βάθος, αλλά που αντιλαμβάνονται ότι είναι πιο δύσκολο απ’ ό,τι νόμιζαν. Είναι μια συγγραφέας που την απασχολεί η ψυχολογία, και ένα άλλο θέμα που εξερευνά είναι η απώλεια. Μπορεί να είναι απώλεια με τη μορφή θανάτου κάποιου κοντινού προσώπου, μπορεί να είναι ρήξη ανάμεσα σε παντρεμένα ζευγάρια, αλλά μπορεί επίσης να είναι απώλεια σε ψυχολογικό επίπεδο, απώλεια αξιοπρέπειας, αυτοσεβασμού. Η αίσθηση της απώλειας είναι κάτι που έχει ισχυρότατη επίδραση στη συναισθηματική ζωή και μπορεί να προκαλέσει μεγάλες αλλαγές σ’ έναν άνθρωπο. Το μισό χρόνο της ασχολείται με το γράψιμο. Είχε την τύχη να πάρει αρκετές μεγάλες υποτροφίες από το Κρατικό ΄Ιδρυμα Καλλιτεχνικών Υποτροφιών. Εργάζεται επίσης ως καθηγήτρια γραφής σε μια ανοιχτή φυλακή. Επιπλέον είναι συντάκτης ενός περιοδικού που λέγεται Κράφτβερκ, όπου άνθρωποι με ψυχικές παθήσεις μπορούν να δημοσιεύουν κείμενά τους, ποιήματα και διηγήματα.

Η Kassandra του Sergio Blanco επιστρέφει...ως 24/3

Κάτι συμβαίνει ξανά στο Μπαρ «Άνθρωπος», στο Μεταξουργείο. «Cigarettes you want? Cigarettes…». Η Κασσάνδρα μιλά σε αλλοδαπίστικα αγγλικά. Όταν η στιγμή έρθει, κοτσάρει και τη μάσκα του Bugs Bunny...

Σε σκηνοθεσία δική της και της Ευαγγελίας Ανδριτσάνου, η Κασσάνδρα- Δέσποινα Σαραφείδου- με τα «αλλοδαπίστικα» αγγλικά, κυοφορεί μια μπαρόβια φρεσκάδα, χωρίς να χάνει τη λεπτή γραμμή ισορροπίας, ανάμεσα σε χιούμορ και ειρωνεία, σε μύθο και ιστορία.

Η Κασσάνδρα, που παραπονιέται ότι ούτε ο Ευριπίδης ούτε ο Σοφοκλής, της αφιέρωσαν από ένα έργο, είναι ένας «παραπονετικός λόγος» του Σέρχιο Μπλάνκο, στην απόπειρα να εγκαταστήσει νέους θεούς και δαίμονες, στις ζωές μας, δίνοντας υπόσταση σε νέους πυρήνες γραμμάτων. Εκεί που όλα και όλοι αφορούν στο θέατρο, πόσο μάλλον οι μετανάστες, οι άστεγοι, οι άνθρωποι με τα χαρτόκουτα. Αρκεί, να μη θαμπωθούμε από το λογικό φως, των δικών μας προκαταλήψεων, με κίνδυνο να μη μπούμε στο δικό τους φυσικό φως. Ο Σέρχιο με την Κασσάνδρα, δείχνει πώς η αλήθεια θα έμοιαζε με μέλι του ουρανού.

Συντελεστές:
Ερμηνεία: Δέσποινα Σαραφείδου
Σκηνοθεσία: Δέσποινα Σαραφείδου- Ευαγγελία Ανδριτσάνου
Επιμέλεια Κοστουμιών: Λουκία Μινέτου
Μουσική επιμέλεια: Βασίλης Τσόνογλου
Φωτογραφίες: Δημήτρης Γερακίτης
Μέχρι 24 Μαρτίου 2012
Παρασκευή και Σάββατο στις 21.00
Μπαρ Άνθρωπος

Μεγ. Αλεξάνδρου και Γιατράκου 19

*Δίνεις 10€, γελάς 60'.