Σίφνος το νησί…

«Σίφνος το νησί», λέει η Ξένια τραγουδιστά, ένα βράδυ στη Σίφνο, ενώ όλη η παρέα είμαστε καθοδόν. Τραβούμε για το γνώριμο στενό, στην Απολλωνία. Λίγο προτού σημάνει το ταχύ ανέβασμα στις σκάλες, λίγο προτού αρχίσουμε να ονειροπολούμε τις πρώτες μπουκιές από τους λουκουμάδες με μέλι και παγωτό βανίλια, στο γλυκό καημό-ταράτσα «Οι τρεις Ξανθοί Άγγελοι». Όταν το παγωτό λιώνει στο στόμα, μαζί με το μέλι… αυτός είναι ο χρονικός ορισμός της απόλαυσης. Και στο τέλος, βέβαια, οι τσέπες έχουν μείον 5,50 €.

«Σίφνος το νησί», η Ξένια, «πρήζονται οι κιρσοί», εγώ. Σκάει στα γέλια και ο Γιάννης, ενώ η Αποστολία συμπληρώνει: «γεια σου, ρε Αντιγόνη, ποιήτρια. Θα μελοποιήσει τα ποιήματά σου ο Μητσάκος». Ο «Μητσάκος», ο πρώτος που αποχώρησε από το «holiday», εκτός των άλλων τραγουδάει, γι’ αυτό και το σχόλιο.

Στις φετινές διακοπές, δεν είχα κουβαλήσει ποιήματα, είχα μόνο: τα Τρυφερά Κουμπιά –Στάιν (εκδ. Τυπωθήτω)- τον Πίθηκο Ξουθ- Ιάκωβου Πιτσιπίου (εκδ. Νεφέλη)- διηγήματα Παπαδιαμάντη (εκδ. Νεφέλη) και –κάτι ξεχνώ- ναι, το κλασικό Τα άσματα του Λοτρεαμόν, βεβαίως στα γαλλικά, αλλά και με το «εξάρτημα», το συμπαθητικό λεξικό της Kauffmann, Γαλλοελληνικό και το αντίστροφο, 2 σε 1. Τώρα γιατί ο Γιάννης με ρώτησε, αν τρέφομαι μόνο με τέχνη, όταν ήμαστε στη Χερρόνησο, δε μπορώ να καταλάβω. Η αλήθεια πάντως είναι ότι, δώσε μου θάλασσα και μένω εκεί. Στο Βαθύ, στη Χρυσοπηγή, στη Χερρόνησο, στις Καμάρες, στον Πλατύ Γιαλό. Παντού στον κόσμο μου. Με το αλάτι και στο φουλ του ήλιου. Κι άμα θρηνήσουμε καμιά βρεγμένη σελίδα, από εφημερίδα, στα ρηχά, μες στη ζωή είναι και το τρέξιμο. Αν και, τέτοιες ώρες, αστεία με την καυτή άμμο περιττεύουν..

Φυσικά, νησί και χαλάρωση είναι ένα. Οπότε, πόσο θα ήθελα να έχω και 1 και 2 και 3 –στοπ- ποτήρια κρύου καφέ – εσπρέσο-. Καφέ στο «Καλημέρα», στον Πλατύ γιαλό, με το καλημέρα σας και πλατύ χαμόγελο –εκεί εθεάθη και ο Μ. Μανουσάκης- και στον Ίσαλο, στις Καμάρες, όπου κατ’ εξαίρεση ο καφές μου είχε 3,50€ αντί για 4€. Καλά, αν σκεφτείς ότι στο Κολωνάκι –στα flocafé έδωσα 4,20€, για να βλέπω το στραβοπαρκαρισμένο του δρόμου, ε τότε, μια χαρά. Τουλάχιστον βλέπεις και θάλασσα στο νησί. Και πού ξέρεις, συμβαίνουν και απρόοπτα, άμα φυσάει, κι είσαι, για παράδειγμα, στη Λαζάρου, στο παραλιακό μπαράκι. Όλα παίζουν.

Δεν περίμενα να μου αρέσει τόσο η Σίφνος. «Το αγαπημένο μου νησί» ο ένας, «τι τυχερές που είστε» ο άλλος. Βασικά εγώ υπήρξα όντως τυχερή, διότι η Αποστολία και η Ξένια βρήκαν το τέλειο μέρος για να μείνεις. Στο Άνω Πετάλι. 5 λεπτά – ή 7 όπως έδειξε το χρονόμετρο της οργανωτικής Αποστολίας- ήταν το σπιτάκι «Απόλλων» της κ. Φλώρας Γεροντή από το στενό της Απολλωνίας (βλ. καημό-ταράτσα) και επίσης, ήμαστε και κοντά στον Αρτεμώνα. Εκεί, στον Αρτεμώνα, ξετρυπώσαμε την Πετζούλα. Για ένα κρασί λευκό, για μια ραστώνη. 2,50 € το κρασί και επίσης, στην Πετζούλα, βρίσκετε και νόστιμο παγωτό παραγωγής τους.

Από τη Σίφνο μη φύγετε χωρίς πέτρα, για τα χαρτιά και τις αποδείξεις, από την Αντιγόνη. Η μικρή Αντιγόνη, που ήξερε ότι γιορτάζουμε 1η Σεπτεμβρίου, -σε εποχές Δ.Ν.Τ τα δώρα δεν είναι για να χάνονται- είναι μαζί με το Γιώργο, το αδελφάκι της, και τις ζωγραφιστές πέτρες τους, στο στενό της Απολλωνίας, μετά τους λουκουμάδες. Τελικά πήρα μία πέτρα με ένα πουλάκι, που μου πρότεινε η «δημιουργός», αφού ζήτησα τη γνώμη της. Και κοίτα που αυτήν είχα σκεφτεί να πάρω κι εγώ για την Αθήνα. Επίσης, για ένα αναμνηστικό κεραμικό –δυστυχώς, τους έχουν σωθεί οι κούπες με χερούλι στα 4€- υπάρχει το Δημιουργείν: και αυτό στην Απολλωνία. Στο δε Κάστρο, φάγαμε θαλασσινά σε ταβέρνα, που έχουν 2 κυρίες chic… chic από το chiκώνω το τραπέζι ολόρθο κι άμα λάχει, σου το ρίχνω και καπέλο. Στη Νέα Λόντζια έπαιξε και το άλλο το άσμα: «είναι μέλι του κουμπάρου το κουνέλι»… ποιος Λοτρεαμόν;

Μελοποιημένοι λουκουμάδες, καλή τους ώρα…

Φλώρα Γεροντή, Άνω Πετάλι, Σίφνος
22840- 33433, 210-9705 763
6937- 602 060, 6974- 889 222
www.geronti.com
gerontisifnos@msn.com

Οι τρεις Ξανθοί Άγγελοι, 22840 32294
Νέα Λόντζια, 22840 31981