Ταξινόμοι

Οι συναχωμένοι καιροί των πόλεων

Τελευταία θαρρείς πως σου ταιριάζουν

Συνοψίζοντας δικά σου άγχη

Όπως αυτό της ταξινόμησης σε έναν

Κόσμο απρόσφορο τέλη της άνοιξης

Ίσως άγχη να μας ταξινομούν

Και μόνο ενίοτε όσο σύννεφα

Στη ζούγκλα δεινοσαύρων σαρώνουν ψηλά

Μικρούς ήλιους μη χρυσώσουν την άμμο

Στο νησί πρώην πλοήγησης του Μερμερέχα

Ενώ μακριά ο Γουίλι λεγόταν Κέικο

Μόνος από πνευμονία 7 του Μάη

Κίνησε για εκείνη την εύνομη άκρη

Ελευθερίας, φωτιάς, πανιώνιου τελικού

Ζήσε χωρίς συνάχι ή αστική ειρωνεία

Βρέχει καντάδες επάνω σε κρύα βότσαλα

Ενώ αναρωτιέσαι καταλύοντας πληθυντικούς

Ανάμεσά μας ποιο μπορεί να είναι το νόημα τώρα

Κατάλυμα ύπνου δεν ευκαιρεί για εμμονές

Δικές σου ή των άλλων

Όσων κρύβεις μέσα σου