International Festival-Fair in Bovec:July 6 - 12, 2009

THEATRE METHODS 09

Between Tradition and Contemporaneity: Bovec (Slovenia)

July 6-12, 2009

REGISTRATION
"TM" is the opportunity to demonstrate your performance, workshop or work-in-progress and to attend numerous events of the programme! You are welcome to take part in the festival as a Presenter or a Participant!

FOR PRESENTERS AND SPEAKERS
Presentation formats:
• performance (not requiring special technical conditions) • workshop/master class • work in progress • reading/lecture• any other way of demonstration to the presenter’s discretion.

SUBMISSION GUIDELINES
The presentation proposal should be sent to globtheatre@gmail.com and should include the following documents:
• Letter of motivation including the festival title and dates describing the purpose of application (at least one sentence) • Detailed CV • Brief biography (max 100 words) • Title and format of presentation• Brief overview of presentation (max 250 words)• Head shot and additional photo materials• CD/DVD (should be sent by post).

All documents of a presentation proposal should be sent in one email as attachments:

text documents should be sent in Word format, photo materials should be sent in JPG format.

Please note that "TM" does not imply opportunity of a one-day tour - the event is aimed at new international contacts, creative exchange and communication. Important condition and valuable aspect of the festival is that performers and theatres presenting works at the festival participate in the whole programme from the first to the last day - attending the festival workshops, performances and other events.

Registration fee for Presenters/Speakers
The fee with accommodation in shared twin room:

750 EUR if payment is made before March 6th.

870 EUR if payment is made before March 13th.
The fee covers attendance of all events of the festival programme, six nights of hotel accommodation in shared twin room (two persons share one room), two meals per day (breakfast and lunch), tea/coffee breaks and farewell buffet.

The fee with accommodation in single room:

850 EUR if payment is made before March 6th.

970 EUR if payment is made before March 13th.

The fee covers attendance of all events of the festival programme, six nights of hotel accommodation in single room, two meals per day (breakfast and lunch), tea/coffee breaks and farewell buffet.

For IUGTE Members - 20% discount.

REGISTRATION FOR PARTICIPANTS

Candidates should send a detailed CV and a brief letter of motivation to globtheatre@gmail.com stating the title, dates and country of the event. Places are limited. The registration will be closed once the group is full.

Participation Fee
The fee with accommodation in shared twin room:

360 EUR if payment is made before March 6th.

460 EUR if payment is made before March 13th.

The fee covers attendance of all events of the festival programme, six nights of hotel accommodation in shared twin room (two persons share one room), two meals per day (breakfast and lunch), tea/coffee breaks and farewell buffet.

The fee with accommodation in single room:

480 EUR if payment is made before March 6th.

580 EUR if payment is made before March 13th.

The fee covers attendance of all events of the festival programme, six nights of hotel accommodation in single room, two meals per day (breakfast and lunch), tea/coffee breaks and farewell buffet.

For IUGTE Members - 20% discount.

Links:
http://www.artuniverse.org/projects/fest.reg.php

Οι στίχοι, το άστυ και τα κατάστιχα: τι μένει;

Από το βιβλίο του Ρενέ Ζιράρ Εξιλαστήριο Θύμα, των εκδόσεων Εξάντας –μια εξαιρετική πραγματικά μελέτη του ανθρωπολόγου που ανατρέχει στις αρχαίες τραγωδίες για να καταδείξει το λογισμικό της βίας, θεμιτής και αθέμιτης- διαβάζω, στη σελίδα 69, το ακόλουθο απόσπασμα:

‘‘η διπλή και ενιαία φύση του αίματος, δηλαδή της βίας, εξεικονίζεται στον Ίωνα του Ευρυπίδη. Η βασίλισσα Κρέουσα σκέφτεται να εξοντώσει τον ήρωα με τη βοήθεια ενός τρομερού φάρμακου: δύο σταγόνες από το αίμα της γοργόνας. Η μία σταγόνα είναι θανάσιμο δηλητήριο, η άλλη θεραπευτικό φάρμακο. Τότε ο πρεσβύτης ρωτάει τη βασίλισσα:

ΚΡΕΟΥΣΑ: Ο θάνατος που άδειασε τις φλέβες αφήνει μία σταγόνα.
ΠΡΕΣΒΥΤΗΣ: Σε τι χρησιμεύει;
ΚΡΕΟΥΣΑ: Γιατρεύει τις αρρώστιες και δίνει ζωή.
ΠΡΕΣΒΥΤΗΣ: Το άλλο αίμα τι κάνει;
ΚΡΕΟΥΣΑ: Κτείνει. Είναι ο ιός από τους δράκοντες της γοργόνας.
ΠΡΕΣΒΥΤΗΣ: Τις έχει μαζί αυτές τις σταγόνες ή χωριστά;
ΚΡΕΟΥΣΑ: Χωριστά. Ποιος βάζει μαζί το κακό με το εσθλό;’’

Περνώντας από την οδό Τζαβέλα, όπου υπάρχουν ακόμη κάποιοι στίχοι και γράμματα, η ίδια η σήμανση ‘‘οδός Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου 15 ετών’’ στο διάβα των λεπτών, ενώ κατηφορίζω τον πεζόδρομο, αφήνει διάφορες σκέψεις για τη σχέση, η οποία συνδέει τη μνήμη και το άστυ, καθόσον ένας δρόμος μπορεί να συμβολοποιηθεί και να κατανοηθεί ως ένας τόπος της συλλογικής μνήμης. Η επισήμανση ότι η δολοφονία του εφήβου με ονοματεπώνυμο δεν πρέπει να λησμονηθεί, εγγράφεται στο δημόσιο χώρο μέσα από τη σήμανση, αντιπροσωπεύοντας την ανάγκη των πολιτών να θυμούνται και ανακοινώνοντας επ’ αόριστον την υπόσχεση να διατηρηθεί η ανάμνηση, η οποία, όταν έρχεται στο νου, συνιστά ένα παράδειγμα σύγκρουσης και βίας.

Αυτή η βία, όπως ο Ζιράρ έχει καταδείξει, δεν απαντάται ποτέ είτε ως θεμιτή είτε ως αθέμιτη, αλλά υποβόσκει στην ψυχοσύνθεση του ατόμου, έχοντας ένα διπλό πρόσωπο σαν τον Ιανό, το θεό Άνι, ο οποίος για τους Ετρούσκους ήταν ο θεός των ενάρξεων και των διαβάσεων. Εφόσον το λογισμικό της βίας έγκειται στη σύνθεση του θεμιτού και του αθέμιτου στοιχείου-κινείται στον άξονα του θεμιτού όταν επινοεί λογικές αιτίες για να παροξυνθεί και στον άξονα του αθέμιτου όταν στρέφεται αδιακρίτως εναντίον όλων-,είναι προφανές ότι συσχετίζεται με το παράδοξο, υπό την έννοια ότι οι αιτίες, ανέκαθεν μπορούσαν, και μπορούν, ακόμη, να επινοηθούν.

Ερμηνεύοντας τη συγκεκριμένη εκδήλωση βίας από την πλευρά των αστυνομικών, τη νύχτα του Αγίου Νικολάου, ανακύπτει το εξής ερώτημα: ήταν τυχαίο που οι αστυνομικοί ήταν δύο; Φυσικά και όχι. Ανατρέχοντας εκ νέου στον Ζιράρ, αυτή τη φορά μεταπηδώ στις σελίδες 102-103, αντιγράφω: ‘‘πίσω από τους διδύμους αχνοδιαγράφεται το κακοποιό ιερό στο σύνολό του, ιδωμένο σαν μια πολύμορφη και συνάμα εξόχως ενιαία δύναμη’’. Δεν είναι τυχαίο που παραθέτω το συγκεκριμένο ισχυρισμό του ανθρωπολόγου, καθώς, στα πλαίσια της κοινής ένδυσης, εφόσον οι αστυνομικοί φορούν στολές, έχουν τη δυνατότητα να διαφοροποιούνται μεν από τους πολίτες και να διδυμοποιούνται δε μεταξύ τους.

Υπό το καθεστώς του κοινού επαγγέλματος, η σκόνη της καταστροφής εγείρει το ανάστημά της όταν υπάρχουν συνωμότες να ασπαστούν το μυστικό της. Διότι, ποια θα ήταν η αξία του μυστικού, εάν δεν υπήρχε έστω κάποιος που θα βρισκόταν στην πλεονεκτική θέση να το γνωρίζει; Στην περίπτωση του ειδικού φρουρού, βέβαια, υπήρξαν και οι μάρτυρες, ενώ ο εν ψυχρώ πυροβολισμός που προσδίδει στο επεισόδιο ένα νόημα αντιστοιχίας με τη σχέση βίας και εξουσίας, δείχνει ότι ο έφηβος αντιμετωπίστηκε από το φρουρό ως ένα εξιλαστήριο θύμα, το οποίο απειλούσε την ηρεμία της κοινότητας, δηλαδή της γειτονιάς των Εξαρχείων. Στην πραγματικότητα, όμως, ο φρουρός κατέστη το θύμα των πράξεών του, καθώς μετά την καταδικαστέα πράξη του, η κοινότητα, στην οποία ανήκε, έσπευσε να διαχωρίσει τη θέση της, εξορίζοντάς τον και οδηγώντας τον, τον ίδιο, στη θέση του αποδιοπομπαίου τράγου.

Τέλος, μέσα σε αυτήν την υπόσχεση να θυμόμαστε το κακό, υποβόσκει η αίσθηση ότι όλοι αδιακρίτως έχουμε υπάρξει θύματα. Και το ‘‘θύμα’’, όπως διαβλέπει ο Ζιράρ, ‘‘δεν πρέπει να λησμονήσει πλήρως ούτε το αρχικό αντικείμενο ούτε τη διολίσθηση που οδηγεί από αυτό το αντικείμενο στο πραγματικά σφαγιασμένο θύμα, ειδάλλως δε θα υπήρχε υποκατάσταση και το θύμα θα έχανε τη λειτουργικότητά του’’. Στο μέλλον του δρόμου που ο Αλέξης άφησε πίσω του, αντί να αρνούμαστε τη βία με τρόπο αφηρημένο, είναι αναγκαίο να την υποβάλλουμε σε κριτική για να αντιληφθούμε πως δεν είναι ξένη σε καμία όψη της ανθρώπινης ύπαρξης.

Girard Réné Το εξιλαστήριο θύμα. Η βία και το ιερό, εκδόσεις Εξάντας, Αθήνα 1991

http://www.exandasbooks.gr/2001catalog.html

Fashion + Accessories Recycling

H μη κερδοσκοπική οργάνωση ANCE διοργανώνει εργαστήριο επαναχρησιμοποίησης υλικών για την κατασκευή κοσμημάτων, αξεσουάρ και ρούχων κάθε Σάββατο (12:30 – 15:30) στου Ψυρρή (Οδός Μιαούλη 15α, στον 2ο όροφο).

Ανακυκλώστε χρησιμοποιημένα ρούχα
Ανταλλάξτε υλικά και ιδέες
Μάθετε να φτιάχνετε δικά σας μοναδικά χειροποίητα κομμάτια
Αποκτήστε προσωπικό στυλ χωρίς να χρυσοπληρώνετε τις «μάρκες»
Σταματήστε να επιβαρύνετε το περιβάλλον (και την τσέπη σας).

Εγγραφές μέχρι 28 Φεβρουαρίου 2009 - Έναρξη 7 Μαρτίου 2009

Για δηλώσεις συμμετοχής και περισσότερες πληροφορίες,

τηλ. 210-8215343 ή 210-8215044.


* Στον ίδιο χώρο διοργανώνονται μαθήματα Tango Argentino (κάθε Δευτέρα 19:00-21:00), Yoga (κάθε Τετάρτη 19:00-20:30) και Salsa (κάθε Παρασκευή 19:30 – 21:30).

*η φωτογραφία είναι από την έκθεση Χρατς, η οποία παρουσιάστηκε το 2007 στο Μουσείο Μπενάκη της οδού Πειραιώς.

POST CABARET Party!

Το εμπορικό κέντρο New Bios απλώνεται σαν κισσός μες στην πρωτεύουσα και κατασπαράσσει καθημερινώς νέα τετράγωνα του πολεοδομικού ιστού. Θαρρείς και πρόκειται για μια ολόκληρη εμπορική πόλη που απέδρασε απ’ το μέλλον. Οι εργαζόμενοι στο εμπορικό κέντρο New Bios δίνουν λόγο μόνο στα εταιρικά δικαστήρια και υπακούουν μόνο στο καταστατικό λειτουργίας της εταιρίας. Στα θεμέλια του New Bios κρύβεται ένας άλλος κόσμος. Κάτω από τη λουστραρισμένη επιφάνεια υπάρχει η διεστραμμένη εκδοχή της που στηρίζει το μεγαλείο του Πάνω Κόσμου.Οι εργαζόμενοι που υποκύπτουν σε αλλεπάλληλα παραπτώματα, καταδικάζονται και πέφτουν όλο και πιο βαθιά, σε υπόγεια όπου η ακραία εκμετάλλευση βασιλεύει.

Λοιπόν; Ποιος χαρακτήρας θα θέλατε να είστε, αν καταδυόσασταν στο 13ο Υπόγειο; Μια sexy χορεύτρια, ένας μποέμ μουσικός, ένας αδίστακτος μπράβος, μια εργάτρια β΄ κατηγορίας, μια πόρνη πολυτελείας, ένας πάμπλουτος εκμεταλλευτής, ένας εκκολαπτόμενος επαναστάτης;

Ελάτε σήμερα, Παρασκευή, 20/2 στις 23:00 στο Booze Cooperativa (Κολοκοτρώνη 57, upstairs), σε μια βραδιά που δραπέτευσε από τις σελίδες του πρώτου μυθιστορήματος του Βαγγέλη Μπέκα.

ΤΟ 13οΥΠΟΓΕΙΟ
του Βαγγέλη Μπέκα
http://barouak.blogspot.com/

εκδόσεις Μπαρτζουλιάνος
http://www.bartzoulianos.com/

Haute Tension 05.03.09-31.03.09

Haute Tension, is the title of the new art & technology exhibition of C o s t i s, at the Gallery Lola Nikolaou in Thessaloniki, during the month of March 2009.

Art critic Pierre Restany wrote about his work :Costis continues his adventure , today it leads to the atmospheric electric universe and the referential, allusive and poetical consequences which such an intrusion implies. It is obviously an intrusion to enter the domain of lightning and thunder. Costis identifies with Prometheus, he appropriates fire and shapes it according to his wishes. The results are fascinating. Lightning defines itself as an electrical output in the atmosphere. It can be distinguished by the quality of its brightness. It can be sinuous, arborescent or even form a system of halos as heat waves do. Lightning, according to Costis, is in every way synthetic. It is mental because it belongs to probabilities of the elaboration of an electronic programme, its random emergence is akin to the same probability in perception that we are able to acknowledge as on this copper sheet on which the light of the electronic output is engraved.

The probability of the image is conceived by us as a demonstration of non-being - as opposed to being. According to Hegel's definition, non-being is the intermediate position between being and nothingness which relieves the hypertrophy of the 'self' and creates a random openness to fanciful poetry, to rational speech. LCostis' fantasy is always recuperated under the sign of 3=1. It is no longer simulacrums of faces that are challenged, but electric alternances. Costis' recent work called 3=1 stages linear elements forming with tremors a visual and illuminating trinity. Fantasy, is also an explosive game, a game with thunder, a game with all the spectacular elements in an ethereal fire. I think that Costis' behaviour is a profession of great modesty regarding the problem he is confronting. And in some way, this modesty identifies with a certain exorcism. The sky's anger doesn't start in vain and one doesn't risk playing with lightning for no reason. And I don't think that Costis - primary technology helped him tame lightning - draws a vain glory of it. I have never felt so strongly such respect toward manipulated energy containing such a fundamental discourse.

Costis knows very well that he can overtake this energy from the sky and the cosmos to assimilate and integrate it in a poetical discourse. He also knows that he isn't the owner, he is only the inspired «renter» who acknowledges this invisible cosmic and nevertheless omnipresent energy that surrounds us. Being aware that energy is the basis of every expression of language and most of all the basis of all the criteria of definition, of sensitivity- acts autonomously.

This sensitivity which is ours, and the demonstration of our identity is only a minute part in cosmic energy. Once again it is lent to us, we don't own it. So we are responsible for that loan and it is the quality of responsibility in our awareness that Costis wants to underline permanently with the expression of his electrical language. I think there is in this attitude a great love of humanity, and a great hope regarding the great alchemy of the world with its redemption and salvation. According to traditional alchemy lightning occurs at the term of the igneous way, the determining element in the planetary salvation and the philosophers' stone, the demonstration announcing the catalysis by fire changing lead into gold and producing the world's final salvation. We are no doubt too rational as we only notice in this electric approach the search of a poetical and probably illusory Grail. But this kind of illusion is particularly necessary for us, it helps us live, without giving us false illusions of being better.

All of Costis' exhibition appears as a great metaphor of energy. A metaphor with enough symbolical references for it to open on to a moral universe.



A new book has been produced to accompany the exhibition, it documents significant lightning works and electropoems of Costis,written from Thanassis Moutsopoulos,edited by Plethron,Athens,Greece.



Exhibition supported b:A.Hourmouzios & M.Papaioannou Foundation.

Haute Tension
Art Gallery Lola Nikolaou
52 , Tsimiski st.GR -546 23 Thessaloniki


Phone: + 30 2310 240 416Fax: + 30 2310 240 417


Contact: Lola Nikolaou
lnik@otenet.gr


www.artopos.org/artists/costis


05.03.09 - 31.03.09 Tu,Th,Fr, ... 12:00 - 20:00We, Sa, ... 12:00 - 15:00

Χωρίς αυλικούς

Φυλάξου από κόλακες αυλικούς
Απ’ τη δάδα της ησυχίας επί των σχεδίων
Επιφυλάξου γερμένος καταγής
Με την ένοχη ψυχή διάττοντα διαβήτη
Κάτω απ’ το στυφό φως ενός φεγγίτη
Δικά σου τα αυτοσχέδια ολόγιομα φεγγάρια
Παπαρούνες, πιρούνια και πάχνη
Κοίτα, κοιτούν διαγώνια τις κνήμες σου
Μέσα από τον τρύπιο γραμμένο φράχτη
Οι πόλεις ελεύθερα ανοίγουν στον κόσμο
Όταν μια σημύδα ο αέρας σημαδεύει
Εσένα αψέντι της φράσης μέσα στη φύση
Στις συγκρούσεις ρισκάροντας
Ανέκαθεν να φυλάς το φαρμάκι
Την αγωγή από τα κερασμένα του χρόνου
Όπως το παιδικό φάρμακο με τη φυσαρμόνικα
Μη χάνεις τις μνήμες της άλωσης ή ωριμότητας
Μακριά από καθοδηγητές και ξένες αρμονίες
Από τώρα και στο εξής τις λέξεις ή τον αέρα σου
Οι αυλικοί δεν θέλουν να βλέπουν γραμμένο
Να διαβάζουν από δεύτερη θέση
Το όραμα που υπάρχει
Επιθυμητά ρεαλιστικά
Χωρίς αυλικούς όμως ποιοι κυβερνήτες
Δεν θα απαιτούσαν από τους καθρέφτες
Να λαλήσουν
Ποιοι δεν θα απαιτούσαν από εσένα
Λίγη ακόμα λακ και κολακεία
Με αυλικούς λοιπόν μπορείς να είσαι εσύ

“Bodies” in the mood for knowledge

Μετά τη Νέα Υόρκη και το Λας Βέγκας, η διεθνούς φήμης έκθεση “Bodies” αποτελεί γεγονός και στην Αθήνα. Τα εκθέματα της έκθεσης, τα οποία προέρχονται από Κινέζους, θα βρίσκονται στο Γκάζι-Πειραιώς 100- μέχρι τον Μάιο. Πρόκειται για αληθινά ανθρώπινα σώματα που παρουσιάζονται στην ολότητα τους ή ανά μέρη. Αυτά έχουν διεξοδικά διαχωριστεί και διατηρηθεί μέσω μιας πρωτοποριακής διαδικασίας. Κατανεμημένα σε διαφορετικές αίθουσες, μας προσφέρουν τη δυνατότητα να παρατηρήσουμε από κοντά το σκελετικό, μυϊκό, αναπαραγωγικό, αναπνευστικό, κυκλοφορικό καθώς και άλλα συστήματα του ανθρώπινου σώματος.

Τα δείγματα των ανθρώπινων σωμάτων της έκθεσης, είναι διατηρημένα με μια επαναστατική τεχνική που ονομάζεται Πολυμερής Συντήρηση. Με αυτή τη διαδικασία, ο ανθρώπινος ιστός διατηρείται μόνιμα με τη χρήση υγρής σιλικόνης που, μετά από ειδικές επεξεργασίες, στερεοποιείται. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ένα δείγμα, διατηρημένο έως και το κυτταρικό επίπεδο, αναδεικνύοντας με αυτό τον τρόπο την πολυπλοκότητα των οστών, των μυών, των νεύρων, των αιμοφόρων αγγείων και των οργάνων. Ένα ολόκληρο ανθρώπινο σώμα μπορεί να χρειαστεί μέχρι και ένα χρόνο για να ετοιμαστεί.

Αυτή η εμπειρία για τον Δρ. Ray Glover, Επίτιμο Καθηγητή Ανατομίας και Μοριακής Βιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν και Ιατρικό Διευθύνοντα Σύμβουλο της έκθεσης, ενέχει μια ‘‘ανεκτίμητη εκπαιδευτική σημασία’’, καθώς ‘‘για αιώνες, μόνο η ιατρική κοινότητα μάθαινε για τις εσωτερικές διεργασίες του ανθρώπινου σώματος από τη μελέτη των αληθινών ανθρώπινων σωμάτων. Τώρα, με την έκθεση “Bodies” δίνεται και στο ευρύ κοινό η ευκαιρία να αποκτήσει μια βαθύτερη γνώση πάνω στην ανατομία και στις λειτουργίες του ανθρώπινου σώματος.” Είναι μόνο εκπαιδευτικό και γνωστικού ενδιαφέροντος, λοιπόν, το ζήτημα;

Δεν πιστεύω ότι η έκθεση θα αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τον εαυτό τους. Στη σύγχρονη εποχή, υπό το καθεστώς της ταχείας, παγκόσμιας αγοράς, ο άνθρωπος αναγκάστηκε να υποβάλει τον εαυτό του σε μια διαρκή αξιολόγηση. Στα πλαίσια αυτών των αξιολογικών προθέσεων, είναι προφανές ότι το χρήμα είναι εγκατεσπαρμένο παντού, συνιστώντας την αιτία για τη διατήρηση και τη μεθόδευση της βίας. Ο άνθρωπος πλέον μετρά την αγάπη με όρους ενός ανταλλακτικού συμβολαίου, μετρά τον πόνο μέσα από τη μεθόδευση της αξιολόγησης, ώστε να προστατευτεί από το κακό. Τελικά, το μόνο που κατορθώνει είναι να φορά μια αδιάβροχη μάσκα προστασίας, ώστε, όταν βγαίνει στην επιφάνεια, το γυαλί να είναι θολό και να μη βλέπει τίποτε. Διότι, ποτέ δεν καταδύθηκε αληθινά και δεν αναμετρήθηκε με τις σκοτεινές δυνάμεις της ψυχής του. Και πώς αυτοί οι συλλογισμοί συνδέονται με την παρούσα έκθεση που έχει ήδη υποδεχτεί 11 εκατομμύρια επισκέπτες ανά τον κόσμο;

Η παγκόσμια επιτυχία αυτής της έκθεσης έγκειται στην προθεσιακότητα η έκθεση να επωμιστεί την αξία της γνώσης και να την προβάλει ως κίνητρο για αξιοποίηση. Η γνώση ως αξία πλέον αντικαθίσταται από την αξιοποιήσιμη γνώση, κατά συνέπεια από την ποσοτικοποιημένη γνώση, ενώ η επιστήμη που διανοίγεται για και προς το ευρύ κοινό, συντελεί στην ιδέα ότι η πληροφορία καλό είναι να εξαπλώνεται. Η ηθική, η οποία είχε αρχικά απεμπλακεί από την επιστήμη, έρχεται να την ανταμώσει ξανά. Αυτή η διακλάδωση πιθανότατα συνιστά ένα ύστερο φαινόμενο μιας πιο ντελικάτης επεξεργασίας.

Καθόσον η λειτουργία της εντύπωσης εκλαμβάνεται με όρους ποσοτικούς, αναζητούμε τελικά αυτό που θα μας εκπλήξει περισσότερο, θα μας ανοίξει τα μάτια και θα το παρατηρούμε επίμονα, ώστε μόνο τότε να μπορούμε να του υποσχεθούμε την κατάφασή μας, ότι θα το θυμόμαστε και την επόμενη ημέρα. Επομένως, στη σύγχρονη εποχή ο μεγάλος ντόρος εξεικονίζεται στο αντικείμενο που μαγνητίζει και παραγνωρίζει την κλιμακωτή πορεία των αισθήσεων που μπορούν να μας οδηγήσουν σε έναν άλλο, εκ βαθέων μαγνητισμό. Εδώ, a priori ο μαγνητισμός είναι η causa prima όλων των πραγμάτων και αυτό δεν είναι παρά ένα γοητευτικό παράδοξο.

Ωστόσο, το φιλοπερίεργο μάτι δεν μπορεί να αγνοήσει την έκθεση. Και είναι σημαντικό σε λίγες ώρες να έχουμε διαβάσει και δει τόσα πολλά πράγματα για το ανθρώπινο σώμα. Αντιγράφω κάποιες από τις βιαστικές, κυματιστές μου σημειώσεις, οι οποίες θα μπορούσαν να ενδείκνυνται και ως απαντήσεις σε ερωτήσεις τηλεπαιχνιδιών:

1. Από το μηριαίο οστό μπορεί να υπολογιστεί το ύψος του ανθρώπου.
2. Τα μικρότερα οστά του σώματος είναι τα ακουστικά ορτάρια: η σφύρα, ο άκμονας και ο αναβολέας.
3. Οι πρώτοι δύο σπόνδυλοι της σπονδυλικής στήλης, ο άτλας και ο άξονας, επιτρέπουν στο κεφάλι να γνέφει και να περιστρέφεται.
4. Τα μωρά έχουν 300 οστά, οι ενήλικες 206.
5. Ο σκελετός του χεριού μας αποτελείται από 27 οστά. Φάλαγγες ονομάζονται τα οστά των δακτύλων.
6. Οι μεγαλύτεροι μύες είναι αυτοί των γλουτών, εκ των οποίων ο ραπτικός μυς είναι ο μακρύτερος μυς του σώματος.
7. Οι εγκεφαλικές κοιλίες, που διανέμουν και διαχειρίζονται τις πληροφορίες ενώ κοιμόμαστε, περιέχουν εγκεφαλονωτιαίο υγρό (ΕΝΥ), και ο ανθρώπινος εγκέφαλος αποτελείται σε ποσοστό 80% από νερό, ενώ μας ‘‘επιβαρύνει’’ με 1,4 κιλά (3 λίβρες).
8. Η τεχνική που χρησιμοποιήθηκε για τις αρτηρίες από τον Κινέζο γιατρό Hwang Ti, ονομάζεται λήψη εκμαγείου (corrosion casting) και φαίνεται στη φωτογραφία.

Credits:
H έκθεση “Bodies” πραγματοποιείται υπό την Αιγίδα του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων, εκπρόσωπος του οποίου παρίσταται στην έκθεση, παρέχοντας συναφείς πληροφορίες για το θέμα των μεταμοσχεύσεων και της δωρεάς οργάνων στους ενδιαφερομένους. Για παράδειγμα, έμαθα ότι για να ξεκινήσουν οι διαδικασίες για τη δωρεά οργάνων, πρέπει ο ασθενής να βρίσκεται στην εντατική, ενώ για να εγκριθεί το αίτημα, απαιτείται η άδεια και από τον κοντινότερο συγγενή.
H έκθεση “Bodies” διοργανώνεται με τη συνεργασία της «Τεχνόπολις» του Δήμου Αθηναίων και τελεί υπό την Αιγίδα του Δήμου Αθηναίων και του Πολιτισμικού Οργανισμού του Δήμου Αθηναίων.

Ώρες Λειτουργίας:
Η έκθεση θα λειτουργεί καθημερινά από τις 10:00 το πρωί μέχρι τις 20:00, από Κυριακή μέχρι και Πέμπτη,

και από τις 10:00 το πρωί μέχρι τις 22:00 το βράδυ, την Παρασκευή και το Σάββατο.

Οι τιμές των εισιτηρίων διαμορφώνονται ως εξής: Γενική Είσοδος: 16€ Ενήλικες άνω των 65 ετών: 14€ Παιδιά (4 έως και 13 ετών): 12€ Γκρουπ (άνω των 10 ατόμων): 10€Σχολικά γκρουπ: 8€ Οικογενειακό έως και 5 άτομα (2 ενήλικες και έως 3 παιδιά): 44€

Σημεία προπώλησης: Ticket House Αθήνας (Πανεπιστημίου 42, εντός της στοάς, τηλέφωνο επικοινωνίας: 210 3608366) καθώς και στα ταμεία της «Τεχνόπολις» του Δήμου Αθηνών, Πειραιώς 100. Για αγορές online: http://www.ticketpro.gr/ .

Επίσης:
http://www.bodiesinathens.gr/
http://www.prxi.com/prxi.html για την εταιρεία Premier Exhibitions, Inc
http://www.bodiesrevealed.com/index-home.html
http://www.bodiesrevealed.com/index-process.html

Πιο αργά

Δείχνει οικεία τώρα
Πιο ηλιόλουστη στο μπλε τετράδιο
Μέσα στα δικά σου νευρικά γράμματα
Η θεωρία που καλείσαι να συλλάβεις
Συλλαβίζοντας το απόσπασμα
Σαν να πέφτει ο πυρετός απ’ το βιβλίο
Το κείμενο ολοταχώς δικαιώνεται
Ένα νεύμα από το νόημα πιάνεις
Ο λύκος που πίνει γάλα στο χιόνι
Σου χαμογελά με μεγάλο πόνο
Λιμάροντας τα κρύα νύχια στο άσπρο τοπίο
Συνομιλεί με έναν χιονάνθρωπο στο ταβάνι
Αποκλεισμένο από έναν ιστό αράχνης
Λίγο πιο μετά η δύση του ήλιου
Απ’ την περιγραφή μέχρι τη γραφή
Συμπτώματα μικτών θέσεων
Ματιάζουν το θαρραλέο αίσθημα
Αν έχεις κοπεί κοπιάζοντας να μάθεις
Απ’ το αιχμηρό κείμενο
Αλήθειες
Έχω φυλάξει ένα γεράνι
Για σένα
Με κόκκινες μικρές ανάσες
Αυτό τουλάχιστον ισχύει

Vegetable Orchestra: Falling into collective music

A snap view: an interview to drink like a snap, eat like a carrot …

What was the zero point? How you know each other and how you created Vegetable orchestra?

(Ernst Reitermaier) The vegetable orchestra started in the year 1998, when a group of artists joined together to create a music performance for a small festival. We found so many sound possibilities for vegetable instruments, that we continued inventing instruments and researching vegetable sound since then.

How did you decide to make sound out of vegetables?

(Susanna Gartmayer) As soon we realized that there are endless possibilities in producing sound only with vegetables.

Judging from the outcome to be different from other music orchestras, this is a political act. Is your intention to propose a manifesto of divine simplicity into music?

(Ernst Reitermaier): No, we don't want to propose a manifesto; we simply want to prove that music does not HAVE to be about virtuosity and expensive instruments.

Have you thought to perform a show in the open air market at night?

(Susanna Gartmayer): No.

What do you think of the communication between art (music) and space?

(Ernst Reitermaier): Of course, the context is very important, not only for our music, but for every kind of music.Underground culture and poetry can transform spectators into spectactors.

Do you feel that you give a social message to people apart from that of music?

(Susanna Gartmayer) Yes, we are also a social project. This is also about working all together.

(Nikolaus Gansterer): Together we form a collective of artists and musicians who are on the one hand active in various fields of artistic production (from design to architecture to sound poetry to video and installation art...) but on parallel levels we are all sharing the interest to make music with vegetables. The research on the possibilities of turning actually plants into something audible is still our core fascination!

Since our foundation in 1998 we organized ourselves rather horizontal thus new ideas for compositions, innovations for the instruments and decisions are made and taken in the group. Saying that the process from coming up with an idea to actually having a result can take some time but is then somehow internally "grown".

Talking about the transformation from spectator to spectactor I want to point out that we always serve a vegetable soup after the concert to the audience. This is a special moment in our show as the audience is then invited coming close to the stage and having the possibility to gaze at the instruments, have a chat with us and thereby tasting our instruments with yet another sense.

I still remember your energy at Synch festival in Athens. If it had not been for vegetables, what else would you like to use/ highlight?

(Joerg Piringer) Actually it could really be anything. It was more or less a random decision to use vegetables. So it's not our intention to higlight vegetables, it's all about music.

Any plans to come to Greece/ Athens again?

(Ernst Reitermaier) There are no concerts scheduled at the moment for Greece, but we would love to play there again!

Where would you like to be the last day of the world?

(Joerg Piringer) Don't know, when is the last day of the world? Which world?

If you were painters, would you be expressionists?

(Joerg Piringer):Some of us are indeed painters/visual artists and they don’t orient themselves on any school of art.

Definitely Vegetable Orchestra represent something out of the box. As they make sound out of ordinary vegetables, by the use of carrot flutes, pumpkin basses, leek violins, leek-zucchini-vibrators, cucumberophones and celery bongos, any concert- they give- is a real experience for the audience.

Taste more?

Links:
http://www.vegetableorchestra.org/
http://www.youtube.com/watch?v=hpfYt7vRHuY
http://www.gemueseorchester.org/ http://www.gemueseorchester.org/sound/gemueseorchester_cd2_cut01.mp3

Ζακ Λακάν: Η διδασκαλία μου, εκδ. Εκκρεμές

Υποπτεύεσαι κάποια ξένα βιβλία – και ξένα βιβλία είναι αυτά που δεν έχεις γνωρίσει διαβάζοντας- για το ότι περιέχουν λέξεις και αλήθειες με τη σκέψη – ή υπό τη σκέπη- των οποίων στο παρελθόν μπορεί να έχεις ωριμάσει συντροφιά με μια πιτζάμα και έναν καφέ ελληνικό αλλά τώρα οι επιπρόσθετοι συλλογισμοί γι’ αυτά τα ασυνόδευτα δέματα επιστροφής- για αυτές τις διεκδικούμενες αλήθειες- θα σε εμπλέξουν πιο βαθιά στη διδασκαλία τους, ώστε να αναρωτηθείς για την ύπαρξη ή τη μη ύπαρξη του ορθού λόγου. Δεν μπορείς να είσαι πια αθώος και ώριμος μαζί.

Υποπτεύεσαι τα βιβλία όπως θα υποπτευόσουν ένα ξένο έγκλημα ακριβώς επειδή έχεις βρεθεί στη σκιά του, έχεις βρεθεί στην ίδια ή σε παρόμοια θέση να το διαπράξεις. Και ποιο είναι το έγκλημα στη μεταμοντέρνα εποχή των μεγάλων πολιτισμών μεν και των αποχετευτικών δικτύων δε; Το γλωσσοκεντρικό ή υπέρτατο έγκλημα είναι να ξεκινήσεις να μιλάς από μια επιθυμία και να καταλήξεις να πεις κάτι άλλο από αυτό που σκέφτηκες αρχικά ορμώμενος από αυτήν την επιθυμία, η οποία στη διαδρομή διακορεύτηκε και διατυπώθηκε ως άλλη, ως παράταιρη. Τι όνομα θα δίναμε σε μια τέτοια διακορευμένη επιθυμία;

Η διδασκαλία μου του Ζακ Λακάν, που μόλις κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Εκκρεμές, είναι ένα από αυτά τα περιπετειώδη βιβλία για την ιστορία του ασυνείδητου ως γλώσσα, του υποκειμένου εκφοράς και της ψυχαναλυτικής εμπειρίας. Η εισαγωγή του Ζακ-Αλέν Μιλέρ, ο οποίος προβαίνει σε δέκα παρατηρήσεις σχετικά με τη διδασκαλία του Λακάν, είναι σημαντική, ώστε να ανέβουμε στον κορμό της πιο αυθεντικής ψυχαναλυτικής σκέψης μετά τον Φρόιντ. Πιο σημαντική, ωστόσο, είναι η προσπάθεια να εμβαθύνουμε στα κείμενα, ανατρέχοντας στην ίδια την πηγή, στον ίδιο τον Λακάν και όχι σε άλλους που τυχόν τον παρερμήνευσαν. Το βιβλίο αυτό, σε εξαιρετική, ρέουσα, μετάφραση της Νασίας Λινάρδου-Μπλανσέ και του Ρεζινάλντ Μπλανσέ, δίνει την ευκαιρία να γνωρίσουμε τις διαλέξεις που ο Ζακ Λακάν έδωσε στη Λυών, στο Μπορντώ και στο Στρασβούργο στα έτη 1967 και 1968, ως γραπτά πλέον κείμενα από τα οποία διαφαίνεται η σημασία στη γλώσσα και στη σεξουαλική ζωή ως ερμηνεία της αλήθειας.

Διαβάζοντας το βιβλίο, δεν μπορώ παρά να ταυτιστώ με το χιούμορ του Ζακ Λακάν, όταν επισημαίνει στον διαφωνούντα, φαινομενολόγο Ανρί Μαλντινέ, ότι ο διπλός μονόλογος ‘‘δεν αφορά αποκλειστικά τους φιλοσόφους. Το ίδιο συμβαίνει και ανάμεσα στους συζύγους’’. Γελώ επίσης όταν ο Λακάν απαντά ‘‘κρατώ το υποκείμενο για να σας κάνω να μιλάτε’’ στον Ζακ Ντεριντά, ο οποίος διαφωνεί με το να αποκαλείται ως υποκείμενο το ασυνείδητο δομημένο σαν γλώσσα. Αναμφισβήτητα πρόκειται για ένα βιβλίο που μπορούμε να διαβάσουμε και να ξαναδιαβάσουμε παρατηρώντας μέσα από το κείμενο το προφορικό καθεστώς με τις συνήθειες και τις αναφορές του ενός ψυχαναλυτή που αν και έζησε από το 1901 έως το 1981, εξακολουθεί να ηγείται της ψυχανάλυσης ιδωμένης στα πλαίσια του θεσμού αλλά και της εμπειρίας.

Από τα βιβλία πάντα προσλαμβάνουμε ένα προσωπικό νόημα. Στα πλαίσια αυτού του νοήματος, συγκρατώ την παρότρυνση του Λακάν ‘‘προσπαθήστε να παίξετε με την ορθογραφία’’, καθώς είναι όπως ο ίδιος τονίζει ‘‘ένας ορισμένος τρόπος χειρισμού του διφορούμενου που δεν είναι καθόλου μάταιος’’. Εδώ, θυμάμαι τον Σταντάλ, που περιέγραφε την ανορθογραφία ως την ‘‘ορθογραφία του πάθους’’. Προσπαθώντας, λοιπόν, να ακολουθήσω την παρότρυνση του Λακάν, αλλά και αδυνατώντας να ξεφύγω από τα λογοπαίγνια, εφόσον γνωρίζουμε ότι ζούμε με αλλά και μέσα από το θάνατο της ύπαρξης, της γλώσσας και των λέξεων, επανέρχομαι στο πρώτο ερώτημα που έθεσα στην αρχή: Τι όνομα θα δίναμε σε μια διακορευμένη επιθυμία; Εφόσον η επιθυμία έμεινε περιφερόμενη, ως ηλίθια – στο λεξικό Μπαμπινιώτη η λέξη ‘‘ηλίθιος’’ αναφέρεται ότι πιθανόν προέρχεται από το ρήμα ‘‘ηλάσκω’’ που σημαίνει περιφέρομαι- εφαρμόζοντας την ανορθογραφία στη συγκεκριμένη λέξη, θα απαντούσα ότι η διακορευμένη επιθυμία δεν μπορεί παρά να είναι ‘‘υλίθεια’’, δηλαδή ύποπτη για τον έλεγχο που ασκεί η ύλη στον εαυτό της και εξαρτώμενη από τη θεία παρέμβαση, η οποία συνιστά την διαστρέβλωση της κρυφής αλήθειας και της εν δυνάμει ειλικρίνειας μέσα από την ορατή ομολογία.

Ζακ Λακάν: Η διδασκαλία μου, Εκδόσεις Εκκρεμές, Αθήνα Φεβρουάριος 2009.

Εκδόσεις Εκκρεμές:
τηλ-fax. 210 - 82 20 006, 210 - 32 13583
www.ekkremes.gr
ekkremes@ekkremes.gr

*την Παρασκευή 13.02.09 στις 19.30 , στο auditorium του Γαλλικού Ινστιτούτου, Σίνα 31, ο Jean-Pierre Deffieux, ψυχαναλυτής και μέλος της Σχολής Φροϋδικού Αιτίου (Γαλλία), θα δώσει διάλεξη με αφορμή την έκδοση του βιβλίου.

Ένας φανταστικός διάλογος για τα νιάτα και το θάρρος

Καναρίνι: Και τώρα; Εσείς δεν μυρίζετε.
Ψεύτικα Λουλούδια: Μένουμε για πάντα νέα.
Καναρίνι: Κελαηδώντας κάποιος μένει νέος.
Ψεύτικα Λουλούδια: Τα φτερά που χάνει του λείπουν.
Καναρίνι: Έχει το χρόνο να τα αναπληρώσει.
Ψεύτικα Λουλούδια: Ποτέ δεν θα είναι σίγουρος.
Καναρίνι: Χρειάζεται πάντα θάρρος.
Ψεύτικα Λουλούδια: Το πάντα δεν ισχύει.
Καναρίνι: Ισχύει όσο και το ποτέ.
Ψεύτικα Λουλούδια: Ας μη λέμε πάντα και ποτέ λοιπόν.
Καναρίνι: Χρειάζεται θάρρος. Αυτό μόνο.
Ψεύτικα Λουλούδια: Εμείς δεν θέλουμε να χάσουμε τα νιάτα.
Καναρίνι: Τότε δεν θα ωριμάσετε.
Ψεύτικα Λουλούδια: Η αλήθεια ωριμάζει, όχι τα ψέματα. Αυτά κρύβονται μόνο.
Καναρίνι: Και είστε ικανοποιημένα από τη ζωή σας;
Ψεύτικα Λουλούδια: Ποια ζωή; Από καιρό θα είχαμε μαραθεί αλλά μας αποξήραναν.
Καναρίνι: Σας λείπει το άρωμα.
Ψεύτικα Λουλούδια: Με τον καιρό όλα συνηθίζονται. Κι αυτά που δεν υπάρχουν.
Καναρίνι: Συνήθεια και συμβιβασμός συνυπάρχουν.
Ψεύτικα Λουλούδια: Μας μιλάς και κοιτάς ευθεία. Δεν έχει κάμερες εδώ.
Καναρίνι: Συνυπάρχουν… Κοιτώ ευθεία επειδή είμαι αφηρημένος. Σκέφτομαι.
Ψεύτικα Λουλούδια: Κι εσύ γιατί κελαηδάς;
Καναρίνι: Δεν μπορώ να κάνω αλλιώς.
Ψεύτικα Λουλούδια: Όταν είσαι έξω από το κλουβί σου κελαηδάς λιγότερο.
Καναρίνι: Είμαι ελεύθερος. Κι έχω ευθύνη.
Ψεύτικα Λουλούδια: Τι ευθύνη μπορείς να έχεις;
Καναρίνι: Την ευθύνη του εαυτού μου: τα φτερά, το ράμφος μου.
Ψεύτικα Λουλούδια: Κι όταν είσαι στο κλουβί σου;
Καναρίνι: Εκεί όλα είναι στη θέση τους: το φαγητό, το νερό, η μπανιέρα μου.
Ψεύτικα Λουλούδια: Δεν έχεις άγχος λοιπόν.
Καναρίνι: Δεν έχω και άπιαστο χώρο για να πετάξω μέσα στο κλουβί.
Ψεύτικα Λουλούδια: Αν μείνεις στο κλουβί σου θα είσαι σαν κι εμάς. Θα είσαι νέος και θα κελαηδάς.
Καναρίνι: Θα ζω ένα ψέμα.
Ψεύτικα Λουλούδια: Μην παίρνεις τα πράγματα πολύ στα σοβαρά.
Καναρίνι: Δίνω τη γνώμη μου.
Ψεύτικα Λουλούδια: Δώσε μας το τραγούδι σου. Αυτό μας ζωντανεύει.
Καναρίνι: Θέλατε να σας αποξηράνουν;
Ψεύτικα Λουλούδια: Δεν είχαμε θάρρος.
Καναρίνι: Θάρρος για ποιο λόγο;
Ψεύτικα Λουλούδια: Γι’ αυτό που δεν γνωρίζαμε. Δεχτήκαμε να μείνουμε εδώ έστω κι έτσι.
Καναρίνι: Λυπάμαι.
Ψεύτικα Λουλούδια: Μη λυπάσαι. Τραγούδα.
Καναρίνι: Πάω να σας παίξω μία παράσταση.
Ψεύτικα Λουλούδια: Άντε λοιπόν.

Το καναρίνι κελαηδάει.

Ralf Ziervogel: Mawhistla views New York

I find it really interesting - even though the image does not really help- and here comes the press release...
The Watermill Brooklyn Gallery, located in DUMBO, is pleased to announce an exhibition of new work by Berlin-based artist Ralf Ziervogel. A fall 2008 artist-in-residence at the Watermill Center, Ziervogel presents a multi-media installation entitled Mawhistla (2009) that attempts to de-re-construct the clichés of viewing.

Taking James McNeill Whistler's "Arrangement in Grey and Black" (also known as "Whistler's Mother") as a collective image as if filtered through Switzerland's physics laboratory CERN Institute, Ziervogel transforms his own "particle accelerator" into a vision of the ghost of Whistler's mother, sitting in the chair.

In a dark room, with a black floor arranged like ice floes lit only by black light, the installation appears like a deranged laboratory. An arrangement of 32 drawings that presents a puzzling stream of letters (A+B+...Z) confounds the viewer and addresses language as a source of faith and superstition. Evolved from ideas developed by logician Kurt Gödel, best known for his "incompleteness" theorems, Ziervogel presents an unfulfilled human-made pattern (stream of letters) to depict a system in the midst of perfunctory malfunction. By arranging the static forms as if codes in an axiomatic system, the installation creates inner-images which are then mirrored as if in a continuous proof destabilized by logic and reasoning.

Ziervogel (b. 1975, Clausthal-Zellerfeld, Germany) is one of today's most promising young artists whose elaborate drawings and installations combine classical technique with a decadent vision of a depraved society. Full of inferences and references, both trivial and contemplative, Ziervogel's macabre vision is ideal for the post-apocalyptic age.

Ziervogel emerged as Meisterschüler from the class of Lothar Baumgarten, at the School of Fine Arts, Berlin. The young artist has been exhibited internationally, most recently in solo shows at The Modern Art Museum Fort Worth, Texas, Kunstverein Heilbronn and Kunsthalle Düsseldorf, Germany as well in group-shows like "Made in Germany" Sprengel Museum Hanover, Germany, "Dream and Trauma" works from the Collection of Dakis Joannou at Kunsthalle Vienna, Austria. His work is included in the collection of The Museum of Modern Art, New York. Ziervogel is represented by Arndt + Partner (Berlin).

About Watermill Brooklyn Gallery
Watermill Brooklyn Gallery is an exhibition space in the DUMBO neighborhood of Brooklyn which brings the events and projects developed at the Watermill Center on Eastern Long Island to a larger audience in New York City. The gallery promotes Watermill's artists-in-residence, the vast and electic Watermill Collection, as well as other events and collaborators at Watermill.

The gallery is operated by the The Byrd Hoffman Watermill Foundation, a not-for-profit, 501(c) 3 tax-exempt organization chartered in 1969 in the State of New York. BHWMF, as operator of the Watermill Center, seeks to develop new approaches to the arts; to provide young people of diverse cultures with opportunities for artistic growth; and to document the work of its Artistic Director, Robert Wilson, and his contemporaries. In addition to the Watermill Center, the Foundation manages the Robert Wilson Archive and the Watermill Collection. The offices of BHWMF are located in Brooklyn, New York.

February 5 – March 24, 2009
Watermill Brooklyn Gallery

Byrd Hoffman

Watermill Foundation

111 Front Street, #216Brooklyn, New York 11201

Opening reception: Thursday, February 12th6:00-8:00 pm

Curated by Dmitry Komis

For more information on Robert Wilson

and the Byrd Hoffman Watermill Foundation:
http://byrdhoffmanwatermillfoundation.cmail2.com/t/y/l/diirdy/tihdjtxd/r
http://byrdhoffmanwatermillfoundation.cmail2.com/t/y/l/diirdy/tihdjtxd/y

Miss Sixty forever: Unknown fever value

Αν κάποτε έτριβες το θερμόμετρο για να δείξει τον πυρετό στα ύψη αλλά η λαμπερή όψη του προσώπου σου έκανε κοντράστ με το μήνυμα που επεδίωκες να περάσεις, τώρα υπάρχει λύση και ονομάζεται τζιν. Με αυτό το προϊόν, τα αποτελέσματα είναι εμφανή έως ανησυχητικά.

Δεν πίνεται, φοριέται. Και πρέπει να είναι καινούριο, σε χρώμα μπλε σκούρο.

Ένας ‘‘φωτεινούλης’’, φίλος των φωτεινών κύκλων (της λογοτεχνίας συγκεκριμένα) -κάποια στιγμή που παραπονέθηκα – με αποκάλεσε ‘‘ragazza anziana’’ και τότε γέλασα πολύ. Τώρα, με τις εκπτώσεις, ξαναθυμήθηκα το χαρακτηρισμό και αποφάσισα να γίνω ‘‘ragazza anziana’’ και επί του πρακτέου, φορώντας στενό τζιν - μπλε σκούρο- ‘‘Miss Sixty’’ που έχει μάλιστα εκτός από καλή εφαρμογή και ένα παιχνιδιάρικο κουμπί σαν δαγκωμένο στην άκρη μήλο. Και έφτασα σε μία χειροπρακτική ανακάλυψη.

Εκεί που κάθομαι στο γραφείο και γράφω, κάποια στιγμή τα χέρια μου έχουν γίνει μπλαβί. Μάλιστα δεν το πρόσεξα, το πρόσεξαν. Και θυμήθηκα ότι και την προηγούμενη μέρα, στο μάθημα της νοηματικής, μια συμμαθήτρια σχολίασε το χρώμα στα χέρια μου. Αυτό σημαίνει ότι δεν ανήκω μόνο στα δύο ισάριθμα ποσοστά 6% που γράφουν με το αριστερό και περπατούν αλλά θα μπορούσα να ανήκω και σε ένα μεγαλύτερο ποσοστό πλέον, στο 38% των γυναικών που δεν πλένουν τα χέρια τους στις τουαλέτες του γραφείου. Το διαβάζω σήμερα 05.02.09, στη Lifo, στη σελ. 40, ότι έγινε έρευνα από το Αμερικάνικο Παρατηρητήριο Εργασιακής Καθημερινότητας. Δεν θα με εκπλήξει αν βγει και ομώνυμο μάστερ.

Για το ποσοστό 6% των περιπατητών καταβάλλω φιλότιμες προσπάθειες να μην το αποδυναμώσω και να ανήκω σε αυτό. Μαθαίνω στο αργεντίνικο τάνγκο τα ochos και στρίβω με το ένα πόδι στον αέρα. Στα πεζοδρόμια της Αθήνας, πότε το δέντρο, πότε η ξεχαρβαλωμένη πλάκα ή η λακκούβα και πότε το τζιπ το οποίο κάποιοι παρκάρουν τόσο κομψά και αμετάκλητα, όλα αυτά μαζί που θέτουν μια άλλη προοπτική και έναν άλλο ρυθμό στην κίνηση, μας χορταίνουν από το πρώτο βήμα. Υπάρχει βέβαια και η άσφαλτος, αλλά ποτέ σκέτη. Με τα σαμαράκια, φέτος, θα μπορούσαμε να πάρουμε το ευρωπαϊκό βραβείο 2009. Διότι, φέτος είναι η χρονιά της καινοτομίας… εκτός από χρονιά της κρίσης. Και θα κάναμε μια χαρούμενη τελετή στα Προπύλαια, εκεί στο φανάρι Πανεπιστημίου και Ασκληπιού, όπου υπάρχει πρώτης τάξεως σαμαράκι. Θα κερνούσαμε και ελιές με ψωμί. Και για αποχαιρετιστήριο θα δίναμε σκονάκι με υπογραφή Νίτσε από τη Χαρούμενη Γνώση: ‘‘Δεν είναι αρκετό να έχω ταλέντο. Πρέπει να έχω και την άδειά σας να το έχω, ε φίλοι μου;’’. Ελλάδα, έχεις ταλέντο… και σαμαράκι!

Για το ποσοστό 38% των γυναικών που πλένουν τα χέρια υπό προϋποθέσεις, λοιπόν, δεν καταβάλλω τίποτα, αφήνω τα όποια τυχόν μικρόβια υπάρχουν, να μεγαλουργούν… έστω και σε μπλαβί περιβάλλον. Επιβάλλω στα μικρόβια να ζήσουν λίγο ακόμα.

Τελικά το τζιν ‘‘Miss Sixty’’ μπορεί. Βάφει τα χέρια μελανά, σαν να μην γίνεται καλή κυκλοφορία του αίματος. Είναι η άγνωστη πυρετώδης αξία. Όταν έπλυνα τα χέρια στην τουαλέτα του γραφείου, ένας γαλάζιος κόσμος άρχισε να πέφτει από επάνω μου προς τα άδυτα του βρόμικου νερού. Δεν ήθελα να μάθω τίποτε περισσότερο. Χάρηκα που όλα ήταν στη θέση τους. Και το τζιν μου έδωσε ξανά το μήνυμα ότι αν είμαστε καλά, μπορούμε. Και μπορούμε καλύτερα.

http://www.sixtyhotel.com/

http://collection.misssixty.com/

Γλυφάδα:
Αγγ. Μεταξά 30Α
Ph. 0030 2108944565
Mail mdarzen@trade.com.gr

Κολωνάκι:
Σκουφά 29
Ph. 0030 2103603264

*έχω τραβήξει τη φωτογραφία στην Κοπεγχάγη, συγκεκριμένα στη Γλυπτοθήκη.

«Πράσινο Διαβατήριο»: Ένας νέος οδηγός.

Ας κάνουμε όλοι τις διακοπές μας πιο πράσινες!

Παρουσίαση του «Πράσινου Διαβατηρίου»
Δευτέρα 9 Φεβρουαρίου 2009 και ώρα 11:00

Μπορεί να ανακυκλώνουμε περισσότερο, να χρησιμοποιούμε λάμπες εξοικονόμησης ενέργειας και να προσπαθούμε να υιοθετήσουμε έναν τρόπο ζωής που μειώνει την επιβάρυνση μας στον πλανήτη. Τι γίνεται όμως όταν πάμε διακοπές;

Η μείωση της επιβάρυνσης μας στη γη θα πρέπει να αποτελεί κριτήριο για κάθε μας επιλογή, ακόμη και για αυτήν των διακοπών. Για το λόγο αυτό δημιουργήθηκε το «Πράσινο Διαβατήριο», ένας ηλεκτρονικός οδηγός για τον πολίτη που θέλει να κάνει διακοπές φιλικές προς το περιβάλλον. Ετοιμάζεστε για διακοπές; Αξίζει να δώστε λίγα λεπτά του χρόνου σας για να σκεφτείτε θέματα όπως:

Έχουν οι χώρες και τα ξενοδοχεία που επιλέγουμε επιδείξει υπεύθυνες πρακτικές για τη διαχείριση του περιβάλλοντος, την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς και την ανάδειξη της τοπικής φυσιογνωμίας;
Τι μπορούμε να κάνουμε ώστε το ταξίδι μας να είναι λιγότερο βλαβερό για τον πλανήτη;
Τι τρώμε και τι αγοράζουμε στις διακοπές μας;

Μήπως οι συγκεκριμένες επιλογές μας κάνουν συνυπεύθυνους για περιβαλλοντικές καταστροφές;

Το «Πράσινο Διαβατήριο» αποτελεί πρωτοβουλία του Προγράμματος Τουρισμού του UNEP (Πρόγραμμα του ΟΗΕ για το Περιβάλλον). Μετά τα αγγλικά και τα γαλλικά μεταφράστηκε και στα ελληνικά χάρη στο Πρόγραμμα ΑΕΙΦΟΡΟ ΑΙΓΑΙΟ της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ Περιβάλλοντος και Πολιτισμού.

H ελληνική έκδοση θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά
τη Δευτέρα 9 Φεβρουαρίου 2009 στις 11.00
στο κτήριο της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ (Τριπόδων 28, Πλάκα).

Την παρουσίαση θα κάνουν ο κ. Στέφανος Φωτίου, Υπεύθυνος του Προγράμματος Τουρισμού του UNEP και ο κ. Κρίτων Αρσένης, Υπεύθυνος του Προγράμματος και του Δικτύου ΑΕΙΦΟΡΟ ΑΙΓΑΙΟ της ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ Περιβάλλοντος και Πολιτισμού.

ΣΧΕΔΊΑ

Βρεθήκαμε σε μια σχεδία
Με ελάχιστο φως
Από τις χαραμάδες
Χωρίς να υπάρχει νήσος ή ρόδινο αλάτι
Μπροστά μας
Στο σκοτάδι όμως σε βρίσκω
Εκτιμώντας περισσότερο
Τα πόμολα και τους τοίχους
Τις άκομψες γωνίες που σχολιάζουν
Πάλι δεν είμαι καλή
Αναπαράγω τεχνικά το σήμερα
Με αυτό
Το ισχύον και το άλγος
Ένα άλογο επάνω στα κύματα
Κάτασπρο επιμένει
Ή αυτό ή τη σχεδία μας
Πρέπει να επιλέξω ζωή
Με τι μένος να αρνηθώ την πραγματικότητα
Άρχισαν ήδη οι διχάλες να ενοχλούν
Όμοια με μικρές ψιχάλες
Διπλοί δρόμοι
Άρχισα να αμφιβάλλω
Απόψε για μας
Στη σχεδία
Για τα επόμενα σχέδια
Πού θα τονίζω τις λέξεις
Μακριά δείχνει ρόδινο το πέλαγος
Χαράματα

“Hey Ho! Here we go, ever so high”

Αλέξανδρος Βασμουλάκης
“Hey Ho! Here we go, ever so high”

Με τον ύποπτο τίτλο « Hey Ho! Here we go, ever so high» ο Αλέξανδρος Βασμουλάκης, ένας popeye της τέχνης, παρουσιάζει την πρώτη του ατομική έκθεση στην γκαλερί a.antonopoulou.art, από αύριο, Τετάρτη, 4 Φεβρουαρίου και μέχρι τις 5 Μαρτίου 2009.

Η πρώτη γνωριμία μαζί του προέκυψε μέσα από την street art, στους δρόμους της Αθήνας, καθώς ευθύνεται για την προσωπικότητα πολλών κτιρίων της πόλης, μεταξύ των οποίων το κεντρικό κτίριο των κοσμημάτων Ζολώτα, η πρόσοψη του θεάτρου Χώρα, το Πανόπτικον στου Ψυρρή αλλά και τα Προσφυγικά διαχωρίζουν τη θέση τους, αποφεύγοντας τη χειραψία με τον υπόλοιπο αστικό χώρο. Η προσωπική μου γνωριμία μαζί του προέκυψε ηλεκτρονικά, μέσα από ημέηλ. Έτσι απλά.

Απλός είναι και ο ίδιος, με χιούμορ και απαιτήσεις από τον εαυτό του. Η σχέση που ο Αλέξανδρος αναπτύσσει με τον κόσμο –πότε είναι στο Λονδίνο, πότε στο Βερολίνο- εντοπίζεται στη συλλογή ερεθισμάτων από διάφορες κυψέλες. Με αυτά τα εφόδια στη συνέχεια, ως ερεθισματοποιός, διεισδύει στον μελένιο ψυχισμό των μορφών. Με τη χρήση των ακρυλικών κάνει την αίσθηση σκοπό και διατηρεί το άσπρο χρώμα καθόλου τυχαία αλλά επιδιώκοντας να θίξει την λευκή, πικρή αγωνία.

Λοιπόν, ένστικτο, πού με πάει αυτός ο popeye;
Το ένστικτο με γυρίζει σε ένα άπιαστο ουράνιο τόξο που σχηματίζεται από τον πίδακα νερού σε ένα άτιτλο χωράφι, ενώ σε κάποια μέτρα απόσταση υπάρχει ένας στρατιώτης, μου φέρνει στο στόμα Του κανενός το ρόδο του Paul Celan –εκδ. Άγρα, Αθήνα 1995- από το οποίο έχω δαγκώσει τους στίχους:
Ξέρεις, ο χώρος είναι άπειρος
Ξέρεις, δεν χρειάζεται να πετάξεις
Αυτό που στο μάτι σου γράφτηκε
Μας βαθαίνει το βάθος

Αλέξανδρε, συνέχισε…

Antonopoulou Art
Αριστοφάνους 20
4ος Όροφος, Ψυρρή 105 54 Αθήνα
t:/f: +30 210 3214994.
aaart@otenet.gr

Διάρκεια έκθεσης έως 5 Μαρτίου 2009.
Ώρες λειτουργίας: Τρίτη – Παρασκευή 14:00 – 20:00
Σάββατο 12:00 – 16:00
Την Κυριακή 15 Φεβρουαρίου η γκαλερί θα είναι ανοιχτή 12:00 – 16:00
Επίσης:
http://www.aaart.gr/Content/Exhibition.asp?c=3&l=gr&a=306

Cabaret Show στο Cabaret Voltaire στις 12.2.09

ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ CABARET…

Πρόκειται να συμβεί την Πέμπτη 12 Φεβρουαρίου στο Μεταξουργείο και συγκεκριμένα στο Cabaret Voltaire, στην οδό Μαραθώνος 30 στις 22.30.

Ένα Cabaret Show αντλεί γοητεία και πειθαρχία από τα καμπαρέ του Παρισιού (Edith Piaf) και του Βερολίνου (Kurt Weill) που θα συμβιώσουν, μέσα σε μία νύκτα, συμφιλιώνοντας τους θεατές με τα σκοτεινά άνθη του βελούδινου εαυτού τους. Με επιρροές επίσης από τους ύποπτους κόσμους του ισπανικού και του αμερικάνικου καμπαρέ αλλά και με σκηνές από το ελληνικό σινεμά, αυτό το Cabaret Show μόνο μονότονο ύφος δεν έχει. Αναμένονται μικρές εκρήξεις καθώς και εκπλήξεις.

Διότι, αυτήν τη βραδιά, η mezzo soprano Χαρά Καλατζίδου, που αυτήν την περίοδο δίνει το δικό της μπρίο ως «καμπαρετζού» Blue-Blue στους «Απάχηδες των Αθηνών» της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, μεθά τους θαμώνες του Cabaret Voltaire σε εποχές και χώρους κατά τη διάρκεια των οποίων θυμόμαστε ότι οι τέχνες της μουσικής και του χορού γεννήθηκαν, πέθαναν και αναστήθηκαν μέσα στα καμπαρέ... Φυσικά, το εν λόγω τελετουργικό της τιμημένης, αν όχι ξορκισμένης, ζωής μέσα από την τέχνη πλαισιώνεται από τη μουσική του Ανδρέα Κουρέτα στο πιάνο.

Πέμπτη 12 Φεβρουαρίου, ώρα έναρξης 22.30. Είσοδος με ποτό 15€.

Cabaret Voltaire,
Μαραθώνος 30, Μεταξουργείο
Κρατήσεις στο τηλ. 2105227046

Επίσης:
Χαρά Καλατζίδου: 6977758118
Γεώργιος Μυλωνάς: 6936808280



* Φωτογραφία: Σπύρος Περδίου.

11-12.02.09 Εκδήλωση για τον πολιτισμό

Μια ενδιαφέρουσα εκδήλωση για τον πολιτισμό και την πολιτική διοργανώνεται από το Ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζάς στις 11 και 12 Φεβρουαρίου 2009.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΙΗΜΕΡΟΥ

ΤΕΤΑΡΤΗ, 11 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2009- 1η ενότητα
ΣΥΖΗΤΑ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ;


16.00 – 16.10 Έναρξη
Νίκος Πετραλιάς, πρόεδρος του Ινστιτούτου Νίκος Πουλαντζάς

Α. 16:15 –17:00 Γιατί δεν υπάρχει σήμερα αριστερή πολιτική για τον πολιτισμό.
Το φαινόμενο και η ιστορία του
Συντονίζει / παρεμβαίνει: Αριστείδης Μπαλτάς, πανεπιστημιακός, Εθνικό Μετσόβιο
Πολυτεχνείο

Ομιλητές: Παντελής Μπουκάλας, δημοσιογράφος
Λαοκράτης Βάσσης, φιλόλογος - εκπαιδευτικός

17:00 –17:30 συζήτηση – παρεμβάσεις

Β. 17:30 – 18:15 Νέοι, πολιτισμός, Αριστερά: υπάρχει σημείο συνάντησης;
Συντονίζει / παρεμβαίνει: Λόης Παπαδόπουλος, πανεπιστημιακός, Τμήμα Αρχιτεκτόνων,
Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Ομιλητές: Δανάη Παναγιωτοπούλου, μουσικός
Νίκος Σουλιώτης, πανεπιστημιακός, Τμήμα Αρχιτεκτόνων,
Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

19:45 – 20:15 συζήτηση – παρεμβάσεις

Γ. 19.00 – 19:45 Καλλιτεχνική δημιουργία, κοινωνική κριτική και Αριστερά
Συντονίζει / παρεμβαίνει: Δημήτρης Σεβαστάκης, ζωγράφος - πανεπιστημιακός,
Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Ομιλητές: Γιώργος Καρυπίδης, σκηνοθέτης
Έλενα Πατρικίου, ιστορικός - σκηνοθέτης

18:15 – 18:45 συζήτηση – παρεμβάσεις

ΠΕΜΠΤΗ, 12 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2009 - 2η ενότητα
ΟΨΕΙΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ: ΜΙΑ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ

16.00 – 16.10 Έναρξη
Ιουλία Σκουνάκη, Τμήμα Πολιτισμού ΣΥΝ

Α. 16:15 –17:00 Κράτος, τοπική αυτοδιοίκηση και πολιτιστική πολιτική
Συντονίζει / παρεμβαίνει: Κώστας Ζάμπας, διδάκτωρ πολιτικός μηχανικός, μέλος της
ΚΠΕ του ΣΥΝ

Ομιλητές: Νίκος Λέανδρος, πανεπιστημιακός, Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και
Πολιτισμού, Πάντειο Πανεπιστήμιο
Νίκος Μπελαβίλας, πανεπιστημιακός, Σχολή Αρχιτεκτόνων, Εθνικό Μετσόβιο
Πολυτεχνείο, δημοτικός σύμβουλος της παράταξης «Το Λιμάνι της Αγωνίας» στο Δήμο του Πειραιά

17:00 – 17:30 συζήτηση – παρεμβάσεις

Β. 17:30 – 18:15 Η συμβολή της εκπαίδευσης στην πρόσβαση και απόλαυση των πολιτιστικών

αγαθών
Συντονίζει / παρεμβαίνει: Τζίνα Πολίτη, ομότιμη καθηγήτρια Αριστοτελείου
Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

Ομιλητές: Έφη Καλαμαρά, καθηγήτρια δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, μέλος της
ΚΠΕ του ΣΥΝ
Χαρά Τσουκαλά, υπεύθυνη θεατρικής παιδείας Λυκείου Βουλιαγμένης, μέλος
του Πανελληνίου Δικτύου «Το Θέατρο στην Εκπαίδευση»

19:45 – 20:15 συζήτηση – παρεμβάσεις

Γ. 19.00 – 19:45 Πολιτιστικές βιομηχανίες: Παραγωγή και κατανάλωση
πολιτιστικών αγαθών στη σημερινή Ελλάδα

Συντονίζει / παρεμβαίνει: Γιώργος Μελέας, διευθυντής S.M.ART A.E,

Ομιλητές: Γιώργος Ι. Αλλαμανής, δημοσιογράφος, ραδιοφωνικός παραγωγός
Ζήνος Παναγιωτίδης, διανομέας κινηματογραφικών ταινιών

18:15 – 18:45 συζήτηση – παρεμβάσεις

Χρόνος/Χώρος της εκδήλωσης:
Τετάρτη 11 και Πέμπτη 12 Φεβρουαρίου 2009,
ώρα 16.00
Αίθουσα Συλλόγου Υπαλλήλων Τράπεζας Ελλάδος (ΣΥΤΕ),
Σίνα 16 (και Ακαδημίας).

International Science Film Festival: the place to be.

If you work in non-fiction, scientific and factual entertainment, whether you're a producer, a broadcaster, a distributor, a scientist, an editor, a student, a professor, a journalist or one of any number of suppliers to the industry, you'll want to be there - you NEED to be there. Where? At the International Science Film Festival in Athens
(Entry Deadline : March 15th 2009)
http://www.caid.gr/isffa , http://www.caid.gr/en/index_contact.html

4th International Science Film Festival 2009
Athens, Greece

Goals
Convey science in a way that it becomes accessible and attractive to the main public, with an artistic format – familiarizing the audience with science.
Promote the interest for television and film themes, treated in a scientific approach.
Disseminate scientific knowledge.
Create a catalogue of films and multimedia specialized in divulgation of scientific themes.
Inspire new scientific film-makers

Prizes
The winners will be granted with:
· Best Film Prize
· Innovation & Technology Prize
· Art Prize
· Audience Prize
· Science Communication Prize

Producers are highly encouraged to attend the Awards Ceremony. Prizes are delivered to the producer or his representative

Regulations
· Documentaries, TV Series or Multimedia based on scientific subjects for main public, produced during or after the period of 2007.
· The film must not have been released in Greece before the festival.
· The format must be DVD or Betacam SP, in English or Original version.
· The version of the film should meet all appropriate conditions for screening (no time code, no gaps in-between).
· The Entry Form must include 2 copies of the film
· The Entry Form must include, at least, 1 photo (cd) in 300 dpi.
· You must send us an English script (word doc in cd)
· You must send us a short description of the film (word doc in cd - synopsis – 10 lines).
· The Entry Form should include press materials and posters.
· Permission for the Festival to use for promotional purposes (of the film and the festival) an excerpt from the film not exceeding 2 minutes, as well as photos/material of the film by all ways of analogue or digital transmission (including the festival’s site) is considered granted upon entry.
· Permission for the Festival to communicate the film to the public for non-commercial purposes (e.g. at schools, universities) is also considered granted upon entry.
· The Entry Form must be duly completed and properly signed. Candidates who forget the signature will be automatically excluded.
· The Entry Deadline is March 15th 2009.

Organised by
· CAID Science & Society Centre

Reminder: Please, fill in the entry form DIGITALLY

Info:

CAID Centre

6, Ellinikou Kosmou str.

182 33 Ag. I. Rentis

Athens, Greece

tel. +30 210 7251893

fax. +30 210 7290013

caid@otenet.gr

*η φωτογραφία δείχνει -εκτός από το φως- έργο του Daniel Lee, το οποίο είχε προβληθεί στην Καλών Τεχνών, το 2006, στην έκθεση "In Vivo In Vitro", Ergostasio Center, Athens, Greece.

http://www.daniellee.com/Exhibite.htm

Άνιμα ή Μάνια: Μουσαφεράτ με τις Μούσες.

Γυρίζοντας από τον Ιανό, μετά τη μουσική βραδιά με τη Μάνια Παπαδημητρίου, την Καλλιόπη Βέττα και τον Γιάννη Κ. Ιωάννου, μια αταλάντευτη ηρεμία υπήρχε εντός και εκτός, επίγεια και υπογείως. Αυτό ήταν το δώρο όλων των συντελεστών στο κοινό που πληρώσαμε ναύλο των 20€ για να απολαύσουμε ένα μουσαφεράτ –‘‘ταξίδι’’ στα φαρσί- μετά μουσών, όταν η Μάνια, συνεπής στην κοινωνικοπολιτική της ματιά, εξελίχτηκε σε άνιμα της βραδιάς και συνδύασε την ποίηση με την επικαιρότητα, δίνοντας λαβή σε μια ποιητική επικαιρότητα ή/και σε μια επίκαιρη ποιητικότητα, έννοιες για τις οποίες ο Δ. Ν. Μαρωνίτης επιχείρησε μια ενδιαφέρουσα εναρκτήρια αναφορά στο ‘‘Βήμα της Κυριακής’’ στις 25.01.09.

Με αφορμή την κοπή των δέντρων στο πάρκο της Κυψέλης σε παγκόσμια πρώτη και με υπόγειες παράνομες διαδικασίες για να γίνει ένα υπόγειο πάρκινγκ αμφίβολης αναγκαιότητας τη στιγμή που το πάρκινγκ του Hondos Center στην ίδια περιοχή μένει άδειο – εδώ, παραπέμπω στο αφιέρωμα της Κυριακάτικης ‘‘Αυγής’’ σήμερα, 1.02.09- η Μάνια έπλασε ευφυέστατα έναν φανταστικό διάλογο ανάμεσα σε ένα σπουργίτι και σε ένα χελιδόνι. Το σπουργίτι προσπαθεί να πείσει το χελιδόνι να έρθει στην Αθήνα ξανά, επειδή τα παιδιά πρέπει να μάθουν και να δουν τις χελιδονοφωλιές, αλλά το αμετάπειστο χελιδόνι του απαντά ενδεικτικά να αλλάξουν επιτέλους το σχολικό βιβλίο και ότι οι τζαμαρίες δεν είναι δέντρα για να μπορούν τα χελιδόνια να κάνουν εκεί τις φωλιές τους. Η φράση ‘‘ένα χελιδόνι φέρνει την άνοιξη’’ καταντά παρακμιακή σαν τη δραχμή…

Αυτή η μικρή παραβολή της Μάνιας για μεγάλους θίγει πολλά. Κυρίως όμως θίγει την ατομική επιλογή-πρωτοβουλία και την ελευθερία του ίδιου του καλλιτέχνη να κουβαλά την ευθύνη ή αλλιώς το δώρο του εαυτού του. Δεύτερον, θίγει την πραγματικότητα, το ψευδοβίωμα που εξελίσσεται σε αδυναμία μιας αποτελεσματικής κοινωνίας πολιτών. Διότι, τη στιγμή που ο δήμαρχος Αθηναίων δεν προβαίνει σε διαβουλεύσεις με τους κατοίκους της Κυψέλης – ανατρέχω ξανά στα σημερινά δημοσιεύματα της ‘‘Αυγής’’- για την κοπή των πολύτιμων δέντρων, καθώς γνωρίζει ότι εκ των προτέρων πρόκειται για μια λανθασμένη επιλογή, τι ακόμα μένει να δούμε για να μην ξαναδούμε ποτέ ξανά; Η κοινωνία των πολιτών παραμένει τίτλος αρεσκείας όσο οι πολιτικοί αντιμετωπίζουν τους πολίτες ως θεατές άνευ άποψης. Να θυμίσω ότι το θέμα του πάρκινγκ έχει ανακύψει από το 2000 επί δημαρχίας Αβραμόπουλου και στη συνέχεια επί δημαρχίας Μπακογιάννη το 2004 – ναι πολύ νωρίτερα, πριν κάνει τις συνδυαστικές αλησμόνητες δηλώσεις περί αναρχικών και πυρκαγιών και προτού ο στρατηγός άνεμος στρατοπεδεύσει στην Πελοπόννησο-. Τελικά, τώρα, επί δημαρχίας κ. Κακλαμάνη, τα δέντρα φυγαδεύτηκαν για τον παράδεισο.. ή για τα τζάκια κάποιων. ‘‘Αφελές το μη Αειθαλές’’ κι εμείς πια τι να το κάνουμε όλο αυτό το πράσινο; Φιλανδοί είμαστε; Προς θεού, μέχρι τώρα μόνο ελέφαντες εισέρχονται σε τηλεοπτικά πλατό για την τηλεθέαση, ταράνδους ακόμη δεν έχουμε δει…

Μέσα σε όλα αυτά, αλλά και εναντίον όλων αυτών, δεν είναι τυχαίος ο τίτλος ‘‘Έρωτας και Αθανασία’’ του μουσικού γεγονότος – παράστασης, που ευτυχώς θα συνεχιστεί το Μάρτιο με μικρή παύση εργασιών το μήνα Φλεβάρη που διανύουμε. Μέσα από τα ποιητικά κείμενα των Ελύτη, Ρίτσου και Γκάτσου και μέσα από τα υπαινικτικά κείμενα της Μάνιας, προκύπτει μια απογείωση από την πεζή καθημερινότητα στο βαθμό που αυτή η καθημερινότητα ανεβαίνει τα σκαλιά του Ιανού και γίνεται κάπως ποιητική, κάπως ελαφριά, κάπως αντάξια εντύπωσης.

Όσον αφορά την εντύπωση, αν και φευγαλέα, εντυπώνεται όπως το δροσερό κρασί στην μνήμη μας. Κι ας έβλεπα και χτες κάποιους εγωκεντρικούς θεατές – ευτυχώς αυτοί είναι λίγοι- να σηκώνονται κατά τη διάρκεια της παράστασης, την ώρα της πράξης, για να φωτογραφίζουν με το κινητό πότε την Καλλιόπη Βέττα και πότε την Μάνια Παπαδημητρίου. Το σύνδρομο της κατοχής, στην προκειμένη περίπτωση, γίνεται αντιληπτό σε κοινωνική βάση, όταν ο πολίτης δεν είναι σε θέση να αντιληφθεί τι του ανήκει και τι όχι. Για να δείχνει μετά τι έκανε το σαββατοκύριακο, χάνει το φευγαλέο του παρόντος, την εμπειρία το ταξίδι να τον περιπλανήσει και –γιατί όχι;- να τον παραπλανήσει.

Η συγκράτηση της εντύπωσης, ωστόσο, είναι συνδυασμός πρωτοτυπίας, ταλέντου και πάθους, στοιχεία που η Μάνια έχει στο ακέραιο. Ακόμη και αν ο καθένας έχει το δικαίωμα να φέρει τις αντιρρήσεις του για οποιοδήποτε θεατρικό εγχείρημα, είναι ενδιαφέρον να εξετάσουμε τον τρόπο με τον οποίο διαχειριζόμαστε αυτές τις αντιρρήσεις και τους λόγους για τους οποίους τις εκφράζουμε. Αναμφισβήτητα αυτό που γράφεται, κάνει και ένα κύκλο γύρω από τον εαυτό του, δημιουργώντας μια σχέση εξουσίας και αυτοεπιβεβαίωσης για το γράφοντα.

Επειδή, λοιπόν, πολλά διάβασα αναφορικά προς την θεατρική πράξη και την παράσταση της ‘‘Νευροδύσσειας’’, μια παράσταση που κατόρθωσε να φέρει πυρηνικούς φυσικούς και επιστήμονες στο θέατρο, παραπέμπω, κλείνοντας, από το βιβλίο του Φραντς Κάφκα[1] στο διήγημα ‘‘Ζοζεφίνα η τραγουδίστρια ή Ο λαός των ποντικών’’, όπου σε ένα σημείο γράφεται το εξής: ‘‘Το να σπάζεις καρύδια, δεν είναι βέβαια μια Τέχνη, έτσι που κανένας δεν θα τολμήσει ποτέ να καλέσει ένα ολόκληρο κοινό για να διασκεδάσει σπάζοντας καρύδια. Αν όμως το κάνει, και δει στο τέλος την προσπάθειά του να στέφεται από επιτυχία, αυτό θα πει πως στο βάθος πρόκειται για κάτι άλλο, και όχι για ένα απλό σπάσιμο καρυδιών. Ή μάλλον ότι εμείς δεν το έχουμε σκεφτεί ποτέ κάτι τέτοιο, γιατί απλούστατα δεν κατέχουμε αυτήν την Τέχνη στο βάθος, και πως αυτός ο κύριος που έσπασε τα καρύδια μπροστά μας, μας την αποκάλυψε, μας παρουσίασε το αληθινό νόημά της, και πως γι’ αυτό είναι ίσως απαραίτητο να παραδεχτούμε ότι είναι πιο επιδέξιος από τους άλλους, εμάς’’.

Είμαι σίγουρη ότι και τον Μάρτιο τα γεγονότα θα είναι τέτοια που θα αξίζει να τα ξεπεράσουμε με μουσική και ποίηση στον Ιανό αντί αυτά να μας προσπερνούν.

Ιανός

Σταδίου 24, Αθήνα 105 64, τηλ. 210 3217 917, as_info@ianos.gr

Περισσότερα για τη Μάνια Παπαδημητρίου:

http://movies.external.gr/womanis/ex.htm ‘‘κατατοπιστήριο’’ με βιογραφικά στοιχεία

http://www.lifo.gr/content/x8/12.html , συνέντευξη της Μάνιας Παπαδημητρίου

http://www.youtube.com/watch?v=QnMb2YG0OoU απόσπασμα από την εκπομπή ‘‘έχει γούστο’’

http://www.youtube.com/watch?v=-zVdEK3nFm4&NR=1 ‘‘αυτή η νύχτα μένει’’, Καλιόπη Βέττα

http://www.cityofathens.gr/el/event/2008/03/04/xamogelo-tis-giagias-mania-papadimitrioy

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=34&artid=156308

http://www.athinorama.gr/theatre/votes/default.aspx?ap=2&id=6724

Επίσης

www.kalliopivetta.gr , www.ioannou-music.gr

---

[1] Βλ. Φραντς Κάφκα Σωφρονιστική Αποικία, εκδ. Ελεύθερος Τύπος, Αθήνα 1995