25.5.12

Ο Φίλιπ Πέττιτ στην Αθήνα για μία διάλεξη, 28/5, 7μ.μ.


Ο Φίλιπ Πέττιτ καθηγητής του Πανεπιστημίου του Πρίνστον, του οποίου το βιβλίο «Θεωρία της ελευθερία: Από την ψυχολογία στην πολιτική της δράσης» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΠΟΛΙΣ, θα βρίσκεται στην Αθήνα για μία διάλεξη στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. 
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ 
Το μεταπτυχιακό πρόγραμμα του Τομέα Ιστορίας και Θεωρίας του Δικαίου 
 σάς προσκαλεί στη διάλεξη του καθηγητή του Πανεπιστημίου Πρίνστον 
Philip Pettit Laurance S. Rockefeller 
University Professor of Politics and Human Values 
at Princeton University 
με θέμα: “The Responsibilities and Rights of Corporations”. 
Η ομιλία θα πραγματοποιηθεί την Δευτέρα 28 Μαίου και ώρα 7.00 μ.μ. 
στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του κτιρίου Κωστή Παλαμά. 
Θα ακολουθήσει συζήτηση

Πέρσαι του Αισχύλου από την ομάδα "Πρώτη Πράξη"

Παράσταση των "Περσών", από την ομάδα "Πρώτη Πράξη", σε σκηνοθεσία Βαρβάρας Δούκα

Πέρσαι του Αισχύλου
Η παράσταση αυτή των Περσών, αποτελεί την Πρώτη Πράξη από ένα σχέδιο που ξεκίνησε από την Περσία, στα φαρσί….και συγκεκριμένα από το Διεθνές Φεστιβάλ της Τεχεράνης IIFUT . Ξεκίνησε όπως και οι Πέρσες πριν από χιλιάδες χρόνια, με …κατακτητικές διαθέσεις, και αυτή τη φορά τα κατάφερε , γιατί μας κέρδισε με τον πλούτο της γλώσσας, με την αφοπλιστική κουλτούρα του θρήνου που έχει συντηρηθεί ατόφια, με τις ικανότητες των ηθοποιών και τη μουσικότητα του λόγου.

Τώρα με τους νέους ηθοποιούς της σχολής Πρώτη Πράξη του Τάσου Χαλκιά , και με έναν εκπρόσωπο μόνο από την Περσία, τον νεαρό ηθοποιό, Αράς Χαμεντιάν, καταθέτουμε μία καινούρια δοκιμή, στα ελληνικά αυτή τη φορά, και με σχεδόν ολόκληρο το κείμενο. Σε αυτή την …πρώτη πράξη , δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι. Το ατελείωτο και επαναλαμβανόμενο ονοματολόγιο των χαμένων αρχηγών του στρατού, μπορεί να εκφέρεται και στα ελληνικά και στα φαρσί. Οι δύο γλώσσες μοιάζουν όπως μοιάζει ο όλεθρος του πολέμου, χιλιάδες χρόνια τώρα….Ο Δαρείος δεν έρχεται ποτέ να ανακουφίσει τους γέροντες Πέρσες, που και εκείνοι με τη σειρά τους είχαν κάποτε πολεμήσει, και τα μικρά παιδιά που περιδιαβαίνουν ανάμεσα τους και εκείνα με τη σειρά τους θα γίνουν τροφή στην κρεατομηχανή του παράλογου, γιατί όπως αποδεικνύεται η Ιστορία δε μας διδάσκει τίποτα, και ο άνθρωπος παραμένει ανεπανόρθωτα ίδιος στην αυτοκαταστροφή.

Βαρβάρα Δούκα

Μετάφραση: ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΟΥΛΛΑΣ
Σκηνοθεσία: ΒΑΡΒΑΡΑ ΔΟΥΚΑ
Δραματουργία: ΤΖΩΡΤΖΙΝΑ ΚΑΚΟΥΔΑΚΗ
Μουσική Επιμέλεια:ΜΑΚΗΣ ΦΑΡΟΣ
Εικαστική Επιμέλεια: ΑΝΝΑ ΜΑΧΑΙΡΙΑΝΑΚΗ
Βοηθός Σκηνογράφου: ΓΕΩΡΓΙΑ ΤΟΟΥΛΙΔΟΥ
Φωτογραφίες: ΑΓΓΕΛΙΚΗ- ΕΙΡΗΝΗ ΜΗΤΣΗ

Παίζουν:
ΧΟΡΟΣ -ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ: Παναγιώτης Βαλσάμης
Δημήτρης Καμπόλης, Παναγιώτης Πανταζής, Πέτρος Τσαπαλιάρης, Γιώργος Παράσχος
ΑΤΟΣΣΑ -ΞΕΡΞΗΣ: Κωνσταντίνος Μητρόπουλος
Εκτακτη Συμμετοχή: Arash HamedianSee More

Θεατράκι της Σχολής Πρώτη Πράξη του Τάσου Χαλκιά
Πέτρας 2 και Καλτεζών, Κολωνός Τηλ.210-5157011 
Παρασκευή-Κυριακή στις 21.30 Είσοδος ελεύθερη

24.5.12

"Παραστατικότητα και αρχαία τραγωδία: Οι δυνατότητες μιας θεατρικής ώσμωσης Το παράδειγμα των Ικετίδων σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού και Paul Koek"


ΚΕΝΤΡΟ ΣΗΜΕΙΟΛΟΓΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ 
Υπό τη διεύθυνση της Καθηγήτριας του Πανεπιστημίου Αθηνών 
κ. Μαρίκας Θωμαδάκη 
Στο πλαίσιο του σεμιναρίου του Κέντρου Σημειολογίας του Θεάτρου με γενική θεματική: «Παραστατικές τέχνες: τάσεις και προοπτικές ΙΙ», 
την Παρασκευή 25 Μαΐου 2012 θα πραγματοποιηθεί η διάλεξη της κ. Καίτης Διαμαντάκου 
- Επίκουρης Καθηγήτριας του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών,
 με θέμα: 
"Παραστατικότητα και αρχαία τραγωδία: Οι δυνατότητες μιας θεατρικής ώσμωσης 
Το παράδειγμα των Ικετίδων σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού και Paul Koek" 
Διεύθυνση: Ιπποκράτους 7, 
1ος όροφος Ώρα: 19.00-20.30
 Είσοδος ελεύθερη

20.5.12

«SEA OF WORDS» ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΣΤΗ ΡΟΔΟ

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΔΙΗΓΗΜΑΤΟΣ «SEA OF WORDS» «Θάλασσα από Λέξεις» ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΣΤΗ ΡΟΔΟ 

 Το Σπίτι της Ευρώπης στη Ρόδο σε συνεργασία με το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο της Μεσογείου ΙΕΜed (Ισπανία) και το Ευρω-μεσογειακό Ιδρυμα Anna Lindt προκηρύσσει Διαγωνισμό Διηγήματος που σκοπό έχει να ενθαρρύνει τον διάλογο μεταξύ των λαών.
Στον διαγωνισμό μπορούν να συμμετάσχουν νέοι από 18 ως 30 ετών, μόνιμοι κάτοικοι μιας από τις 42 χώρες μέλη της Ένωσης για την Μεσόγειο, μπορούν δε να γράψουν σε μια από τις γλώσσες των χωρών αυτών. Τα διηγήματα θα πρέπει να εκφράζουν πραγματικές εικόνες της ζωής στην Ευρω-μεσογειακή ζώνη, από την σκοπιά των νέων που ζουν σ’ αυτήν.
Καταληκτική ημερομηνία για την παράδοση των κειμένων είναι η 25η Ιουνίου 2012 στο info@houseofeurope-rhodes.eu 
Το θέμα του διαγωνισμού είναι εμπνευσμένο από το θέμα του Ευρωπαϊκού Έτους 2012 και είναι: «Το Μέλλον της Νεολαίας και ο Διάλογος μεταξύ των Γενεών». Οι συγγραφείς που θα συμμετάσχουν θα παραχωρήσουν τα συγγραφικά τους δικαιώματα για το διήγημά τους στον ΙΕΜed και στο Anna Lindt που θα δικαιούνται να εκδώσουν τα διηγήματα και να τα χρησιμοποιήσουν σε μελλοντικές τους δράσεις. Θα πρέπει επίσης να επισυνάψουν τα προσωπικά τους στοιχεία: ονοματεπώνυμο, τόπο γέννηση, εθνικότητα, ταχυδρομική και ηλεκτρονική διεύθυνση. Τα εθνικά δίκτυα μέλη του Anna Lindt θα προβούν σε μια πρώτη επιλογή των διηγημάτων και θα επιλέξουν τα 5 καλύτερα από κάθε χώρα τα οποία θα μεταφραστούν στα αγγλικά και θα τεθούν στην κρίση της Διεθνούς Κριτικής Επιτροπής. Οι συγγραφείς των 20 καλύτερων διηγημάτων θα βραβευθούν με την έκδοση των διηγημάτων τους και θα συμμετάσχουν στις παρακάτω δράσεις: 1. Θα προσκληθούν να παραλάβουν το βραβείο τους σε ειδική τελετή στην Βαρκελώνη στις 5 και 6 Νοεμβρίου 2012 2. Μετά την τελετή απονομής θα προσκληθούν να συμμετάσχουν σε ένα πρόγραμμα πολιτιστικών επισκέψεων και δραστηριοτήτων στην Βαρκελώνη και την Τζερόνα. Τα έξοδα του ταξιδιού, η φιλοξενία και τα γεύματα για όλο το πρόγραμμα θα καλυφθούν από τους διοργανωτές. Το περιεχόμενο των διηγημάτων έχει σαν σκοπό την δημιουργία και την εξέλιξη των δυναμικών που στοχεύουν στην ενδυνάμωση των εθελοντικών δράσεων μιας ενεργής ταυτότητας των νέων, τη συμβολή στην αλληλεγγύη μεταξύ των γενεών, την παγίωση των αξιών και την έκφραση των διαφορετικών θεμάτων που ευαισθητοποιούν τους νέους της περιοχής. Ο διαγωνισμός στοχεύει επίσης στην παραγωγή διηγημάτων που θα εστιάζουν σε θέματα που θα αφορούν τα παιδιά, τους γονείς και τους παππούδες έτσι όπως αυτοί ατενίζουν το μέλλον.

17.5.12

Ο Ζουζέπ Μαρία Μπενέτ ι Ζουρνέτ στο Ι.Θερβάντες, 23/5


23.05.2012, 19.30 Presentación de libros de teatro 
12 obras del teatro español contemporáneo  
La Editorial “Áparsis” y Teatro Pasión presentan la colección teatral de las 12 obras de teatro español que se estrenaron en forma de lectura dramatizada en el marco del Festival 5 o’ clock Tea-tro. El Festival tuvo lugar en la sala “Altera Pars”, del 5 de febrero al 29 de abril, bajo los auspicios de la Embajada de España en Atenas, el Instituto Cervantes y la Sala Beckett de Barcelona. 
A la presentación asistirá el dramaturgo Josep Maria Benet i Jornet. Los integrantes de Teatro Pasión, los responsables de la Editorial “Áparsis” y un representante de la sala “Altera Pars” hablarán de la colección de los libros y del Festival. 
En español con traducción al griego. 
Salón de Actos del Instituto Cervantes de Atenas, Mitropóleos 23, Atenas. Entrada libre. 23.05.2012, 19.30 

Παρουσίαση βιβλίων θεάτρου 
12 έργα του σύγχρονου ισπανικού θεάτρου  
Οι Εκδόσεις «Άπαρσις» και το TeatroPasión, παρουσιάζουν τη σειρά των 12 έργων του ισπανικού θεάτρου που ανέβηκαν με τη μορφή θεατρικού αναλογίου στο πλαίσιο του Φεστιβάλ 5 o’clockTea-tro. Το Φεστιβάλ έγινε στο θέατρο Altera Pars, από τις 5 Φεβρουαρίου έως και τις 29 Απριλίου 2012, υπό την αιγίδα της Ισπανικής Πρεσβείας, του Ινστιτούτου Θερβάντες της Αθήνας και της SalaBeckett της Βαρκελώνης. 
Στην παρουσίαση θα παρευρεθεί και ο καταλανός θεατρικός συγγραφέας Ζουζέπ Μαρία Μπενέτ ι Ζουρνέτ. Οι συντελεστές του Teatro Pasión, οι υπεύθυνοι του εκδοτικού οίκου «Άπαρσις» και εκπρόσωπος του θεάτρου «Altera Pars», θα μιλήσουν για την έκδοση της σειράς και για το Φεστιβάλ. 

Στα ισπανικά με μετάφραση στα ελληνικά. 
Αίθουσα Εκδηλώσεων του Ινστιτούτου Θερβάντες της Αθήνας, Μητροπόλεως 23, Αθήνα
Είσοδος ελεύθερη.

Κράτος, Δημοκρατία και Σύνταγμα στην εποχή της κρίσης


Το Κέντρο Ευρωπαϊκού Συνταγματικού Δικαίου-Ίδρυμα Θεμιστοκλή και Δημήτρη Τσάτσου και οι Εκδόσεις Παπαζήση σας προσκαλούν σε ανοικτή εκδήλωση με θέμα: Κράτος, Δημοκρατία και Σύνταγμα στην εποχή της κρίσης 
Συζήτηση με αφορμή την έκδοση των πέντε πρώτων βιβλίων της σειράς «Σύγχρονοι Στοχαστές για τη Δημοκρατία και το Σύνταγμα» την Τρίτη 22 Μαΐου 2012 και ώρα 19:00 στο Ινστιτούτο Goethe Αθηνών (Ομήρου 14-16) 
Ομιλητές : 
Paolo Ridola, Καθηγητής Πανεπιστημίου La Sapienza Ρώμη 
Γιάννης Δρόσος, Καθηγητής Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών 
Αντώνης Μανιτάκης, Ομότιμος Καθηγητής Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης 
Μιχάλης Σπουρδαλάκης, Καθηγητής Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών 
Γιάννης Α. Τασόπουλος, Αν. Καθηγητής Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών 

Η είσοδος είναι ελεύθερη. Θα χορηγηθούν βεβαιώσεις παρακολούθησης. 

Κέντρο Ευρωπαϊκού Συνταγματικού Δικαίου 
Ακαδημίας 43, 106 72 Αθήνα Τηλ.: (210) 36.23.506, 36.23.634, 36.23.736, 36.23.029, 36.23.089 Fax: (210) 33.90.522 Website: www.cecl.gr  
E-mail: centre@cecl.gr 
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΠΑΖΗΣΗ 
Νικηταρά 2 &Εμμ. Μπενάκη, 106 78 Αθήνα | τηλ. 210 3822496, 210 3838020, 210 3808173 | Fax: 210 3809150, 210 3816476 | papazisi@otenet.gr | www.papazisi.gr

Με τη Νεφέλη Κονταρίνη στο Μουσείο Μπενάκη,23/5


ΝΕΦΕΛΗ ΚΟΝΤΑΡΙΝΗ
Παρουσίαση του έργου της
Τετάρτη 23 Μαϊου 2011, ώρα: 19.30 
Μουσείο Μπενάκη-Κουμπάρη 1, Αθήνα




Η εικαστικός Νεφέλη Κονταρίνη με αφορμή την ολοκλήρωση και τοποθέτηση του μνημείου πεσόντων, στην πλατεία Τυρού της Αρκαδίας, παρουσιάζει το έργο της και τους επιμέρους σταθμούς της πορείας της, την Τετάρτη 23 Μαϊου 2012, στις 19.30 στο κεντρικό κτήριο του Μουσείου Μπενάκη (Κουμπάρη 1, Κολωνάκι).  

Η ιστορικός τέχνης Μαίρη Μιχαηλίδου θα συζητήσει με τη δημιουργό Νεφέλη Κονταρίνη, με τη συμμετοχή του κοινού, για το σύνολο του έργου της. 

Λίγα λόγια για το μνημείο πεσόντων 
Το έργο φιλοτεχνήθηκε κατά την περίοδο 2005-2011. Η καλλιτέχνης, μέσω της χρήσης ενός σύγχρονου μη εικονογραφικού λεξιλογίου, που αρθρώνεται μέσα από συμβολισμούς, αποβλέπει σε μια διαφορετική νοητική επικοινωνία του θεατή με το θέμα, μιας γλυπτικής αποδεσμευμένης από τις προσεγγίσεις της μνημειακής τεχνικής του παρελθόντος. 

Τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν είναι ο σίδηρος, το μπετόν, το μάρμαρο, το γυαλί, ενώ δόθηκε ιδιαίτερη σημασία στο νυκτερινό φωτισμό του έργου. 

Οι μεγάλες πτυχωτές σκουριασμένες μεταλλικές επιφάνειες που τοποθετήθηκαν στο πίσω μέρος του μνημείου, παραπέμπουν στην εντυπωσιακά κυρίαρχη κορυφογραμμή που περιβάλλει τον οικισμό του Τυρού. Συμβολίζουν τη δύναμη και την ισχυρή θέληση του ανθρώπου στους αγώνες του για την ελευθερία. 

Οι γυάλινες, τεθλασμένες λάμες που αναπτύσσονται μπροστά τους εισάγουν τον κυματισμό της θάλασσας που απλώνεται στον ανοιχτό ορίζοντα και την αέναη κίνηση του διάφανου υγρού στοιχείου, ως του κατ’ εξοχήν συμβόλου της ελευθερίας. 

Το επιβλητικό, από μπετόν, βάθρο στο οποίο τοποθετούνται τα παραπάνω στοιχεία της σύνθεσης, αναφέρεται ως κιβωτός μνήμης σε όλους εκείνους που θυσιάστηκαν στους αγώνες για την κατάκτηση της και πάνω στους οποίους θεμελιώθηκε η προσφορά της στους επερχόμενους. 

Τέλος, η άσβεστη φλόγα που καίει στην κοίλη μαρμάρινη εστία σε προβαλλόμενο σημείο του έργου, συμβολίζει τη διαχρονική και ακατάλυτη αξία του υπέρτατου αγαθού και την ανάμνηση των αγωνιστών της στο διηνεκές. 

Για την κατάθεση στεφάνων τοποθετήθηκε μπροστά από το έργο επιμήκης μαρμάρινη πλάκα στην οποία χαράκτηκε ο στίχος του Σολωμού: 

Κι ετάραζε τα σπλάχνα μου ελευθερίας ελπίδα 
Κι εφώναζα: ω θεϊκιά κι όλη αίματα πατρίδα  

Λίγα λόγια για τη Νεφέλη Κονταρίνη 
Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στo Λονδίνο στο Croydon College of Art and Design. Από το 1983 εκθέτει έργα της σε ατομικές εκθέσεις, τόσο στην Ελλάδα όσο και το εξωτερικό. Σταθμοί στην πορεία της ήταν οι εκθέσεις «Γραμμή του Ορίζοντα», Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα, (1989), «Ο Μίτος της Ισορροπίας», Γαλλικό Ινστιτούτο (1991), στη γκαλερί Titanium (1995), στο Σπίτι της Κύπρου (1999), στη Γκαλερί 3 (2003), η έκθεση «Δύο μάτια μόνο» στο Μουσείο Ισλαμικής Τέχνης (2008), «Ψίθυροι σιωπής», στο Μουσείο του Κεραμεικού το 2009. Έχει λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές θεματικές εκθέσεις στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, ενώ παράλληλα έχει ασχοληθεί και με την επιμέλεια θεματικών εκθέσεων όπως στο ιστορικό Θωρηκτό Αβέρωφ (2001), στο Χαμάμ της Αθήνας (2006) και στο Παζάρ Χαμάμ της Θεσσαλονικής (2007). Παράλληλα δίδαξε εικαστικά στα σχολεία: Σχολή Μωραϊτη, Ι.Μ. Παναγιωτόπουλου, Κολλέγιο Αθηνών, Εκπαιδευτήρια Ζηρίδη, Σχολή Hill, Εργαστήρι Χαλκίδας και στη Σχολή Βακαλό. 
Άρθρα της έχουν δημοσιευθεί σε εφημερίδες και περιοδικά και έχει δώσει διαλέξεις σχετικές με το έργο της. Το 1995 οργάνωσε στρογγυλό τραπέζι με τίτλο «Τέχνη και Εκπαίδευση» στην Εταιρεία Σπουδών της Σχολής Μωραϊτη. Έργα της βρίσκονται σε δημόσιους χώρους, ιδρύματα, μουσεία καθώς και σε ιδιωτικές συλλογές.

15.5.12

Michael Davis, The Soul of the Greeks: an Inquiry.

Bryn Mawr Classical Review 2012.05.25

Michael Davis, The Soul of the Greeks: an Inquiry. Chicago; London: University of Chicago Press, 2011. Pp. ix, 237. ISBN 9780226137964. $35.00.

Reviewed by Octavian Gabor, Bradley University

Preview 
“Any real work of art defies summary; it defies explanation; it defies just one interpretation that is the interpretation of it.” Father Thomas Hopko, the speaker on the podcast from which this quote was taken, was not referring to Michael Davis’ The Soul of the Greeks; however, these words can be applied to Davis’ volume in three ways. First, it is apparent that Davis writes as if he fully believes that Homer’s, Aristotle’s, Herodotus’, Euripides’, and Plato’s writings (treated in his book in this order) are works of art. There is no attempt to summarize the works discussed; there is no attempt to fix them in categories and definitions. But there is certainly an essay to understand them through love—that is, an effort to see beyond what sentences say. Such an approach is not surprising if we consider Plato, Euripides, and even, perhaps, Herodotus. Davis is not the first to engage philosophical, literary, and historical discourses by looking beyond the arguments themselves. In the case of Aristotle, though, his interpretation is fresh and often surprising.
Second, consider that the main topic of the book is the soul. Is not soul that which defies summary and explanation by its own very nature? The Greeks themselves had a hard time to place psyche in any category. Davis emphasizes too that “the nature of soul does not admit of being spelled out directly, that it cannot have an altogether determinate structure” (4). In line with this thought, he treats soul by focusing on the tension between the desire to objectify the world outside and the instability of the world within. 
Third, I think Davis’ own book is in tune with its subject, the soul—the book lives and so fights with its readers, subjects them to profound thought, and asks them to follow it in its embracing of the soul of the Greeks. To be sure, this feature of the book renders any attempt to summarize it futile—and this applies to the present review as well. While I do not fully agree with some of his claims, I must say that I find Davis’ “mistakes” to be more seductive than many “correct” interpretations. In what follows, my main purpose is to offer, as much as possible, a taste of this volume. 
 In the introduction, Davis writes about Homer. One can see from the beginning that the author is not interested in a historical approach. Instead, Davis emphasizes here the struggle of soul with human imperfection, pointing that the nature of soul is the “longing for, but necessarily falling short of, perfection” (6). The apparent conflict produced by a necessary desire for the impossible remains in the background of all of Davis’ readings of the ancient authors. 
For Aristotle, Davis nicely avoids the traditional questions of Aristotelian scholarship and states from the beginning that one of the most peculiar characteristics of psyche is that it appears to be double: it is principle of life or motion, but it is also a principle of awareness. As a principle of awareness, it is again double, for it senses changing things and it cognates unchanging things. This doubleness of soul does not stop here. In fact, Davis finds the same approach even in Aristotle's distinctive approach to plants. All living things, including plants, have a nutritive soul. In the process of nutrition, living things take something from the outside in order to maintain themselves as what they are. Davis now introduces a new kind of dualism: that between the inside and the outside of living beings. The desire of ensouled beings to stay alive and their dependence on something other than themselves (nutrition) show that “only for ensouled beings is there an outside” (29). The awareness of the outside is explained by the need ensouled beings have of the outside. And so Davis comes back to the doubleness of soul. In a very poetic sentence that mirrors his previous claim about the impossible and necessary longing for perfection, he says, “nutrition and reproduction represent the essential, albeit necessarily incompletely successful, tendency of soul to resist time in time” (29). 
I take it that it is a bit odd to talk about the nutritive soul’s connection with immortality. Granted, Aristotle himself may do so when he says that the only way natural beings can participate in immortality is by begetting other natural things according to their kind. But I fail to see that Aristotle suggests that “the desire of all soul to be always is a desire to differentiate itself from everything else” (31). Such a claim focuses too much on individual ensouled beings —all individual ensouled beings, even plants. Davis does say, however, that individuals have less of a chance at reproduction toward immortality if they get “individual enough to get a name” (30), so he acknowledges that there is a difference in the awareness of individuality. Beings that are more aware of their individuality are less likely to reproduce themselves toward immortality. If immortality is of the species, individuals which perceive themselves as individuals become aware also of their individual death. So, Davis says, in the case of species in which particulars are clearly individuated—his example compares a dog with a begonia—the longing for being always is less fulfilled. The puppies of my dog will not be the same with my dog, regardless of how much they resemble him. 
In any case, the idea that the longing for immortality is of particulars strikes me as not truly Aristotelian, especially if we consider that psyche in Aristotle is the first actuality of a natural being. This first actuality makes an ensouled being, let us say a dog Rex, that which it is specifically: a dog. Suppose we admit that such a soul manifests a will to remain alive. In this case, such will seems to be a characteristic of Rex’s dogness, and not of Rex’s being the particular dog he is. Perhaps an explanation of Aristotle’s interest in plants may come handy in here. While Aristotle may be genuinely interested in the lives of particular beings, I fail to see this as an interest in how a particular plant remains in existence or tries to gain immortality. The focus of the De anima seems more directed toward the status of that which makes something what it is, and what it is as a member of a species, not as an individual that strives for individual immortality. 
After pushing his view about the double function of soul, Davis acknowledges that when we think about how nous appears in Aristotle, there seems to be a controversy. He says, “Insofar as thinking requires the possibility of error, it will require something like phantasia, which, in turn, will require sensation, which, in turn, requires body. Even though Aristotle certainly sometimes seems to argue that mind cannot be mixed with body (for example, 429a24-26), it will prove a difficult claim to sustain” (35). At the same time, one of the problems that De Anima brings forth is the unity of soul, especially if we consider the connection between psyche and nous
Not surprisingly, Davis finishes his reading of Aristotle by looking at the Nicomachean Ethics. Perhaps the main point he establishes here is that the nature of soul is to go outside of itself in order to affirm itself. He makes this statement several times using various expressions. If I understand correctly, Davis points out the tension between the desire to understand and the impossibility of doing so when understanding transforms that which is to be understood into an object—when understanding fixes into a concept that which is not fixable in its nature. I am very sympathetic to Davis’ general claim that “in the very act of spelling out the fact that the human good cannot be understood as an object, it is turned into an object” (61). However, I wonder whether Davis reads too much into Aristotle. To be sure, his interpretation goes against the mainstream of Aristotelian scholarship, and Davis does not manifest any intention to enter into dialogue which such scholarship. He makes no secret that he reads Aristotle through the same lens Seth Bernadete did. And the reading is beautiful. Debatable, but beautiful. 
Davis’ work on Herodotus begins with one of the most suggestive and, at the same time, explanatory sentences about the Presocratics’ view of matter. After reminding us that Thales is supposed to have said, “Everything is water,” Davis says, “Had he said, ‘Everything is matter,’ it would have ill served him since, not knowing what this stuff matter was, it would have been equivalent to having said, ‘Everything is something, but I don’t really know what that is’” (77). This statement summarizes, I think, one perhaps surprising but true aspect of Greek thought—the absence of dualism. Nevertheless, Davis continues his analysis of soul based on his dual understanding. Everything is double here. First, there are two chapters, one on the Egyptians, the other on the Scythians. Second, in each chapter Davis sees a longing of these respective peoples for what they already have, but this longing actually brings the opposite. Egypt is described by Herodotus as a fixed place that longs for permanence, and such longing brings change. On the contrary, the Scythians have as defining principle to be always in motion, which brings about a “strange and despotic stability” (90). Both accounts, Davis claims, are meant to be images of “modes of understanding the world, and so being in the world” (97) of different peoples. In the chapters on Euripides, Davis tackles the problem of soul from yet another angle: how the real is taken to be not-real. Davis focuses on two plays, Helen and Iphigeneia among the Taurians. The former presents an identity problem. The question of the play in Davis’ description is whether Helen is the one abducted just before Paris left with the ghost Helen, or is the ghost Helen, who slept with Paris for ten years, and then with Menelaus for another seven, without any of them doubting whether she was indeed Helen or not. The play then suggests two things. On the one hand, it shows the level of ambiguity that one may find at the core of our being. On the other hand, it suggests that fictional characters and real people are who they are “by virtue of being embedded in a story” (108). The Iphigeneia among the Taurians is read as a performance of ambiguity. Inviting the audience to wonder about whether someone was sacrificed, Euripides also questions what it means for a human to be sacrificed. 
Davis’ four chapters on Plato have an odd feature: in two of them, he analyzes dialogues which are not included by all scholars in the Platonic corpus. While the Cleitophon is accepted by some and rejected by others, the Hipparchus is generally excluded by scholars. The other three, the second book of the Republic, the Phaedrus and the Euthyphro, are certainly familiar, but are not the usual places where one may go for analyzing Plato’s view of soul. In fact, the Phaedo, which famously has the subtitle On the soul, is virtually absent from the discussion. This is one more element that shows Davis’ lack of interest in the history of the concept of soul. One may even say that Davis is preoccupied with grasping that which makes us human, and since such a thing is ungraspable in its very nature, he muses with various texts hoping that the reader may understand the invisible whole behind the visible details. 
Are Davis’ conclusions correct? I think it is in tune with this volume to say there are no correct conclusions. Such an approach would do nothing but miss the mark—objectify that which, perhaps, is performed and so finds its place outside of the realm of idolatry. In any case, the volume is a feast, and I encourage any lover of the Greeks to taste of it.

Οι encardia live στο μουσείο Ηρακλειδών!, 19/5


ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΝΥΧΤΑ ΜΟΥΣΕΙΩΝ 2012 
Σάββατο, 19 Μαΐου 2012 

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΗΡΑΚΛΕΙΔΩΝ: Μετά τη δύση του ήλιου, ώρα 20:30 - 22:00, οι encardia live στο μουσείο Ηρακλειδών! είσοδος ελεύθερη 


Ξεπερνώντας όπως πάντα τα όρια της γιορτής και των εκπλήξεων οι encardia μας καλούν σε μια εκρηκτική βραδιά γεμάτη κέφι, χορό, συγκίνηση και ψυχή... Ασυγκράτητοι μουσικοί τραγουδούν και ανασυνθέτουν μέσα στο δικό τους προσωπικό ήχο μουσικές και τραγούδια από την ελληνόφωνη παράδοση της Κάτω Ιταλίας. Κιθάρες, ντέφια, ακορντεόν, φυσαρμόνικες, καστανιέτες, τραγούδια, χοροί και θρύλοι του ιταλικού Νότου, για μια μοναδική βραδιά. Η είσοδος στο μουσείο, μετά τη δύση του ήλιου, θα είναι ελεύθερη και στο πωλητήριο θα υπάρχουν ενδιαφέρουσες προσφορές. 

ΩΡΑΡΙΟ ΜΟΥΣΕΙΟΥ: Παρασκευή: 13:00 - 21:00 Σάββατο - Κυριακή: 11:00 - 19:00 
Δευτέρα - Παρασκευή: Εκπαιδευτικά Προγράμματα 
ΜΟΥΣΕΙΟ ΗΡΑΚΛΕΙΔΩΝ Ηρακλειδών 16, 118 51 Θησείο / 210 34 61 981 Στάση Μετρό: Θησείο

14.5.12

Ο θάνατος του Πήγασου στο Ινστιτούτο Θερβάντες


Actividades Culturales
Πολιτιστικές Εκδηλώσεις 
Miércoles 16 mayo 2012, 19:30 h 
La muerte de Pegaso de Federico García Lorca 

La Embajada de España y el Instituto Cervantes organizan la presentación del libro La muerte de Pegaso de Federico García Lorca, traducido al griego por Yannis Souliotis y publicado por la editorial “Armós” (2012). El libro fue subvencionado por el Ministerio de Educación, Cultura y Deporte de España en el marco de la convocatoria de ayudas a la traducción en 2011. 
Participarán el profesor Vasilis Laliotis, la crítico de arte Athiná Schiná, el actor Yorgos Caramichos y el traductor Yannis Souliotis.
La presentación se realizará en griego. 
Habrá una actuación musical del compositor Spyros Kourkounakis, el cantante Kostas Mantzios y el músico Dimitris Tingas

Salón de actos del Instituto Cervantes (Mitropoleos 23) 
Entrada libre. 
Al finalizar el acto se ofrecerá un vino. 

Τετάρτη 16 Μαΐου 2012, 19:30 
Ο θάνατος του Πήγασου του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα 

Η Πρεσβεία της Ισπανίας και το Ινστιτούτο Θερβάντες παρουσιάζουν το βιβλίο Ο θάνατος του Πήγασου του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, σε μετάφραση στα ελληνικά του Γιάννη Σουλιώτη που εκδόθηκε από τις εκδόσεις «Αρμός» (2012). Το βιβλίο επιχορηγήθηκε από το πρόγραμμα στήριξης στη μετάφραση του Υπουργείου Παιδείας, Πολιτισμού και Αθλητισμού της Ισπανίας το 2011. 
Θα συμμετέχουν ο καθηγητής Βασίλης Λαλιώτης, η τεχνοκριτικός Αθηνά Σχινά, ο ηθοποιός Γιώργος Καραμίχος και ο μεταφραστής Γιάννης Σουλιώτης
Θα ακολουθήσει μουσική εκδήλωση από τον συνθέτη Σπύρο Κουρκουνάκη, τον τραγουδιστή Κώστα Μάντζιο και τον μουσικό Δημήτρη Τίγκα. 

Η παρουσίαση θα γίνει στα ελληνικά. 
Αίθουσα εκδηλώσεων του Ινστιτούτου Θερβάντες (Μητροπόλεως 23) 
 Είσοδος ελεύθερη. Mετά το τέλος της εκδήλωσης θα προσφερθεί κρασί.

White Rabbit, Red Rabbit (Λευκό Κουνέλι, Κόκκινο Κουνέλι)

Το θεατρικό έργο White Rabbit, Red Rabbit (Λευκό Κουνέλι, Κόκκινο Κουνέλι) του Nassim Soleimanpour αντιπροσωπεύει ένα φυτώριο αφορμών, για να δουν οι θεατές και δέκτες της θεατρικής εντοπιότητας χωρίς εθνικά σύνορα, τον τρόπο με τον οποίο ένα αφήγημα τέχνης «σημαίνει». Και σημαίνει, όταν κρούει πολιτικούς συνειρμούς, για όσα συμβαίνουν ανά τον κόσμο, ενόσω οι δεδηλωμένες φωνές της αλήθειας, της σωστής σκέψης και της δικαιοσύνης- των τριών ομώνυμων από τα 7 αθάνατα πνεύματα Φραβάσι του καλού θεού Αχούρα Μάζδα των Ζωροαστρών- ενίοτε φιμώνονται. Ενώ το είδος του λευκού παραπέμπει στα κατά συνθήκη «λευκά» ψεύδη της σύγχρονης πραγματικότητας, το είδος του κόκκινου παραπέμπει στο πρώτο και πρωτόλειο συμβάν της γέννησης, όπου το βρέφος είναι ακόμη αίμα. Ώστε, η ειδοποιός διαφορά, από την παρακαταθήκη της ιστορίας με τον «Αδάμ» -το όνομα του οποίου σημαίνει «κόκκινη γη»- μέχρι τη συνθήκη της αυτοβιογραφικής υπόστασης, του Ιρανού συγγραφέα στο έργο, εντοπίζεται στην ίδια την αυτοκτονική δύναμη του ανθρώπου, να ζει για να φθείρεται. Για να «κατοικεί» τον εαυτό του παραδίδοντας την ανεξαρτησία του. Ανοίγοντας αγκαλιές επικοινωνίας με ορίζοντα, ως επιτόπια τελετή του κόσμου, το θέατρο. Υπό αυτή τη θεώρηση, τα σύνορα του κόσμου έχουν, για «συνοπτικό» τους ισοδύναμο, μια εικονική μορφή +ώρα· δηλαδή, έναν κοινό χρόνο, μέσα στο φάσμα του οποίου όλοι ανήκουμε σε ιδιόρρυθμες σχέσεις, εκεί που οι σχέσεις είναι μη σχέσεις. Ώστε, το οικείο αναθυμιάζει στο ρυθμό του συμβολικού, ενώ το πειραματικό, συνοπτικό και ουσιώδες, συνιστά μια αποκάλυψη: ότι, η απόκρυψη είναι μνήμη. Αρκεί, εν τέλει, αυτό και μόνο, για να έχει κάθε σύγχρονη φάρμα των ζώων ένα κρυφά συντηρητικό άρμα πολιτισμού, ενόσω στο πλαίσιο της θεατρικής συνθήκης η αξιοποίηση του αυτοσχεδιασμού έρχεται να αξιώσει τα θεμέλια και τα στεγανά, δείχνοντας αυτό, το οποίο τροποποιεί. Στο θέατρο, που έχει κλίμα τροπικό, ο Nassim Soleimanpour δίνει το Λευκό Κουνέλι, Κόκκινο Κουνέλι για να κληθούμε θεωρητικά να διυλίσουμε το συμβάν της τροποποίησης του εαυτού: αυτό που συνιστά την παρακαταθήκη του τρόπου και δεν είναι άλλο από το πάθημα. Παθαίνουμε, άρα τροποποιούμαστε.

White Rabbit, Red Rabbit (Λευκό Κουνέλι, Κόκκινο Κουνέλι) του Nassim Soleimanpour
Δευτέρα 14/5/2012
Στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών, Σίνα 31
Ώρα: 21.30 το βράδυ

Η ‘‘αυλή των θαυμάτων’’ με νόρμες τηλεοπτικής ασυλίας


 Ήταν 26η Απριλίου, ημέρα Πέμπτη. Και συνέβη να ενοχληθώ από κάτι ξεπιασίματα «α» και «ι» μερικών θεατών Της Αυλής των θαυμάτων, στο Εθνικό Θέατρο, σαν να έβλεπαν καμηλοπαρδάλεις να ποζάρουν και καγκουρό να πηδούν επί σκηνής. Συμβαίνει σπάνια, να νιώσω άβολα ανάμεσα σε θεατές, ενώ υποτίθεται ότι γινόμαστε συμμέτοχοι του θεατρικού συνόλου- ως το κοινό της παράστασης. Όταν όμως συμβεί, το γεγονός είναι καμπανάκι, όχι μόνο επειδή κάθε παράσταση είναι και μια άλλη παράσταση αλλά κυρίως για να αποτιμηθεί ο «θόρυβος». Και «θόρυβος» είναι το αποτέλεσμα, ειδικότερα στις λεπτομέρειες και, γενικότερα, όπως το νόημα του έργου έγινε αποδεκτό- ή τελικά έμεινε αυταπόδεικτο-, με όρους θεατρικής συνθήκης. Η Αυλή των θαυμάτων του Ιάκωβου Καμπανέλλη, σε σκηνοθεσία του Γιάννη Κακλέα, διάνυσε ταχύρρυθμα και θορυβωδώς το θεατρικό χρόνο της, σαν να επρόκειτο- κατά την κρίση μου- για μια μοντερνιστική εκδοχή του μεταπολεμικού που στόχευε να καταπλήξει και να θαμπώσει. Και όμως. Λίγο κάμψη και λίγο λάμψη, από την πλευρά των ηθοποιών, μόνο, δεν διασώζουν την αγωνία του συγγραφέα στο σήμερα. Αν και φάνηκε η σκηνοθετική αγωνία, το μελόδραμα να οριοθετηθεί σκηνικά και να υπακούσει στο θέατρο της αμεσότητας, ως ένα ρεαλιστικό είδος μοντέρνας συγχρονίας, -ζωής και θεάτρου-, απέναντι σε αυτήν την έντονη εφαρμογή του μοντέρνου, οι αποδόσεις του μεγαλύτερου μέρους των ηθοποιών κόλλησαν. Δεν ξεπεράστηκε η συνθήκη, ο ρόλος να μην είναι μόνο ρόλος, δηλαδή υποτονικός τύπος με έμφαση σε ένα σύμπτωμα. Καθώς, συμβαίνει να έχω δει τους ίδιους ηθοποιούς, που κατάγονται από διαφορετικά θεατρικά μετερίζια, σε άλλες παραστάσεις, στο παρελθόν. Τότε, αντίθετα, με είχαν μαγνητίσει. Φταίει, λοιπόν, ο Καμπανέλλης; Ο Πατριάρχης του ελληνικού ρεαλισμού; Προφανώς όχι. Φταίω εγώ, η μέρα της παράστασης ή οι απαιτήσεις μου; Μπορεί. Πάντως, αν μη τι άλλο φταίει η αγωνία της μονομέρειας, να είμαστε μοντέρνοι και ευφάνταστοι σκηνικά αντί και υποκριτικά. Το καβούκι του τύπου δεν απελευθερώνει έναν ηθοποιό, προκειμένου να προφέρει τα λόγια του: ή θα τα πει με πομπώδη έκφραση παίζοντας με τα μάτια ή θα τα παίξει στη ρουλέτα της πόζας. Κι ύστερα, άντε να πιάσεις το νόημα, πέρα από τον ήχο ενός κινητού, που χτύπησε, ή τα επιφωνήματα μερικών από εμάς που βλέπαμε την παράσταση. Τουλάχιστον στο θέατρο, η παρακολούθηση γίνεται αντιληπτή με άλλους όρους από τους επιφαινόμενους της τηλεοπτικής ασυλίας. Και ως σφραγίδα αυτής της γνησιότητας ήταν η καταληκτική εμφάνιση των ηθοποιών, ενώ έπεφταν τα χειροκροτήματα. Μες στη σιωπή τους, με το βλέμμα τους σε συνέχεια, έδειχναν σαν ένα tableau vivant της σιωπής: ενός στοιχήματος που δεν έβαλαν, από φόβο να το αντιμετωπίσουν. Όπως και να ‘χει, ήταν μια άλλη αυλή των θαυμάτων. 

Σκηνοθεσία Γιάννης Κακλέας 
Σκηνικά Μανόλης Παντελιδάκης 
Κοστούμια Ελένη Μανωλοπούλου 
Μουσική Σταύρος Γασπαράτος 
Φωτισμοί Σάκης Μπιρμπίλης 
Σχεδιασμός βίντεο Γιώργος Ζώης 
Βοηθός σκηνοθέτη Νουρμάλα Ήστυ 
Βοηθός σκηνογράφου Μαρία Φιλίππου 
Βοηθός ενδυματολόγου Τίνα Τζόκα 
Δραματολόγος παράστασης Εύα Σαραγά 

Διανομή: Βούλα Θεοδώρα Τζήμου, Μαρία Αλεξάνδρα Αϊδίνη, Γιάννης Κωνσταντίνος Ασπιώτης, Αννετώ Μίνα Αδαμάκη, Ιορδάνης Θοδωρής Κατσαφάδος, Αστά Αγγελική Στελλάτου, Ντόρα Λένα Παπαληγούρα, Μπάμπης Προμηθέας Αλειφερόπουλος, Στράτος Νίκος Ψαρράς, Όλγα Εύη Σαουλίδου, Στέλιος Νίκος Κουρής, Μηχανικός Γιώργος Τζαβάρας, Ένας Άνδρας - Μηχανικός-Αστυνομικός Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος, Μηχανικός – Ταχυδρόμος - Αστυνομικός Θανάσης Κουρλαμπάς, Γρηγόρης Γαλάτης, Ένας Νέος – Εργάτης Μιχάλης Σαράντης

10.5.12

Με αφορμή το σύγχρονο θέατρο, στο Γαλλικό Ινστιτούτο

3η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΘΕΑΤΡΟ 
πότε:
14-17.05.12 | 20.00 
Auditorium Theo Angelopoulos 
τόπος:
Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών (Σίνα 31, 10680, Αθήνα)
Είσοδος ελεύθερη 

Συνδιοργάνωση:
Φόρουμ Σύγχρονης Δραματουργίας του Ελληνικού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου και Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος.

Σκηνοθέτες και ηθοποιοί παρουσιάζουν μία επιλογή νέων θεατρικών κειμένων, μεταφρασμένων στα ελληνικά, από όλο τον κόσμο καθώς και από τη Γαλλία. Σκηνοθετικές επιμέλειες σύγχρονων θεατρικών έργων από τη Γαλλία και άλλες χώρες, που παρουσιάζονται από ηθοποιούς και σκηνοθέτες, σε συνεργασία με το Φόρουμ Σύγχρονης Δραματουργίας του Ελληνικού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου (Ε.Κ.Δ.Ι.Θ.) και το Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος.

14 - 15 Μαΐου
Έξι κείμενα επιλεγμένα από το Φόρουμ Σύγχρονης Δραματουργίας του Ελληνικού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου (Ε.Κ.Δ.Ι.Θ.)

14/05

20.00 Iphigénie / Ιφιγένεια του Jean-René Lemoine (Γαλλία)
Μετάφραση: Έφη Γιαννοπούλου
Σκηνοθετική επιμέλεια: Έφη Θεοδώρου
Ερμηνεύει η Ιωάννα Παππά

20.45 Bye bye Gillo του Taha Adnan (Μαρόκο)
Μετάφραση: Αθηνά Παραπονιάρη
Σκηνοθετική επιμέλεια: Χρύσα Σπηλιώτη
Ερμηνεύει ο Ένκε Φεζολάρι

21.30 White Rabbit Red Rabbit του Nassim Soleimanpour (Ιράν)
Μετάφραση: Αντιγόνη Κατσαδήμα
Σκηνοθετική επιμέλεια &ερμηνεία: Βάσω Καμαράτου

15/05 
20.00 Behind the lie του Nick Yu (Κίνα)
Μετάφραση και Σκηνοθεσία: Αντώνης Γαλέος
Ερμηνεύουν οι: Θανάσης Ζερίτης & Σταύρος Γιαννουλάδης

20.45 Broken heart story της Saara Turunen (Φινλανδία)
Μετάφραση & σκηνοθετική επιμέλεια: Κ. Αλέξης Αλάτσης
Ερμηνεύουν οι (αλφαβητικά): Μελίνα Γαρμπή, Άρτεμις Γρύμπλα, Νάντια Παυλάκη, Απόστολος Φράγκος

21.30 C’est Noël tant pis / Χριστούγεννα, που να πάρει! Η γιαγιά είναι κάτω από το τραπέζι του Pierre Notte (Γαλλία)
Μετάφραση: Έλενα Βόγλη
Σκηνοθεσία: Ηλίας Κουντής
Μουσική: Κίμων Μαραγκουδάκης
Ερμηνεύουν οι: Αλέξανδρος Βαμβούκος, Χριστίνα Ζήκου, Αντρέας Κουτσουρέλης, Νίκος Παντελίδης, Στέβη Φόρτωμα

Επιμέλεια του Φόρουμ Σύγχρονης Δραματουργίας εκ μέρους του Δ.Σ. του Ε.Κ.Δ.Ι.Θ.: Όλγα Ποζέλη, ηθοποιός, σκηνοθέτις Αναγνωστική επιτροπή για την επιλογή των κειμένων: Αντώνης Γαλέος, σκηνοθέτης – μεταφραστής, Έφη Γιαννοπούλου, μεταφράστρια, Έλενα Καρακούλη, δραματολόγος Εθνικού Θεάτρου, Σάββας Κυριακίδης, θεατρολόγος –Υπεύθυνος Τμήματος Δραματολογίου Εθνικού Θεάτρου

16 - 17 Μαΐου

16/05 Ο Μπαμπάς πρέπει να φάει της Marie NDiaye
Σκηνοθεσία: Γιώργος Νανούρης

17/05 Υπό έλεγχο του Frédéric Sonntag
Σκηνοθεσία: Αργυρώ Χιώτη

Είσοδος ελεύθερη 
Ελληνικό Κέντρο του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου
Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης
Πειραιώς 206, ύψος Χαμοστέρνας 177 78, Ταύρος
 T &F: +30 210 3303149

«Μεταξύ Μυθογραφίας και Ιστοριογραφίας. Η Διόδωρου Ιστορική Βιβλιοθήκη»


ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΩΝ ΕΡΕΥΝΩΝ 
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ 
Suzanne Said Καθηγήτρια Κλασικής Φιλολογίας, 
Τμήμα Κλασικών Σπουδών Columbia University, N.Y. &
 Υπότροφος του Ιδρύματος Ωνάση 
«Μεταξύ Μυθογραφίας και Ιστοριογραφίας. Η Διόδωρου Ιστορική Βιβλιοθήκη» 
"Between Mythography and Historiography. Diodorus' Universal Library"  
Η διάλεξη θα δοθεί στην αγγλική γλώσσα 
Δευτέρα, 14 Μαΐου 2012 
Ώρα 12:00 
Αίθουσα Σεμιναρίων 
Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών (ισόγειο) 
Λεωφόρος Βασιλέως Κωνσταντίνου 48 
Τηλ. 210-7273687 (μετρό: ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ)

Υπό Έλεγχο, 17/5 στις 20.00, στο Γαλλικό Ινστιτούτο


“Φιλιά εις τα παιδιά” στην ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

“Φιλιά εις τα παιδιά” 
Μια ταινία ντοκιμαντέρ του Βασίλη Λουλέ 
Διάρκεια 115 λεπτά © 2011

Την Κυριακή 13/5 και ώρα 1.00 το μεσημέρι, στην ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ (Ιερά Οδός 48) προβάλλεται το ντοκιμαντέρ "Φιλιά εις τα παιδιά". Η προβολή γίνεται στο πλαίσιο του "Φεστιβάλ αρχαιολογικής και ιστορικής ταινίας του Μεσογειακού χώρου "Αγών". Αυτή είναι η πρώτη προβολή του ντοκιμαντέρ στην Αθήνα, μετά τη συμμετοχή του στα υπόλοιπα Ελληνικά Φεστιβάλ: Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης 2011, Φεστιβάλ Ελληνικού ντοκιμαντέρ Χαλκίδας 2011, Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για παιδιά & νέους 2011.

Με δυο λόγια
Πέντε μικρά Εβραιόπουλα στην Ελλάδα της Γερμανικής Κατοχής. Η παιδική ηλικία ήταν ο Παράδεισός τους. Ακόμα κι αν την έζησαν κρυμμένα για να σωθούν. Ακόμα κι αν την έχασαν στη σκιά του Ολοκαυτώματος. Σώθηκαν από το θάνατο χάρη σε οικογένειες Χριστιανών. Τα πέντε ‘‘κρυμμένα παιδιά’’ έζησαν μέσα στην απόλυτη σιωπή και στην ταινία αφηγούνται τις ιστορίες τους. Ιστορίες τρόμου κι αγωνίας αλλά και στιγμές παιδικής ανεμελιάς μέσα στην αγκαλιά των ξένων. Στοργικές φωλιές, κρυφοί παράδεισοι μακριά από τη φρίκη του Ολοκαυτώματος.  Η Ροζίνα, ο Σήφης, η Ευτυχία, η Σέλλυ και ο Μάριος πέρασαν τη ζωή τους κουβαλώντας μαζί τη μνήμη χιλιάδων παιδιών. Εκείνων που δεν πρόλαβαν ποτέ να μεγαλώσουν. Η ταινία παρακολουθεί αυτά τα πρόσωπα από την παιδική ηλικία μέχρι σήμερα, φέρνοντας στο φως πολύτιμα προσωπικά ντοκουμέντα –ένα παιδικό ημερολόγιο, φωτογραφίες και οικογενειακά φιλμάκια– τεκμήρια μιας ολόκληρης εποχής. Παράλληλα, σκιαγραφείται η ζωή των Εβραϊκών κοινοτήτων της Ελλάδας πριν τον Πόλεμο και αποκαλύπτονται σπάνιες εικόνες της κατεχόμενης Αθήνας και Θεσσαλονίκης, μέσα από κινηματογραφικά αρχεία, ερασιτεχνικές ταινίες Γερμανών στρατιωτών και παράνομες λήψεις Ελλήνων πατριωτών.

Σχετικά με τη δημιουργία της ταινίας
Η έρευνα για την ταινία ξεκίνησε το 2006, με αφορμή την έκθεση μαρτυριών και ντοκουμέντων “Κρυμμένα παιδιά στην Ελλάδα της Κατοχής” του Εβραϊκού Μουσείου Ελλάδος στην Αθήνα.
Τα γυρίσματα έγιναν στο χρονικό διάστημα 2007-2009 σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Ιωάννινα, Χανιά & στο Άουσβιτς της Πολωνίας.

Βραβεία
Φεστιβάλ Ελληνικού Ντοκιμαντέρ Χαλκίδας 2011
2ο ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΜΕΓΑΛΟΥ ΜΗΚΟΥΣ
ΒΡΑΒΕΙΟ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑΣ
ΒΡΑΒΕΙΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ

Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για παιδιά και νέους 2011
ΒΡΑΒΕΙΟ της Διεθνούς Κριτικής Επιτροπής για το ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΜΕΓΑΛΟΥ ΜΗΚΟΥΣ
ΒΡΑΒΕΙΟ της Κριτικής Επιτροπής των παιδιών για το ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΜΕΓΑΛΟΥ ΜΗΚΟΥΣ

Πρώτη δημόσια προβολή
Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης 2011

Σκηνοθεσία – Σενάριο
Βασίλης Λουλές

Μαρτυρίες - Αφήγηση
Ροζίνα Ασσέρ-Πάρδο
Σήφης Βεντούρας
Ευτυχία Νάχμαν-Ναχμία
Σέλλυ Κούνιο-Κοέν
Μάριος Σούσης

Έρευνα
Βασίλης Λουλές - Ρέα Αποστολίδη
με την υποστήριξη και συνεργασία του Εβραϊκού Μουσείου Ελλάδος 

Μουσική Νίκος Κυπουργός Παραγωγή - ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ - Ε Ρ Τ - MASSIVE PRODUCTIONS - ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΟΥΛΕΣ με την οικονομική ενίσχυση - ΙΔΡΥΜΑ ΙΩΑΝΝΟΥ Φ. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ - ΙΣΡΑΗΛΙΤΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ - ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΙΣΡΑΗΛΙΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΕΛΛΑΔΟΣ - AMERICAN SEPHARDI FEDERATION - THE AMERICAN FRIENDS OF THE JEWISH MUSEUM OF GREECE - TASK FORCE FOR INTERNATIONAL COOPERATION ON HOLOCAUST EDUCATION, REMEMBRANCE, AND RESEARCH με την ευγενική παραχώρηση Αρχειακού Υλικού - ΕΒΡΑΪΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΕΛΛΑΔΟΣ - UNITED STATES HOLOCAUST MEMORIAL MUSEUM - ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ - ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ - ΣΥΛΛΟΓΗ ΦΩΤΟΥ ΛΑΜΠΡΙΝΟΥ - ΕΒΡΑΪΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΜΠΕΝΑΚΗ με τη χορηγία - ΑΝΕΚ LINES - PORTO PALACE HOTEL - DIRENT με τη συμβολή STORYDOC - The Educational Institute for Documentaries

Art Exhibition at Give Hope, Athens

Invitation to Art Exhibition at Give Hope, Athens
You are cordially invited to the opening of the art exhibition, 365, on Friday May 11th 2012, at eight o’clock in the evening at Give Hope, 66 Vasilissis Sofias Avenue, Athens.

365 is a "living" installation that combines elements of geometry, phytology and practical ecology in an aesthetic/conceptual entity that serves as a proposal for a new habit in everyday life. It is the most recent work of the environmental artist, curator, designer and educator, Stamatina Palmou. The work draws inspiration from the works of Josef Beuys, Robert Smithson and from the patterns of nature itself. Paying homage to countless anonymous individuals that function within the context of the Social Sculpture and educating viewers by conceptualizing their paradigm is central to the artist's intentions.

http://www.givehope.gr/
http://ecoart.gr/
Opening night drinks, kindly offered by:
http://www.epsa.gr/
http://www.katogi-strofilia.gr/

1.5.12

Συζήτηση με τον καλλιτέχνη Sean Scully, 8/5


Λεξικό της Σύγχρονης Τέχνης σε 4 συναντήσεις.


ΝΕΑ ΔΙΑΛΕΞΗ: 
ABCDEFGHIJKLMNOPQRSTUVWXYZ... 
Το Λεξικό της Σύγχρονης Τέχνης. 
Ένα Αλφαβητάρι με διεθνείς δημιουργούς. 

Εισηγήτρια: Κατερίνα Ζαχαροπούλου 
 4 συναντήσεις: 3, 10, 17, 24 Μαΐου 2012 
κάθε Πέμπτη, 18:00 – 20:00 
Νεοφ. Δούκα 4 (Νέα Αίθουσα Διαλέξεων, 5ος όροφος) 

Λαμβάνοντας υπόψιν τις δύσκολες οικονομικές συνθήκες, τo Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης προσφέρει τα προγράμματα της νέας περιόδου σε μειωμένες τιμές. 

Ένας νέος κύκλος διαλέξεων για το Λεξικό της Σύγχρονης Τέχνης ξεκινά στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης. Αυτή τη φορά, ξένοι καλλιτέχνες των οποίων το έργο αντανακλά την κοινωνία έτσι όπως διαμορφώνεται και επηρεάζει τους δημιουργούς, θα παρουσιαστούν αλφαβητικά στον νέο κύκλο συναντήσεων με την Κατερίνα Ζαχαροπούλου. Από το Α έως το Ζ της αγγλικής αλφαβήτου, θα παρουσιαστούν σε 4 συναντήσεις έργα τους καθώς και η συνολική σημασία της δουλειάς τους. Μέσα από την προβολή των πλέον αναγνωρίσιμων από αυτά, θα επιχειρηθεί μια σύντομη ανάγνωση και γνωριμία με σημαντικές στιγμές της σύγχρονης εικαστικής σκηνής, μεγάλες διεθνείς εκθέσεις, βιβλιογραφία, μονογραφίες, και μπιενάλε, πάντα με αφορμή το έργο του καλλιτέχνη. Θα δοθεί, έτσι, η δυνατότητα για μια καθολική ματιά σε αυτό που σήμερα ονομάζουμε Σύγχρονη τέχνη καθώς θα αναλυθεί ο τρόπος με τον οποίο οι καλλιτέχνες μεθοδεύουν τη διαδικασία παραγωγής του έργου τους. 

Το Λεξικό της σύγχρονης τέχνης είναι μια αρχική προσέγγιση σε σταθμούς της σημερινής εικαστικής δημιουργίας. 
1η συνάντηση 
Α: Abramovic Marina Β: Boltanski C: Cattelan Maurizio D: Do Ho Suh Ε: Export Valie F: Fleury Sylvie 

2η συνάντηση G: Gober Robert H: Hirst Damien Ι: Ilya Kabakov J: Jankowski Christian K: Kentridge William L: Lucas Sarah 

3η συνάντηση M: Marclay Christian N: Neshat Shirin Ο: Opie Julian P: Polke Sigmar Q: Quinn Marc R: Rondinone Ugo S: Sherman Sidi 

4η συνάντηση T: Takasi Murakami U: Urs Fisher V: Viola Bill W: Walker Kara X: Xu Zhen Y: Yinka Shonibare Z: Zhen Chen 

Για την εισηγήτρια 
Η Κατερίνα Ζαχαροπούλου είναι εικαστικός και γεννήθηκε το 1958 στην Αθήνα. Σπούδασε ζωγραφική (1982-1987) στην Αθήνα, ενώ μεταξύ των ετών 1990-1994 παρακολούθησε ειδικά σεμινάρια στο Παρίσι στο Centre Georges Pompidou σε ζητήματα εκπαίδευσης παιδιών και νέων στη σύγχρονη τέχνη. Ανέπτυξε πλούσια παιδαγωγική δραστηριότητα σε θέματα σύγχρονης τέχνης, επιμελείται και παρουσιάζει εκπομπές για τα εικαστικά στην ΕΡΤ, οργανώνει κύκλους διαλέξεων με θέμα τους σύγχρονους εικαστικούς καλλιτέχνες, ενώ δουλεύει συστηματικά για τη δημιουργία αρχείου της σύγχρονης εικαστικής σκηνής. Υποστηρίζει τον ρόλο του καλλιτέχνη ως φορέα εμπειρίας της εποχής του, ενώ το καλλιτεχνικό της έργο χαρακτηρίζεται από ένα είδος «πορτραιτογραφίας» μέσα από την ίδια την καλλιτεχνική πρακτική. 

ΚΟΣΤΟΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ Κύκλος 4 συναντήσεων: 40€ | Μεμονωμένη διάλεξη: 15€ Φίλοι Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης Απλή Συνδρομή, Διπλή Συνδρομή, Υποστηρικτής, Δωρητής, Χορηγός, Εταιρική Συνδρομή: 32€ Νέοι Φίλοι ως 30 ετών: 20€ Μεμονωμένη διάλεξη: 15€ 

Δηλώσεις συμμετοχής: ηλεκτρονικά ή τηλεφωνικά στο 210-7228321-3 

*Η τελική κράτηση θέσης εξασφαλίζεται με την εξόφληση των διδάκτρων έως και την προηγούμενη ημέρα από την έναρξη κάθε προγράμματος: - στο Λογιστήριο του Μουσείου, Δευτέρα – Παρασκευή (εκτός Τρίτης), 10.00 – 17.00 ή - με κατάθεση στον αριθ. λογ/μού του Ιδρύματος Νικολάου &Ντόλλης Γουλανδρή: ALPHA BANK 11500/2002/013699 ή IBAN λογ/μού GR 95 0140 1150 1150 02002013699

Σεμινάριο Κωμωδίας με τον Μιχάλη Ρέππα, 3/5

Το Ελληνικό Κέντρο του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου διοργανώνει σεμινάριο πάνω στη συγγραφή της κωμωδίας με τον Μιχάλη Ρέππα την Πέμπτη 3 Μαΐου 2012, 13.00-16.00, το οποίο θα προσφέρει δωρεάν στα μέλη του Ε.Κ.Δ.Ι.Θ. αλλά και σε όποιον επιθυμεί να μυηθεί σ’ αυτού του είδους τη θεατρική γραφή. Σκοπός του σεμιναρίου είναι να δώσει στους συμμετέχοντες τη δυνατότητα να έρθουν σε μια πρώτη επαφή με τους κώδικες της κωμικής γραφής. Παράλληλα, στόχος είναι να δώσει στο διδάσκοντα μια γενική εικόνα των αναγκών/ερωτημάτων που εγείρονται σ’ ένα τέτοιο σεμινάριο έτσι ώστε να μπουν οι βάσεις για ένα πιο εμπεριστατωμένο εργαστήριο που θα προσφέρει ο κύριος Ρέππας για το Ε.Κ.Δ.Ι.Θ. την ερχόμενη χρονιά.

Οι ενδιαφερόμενοι καλούνται να μας γνωστοποιήσουν την πρόθεση τους να παρακολουθήσουν το σεμινάριο έως τις 2 Μαΐου 2012 στο e-mail office@hellastheatre.gr ή τηλεφωνικά στο 210 33 03 149.
Οι θέσεις είναι περιορισμένες.
Διάρκεια: ένα τρίωρο, 13.00–16.00 
Χώρος: Αίθουσα κινηματογράφου, Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης
Έναρξη: 3 Μαΐου 2012
Αποστολή ενδιαφέροντος: έως 2 Μαΐου 2012
Κόστος: Δωρεάν

Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να επικοινωνήσετε με 210 33 03 149 (καθημερινά, 12.00-16.30).  

Βιογραφικά στοιχεία διδάσκοντος:
Ο Μιχάλης Ρέππας γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Λουτράκι Κορινθίας. Σπούδασε μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, θέατρο στη σχολή του Εθνικού Θεάτρου και για ένα χρόνο στη σχολή κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου. Εργάζεται ως ηθοποιός και γνωρίζεται με τον Θανάση Παπαθανασίου το 1987. Από τότε συνεργάζονται γράφοντας και σκηνοθετώντας για το θέατρο, την τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Κυριότερες δουλειές του: Οι τρεις χάριτες και Το δις εξαμαρτείν για την τηλεόραση, Safe Sex και Το κλάμα βγήκε από τον παράδεισο για το σινεμά. Έχουν γράψει τα θεατρικά έργα Ροζ μολότοφ, Μπαμπάδες με ρούμι, Βίρα τις άγκυρες, Ο Έβρος απέναντι, Δυόμισι φόνοι και ένα μπουλντόγκ, Τα μωρά τα φέρνει ο πελαργός κ.α. Έχουν επίσης κάνει πολλές μεταφράσεις και διασκευές για διαφόρους αθηναϊκούς θιάσους.

Ελληνικό Κέντρο του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου 
Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης 
Πειραιώς 206, ύψος Χαμοστέρνας 177 78
Ταύρος, +30 210 3303149

«Ο Σουρεαλισμός και η κρίση της Ευρωπαϊκής Συνείδησης»


Ομιλία «Ο Σουρεαλισμός και η κρίση της Ευρωπαϊκής Συνείδησης»  

Το τμήμα Θεωρίας και Ιστορίας της Τέχνης της ΑΣΚΤ οργανώνει την Τετάρτη 2 Μαΐου 2012 και ώρα 14:00 στην Αίθουσα Ντε Κίρικο (Πειραιώς 256, Αγ. Ιωάννης Ρέντη) ομιλία της Ομότιμης Καθηγήτριας κα Νίκη Λουιζίδη Ιστορικός Τέχνης με θέμα Ο Σουρεαλισμός και η κρίση της Ευρωπαϊκής Συνείδησης Η ομιλία (ανοικτή στο κοινό) θα γίνει με προβολές (θα συμπεριληφθεί και η ταινία «Ανδαλουσιανός Σκύλος»).

Emotionally Focused Therapy, 10/5 Ακαδημίας 50