6.2.09

Ένας φανταστικός διάλογος για τα νιάτα και το θάρρος

Καναρίνι: Και τώρα; Εσείς δεν μυρίζετε.
Ψεύτικα Λουλούδια: Μένουμε για πάντα νέα.
Καναρίνι: Κελαηδώντας κάποιος μένει νέος.
Ψεύτικα Λουλούδια: Τα φτερά που χάνει του λείπουν.
Καναρίνι: Έχει το χρόνο να τα αναπληρώσει.
Ψεύτικα Λουλούδια: Ποτέ δεν θα είναι σίγουρος.
Καναρίνι: Χρειάζεται πάντα θάρρος.
Ψεύτικα Λουλούδια: Το πάντα δεν ισχύει.
Καναρίνι: Ισχύει όσο και το ποτέ.
Ψεύτικα Λουλούδια: Ας μη λέμε πάντα και ποτέ λοιπόν.
Καναρίνι: Χρειάζεται θάρρος. Αυτό μόνο.
Ψεύτικα Λουλούδια: Εμείς δεν θέλουμε να χάσουμε τα νιάτα.
Καναρίνι: Τότε δεν θα ωριμάσετε.
Ψεύτικα Λουλούδια: Η αλήθεια ωριμάζει, όχι τα ψέματα. Αυτά κρύβονται μόνο.
Καναρίνι: Και είστε ικανοποιημένα από τη ζωή σας;
Ψεύτικα Λουλούδια: Ποια ζωή; Από καιρό θα είχαμε μαραθεί αλλά μας αποξήραναν.
Καναρίνι: Σας λείπει το άρωμα.
Ψεύτικα Λουλούδια: Με τον καιρό όλα συνηθίζονται. Κι αυτά που δεν υπάρχουν.
Καναρίνι: Συνήθεια και συμβιβασμός συνυπάρχουν.
Ψεύτικα Λουλούδια: Μας μιλάς και κοιτάς ευθεία. Δεν έχει κάμερες εδώ.
Καναρίνι: Συνυπάρχουν… Κοιτώ ευθεία επειδή είμαι αφηρημένος. Σκέφτομαι.
Ψεύτικα Λουλούδια: Κι εσύ γιατί κελαηδάς;
Καναρίνι: Δεν μπορώ να κάνω αλλιώς.
Ψεύτικα Λουλούδια: Όταν είσαι έξω από το κλουβί σου κελαηδάς λιγότερο.
Καναρίνι: Είμαι ελεύθερος. Κι έχω ευθύνη.
Ψεύτικα Λουλούδια: Τι ευθύνη μπορείς να έχεις;
Καναρίνι: Την ευθύνη του εαυτού μου: τα φτερά, το ράμφος μου.
Ψεύτικα Λουλούδια: Κι όταν είσαι στο κλουβί σου;
Καναρίνι: Εκεί όλα είναι στη θέση τους: το φαγητό, το νερό, η μπανιέρα μου.
Ψεύτικα Λουλούδια: Δεν έχεις άγχος λοιπόν.
Καναρίνι: Δεν έχω και άπιαστο χώρο για να πετάξω μέσα στο κλουβί.
Ψεύτικα Λουλούδια: Αν μείνεις στο κλουβί σου θα είσαι σαν κι εμάς. Θα είσαι νέος και θα κελαηδάς.
Καναρίνι: Θα ζω ένα ψέμα.
Ψεύτικα Λουλούδια: Μην παίρνεις τα πράγματα πολύ στα σοβαρά.
Καναρίνι: Δίνω τη γνώμη μου.
Ψεύτικα Λουλούδια: Δώσε μας το τραγούδι σου. Αυτό μας ζωντανεύει.
Καναρίνι: Θέλατε να σας αποξηράνουν;
Ψεύτικα Λουλούδια: Δεν είχαμε θάρρος.
Καναρίνι: Θάρρος για ποιο λόγο;
Ψεύτικα Λουλούδια: Γι’ αυτό που δεν γνωρίζαμε. Δεχτήκαμε να μείνουμε εδώ έστω κι έτσι.
Καναρίνι: Λυπάμαι.
Ψεύτικα Λουλούδια: Μη λυπάσαι. Τραγούδα.
Καναρίνι: Πάω να σας παίξω μία παράσταση.
Ψεύτικα Λουλούδια: Άντε λοιπόν.

Το καναρίνι κελαηδάει.

1 comment:

kostasst said...

Όμορφο, βαθύ, τρυφερό, κοφτερό σαν ξυράφι... Αβάσταχτα ελαφρύ σαν ένα πούπουλο καναρινιού, μελαγχολικό κατά βάθος...
Αποξηραμένα, σκονισμένα λουλούδια, σαν τις απελπισμένες απόπειρες να κρατήσεις τις όμορφες στιγμές για πάντα...
Καναρίνια σε χρυσές φυλακές. Δεν βλέπουν καν τα κάγκελα του κλουβιού τους...
Ναι, εκεί είναι όλα τακτοποιημένα!
Πόσες φορές αναρωτιόμαστε: Αν είχα το θάρρος!
Και τι άλλο να πω;
..."You hit me with a flower..."