Ireland ή Eire: Ιρλανδία, το πράσινο νησί

Όταν το καλοκαίρι δεν είσαι εδώ αλλά στην Ιρλανδία, η Guinness μπορεί. Και θα στα πάρει τα μυαλά, καθώς δεν είναι μόνο τα ποτήρια με τις αδικοχαμένες γουλιές στα πατώματα της κόλλας, αλλά είναι και οι εκπληρωμένες αγαθοεργίες από το διάσημο σόι, κατά τόπους σε όλο το Δουβλίνο και την Ιρλανδία. Διότι, όλα αυτά τα έργα υπαινίσσονται αυτό που λεν’ «ζωή ρευστή, γλυκιά». Παντού στις ιρλανδικές pubs, τα αρσενικά μυρίζουν μπύρα, και βέβαια είναι κολλημένα και με τη μπάλα. Μπάλα, γυάλα, στάλα: ιδού το προσκυνητάρι των ιερών τόπων του Βορρά. Μπροστά στην οθόνη χαζεύοντας τα κόλπα της μπάλας, οι Ιρλανδοί κατεβάζουν όλο και από μια στάλα τη μπύρα τους. Ιρλανδία, το πράσινο νησί. Όντως. Την είπαν και Ελλάδα του Βορρά. Τυχαίο; Κι αν δουν ότι τρεκλίζεις, δε νομίζω… Από το πράσινο νησί είναι και το Jameson. Από εδώ είναι και το Kilbeggan. Του μοιάζει, κι αν δοκιμάσεις, θα το νιώσεις στη γεύση.

Τη γεύση της χώρας, όμως, δεν στην εγγυάται αποκλειστικά η γνώση της ιστορίας αλλά αναδύεται και μέσα από τη λογοτεχνία. Πώς θα μπορούσε να είναι αλλιώς για μια χώρα με 4 νομπελίστες; Οι Yeats, B. Shaw, S. Beckett και S.Heaney - (δεν πέρασαν πολλά χρόνια από το 1995) - τιμήθηκαν με το Νόμπελ της Λογοτεχνίας. Επίσης, όλοι ξέρουμε τον Τζόυς, τον Ουάιλντ και, από τους σύγχρονους, τον Μπάνβιλ. Όλα μυρίζουν βιβλίο. Όπως στο κολλέγιο της Αγίας Τριάδας, στο Trinity College. Επιβάλλεται να μην κάνεις τσιγκουνιές στο εισιτήριο. Πρώτα, θα δώσεις ιδιαίτερη προσοχή στο Book of Kells, των 680 σελίδων. Το έφεραν στο μοναστήρι του Κελς κάτι μοναχοί από την Αϊόνα. Σήμερα, αντιπροσωπευτικά δείγματα, από τα 4 ευαγγέλια στα λατινικά, φυλάσσονται στο ισόγειο της βιβλιοθήκης για τους επισκέπτες-λάτρεις των βιβλίων. Έχοντας μπει στο κλίμα των Γραμμάτων και των Τεχνών, καθώς στις σελίδες του βιβλίου υπάρχουν και ζωομορφικές παραστάσεις, συνεχίζεις την πορεία στο εγγράμματο παρελθόν, ανεβαίνοντας τα σκαλιά. Κι εκεί, σε περιμένει αυτό που θα απαθανατίσεις νοερά και μόνο, καθώς δεν επιτρέπονται οι φωτογραφίες. Πράγματι, τα νούμερα ανέκαθεν ήταν και είναι εντυπωσιακά. Τρία εκατομμύρια είναι όλα τα βιβλία, 250.000 φυλάσσονται στο χώρο, μες στον οποίο κινείσαι.

Γι’ αυτό μη βιάζεσαι. Αργά. Αφουγκράσου. Ρητίνη, βιβλίο, ξύλινα ράφια και κεφαλές διάσημων ανδρών. Όλα θέλουν το χρόνο τους. Θυμίζουν αυτό που διαρρέει: τη μνήμη. Καθισμένος να είσαι. Μπορείς καλύτερα να προσέξεις το οξύ, κριτικό ύφος του Αριστοτέλη, δίπλα στον πιο συγκαταβατικό τόνο, που έχει ο Πλάτωνας. Και ίσως, κατά ένα μαγικό τρόπο, η ποίηση, ή καλύτερα η ποιητικότητα, ανταμώσει την καθημερινότητά σου. Αυτήν που είχες δεχτεί για καθημερινότητα. Για να σου έρθουν στη σκέψη υποβλητικές χειραψίες με ανθρώπους, που σε έκαναν να νιώθεις άλλο από αυτό που εκπροσωπούσαν επαγγελματικά.

Μια χειραψία του ξεναγού Ρόμπερτ, από πέρυσι στο Μπέλφαστ, προτού τον δω τυχαία και φέτος, στο ίδιο ξενοδοχείο, μου έδειξε μια βαθιά θρησκευτικότητα. Σαν αυτός ο άνθρωπος να επιδρούσε επάνω μου, μόνο με μια χειραψία. «Επίδραση, προτιμώ αυτήν τη λέξη από την επιρροή», αναφέρω σε μια συζήτηση. Πολύ περίεργη, λοιπόν, η επίδραση από αυτόν τον άνθρωπο. Σαν να ερχόταν από άλλον κόσμο το βλέμμα του. Και πώς όχι, αφού η Ιρλανδία των 32 κομητειών είναι χωρισμένη: στις 26 κομητείες που απαρτίζουν τη Δημοκρατία της Ιρλανδίας – ονομαζόταν, από το 1922 έως το 1937, Ελεύθερο ιρλανδικό κράτος- και στις άλλες 6 κομητείες, που απαρτίζουν τη Βόρεια Ιρλανδία, με πρωτεύουσα το Μπέλφαστ, και ανήκουν στη Μεγάλη Βρετανία. Ο Ρόμπερτ που περίμενε ένα γκρουπ από το Λουξεμβούργο, αυτή τη φορά, για να τους ξεναγήσει στον πολιτισμό και στην Ιστορία της Ιρλανδίας, που είναι, για μας, ο τουρισμός μας, όπως μας είχε πει υπαινικτικά τότε. Φέτος, με άλλη αλλά παρόμοια σύνθεση, ξεναγηθήκαμε στα γκέτο των Καθολικών και των Προτεσταντών του Μπέλφαστ. Οι Προτεστάντες είναι υπέρ της ένωσης με την Αγγλία, οι Καθολικοί υπέρ της ένωσης της Ιρλανδίας. Και βέβαια, παρόλο που αυτοί οι άνθρωποι εργάζονται και τα πίνουν μαζί, και για ιστορικούς λόγους τα συρματοπλέγματα υπάρχουν. Επειδή υπήρξε ο Bobby Sands, που έκανε απεργία πείνας, χάνοντας τη ζωή του, στις 5 του Μάη, το 1981. Επειδή υπήρξε ο Brendan Behan, που φυλακίστηκε για τρία χρόνια στο Borstal, και έγραψε τον Όμηρο και το Γελαστό Παιδί, τους στίχους του οποίου ανέδειξαν, στα ελληνικά, η μετάφραση του Βασίλη Ρώτα και η μουσική του Μίκη Θεοδωράκη.

Το γέλιο το γλυκό… δόξα, τιμή στο αξέχαστο, το γελαστό παιδί…

Αναρωτιέμαι, πού πέταξαν παλιοί συμμαθητές και παιδιά των Άσπρων Σπιτιών…
Πού πήγε ο Ταχτσίδης που το τραγουδούσε στις 17 Νοέμβρη…

Γιατί όλους τους εχθρούς μας θα ξέκανες εσύ…
Ιρλανδία, το πράσινο νησί. Και το Γελαστό Παιδί, από τη φωνή της Φαραντούρη, ξυπνά κατακαλόκαιρο και το καναρίνι. Τελευταία μέρα του Ιουλίου και σαν αύριο, ήταν πρωί του Αυγούστου… κελαηδήματα ακούγονται τριγύρω.

http://www.bobbysandstrust.com/
http://brendanbehan.info/
http://www.youtube.com/watch?v=aXivGopEAKE
http://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=33515.0

SIDES

Sides

From the signals of birds sky-high in Dublin

You smell the eyes of the river close to you

If only I carried the eternal enigma of birds away
And the handful blossomed at the city of Athens

Releasing my silent voice as far as the river Liffey
Birds communicate fluently affecting one another

Dense is the will when it blows
But I still cannot replace silence

Landed on contradictory second thoughts
I miss how it is to fly under common time

Try to observe in birds the concentrated feet while flying
There hangs the key of their self composure in progress

Arranging priorities of the morning in my mind
The steps worship the useful speed of mankind

Concentrated in footing thoughts
I serve what awaits me in silence

To find links with invisible Homes then I let some noise rush
From the open tilt window to the white sheets of the hotel

Unforgettable are the raw images you didn’t imagine before
With Seamus Heaney it is inspiring to stew in our own poems

From Dublin with love, for a cool midsummer 2010

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗ ΣΙΦΝΟ, 1930-1980

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗ ΣΙΦΝΟ
1930-1980

Εγκαίνια: 24 Ιουλίου 2010
Διάρκεια: 24 Ιουλίου – 22 Αυγούστου 2010

Πολιτιστικό Κέντρο Αρτεμώνας Σίφνου, 22840- 32404
Ωράριο Λειτουργίας: 19.00-23.00

Το Σάββατο 24 Ιουλίου 2010 και ώρα 20.30 εγκαινιάζεται στο Πολιτιστικό Κέντρο στον Αρτεμώνα Σίφνου, η έκθεση με τίτλο Φωτογραφίζοντας τη Σίφνο, 1930-1980 που διοργανώνουν ο Δήμος Σίφνου, το Πολιτιστικό Κέντρο Σίφνου και ο Πολιτιστικός Σύλλογος Σίφνου σε συνεργασία με το Φωτογραφικό Αρχείο του Μουσείου Μπενάκη.

Οι εικόνες που παρουσιάζονται στην έκθεση προέρχονται από οκτώ επαγγελματίες και ερασιτέχνες φωτογράφους, το έργο των οποίων φυλάσσεται στο Φωτογραφικό Αρχείο του Μουσείου Μπενάκη. Η αντιπροσώπευση της εικονογραφικής ταυτότητας του νησιού και η ιδιαιτερότητα της ματιάς του κάθε φωτογράφου, υπήρξαν τα κριτήρια για την επιλογή των θεμάτων. Ο φακός τους απαθανάτισε τους κατοίκους του νησιού σε στιγμές καθημερινές, σε μέρες γιορτινές και στην προσπάθειά τους να καλλιεργήσουν την άγονη γη. Παρακολούθησε τα παιδιά στα ανέμελα παιχνίδια τους, αλλά και τους αγγειοπλάστες στη διαδικασία παραγωγής των δημιουργημάτων τους. Το σκληρό και άγονο τοπίο στην ενδοχώρα με τις ελάχιστες ανθρώπινες επεμβάσεις για τη διευκόλυνση της ζωής και η χαρακτηριστική κυκλαδίτικη αρχιτεκτονική απόλυτα εναρμονισμένη με τη φύση αποτέλεσαν πρόκληση στη φωτογραφική τους δεινότητα.

Οι φωτογραφίες της έκθεσης προκαλούν ποικίλες αναγνώσεις, ξυπνούν τις αναμνήσεις των παλιότερων και δείχνουν στους νεότερους ένα μικρό κομμάτι της ιστορίας του νησιού.

Στην έκθεση συμμετέχουν με έργα τους οι φωτογράφοι Δημήτρης Χαρισιάδης, Κίμωνας Ραφαηλίδης, Κώστας Μπαλάφας και Ζαχαρίας Στέλλας, η συγγραφέας Έλλη Παπαδημητρίου, ο ζωγράφος Γεώργιος Μανουσάκης, οι αρχιτέκτονες Αναστασία Τζάκου και ο Αλέξανδρος Παπαγεωγρίου-Βενετάς.

Σίφνος το νησί…

«Σίφνος το νησί», λέει η Ξένια τραγουδιστά, ένα βράδυ στη Σίφνο, ενώ όλη η παρέα είμαστε καθοδόν. Τραβούμε για το γνώριμο στενό, στην Απολλωνία. Λίγο προτού σημάνει το ταχύ ανέβασμα στις σκάλες, λίγο προτού αρχίσουμε να ονειροπολούμε τις πρώτες μπουκιές από τους λουκουμάδες με μέλι και παγωτό βανίλια, στο γλυκό καημό-ταράτσα «Οι τρεις Ξανθοί Άγγελοι». Όταν το παγωτό λιώνει στο στόμα, μαζί με το μέλι… αυτός είναι ο χρονικός ορισμός της απόλαυσης. Και στο τέλος, βέβαια, οι τσέπες έχουν μείον 5,50 €.

«Σίφνος το νησί», η Ξένια, «πρήζονται οι κιρσοί», εγώ. Σκάει στα γέλια και ο Γιάννης, ενώ η Αποστολία συμπληρώνει: «γεια σου, ρε Αντιγόνη, ποιήτρια. Θα μελοποιήσει τα ποιήματά σου ο Μητσάκος». Ο «Μητσάκος», ο πρώτος που αποχώρησε από το «holiday», εκτός των άλλων τραγουδάει, γι’ αυτό και το σχόλιο.

Στις φετινές διακοπές, δεν είχα κουβαλήσει ποιήματα, είχα μόνο: τα Τρυφερά Κουμπιά –Στάιν (εκδ. Τυπωθήτω)- τον Πίθηκο Ξουθ- Ιάκωβου Πιτσιπίου (εκδ. Νεφέλη)- διηγήματα Παπαδιαμάντη (εκδ. Νεφέλη) και –κάτι ξεχνώ- ναι, το κλασικό Τα άσματα του Λοτρεαμόν, βεβαίως στα γαλλικά, αλλά και με το «εξάρτημα», το συμπαθητικό λεξικό της Kauffmann, Γαλλοελληνικό και το αντίστροφο, 2 σε 1. Τώρα γιατί ο Γιάννης με ρώτησε, αν τρέφομαι μόνο με τέχνη, όταν ήμαστε στη Χερρόνησο, δε μπορώ να καταλάβω. Η αλήθεια πάντως είναι ότι, δώσε μου θάλασσα και μένω εκεί. Στο Βαθύ, στη Χρυσοπηγή, στη Χερρόνησο, στις Καμάρες, στον Πλατύ Γιαλό. Παντού στον κόσμο μου. Με το αλάτι και στο φουλ του ήλιου. Κι άμα θρηνήσουμε καμιά βρεγμένη σελίδα, από εφημερίδα, στα ρηχά, μες στη ζωή είναι και το τρέξιμο. Αν και, τέτοιες ώρες, αστεία με την καυτή άμμο περιττεύουν..

Φυσικά, νησί και χαλάρωση είναι ένα. Οπότε, πόσο θα ήθελα να έχω και 1 και 2 και 3 –στοπ- ποτήρια κρύου καφέ – εσπρέσο-. Καφέ στο «Καλημέρα», στον Πλατύ γιαλό, με το καλημέρα σας και πλατύ χαμόγελο –εκεί εθεάθη και ο Μ. Μανουσάκης- και στον Ίσαλο, στις Καμάρες, όπου κατ’ εξαίρεση ο καφές μου είχε 3,50€ αντί για 4€. Καλά, αν σκεφτείς ότι στο Κολωνάκι –στα flocafé έδωσα 4,20€, για να βλέπω το στραβοπαρκαρισμένο του δρόμου, ε τότε, μια χαρά. Τουλάχιστον βλέπεις και θάλασσα στο νησί. Και πού ξέρεις, συμβαίνουν και απρόοπτα, άμα φυσάει, κι είσαι, για παράδειγμα, στη Λαζάρου, στο παραλιακό μπαράκι. Όλα παίζουν.

Δεν περίμενα να μου αρέσει τόσο η Σίφνος. «Το αγαπημένο μου νησί» ο ένας, «τι τυχερές που είστε» ο άλλος. Βασικά εγώ υπήρξα όντως τυχερή, διότι η Αποστολία και η Ξένια βρήκαν το τέλειο μέρος για να μείνεις. Στο Άνω Πετάλι. 5 λεπτά – ή 7 όπως έδειξε το χρονόμετρο της οργανωτικής Αποστολίας- ήταν το σπιτάκι «Απόλλων» της κ. Φλώρας Γεροντή από το στενό της Απολλωνίας (βλ. καημό-ταράτσα) και επίσης, ήμαστε και κοντά στον Αρτεμώνα. Εκεί, στον Αρτεμώνα, ξετρυπώσαμε την Πετζούλα. Για ένα κρασί λευκό, για μια ραστώνη. 2,50 € το κρασί και επίσης, στην Πετζούλα, βρίσκετε και νόστιμο παγωτό παραγωγής τους.

Από τη Σίφνο μη φύγετε χωρίς πέτρα, για τα χαρτιά και τις αποδείξεις, από την Αντιγόνη. Η μικρή Αντιγόνη, που ήξερε ότι γιορτάζουμε 1η Σεπτεμβρίου, -σε εποχές Δ.Ν.Τ τα δώρα δεν είναι για να χάνονται- είναι μαζί με το Γιώργο, το αδελφάκι της, και τις ζωγραφιστές πέτρες τους, στο στενό της Απολλωνίας, μετά τους λουκουμάδες. Τελικά πήρα μία πέτρα με ένα πουλάκι, που μου πρότεινε η «δημιουργός», αφού ζήτησα τη γνώμη της. Και κοίτα που αυτήν είχα σκεφτεί να πάρω κι εγώ για την Αθήνα. Επίσης, για ένα αναμνηστικό κεραμικό –δυστυχώς, τους έχουν σωθεί οι κούπες με χερούλι στα 4€- υπάρχει το Δημιουργείν: και αυτό στην Απολλωνία. Στο δε Κάστρο, φάγαμε θαλασσινά σε ταβέρνα, που έχουν 2 κυρίες chic… chic από το chiκώνω το τραπέζι ολόρθο κι άμα λάχει, σου το ρίχνω και καπέλο. Στη Νέα Λόντζια έπαιξε και το άλλο το άσμα: «είναι μέλι του κουμπάρου το κουνέλι»… ποιος Λοτρεαμόν;

Μελοποιημένοι λουκουμάδες, καλή τους ώρα…

Φλώρα Γεροντή, Άνω Πετάλι, Σίφνος
22840- 33433, 210-9705 763
6937- 602 060, 6974- 889 222
www.geronti.com
gerontisifnos@msn.com

Οι τρεις Ξανθοί Άγγελοι, 22840 32294
Νέα Λόντζια, 22840 31981

Youth Exchange "Human Nature": in Lithuania

Coming back...and before leaving again, under the hot hot sky
of all -in-a pot Athens, I checked my emails,
of which the following seems really very interesting...

European Village at Thissio need people for exchange!

YOUTH EXCHANGE “HUMAN NATURE”



Youth Exchange based on outdoor methods (my tip: may not like that observing at Dublin snapshot but also curious, spontaneous and alive) and dedicated to fight against poverty and social exclusion.

The project will be carried out in Alytus and Varena.
The duration of the exchange program: 10 days.
Total number of people that will be involved in the project :30.
4 participants and one leader per partner/country.
Partners are from 6 countries: Latvia, Greece, Bulgaria, Italy, Portugal, Lithuania.

Dates: 2010-08-18 - 2010-08-29.

The Lithuanian organization will buy your tickets so you don't have to pay money in advance to buy them.

The selection procedure will be based also on priority of answer.

Please if interested in having more info, contact soon.

simona.rossi@european-village.org
Tel.00302112217160
Mob.0030 6980786164

ΜΕΤΑΠΤΩΣΕΙΣ

Μεταπτώσεις

Προσηλωμένη ή σε μιαν αφυπνιστική όχθη

Ήσυχα κοιτώ όσα δε μιλούν ούτε σφάλλουν

Ο ύπνος δροσερό νεύμα σκόπιμα άφησε κατακαλόκαιρο
Από υπόγειους της μιας στην άλλη γλώσσα να διέρχομαι

Είμαι ήδη σε ρεύμα μπροστά και ας μοιάζω
Στο παρανάλωμα εκεί με μάτια σταθμευμένα

Φεύγει το τρένο και πίσω ακόμη κοιτάς τι
Δεν παραδέχεσαι αυτό που γύρω σου μένει

Ένα καρφί στο σταθμό είσαι και ζητάς
Αυτό το χτύπημα θάρρους στην πλάτη

Κι είναι τα μάτια ακόμη σταθμευμένα ή καρφωμένα
Με δυσκολία στις μεταπτώσεις να προσαρμόζονται

Σε δρόμους άγουρους κατατρώνε τα μάτια
Το συναπάντημα ενώ ενώνει τα δεσμά τους

Για έναν ακόμη σταθμό ξεκινήσαμε στεγάζοντας τη μοναξιά
Από περιέργεια και πάλι φύγαμε ακριβώς όπως γεννηθήκαμε

Δε μένει παρά τα βλέμματα να ωριμάσουν απ’ το κοινό παρελθόν
Ζούμε από την προσδοκία γι’ αυτό που εξελίσσεται ως αναγκαίο

Ένας Μαραθώνιος έρχεται, χωρίς φώτα και κάμερες

Θεραπευτικός Μαραθώνιος
«Γίνομαι αυτό που είμαι»
Μετατρέποντας τα οικογενειακά δεσμά σε δεσμούς ζωής.
Δευτέρα 26 Ιουλίου 2010 στις 19.00

19.00 -20.00 Άσκηση γνωριμίας «διεκδικώ την θέση μου» και άσκηση εμπιστοσύνης. Γραπτές ασκήσεις που μέσα από αυτές ανασύρονται έντονες μνήμες και καλά κρυμμένα συναισθήματα που τα αφήνουμε να βγούν στην επιφάνεια και να ξεσπάσουν.

20.00-21.00 Ζωγραφική, άσκηση «η κληρονομιά μου» μετατρέποντας τις οικογενειακές αλυσίδες σε χρυσά βραχιόλια, συζήτηση σε ομάδες και μοίρασμα σκέψεων και συναισθημάτων.

Διάλειμμα 15 λεπτά

21.15-22.00 Μουσική και μέσα από αυτήν γραπτές και βιωματικές ασκήσεις.
Ανταλλαγή συναισθημάτων από τον Μαραθώνιο και κλείσιμο με ομαδική ζωγραφική.

Αφροδίτη Λύδια Κατσίβα
Κλινική Ψυχολόγος- Ψυχοθεραπεύτρια
Μέλος Σ.Ε.Ψ
Βακχυλίδου 13- Ιλίσια Τ.Κ 15771
Τηλ. 210-7751471 και 6947-815576
Δηλώσεις συμμετοχής μέχρι την Κυριακή 25 Ιουλίου.
Κόστος 50 €.

*Όπως οι πέτρες γυρτές θυμίζουν βιβλία, όπως η αφαίρεση ενός βιβλίου επηρεάζει και "εμφυσά" αυτά που παραμένουν, προσθέτοντας κίνηση σε πέτρινα σώματα, ομοίως οι Μαραθώνιοι συνιστούν φυσικούς τρόπους, οι αφορμές να γίνονται προσπελάσιμες, από το τυχαίο στο αναγκαίο (φωτό: Σίφνος 2010, από μια βόλτα στον Αρτεμώνα) .

Eυτυχώς που υπάρχουν ταινίες...

SABRINA

ΗΠΑ, 1954, 109’, Α/Μ

Σενάριο: Billy Wilder, Samuel A. Taylor, Ernest Lehman βασισμένο στο θεατρικό έργο “Sabrina fair” του Samuel A. Taylor
Σκηνοθεσία: Billy Wilder
Κοστούμια: Edith Head, Hubert de Givenchy
Μουσική: Friedrich Hollaender
Μοντάζ: Arthur P. Schmidt
Διεύθυνση φωτογραφίας: Charles Lang


Η ταινία βραβεύτηκε με Όσκαρ Κοστουμιών και Χρυσή Σφαίρα Καλύτερου Σεναρίου
Με τους: Humphrey Bogart, Audrey Hepburn, William Holden


Η ταινία ξεκινά με μία παραμυθένια αφήγηση, που υπακούει στο πνεύμα του «μια φορά κι έναν καιρό». Ένα κορίτσι με υποβλητικό βλέμμα γάτας –η Σαμπρίνα πίσω από το δέντρο- παρακολουθεί αυτό που φαντάζει, σε αυτήν, παραμύθι κάτω από τα άστρα με φεγγάρι, ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι άλλο από το λείψανό του. Καθώς, για τους ίδιους τους πρωταγωνιστές των δεξιώσεων, η συνείδηση των νόμων της ευτυχίας, τους στερεί το δικαίωμα στην καθαρή ευτυχία. Απόλυτα δεν μπορούν να είναι ευχαριστημένοι από την πορεία του εαυτού τους. Τα δύο αδέλφια, ο Λάινους και ο Ντέηβιντ Λάραμπι, που πρωταγωνιστούν, είναι κληρονόμοι της πατρικής περιουσίας και ζουν στο Λογκ Άιλαντ. Ο ένας είναι ο σοβαρός –Λάινους- που αξιοποιεί την ευφυΐα του στις οικογενειακές επιχειρήσεις και γι’ αυτό έχει αποσύρει τον εαυτό του από τις διασκεδάσεις του συρμού. Είναι ένας μοναχικός άνθρωπος. Αντιθέτως, ο άλλος είναι ο ανάλαφρος –Ντέηβιντ- που παραδίδεται στο παρόν και ανήκει παντού, για να «αξιοποιείται» από τα βλέμματα όσων γυναικών διασταυρωθούν μαζί του. Αν συγκρίνουμε τον Ντέηβιντ, σε σχέση με τον αδελφό του, που έχει ξεπεράσει τη φυλακή της εικόνας, βλέπουμε πόσο φυλακισμένος είναι ο νάρκισσος Ντέηβιντ στο είδωλο του εαυτού του, κάθε φορά να «ξεπερνά» το όριο, για να πείθει τον εαυτό του, ότι αυτός τουλάχιστον δεν είναι όπως ο πατέρας του και, βέβαια, δεν είναι ούτε σαν τον αδελφό του, τον Λάινους.

Φυλακισμένη αντίστοιχα, στον κόσμο των συμβόλων, του εξιδανικευμένου έρωτα που δεν εκπληρώνεται, είναι η κόρη του σοφέρ της οικογένειας, η Σαμπρίνα. Αναβλητική και χαμένη σε ένα πέρα-δώθε ίδιων σκέψεων, ενώ βρίσκεται στην κουνιστή πολυθρόνα της. Αντί να φύγει για σπουδές στο Παρίσι-για να γίνει chef-, επιχειρεί να αυτοκτονήσει από έρωτα για τον Ντέηβιντ. Τελικά τη σώζει ο Λάινους, που την ξετρυπώνει σαν βρεγμένη γάτα, κάτω από το αυτοκίνητο, οπότε η Σαμπρίνα φεύγει για την πόλη του φωτός. Στο Παρίσι η «ντεμπιτάντ» ξεκινά, να μαθαίνει, πώς πρέπει να λειτουργεί ο καρπός του χεριού, για να σπάει το αυγό «στη γκιλοτίνα», αλλά και πώς να μη φουσκώνει το σουφλέ ανταγωνιζόμενο τον πύργο του Άιφελ. Εν καιρώ η πληροφορία θα γίνει γνώση και η γνώση στυλ. Η Σαμπρίνα θα μεταμορφωθεί σε μια αισθαντική γυναίκα ακτινοβολώντας από την καλλιέργειά της. Όταν πρέπει να επιστρέψει στην έπαυλη των Λάραμπι, ο Ντέιβιντ, που τη μεταφέρει, θαμπώνεται μαζί της. Εντούτοις, δεν την αναγνωρίζει. Η συνέχεια, την ώρα που η πρωταγωνίστρια είναι αυτή που ήθελε να βλέπει, είναι πλέον εξαιρετικά ενδιαφέρουσα. Καθώς και ο μέχρι πρότινος αποσυρμένος στον εαυτό του, Λάινους, αρχίζει να «ξεκλειδώνεται» και τη φλερτάρει, κάνοντας την ανατροπή. Ώστε, η Σαμπρίνα δεν πλέει σε πελάγη ευτυχίας, αλλά τουλάχιστον, αυτή τη φορά, είναι μέσα στο «παραμύθι», με αντάλλαγμα την αμφιταλάντευση, αν μπορεί να αφήσει το ονειροπόλο παιδί των συμβόλων πίσω, για ένα παρόν που δεν περίμενε αλλά την εκπλήσσει και την ορίζει. Απ’ τις ταινίες, όπου οι άντρες σαν τον Μπόγκαρτ και οι γυναίκες σαν την Χέπμπορν παραδίδουν μαθήματα πάνω στο βλέμμα της γοητείας. Για τι άλλο, αν όχι για το πάθος και μόνο.

Αν η τύχη δεν είναι, ευτυχώς που υπάρχουν ταινίες.

… Για να είναι με το μέρος μας.

Από σήμερα, Πέμπτη, 8 Ιουλίου έως και τις 14 του μήνα, η NEW STAR προβάλλει 2 ταινίες, που αξίζουν ειδικά την προσοχή του κοινού. Ειδικό ή μη, το κοινό αποφασίζει και βλέπει, τι το εξελίσσει και τι όχι.

Οπότε:



ΣΑΜΠΡΙΝΑ
ΑΘΗΝΑΙΑ Χάριτος 50, Κολώνακι (Μετρό Ευαγγελισμός) 210 7215717
ΣΙΝΕ ΨΥΧΙΚΟ Κηφισίας 290 & Παρίτση, Ψυχικό, 210 6777330

ΑΤΑΛΑΝΤΗ
ΛΑΪΣ-ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ Ιερά Οδός 48 & Μεγ. Αλεξάνδρου, (Μετρό Κεραμεικός), 210-3609695
ΤΡΙΑΝΟΝ Filmcenter Κοδριγκτώνος 21, (ΗΣΑΠ Βικτώρια) 210-8215469, 2108222702

Σε θερινό ή μη σινεμά, ανάλογες ταινίες, τουλάχιστον, είναι με το μέρος μας. Με την πλευρά του θεατή, που γυρίζει το βλέμμα στον άνθρωπο, στο ποίημα, στην ασπρόμαυρη λέξη.

ΟΑΕΔ: Όταν αγαπάμε, ελπίζουμε δικαίως

Είμαι κι εγώ εκεί. Στην ουρά του μεσημεριού. Στον ΟΑΕΔ επί της Αγίας Λαύρας. Η ουρά της Αγίας Λαύρας έχει και το όνομα αλλά και τη χάρη. Όλες οι καρέκλες είναι αγκαζέ. Στο χαρτί, για το νούμερο, που κόβω, αναγράφεται χρόνος αναμονής 301 λεπτά! Ούτε μία ούτε δύο ώρες. Μα είναι ωραία στον παράδεισο! Καθένας βρίσκει αυτό που πάντοτε ποθούσε. Να είμαι και ευχαριστημένη, με το 008, που μου έλαχε. Στις 11.30, τριγύρω, τα νούμερα εξαντλούνται. Εν καιρώ, καθώς το κίνημα δημόσιας ειρήνης αναβράζει, εξαντλείται και η υπομονή μερικών. Στις δε 13.30 η πόρτα κλείνει. Μας κλειδώνουν. Άλλος δε μπορεί να μπει. Αλλά σκέψου: εμείς είμαστε μέσα. Η τύχη είναι με το μέρος μας.

Πώς περνά, λοιπόν, η μέρα; Ζυγίζω: ή με χωρίς κάθισμα και κλιματισμό, ώσπου να έρθει η σειρά μου… ή έξω στριφογυρίζοντας, αλλά, όπως και να έχει, θα είναι δύσκολα. Πνίγει το λαιμό και αυτή η ζέστη. Όμως έχω πάντα το μικρό προβάδισμα, να αναλύω τις ουρές, χωρίς να χάνω την υπομονή. Και αυτό το έχουν, όσοι υπήρξαν στις ουρές παραστάσεων του Μιχαήλ Μαρμαρινού, στο έργο του Δ. Δημητριάδη Πεθαίνω σαν χώρα.

Βγαίνω οπότε στα πέριξ. Μια περιήγηση το πρωί κάνει καλό στην υγεία. Εκνευρίζομαι όμως, τι το περίεργο. Στο κάπως κοντινό καφέ «αλχημεία» δεν έχουν κλιματισμό, ενώ αντίθετα το ράδιο είναι στη διαπασών. Πώς να διαβάσει ένας άνθρωπος εκεί την Προοπτική της Θάλασσας του Ντύλαν Τόμας; Τελικά φεύγω, αφού ήμουν η μόνη πελάτης και η κυρία που προθυμοποιήθηκε να βάλει κλιματισμό, εντούτοις δε χαμήλωσε το ραδιόφωνο, για να το ακούει στην αυλή. Με τα πολλά, κι επειδή τρία ευρώ για έναν καφέ μου φάνηκαν πολλά, καταλήγω –πού αλλού- στο κυλικείο του ΟΑΕΔ. Όπου ο καφές στοιχίζει 1€ και 20. Και στο δίνουν και σε καλοκαιρινό ποτηράκι.

Ωραία. Ακόμη πιο ωραία είναι μόλις παλουκώνομαι σε μια καρέκλα και αρχίζω να πιάνω, με διάφορα παιδιά εκεί, την παλιά μου τέχνη κόσκινο: τη νοηματική. Αυτήν που ξεκινήσαμε, όλοι άγνωστοι και από άλλους χώρους, δυο χρόνια πριν, για να δέσουμε σαν αληθινή κοινωνική ομάδα μιας γλώσσας των χεριών, πέρα από σκοπιμότητες και αναδιατυπωμένες ιδεολογίες. Ενωθήκαμε διά του ενδιαφέροντος και βέβαια χωριστήκαμε… διά του υπουργείου (παιδείας). Καθώς ποτέ δεν ανανεώθηκαν εκείνες οι άδειες, και δε συνεχίστηκαν τα μαθήματα προχωρημένου επιπέδου στο Εθνικό Ίδρυμα Κωφών, στη Ζαχάρωφ. Έτσι ξαφνικά, και πάλι, βρεθήκαμε ερασιτέχνες.

Τέλος-πάντων, έχει περάσει μία ώρα και επιστρέφω στο κλίμα της ουράς. Μόνο 40 νούμερα έχουν ξεπαστρέψει εκεί. Και πάλι καρέκλα δεν υπάρχει. Θράσος, αλλά τι να γίνει, παίρνω και κάθομαι στην πράσινη καρέκλα του άδειου γραφείου. Με τον καφέ και το βιβλίο ανοιχτό. Ένας κύριος το μπανίζει και σχολιάζει, αν διάβαζαν κι άλλοι ανάλογα βιβλία… δεν πειράζει, ο Καβάφης ήξερε… Καθείς και τα όπλα του, ή και με τις δυνάμεις καθυστέρησής του. Έτσι είναι. Αλλά αντί για σοφιστικέ, προτίμησα το ύφος της συγκατάβασης. «Ε, υπάλληλοι είναι και αυτοί», είπα κι αυτός, χαμογελώντας, απομακρύνθηκε. Πίσω στην ουρά.

Έρχεται μετά ο υπάλληλος μπαλαντέρ. Πρέπει να σηκωθώ. Τέρμα τα ψέματα και η πολυτέλεια. Αλλά παρόλα αυτά δεν το βάζω κάτω. Το βολιώτικο ταμπεραμέντο ψάχνει. Και βρίσκει 2 καρέκλες βυσσινί- της σειράς βυσσινόκηπου- με πάνω τους δυο τσαντάκια και κάτι κόλλες, ενώ άλλοι είναι όρθιοι. Επειδή τώρα, μπορείς να με φωνάξεις και «Άντα» - και βγαίνει από το «τριάντα»- παίρνω με θάρρος και περηφάνια τη μια βυσσινί καρέκλα και τη βάζω εκεί που είχα την πράσινη. Επιτέλους, στο ταξίδι έχω μια θέση δική μου. Αυτήν που μετέφερα με δική μου πρωτοβουλία και σιωπηλά.

Στο μεταξύ κάτι γίνεται. Μια κυρία αρπάζεται με μία νεότερη, που πήγε να προπορευτεί στη σειρά, και της πετά την ατάκα, «γι’ αυτό κατάντησε έτσι η Ελλάδα». Ω, φράση. Την κοιτά καλά η άλλη και της απαντά: «συγνώμη σε μένα το λέτε; Ξέρετε την ηλικία σας; Πόσο χρονών είστε; Εσείς, η γενιά σας, κάνατε την Ελλάδα κωλοχανείο»… Εν τέλει, μια αναμονή με υπομονή στην ουρά του ΟΑΕΔ είναι κάτι σαν βιωματικό σεμινάριο τύπου case study. Πολύ μου αρέσουν αυτά. Μπορεί να είναι κουραστικό, αλλά έχει γοητεία, όταν βουίζουν όλοι μαζί. Όταν για παράδειγμα, ένας υπάλληλος, ο Γιάννης-Παντελάκης,- (είδες, το ρεπορτάζ;)- ακούει παράπονα άλλων, αλλά προσβάλλει στα καλά και καθούμενα εσένα, ή όταν πιάνει συζήτηση με αυτόν που προκαλεί όλη την ανακατωσούρα, του τύπου «που σε ξέρω και από κάτω, και δεν ήσουν έτσι αλλά ευγενικός». Πού βρίσκομαι, άραγε; Γιατί στις υπηρεσίες δεν κάνουν ένα πρωτόκολλο συμπεριφοράς, άμα μερικοί δεν γνωρίζουν, πώς να διαχειρίζονται ευθύνες διά του λόγου; Καταλήξαμε, όλα να πρέπει να διδάσκονται.

«Από το βλέμμα σας καταλαβαίνω» είπα στην άλλη υπάλληλο, που παρακολουθούσε κι αυτή τα παντελάκεια μυστήρια. Στο τέλος, εμφανίστηκε κι ένας νέος με πολλές δουλειές –που δε μπορούσε να πάει από τις εννιά στον ΟΑΕΔ, αλλά ήρθε στο τέλος και με έλλειψη στα δικαιολογητικά- για να χαρακτηρίσει αυτήν που έδειχνε να γνωρίζει τα περισσότερα εκεί, ως «πατσαβούρα». Έτσι δυστυχώς είναι. Όλοι διδάχτηκαν, ότι έχουν δικαίωμα λόγου, και οπότε όλοι χρησιμοποιούμε τις ίδιες φράσεις. Αλλά η ευθύνη, να βλέπεις τον εαυτό σου σε αυτό που λες, δυστυχώς αυτό δεν ήταν στη διδακτέα ύλη. Για λόγους κυριότητας βεβαίως.

«Τι να σου πω, γυναίκα είσαι», ήταν το κερασάκι στη χθεσινή μέρα. Από τον κύριο που πήρα για το καναρίνι μου, το πλαστικό στήριγμα βάσης, αυτό που μπαίνει δεξιά κι αριστερά, μη φύγει ο πάτος του κλουβιού. Ήθελα εγώ το ίδιο, με αυτό που είχα, εκείνος είχε άλλο, και αντί να μου εξηγήσει, γύρισε και μου είπε, ότι γυναίκα είμαι. Αχ, κορίτσι πράμα. Και άμα ξαναπάω εγώ σε αυτόν τον έμπορο, καλά. Καλό καλοκαίρι άλλου τύπου ΟΑΕΔ: Όταν Αγαπάμε, ελπίζουμε δικαίως.

Artogether festival,13-15/7: το πρόγραμμα

ΤΡΙΤΗ 13 07

20:00 Έναρξη έκθεσης φωτογραφίας, εικαστικών, ζωγραφικής, κοσμημάτων, κατασκευών, συγγραφικών, ποιητικών, στιχουργικών έργων, σεναρίων + προβολές video art (Ευαγγελία Χρηστάκου «Sharp» Αλεξάνδρα Γρηγορίου «Once upon sometimes»)

21:00 «Streaptease» ΧΟΡΟΣ
Χορογραφία: Ηλέκτρα Αρσενίδου
Χορεύουν: Στέλλα Ευτυχίου, Πέπη Σπύρου, Ηλέκτρα Αρσενίδου
Μουσική: «You can leave your hat on», Randy Newman

21:30 «Κάτσε 5 λεπτά» - Αθηναϊκή Μυθοποιία ΘΕΑΤΡΟ
Κείμενο: Ζωή Ξανθοπούλου
Σκηνοθεσία: Μάρκος Σαρρής
Παίζουν: Δημήτρης Κουρέας, Ζωή Ξανθοπούλου
Παραγωγή: Αθηναϊκή Μυθοποιία

22:00 Προβολές ταινιών μικρού μήκους
Η σειρά των ταινιών είναι ενδεικτική:
Nic Balthazar «The Big Ask»
Έφη Παππά «1.2 Million Children»
Βασίλης Τάνος «Love at first sight»
Γαβριήλ Ψαλτάκης «The girl on thewall»
Μιχαήλ Μαυρομούστακος «Green Wispers»
Δανάη Νίκου «The Game»
Στέλιος Ιγναντιάδης «Rebet Hero»
Πέτρος Σοφικίτης «The Crossroads»

22:45 Waterpipes ΣΥΝΑΥΛΙΑ
23:30 Picos Apicos & The Pina Coladas ΣΥΝΑΥΛΙΑ

ΤΕΤΑΡΤΗ 14 07
20:00 Έναρξη έκθεσης φωτογραφίας, εικαστικών, ζωγραφικής, κοσμημάτων, κατασκευών, συγγραφικών, ποιητικών, στιχουργικών έργων, σεναρίων + προβολές video art (Ευαγγελία Χρηστάκου «Sharp» Αλεξάνδρα Γρηγορίου «Once upon sometimes»)

21:00 «Improvise with you» - Πολυτίμη Πατάπη ΧΟΡΟΣ

21:30 «Η εξίσωση Boltzmann» - Ομάδα Νετρόνιο ΘΕΑΤΡΟ
Ένα έργο της Τατιάνας Κίρχοφ
Παίζουν: Πένυ Διαμαντάκου, Τατιάνα Κίρχοφ, Ρωμανός Μαρούδης και Λουκία Φραντζίκου

22:00 Προβολές ταινιών μικρού μήκους
Η σειρά των ταινιών είναι ενδεικτική:
Nic Balthazar «The Big Ask»
Έφη Παππά «1.2 Million Children»
Βασίλης Τάνος «Love at first sight»
Γαβριήλ Ψαλτάκης «The girl on thewall»
Μιχαήλ Μαυρομούστακος «Green Wispers»
Δανάη Νίκου «The Game»
Στέλιος Ιγναντιάδης «Rebet Hero»

22:30 Gloire Carton ΣΥΝΑΥΛΙΑ
23:15 Travel Mind Syndrome ΣΥΝΑΥΛΙΑ
23:15 Ska Bangies ΣΥΝΑΥΛΙΑ
00:15 JIMMY JIB DJ SET



ΠΕΜΠΤΗ 15 07
20:00 Έναρξη έκθεσης φωτογραφίας, εικαστικών, ζωγραφικής, κοσμημάτων, κατασκευών, συγγραφικών, ποιητικών, στιχουργικών έργων, σεναρίων + προβολές video art (Ευαγγελία Χρηστάκου «Sharp» Αλεξάνδρα Γρηγορίου «Once upon sometimes»)

21:00 Προβολές ταινιών μικρού μήκους
Η σειρά των ταινιών είναι ενδεικτική:
Nic Balthazar «The Big Ask»
Έφη Παππά «1.2 Million Children»
Βασίλης Τάνος «Love at first sight»
Γαβριήλ Ψαλτάκης «The girl on the wall»
Μιχαήλ Μαυρομούστακος «Green Wispers»
Δανάη Νίκου «The Game»
Στέλιος Ιγναντιάδης «Rebet Hero»

21:30 Seli Kanou, Ομάδα Αφρικάνικου Χορού και Κρουστών ΧΟΡΟΣ+ΜΟΥΣΙΚΗ
Άννα Καραμήτσου, Αντώνης Παπαδόπουλος, Χάρις Κοκκίνη, Χριστίνα Χατζηπαντελή, Νατάσα Παυλάτου, Σίσσυ Πιντέλα

22:00 Le Page ΣΥΝΑΥΛΙΑ
22: 40 Μαριέττα Φαφούτη - Acoustic Session ΣΥΝΑΥΛΙΑ
Φωνητικά: Ευαγγελία Ξυνοπούλου
Κιθάρα: Γιάννης Διαμαντής
Τσέλο: Άρης Ζέρβας

23:15 Ska Bangies ΣΥΝΑΥΛΙΑ
00:15 NOSS TROMO DJ SET

six d.o.g.s , Αβραμιώτου 6-8, Μοναστηράκι
Για περισσότερες πληροφορίες:
www.artogether.gr www.bankit.gr
e-mail: Bankit.happenings@gmail.com

ARTogether Festival @ Monastiraki!

Το ARTogether Festival@Monastiraki είναι γεγονός!

Στις 13, 14 & 15 Ιουλίου, για 3η συνεχή χρονιά, 200 καλλιτέχνες με έργα από 20 κατηγορίες τεχνών, θα μετακομίσουν από τη διαδικτυακή πολιτεία του bankit.gr στο κέντρο της Αθήνας, στον πολυχώρο six d.o.g.s., Αβραμιώτου 6-8, στο Μοναστηράκι!





Φωτογράφοι, ζωγράφοι, ηθοποιοί, θεατρικές ομάδες, σκηνοθέτες, performers, συγκροτήματα, συγγραφείς, συνθέτες, γραφίστες, σεναριογράφοι, σκιτσογράφοι, animators, εικαστικοί, ποιητές, χορευτές, στιχουργοί, καλλιτεχνικές ομάδες, θα δώσουν το παρόν για 3 ημέρες, σε ένα φεστιβάλ γεμάτο καλλιτεχνικά δρώμενα και ατέλειωτα party…


…και όοολα αυτά με ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΙΣΟΔΟ! Διαδώστε το!

Τι είναι το bankit.gr ;
Είναι η πρώτη καλλιτεχνική πολιτεία στο διαδίκτυο που δημιουργήθηκε το 2007 με σκοπό να δώσει βήμα σε όλους τους καλλιτέχνες, φιλοξενώντας τα έργα τους χωρίς καμία οικονομική επιβάρυνση. Στην πολιτεία του bankit.gr, 20 κατηγορίες τεχνών παίρνουν ζωή, καθημερινά. Μετρώντας πλέον 3 χρόνια λειτουργίας, η πολιτεία του bankit.gr αριθμεί πάνω από 1000 κατοίκους-καλλιτέχνες και περισσότερα από 5000 έργα!

Δείτε τι έγινε στο περσινό ARTogether Festival εδώ:

http://www.youtube.com/watch?v=h755V5wGHJw

Ραντεβού στο six d.o.g.s!
Για περισσότερες πληροφορίες:
www.artogether.gr www.bankit.gr

Κάτω από τα δέντρα: ένα φεστιβάλ για την αφήγηση

Πούν' το, πούν' το, το δαχτυλίδι...
δεν είναι Κάτω από τα δέντρα …;
Ένα διεθνές φεστιβάλ αφήγησης και τεχνών του λόγου
στο Πήλιο, από το Δήμο Μουρεσίου, ανοίγει φυσικούς δρόμους
επικοινωνίας. Από την αφήγηση στην περιήγηση.





Χορηγός φεστιβάλ: Δήμος Μουρεσίου
Διοργάνωση: Επί τεχνών, δημοτική επιχείρηση πολιτισμού, ιστορίας, τεχνών και αθλητισμού

Σε συνεργασία με τις εκδηλώσεις «Δάσος –Ζωή –Πολιτισμός» της Ακαδημίας Αθηνών και του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας Ν. Γουλανδρή
υπό την αιγίδα του Προέδρου της Δημοκρατίας

Με την Υποστήριξη:
Διεθνές φεστιβάλ αφήγησης και τεχνών του λόγου Κοζάνης
Διεθνές φεστιβάλ αφήγησης Uzes, Γαλλία
Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης
Πολιτιστικός σύλλογος γερμανόγλωσσων μαγνησίας «Ιάσων»

Χορηγοί επικοινωνίας
Mediatext, Δίφωνο, ελculture.gr, Δημοτικό ραδιόφωνο Βόλου

Καλλιτεχνική Διεύθυνση: Στέλιος Πελασγός Δρ.

Παρασκευή 9 Ιουλίου 2010 Τσαγκαράδα: Προαύλιο Αχιλοπούλειου Μουσείου 20.00 μ.μ. Έναρξη φεστιβάλ, εγκαίνια έκθεσης

21.00 μ.μ. Τζιχάντ Νταρβίς: Χίλιες και μία Νύχτες (παράσταση αφήγησης στα ελληνικά και γαλλικά)

Σάββατο 10 Ιουλίου 2010 Τσαγκαράδα: Ράχη Πλατανάκια, μετά την πλατεία των Ταξιαρχών
20.00 μ.μ. Slam Poetry: Παράσταση προφορικής ποίησης από όλους για όλους (ελεύθερη είσοδος και συμμετοχή)
21.00 μ.μ. Τζιχάντ Νταρβίς: Σχεδόν παραμύθια. Λίβανος: Ιστορίες ζωής μες στον πόλεμο (παράσταση αφήγησης, στα ελληνικά και γαλλικά)

Κυριακή 11 Ιουλίου 2010 Τσαγκαράδα Αγία Κυριακή
21.00 μ.μ. Φόλκε Τέγγετχοφ: Η ιστορία της αλήθειας
Ανν Σοφί Αμπραχαμ βιολεντσέλλο (παράσταση αφήγησης στα αγγλικά και ελληνικά)

Δευτέρα 12 Ιουλίου 2010
Δημοτικό θερινό σινεμά , προαύλιο Αχιλοπούλειου, Τσαγκαράδα
21.00 «Η Αλίκη στην χώρα των θαυμάτων» Τιμ Μπάρτον
Αυλή αρχοντικού Λαμπίρη, Αγία Κυριακή Τσαγκαράδα 21.00 Φόλκε Τέγγετχοφ: DAS MÄRCHEN VON DER WAHRHEIT , Ανν Σοφί Αμπραχαμ βιολοντσέλο (Παράσταση αφήγησης στα γερμανικά)

Τρίτη 13 Ιουλίου 2010 Πλατεία Κισσού
21.00 μ.μ. Παραμύθια που φέρανε τον Κάτω Κόσμο πάνω
Αφήγηση: Δημήτρης Προύσαλης Παράσταση αφήγησης

Τετάρτη 14 Ιουλίου 2010 προαύλιο Αη Γιώργη, Τσαγκαράδα
21.00 μ.μ. Το δέντρο με τα τζοβαϊρικά, Αφήγηση: Ανθή Θάνου ,
ούτι/ σάζι/ νέι/ κρουστά: Παναγιώτης Κούλελης, Παράσταση αφήγησης στα ελληνικά

Πέμπτη 15 Ιουλίου 2010 Δημοτικό θερινό σινεμά , προαύλιο Αχιλοπούλειου, Τσαγκαράδα 21.00 «Avatar» του Τζέημς Κάμερον

Παρασκευή 16 Ιουλίου 2010 Αη Γιώργης, Τσαγκαράδα
21.00 μ.μ. Ελεύθερες αφηγήσεις στο σκοτάδι (είστε όλοι καλεσμένοι να πείτε και να ακούσετε ιστορίες)
Πανηγύρι Αγίας Μαρίνας στον Κισσό

Σάββατο 17 Ιουλίου 2010
9.30 π.μ. Πρωινή πεζοπορική διαδρομή με ιστορίες. Οδηγός ο Ούβε Λάου (ραντεβού στην πλατεία της Τσαγκαράδας και κατηφόρισμα ως την Νταμούχαρη. Επιστροφή με πούλμαν του Δήμου)
Πανηγύρι Αγίας Μαρίνας στον Κισσό

Κυριακή 18 Ιουλίου 2010
20.00 μ.μ. Τα παραμύθια του Πηλίου: Κ. Πολυμέρου- Καμηλάκη
Ανέκδοτα παραμύθια από το αρχείο Νικολάου Πολίτη της Ακαδημίας Αθηνών
Διαβάζουν μικροί και μεγάλοι κάτοικοι των χωριών μας

21.00 μ.μ. Παράσταση αφήγησης. Το δέντρο και το καφενείο
Αφήγηση: Στέλιος Πελασγός Κανονάκι: Δομνίκη Μαυρίδου Παράσταση αφήγησης

Εκθέσεις
Στο Αχιλλοπούλειο Μουσείο Τσαγκαράδας
Έκθεση φωτογραφίας :Η Ελλάδα του National Geographic
Σε συνεργασία με την ελληνική έκδοση του περιοδικού National Geographic

Έκθεση κεραμικής: Το σχήμα των δέντρων
Έργα της πηλιορείτισσας κεραμίστριας Ειρήνης Λάκκα

Κάτω από τα δέντρα …
Θερινό σχολείο ζωντανού λόγου
Βιωματικά εργαστήρια προφορικής αφήγησης και λογοτεχνίας

Τζιχάντ Νταρβις: Η τέχνη του παραμυθά της Ανατολής, άλλοτε και σήμερα (γαλλικά, ελληνικά) Σάββατο 10, Κυριακή 11 (δυνατότητα παράτασης και την Δευτέρα 12) κόστος συμμετοχής: 60 ευρώ
Φόλκε Τεγκετχοφ: Καλός αφηγητής είναι αυτός που ξέρει να ακούει
Δευτέρα 12- (γερμανικά) κόστος συμμετοχής: 15 ευρώ
Ανθή Θάνου: Προφορική αφήγηση και μουσική, Τετάρτη 14 και Πέμπτη 15 κόστος συμμετοχής: 45 ευρώ
Στέλιος Πελασγός: Το δέντρο και ο μύθος. Σάββατο 17 και Κυριακή 18 Ιουλίου κόστος συμμετοχής: 45 ευρώ

Δηλώσεις συμμετοχής στα εργαστήρια: 6945155340
Περιορισμένες θέσεις.

Σαν βγεις στον πηγαιμό για την Αγία Πετρούπολη…

Ιθάκη δεν σε μέλλει αν υπάρχει

Είναι από τις αγαπημένες μου πόλεις. Σε βαθμό να την αποζητώ, όταν φεύγω, κάθε φορά. Για τις εσπερινές παραστάσεις στο θέατρο Αλεξαντρίνσκι. Για τις μεσημεριανές βόλτες με θέα στο Νέβα, κάτω από τις γέφυρες. Για τα σούρτα φέρτα στη Νιέφσκι, με vodka beluga. Είναι η Αγία Πετρούπολη, και ιδρύθηκε το 1703. Το 1712 ο Μεγάλος Πέτρος, -ο Πέτρος ο Α’ που ήταν άντρας ικανός με αγάπη για τη ναυπηγική και «δίδυμος», γεννημένος στις 9 Ιουνίου του 1672- μετέφερε την έδρα της πρωτεύουσας στην Αγία Πετρούπολη. Αυτόν τον δέκατο όγδοο αιώνα, λοιπόν, πολλά υλοποιήθηκαν στην υπέροχη πόλη, όπου ο ταξιδιώτης ανταμώνει δυο ειδών ιστορίες: τη συλλογική ιστορία, της πόλης, και την προσωπική και ιδιαίτερη, των διάσημων κατοίκων της.

Στην Αγία Πετρούπολη, αρχικά δημιουργήθηκε το φρούριο του Πέτρου και του Παύλου: με το νομισματοκοπείο, τις φυλακές και βέβαια τον καθεδρικό. Εκεί, το 1849 στις φυλακές, για 8 μήνες ο πασίγνωστος Φιοντόρ- Ντοστογιέφσκι- εξέτισε ποινή καταναγκαστικών έργων, επειδή ενοχοποιήθηκε για συνωμότης. Και μετά, για δέκα χρόνια, έμεινε φυλακισμένος στη Σιβηρία. Έτσι όμως, ο Ντοστογιέφσκι έγραψε τον Ηλίθιο, και μέχρι να πεθάνει, το 1881, σε ηλικία 60 ετών, κατόρθωσε να γράψει τόσα αριστουργήματα. Στο Όνειρο ενός γελοίου με ενεργοποιεί η απορία του, «πώς να τους μισεί και να μην τους αγαπά ταυτόχρονα;». Και επίσης, από το ίδιο έργο, έχω συγκρατήσει ότι, δεν μπορούμε να έχουμε την ευτυχία, αλλά μπορούμε να έχουμε συνείδηση των νόμων της ευτυχίας…

Σήμερα, στον περιβάλλοντα χώρο του φρουρίου, βλέπουμε και το χαρακτηριστικό άγαλμα του Πέτρου, με το μικρό κεφάλι, φιλοτεχνημένο από τον γλύπτη Σεμιάκιν. Ένα άλλο χαρακτηριστικό άγαλμα είναι της Μεγάλης Αικατερίνης, φιλοτεχνημένο από τον Μικέσιν, το οποίο βρίσκεται στην πλατεία Οστρόφσκι. Στο θέατρο Αλεξαντρίνσκι, που βρίσκεται πίσω από το άγαλμα, είδαμε τη Λίμνη των Κύκνων. Η υπόθεση του έργου αρθρώνεται, κλασικά, στο δίπολο του καλού και του κακού, καθώς ο πρίγκιπας ερωτεύεται αρχικά το λευκό κύκνο, την Οντέτ, και της ορκίζεται την αγάπη του, αλλά στην πορεία καταφτάνει η Οντίλ, ο μαύρος κύκνος, που μοιάζει στο λευκό και συνεπαίρνει τα λογικά του. Τύψεις και ενοχές καταδιώκουν τον πρίγκιπα, που μόλις συνειδητοποιεί την παγίδα, τρέχει να ζητήσει συγχώρεση από την Οντέτ. Πολύ Τσαϊκόφσκι, μπαλέτο και διάχυτο το αίσθημα, ότι στη ζωή όλα μοιάζουν, εφόσον είναι οριακά… Και άσε και το άλλο, ότι ερωτευόμαστε σωσίες, που μου είχε πει ξαφνικά, η Αναστασία, στου Παπασωτηρίου, μια φορά και, χωρίς να το καταλάβει, ενώ κρατούσε τα Άπαντα της Πολυδούρη, μου άφησε εργασία καθοδόν για το σπίτι. Στη συνείδηση των νόμων της ευτυχίας…. εκεί υπάρχει το κλειδί. Για να ξεκλειδώνεται το μυστικό της νύχτας. Για να είναι η νύχτα λευκή, και ο ήλιος να φαίνεται δώδεκα παρά το βράδυ, από τη γέφυρα των Χυτηρίων. Δε χρειάζονται πολλά για να νιώσεις ανάλαφρα. Αρκεί να περιπλανιέσαι στην Αγία Πετρούπολη. Τότε Ιθάκη δεν σε μέλλει αν υπάρχει…