Στο συνέδριο για την ποίηση στην ΕΣΗΕΑ, -Ακαδημίας 20-, στη λίγη ώρα που μπόρεσα να παραστώ μετά τη δουλειά μου, ακούστηκαν διάφορες απόψεις περί συναισθημάτων και ποίησης, στις οποίες δεν έχω παρά να υπενθυμίσω -πράγμα το οποίο έκανα και στο συνέδριο- αυτό που μου είχε πει, σε συνέντευξή του, ο Νάνος Βαλαωρίτης, ότι δηλαδή, ''τα συναισθήματα είναι ενσωματωμένα στη γλώσσα'' - η συνέντευξη υπάρχει στο ιστολόγιο, και μπορείτε να τη διαβάσετε, ανατρέχοντας στο αρχείο του 2008-.
Οπότε, δεν τίθεται ζήτημα εάν ο ποιητής γράφει σε κατάσταση συγκίνησης ή όχι, αλλά τίθεται ζήτημα πώς μπορεί και επεξεργάζεται, στα γρανάζια της μνήμης και διασωματικά, αυτά τα πρώτα συναισθήματα, τα οποία ήδη έχουν αναχθεί σε εκείνα, ως βιωμένα ήδη μεν, όμως, επιστρέφουν στη γλώσσα και, τρόπον τινά, ο ποιητής αναθεωρεί -ή και επιθεωρεί- τα δεδομένα, κυνηγώντας την εποπτεία των πραγμάτων. Γι' αυτό και η ποίηση είναι υπερβατική, εφόσον μπορεί και υπερβαίνει την πραγματικότητα αλλά και παραβατική, εφόσον παραβαίνει την αντικειμενικότητα.
Και στο συνέδριο, συνέστησα το βιβλίο, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πόλις, Το ερωτικό Φαινόμενο του Ζαν-Λυκ Μαριόν, -και για το οποίο υπάρχει πρόσφατη ανάρτηση στο ιστολόγιο-, επειδή η φιλοσοφική μελέτη και ανάλυση της ερωτικής αναγωγής καταδεικνύουν ότι: εν αρχή ην έρως. Άρα, ποίηση, άρα ένστικτο. Στην κυρία Κουρμαντζή, Λέκτορα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, επομένως, -εδώ, να σημειώσω αυτό που, δύο φορές, η ίδια επεσήμανε, ότι, δηλαδή είναι Λέκτωρ μεν αλλά είναι τριαπέντε (!) χρόνια στο Πανεπιστήμιο-απαντώ ότι, παρόλο που δεν είμαι φιλόλογος, μπορώ να έχω ένστικτο - το δικαίωμα δεν αφαιρείται- και να ξέρω ότι παράλληλα προς την ιστορία και την πραγματικότητα διαμορφώνεται μια άλλη ιστορία - η προσωπική- και μαζί με αυτήν ή στα πλαίσια αυτής, ενεργεί το υπερεγώ, ώστε, η ποίηση, φυσικά και μπορεί να συγκροτεί μιαν άλλη ιστορία, και όχι να συνιστά την απλή αντανάκλασή της.
...το βίντεο αργεί, δυστυχώς, να ανέβει...Συνεχίζω να γράφω.
Εξαίρετη βρήκα την κυρία Ελένη Κονδύλη, Επίκουρη καθηγήτρια της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών, η οποία μίλησε για την Αραβική ποίηση της ματαιότητας και της ελευθερίας, και μας ανέφερε ότι, στα αραβικά, η γλώσσα από μόνη της παραπέμπει σε μια ουτοπία, σε έναν ου τόπο, αναφορικά προς την υπαρξιακή κατάσταση του προσώπου, καθώς το ρήμα ''είμαι'' δεν απαντάται στον Ενεστώτα αλλά μόνο στον Αόριστο και στο Μέλλοντα.
''Ήσουν'', λοιπόν, θα σημειώσει ο ποιητής...Οπότε, δεν τίθεται ζήτημα εάν ο ποιητής γράφει σε κατάσταση συγκίνησης ή όχι, αλλά τίθεται ζήτημα πώς μπορεί και επεξεργάζεται, στα γρανάζια της μνήμης και διασωματικά, αυτά τα πρώτα συναισθήματα, τα οποία ήδη έχουν αναχθεί σε εκείνα, ως βιωμένα ήδη μεν, όμως, επιστρέφουν στη γλώσσα και, τρόπον τινά, ο ποιητής αναθεωρεί -ή και επιθεωρεί- τα δεδομένα, κυνηγώντας την εποπτεία των πραγμάτων. Γι' αυτό και η ποίηση είναι υπερβατική, εφόσον μπορεί και υπερβαίνει την πραγματικότητα αλλά και παραβατική, εφόσον παραβαίνει την αντικειμενικότητα.
Και στο συνέδριο, συνέστησα το βιβλίο, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πόλις, Το ερωτικό Φαινόμενο του Ζαν-Λυκ Μαριόν, -και για το οποίο υπάρχει πρόσφατη ανάρτηση στο ιστολόγιο-, επειδή η φιλοσοφική μελέτη και ανάλυση της ερωτικής αναγωγής καταδεικνύουν ότι: εν αρχή ην έρως. Άρα, ποίηση, άρα ένστικτο. Στην κυρία Κουρμαντζή, Λέκτορα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, επομένως, -εδώ, να σημειώσω αυτό που, δύο φορές, η ίδια επεσήμανε, ότι, δηλαδή είναι Λέκτωρ μεν αλλά είναι τριαπέντε (!) χρόνια στο Πανεπιστήμιο-απαντώ ότι, παρόλο που δεν είμαι φιλόλογος, μπορώ να έχω ένστικτο - το δικαίωμα δεν αφαιρείται- και να ξέρω ότι παράλληλα προς την ιστορία και την πραγματικότητα διαμορφώνεται μια άλλη ιστορία - η προσωπική- και μαζί με αυτήν ή στα πλαίσια αυτής, ενεργεί το υπερεγώ, ώστε, η ποίηση, φυσικά και μπορεί να συγκροτεί μιαν άλλη ιστορία, και όχι να συνιστά την απλή αντανάκλασή της.
...το βίντεο αργεί, δυστυχώς, να ανέβει...Συνεχίζω να γράφω.
Εξαίρετη βρήκα την κυρία Ελένη Κονδύλη, Επίκουρη καθηγήτρια της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών, η οποία μίλησε για την Αραβική ποίηση της ματαιότητας και της ελευθερίας, και μας ανέφερε ότι, στα αραβικά, η γλώσσα από μόνη της παραπέμπει σε μια ουτοπία, σε έναν ου τόπο, αναφορικά προς την υπαρξιακή κατάσταση του προσώπου, καθώς το ρήμα ''είμαι'' δεν απαντάται στον Ενεστώτα αλλά μόνο στον Αόριστο και στο Μέλλοντα.
Και με αυτήν την ουτοπία - ή δις - τοπία της γλώσσας- σταματώ...
Φυσικά, το ποίημα που η Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ απαγγέλλει στο βίντεο, ανήκει στην ομώνυμη συλλογή Στον ουρανό του τίποτα με ελάχιστα και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καστανιώτη.
Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ Στον ουρανό του τίποτα με ελάχιστα , Eκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα 2005
Eκδόσεις Καστανιώτη
Ζαλόγγου 11, 10678 Αθήνα
210-330 12 08, 210-330 13 27
fax: 210-384 24 31
www.kastaniotis.com
info@kastaniotis.com
Posts
1 comment:
α, για σε παρακαλώ, για σε παρακαλώ! και πού είναι η φωτογραφία μου!;ε; που μου έβαλες την αγγελάκη ρουκ εκεί πέρα! εμένα έπρεπε να βάλεις! ορίστε μας!
την αγγελάκη τη λατρεύω, αλλά, όλα κι όλα, μπροστά μου δεν πιάνει μία! (πιάνεις πολλές αλλά δεν το λέμε!)
είναι φίλη και την αγαπώ πολύ πολύ...:)
για την κυρία κουρμαντζή, ναι, την ακουσα κι εγώ, και πραγματικά, βρήκα την ομιλία της καταπληκτική!
όσο για το θέμα του βαθμού δεπ, 'λέκτορας', προφανώς παραπέμπει σε διαδικασία του νόμου, γιατί μόνιμοι λέκτορες είναι συνήθως αυτοί που έχουν δώσει τη ζωή τους στον τομέα που υπηρετούν, όπως άλλωστε φάνηκε από την επιστημονική στάση της κυρίας κουρμαντζή, αλλά μπήκαν στο πανεπιστήμιο με το παλιό σύστημα των 'βοηθών' που δεν υπάρχει σήμερα.
μιας και μιλάμε για βαθμούς πανεπιστημιακούς, κι εγώ δεν είμαι επίκουρη, είμαι αναπληρώτρια στο αθήνησι, προφανώς πήρα αυτόν τον τίτλο από αναφορά από παλιότερο βιβλίο μου, δεν έχει σημασία...
φάνηκε εξαιρετικό το κείμενό μου, μόνο και μόνο γιατί ήταν αραβική ποίηση. αυτά που είπα εγώ, σιγά τα αυγά, τίποτα δεν ήταν. η αραβική ποίηση όμως έχει τέτοιο μεγαλείο, που εγώ είμαι πολύ μα πολύ τυχερή να την υπηρετώ...
Post a Comment