Ο γύρος της υγρασίας σε 10 ημέρες & τα παραλειπόμενα (2)

Στο ίδιο παράδειγμα: αν η κυρία Ντι δει μια σαύρα στο δωμάτιο, επάνω σε ένα βρόμικο τοίχο, ολόκληρη η σχέση με το σύζυγό της αυτομάτως θα κλυδωνιστεί, ενώ οι αποκλειστικοί δικαιούχοι αυτής της σχέσης, η ίδια και ο σύζυγος που κοινοποιούν το πρόβλημα στον τρίτο διαμεσολαβητή, αισθάνονται ότι, η σαύρα έχει εξωθήσει στα όρια την ίδια την απόρρητη σχέση τους. Την έχει «μεσοποιήσει». Καθώς, αυτό το εξωτερικό αντικείμενο, η σαύρα, επεμβαίνει βεβιασμένα και απρόοπτα στη διαπροσωπική αρμονία. Τους αναγκάζει να αποστασιοποιηθούν, ο ένας από τον άλλον. Πρέπει, οπότε, οι δυο σύζυγοι να επαναπροσδιορίσουν τα όρια «του ζυγού», εφόσον η καθαριότητα και η ασφάλεια, που τους έφερναν κοντά, πλέον δεν είναι οι κατεστημένες αξίες της οικογενειακής εστίας, αλλά είναι οι αξίες της διασποράς και της απώλειας. Είναι εξελικτικά η ίδια η απελευθέρωση βίας αυτό που μέχρι πρότινος εξουσίαζαν και είχαν υπό τον έλεγχό τους. Το ενοχλητικό στοιχείο, ωστόσο, οδηγεί στην αναζήτηση του όχλου, και στην κατάτμησή του.

Διότι, αυτές οι διασαλευμένες αξίες, τις οποίες εκπροσωπούν η καθαριότητα και η ασφάλεια, φέρνουν τελικά τους ανθρώπους των σχέσεων σε επαφή με αδιάφορους τρίτους, και για να αποκτήσουν οι τρίτοι ενδιαφέρον, πρέπει η αφηγηματική δομή, στη συνέχεια, να στηριχτεί σε ένα κοινό θέμα: στην απώλεια της καθαριότητας. Αυτό θα επιτευχθεί με την κατάτμηση του όχλου σε δυαδικά ζεύγη σχέσεων, που αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα. Συνεπώς, γι’ αυτό που ζητείται μανιωδώς και δεν είναι παρά η αυστηρή καθαριότητα της εξανεμισμένης Δύσης, για να εγκατασταθεί στη ζούγκλα του Τσιτουάν και στο Νεπάλ, - επειδή εμείς είμαστε από την Ελλάδα, δεν έχουμε σχέση με τους Γάλλους και πληρώνουμε, εντάξει;- η συζήτηση ανοίγει λαίμαργα τα φτερά σε ένα κοινό, καυτό θέμα με αφορμή την εξομαλυμένη καθαριότητα και την υγρασία. Και τούτο συμβαίνει όχι επειδή, ανάμεσα σε μία ανθρώπινη σάρκα και σε μία άλλη ξένη, η προφορική σιωπή δεν υποφέρεται, αλλά για να μπορέσουν και πάλι οι άνθρωποι των σχέσεων, να ταξινομήσουν –και να ταξινομηθούν- εκ νέου. Επειδή η σχέση με το σύμπαν προκαλεί αμηχανία.

Δεν είναι η αιτία αλλά ο σκοπός, που ορίζει τη σχέση. Οι σχέσεις αφορούν στη δικτύωση των ανθρώπων, και στην προκειμένη περίπτωση, όσοι τις υποστηρίζουν, τάσσονται υπέρ της καθαριότητας και εναντίον της ασθένειας. Διότι, αυτό που δείχνει βρόμικο, εκτός από αποκρουστικό, επιδεικνύεται εξευρωπαϊσμένα και ως ύποπτο, σε σχέση φυσικά με τα μικρόβια – αυτά τα θεοποιημένα μικρόβια που κυκλοφορούν στα ξένα της Ασίας και απειλούν τα όντα της Δύσης, τα ασθενή, την ίδια στιγμή που επιμένουν αρρωστιάρικα και νιαουρίζοντας να ρωτούν: το Νεπάλ είναι «light India»; Όχι, λες, έχει πράσινο, πας να πεις και άλλα, αλλά ξανά σκάει στο πεζούλι η ίδια μονότονη ερώτηση. Ναι, light India και 0% λιπαρά. Από άλλα ντ’ άλλων βάζουμε κάτι άλλο;

Πού είσαι Χανουμάν, θεέ πίθηκε Μακάκ… επειδή κάποιοι δεν δίνουν από τον «αδιάφορο» εαυτό τους, πρέπει διαρκώς να νομίζουν, ότι κάνουν τη διαφορά. Κι όμως. Το ότι η προφορική σιωπή καταστρατηγείται, δείχνει πόσο πολύ οι άνθρωποι των σχέσεων επιθυμούν, να αναμετρηθούν μεταξύ τους, προβάλλοντας μέσα από τις περιγραφές τους, άνισες ποιοτικά εμπειρίες. Κουβέντα να γίνεται. Και από ουσία περιουσία.

*η φωτογραφία είναι από τη στούπα της Σβαγιαμπουνάθ