Πιο αργά

Δείχνει οικεία τώρα
Πιο ηλιόλουστη στο μπλε τετράδιο
Μέσα στα δικά σου νευρικά γράμματα
Η θεωρία που καλείσαι να συλλάβεις
Συλλαβίζοντας το απόσπασμα
Σαν να πέφτει ο πυρετός απ’ το βιβλίο
Το κείμενο ολοταχώς δικαιώνεται
Ένα νεύμα από το νόημα πιάνεις
Ο λύκος που πίνει γάλα στο χιόνι
Σου χαμογελά με μεγάλο πόνο
Λιμάροντας τα κρύα νύχια στο άσπρο τοπίο
Συνομιλεί με έναν χιονάνθρωπο στο ταβάνι
Αποκλεισμένο από έναν ιστό αράχνης
Λίγο πιο μετά η δύση του ήλιου
Απ’ την περιγραφή μέχρι τη γραφή
Συμπτώματα μικτών θέσεων
Ματιάζουν το θαρραλέο αίσθημα
Αν έχεις κοπεί κοπιάζοντας να μάθεις
Απ’ το αιχμηρό κείμενο
Αλήθειες
Έχω φυλάξει ένα γεράνι
Για σένα
Με κόκκινες μικρές ανάσες
Αυτό τουλάχιστον ισχύει