Ακρόαση για άντρες ηθοποιούς-θεατρολόγους

Ο πολυχώρος πολιτισμού «διέλευσις» ετοιμάζει την performance: «ΜΗΤΡΟΚΤΟΝΙΑ: Η συμβολική της στην Ηλέκτρα του Σοφοκλή» και ζητά δύο άντρες ηθοποιούς-θεατρολόγους 20-35 ετών και 40+ ετών για να λάβουν μέρος στην performance και να ερμηνεύσουν κάποιες σκηνές από την Ηλέκτρα στους ρόλους του Ορέστη και του παιδαγωγού αντίστοιχα.

Οι πρόβες θα ξεκινήσουν τον Σεπτέμβρη. 

Η παράσταση θα παιχτεί τον μήνα Νοέμβρη.

βιογραφικά στο e-mail: dieleusis@gmail.com 

Τηλ. επικοινωνίας: 2108613739 

Οι ενδιαφερόμενοι που θα επιλεχθούν θα πραγματοποιήσουν συνάντηση με την υπεύθυνη του πολυχώρου, ηθοποιό, θεατρολόγο και σκηνοθέτη της performance κ. Χρυσάνθη Κορνηλίου για περαιτέρω συνεννοήσεις. 

Πολυχώρος Πολιτισμού «διέλευσις» Λέσβου 15 & Πόρου, Κυψέλη, 112 56, Αθήνα 

Τηλ.: 210 86 13 739

«Η Ηλέκτρα στη Βοσνία», 11 Ιουλίου, ώρα 21.00

Θεατρική παράσταση με τίτλο: «Η Ηλέκτρα στη Βοσνία» οργανώνει το Τμήμα Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Ryerson του Καναδά, αύριο, Τετάρτη 11 Ιουλίου, ώρα 21.00 στο Μουσείο Ιστορίας - Παλαιό Πανεπιστήμιο (Θόλου 5 και Κλεψύδρας , Πλάκα)

Παρουσίαση βιβλίου Ο ΧΩΡΟΣ ΣΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΣΚΕΨΗ

Το Ινστιτούτο ΝΙΚΟΣ ΠΟΥΛΑΝΤΖΑΣ και οι εκδόσεις νήσος 

διοργανώνουν εκδήλωση για την παρουσίαση του βιβλίου 

της Ντίνας Βαϊου και του Κωστή Χατζημιχάλη 

Ο ΧΩΡΟΣ ΣΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΣΚΕΨΗ 

Πέμπτη 12 Ιουλίου 2012, ώρα 7.30 μ.μ. 

Νέο αμφιθέατρο «Άλκης Αργυριάδης» 

Κεντρικό κτήριο Πανεπιστημίου Αθηνών (Προπύλαια) 

 Πανεπιστημίου 30 

Για το βιβλίο θα μιλήσουν:

 Αθηνά Αθανασίου, 

επίκουρη καθηγήτρια, Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας, Πάντειο Πανεπιστήμιο 

Παύλος Κλαυδιανός, 

οικονομολόγος, δημοσιογράφος, μέλος της εκδοτικής ομάδας της εφημερίδας Η Εποχή 

Αριστείδης Μπαλτάς, 

ομότιμος καθηγητής, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο 

 Ελένη Πορτάλιου, 

καθηγήτρια της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, δημοτική σύμβουλος στο Δήμο Αθηναίων με την Ανοιχτή Πόλη 

Την εκδήλωση θα συντονίσει ο Χάρης Γολέμης, διευθυντής του Ινστιτούτου ΝΙΚΟΣ ΠΟΥΛΑΝΤΖΑΣ

La Commune Grecque, Πειραιώς 260, 9-10/7

La Commune Grecque 

Πειραιώς 260, 

Γκαράζ Η΄ 9-10 Ιουλίου 

Συντελεστές: Σύλληψη- σκηνοθεσία: Σάκης Παπακωνσταντίνου 

Δραματουργική επεξεργασία: Λουίζα Αρκουμανέα 

Σκηνικά-φωτισμοί: Σταύρος Παπαγιάννης 

Kίνηση: Αννέτα Κουβελιώτη 

Βίντεο: Χάρης Λαλούσης 

Μουσική: Ευθύμης Θεοδόσης 

Παίζουν: Μάνος Βακούσης, Ναζίκ Αϊδινιάν, Δημήτρης Δημητρόπουλος, Άρτεμις Ιωάννου, Έλενα Κωνσταντινίδου, Άρης Λάσκος, Δήμητρα Μητροπούλου, Ελένη Μπέη, Νίκος Ντάλας, Μαριάνθη Παντελοπούλου, Ιάσων Παπαματθαίου, Στέλιος Παρρής, Ντομένικα Ρέγκου, Νίκος Σεβαστόπουλος, Νίκη Σερέτη, Νεκτάριος Σμυρνάκης, Μαρία Καστάνη, Χάρις Συμεωνίδου, Αγγελική Τόμπρου, Παντελής Φλατσούσης 

Φαντασίωση ή πραγματικότητα; Εργάτες, άνεργοι, άστεγοι και μετανάστες έχουν βγει στους δρόμους διεκδικώντας το τέλος της αδικίας και της εξαθλίωσης. Επιτέλους, μια αληθινή επανάσταση στην Ελλάδα, την οποία κανένας δεν μπορεί να σώσει και όπου η ζωή έχει γίνει εφιαλτική. 

Βασισμένη στην ταινία «La Commune (Paris, 1871)» του Peter Watkins, η παράσταση διερευνά τη δυναμική μιας εξέγερσης: πρόκειται τελικά για μια σπατάλη ενέργειας, μια δύναμη εκτόνωσης, που τελειώνει όταν εξαντλείται η οργή; 

Yπάρχει χώρος για επανάσταση μέσα στη σύγχρονη «κοινωνία του θεάματος» ή μήπως η επανάσταση είναι καταδικασμένη να κάνει διάλογο μόνο με τον εαυτό της; 

Oι άνθρωποι μιλάνε. Και είναι σαν να το κάνουν για πρώτη φορά. Ή μάλλον σαν να ακούγονται για πρώτη φορά. Γιατί επί της ουσίας δεν λένε τίποτε καινούργιο. «Θέλουμε δουλειά... Πεινάμε… Θέλουμε να είμαστε αξιοπρεπείς... Ελεύθεροι… Να αποφασίζουμε για τη ζωή μας... Δεν αντέχουμε άλλο. Αρκετά!.. Θέλουμε να ζήσουμε!». Ξανά και ξανά και ξανά τα ίδια αιτήματα. Από το 1871 ως σήμερα ελάχιστα έχουν αλλάξει. 

«Αυτό που χρειάζεται πάνω απ’όλα είναι ν’ απελπιστούν οι άνθρωποι από τον εαυτό τους και από την κοινωνία. Από αυτή τη σφαγή των ελπίδων θα γεννηθεί μια Ελπίδα ματωμένη και ανελέητη: γίνεται κανείς αιώνιος, αρνούμενος την επιθυμία να διαρκέσει» έγραφαν οι σουρεαλιστές το 1928 στο περιοδικό Grand Jeu. 

Δύο ρεπόρτερ κυκλοφορούν ανάμεσά τους καταγράφοντας τα αιτήματα των εργαζομένων, των φτωχών γυναικών, των αστέγων, των ανέργων, των εξαθλιωμένων που συνιστούν πλέον τον πυρήνα και όχι το περιθώριο της κοινωνικής μάζας. Ο κόσμος απαντάει, πότε με ενθουσιασμό και πότε με καχυποψία: «θα τα δείξετε αυτά τα πλάνα;» τους ρωτάει μια γυναίκα. «Πότε θα μιλήσετε για την πραγματικότητα;» συμπληρώνει μια την άλλη. «Δελτία ειδήσεων» παρεμβαίνουν στη σκηνική δράση παρουσιάζοντας τα γεγονότα μέσα από το φίλτρο της κυρίαρχης τάξης, που αντιμετωπίζει την επανάσταση ως ενοχλητική αναταραχή γεννημένη στους κόλπους των «αναρχικών» και των «ξένων», εχθρών της εθνικής μας ενότητας. 

Η επανάσταση είναι, οφείλει να είναι, διαρκής. Κι ας τελειώνει άδοξα, κι ας μένει ανολοκλήρωτο το έργο της πολλές φορές. Θραύσματα και μονόλογοι, ο Μαρξ και οι «Δώδεκα Πίθηκοι», το πνεύμα της Κομμούνας του Γουότκινς, σουρεαλιστικά μανιφέστα, βλέμματα που συσπειρώνονται, φωνές που επιτέλους ενώνονται σε ένα κολλάζ που απλώνεται στην Αθήνα του αύριο. Εδώ και τώρα, κάτι θυμωμένο προσπαθεί να ανατείλει μέσα από το χάος.

Tout va bien: Sous ce "seuleil'' de la solitude...

Comme chaque année le festival d' Athènes constitue pour la société grecque et ses citoyens des codes culturels sui generis leur permettant, sous forme de systèmes conceptuels, de confirmer la médiation entre nature et culture. 

Cette médiation entre nature et culture devient très claire dans la pièce Tout va bien d' Alain Buffard, qui a été présentée par 8 danseurs dans le cadre du festival. Choix vraiment exceptionnel pour sa direction, car ce projet de pièce chorégraphique aborde les questions de l'assujettissement, du conditionnement, de l'aliénation et de l'émancipation d’ un aspect hybride. Donc, on a la possibilité de parcourir l' histoire de notre identité sans frontières en reconnaissant et surpassant les stéréotypes développés par la société du spectacle qui provoquent du malaise dans la vie contemporaine. 

Logiquement parlant, ces stéréotypes manifestent les effets néfastes de la culture occidentale qui a créé un langage de la solitude individuelle, selon lequel on est tous de plus en plus sous ce ''seuleil'' de la solitude, c' est-à-dire sous un soleil sans lumière. 

Nigger, nazi, rifle, kathiki: ces mots parlent de l' autre. L' autre qui supprime, l' autre supprimé. En effet, comme il est déjà cité par Jacob Rogozinski, dans son livre Le moi et la chair- Introduction à l' ego-analyse, éditions du Cerf, Paris 2006- "loin d' être un continuum, une masse compacte et sans faille, le champ d' immanence se présente donc comme un terrain stratifié, divisé en plusieurs couches qui se superposent. Mais chacune de ses strates appartient à l' immanence, manifeste à sa manière la présence vivante du moi à lui-même: en chacune d' elles, ce qui donne coïncide avec ce qui est donné”. 

Dans la pièce Tout va bien d' Alain Buffard le travail en équipe nous fait voir seulement un corps étranger. Il y a une chair, la chair primordiale qui en conte des belles. Mais de l' autre côté, cette histoire scandaleuse, cette Histoire de l' œil a besoin de tous les caractères afin qu' elle puisse se dérouler dans l' esprit. Alain Buffard sait comment profiter de sa conception chorégraphique pour mener les danseurs à se collaborer et nous présenter ce jeu conceptuel découvert par un artiste qui veut montrer que la vie sauvage est la vie sociale. C' est la vie où les masques tombent, certes, à propos des noms. 

La langue contre toute espérance, le "seuleil" du langage contre l' autre, c' est ce que le titre ironique Tout va bien pose en question en nous faisant voyager entre nos sentiments divers, de la condition chaude à la condition froide, avec la musique intelligemment et efficacement sélectionnée. Vraiment quelque chose pour porter en nous sa signature... 

Tout va bien, 29/06/2012 festival d' Athènes

Sarah Sze, Victoria Miro Gallery until 11 August 2012

Victoria Miro is delighted to announce an exhibition of new work by Sarah Sze, her second solo show with the gallery. Characteristic of Sze's expansive practice, the exhibition will comprise several interrelated installations - conceptual constellations of everyday objects. Over both floors, Sze's latest body of work re-imagines the gallery as a kind of laboratory where processes of observation, examination, and exploration are in progress.
In the lower gallery, a series of discrete works serve as accumulated evidence of a project - each sculpture it's own portable, temporary site, a complex system marking a location with an individual, precisely choreographed gesture.
In the upper gallery, from across a darkened expanse a single, illuminated large-scale installation becomes an archaeology of its own: an elaborate concave assemblage seemingly captured in a moment of either construction or ruin. Preoccupied with conceptions of how we continually locate ourselves within space, Sze's works unfold as investigations of the psychological, and even emotional, understandings of our environment. We are always finding ourselves in space, oscillating between orientation and disorientation, and with each location we experience accompanies an evolving history. In the works, references to instruments of measure and mapping are drawn, as are the worlds they strive to ascertain. The act of looking prompted by Sze's intricately constructed sculptures and the detail of her materials is underscored here as a unique, yet shared, encounter with place: a moment of discovery, a remnant of an experience.

Biographical information: 

Sarah Sze will represent the United States of America at the 55th Venice Biennale in 2013. Sze has exhibited internationally, with solo presentations at MUDAM, Luxembourg (2012); Asia Society, New York (2011-2012); Musée d'Art Moderne et d'Art Contemporain, Nice, France (2011); Baltic Centre for Contemporary Art, Newcastle, UK (2009); Maison Hermès Forum, Tokyo (2008); Malmö Konsthall, Sweden, (2006); Whitney Museum of American Art, New York, (2003); Walker Art Center, Minneapolis (2002); Fondation Cartier in Paris (1999); Museum of Contemporary Art, Chicago (1999); and ICA London (1998). Recent permanent installations include Still Life with Landscape (Model for a Habitat), The High Line, New York and The Distances Where Magnets Pull, University of California, San Francisco, both (2011). Sarah Sze was born in Boston in 1969 and currently lives and works in New York.

http://www.victoria-miro.com/exhibitions/_430/ 

Call for proposals: new vision on the Balkan

Call for proposals: new vision on the Balkan Incentive Fund for Culture   

A unique opportunity to rethink the Balkan Incentive Fund for Culture (BIFC) in the Balkan region. ECF and the Open Society Institute (OSF) invite organisations in the Balkans to bring forward inspiring proposals for establishing and developing the BIFC in the region, building on the legacy of BIFC and exploring new opportunities for partnerships. 

They are interested in new views on how the BIFC could develop in the region to best serve the aspirations and needs of the professional arts and culture sector in the Balkan region. 

Make sure to submit your application by the deadline of 31 August 2012. 

http://www.eurocult.org/news/3124/?utm_source=MailingLijst&utm_medium=e-mail&utm_campaign=26-06-2012 

Εκδήλωση για τον Fernando Pessoa, 4/7 στις 7μμ.

ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ Μεταφράζοντας θέατρο, 3/10-5/12

ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΘΕΑΤΡΙΚΗΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗΣ 

Μεταφράζοντας θέατρο: Μονόλογος & Διάλογος, οι μορφές επικοινωνίας με τους θεατές 

 Έναρξη: 03 Οκτωβρίου 2012 

Μετά την επιτυχία του Α΄&Β΄ κύκλων Εργαστηρίων Θεατρικής Μετάφρασης αγγλόφωνης δραματουργίας (Απρίλιος – Ιούνιος 2010 & Σεπτέμβριος – Νοέμβριος 2010) το Ελληνικό Κέντρο του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου διοργανώνει νέο κύκλο μαθημάτων που θα διεξαχθεί από τις 3 Οκτωβρίου έως τις 5 Δεκεμβρίου 2012. 

Το εργαστήριο θα καθοδηγήσει η γνωστή μεταφράστρια Χριστίνα Μπάμπου-Παγκουρέλη. Σκοπό της δράσης αυτής του Ελληνικού Κέντρου του Δ.Ι.Θ. αποτελεί η μύηση στο δημιουργικό κόσμο της θεατρικής μετάφρασης, με βασικό εργαλείο είδη διαλόγων και μονολόγων από την αγγλόφωνη δραματουργία.

Οι ενδιαφερόμενοι καλούνται να αποστείλουν βιογραφικό σημείωμα και δείγμα μεταφραστικής γραφής από προκαθορισμένο κείμενο έως τις 6 Σεπτεμβρίου 2012. Οι θέσεις είναι περιορισμένες και το τμήμα θα προκύψει μετά από επιλογή των υποψηφίων. Όσοι έχουν παρακολουθήσει κάποιον από τους δύο κύκλους των σεμιναρίων δεν χρειάζεται να στείλουν δείγμα μεταφραστικής γραφής.

Διάρκεια: 10 εβδομάδες Έναρξη: Τετάρτη 3 Οκτωβρίου 2012 (και κάθε Τετάρτη 17.30 – 20.00) Γλώσσα μετάφρασης: Από αγγλικά σε ελληνικά
Κόστος: 250 ευρώ & 200 ευρώ για τα μέλη του Ε.Κ.Δ.Ι.Θ.

Αποστολή βιογραφικών και δείγμα μετάφρασης του κείμενου που ακολουθεί: Έως 6 Σεπτεμβρίου 2012 στο office@hellastheatre.gr

*Ακολουθεί βιογραφικό σημείωμα της Χριστίνας Μπάμπου-Παγκουρέλη και απόσπασμα από θεατρικό έργο το οποίο θα πρέπει να αποσταλεί μεταφρασμένο μαζί με το βιογραφικό σας σημείωμα.

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΜΠΑΜΠΟΥ-ΠΑΓΚΟΥΡΕΛΗ
Γεννήθηκε το 1956 στην Αθήνα. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει μεταφράσει μυθιστορήματα και διηγήματα των Τζ. Κόνραντ, Πωλ Μπόουλς, Τζέιν Μπόουλς, Β.Σ. Νάιπουλ (Βραβείο Νόμπελ 2001). Για το θέατρο, το ραδιόφωνο και την τηλεόραση έργα των: Ου. Σαίξπηρ, Κ. Μάρλοου, Τζ. Γουέμπστερ, Τ. Ότγουεϊ, Τ. Γ. Μπάυρον, Ε. Άλμπυ, Σ. Μπέκετ, Α. Έικμπορν, Σ. Μπέρκοφ, Ε. Μποντ, Σ. Ο’ Κέιζυ, Μ. Κριμπ, Κάρυλ Τσέρτσιλ, Ε. Γουόλς Κ.Ντουράγκ, Μ.Φρέιν, Α. Ρ. Γκέρνυ, Μπεθ Χένλυ, Ν. Λαμπιούτ, Χ. Πίντερ, Ν. Σίλβερ, Μ. Μακντόνα, Ντ. Στόρεϊ, Τ. Γουερτενμπέικερ, Ου. Μπ. Γέιτς, κ.α. Έχει συνεργαστεί με το Εθνικό Θέατρο, το Κ.Θ.Β.Ε., το Θέατρο Τέχνης, το Θέατρο του Νότου, τον Θ.Ο. Κύπρου, τα ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Καλαμάτας, Ρούμελης και Βέροιας, την Πειραματική Σκηνή Τέχνης Θεσσαλονίκης, και με πολλά άλλα θεατρικά σχήματα και ομάδες. Από το 2002 έως το 2012 που ανέστειλε τη λειτουργία του, δίδασκε θεατρική μετάφραση στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Μετάφρασης (ΕΚΕΜΕΛ). Έχει επίσης δώσει σειρά σεμιναρίων στην Κύπρο και τη Θεσσαλονίκη. Διατέλεσε πρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου (2001-2006), και αντιπρόεδρος της Εκτελεστικής Επιτροπής του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου ΙΤΙ – UNESCO (2008-2011).

ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΡΟΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ 

DOCTOR: Now, what seems to be your problem?
WOMAN: I won’t pay this. (Waves bill)
DOCTOR: Won’t pay what, I’m sorry.
WOMAN: Won’t pay this.
DOCTOR: Well, let’s see what it is. (Takes bill) Now, what’s the problem here?
WOMAN: The problem is that it’s outrageous. I had an appointment with you for four-thirty and you took me after six…
DOCTOR: Well, surely, you must realize…
WOMAN: No, no, I realize nothing of the sort. What makes you think that your time is more valuable, that my time is less valuable than yours? If you made an appointment you should keep it.
DOCTOR: (Pause) Mrs. Rubin, look.
WOMAN: No, you look. I’m alright. I’m fine, but people out there, there are worried people out there. Sitting, who knows how long, and you keep them there, they’re waiting on your pleasure. (Pause) DOCTOR: It isn’t for my pleasure…
WOMAN: Then what it is for then?
DOCTOR: Mrs…
WOMAN: Eh…? Now, what are two hours of my time worth? To you, obviously nothing.
DOCTOR: There are economic exigencies.
WOMAN: Are there?
DOCTOR: Yes, there are.
WOMAN: And what are they? (Pause) What are they? What you think entitles you to treat people like cattle and then charge them like that?