28.4.12

El poeta del mes: Eugenio Montale/ de Carlos Vitale


EUGENIO MONTALE  
Eugenio Montale nació en Génova en 1896 y murió en Milán en 1981. Entre otros libros, ha publicado: Ossi di seppia, Le occasioni y La bufera e altro. En español: Las ocasiones, Ediciones Igitur, Montblanc, Tarragona, 2006. 

Traducción de Carlos Vitale
http://carlosvitale.blogspot.com 
http://viasole.blogspot.com 

NO ME CANSO…
No me canso de decirle a mi entrenador: 
tira la toalla,
pero él no oye nada porque ni en el ring ni fuera 
jamás se lo ha visto. 
Quizá, a su manera, trata de salvarme 
del deshonor. Que se preocupe tanto 
por mí, el idiota, o yo sea su bufón 
me tiene en vilo entre la gratitud
y la furia.

NON MI STANCO… 
Non mi stanco di dire al mio allenatore
getta la spugna
ma lui non sente nulla perché sul ring o anche fuori
non s’è mai visto.
Forse, a suo modo, cerca di salvarmi
del disonore. Che abbia tanta cura
di me, l’idiota, o io sia il suo buffone
tiene in bilico tra la gratitudine
e il furore.

© del texto: su autor
© de la traducción: Carlos Vitale

Διαγωνισμός της UNICEF για παιδιά και δασκάλους

Τα παιδιά μαθαίνουν, συζητούν, προτείνουν, σχετικά με τα Δικαιώματά τους Πανελλήνιο Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα της UNICEF 
 Η Ελληνική Εθνική Επιτροπή της UNICEF, με την υποστήριξη του Υπουργείου Παιδείας, προκηρύσσει διαγωνισμό στα σχολεία όλης της χώρας με θέμα «Τα Παιδιά Γράφουν και Ζωγραφίζουν τα Δικαιώματά τους». Το Εκπαιδευτικό αυτό πρόγραμμα έχει ως στόχο την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση των μαθητών της προσχολικής και πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης σχετικά με τα δικαιώματα των παιδιών μέσα και έξω από το σχολείο, στην Ελλάδα και τον κόσμο έτσι όπως καθορίζονται στη διεθνή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Παιδιού που έχει επικυρώσει και η χώρα μας. Οι μαθητές των νηπιαγωγείων και των πρώτων τάξεων του δημοτικού καλούνται να δημιουργήσουν με ομαδικές εργασίες μια αφίσα, της τρίτης και τετάρτης δημοτικού ένα παραμύθι και της πέμπτης και έκτης ένα βιβλίο με λόγια και εικόνες ή μια εφημερίδα για το πώς φαντάζονται τα δικαιώματά τους και τι ζητούν από τους μεγάλους, τους γονείς, τους εκπαιδευτικούς, όλους μας. Θα προηγηθεί ενημέρωση των παιδιών από τους εκπαιδευτικούς τους, πάνω στις αρχές και το περιεχόμενο της Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Παιδιού. Τα καλύτερα έργα των παιδιών θα βραβευθούν από ειδική επιτροπή και θα εκτεθούν σε έκθεση στην Αθήνα. Δικαίωμα συμμετοχής έχουν οι εν ενεργεία εκπαιδευτικοί που υπηρετούν σε δημόσια και ιδιωτικά σχολεία προσχολικής και πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Όσοι ενδιαφέρονται μπορούν να αναζητούν σχετικές πληροφορίες και να δηλώσουν συμμετοχή στην ιστοσελίδα της UNICEF www.unicef.gr/chrights.php  
Ημερομηνία αποστολής των έργων από τα σχολεία στη UNICEF: Α. Δημητρίου 8 & Τζ. Κέννεντυ 37, 16121 Καισαριανή, έως την Πέμπτη 31 Μαΐου 2012.

20.4.12

Διάλεξη για την αφασία και τον αφηγηματικό λόγο, 27/4

Διάλεξη «Η μελέτη της παραγωγής αφηγηματικού λόγου στην αφασία»


Διάλεξη της Δρ. Μαρίας Κακαβούλια με θέμα: «Η μελέτη της παραγωγής αφηγηματικού λόγου στην αφασία. Προσεγγίσεις και παρατηρήσεις» που οργανώνει ο Τομέας Γλωσσολογίας του Τμήματος Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών στο πλαίσιο της σειράς διαλέξεων με θέμα: «Γλώσσα και Εγκέφαλος-Αφασία».

Παρασκευή, 27 Απριλίου, ώρα 18.00
Αμφιθέατρο Ιωάννης Δρακόπουλος
Πανεπιστημίου 30

11.4.12

“The Greek Monsters” στο Μουσείο Μπενάκη, 26/4


THE GREEK MONSTERS by BEETROOT DESIGN + partners
Μουσείο Μπενάκη
Κτήριο οδού Πειραιώς

Εγκαίνια: 26 Απριλίου 2012

Διάρκεια έκθεσης: 27 Απριλίου – 29 Ιουλίου 2012



Η έκθεση “The Greek Monsters” by Beetroot + partners, αποτελείται από εκθέματα τα οποία ως προς την αισθητική τους βασίζονται στην αυθεντική εικονογράφηση της Beetroot για το βιβλίο «Τα Παρεξηγημένα Τέρατα της Ελληνικής Μυθολογίας» σε νέο-μελανόμορφο ρυθμό. Συγκεκριμένα αποτελείται από εγκαταστάσεις, τρισδιάστατα γλυπτά (μεταξύ άλλων το άγαλμα ενός Μινώταυρου ύψους τριών μέτρων), ειδώλια, στένσιλ ζωγραφικά γκράφιτι υπό μορφή σύγχρονων ζωφόρων, κ.τ.λ. αλλά και ψηφιακά «αόρατα» τέρατα που εμφανίζονται, συμπληρώνονται ή αποκτούν ζωή μέσα από «έξυπνες» ηλεκτρονικές συσκευές όπως tablets και smartphones.

Πλάι σε κάθε ένα από τα εκθέματα υπάρχουν υπομνήματα στα οποία, αντί να παρατίθενται πληροφορίες για την προέλευση, την ιστορία ή την κατασκευή τους, θα αναγράφονται πρωτότυπα ποιήματα για τη φιλοσοφία ή την πρακτική που συμβολίζουν (π.χ. την αυθεντικότητα, την ομαδικότητα κλπ).

Τα εκθέματα λειτουργούν σε ένα πρώτο επίπεδο ως σύγχρονα καλλιτεχνικά δημιουργήματα βασισμένα στην ελληνική μυθολογία αλλά σε δεύτερο, ως αφορμή για την παρουσίαση των συστατικών της δημιουργίας και της ανάπτυξης. Η μυθολογία μας επανεξετάζεται υπό το νέο πρίσμα της ουσίας που κρύβει πίσω από το φανταστικό της περίβλημα και εδραιώνει εκ νέου τη θέση της ως κληρονομιά του δυτικού πολιτισμού.

Τέλος, σε μια δύσκολη για την Ελλάδα πολιτικό-οικονομική εποχή, το σχόλιο της έκθεσης είναι περισσότερο από σαφές. Τα «ελληνικά τέρατα» είναι η πιο ξεκάθαρη αντιστροφή του «Φοβού τους Δαναούς…», εφόσον η αρνητική πρώτη εντύπωση κυοφορεί τελικά δημιουργία, αποφασιστικότητα και έργο.

10.4.12

«Φωνές της Πόλης» στο Επί Κολωνώ για δύο βράδια, 20-21/4

Η Μάνια Παπαδημητρίου (αφήγηση, τραγούδι) και ο Κώστας Βόμβολος (πλήκτρα, ηλεκτρονικά, φωνή) παρουσιάζουν μια μουσική παράσταση βασισμένη σε τραγούδια και κείμενα γραμμένα για πόλεις υπαρκτές ή φανταστικές.




Αποσπάσματα από τις «Αόρατες πόλεις» του Ίταλο Καλβίνο, τις «Φωνές του Μαρακές» του Ελίας Κανέτι, τις «Μεταμορφώσεις πόλεων» του Μιχάλη Πιερή, «Στην ίδια πόλη υπό βροχή» του Πάκο Ιγκνάσιο Τάιμπο ll, «Γυναικών» του Μιχάλη Γκανά συνδιαλέγονται με τραγούδια των Ζακ Μπρελ, Τομ Γουέιτς, Λέοναρντ Κοέν, Λου Ρηντ, Μάνου Χατζηδάκι, Μίκη Θεοδωράκη κ.α, ηχητικά τοπία και αυτοσχεδιασμούς του Κώστα Βόμβολου.


Παραστάσεις: Παρασκευή 20 Απριλίου 2012 & Σάββατο 21 Απριλίου 2012
Ώρα έναρξης: στις 22.00
Διάρκεια παράστασης: 80 λεπτά

Τιμή εισιτηρίου: 10,00€
Χώρος: Σκηνή Φουαγιέ


Επί Κολωνώ
Ναυπλίου 12, Κολωνός (από Λένορμαν 94)
τηλ 2105138067
fax 2105146169

«Ρίττερ, Ντένε, Φος» στο θέατρο Σφενδόνη.

Είναι πράγματι συγκυριακό ευτύχημα, ότι η Ράνια Οικονομίδου, η Άννα Κοκκίνου και ο Δημήτρης Καταλειφός ένωσαν τις δυνάμεις τους ξανά, στο θέατρο Σφενδόνη, για το έργο του Τόμας Μπέρνχαρντ Ρίττερ, Ντένε, Φος.

Ευτύχημα είναι διότι και οι τρεις ηθοποιοί προσφέρουν την ασφάλεια των αποστάσεων, στο θεατή, να «δει» και, άρα, να βρει τα μυστικά των πρωτόλειων σχέσεων, -ήτοι συγκρούσεων-. Αναδρομικά, ρομαντικά, ακόμη και φαντασιακά. Οι γενναιόδωρες ερμηνείες και μόνο, εγείρουν την περιέργεια για τον Μπέρνχαρντ, ένα συγχρόνως άγνωστο και γνωστό ήδη συγγραφέα, -μετά το τέλος δείπνου και έργου-. Εφόσον, όλα ξεκινούν και τελειώνουν μέσα σε μια μέρα: πριν, κατά τη διάρκεια και μετά το δείπνο. Αυτή η οικογενειακή συνθήκη της αρνητικής γιορτής για το «τύποτα», όπου οι τυπικοί τρόποι υπάρχουν για να ανατρέπονται, διατυπώνει την ίδια την ορθογραφία «του πάθους»· έτσι ο Σταντάλ όριζε την ανορθογραφία, και κάπως έτσι η «ανορθογραφία» των ανθρώπινων σχέσεων, όπως αυτές συναρθρώνονται στα έργα του Αυστριακού συγγραφέα, προσδιορίζει το αναπόφευκτο, ο άνθρωπος να συγκρούεται προκειμένου η σκέψη να μην είναι τετριμμένη αλλά αγωνιστικό ιδεώδες· ενυπάρχουσα στη συγκρουσιακή διαλεκτική υπέρ της ατομικότητας. Τα συμβόλαια είναι για να σπάζονται…

Διόλου τυχαία, ο Τόμας Μπέρνχαρντ επέλεξε μια αντισυμβατική γραφή, για τα δεδομένα της εποχής του (1931-1989). Σκοπός του ήταν να δείξει ότι η τριβή, μέσα από τις ενδοοικογενειακές σχέσεις, οδηγεί στην ωριμότητα του ανθρώπου, ενόσω η αυτοπραγμάτωση είναι το διακύβευμα. Το έργο γράφτηκε το 1984. Καθώς, το 1982, το ερέθισμα του παρουσιάστηκε διά ζωής, όταν ο συγγραφέας είδε, σε μια παράσταση, τη Γερμανίδα ηθοποιό Ilse Ritter, να υποδύεται μια σχεδόν κωφή κόρη. Λίγο αργότερα, το σκηνικό της έμπνευσης επαναλαμβάνεται, στα πρόσωπα των ηθοποιών Kirsten Dene και Gert Voss, που επίσης βλέπει επί τω έργω. Κατά συνέπεια, το έργο Ρίττερ, Ντένε, Φος είναι ένα συμφωνικό σύνολο, γραμμένο από ηθοποιούς για ηθοποιούς. Ο τίτλος των τριών ονομάτων δείχνει την κατεύθυνση προς μιαν αλληγορία οιωνών, υπό την έννοια ότι στο «nomen» (οιωνό) ενυπάρχει το «omen» (όνομα). Εν τέλει, η ουσία του έργου αποκαλύπτει την ποιητική δύναμή του. Άλλωστε, ο Μπέρνχαρντ υπήρξε και ποιητής.

Αναζητώντας την ποιητική ρίζα της σκέψης του Μπέρνχαρντ, η γένεσή της εντοπίζεται στα πρώτα παιδικά χρόνια του, αν ληφθεί υπόψη ότι η ποίηση είναι το επιτέλεσμα μιας δυσκολίας στη ζωή. Παιδί μιας ανύπαντρης μητέρας, η οποία τον γέννησε στην Ολλανδία, και ενός πατέρα που δεν τον αναγνώρισε-ενώ πληροφορίες αναφέρουν ότι πιθανότατα ο πατέρας βίασε τη μητέρα του-, ο μικρός Μπέρνχαρντ μεγάλωσε με τον παππού του, από την πλευρά της μητέρας του. Το ότι ο παππούς ήταν αναρχικός, οδήγησε στο να γίνει το είδωλο του Μπέρνχαρντ, που δοκίμαζε τα όριά του, ανάμεσα σε μυθοπλασία και πραγματικότητα.

Όσον αφορά στο έργο Ρίττερ, Ντένε, Φος, η σκιά του τελευταίου φωτίζεται μέσα από το πρόσωπο του Λούντβιχ. Η υπόθεση είναι ότι, οι δύο αδελφές, Ρίττερ-η μικρότερη- και Ντένε-η μητροπρεπής μεγαλύτερη-, πρέπει να αντιμετωπίσουν τις εξάρσεις του αδελφού τους, Λούντβιχ, ο οποίος μόλις βγήκε από το φρενοκομείο στο Στάινχοφ της Βιέννης. Με απόφαση της Ντένε (την οποία υποδύεται η Άννα Κοκκίνου), και η Ρίττερ (Ράνια Οικονομίδου) οφείλει να προσαρμοστεί στη νέα πραγματικότητα, με τον Λούντβιχ (Δημήτρη Καταλειφό) μαζί τους αλλά και ανάμεσά τους.

Ειδικότερα, η παραπονετική στάση της Ρίττερ, κόντρα στη μητριαρχική και χειριστική στάση της Ντένε, εμφανίζει την ίδια ιδιαίτερα ανταγωνιστική σε σχέση με τη μεγαλύτερη αδελφή της και με μήλον της έριδος, τον φιλόσοφο-τρελό αδελφό τους. Εκ των πραγμάτων αλκοολική, με ένα τσιγάρο και ένα ποτήρι διαρκώς, η Ρίττερ που παλεύει για μια φυσιολογική μεταχείριση απέναντι στον αδελφό της, από την άλλη πλευρά δείχνει να επιθυμεί τον Λούντβιχ, ενώ αυτή η επιθυμία της προσιδιάζει σε μια κλοπή του διαφορετικού και την καπηλεία του τρόπαιου από την «άλλη»: την αδελφή της. Και όμως, αυτή η μάχη για τον Λούντβιχ αποβαίνει τόσο ανταγωνιστική και βίαιη, ανάμεσα στις δύο αδελφές, διότι είναι η βία της τρέλας του που τις διδυμοποιεί. Ώστε, προκειμένου να επιβιώσουν, επινοούν τους ρόλους τους. Εν προκειμένω, η μία είναι η μητέρα σαν, η άλλη η κόρη εάν. Μπορεί να μετονομαστεί σε μητέρα, αν εκτοπίσει την αντίπαλο.

Δε χωρεί αμφιβολία ότι ποικίλες αναγνώσεις προσφέρονται για το Ρίττερ, Ντένε, Φος. Είναι ένα έργο για τις ανθρώπινες σχέσεις, την πορεία του πνεύματος, τη διαμόρφωση και τη σχάση των ρόλων, την κατάσταση των ενστίκτων και της σεξουαλικότητας, καθώς και για τη σχέση του λόγου και της γλώσσας μέσα σε όλα αυτά.

Επιπλέον, ας σημειωθεί ότι, συνυπολογίζοντας την αγάπη του συγγραφέα, όχι μόνο για τον Κάφκα, αλλά και για τον Λούντβιχ Βιτγκενστάιν, στο γεγονός πως ο Μπέρνχαρντ έχει γράψει και το άλλο έργο Ο ανηψιός του Βίτγκενσταιν, -για τον Paul-, δεν είναι παράταιρος ο υπαινιγμός ότι, η μυθοπλασία του έργου τον έχει συμπεριλάβει. Ειδικότερα, όπως παρατηρεί ο Bob Corbett*, ο Μπέρνχαρντ προσθέτει ότι ο Paul ήταν τόσο καλός φιλόσοφος όσο ο θείος του, αλλά και ο Λούντβιχ ήταν τόσο τρελός όσο και ο ανηψιός του. Ένα, λοιπόν, είναι το θεμελιώδες συμπέρασμα: αξίζουν συγχαρητήρια στο τρίδυμο που μας ταξίδεψε στα ασθενή και συγχρόνως ιερά τέρατα: αυτά που βλέπουμε στον καθρέπτη όταν επιδιώκεται το βέλτιστο και το γενικό καλό, έναντι του καθαρά προσωπικού οφέλους.

Θέατρο Σφενδόνη
Διεύθυνση: Μακρή 4 Τηλέφωνο: 210-9246692
Τετάρτη: 20:00, Πέμπτη: 20:00
Παρασκευή: 20:00, Σάββατο: 20:00, Κυριακή: 18:00
Εισιτήρια
Κανονικό:20€
Φοιτητικό: 15€
Άνεργοι: 12€

Για τους λάτρεις της ανάγνωσης και του ταξιδιού στο χρόνο:
http://www.newyorker.com/archive/2006/12/25/061225crbo_books?currentPage=all
http://www.thomasbernhard.org/interviews/ilseritter.shtml
http://www.morose.fsnet.co.uk/essays/bernhard/igor_bernhard.htm
http://english.fsu.edu/jobs/num1112/091_HORNUNG.PDF
* http://www.webster.edu/~corbetre/personal/reading/bernhard-nephew.html

6.4.12

Εκδήλωση για τον Νίκο Θέμελη στο Μ. Μπενάκη

Αφιέρωμα στις Νευροεπιστήμες στο ΕΥΓΕΝΙΔΟΥ

Αφιέρωμα στις Νευροεπιστήμες
Ομιλίες ερευνητών στη Διαδραστική Έκθεση
Επιστήμης & Τεχνολογίας


Σάββατο 7 Απριλίου, ώρα 18:00,
ομιλία Θεόδωρου Μαυρίδη, Ιατρού 401 Ιατρικού Νοσοκομείου Αθηνών, Ερευνητή, Εργαστήριο Ψυχοφαρμακολογίας Ιατρικής Σχολής, Ε.Κ.Π.Α..

Τίτλος ομιλίας: «Ο εγκέφαλος και η οργάνωση της συμπεριφοράς».
Ο Προμετωπιαίος Φλοιός (prefrontal cortex) έχει χαρακτηριστεί από πολλούς επιστήμονες όχι άδικα, Φλοιός του Πολιτισμού. Είναι η περιοχή του εγκεφάλου που παρατηρείται ιδιαίτερα ανεπτυγμένη μόνο στον άνθρωπο, από όλα τα ανώτερα θηλαστικά, ενώ στα κατώτερα είναι σχεδόν υποτυπώδης. Αναφέρεται συνοπτικά ότι ευθύνεται για τις «εκτελεστικές λειτουργίες», οι οποίες ορίζουν την οργάνωση της συμπεριφοράς μας ως προς διάφορες καταστάσεις. Η εξέταση της ορθής λειτουργίας του είναι ιδιαίτερα δύσκολη, ενώ οι καταστάσεις/νοσολογικές οντότητες που δημιουργεί είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσες.

Ποια είναι η ουσιαστική διαφορά του εγκεφάλου μας από αυτού των υπολοίπων θηλαστικών, ακόμα και του χιμπατζή; Ποια είναι η πραγματική λειτουργία αυτού του μυστηριώδους λοβού; Άραγε μας είναι απαραίτητος ή μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς αυτόν;

Κυριακή 8 Απριλίου, ώρα 18:00, ομιλία Δρ. Ιωάννη Σωτηρόπουλου,
Εργαστήριο Φαρμακολογίας, Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών, Life and Health Sciences Research Institute (ICVS), University of Minho.

Τίτλος ομιλίας: «Το στρες «σκοτώνει» τον εγκέφαλο; Ο ρόλος του στη νόσο του Αλτσχάιμερ και στην κατάθλιψη».
Ο σύγχρονος τρόπος ζωής εκθέτει τον άνθρωπο σε υψηλά επίπεδα στρες σε καθημερινή και επαναλαμβανόμενη βάση. Αυτό μαζί με άλλους επιβαρυντικούς παράγοντες, μπορεί να συμβάλει καθοριστικά στην ανάπτυξη ασθενειών του εγκεφάλου, όπως η νόσος Αλτσχάιμερ και η κατάθλιψη. Σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες, το χρόνιο ψυχολογικό στρες συμβάλλει σημαντικά στην εμφάνιση, αλλά και στην εξέλιξη της νόσου Αλτσχάιμερ, επιφέροντας βλάβες τόσο στα εγκεφαλικά κύτταρα, όσο και στη λειτουργία της μνήμης, καθώς ενεργοποιεί κυτταρικούς μηχανισμούς νευροεκφύλισης. Επιπρόσθετα, οι ίδιες μελέτες απέδειξαν ότι η επαναλαμβανόμενη έκθεση σε στρεσογόνες καταστάσεις εμφανίζει μια συσσωρευτική επιβλαβή δράση στον εγκέφαλο, η οποία μπορεί να αποτελέσει τον συνδετικό κρίκο ανάμεσα στη νόσο Αλτσχάιμερ και στην κατάθλιψη. Η ανακάλυψη ότι το στρες επηρεάζει κυτταρικούς μηχανισμούς, που μέχρι πρόσφατα σχετίζονταν μόνο με τη νόσο Αλτσχάιμερ, αναδεικνύει τόσο το σημαντικό ρόλο του στρες στην παθολογική γήρανση του εγκεφάλου, όσο και τη σύνδεση της κατάθλιψης με τη νόσο Αλτσχάιμερ.

Πώς επηρεάζει το στρες την ανάπτυξη ασθενειών του εγκεφάλου; Τι βλάβες επιφέρει το χρόνιο ψυχολογικό στρες στον εγκέφαλο; Πώς επηρεάζει τη μνήμη και τα εγκεφαλικά κύτταρα; Αυτά και άλλα πολλά θα ακούσουν οι επισκέπτες της Διαδραστικής Έκθεσης.

Σημείωση: Για τις δραστηριότητες αυτές δεν γίνεται κράτηση, μπορείτε να τις παρακολουθήσετε με το εισιτήριο της Διαδραστικής Έκθεσης. Σε περίπτωση μεγάλης προσέλευσης, θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας.

Με το ίδιο εισιτήριο μπορείτε να παρακολουθήσετε και όλες τις δραστηριότητες που γίνονται στη Διαδραστική Έκθεση Επιστήμης και Τεχνολογίας, στo πλαίσιo του αφιερώματος στις Νευροεπιστήμες. Περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε στην ιστοσελίδα του Ιδρύματος Ευγενίδου:
http://www.eugenfound.edu.gr/frontoffice/portal.asp?cpage=RESOURCE&cresrc=2181&cnode=100

Στον σύνδεσμο που ακολουθεί θα βρείτε την ομιλία «Είμαστε ο εγκέφαλός μας» του Αναπληρωτή Καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών, Δρ. Σπύρου Ευθυμιόπουλου, η οποία έγινε τον Μάρτιο στη Διαδραστική Έκθεση, στo πλαίσιo του αφιερώματος στις Νευροεπιστήμες: http://vimeo.com/38152040


ΙΔΡΥΜΑ ΕΥΓΕΝΙΔΟΥ
Λ. Συγγρού 387 - 175 64 Παλ. Φάληρο
(Είσοδος από Πεντέλης 11)
Τηλ: 210 9469600
Fax:210 9417372
Email:

Παρασκευή στις 3: Συναυλίες στη Βιβλιοθήκη.



Σύλλογος οι Φίλοι της Μουσικής
Μεγάλη Μουσική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος "Λίλιαν Βουδούρη"
Βασ. Σοφίας & Κόκκαλη, Αθήνα
τηλ. 210 7282771, fax: 210 7259196

Ο Έζρα Πάουντ στο κέντρο της Αθήνας, 9/4 στις 19.00

Στον Έζρα Πάουντ είναι αφιερωμένη η ποιητική βραδιά που διοργανώνουν ο Οργανισμός Πολιτισμού, Αθλητισμού, Νεολαίας και Άθλησης του Δήμου Αθηναίων (Ο.Π.Α.Ν.) και ο Κύκλος Ποιητών τη Δευτέρα, 9 Απριλίου στις 19:00 το απόγευμα, στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων (Ακαδημίας 50).


Θα προβληθεί το μνημειώδες ντοκιμαντέρ του Αμερικανικού Κέντρου Οπτικής Ιστορίας για τον μεγάλο ποιητή, ενώ ο ποιητής Γιώργος Μπλάνας θα μιλήσει και θα διαβάσει ελληνικές μεταφράσεις.

Η εκδήλωση είναι η 4η της σειράς «Κύκλος στο Κέντρο», στην οποία έχουν μέχρι σήμερα παρουσιαστεί οι ποιητές Νάνος Βαλαωρίτης, Γιάννης Δάλλας και Τίτος Πατρίκιος.

ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ: ένα νέο περιοδικό.

Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Αλεξάνδρεια, υπό τη διεύθυνση του Καθηγητή Κοινωνιολογίας Ν. Παναγιωτόπουλου,
το πρώτο τεύχος του νέου επιστημονικού περιοδικού ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ (ΚΕ), με θέμα:

Οι γειτονιές του πολιτισμού
Περισσότερες πληροφορίες στον ιστότοπο των εκδόσεων στη σελίδα
http://www.alexandria-publ.gr/new/books.php?subcatid=61


Σε περίπτωση που επιθυμείτε να εγγραφείτε ως συνδρομητές του περιοδικού ή να προμηθευτείτε το τεύχος επικοινωνήστε
με e-mail στην ηλεκτρονική διεύθυνση: praktika_socialsciences@yahoo.gr
Για υποβολή άρθρων στέλνετε σχετικό μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στη διεύθυνση: periodiko_socialsciences@yahoo.gr

5.4.12

Σιγά μη μας μάθουν πώς τα φτύνουν τα κουκούτσια...

Όταν μου ήρθε ο τίτλος για αυτό το κείμενο, η αυτοκτονία στο Σύνταγμα δεν είχε συμβεί. Δεν είχε «επιτελεστεί». Και δεν ήταν δική «μας». Χρησιμοποιώ, σε παρελθόντα χρόνο, αυτό το ρήμα, το οποίο αφορά στην πράξη της επιτέλεσης, διότι αυτό το γεγονός –της επιτέλεσης ή εκτέλεσης- αντιπροσωπεύει όλη τη ρητορική της μονομερούς ιδιότητας, στο όνομα της οποίας το πολιτικό σύστημα αρθρώνεται τελευταία, εκ νέου δήθεν και επίφοβα όντως. Μια ιστορία επιτελείται ή τελεί ψηφοθηρικά χρέη «λαϊκισμικά», για να αποδείξει το ίδιο ακριβώς που συμβαίνει στην ελληνική τηλεόραση. Όπως κάποιες εκπομπές έχουν μονομερή θέματα που επικαλύπτονται, στις μεν από τις δε, για να εξασφαλίσουν την τρομερή βιωσιμότητα του παραλόγου, ομοίως και οι πολιτικές τάσεις της εποχής επικαλύπτονται, στο ένα κόμμα από το άλλο. Λες και τα κόμματα, που γνωρίζαμε μέχρι σήμερα, δεν εκλέχτηκαν από το λαό, άρα δεν ήταν δημοκρατικοί οργανισμοί. Έπρεπε να έρθουν η Δημοκρατική Αριστερά και η Δημοκρατική Συμμαχία για να καταστεί δακτυλοδεικτούμενη η έως πρότινος αυτονόητη ιδιότητα: η δημοκρατικότητα.

Μήπως, λοιπόν, αυτή η αιχμή περί δημοκρατικού και δημοκρατικότητας δεν είναι τυχαία, αλλά καταδεικνύει πολλά περισσότερα; Τα παλιά τα χρόνια, ένα από τα επιχειρήματα του Βολταίρου ήταν ότι «το επίθετο καταργεί το ουσιαστικό». Πράγματι. Σήμερα που αναρίθμητα σκάνδαλα του ΠΑράγονταΣοκ και, γενικότερα, των δύο πρώην μεγάλων κομμάτων έχουν έρθει στην επικαιρότητα, η ισχύς του όρου «δημοκρατία» αμφισβητείται. Η δημοκρατία δεν μπορεί να είναι αυτοκτονική. Ούτε να προβάλλει το οικονομικό, έναντι όλων των άλλων παραμέτρων της ζωής, στις ζωές των ανθρώπων, με τη συνεισφορά των Μ.Μ.Ε, Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης, -όπως κάποιος καθηγητής είχε πει-. Διότι «δημοκρατία» ίσον πολυμορφία.

Εν τέλει, όμως, η πολυμορφία των ημερών ταυτίστηκε με ένα υπερκαταναλωτικό πρότυπο δανειακού χαρακτήρα –από τα εορτοδάνεια έως τα διακοποδάνεια, από τις γραβάτες με τον Γκούφι και το Μίκυ ως τα ποτιστήρια σε σχήμα κούνελου ή λαγού. Ξαφνικά οι ελιές πλασάρονται στα εστιατόρια πολυτελείας χωρίς κουκούτσια. Και σε ένα σενάριο επιστημονικής βλακείας του 2070 τα παιδιά θα μπορούσαν να έχουν μάθημα στο σχολείο, πώς να φτύνουν κουκούτσια, ενώ τα περιοδικά θα φωτογράφιζαν ένα-ένα τα στάδια να φοράς το παντελόνι σου και να χτενίζεις τα μαλλιά σου. Τα παιδιά, όταν μεγάλωναν, θα σπούδαζαν πώς να σερβίρουν, παρακολουθώντας κάποιο ευρωπαϊκό πρόγραμμα εταιρικής δουλείας-credit slavery- ή μπορεί να διδάσκονταν πώς να θάβουν κατά τα χρηστά ήθη: καθώς, πρόσφατα στην Αγγλία, λόγω των μεταναστών, οι αρχές αποφάνθηκαν ότι τα ήθη και τα έθιμα των τελετών κηδείας είχαν αλλοιωθεί. Αυτό το σενάριο, όμως, δεν είναι δικό «μας». Ούτε κατά παράνοια…

Κάτι από τα απομεινάρια της κοινωνικής γλυπτικής και του δημόσιου διαλόγου, του Γερμανού Γιόζεφ Μπόις εντοπίζεται, για μια ακόμη φορά στην πλατεία Συντάγματος. «Πώς να εξηγήσετε τις εικόνες σε ένα νεκρό λαγό»… ο άνθρωπος πέταξε, κι ούτε στόρι, ούτε ζόρι. Έτσι ξαφνικά, λες και το γρήγορο μυστικό του, η ζωή σε κίνδυνο και με την ευθύνη των προβλημάτων, έπρεπε να κοινοποιηθεί, άρα, να αποκτήσει το κοινό της…στην πλατεία Συντάγματος. Όπου σιντριβάνι, βλέπε άνθρωπος ξέχειλος από οργή, θυμό, αποφασιστικότητα. «Μαζί» είναι το σύνθημα.

Λυπηρό να είσαι και να μην είσαι εκεί. Αναρωτιέμαι όχι για τα έκπληκτα μάτια των περαστικών αλλά για τις σκέψεις που ακολούθησαν. Κατέβασα από τα βιβλία μου, μέσα στα άλλα, την Ιστορία της Αυτοκτονίας, του Georges Minois, των εκδόσεων Πολύτροπον (Αθήνα, 2006). Τον τίτλο συνοδεύει η φράση «η δυτική κοινωνία αντιμέτωπη με τον εκούσιο θάνατο».

Εκούσιος θάνατος είναι η ψήφος στο κενό ή στο σύστημα που έφτασε στο τέλος του. Φυσικά ο νέος σχηματισμός –υπό τα ονόματα των Κατσέλη και Καστανίδη- ονομάστηκε «Κοινωνική Συμμαχία». Δεν ήταν έλλειψη τόλμης, ότι απέφυγαν το δημοκρατικό του πράγματος. Σε μια προσπάθεια, απενεχοποίησης της δημοσιάς από το πολιτικό στοιχείο, εστίασαν στη μονομέρεια του κοινωνικού. Συμβαίνει όπως στις εκπομπές απολιτικού χαρακτήρα, όπου όλοι έχουν δικαίωμα να μαγειρέψουν και να φάνε, ή να πούνε κάτι ατάκες και να το παίξουν ηθοποιοί με φόντο ένα κρεβάτι ή μια παραλία. Μετά θα έρθει εκθαμβωτική η κιτσάτα τούρκικη πραγματικότητα του υπερθεάματος, για τα δεδομένα του τηλεοπτικού κοινού, ώστε να προσαρμοστεί στην οθόνη της επιτέλεσης: αρκεί να βγαίνει κάποιο νόημα, και ας είναι, στα τούρκικα, κομμάτι δύσκολο για τη γιαγιά, να διαβάζει τα γράμματα στην ηλικία της. Αρκεί, τα μέσα να είναι σπάνια δημόσια…αυτό είναι το νόημα της αποβλάκωσης.

Για τις κάλπες, βέβαια, τα ψηφοδέλτια δεν είναι τούρκικα αλλά του λαού και δημόσια: για όλους. Και οι πολίτες ξέρουν ποιο είναι το μετερίζι του καθενός. Στην Πηγή των Σερρών, το γύρισαν στη δραχμή και δεν είναι πρωταπριλιάτικο αστείο. Ούτε πρωταπριλιάτικη-δυστυχώς-είναι πλέον η νέα ισοτιμία, ότι ένα ευρώ ορίζεται στις 500 δραχμές αντί για 340,74. Καθώς η δεκαετία της εφαρμοσιμότητας του ευρώ έχει παρέλθει, παρήλθαν και οι τιμές των δεδομένων. Ακρίβεια το μεγαλείο σου.

Όμως, αυτό το στόρι της κρίσης είναι και δικό μας. Δεν είναι μόνο δικό μας. Το ζήτημα είναι να γυρίσουμε στη γενική βούληση. Και διαβάζω, Στη γενική βούληση Ρουσσώ Μαρξ Κομμουνισμός, του Άντριου Λεβίν, -μτφρ. Γ.-Ί. Μπαμπασάκη, εκδ. Στάχυ, Αθήνα 2000-, ότι «γνήσια εξουσία υπάρχει μόνο όταν οι νόμοι προέρχονται από άτομα που εκφράζουν τις γνώμες τους σχετικά με το τι είναι η γενική βούληση και όχι τις ιδιωτικές τους βουλήσεις, όπως αυτές καταγράφονται στις προτιμήσεις τους». Φυσικά, δε χρειάζεται να είσαι μαρξιστής για να δεις ότι «η βούληση που διευθύνει το κράτος είναι η βούληση της οικονομικά κυρίαρχης τάξης». Αυτό το show τηλεοπτικής ανεκτικότητας ή πολιτικής ανεκτικότητας με τηλεοπτικούς όρους δεν είναι παρά το φιλελεύθερο αποτέλεσμα, να διατηρηθεί η ταξική δικτατορία των συμφερόντων σε βάρος των ανθρώπων. Διότι, κατακλυστήκαμε από τον «ευδαιμονισμό», δηλαδή, «την πεποίθηση ότι μόνο η ευημερία πρέπει να λαμβάνεται υπόψη στις εξηγήσεις της ‘’έλλογης επιλογής’’ ή στις κανονιστικές αξιολογήσεις».

«Και η θάλασσα χαμογέλασε και αυτή / and the sea smiled back». Ο keynote speaker Peter Economides, στο συνέδριο που πραγματοποιήθηκε στο Βόλο, για το branding και το marketing του τόπου, έφερε μια χαρμόσυνη νότα απέναντι σε όσα ζούμε, ακούμε, βλέπουμε. Ακόμη και αν δούμε ως ουτοπία, δηλαδή ως κράμα δυσπιστίας και νοσταλγίας- όπως ο Τζιάνι Βάτιμο έχει προσδιορίσει την ουτοπία- την ιδέα ότι, οι «κουκίδες» μπορούν να αναπροσαρμοστούν προς ένα δημιουργικό σκοπό, η ουτοπία έχει βάση. Ας φτύσουμε τα κουκούτσια, λοιπόν, σαν πολιτισμένοι άνθρωποι. Αυτές οι μέρες είναι της θάλασσας και του λαού, sea days: so do it, ας προσθέσω.

*φωτοφραφία: στιγμιότυπο από την εξαιρετική -κατά τη γνώμη μου- παρουσίαση του Peter Economides στο ΤΕΕ του Βόλου, το Σάββατο 31.03.2012.

2.4.12

Η Δημοκρατία της Βαϊμάρης και οι σημερινές «αναβιώσεις» της

ΕΚΔΗΛΩΣΗ - ΣΥΖΗΤΗΣΗ

Η Δημοκρατία της Βαϊμάρης και οι σημερινές «αναβιώσεις» της


Παρασκευή, 6 Απριλίου 2012,

ώρα 6.30 μ.μ.

Αμφιθέατρο Σ. Καράγιωργα, Πάντειο Πανεπιστήμιο

(Λ. Συγγρού 136)


Εισηγούνται οι

·Μανόλης Αγγελίδης, καθηγητής, Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας,

Πάντειο Πανεπιστήμιο

«Βαϊμάρη: Σύνταγμα και έκτακτη ανάγκη»



·Κατερίνα Καρακάση, επίκουρη καθηγήτρια, Τμήμα Γερμανικής Γλώσσας και

Φιλολογίας, Πανεπιστήμιο Αθηνών

«Πολιτικοποίηση της αισθητικής και αισθητικοποίηση της πολιτικής: Η τέχνη στη Δημοκρατία της Βαϊμάρης»



·Δημοσθένης Παπαδάτος-Αναγνωστόπουλος, υποψήφιος διδάκτωρ Πολιτικής

Επιστήμης, Πανεπιστήμιο Αθηνών, RED Notebook

«Δημοκρατία στα άκρα. Εκσυγχρονισμός και ναζισμός στη μεσοπολεμική Γερμανία»



·Χρήστος Χατζηιωσήφ, καθηγητής, Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας,

Πανεπιστήμιο Κρήτης

«Η επικαιρότητα της Βαϊμάρης: Οικονομική κρίση, κράτος και δημοκρατία»


Συντονίζει ο

Γεράσιμος Κουζέλης, καθηγητής, Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης,

Πανεπιστήμιο Αθηνών, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ινστιτούτου
ΝΙΚΟΣ ΠΟΥΛΑΝΤΖΑΣ