28.5.09

Η διαλεκτική του βλέπειν: Παντού άρχει ένας δύσκολος ύπνος

Η διαλεκτική του βλέπειν

Από τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης

‘‘Δεν θα μπορέσει κανείς

Να πει ότι έκανα τα πράγματα

Εύκολα για τον εαυτό μου’’.

Β.Μ.

(Επιστολή προς τον Σόλεμ, 30.01.1928)






Passagen-Werk (“Σχέδιο Εργασίας περί Στοών’’)

ή να δεχόμαστε την απο-περι-πλάνηση;


Πώς ένα αφήγημα νομιμοποιείται ώστε να ενταχτεί σε μια σειρά φιλοσοφίας; Όταν η αναφορά σε τεκμηριωμένα στοιχεία από διάφορες πηγές, μεταξύ των οποίων είναι και επιστολές, δείχνει -παράλληλα προς τη φιλοσοφική- και τη λογοτεχνική αξία του έργου, τότε αυτές οι δύο διαφορετικές προσεγγίσεις τι είδους σχέση συνάπτουν με κοινό άξονα την αλήθεια; Ενώ η μάχη για τη φιλοσοφία οξύνεται, μέσα από την αλληλοδιαδοχή των στοχασμών απέναντι και προς την αναζήτηση του δικαίου και της αλήθειας, στη λογοτεχνία παρατηρούμε ότι, μέσα στα πλαίσια μιας πιο ελεύθερης γραφής, η ύπαρξη του στοιχείου της αποσπασματικότητας δικαιώνεται ή/και αποθεώνεται, εφόσον τοποθετείται μέσα στην αλήθεια, ιδωμένο ως ένα φωτεινό απόθεμα αλήθειας ή απόφθεγμα. Γιατί πώς θα οριζόταν το απόφθεγμα χωρίς την αναγκαία αναφορά τόσο στη θραυσματική συλλεκτικότητα-ασυνεκτικότητα του παρελθόντος όσο και στις εξαγγελίες της γενικής αρχής, άρα, στα απόλυτα θραύσματα της παρελθοντικής αφηγηματικότητας;

Ώστε, δεν θα ήταν άδικο για τους αγώνες της διαλεκτικής περί δικαίου να εκλάβουμε αυτό το στεφανωτό δεσμό φιλοσοφίας και λογοτεχνίας ως την αμοιβαία αρχιτεκτονική για τη στοά του παρελθόντος και του μέλλοντος. Εμπρός να διερευνήσουμε τη δομή της σχέσης που προκύπτει ανάμεσα στη γραφή και το χώρο: ενοικούμε το σήμερα, ως συλλέκτες-πλάνητες, χωρίς την ανάληψη της οριστικής ευθύνης να στρατοπεδεύσουμε σε ένα σημείο και να δοθεί τέλος στο χρονικό της μάχιμης από-περιπλάνησης. Απομακρυνόμαστε από το οικείο καθεστώς του δρόμου για να χαθούμε στα μυστήρια μιας στοάς, όπως αναζητούμε νέες λέξεις στη γλώσσα, δίνοντας λαβή σε νεολογισμούς, άρα, προσδίδοντας στη γλώσσα μια πολιτική διάσταση.

Στη διαλεκτική του βλέπειν, Ο Βάλτερ Μπένγιαμιν και το Σχέδιο Εργασίας περί Στοών, που κυκλοφορεί από τις Πανεπιστημιακές εκδόσεις Κρήτης, η συγγραφέας Σούζαν Μπακ Μορς μελετά τις χρονικές και χωρικές καταβολές της φιλοσοφίας του Μπένγιαμιν, χτυπώντας την κερκόπορτα ενός πνεύματος-πρωτοστάτη, σήμερα, σε μεταμοντέρνες αναλύσεις και ξεχορταριάζοντας τις σημειώσεις του για πόλεις-ορόσημα αρχιτεκτονικής: σημειώσεις για τη Νάπολη, τη Μόσχα, το Παρίσι, το Βερολίνο. Όλο αυτό, από την πλευρά της συγγραφέως Susan Buck-Morss δε μοιάζει με ένα καπρίτσιο του ματιού να ανταμώσει το φως μέσα από ένα φεγγίτη;

Πρέπει να σημειωθεί ότι ο Μπένγιαμιν αφοσιώθηκε στο Passagen-Werk (“Σχέδιο Εργασίας περί Στοών’’) από το 1927 και εξόριστος το 1934, εγκατέλειψε τον πρώτο τίτλο του βιβλίου Μια διαλεκτική σκηνή παραμυθιού, επειδή, εκ των υστέρων, τον αξιολόγησε ως ‘‘απερίγραπτα ποιητικό’’ (σελ. 76). Για λόγους που είναι γνωστοί από την ιστορία, -αυτοκτόνησε το 1940, μην μπορώντας να διαφύγει από τη Γαλλία,- ο Εβραίος διανοητής, γεννημένος στις 15.07.1892, δεν ολοκλήρωσε το Σχέδιο Εργασίας περί Στοών, αλλά καθιερώθηκε μεταξύ των κορυφαίων της παγκόσμιας σκέψης, επειδή, όπως η Susan Buck-Morss ισχυρίζεται, ‘‘επεδίωξε να δομήσει μια φιλοσοφία από την ιστορία ή να αναδομήσει το ιστορικό υλικό ως φιλοσοφία’’ (σελ. 84) και όχι να δομήσει ‘‘μια φιλοσοφία της ιστορίας’’. Σε αυτήν την επιδίωξη της προσωπικής εμπλοκής επί των πραγμάτων, υπεισέρχεται και το γεγονός ότι απέδιδε στη σημασία της γλώσσας μια δύναμη ανάλογη, την αντανάκλαση της οποίας βλέπουμε στη ρήση του Μπλοχ, ότι ο ‘‘Μπένγιαμιν λειτουργούσε ως εάν ο κόσμος ήταν γλώσσα’’ (σελ. 21).

Στο βιβλίο, η Susan Buck-Morss ενθέτει αποσπάσματα από διάφορες επιστολές του Μπένγιαμιν: προς την ερωμένη του, Άσια Λάτσις, τον Αντόρνο και τον Σόλεμ. Ώστε, στόχος της είναι, όπως η ίδια επισημαίνει στην εισαγωγή του δεύτερου μέρους του βιβλίου (σελ. 73),να ενημερώσει τον αναγνώστη για τη φύση των ποικίλων, ιστορικών βιωμάτων του Μπένγιαμιν. Αντιλαμβανόμαστε, οπότε, τις επιρροές του Μπένγιαμιν, βάσει των οποίων η ζωή και το έργο του ερμηνεύονται κατά περιόδους, και υπάγονται σε τρία, εξελικτικά, οιωνεί διαλεκτικά στάδια (σελ.7). Στο πρώτο στάδιο, που ξεκινά από το 1924, η φιλία με τον Γκέρσομ Σόλεμ έχει την πρωτοκαθεδρία, ώστε αυτό το στάδιο να χαρακτηρίζεται ως μεταφυσικό-θεολογικό. Το δεύτερο στάδιο αναφέρεται στην μαρξιστική, υλιστική πλευρά του Μπένγιαμιν, όταν βρισκόταν υπό την επήρεια του Μπέρτολτ Μπρεχτ και το τρίτο στάδιο, κατά το οποίο αναπτύχθηκε η στενή, πνευματική σχέση με τον Τέοντορ Αντόρνο, έγκειται σε μια στάση σύνθεσης των δύο προηγουμένων, μέσω της διασταύρωσης και της αναθεώρησης των βιωμένων, αντιφατικών εμπειριών.

Συνολικά, το βιβλίο απαρτίζεται από 3 μέρη και 9 κεφάλαια. Διαπιστώνεται ότι, για όποιον επιθυμεί εκ νέου την περι-συλλογή όσον αφορά στις θέσεις του Benjamin, αυτό το βιβλίο είναι σημαντικό. Και τούτο, διότι, μέσω μιας ενδελεχούς ανάγνωσης, μπορούμε να αντιληφθούμε και το ευρύτερο κλίμα της εποχής, το οποίο έχει αποκρυσταλλωθεί: από τα σκίτσα υπερρεαλιστικών εντάσεων του Γκρανβίλ μέχρι τους στίχους ποιημάτων του Μπωντλαίρ. Βλέπουμε ότι ο Μπένγιαμιν εφάρμοσε τις θεωρητικές κρίσεις του για την αλληγορία στα ποιήματα του Μπωντλαίρ, ώστε, όπως και η συγγραφέας γράφει στο βιβλίο (σελ. 87), ‘‘αντιμετώπισε την ποίηση του Μπωντλαίρ ως κοινωνικό και όχι ως λογοτεχνικό αντικείμενο’’.

Επίσης, ο Μπένγιαμιν ενέταξε τόσο το φετίχ όσο και το απολίθωμα στα αντικείμενα της μελέτης του για να συνδέσει ξανά τη φύση με το μύθο και την ιστορία. Ώστε, αν πρέπει να διαμορφώσουμε άποψη για τις στοές, αν κληθούμε να δοκιμάσουμε την αντοχή τους στο χρόνο, τότε θα είναι απαραίτητο να ανατρέξουμε στο υλικό του Μπένγιαμιν. Σε κάθε μεταμοντέρνα διαμάχη, δεν μπορούμε παρά να ανατρέξουμε σε εκείνον. Με αφορμή τον ‘‘ονειρικό κόσμο του μαζικού πολιτισμού’’, το κεφάλαιο 8 του βιβλίου, που θίγει διάφορα επίκαιρα ζητήματα, όπως αυτό για το θεραπευτικό δυναμικό του φιλμ (σελ 415), διαπιστώνουμε ότι ο εξαφανισθείς Μπένγιαμιν είναι ακόμη εδώ. Πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, εφόσον το προσωπικό διέπεται από το συλλογικό; Εφόσον η εξελικτική πορεία της σκέψης προϋποθέτει τη σκέψη του Μπένγιαμιν; Παντού άρχει ένας δύσκολος ύπνος λοιπόν. Παντού υπάρχει το ‘‘ασύνειδο’’ – ο κόντρα χρόνος- που επιδιώκει να μας υπνωτίζει από το πραγματικό. Ίσως, να είναι και για το καλό μας.

Τη μετάφραση του βιβλίου έχει εκπονήσει ο Μανόλης Αθανασάκης, ενώ η επιστημονική επιμέλεια και ο πρόλογος είναι διά χειρός Αριστείδη Μπαλτά. Αξίζει συγχαρητήρια η επιλογή του εκδότη των Πανεπιστημιακών Εκδόσεων Κρήτης, κ. Τραχανά, ο οποίος πρόσφατα βραβεύτηκε από το Διαβάζω (4.05.09) για τη συνολική προσφορά του, Η διαλεκτική του βλέπειν, Ο Βάλτερ Μπένγιαμιν και το Σχέδιο Εργασίας περί Στοών να εκδοθεί και στα ελληνικά.

Susan Buck-Morss Η διαλεκτική του βλέπειν, Ο Βάλτερ Μπένγιαμιν και το Σχέδιο Εργασίας περί Στοών, Πανεπιστημιακές εκδόσεις Κρήτης, Ηράκλειο 2009

Πανεπιστημιακές εκδόσεις Κρήτης

Ηράκλειο Κρήτης, Τ.Θ. 1385

Τηλ. 2810-391097

Fax: 2810- 391085

www.cup.gr

info@cup.gr

http://www.cup.gr/ViewShopProduct.aspx?ProductId=279677&LangId=1

Για τη συγγραφέα-‘‘συλλέκτρια’’ Susan Buck-Morss

http://falcon.arts.cornell.edu/sbm5/Buck-Morss.html

26.5.09

Σινεμά στο δρόμο, 29-31.05.09, στο σινέ ΦΙΛΙΠ

το δελτίο τύπου, που ακολουθεί, κινεί πραγματικά το ενδιαφέρον...
29-31.05.2009, στον κινηματογράφο ΦΙΛΙΠ
Θάσου 11, πλ. Αμερικής

Συμβολική είσοδος: 4€ ανά ημέρα, για όλες τις προβολές

Ένας Κούρδος πρόσφυγας που περιφέρεται στο κέντρο της Αθήνας. Ένα κορίτσι που ζει σε καταυλισμό νομάδων στο Δουβλίνο. Ένας άντρας που αποφυλακίζεται αλλά δεν έχει πού να επιστρέψει. Ένα αγόρι από το Ιράν που βγαίνει από το αναμορφωτήριο, αλλά δεν το περιμένει κανείς. Μια παρέα Αλβανών μεταναστών που κυνηγάει το ελληνικό όνειρο. Ένας πρώην τοξικομανής από την Ιρλανδία και ένας πολιτικός πρόσφυγας από το Αφγανιστάν που μοιράζονται το ίδιο πάθος για το ποδόσφαιρο.

Όλοι τους άστεγοι, άνθρωποι αόρατοι, στο περιθώριο της κοινωνίας. Ζουν, αγωνίζονται, ονειρεύονται, αναζητούν ταυτότητα, κόντρα στην αδιαφορία και τον ρατσισμό. Κόντρα στον κοινωνικό αποκλεισμό.

Αυτούς τους ανθρώπους και τα προβλήματα τους ανασύρουν από το σκοτάδι 15 έλληνες και ξένοι σκηνοθέτες, οι ταινίες των οποίων θα προβληθούν στο τριήμερο φεστιβάλ "Σινεμά στο δρόμο", που διοργανώνει το περιοδικό ΓΑΛΕΡΑ στο πλαίσιο της εκστρατείας "Γκολ στη Φτώχεια".

Το φεστιβάλ θα πραγματοποιηθεί στον ιστορικό κινηματογράφο Φιλίπ (Θάσου 11, Πλατεία Αμερικής) στις 29 με 31 Μαΐου, με την ευγενική υποστήριξη του Ιδρύματος Αστέγων του Δήμου Αθηναίων και του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου.

Συνολικά θα προβληθούν 10 ταινίες μεγάλου μήκους και 5 μικρού μήκους. Ανάμεσά τους η πολυβραβευμένη "Διόρθωση" του Θάνου Αναστόπουλου, το "Ένας ελεύθερος κόσμος" του Κεν Λόουτς, το "Απ' το Χιόνι" του Σωτήρη Γκορίτσα και το ντοκιμαντερίστικο "Κλειστοί δρόμοι" του Σταύρου Ιωάννου.

Αλλά και κάποιες από τις καλύτερες ελληνικές ταινίες μικρού μήκους έχουν πρωταγωνιστές τους ανθρώπους που ζουν στο δρόμο, τους μετανάστες: ο "Ισμαήλ" του Γιώργου Ζαφείρη και "Ένας λαμπερός ήλιος" του Βασίλη Λουλέ είναι δύο από αυτές.

Ξεχωριστή θέση στο "Σινεμά στο δρόμο" κατέχουν δύο ταινίες για το Παγκόσμιο Κύπελλο Αστέγων: Το αμερικανικής παραγωγής ντοκιμαντέρ "Kicking it" , που κάνει την πρεμιέρα του στην Ελλάδα, καταγράφει βήμα προς βήμα την πορεία έξι αστέγων από διαφορετικά μέρη του κόσμου προς το όνειρο της συμμετοχής τους στο ποδοσφαιρικό Παγκόσμιο Κύπελλο Αστέγων στο Κέιπ Τάουν.
"Γκολ στη φτώχεια" είναι και ο τίτλος του ντοκιμαντέρ που γύρισαν οι δημιουργοί της "Μηχανής του χρόνου" για την Ελληνική Ομάδα Αστέγων και την προετοιμασία της για το Παγκόσμιο Κύπελλο Αστέγων της Κοπεγχάγης. Η ξεχωριστή αυτή ομάδα, που δημιουργήθηκε στο πλαίσιο της εκστρατείας "Γκολ στη φτώχεια" του περιοδικού ΓΑΛΕΡΑ, αποτελείται από άστεγους, πρόσφυγες και άτομα στη διαδικασία απεξάρτησης από τα ναρκωτικά.

Το φεστιβάλ θα προλογίσουν ο Γιάννης Καλαϊτζής (περιοδικό ΓΑΛΕΡΑ) και ο κριτικός κινηματογράφου Χρήστος Μήτσης (αθηνόραμα).

Για περισσότερες πληροφορίες και ενημερωτικό υλικό:
Λουίζα Καραγεωργίου
Τηλ.: 210 3843983, 6972 311919
louiza@galera.gr

Περιοδικό ΓΑΛΕΡΑ
Τηλ.: 210 3843983
email@galera.gr
http://www.galera.gr/

Διοργάνωση: Περιοδικό ΓΑΛΕΡΑ

Κύριος Υποστηρικτής:
Ίδρυμα Αστέγων Δήμου Αθηναίων


Υποστηρικτές:
Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου
ASATEAM
Street Soccer PR events
INTERAMERICAN

Συμβολική είσοδος: 4 € την ημέρα για όλες τις προβολές


ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΦΕΣΤΙΒΑΛ
Παρασκευή 29 ΜΑΪΟΥ

19:00 Κλειστοί Δρόμοι,
του Σταύρου Ιωάννου 98'

21:15 Kicking it, των Susan Koch και Jeff Werner 98'
Την ταινία θα προλογίσουν ο Γιάννης Καλαϊτζής (περιοδικό ΓΑΛΕΡΑ) και ο κριτικός κινηματογράφου Χρήστος Μήτσης (αθηνόραμα).

23:15 Από την άκρη της πόλης, του Κωνσταντίνου Γιάνναρη 90'

Σάββατο 30 ΜΑΪΟΥ

17:00

Ταινίες Μικρού Μήκους
Anticlockwise,
του Δημήτρη Μπαβέλλα 9'
Παιχνίδια από τις πατρίδες μας μαζί με τους γονείς μας
132ο Δημοτικό Γκράβας 20'
Partners, της Ιωσηφίνας Μαρκαριάν 19'
Ισμαήλ, του Γιώργου Ζαφείρη 30'
Ένας λαμπερός ήλιος,
του Βασίλη Λουλέ 36'

19:00 Ένας ελεύθερος κόσμος,
του Κεν Λόουτς 96'

21:00 Διόρθωση,
του Θάνου Αναστόπουλου 87'

23:00 Μιρουπάφσιμ,
των Γιώργου Κόρρα και Χρήστου Βούπουρα 125'

Κυριακή 31 ΜΑΪΟΥ

17:00 Είσαι ελεύθερος,
του Mohammad Ali Talebi 90'

19:00 Γκολ στη Φτώχεια
72'

21:00 Απ' το Χιόνι,
του Σωτήρη Γκορίτσα 90'

23:00 Το κορίτσι ταξιδιώτης,
του Perry Ogden 88'

INCORRECT ME, Ομάδα fingersix athens, Ιούνιος 2009

Οι fingersix αντιλήφθηκαν την αποτυχία τους στην αναζήτηση του «σωστού» και πριν συνεχίσουν σε λάθος δρόμο, ζητούν βοήθεια και σας προσκαλούν σε μια σειρά παραστάσεων/συναντήσεων με σκοπό τον προσδιορισμό του «λάθους».

4 ανοιχτές στο κοινό δοκιμές διαφορετικών συνδυασμών κίνησης, λόγου και ήχου σε διαφορετικούς χώρους. Μια πολιτικά μη ορθή προσέγγιση παράλληλων πραγματικοτήτων με ελεύθερη είσοδο, προαιρετική συμμετοχή και υποχρεωτική έξοδο.

Πέμπτη 11/6 , ώρα 22.13, LOFT, ευριπίδου 57-59, 7ος όροφος /χωρίς ασανσέρ, 1η πόρτα αριστερά, (απαραίτητη κράτηση)

Τετάρτη 17/6, ώρα 19.47, ΤΑΧΙ εν κινήσει, κυλιόμενη 10λεπτη παράσταση για τρεις κάθε φορά θεατές, αφετηρία hell’s kitchen, κλεισθένους 13, όπισθεν δημαρχείου αθηνών (απαραίτητη κράτηση)

Παρασκευή 19/6, ώρα 21.09, ΛΑΧΑΝΑΓΟΡΑ Ρέντη, διάδρομος Η, κατάστημα αρ. 31

Δευτέρα 22/6, ώρα 20.20, ΤΑΡΑΤΣΑ ξενοδοχείου “Dorian Inn”, πειραιώς 17, 12ος όροφος (απαραίτητη κράτηση)

fingersix/athens:
Σοφία Μαυραγάνη, Νικολέτα Ξεναρίου, Kenny MacLellan, Παναγιώτης Παρζάλης, Νίκος Βαβούρης, Στέλλα Ράπτη


fingersix athens
http://www.fingersix.com/
http://www.correctath.blogspot.com/

fingersix/athens
το ελληνικό παρακλάδι του διεθνούς καλλιτεχνικού δικτύου fingersix.
μια ομάδα με στόχο την έρευνα και διάδοση των παραστατικών τεχνών μέσω της καλλιτεχνικής εκπαίδευσης, δημιουργίας και παραγωγής παραστάσεων που προκαλούν τους συντελεστές τους: ερμηνευτές, δημιουργούς, θεατές

τηλ επικοινωνίας/κρατήσεων: 6946 607 320
email επικοινωνίας: sofia@fingersix.com

25.5.09

Ψηφιακές εκτυπώσεις, Art Athina, Χρυσή Τσιώτα

Η Χρυσή Τσιώτα γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και συνεργάζεται με τη γκαλερί Tint. Αν και έχει σπουδάσει Καλές Τέχνες (στη Γαλλία) και Γραφικές Τέχνες (στην Ελλάδα), το στοιχείο της θεατρικότητας, που αναδύεται μέσα από τη δυναμική της εικόνας, με παρέπεμψε σε μια πρώτη γνωριμία με το έργο της. Ευτυχής συγκυρία: στα εγκαίνια της Πέμπτης 21.05.09, η ίδια ήταν εκεί, στο περίπτερο της γκαλερί Tint, στην 15η Art Athina, που πραγματοποιήθηκε στο Κλειστό Φαλήρου. Η Χρυσή με είδε, ενώ προσπαθούσα, για αρκετή ώρα, να φωτογραφίσω ένα έργο της, με την ψηφιακή μου, αλλά ο φωτισμός δεν βοηθούσε στην επίτευξη του στόχου.

Τελικά, καθώς το συγκεκριμένο έργο συγκαταλέγεται μεταξύ των 57 άλλων, στο cd διανομής από το γραφείο τύπου της Art Athina, όλα δείχνουν λαμπερά όπως τους αξίζει, λαμπερά ακριβώς όπως loreal… Έχει και μακρύ μαλλί η Χρυσή, μια χαρά χορηγός θα ήταν η loreal στην περίπτωσή της. Ευκαιρίας δοθείσης, μετά την αυλαία της φουάρ, αναρωτιέμαι: υπάρχουν τόσες χορηγίες –προσφερόμενες από την Cosmote και όχι μόνο- για ακριβοπληρωμένους αθλητές. Γιατί να μην υπάρχουν αντίστοιχες χορηγίες για καλλιτέχνες, που μοχθούν δημιουργώντας και με πάθος, χωρίς να γνωρίζουν εκ των προτέρων ότι θα πουληθούν τα έργα τους και αν, εν τέλει, θα αμειφθούν γι’ αυτά; Υπάρχουν, επίσης, τα βραβεία Unesco-Loreal για νέες επιστήμονες. Γιατί να μην υπάρχουν αντίστοιχα βραβεία για καλλιτέχνες;

Ορθώς, η δημιουργία αφορά σε μια ιδιωτική κατάσταση και είναι προσωπική υπόθεση, όμως, η επιβράβευση της δημιουργίας μπορεί και πρέπει να δρομολογείται από τους ιθύνοντες. Ώστε, και οι καλλιτέχνες να εκλαμβάνουν τις πράξεις των φορέων- δημόσιων ή ιδιωτικών- ως έμπρακτες κινήσεις ενδιαφέροντος για τα γράμματα, τις τέχνες και τον πολιτισμό. Έργα και χορηγίες για όλους.

Στο έργο της Χρυσής Τσιώτα, αντικείμενο της οποίας είναι οι ψηφιακές εκτυπώσεις, παρατηρούμε ότι η εικόνα είναι δυνατόν να ερμηνευτεί με χιούμορ, ή/και με ένα τραγικό χιούμορ. Αντιπαραβάλλοντας το ενιαίο και κοσμικό προσωπείο της γυναίκας, ιδωμένο στο επαναλαμβανόμενο στοιχείο του κότσου, απέναντι στη δοτική, γυναικεία φύση και στους ρόλους της καθημερινότητας, στους οποίους κάθε γυναίκα καλείται να ανταποκριθεί, επενδύοντας στον εαυτό της, η Χρυσή Τσιώτα διαμορφώνει μια διττή συνθήκη, στα πλαίσια της οποίας, ρητορικά και μόνο, τίθεται το εξής ερώτημα: Όπερα ή Χωλ; Θέαμα ή βάρος;

Σαφώς, στο παραπάνω ερώτημα, η μία εντοπιότητα (δημόσιος χώρος-σκηνή θεάτρου) αποτελεί το αντιστάθμισμα της άλλης (ιδιωτικός χώρος-οικία). Ώστε και οι δύο πραγματικότητες ισχύουν, εμφανιζόμενες ως οι δύο όψεις της ίδιας, αλληγορικής κατάστασης. Πώς, όμως, διαπιστώνουμε ότι η προκειμένη κατάσταση συνάδει με μια αλληγορία;

Η αλληγορία εντοπίζεται στην ύπαρξη του αντικειμένου, το οποίο έχει επιβαρύνει το υποκείμενο. Ώστε, τελικά το υποκείμενο κρίνεται – και συγκρίνεται- μέσα από τη σχέση του με τα αντικείμενα. Κατά συνέπεια, δεν είναι αυθύπαρκτο. Και μέσα σε αυτήν την αλήθεια έγκειται η αλληγορία, ότι, εν γνώσει μας δηλαδή, το είναι αποβαίνει ημιτελές, εάν δεν υπάρχει το φαίνεσθαι: η πηγή του φαίνεσθαι, το αντικείμενο, ορίζει το υποκείμενο σε τέτοιο βαθμό που η καθολική σχέση του εγώ με τον εαυτό του μεταλλάσσεται σε ορθόδοξη: εγώ, εαυτός και εικόνα. Ή αλλιώς: Amen, Nemo, Omen.

Το εγώ ανακουφίζεται που υπάρχει ο εαυτός (Amen), αλλά τα τοιχώματα του εαυτού είναι κούφια, και ο εαυτός είναι ο κανείς (Nemo). Και η εικόνα; Αυτή κι αν είναι οιωνός (Omen).

Συνεπώς, η γυναίκα, -μητέρα, νοικοκυρά, εργαζόμενη-, προκειμένου να υπερβεί τη δύναμη-και το βάρος- του αντικειμένου, το ενσωματώνει. Μέρος του εαυτού της, ο κότσος δεν απειλεί πια. Σε μια ύστερη ανάλυση, ο κότσος, ως σεξουαλικό αντικείμενο, μας παραπέμπει στο φαλλό του άντρα, ο οποίος είναι απών από το χώρο μεν, ενδέχεται ωστόσο να αποτελεί το θέμα της συζήτησης μεταξύ των γυναικών.

Εξαιρετική συνθήκη: μία – η εκ των δεξιών- κρατάει τσίλιες (σεμνότυφη), μία είναι πιο απόμακρη (αρνείται τη σεξουαλική πράξη και την απαγορεύει στον εαυτό της, όπως εκείνη, η Gwyneth Paltrow, στις Μεγάλες Προσδοκίες), δύο συζητούν τα μυστικά τους (συμμετοχικά ενεργές και χωρίς ταμπού) και μία προσπαθεί να ακούσει και να πάρει μέρος στη συζήτηση (θα ήθελε και αυτή να συμμετάσχει). Σε τελική ανάλυση, ο κότσος υπάρχει σε όλες. Και τις επηρεάζει, σαν το θέαμα που επιμένει να αναμένεται.

Οι άλλοι ρόλοι, που προκύπτουν μέσα από το συμπληρωματικό καταστατικό της εικόνας, δείχνουν οικείοι και προσπελάσιμοι. Μία μητέρα μπορεί να συναισθανθεί τα προβλήματα και τις αγωνίες μιας άλλης, ή μία νοικοκυρά είναι σε θέση να γνωρίζει πόσο αγχωτική δείχνει η σκόνη στα ράφια. Αν λέγεσαι, βέβαια, Φράνσις Μπέικον, τότε η σκόνη και, άρα η απώλεια του χτες μες στο σήμερα, αποκτά έναν λειτουργικό ρόλο. Εκείνος τη μάζευε από το εργαστήριό του για να την χρησιμοποιήσει, αργότερα, σε έργα του. Ο μόνος τρόπος, οπότε, να υπερβείς το εμπόδιο του αντικειμένου δεν είναι να γίνεις άλογο αλλά καλλιτέχνης

Ίσως να είναι ενδιαφέρουσα, καλπάζουσα εξέλιξη, τώρα που πλησιάζει το κάλεσμα στις κάλπεις, ότι τελευταία δεν διαβάζουμε για παράλογα, αλλά για παράδοξα πράγματα. Όλα έχουν ένα τίμημα γνώμης-σκέψης αντί λόγου-παραληρήματος.

Χρυσή Τσιώτα

ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ
2008 Η Ηδονή της Νοικοκυράς, galeriexprssns, Αμβούργο, Γερμανια.
2003 Fictio, Γκαλερί Ζεύξις, Θεσσαλονίκη.
1997 Αντικείμενα, Κρατικό Mουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης.

Chryse Tsiota
2 Paikoy & Sigrou str., Thessaloniki, Greece 54625
(+30)2310541465
chrysetsiota@fictio.gr
http://www.fictio.gr/
http://www.fictio.gr/images/bio/bio_gr.pdf

TinT Gallery
Χρυσοστόμου Σμύρνης 13,
546 22, ΘεσσαλονίκηΤηλ: 2310 235 689,
Τηλ/Fax: 2310 220 191
E-mail: info@tintgallery.gr , tint@otenet.gr
http://www.tintgallery.gr

*Αναμένεται ατομική έκθεση της Χρυσής Τσιώτα κατά τα μέσα Σεπτέμβρη, στην TinT Gallery. Να της ευχηθούμε καλή επιτυχία.

23.5.09

Art Athina 2009, 10 όψεις της ελληνικής φωτογραφίας

Art Athina
21 – 24 Μαΐου 2009
Κλειστό Φαλήρου
(Γήπεδο TaeKwonDo), Ολυμπιακά Ακίνητα
Μωραϊτίνη 2, Π. Φάληρο 175 61

10 Όψεις της Ελληνικής Φωτογραφίας - Σύγχρονες Τάσεις Δημιουργίας

Η έκθεση 10 Όψεις της Ελληνικής Φωτογραφίας - Σύγχρονες Τάσεις Δημιουργίας συνιστά μια βασική Παράλληλη Έκθεση μέσα στο χώρο της ART-ATHINA στο Κλειστό Φαλήρου. Παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα και περιλαμβάνει 100 έργα 10 Ελλήνων φωτογράφων –που οι περισσότεροι είναι γεννημένοι στα τέλη της δεκαετίας του ’60– διαμορφώνοντας έτσι μία αφήγηση της πρόσφατης ελληνικής δημιουργίας, από το 1995 μέχρι σήμερα.

Οι προβληματικές που αναδεικνύονται μέσα από τα έργα των επιλεγμένων δημιουργών αναφέρονται σε θεματικές που εντάσσονται ουσιαστικά σε τρεις γενικές κατηγορίες: στη σχέση του καλλιτέχνη –αλλά και γενικότερα του ατόμου– με το περιβάλλον (φυσικό ή ανθρωπογενές), στην αφήγηση του προσωπικού χρόνου (μέσα από επινοημένες εικόνες, αναμνήσεις, ή αυτοτελείς ιστορίες) και στην εξερεύνηση των αυτοβιογραφικών ορίων στη φωτογραφία. Στην έκθεση δεν υπογραμμίζεται το θεματικό περιεχόμενο, όσο η γραφή του κάθε δημιουργού η οποία ουσιαστικά διαμορφώνει τη θεματολογία.

Την έκθεση την έχουν επιμεληθεί ο Βαγγέλης Ιωακειμίδης (Διευθυντής του Μουσείου Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης) και ο Jean-Pierre Giusto (πρώην Διευθυντής του Théâtre de la Photographie et de l’Image).
Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες: Γιώργης Γερόλυμπος, Χριστίνα Δημητριάδη, Γιάννης Θεοδωρόπουλος, Στράτος Καλαφάτης, Πάνος Κοκκινιάς, Γιώργος Κορδάκης, Ευαγγελία Κρανιώτη, Δήμητρα Λαζαρίδου, Νίκος Μάρκου, Πάρις Πετρίδης.

Η έκθεση παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 2008 (με την οικονομική υποστήριξη του ΥΠ.ΠΟ., του Ιδρύματος Ιωάννη Φ. Κωστοπούλου και την ευγενική χορηγία της εταιρείας Ορφεύς Βεϊνόγλου Διεθνείς Μεταφορές) στο Théâtre de la Photographie et de l’Image της Νίκαιας και αποτελεί μία συμπαραγωγή του Μουσείου Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης και του Théâtre de la Photographie et de l’Image.

*στη φωτογραφία:
ΕΛΛΗΝΙΚΑ /ΑΓΓΛΙΚΑ
Καλλιτέχνης: Γιάννης Θεοδωρόπουλος Yiannis Theodoropoulos
Τίτλος έργου: Landscape 8, 2006
Υλικό/ Τεχνική έργου: Αρχειακή εκτύπωση inkjet / Archival inkjet print
Εκτύπωση: 2006
ΔΙΑΣΤΑΣΗ: 66 x 58 cm
Courtesy: ΑΔ (Αθήνα) και του καλλιτέχνη – Συλλογή ΜΦΘ
AD (Athens) and the artist – TMP Collection

www.art-athina.gr

Αλέξανδρος Ι. Στάνας, Γενικός Διευθυντής
Μαρία Παναγίδου, Σύμβουλος Οργάνωσης
Αλεξάνδρα Βελισσάρη
, Γενικός Συντονισμός
Φοίβος Σακαλής
, Υπεύθυνος Τύπου & Επικοινωνίας

Brunswick
Arts, Διεθνείς Σχέσεις και Τύπος

Ώρες λειτουργίας:
Εγκαίνια: Πέμπτη 21 Μαΐου, 8 μ.μ. (είσοδος μόνο με προσκλήσεις)
Παρασκευή 22 Μαΐου - Κυριακή 24 Μαΐου: 12-9 μ.μ.


Εισιτήρια: Γενική είσοδος: 10,00 € Μειωμένο: 5,00 € (για μαθητές, φοιτητές και μέλη του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών)

22.5.09

Art Athina & ΟΠΑ 0.2, 22-26.05.09

ΟΠΑ 0.2 (on πerformance art)
22 – 26 Μαΐου 2009

Το ΟΠΑ 0.2 εξερευνά την έννοια της «μετα-παραγωγής» (post-production), όπως την προτείνει ο Γάλλος θεωρητικός Nicolas Bourriaud και, σε συνεργασία με την ART-ATHINA, τo Bios παρουσιάζει ζωντανές περφόρμανς, προβολές, αφιερώματα, διαλέξεις και ανοιχτές συζητήσεις.


ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 22 ΜΑΙΟΥ 2009 18:00 – 20:30
BIOS – Εξερευνώντας τον αστικό πολιτισμό
τόπος διεξαγωγής: Κλειστό Φαλήρου
Διαλέξεις:
Timmy De Laet «Δημιουργική αντιγραφή ή αντιγράφοντας τη δημιουργικότητα; »

Paul Clarke «Αναπαράγοντας το αρχείο: το σήμερα του χτες»

Χρήστος Σερέπας «Αφορμές, υβρίδια και αναπαραγωγές»

Peader Kirk «Προσπερνώντας – Συναντήσεις και εγγύτητα στην περφόρμανς»

Mυρτώ Δηγόνη «Η παράσταση αρχίζει. Replay ή reload; »

LIVE PERFORMANCES [Παρασκευή / Friday 22/5 – 19:00 - 21:00]
19:00 Barbara Gamper – “Into the room”
19:30 Sara Popowa – “Stick Piece”
20:00 PAGAN Δημήτρης Zουρούδης

ΣΑΒΒΑΤΟ 23 ΜΑΙΟΥ 2009
τόπος διεξαγωγής: Κλειστό Φαλήρου
ΟΜΙΛΙΕΣ [ Σάββατο 23/5 18:00 – 20:30]

Βασίλης Χαραλαμπίδης
– Εισαγωγή ΟΠΑ 0.2
Καλλιτεχνικός Διευθυντής / Ιδρυτής BIOS – Εξερευνώντας τον αστικό πολιτισμό
Θανάσης ΜουτσόπουλοςPAGAN
Επιμελητής / Curator
Nτένης Ζαχαρόπουλος - Aφιέρωμα στον γλύπτη ΘΟΔΩΡΟ
Καλλιτεχνικός Διευθυντής Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης
Poka-Yio – «H έλξη και η απώθηση του ζωντανού» –
Εικαστικός / Συνδιευθυντής της Biennale της Αθήνας

LIVE PERFORMANCES [Σάββατο 23/5 – 19:00 - 21:00]
19:00 Barbara Gamper – “Into the room”
19:00 PAGAN – Eυαγγελία Mπασδέκη
20:00 Γιώργος Σουρμελής / Μάνος Τσέτος – «Κοκκινοσκουφίτσα (Το αριστούργημα στα βάθη των αιώνων»

ΚΥΡΙΑΚΗ 24 ΜΑΙΟΥ 2009
τόπος διεξαγωγής: Κλειστό Φαλήρου
LIVE PERFORMANCES [Κυριακή 24/5 – 19:00 - 21:00]
19:00 Barbara Gamper – “Into the room”
20:00 PAGAN – Δημήτρης Κούσουλας

Παράλληλες εκδηλώσεις - τόπος διεξαγωγής στο Bios

Συναυλία της Acid Symphony Orchestra του Jori Hulkkonen, 22 Μαΐου στο Bios
Το ΣΠΙΤΙ, από την ομάδα blitz, 25-26 Μαΐου στο Bios
An Illustrated History of Longing, μια περφόρμανς του Central Saint Martins και της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών, 20- 24 Μαΐου στο Bios

Bios
Πειραιώς 84 Αθήνα, 104 35
τηλ. 210 3425335
http://www.bios.gr/

15η Art Athina 21–24 Μαΐου 2009,Κλειστό Φαλήρου

15η Art Athina = Q: Έλα στον κύκλο με την κιμωλία
21 – 24 Μαΐου 2009
Κλειστό Φαλήρου (Γήπεδο TaeKwonDo),
Ολυμπιακά Ακίνητα
Μωραϊτίνη 2, Π. Φάληρο 175 61

Η πρώτη ετήσια Διεθνής Συνάντηση Σύγχρονης Τέχνης Art Athina σημειώνεται το 1993. Από τότε μέχρι σήμερα, τεχνοκριτικοί και τεχνόφιλοι ετερόκλητων χώρων αλλά και χωρών συνευρίσκονται στην καθιερωμένη φουάρ, μέσα σε ένα κλίμα πολιτιστικής ζύμωσης και οπτικής άνοιξης. Στη φετινή, 15η Art Athina, τα έργα είναι πολλά και οι καλλιτέχνες περισσότεροι από 300, καθώς ο αριθμός των γκαλερί ανέρχεται στις 60. Ειδικότερα, υπάρχουν συμμετοχές από: Ελλάδα, Αγγλία, Βέλγιο, Γαλλία, Ιταλία, Γερμανία, Αυστρία, Ελβετία, Τουρκία, ΗΠΑ, Ολλανδία και Κύπρο. Παράλληλες δράσεις –εκθέσεις, ομιλίες, περφόρμανς- είτε στο Κλειστό Φαλήρου, είτε στο Bios, Πειραιώς 84- συμβάλλουν in situ στην ικανοποίηση της ανάγκης για διάλογο γύρω από την τέχνη και τον πολιτισμό. Ώστε, το στοιχείο του απρόοπτου, που ενσωματώνεται, διαλεκτικά, στο καθιερωμένο να υπονοεί ότι, στην τέχνη, η υπέρβαση ή/και παράβαση του υπέρβαρου δεδομένου επιτρέπεται με όρους νομικής συνωμοσίας. Τα μάτια καθίστανται συνένοχα στο οπτικό ερέθισμα και ακινητοποιούνται, υπογράφοντας συμβόλαιο με το δυναμικό της ακινησίας.

Όμως, η Art Athina για να είναι διεθνής, πρέπει και, διοικητικά, να είναι δομημένη διεθνώς. Φέτος, η δημιουργία μιας Διεθνούς Τιμητικής Επιτροπής με μέλη εξέχουσες προσωπικότητες της διεθνούς εικαστικής σκηνής και με στόχο την ανάδειξη και προβολή της ART-ATHINA διεθνώς αποτελεί σημαντικό γεγονός. Η φετινή επιτροπή αποτελείται από τους: Paolo Colombo (Art Advisor, Istanbul Modern), Wilfried Cooreman (Συλλέκτης, Βέλγιο), Agnes Fierobe (Διευθύντρια της Marian Goodman Gallery, Παρίσι), Enrique Juncosa (Διευθυντής του Irish Museum of Modern Art, Δουβλίνο), Mercedes Vilardell (Συλλέκτρια, Ισπανία). Επίσης, η δημιουργία του νέου προγράμματος συνεργασίας με τις αντίστοιχες εκθέσεις του Ρότερνταμ (Art Rotterdam) και του Ντουμπάι (Art Dubai) βλέπει προς την ίδια κατεύθυνση, δηλαδή, προς τη διαμόρφωση ενός δικτύου, στο οποίο θα συγκεράζονται η ποιότητα, η εντοπιότητα, αλλά και η εμπορικότητα. Διότι, οι εκθέσεις είναι καλές, αλλά καλύτερες, για τους καλλιτέχνες και τις γκαλερί, είναι οι πωλήσεις των έργων τους. Ώστε, οι τελευταίες πρέπει να είναι στοχευμένες για να σημειώνονται.

Τη διοργάνωση της ART-ATHINA έχει αναλάβει για τα επόμενα τρία χρόνια η αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία D.ART, η οποία δραστηριοποιείται στο χώρο της προώθησης του σύγχρονου πολιτισμού και μεταξύ άλλων εκδίδει το πολιτιστικό περιοδικό Highlights.

Όπως, λοιπόν, στο δημοτικό παίρναμε μια κιμωλία και, αυθόρμητα, ζωγραφίζαμε στον φρεσκοβρεγμένο πίνακα, ομοίως και τώρα, αυθόρμητα, στο δημόσιο χώρο μπορούμε, εν όψει των έργων τέχνης, να χαλαρώσουμε, να περιηγηθούμε σε έργα, που διέφυγαν της προσοχής μας, να θυμηθούμε έργα καλλιτεχνών, εκθέσεις των οποίων είχαμε δει και παλιότερα, αλλά και να δούμε έργα που δεν είχαμε την υποψία ότι μας ενδιέφεραν. Οι τιμές ξεκινούν από τα 1000€ και φτάνουν τις πολλές χιλιάδες ευρώ… Όσο για την κιμωλία, δεν ακούστηκε ότι, κάπου, ανάμεσα στα έργα, μπορεί κάποιος να εντάξει και μία;

Θα μπορούσε, μόνο, να υπάρχει και μουσική. Ώστε, και ο χώρος- που, κατά τα άλλα, είναι ανοιχτός και υποσχόμενος- να μας καλωσόριζε από την είσοδο.

Αλέξανδρος Ι. Στάνας, Γενικός Διευθυντής
Μαρία Παναγίδου, Σύμβουλος Οργάνωσης
Αλεξάνδρα Βελισσάρη, Γενικός Συντονισμός
Φοίβος Σακαλής, Υπεύθυνος Τύπου & Επικοινωνίας
Brunswick Arts, Διεθνείς Σχέσεις και Τύπος

Ώρες λειτουργίας:
Εγκαίνια: Πέμπτη 21 Μαΐου, 8 μ.μ. (είσοδος μόνο με προσκλήσεις)
Παρασκευή 22 Μαΐου - Κυριακή 24 Μαΐου: 12-9 μ.μ.

Εισιτήρια:
Γενική είσοδος: 10,00 €
Μειωμένο: 5,00 € (για μαθητές, φοιτητές και μέλη του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών)

21.5.09

Οι μαθητευόμενοι φωτογράφοι του Καμίλο Νόλλα εκθέτουν

Μέχρι την Τετάρτη 27.05.09, στο πλαίσιο της ‘‘πολυδημιουργικής’’ έκθεσης, στο Πνευματικό Κέντρο του δήμου Αθηναίων, - Ακαδημίας 50- μπορούμε επίσης να δούμε τις φωτογραφίες, τις οποίες τράβηξαν και, εν συνεχεία, επεξεργάστηκαν οι μαθητευόμενοι φωτογράφοι του Καμίλο Νόλλα. Τον φωτογράφο Καμίλο Νόλλα γνωρίσαμε κυρίως μέσα από την εξαιρετική δουλειά του με τίτλο ‘‘Καπνομάγαζα’’ το 2007.

Κάτι μου δείχνει ότι αυτά τα μαθήματα της λαϊκής επιμόρφωσης του Δήμου Αθηναίων θα αποκτήσουν περισσότερο κοινό. Είναι και δωρεάν…
Οι εγγραφές γίνονται το Σεπτέμβρη, οπότε μην υποτιμάτε την κρίση σας

Ειδικότερα, τα μαθήματα φωτογραφίας γίνονται στα Πετράλωνα και είναι:
Μία φορά την εβδομάδα, δύο ώρες, τρία τμήματα: 15-17.00, 17-19.00, 19-21.00

Περισσότερα για το φωτογράφο Καμίλο Νόλλα:
http://www.kamilonollas.com/
http://www.kamilonollas.com/slideshow.asp?catid=45&mode=0
http://www.kamilonollas.com/catdetails.asp?catid=15&mode=0
http://archive.enet.gr/online/online_text/c=113,dt=03.10.2007,id=17660160
*στη φωτογραφία ο Καμίλο Νόλλας με μαθητές του στην έκθεση.

Τελικά ‘πάμε μουσείο’; Ακαδημίας 50 έως 27.05.09

Η μουσειολόγος Σπυριδούλα Πυρπύλη και η ομάδα της μουσειολογίας, μας ενθαρρύνουν να συμμετάσχουμε στο διάλογο για τα μουσεία, καθώς το ζήτημα της επισκεψιμότητας των μουσείων ποτέ δε σταμάτησε να είναι επίκαιρο και να αφορά στον τρόπο ζωής ή/και μόρφωσης. Τα μαθήματα του σεμιναρίου μουσειολογίας που παρέδωσε σε ενδιαφερόμενους πολίτες, στα πλαίσια του κύκλου μαθημάτων λαϊκής επιμόρφωσης, τα οποία, κάθε χρόνο, διοργανώνει ο δήμος Αθηναίων δωρεάν για τους πολίτες, ήταν ετήσιας διάρκειας, και, για τον επίλογο, όλη η ομάδα του σεμιναρίου μουσειολογίας επέλεξαν να βγουν σε 6 κεντρικά μουσεία του δήμου της Αθήνας. Τα μέλη της ομάδας ρώτησαν περαστικούς πολίτες ποια είναι η σχέση τους με τα μουσεία, και, κατ’ επέκταση με την πόλη: πώς, τι, πού, γιατί;

Αν δεν ήσαστε μεταξύ αυτών που απάντησαν στα ερωτήματα με στόχο την αφύπνιση της μουσειακής παιδείας, υπάρχει ακόμη χρόνος. Μέχρι την Τετάρτη 27.05.09, στην έκθεση, στο Πνευματικό κέντρο του δήμου Αθηναίων, Ακαδημίας 50, μπορείτε να δείτε τα αποτελέσματα της έρευνας αλλά και να συμπληρώσετε τις δικές σας απαντήσεις στο ερωτηματολόγιο. Ενεργοί πολίτες είναι οι ζωντανοί πολίτες. Οπότε, ‘πάμε μουσείο’;

Τι διαπίστωσαν η Σπυριδούλα Πυρπύλη και η ομάδα του σεμιναρίου μουσειολογίας

Στο κείμενο της έκθεσης, σημειώνεται:
‘‘Η έκθεση «Τελικά ‘πάμε μουσείο’;» οργανώθηκε στο πλαίσιο του σεμιναρίου Μουσειολογίας του Δήμου Αθηναίων, ως κατάληξη της θεωρητικής προσέγγισης θεμάτων όπως μουσεία και κοινό, δημοτικότητα μουσειακών οργανισμών, θέση του μουσείου στη σύγχρονη ελληνική πολιτιστική πραγματικότητα, σύνδεση του μουσείου με τις τοπικές κοινωνίες κ.λπ. Η ομάδα, ερχόμενη σε επαφή με δημοσιευμένες έρευνες κοινού μουσείων άλλων χωρών και της Ελλάδας, οι οποίες παρουσίαζαν το θέμα της χαμηλής επισκεψιμότητας των μουσείων γενικώς, θέλησε να ερευνήσει και να πειραματιστεί in situ πάνω σε τέτοιου είδους θέματα. Έτσι γεννήθηκε η ιδέα μιας μικρής σε εμβέλεια έρευνας κοινού μουσείων του κέντρου της Αθήνας. Πιο συγκεκριμένα, μη κοινού: αποφασίστηκε να ερευνηθούν οι απόψεις όχι των ανθρώπων μέσα σε μουσεία αλλά αυτών που κινούνται γύρω από τα μουσεία αλλά κατά κύριο λόγο δεν είναι επισκέπτες τους.

Υπήρχαν και υπάρχουν ερωτήματα που ζητούν απάντηση: πηγαίνει ο κάτοικος της Αθήνας στα μουσεία της πόλης του; Πόσο συχνά; Αν δεν πηγαίνει σε τι οφείλεται αυτό; Τι του αρέσει και τι δεν του αρέσει στα μουσεία; Η έρευνά μας δεν φιλοδοξεί να δώσει οριστική απάντηση σε τέτοια ερωτήματα, επιδιώκει όμως να μεταδώσει τον προβληματισμό της ομάδας, να δημοσιοποιήσει τα ευρήματά της και να συνδέσει το ενδιαφέρον της με τη μέριμνα των ιθυνόντων που δεν μπορεί παρά να εκδηλωθεί στο άμεσο μέλλον και που θα στοχεύσει στην ανατροπή της αρνητικής συνθήκης όσον αφορά στην επισκεψιμότητα των μουσείων.

Η ομάδα, ερευνώντας την ελληνική βιβλιογραφία, ανακάλυψε ότι οι σχετικές έρευνες είναι πολύ περιορισμένες. Η αρχική ιδέα, λοιπόν, ενισχύθηκε και από μια αίσθηση αναγκαιότητας και πιθανής χρησιμότητας του αποτελέσματος.

Η λογική της έρευνάς μας υπήρξε απλή: επιλέχθηκαν 6 κεντρικά μουσεία στο Δήμο της Αθήνας και οργανώθηκε ένα ερωτηματολόγιο που είχε ως στόχο να μας εξασφαλίσει στοιχεία για την τυπική και ουσιαστική γνωριμία του κατοίκου της Αθήνας με τα μουσεία του κέντρου. Η ομάδα διασπάστηκε σε υπο-ομάδες που ασχολήθηκαν με διαφορετικό μουσείο η κάθε μία. Τα συνολικά αποτελέσματα συγκεντρώθηκαν στο τέλος σε ενιαίους πίνακες.

Πρέπει να σημειωθεί ότι, για την ομάδα, βαρύνον κομμάτι της έρευνας θεωρήθηκε η απρόβλεπτη συλλογή στοιχείων που προέκυπταν μέσα από συζήτηση, κατά τη διάρκεια των συνεντεύξεων, στοιχείων σημαντικών των οποίων δεν είχε προβλεφθεί η καταγραφή αλλά που αποτέλεσαν αντικείμενο προβληματισμού στις συναντήσεις του σεμιναρίου.

Η μεγάλη πρόκληση, βέβαια, ήταν η παρουσίαση των αποτελεσμάτων σε εκθεσιακή μορφή: πώς μια έρευνα κοινού μπορεί να γίνει ελκυστικό εκθεσιακό υλικό; Πώς συνδυάζεται η θεωρητική με την εφαρμοσμένη μουσειολογία; Πώς το ερευνητικό υλικό, ακόμα και στο πειραματικό του στάδιο, δεν θίγεται από την παρουσίασή του στο ευρύ κοινό;
Επίσης, πώς μπορεί να μεταδοθεί ο ενθουσιασμός, το κέφι και η ευχαρίστηση που άντλησε η ομάδα μέσα από τη διαδικασία στο στενό πλαίσιο μιας τόσο περιορισμένης έκθεσης;

Ευελπιστώντας ότι κάτι από τα παραπάνω καταφέραμε να οπτικοποιήσουμε, σας προσκαλούμε να δείτε μια πτυχή της ενασχόλησής μας με τη μουσειολογία κατά το ακαδημαϊκό έτος 2008-2009 μέσα από την έκθεσή μας. Και ως προς την ερευνητική μας προσπάθεια: μένει να «συνεχιστεί» από τους καθ’ ύλην αρμόδιους!’’

Η ομάδα του σεμιναρίου Μουσειολογίας και η υπεύθυνη της ομάδας
Σπυριδούλα Πυρπύλη
spyrpyli@gmail.com

Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων
Ακαδημίας 50
Μέχρι την Τετάρτη 27.05.09

Συνειρμοί

Ζητείται ζεστή γνώση
Όσα έργα δεν είδαμε αδρά σαν δώρα
Κοιτάζουν πλέον περίεργα, ψυχρά
Οι Πολυώνυμοι δεν μονοιάζουμε
Με κανέναν πλησίον λυσιτελώς
Από την εύνοια από μηχανής θεού
Πέφτουμε στον κυκεώνα των βιωμάτων
Άτοπα και ανέτοιμοι ήδη εμείς
Δραματοποιώντας σύμπαν και σύννεφα
Ίσως στάξαμε νύστα αλλά ευτυχώς
Νοικιάζει το αλλού το μέτωπο ολοταχώς
Συνειρμοί τις ρίζες μεταποιούν σε πολυώνυμα
Θίγοντας τη βρεγμένη άμμο οι πατημασιές
Αισθάνεσαι όπως εγώ να βαδίζουμε
Σε σιμιγδαλένιο χαλβά αλάβωτο
Αργότερα στεγνοί οι ψιλοί κόκκοι
Ψιθυρίζουν παραμύθι σπυρωτό
Σε λειψούς αστραγάλους
Γλαφυρά ρύζι λάφυρα
Χορταίνοντας από ζέστη μεστώνουν
Αμαλγάματα ήλιου και γης
Ραχοκοκαλιά ακίνητης περιουσίας
Τα αλικόστρωτα σώματά μας
Πάντα έτσι ήταν εδώ
Οι συνειρμοί προέκυψαν
Τυχαία σαν ενέσκηψε το μάτι
Διπλά πάνω στο ζήτημα
Αναβάλλοντας διαρκώς τον όρκο
Με ένα τέλος το βίωμα να λύσει

19.5.09

Εκδήλωση για τη Νέα Γρίπη στη Στοά του Βιβλίου

Παρασκευή 22 Μαΐου 2009, ώρα 19:00
Επιδημίες: η νέα γρίπη (“των χοίρων”)

Η Στοά τού Βιβλίου οργανώνει ενημερωτική εκδήλωση για το επίκαιρο θέμα που απασχολεί τον τελευταίο καιρό τους πολίτες όλου τού κόσμου.

Στόχος είναι η χωρίς περιττές κινδυνολογίες έγκυρη, σαφής και λεπτομερής πληροφόρηση τού κοινού από διακεκριμένους πανεπιστημιακούς καθηγητές.

Χαιρετισμό θα απευθύνουν:
Ο Υπουργός Υγείας & Κοινωνικής Αλληλεγγύης, Δημήτρης Αβραμόπουλος και
ο Πρόεδρος τής Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας καθηγητής Γεώργιος Μπαμπινιώτης.
Θα συντονίσει ο Δημήτρης Τριχόπουλος, καθηγητής Επιδημιολογίας και Πρόληψης καρκίνου τού Πανεπιστημίου τού Harvard.

Θα μιλήσουν οι:
Ελένη Γιαμαρέλλου, καθηγήτρια Παθολογίας τού Πανεπιστημίου Αθηνών,
Νίκος Λεγάκης, καθηγητής Μικροβιολογίας τού Πανεπιστημίου Αθηνών, και
Άγγελος Χατζάκης, καθηγητής Επιδημιολογίας και Προληπτικής Ιατρικής τού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 22 Μαΐου 2009, ώρα 19:00,
στην Αίθουσα Λόγου τής Στοάς τού Βιβλίου (Αρσάκειο Μέγαρο, Πεσμαζόγλου 5).

18.5.09

Puerto Grande: του Μάνου Λαμπράκη, σε σκηνοθεσία Ρούλας Πατεράκη

Κοιτάζοντας κάτω απ’ τα σκαλιά, ξελασκάρεις απ’ τα επίγεια

Είκοσι τέσσερις (24) σκηνές, μία για κάθε ώρα της ημέρας: μεταξύ τους όμοιες, καθόσον δεν στοχεύουν στην καταστρεπτικότητα της αίσθησης, αλλά στη σταδιακή ανατροπή της. Όσο χρειάζεται ένα άγραφο χαρτί να καεί και να μεταμορφωθεί, περίεργα, σε τριαντάφυλλο, τόσο η προσωπική αλλά και η συλλογική ιστορία εκτίθενται σαρδόνια περί του έργου, καταφάσκοντας στο δυναμικό των ερειπίων τους: αυτό προκύπτει από την ίδια τη φύση της ιστορίας αλλά και απ’ τη φύση ιδωμένη ως κυκλική ιστορία φθοράς και ανασυγκρότησης, η οποία ξεπερνά, εν τέλει, τις εφήμερες, ουτοπικές διασταυρώσεις των επιθυμιών μας. 24 σκηνές, όπως οι υπαλληλικές ώρες ενός καθημερινού εικοσιτετραώρου, για να επαναλάβουν αυτό που άλλα έργα αρνούνται να καταδείξουν, ότι η φαντασμαγορία της προόδου στην αστική νεωτερικότητα, όταν τίθεται το ζήτημα της ανθρώπινης ύπαρξης, συνιστά μια φαιδρή ψευδαίσθηση, ονειρική κατασκευή και ‘‘αύρα’’. Αυτήν την τελευταία, άλλωστε, ο Μπένγιαμιν καταλόγισε και χρέωσε στους ‘‘ποιητές της…5ης κατηγορίας’’.

Ενάντια σε αυτήν τη στείρα αύρα, η Ρούλα Πατεράκη και ο Μάνος Λαμπράκης ενώνουν τις δυνάμεις τους, συμπράττοντας δυναμικά σε αυτό το πύρινο ‘‘ενώ’’ της καλλιτεχνικής έκφρασης, και, ως γνήσιοι δημιουργοί 1ης κατηγορίας, δίνουν νέα υπόσταση σε ένα χώρο φορτωμένο, πληγωμένο και χαραγμένο ήδη από, άγνωστα σε εμάς, ανθρώπινα χέρια, τα οποία, εν γένει της υστεροφημίας, διαφήμιζαν, επάνω στους τοίχους, την ικανότητά τους: ότι, ναι, παρά τα βασανιστήρια που υπέμεναν από τη γερμανική κομαντατούρ, ακόμη μπορούσαν… ήταν σε θέση να γράψουν. Σε τελική ανάλυση, όμως, μαζί με την εκφρασμένη ικανότητά τους, καταγράφτηκαν και τα ίχνη του καθημερινού πόνου, ένα εγγεγραμμένο χρονικό της ανάγκης για αγάπη: μικρές καρδιές, γνώριμα ονόματα πολιτών, πίσω από κορμιά που υπέφεραν τις σάρκες τους, και, παιδεύτηκαν από την ευθύνη της ύπαρξής τους. Αυτή δεν είναι, εξάλλου, η αντανάκλαση της ελευθερίας;

Το έργο Puerto Grande – το μεγάλο λιμάνι ή μεγάλο πέρασμα, ως μια άλλη, και γλωσσική ακόμη, αντανάκλαση ελευθερίας-, του Μάνου Λαμπράκη, είναι μια σύγχρονη μετακειμενική διασκευή πάνω στον Βόυτσεκ του Γκέοργκ Μπύχνερ. Σ’ ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης, είμαστε παρόντες στο βασανισμό και τη σταδιακή αποκτήνωση του κρατουμένου Bunker. Βέβαια, όταν τη σκηνοθεσία υπογράφει η Ρούλα Πατεράκη, πάντα παρούσα κατά τη διάρκεια του έργου και μετέπειτα στην έξοδο, δίνοντάς μας τον τελευταίο, καληνυχτίσιμο ασπασμό χειραψίας, μόνο απαθείς θεατές δεν μπορούμε να είμαστε. Μέσα σε έναν, τρόπον τινά, εργαστηριακό, περιβάλλοντα χώρο, με αισθητό το ίδιον της κλειστοφοβικής συνύπαρξης, η χαρακτηρολογία για αυτόν το χώρο και για το έργο, μόνο ελλιπής μπορεί να αποβεί, σε σχέση με την εναλλαγή των πλούσιων αισθημάτων, και τη συμπτωματολογική εκφορά τους: εκβιασμός και φόβος, άρνηση και απάρνηση, ανάγκη για αγάπη και πόνος, δυσπόρθητος πόνος. Όλα είναι ένα.

Ο Μάνος Λαμπράκης, που σπούδασε Αρχαιολογία και Ιστορία της Τέχνης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και μετεκπαιδεύτηκε στο Λονδίνο, στη Σημειολογία του Θεάτρου, και στην Αθήνα, στην Πολιτιστική Πολιτική και Διαχείριση, δείχνει ότι κατέχει τις εμμονές του και δεν τον κατέχουν. Η Ρούλα Πατεράκη, επίσης, ανήκει στους σκηνοθέτες, που δεν ποιούν απλά τα πράγματα για τους εαυτούς τους, καθόσον ετεροπροσδιορίζονται σε σχέση με τα βιώματα και τα αισθήματα του θεατή: σε σχέση όχι μόνο με αυτά τα αισθήματα, που αναπτύσσονται κατά την εκτέλεση του έργου, αλλά πόσο μάλλον με εκείνα που θα εξελιχτούν αργότερα στα ξένα σπίτια, μέσα σε μια συζήτηση με μέλη της οικογένειας, απόντα από την παράσταση, ή σε μια άλλη συζήτηση με τον ίδιο τον εαυτό. Απέναντι και μέσα σε αυτά τα αισθήματα, τα φαντασιακά και αναγκαία, η Ρούλα Πατεράκη, πιστεύω, ότι ξαναβρίσκει τον εαυτό της.

Φύγαμε από την παράσταση με απασχολημένα χέρια, καθώς οι παλάμες δίσταζαν να αποχωριστούν τις στάχτες του έργου, και, χωρίς να χειροκροτήσουμε. Ίσως επειδή για τέτοιες δουλειές το χειροκρότημα δεν είναι απλά περιττό αλλά και επιδεικτικό, ενάντια στην ουσία της παράστασης, η οποία, ως συνθήκη, φέρει τη διαχρονική αλήθεια: είμαστε παιδιά του Πιραντέλο, χαμένοι σε ερμηνείες ερμηνειών, κατασκευές και σκευάσματα. Από όλα αυτά δεν υπάρχει διαφυγή παρά μόνο εμπλοκή. Αναπόδραστα, λοιπόν, τα διπλωματικά επεισόδια, ο πόλεμος ή ο θάνατος, μέσα στη μάχη της επί ή διά βίωσης.

Εκ πρώτης όψεως, η απέριττη αισθητική και το πράσινο φως, συνειρμικά με μετέφεραν στην ταινία ‘‘Hunger’’ του Steve McQueen, την οποία είδαμε πέρυσι στους κινηματογράφους. Στη συνέχεια, ο έντονος, λιτός και άμεσος ρυθμός του έργου διεκδίκησε και κατέκτησε τη δική του αυτονομία στη μνήμη.

Της το είπαμε και προφορικά: Ρούλα Πατεράκη, σας ευχαριστούμε πολύ.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Σκηνοθεσία: Ρούλα Πατεράκη
Σκηνικά/κοστούμια: Άγγελος Μέντης
Κίνηση: Μπέτυ Δραμισιώτη
Μουσική επιμέλεια: Μάνος Λαμπράκης
Φωτισμοί: Ρούλα Πατεράκη – Άγγελος Μέντης
Βοηθός Σκηνοθέτη: Τασία Σοφιανίδου

Επικοινωνία: Prologos Arts Marketing (210-3424654)

Παίζουν: Κοσμάς Φοντούκης (Bunker), Γιάννης Παπαδόπουλος (Doctor), Κωστής Σειραδάκης (Minister), Λένικα Αρφάνη (Sally), Ένκε Φεζολάρι (Zink), Ρίτα Λυτού (κρατούμενη γυναίκα), Θεανώ Βασιλείου (Νάνος Johnny), Ευτυχία Γιομελά (Νάνος Looney), Ευτυχία Κιουρτίδου (Νάνος Clooney), Ευγενία Μαμάη (Νάνος Tomy), Ανδρέας Αντωνιάδης (κρατούμενος άντρας), Σαράντος Ρηγάκος (Clook), Διονύσης Ποταμίτης (Halliburton), Αλέξης Πασπαρδάνης (δημοσιογράφος).

Παραγωγή: Δραματικό Θέατρο Ρούλα Πατεράκη

Πρεμιέρα: 24.04.2009
Παραστάσεις έως: 31.05.2009

‘‘Χώρος Iστορικής Mνήμης 1941-44’’ – Μέγαρο Εθνικής Ασφαλιστικής
Κοραή 4 (πρώην κρατητήρια Κομαντατούρ)
Τηλ. Κρατήσεων:6949 079 893

Δείτε τη συνομιλία της Ρούλας Πατεράκη και του Μάνου Λαμπράκη σε σχετικό βίντεο:
http://www.vimeo.com/4147185

και επίσης:
http://www.youtube.com/watch?v=dmVPCX0LxN8 για το ‘‘Hunger’’ του Steve McQueen (2008)

Βράχνα

Τα φώτα της τάξης στο δρόμο
Χάνονται στην άπορη στροφή
Μ’ αφήνουν στα τυφλά σκυφτή
Από οπωροφόρο μένος να γράφω
Γνωρίζοντας για την κρεμάλα
Για τα ρέστα των γραμμάτων
Μέσα σε σκιερούς κάμπους
Προσπαθώντας να διασώσω
Ένα μη ευθυνοβόλο δέντρο
Δείχνουν οι δείκτες και πέντε
Έφυγαν τα μεσάνυχτα αλλά
Επί της Εθνικής δεν με δείχνει παρά
Αυτό το λίγο φως του ειδώλου η θηλιά
Του λείπει μόνο όπως η λήθη κάνει το εγώ
Δυνατό αλλά ξένο στον εαυτό του τότε
Μαζί σε άλλα καθίσματα πάνω πιο πολλοί
Συνηθισμένοι διώκτες της βιο-συνήθειας
Ταξιδιώτες με σφιχτά δόντια
Μέσα σε ασφαλή άλλοθεν
Αναγνώσματα της δόξας κουκουλώνονται
Συνεργάζονται δυο χέρια στην ανάγνωση
Όπως στο τζόγο, στη σκόνη, στη μόδα, τώρα
Αντέχοντας ένα κλιματιστικό ή τον ψυχρό
Χρόνο στο πούλμαν με μια αναπάντεχη βράχνα
Για τα χέρια το άεργο σαββατοκύριακο θαλάσσης
Σύντομα ξημερώνει αν και κανείς
Δε μιλά, δε βλέπει ή δεν ακούει πόσο
Τα φώτα πάλι απευθύνθηκαν αλλού
Ανεκτίμητες μπορούν να φανούν
Οι ανεπάρκειες των προσώπων όταν λείπουν
Στη θάλασσα διασώζονται τουλάχιστον
Όπως στα χνάρια της βράχνας που κρατά
Το μεγάλο θυμό μέσα της σαν θυμάρι
Σάλιο αξόδευτο μπαχαρικά ή χάρη ώσπου
Σε τάξη θα ανταποκρίνεται στις κλήσεις
Το λογισμικό του σώματος πρωί Δευτέρας
Πορείας αμφιβόλου η γλώσσα προκαταβάλλει
Καθώς ακόμη τίποτε δεν έχει υποπέσει σε ορισμό

15.5.09

Internet Culture: a must for thinking

Cyber culture affects the way we act, think and live more and more. Its use –and therefore, power- have been prevalent as we could not conduct a research nor write a specific book if it had not been for the internet.
So, Internet culture, as a subdivision of cyber culture, calls upon our attention so as to see the parameters emerging from its existence in everyday life; regarding society, politics and the public sphere, language and rhetoric.
Answers to these issues are given here:

http://books.google.gr/books?id=3RPHmoHlRXkC&dq=internet+culture&printsec=frontcover&source=bl&ots=RnKMumxwrI&sig=2QU0tOu8a4KoPvdeCkEIXES5Vps&hl=el&ei=whUNSobZCc6O_QbKr4yuBA&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=7#PPA141,M1

Internet Culture is all about contemporary life. As exposed from scratch, in the introduction written by David Porter, ‘‘the essays collected in this anthology set out to examine as cultural phenomena the characteristic ways of being and interacting that have taken shape in the public spaces of the internet’’.

Due to Internet culture, arousing questions such as how the Internet affects our understanding and experience of community have come to the fore and shape the conceptual framework of the examining phenomenon. Given that, today, there is no absolute foundation about knowledge, because of the maximum speed of information, linked to the personal, human need for growing experience, we tend to conclude that this virtual word may be parallelized to a coffee place, where we can join any club members and experience this meeting but, at the same time, we are displaced from other, natural things. It is not a bet any more, as internet has prevailed. It is an experiment that asks more prerequisite time from our lives to such an extent that we fall in love not with an alien – as we do not compare earth with space - but we do fall in love with allied machines, imposing systems…The readers will find a lot of significant arguments, relevant to the subject, in the book.

Anyway, to me the word, which best fits internet culture, is Serendipity.
Serendipity meaning could be summarized into:
1.The faculty of making fortunate discoveries by accident
2.The fact or occurrence of such discoveries
3.An instance of making such a discovery

Reading about how internet colors social interactions between individuals and within groups, or even how communication is filtered in this new, cultural dimension, it is then important to notice that now it’s up to the individual to challenge proper life and broaden its horizons. For instance, if we ask ourselves the reason why blogs have become so many nowadays, one simple answer could be: even during the working hours, in front of the desktop – or screen- everyone needs a mirror…on condition that blogs, somehow, reflect upon their creator’s personality.

David Porter had sent me the book Internet Culture with a personal dedication some years ago. It was very nice of him to receive it at home. It was an unforgettable moment of joy, when something has been offered to you without pain, just because you found the right way to do so. If it had not been for the internet, incidents like this would never have been able to happen so simple, like postmodern or intermodern –derived from internet- myths. All I want to mark, as a follow-up conclusion, is that internet can offer new possibilities that we have to foster then. On the other hand, we must not ignore the other side of the coin, according to which the risk taken is high. Every time we surf online, we are dependent on machines, which may betray us and turn our souls into serfs. At-tension please.
David Porter Internet Culture, Routledge, New York and London 1997
Routledge

Κοντά στα βιβλία: προτάσεις για θέατρο

MCDONAGH MARTIN Ο Πουπουλένιος, Εκδόσεις ΝΕΦΕΛΗ , Αθήνα 2005

Ζαν Ζενέ Το μπαλκόνι, εκδόσεις Ύψιλον, Αθήνα 2007

14.5.09

Αντρέας Παγουλάτος/ andreas pagoulatos: PERAMA


Το Πέραμα του Αντρέα Παγουλάτου μπορεί να παραλληλιστεί διπλά: με έναν μη πεπερασμένο χρόνο (έμπνευση) και με έναν απάτητο τόπο (γλώσσα). Ο τίτλος της ποιητικής συλλογής, η οποία κυκλοφορεί σε δίγλωσση, ελληνική και ιταλική έκδοση, από το Crav (Università degli studi di Bari) και τις εκδόσεις B.A. Graphis, σε μετάφραση στα ιταλικά από τη Μαρία Περλορέντζου, εκτός από πέραμα μπορεί να συνιστά ένα πολυσημικό πέρασμα, άρα να αποτελεί ωρολογιακή πρόκληση και συνάμα πρόσκληση. Γυρνώντας ή διασταυρώνοντας τους δείκτες ενός φανταστικού ρολογιού, μπορώ να βλέπω ένα χάρτη πέραν του τυχαίου, ένα ράμμα κοντά στο φρύδι, ακόμη και το απέραντο μαζί με τη θάλασσα. Αλλά τι σημασία έχουν αυτά;

Συνειρμοί-σεισμοί
Ο αναγνώστης περιπλανιέται στα κύματα-νεύματα της γλώσσας, και, με τη δύναμη των συνειρμών του, δύναται να μονοιάσει ξανά με τις λέξεις-θραύσματα, να δει πέραν αυτών πώς υπάρχει, εάν άρχει ή άρχεται, ιεραρχεί ή ιεραρχείται. Από τι; Από τα άγχη που εμφιλοχωρούν διαδοχικά στο καθημερινό γίγνεσθαι, απρόβλεπτα αλλά καθοριστικά για τις βλέψεις του πνεύματος, η αντοχή του οποίου εξαρτάται- εφόσον επηρεάζεται- από τις μηχανές όταν αντιστέκονται να του ‘‘υποχρεωθούν’’, χρεώνοντας στον άνθρωπο την αναποτελεσματικότητα τους. Ώστε, εκείνος εγκαταλείπεται στην αγωνία του παρόντος. Τότε, η μελοποίηση των ποιημάτων, την οποία πραγματοποίησε, με τη συμβολή του Σκιρώνειου Μουσείου, ο Ηλίας Βαμβακούσης, με τον οποίο ο ποιητής είναι σε στενή συνεργασία, δείχνει ως η μόνη οδός στην ανακούφιση από κούφιες ευκαιρίες. Τίποτε δεν είναι εύκαιρο όταν ερωτευόμαστε μηχανές, ενώ όλα είναι εύκαιρα ως γλώσσα. Γι’ αυτό και η αποδόμηση της γλώσσας, ως ευκαιροποίηση, δε συνιστά το άνοιγμα μόνο σε μια νέα σημαντική, στην οποία προσφεύγει ο Αντρέας Παγουλάτος, αλλά και προτρέπει σε μια αντι-μηχανική και, εκ βαθέων, γλώσσα.

Γλωσσοκεντρικών καταβολών
Η συλλογή Πέραμα είναι 29 σελίδων και χωρίζεται σε τέσσερα μέρη. Το πρώτο μέρος, που καλύπτει 2 σελίδες, είναι αφιερωμένο στην Alicia Neto και γράφτηκε στο Παρίσι το 1979. Το δεύτερο μέρος, που είναι και το εκτενέστερο, 22 σελίδων, ο Αντρέας Παγουλάτος ξεκίνησε να το γράφει το 1983 αλλά, υπέστη αλλαγές στα έτη 1986-1996, ενώ ο ποιητής και δοκιμιογράφος βρισκόταν σε Αθήνα και Παρίσι. Το τρίτο μέρος, επίσης 2 σελίδων, γράφτηκε στην Αθήνα το 2004 και το τέταρτο μέρος, που αφιερώνεται στον Ηλία Βαμβακούση, υποδιαιρείται σε δύο ενότητες, σε a και b, καλύπτει 3 σελίδες, και γράφτηκε από το 2004 μέχρι το 2005 στην Αθήνα.

Η εισαγωγή του βιβλίου στα ιταλικά, γραμμένη από τη Μαρία Περλορέντζου, είναι κατατοπιστική για το βιογραφικό του Αντρέα Παγουλάτου, τόσο για τη ζωή όσο και τη δράση του, στη διάρκεια της οποίας έχουν συμπληρωθεί έτη-σταθμοί για την πορεία της ποίησης, και στην Ελλάδα: τέτοια έτη είναι το 1963, έτος αναφοράς στο περιοδικό Πάλι του Νάνου Βαλαωρίτη και στην αβάν γκαρντ της εποχής, και το 1973, έτος αναφοράς στο περιοδικό Χνάρι και στον ελληνικό γλωσοκεντρισμό. Από το 2004, στον Αντρέα Παγουλάτο και στο Νάνο Βαλαωρίτη έχει ανατεθεί η κυκλοφορία του περιοδικού Νέα Συντέλεια από τις εκδόσεις Άγκυρα, ώστε να διαπιστώνουμε την ενεργή παρουσία του Αντρέα Παγουλάτου και συνάμα τη διπλή ταυτότητά του, του ποιητή αλλά και του δοκιμιογράφου. Συνέδρια, φεστιβάλ, εκδηλώσεις με θέμα τη βιντεοποίηση, όπου συμμετέχει άλλοτε ως οργανωτής και άλλοτε ως εισηγητής, όλα είναι ‘‘ένα’’ για τον άνθρωπο της ευαισθησίας· εξάλλου, η ευαισθησία φιλτράρει και φιλτράρεται από τη λογική, τη σκέψη και την επινόηση. Η ελαστικότητα και η προσαρμοστικότητα των ιδεών, στην ποίηση του Αντρέα Παγουλάτου, φέρουν ένα ανεξάντλητο γλωσσικό αίσθημα, με το οποίο ο αναγνώστης ανταμώνει και οπτικά πολλές φορές. Οι μονώσεις των λέξεων ποιούν ρυθμό δικό τους, χαράσσουν γραμμές πέραν του σύνηθες και του τρωτού.

Στα ποιήματα του Αντρέα Παγουλάτου, στα πλαίσια των πρωτότυπων- και, από τη φύση τους, πρωτόγνωρων- γραμμών, οι λέξεις υποδέχονται, η μία την άλλη. Όταν, για παράδειγμα, διαβάζουμε βλέποντας ή βλέπουμε διαβάζοντας ‘‘άλογο καταστροφή’’ και μετά ‘‘άλογο σμπαράλια’’, είναι εμφανές ότι στην ‘‘καταστροφή’’ βλέπουμε το ‘‘ανάστροφο’’ και το επίφοβο, το οποίο επιβεβαιώνεται, εν συνεχεία, στην επιλογή της λέξης ‘‘σμπαράλια’’, η οποία μας οδηγεί, οπτικά, και στα ''παράλια'' (σελίδα 46). Ώστε, είναι πολύ ενδιαφέρουσες οι περιηγήσεις του ασυνείδητου, ενώ δημιουργεί και ποιεί τον εαυτό του σε ποίημα.

Επίσης, η αντιπαραβολή της μίας γλώσσας στην άλλη –των ελληνικών στα ιταλικά και το αντίστροφο- μπορεί, ως συνδυασμός δύο προφορικών συστημάτων, να μας ωφελήσει στο βαθμό της έμπνευσης και της ενεργοποίησης της μνήμης στο παρόν. Ώστε, ο αναγνώστης μην γνωρίζοντας ακριβώς σε τι συμμετέχει, οδηγείται σε μονοπάτια της γλώσσας εκ νέου, δίχως εμμονή στη δική του γλώσσα, αλλά όντας φιλοξενούμενος μέσα σε μια ριζικοποιημένη, παγκόσμια γλώσσα, και άρα, μέσα σε έναν περίγυρο οσμών. Ένα τέτοιο, ποιητικό θραύσμα είναι η επιλογή της ιταλικής λέξης ‘‘sfondati’’ (σελίδα 43) –που αναφέρεται στα μάτια, ως μετάφραση της ελληνικής λέξης ‘‘απύθμενα’’. Εδώ, ενώ στην ιταλική λέξη διακρίνουμε το κύμα –‘‘onda’’-, στην αντίστοιχη ελληνική διακρίνουμε τον πυθμένα ή –αυθαίρετα- επινοούμε την Πυθία, άρα, στη συνέχεια, επιλέγουμε την αναφορά σε ένα ερπετό, δράκο, που ονομαζόταν ‘‘Πύθων’’ και συνδεόταν με το πάθος. Υπό την επήρεια αυτών των συνειρμών, ερχόμαστε σε μια νέα εμπειρία, πιθανότατα άλλη από αυτή που κατέγραψε ο Αντρέας Παγουλάτος. Ώστε, τελικά, η αποδομημένη γλώσσα, η πολυσημική γλώσσα τυμπανίζει, θερίζει, ακμάζει πέραν των προθέσεων ή των διαθέσεων του (παρ)αγωγού της.

Andreas Pagoulatos Pérama, edizioni Crav- B.A. Graphis, Bari 2008

Μετάφραση: Maria Perlorentzou

Graphiservice
+39 080 9641700, f. +39 080 9641 774
http://www.graphiservice.it/
graphis@graphiservice.it

Σκιρώνειο Μουσείο:
Γ. Λύρα 73, Ν. Κηφισιά 145 64
Τηλ. 210 620 64 37
Fax: 210 620 12 53

http://el.wikipedia.org/wiki/Î για την Πυθία

Νάνος Βαλαωρίτης: η φωνή που δεν ήταν εκεί

Χτες, στο συμπόσιο για το ταξίδι στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων,
μία από τις απαγγελίες ποιημάτων αφορούσε στο ποίημα Κουράστηκα να σ' αγαπώ του Νάνου Βαλαωρίτη. Όμως, και για λόγους υγείας, ο Νάνος ανέθεσε στον Ηλία Πετροπουλέα να διαβάσει το ποίημά του και δεν ήταν παρών στην εκδήλωση.

Πώς θα ήταν, όμως, εάν...το είχε διαβάσει ο ίδιος;

Είναι από τις φορές που χαιρόμαστε όταν το αρχείο, που προκύπτει χάρη στην τεχνολογία, μπορεί και αναπαράγεται προς τέρψη και ευχαρίστηση του αυτιού, του πνεύματος, του ματιού που νιώθει σαν να ήταν εκεί...

Να θυμίσω ότι το ποίημα Κουράστηκα να σ' αγαπώ υπάρχει στις απαγγελίες που φιλοξενεί το περιοδικό Poema
Μπορείτε να το δείτε και να το ακούσετε εδώ:

Μέχρι/Until 26.06.09:ΕΛΙΑΜΕΠ & ΕΡΕΥΝΑ/ELIAMEP & RESEARCH

Ερευνητής «Σταύρος Κωστόπουλος» στο ΕΛΙΑΜΕΠ
στον τομέα των Διεθνών Σχέσεων/Πολιτικής Οικονομίας ή της Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης

Πλήρους απασχόλησης με ημερομηνία έναρξης την 01/10/ 2009

Το ΕΛΙΑΜΕΠ ζητά να προσλάβει έναν Ερευνητή/τρια στον τομέα των Διεθνών Σχέσεων/Πολιτικής Οικονομίας ή της Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης, αρχικά για ένα έτος, με δυνατότητα ανανέωσης. Ο ερευνητής/τρια θα συμβάλει στο σχεδιασμό και στην υλοποίηση νέων ερευνητικών στόχων και προγραμμάτων στον τομέα του, καθώς και στην προώθηση νέων συνεργασιών με άλλα ερευνητικά ιδρύματα. Η έμφαση θα είναι στην επεξεργασία και διατύπωση προτάσεων πολιτικής. Η αμοιβή είναι ανταγωνιστική και θα εξαρτηθεί από τα προσόντα του επιτυχόντος υποψηφίου/ιας.

Οι υποψήφιοι θα πρέπει να είναι κάτοχοι διδακτορικού τίτλου σε συναφές αντικείμενο ή να διαθέτουν ανάλογη εμπειρία και να πληρούν τις ακόλουθες προϋποθέσεις:
· Εμπεριστατωμένη γνώση της σύγχρονης βιβλιογραφίας και των εξελίξεων των βασικών θεμάτων στον τομέα εξειδίκευσής του/της.
· Ιδιαίτερα σημαντική θεωρείται η εμπειρία στη διεξαγωγή έρευνας ή/και στη διαχείριση ερευνητικών προγραμμάτων.
· Ικανότητα στη συγγραφή προτάσεων πολιτικής, συντονισμού ομάδων εργασίας και συμμετοχής σε διεθνή δίκτυα και συνέδρια.
· Άριστη γνώση της Αγγλικής γλώσσας. Η γνώση της Ελληνικής είναι επιθυμητή αλλά όχι απαραίτητη. Η γνώση άλλων γλωσσών θα θεωρηθεί πλεονέκτημα.

ΠΡΟΘΕΣΜΙΑ ΥΠΟΒΟΛΗΣ ΑΙΤΗΣΕΩΝ: 26 Ιουνίου 2009
Οι αιτήσεις πρέπει να περιλαμβάνουν βιογραφικό σημείωμα, γραπτά δείγματα δουλειάς των υποψηφίων, συνοπτική πρόταση πιθανών δραστηριοτήτων που θα αναλάβει, εφόσον επιλεγεί, και τα ονόματα δύο ατόμων, με τα οποία θα μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε για συστάσεις. Οι υποψήφιοι που θα επιλεγούν κατά την πρώτη φάση της διαδικασίας θα κληθούν σε συνέντευξη.

Για περισσότερες πληροφορίες, καθώς και για να υποβάλλετε την αίτησή σας, απευθυνθείτε σε μία από τις εξής διευθύνσεις:
nina@eliamep.gr, ή
ΕΛΙΑΜΕΠ, Βας. Σοφίας 49, 106 76 Αθήνα (Υπ’ όψιν κας Παπαϊωάννου)


Stavros Kostopoulos Fellow
at ELIAMEP
in International Relations/Political Economy
or European Integration
Full Time starting 1.10.2009

ELIAMEP
is looking for a qualified Research Fellow in the fields of International Relations/Political Economy or European Integration, broadly defined, for a one-year, renewable appointment. The appointee will contribute to refining and implementing a research agenda and link up with areas of related research at ELIAMEP. The successful candidate would be expected to develop a portfolio of work that will include initiating new research, forming partnerships with other institutions and producing policy relevant outputs. Salary is competitive and will depend upon the successful candidate’s qualifications.

Candidates should have a PhD or an equivalent level of experience and possess the following attributes:

· A sound knowledge of key issues in current debates in his/her area of expertise;
· The proven ability to implement independent and/or collaborative research projects;
· Excellent research and writing skills, ability to work with researchers from a variety of backgrounds, ability to produce policy relevant outputs;
· Be fluent in English. The knowledge of Greek is desirable but not essential. Knowledge of other languages would be an asset.

DEADLINE FOR THE SUBMISSION OF APPLICATIONS: 26 June 2009
Applications should include curriculum vitae, samples of written work, a concise work plan proposal and the names of two referees. Short-listed candidates will be invited for an interview.

Applications and requests for further information should be addressed to:
nina@eliamep.gr οr
ELIAMEP, 49 Vasilissis Sofias, 106 76 Athens , (To the attention of Ms. Nina Papaioannou)

13.5.09

Στο ίδρυμα Άγγελου και Λητώς Κατακουζηνού, 16-17.05.09

ΝΥΧΤΑ ΤΩΝ ΜΟΥΣΕΙΩΝ 2009 - Είσοδος ελεύθερη

Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΣΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ ΣΤΟ ΙΔΡΥΜΑ Α. & Λ. ΚΑΤΑΚΟΥΖΗΝΟΥ
ΜΙΑ ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΚΑΙ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ

Το Ίδρυμα Άγγελου και Λητώς Κατακουζηνού - Αμαλίας 4, Σύνταγμα-συμμετέχοντας στον πανευρωπαϊκό εορτασμό της Νύχτας των Μουσείων, προτείνει σε συνεργασία με τη Μικρή Άρκτο, μια πρωτότυπη διοργάνωση:
Μια μεταμεσονύχτια συναυλία με τον πιανίστα & συνθέτη Βασίλη Τσαμπρόπουλο, σε συνομιλία με έργα τέχνης νυχτερινής θεματολογίας.

Η Συναυλία
Ο Βασίλης Τσαμπρόπουλος, ο πιανίστας και συνθέτης, η φήμη του οποίου ξεπέρασε τα σύνορα της Ελλάδας κι έγινε γνωστός παγκοσμίως για το έργο του, παρουσιάζει στην Οικία Άγγελου και Λητώς Κατακουζηνού, (Αμαλίας 4, πλατεία Συντάγματος, 5ος όροφος) το Σάββατο 16 Μαϊου & ώρα 12.00 τα μεσάνυχτα, μια μεταμεσονύχτια συναυλία με αφορμή την τελευταία του δισκογραφική δουλειά με τίτλο «The Promise» που κυκλοφόρησε πρόσφατα παγκοσμίως από την ECM.
Το πρόγραμμα θα συμπληρωθεί με έργα από τα Νυχτερινά του Σοπέν.

Ο Βασίλης Τσαμπρόπουλος είναι μια πολύπλευρη μουσική προσωπικότητα, που κινείται με μοναδική άνεση στα μονοπάτια της κλασικής μουσικής, ενώ ταυτόχρονα υπηρετεί με μοναδικό τρόπο και το χώρο της τζαζ και του αυτοσχεδιασμού. Οι Times του Λονδίνου τον έχουν κατατάξει στους μουσικούς που ερμηνεύουν εξίσου καλά κλασική και τζαζ μουσική. Παράλληλα, διακρίνεται και στο χώρο της σύνθεσης καθώς το βιογραφικό του περιλαμβάνει συνεργασίες με κορυφαίους καλλιτέχνες. Στην τελευταία του δουλειά «The Promise» (η πιο “προσωπική” όπως ο ίδιος υπογραμμίζει) ο Έλληνας καλλιτέχνης ερμηνεύει σόλο πιάνο τις δικές του συνθέσεις.
Η έκθεση
Παράλληλα με τη συναυλία, στην οικία Α. & Λ. Κατακουζηνού θα εγκαινιαστεί μια ομαδική έκθεση ζωγραφικής με έργα νυχτερινής θεματολογίας, από 27 εικαστικούς καλλιτέχνες.

Συμμετέχουν αναλυτικά οι: Ηώ Αγγελή, Νανά Βέττα, Μαριλίτσα Βλαχάκη, Ανδρέας Γεωργιάδης, Στέφανος Δασκαλάκης, Τάνια Δημητρακοπούλου, Κωνσταντίνος Έσλιν, Ειρήνη Ηλιοπούλου, Αλέκος Κυραρίνης, Μιχάλης Μαδένης, Καλλιρρόη Μαρούδα, Τάσος Μισούρας, Παναγιώτης Μπελντέκος, Μανώλης Μπιτσάκης, Γιάννης Μπουρνιάς, Alexei Kyrilloff, Ρόιλα Μπουζέα, Έλενα Παπαδημητρίου, Κωστάς Παππάς, Αίγλη Πέττα, Γιώργος Ρόρρης, Αμαρυλλίς Σινιοσίογλου, Δημήτρης Σκουρογιάννης, Βασίλης Σούλης, Νίκος Στεφάνου, Μανώλης Τζωρτζακάκης, Δημήτρης Χατζημαρινάκης, Μανώλης Χάρος.

Την επιμέλεια της έκθεσης έχει η Ιστορικός Τέχνης Ίρις Κρητικού.

Ο Διήμερος εορτασμός του Ιδρύματος ολοκληρώνεται την Κυριακή 17 Μαΐου 17.00-20.00 με απογευματινή περιήγηση στην έκθεση σε συνομιλία αυτή τη φορά με την μουσικό και τραγουδίστρια Μαρία Τυράσκη, η οποία θα ερμηνεύσει με την άρπα της παραδοσιακές μελωδίες από όλη την Ευρώπη.

Οργάνωση: Ίδρυμα Α. & Λ. Κατακουζηνού - Μικρή Άρκτος
Επιμέλεια έκθεσης: Ίρις Κρητικού
Συντονισμός για την Οικία Ά. & Λ. Κατακουζηνού:Γιώργος Μαγγίνης-Σοφία Πελοποννησίου-Βασιλάκου
Διάρκεια έκθεσης: Σάββατο 16 & Κυριακή 17 Μαΐου 2009
Ώρες λειτουργίας: Σάββατο 16 Μαΐου: 21.00-02.00 / Κυριακή 17 Μαΐου: 17.00-20.00

Οικία Άγγελου & Λητώς Κατακουζηνού,
Λ.Αμαλίας 4, 5ος όροφος, Σύνταγμα
Τηλ.: 6944 825164 & 6979 312140
Μικρή Άρκτος: Γρηγορίου Κυδωνιών 21 – Υμηττός, 172 37 , Αθήνα
Τηλ/fax: 210 7610616 – 617 & 620,
Επικοινωνία: Ειρήνη Λαγουρού, 210 9243469, 6977-247725