30.12.09

Georg Baselitz ‘rich’ art has reached Dresden

*wooden sculptures of Dresden women
It was a great and unexpected pleasure to discover this exhibition. It was the proof that every trip makes a difference on condition that we are willing to walk around, see and stay close to the new ‘prey’. The slogan, filtered by a sense of humor, regarding the ability of the human mind to keep an eye on everything new that moves downtown, could actually be: ‘‘Pray for a prey’’!





*(photo) Zwei Meiβener Waldarbeiter, 1967

Two Meissen Woodsmen

Bayerische Staatsgemaldesammlungen-
Pinakothek der Moderne, Munchen


Georg Baselitz exhibition in Dresden has been entitled ‘‘Georg Baselitz; Dresdner Frauen’’. On the occasion of this exhibition, the objective of the Staatliche Kunstsammlungen Dresden was to mark the 20th anniversary of the fall of Berlin Wall. In all the artworks, we can observe one direct and close connection between the venue of the exhibition and the artist creative process. The exhibition –conceived together with Baselitz- is on show in the Gemaldegalerie Alte Meister and concentrates on works emanating from the artist’s reflections on Dresden and its history. Also, concerning some of the paintings, it is clear that Georg Baselitz has been partially influenced by Edward Munch and the artist’s group DIE BRUCKE.

Don’t miss the chance to find yourself in between the paintings, through the conquerable meaning. Don’t miss the chance to feel the meaning.

Georg Baselitz; Dresdner Frauen

10 October 2009-28 February 2010
The exhibition is accompanied by a catalogue published by Dumont *


An exhibition by the Galerie Neue Meister and the
Gemäldegalerie Alte Meister Gemäldegalerie Alte Meister, Semperbau at the Zwinger
Admission:
€10, reduced fee €7.50, groups: €9 per person
10AM to 6PM
CLOSED MONDAYS

Information and registration for guided tours:
Tel +49 (0)351 4914 20 00
Fax +49 (0)351 4914 20 01
besucherservice@skd.museum
http://www.skd-dresden.de/en/ausstellungen/aktuell/baselitz.html

Links about Georg Baselitz (1938- ):
Have a quick look at the contact details of the galleries
http://www.georgbaselitz.com/

*

For a Challenge: one poem with a suitable framing

*photo (December 2009, flight: Prague-Athens):

Feel free for the rose to come
out of the blue
while being just in the air
above white and thick clouds





For a Challenge


Sparkling moments:
The sofa gets spots twice
From my hand to yours

Nobody wins thinking:
I still wonder who plays who
At this game of mint-ice for two
You play the responder or the challenger
Who am I afterwards the question is

Doubt about:
Your body’s smell is spelling grass
After diving in a river
So unpredictably unknown
Now you seem next to me
Face to face here we are in a fresh
Sparkling intercourse of merged
Blooming worries and water-lilies

About me:
Experiencing amazement is not easy
Not easy to recover from its flowing

About you:
Bound for setting challenges
You still are
Embedded in a common nap
With slight creaking target-worries
Of seeing global, looking local

The mint candle light:
Fear for openness
Has lodged our rooms
For a challenge
We keep seeking interpretations
Even if challenge has no name to bounce

29.12.09

Πρόταση βιβλίου για τις γιορτές κι ακόμη πιο μακριά

Η εξέλιξη και η ευφυΐα είναι κοινωνικές παράμετροι του αγώνα για επιβίωση.

Η Αλληλοβοήθεια του Πιοτρ Κροπότκιν δεν αναιρεί αλλά συμπληρώνει, στα σημεία, την ευρεία διάδοση της δαρβινικής εξέλιξης. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα απαραίτητο διευκρινιστικό διάβημα περί της εξέλιξης των ειδών. Μέσα από διάφορα παραδείγματα κοινωνικής προτυποποίησης, τα οποία παρατίθενται εύστοχα, εμπλουτίζοντας τη ροή του κειμένου με νέα συγκριτικά πρότυπα, διαπιστώνουμε ότι η εμπράγματη ιδέα του αγώνα για την επιβίωση δεν αντιμετωπίζεται αυτόνομα αλλά σε σχέση με την αλληλοϋποστήριξη των ειδών.

Ο Κροπότκιν (1842-1921) επένδυσε στην Αλληλοβοήθεια, για να δείξει ότι η υπολογίσιμη εξέλιξη, που εδράζεται στην επικράτηση του ισχυρότερου είδους, δε συνιστά κατ’ ανάγκη τον αφανισμό και τον αλληλοσπαραγμό των άλλων ειδών, μολονότι η διαμάχη υπάρχει ως δυνατότητα. Και τούτο, διότι διαπιστώνονται διάφορες μορφές συνεργατικής σχέσης και συμπεριφοράς, τόσο στις κοινωνίες των ζώων όσο και στις κοινωνίες αγρίων ή/και βαρβάρων. Ώστε ο ζοφερός μύθος, που διαιωνίζει τον πόλεμο του ενός εναντίον όλων, όχι μόνο καταρρίπτεται αλλά και αποβαίνει γραφικός, μπροστά στη ρεαλιστική πραγματικότητα. Τα είδη δεν συνάπτουν σχέσεις, αγαπώντας το ένα το άλλο, αλλά έχοντας συνείδηση της ενότητας, το ένα για το άλλο. Αυτό, το σχεσιακό σύμπαν, νομοταγές στη βάση του σκοπού του, εξεικονίζει την ανάγκη της φύσης για συγχρωτισμό, αποδεικνύει την ηθική οργάνωση της εκάστοτε κοινότητας αλλά και προκαλεί ερωτήματα για τη δομή της σύγχρονης κοινωνικής οργάνωσης, στην οποία η επίδραση της οικογένειας έχει την πρωτοκαθεδρία. Ο Κροπότκιν, βασίζεται στο Ρώσο ζωολόγο Κέσλερ, και αποστασιοποιείται από τον Τόμας Χάξλεϋ, το «μπουλντόγκ» του Δαρβίνου -όπως χαρακτηρίστηκε-, για να καταδείξει ότι η ιδέα της κοινότητας δεν επαφίεται σε μια μονοδιάστατη ένωση δικαίου αλλά σε μια διαλεκτική ένωση κουλτούρας και ότι η ευφυΐα διαμεσολαβείται από την κοινωνικότητα.

Πρόκειται για ένα βιβλίο, η αφήγηση του οποίου δεν αρκείται στο να μας πληροφορήσει αλλά πετυχαίνει να μας συγκινήσει και να μας εμπνεύσει. Οι αναφορές σε παραδείγματα από τον τρόπο ζωής των Παπούα, Πολυνησίων, Οτεντότων και Αλεούτιων δίνουν ερεθίσματα για τη σκέψη και ευαισθητοποιούν, στην κρίση του, το σύγχρονο άνθρωπο, ώστε να δει τη ζωή του μέσα από μια νέα προοπτική. Τη μετάφραση από τα αγγλικά έχει εκπονήσει η Ευμορφία Στεφανοπούλου, ενώ ο πρόλογος είναι διά χειρός Δημήτρη Ποταμιάνου.

Πιοτρ Α. Κροπότκιν Αλληλοβοήθεια, Ένας παράγοντας της εξέλιξης, εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα 2009

Εκδόσεις Καστανιώτη
Ζαλόγγου 11, 10678 Αθήνα
Τηλ. 210 3301208
Fax. 210 3822530
info@kastaniotis.com
http://www.kastaniotis.com/

22.12.09

Πετάει ο Τιμ Μπάρτον στην Ταινιοθήκη;



Κυριακή 27 Δεκεμβρίου
20:00 Μπάτμαν (Batman, 1989)
22:30 Οι Αρειανοί επιτίθενται (Mars Attacks!,1996)



Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου
20:00 Η Επιστροφή του Μπάτμαν (Batman returns,1992)
22:30 Απίθανες ιστορίες (Big Fish, 2003)

Τρίτη 29 Δεκεμβρίου
20:00 Ο Τσάρλι και το εργοστάσιο σοκολάτας (Charlie and the Chocolate Factory, 2005)
22:30 Ο Σκαθαροζούμης (Beetlejuice,1988)

Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου
21:00 Χριστουγεννιάτικος εφιάλτης (The Nightmare before Christmas, 1993)

Τιμή Εισιτηρίου: 7 ευρώ (ενιαίο και για τις δύο προβολές)

Η είσοδος στις 2 ταινίες Χριστουγεννιάτικος εφιάλτης & Ο Σκαθαροζούμης
είναι ελεύθερη.

Ταινιοθήκη της Ελλάδος
Ιερά Οδός 48 και Μεγάλου Αλεξάνδρου 134-136
Αθήνα, 104 35
+30 210 3609695
+30 210 3612046
+30 210 6007555
contact@tainiothiki.gr

Το εργαστήρι Θεάτρου Κωφών αύριο αυτοσχεδιάζει

Οι σπουδαστές ηθοποιοί του
Εργαστηρίου Θεάτρου Κωφών
παρουσιάζουν
μια αυτοσχεδιαστική παράσταση
βασισμένη στον "Καρυοθραύστη".




L.A. (Life n’ Art) Theater
Βασιλέως Αλεξάνδρου 6 & Αναλήψεως 1, Περιστέρι
Τηλ: 210 5789337
Η είσοδος είναι ελεύθερη
Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου, 18:15

21.12.09

Ο ''Θείος Βάνιας'' στη ‘Λαΐδα’ απόψε, στις 20.00 & free


To Εθνικό Θέατρο συναντά
το Κέντρο Κινηματογράφου
στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος





Για τρίτη συνεχή χρονιά το Εθνικό Θέατρο και το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου συνεχίζουν τη συνεργασία τους, προβάλλοντας ταινίες μυθοπλασίας, που βασίζονται σε θεατρικές παραστάσεις από το ετήσιο ρεπερτόριο του Εθνικού Θεάτρου.
Χώρος φιλοξενίας είναι η νέα αίθουσα της Ταινιοθήκης της Ελλάδος.
Η αυλαία των εκδηλώσεων ανοίγει σήμερα, Δευτέρα, 21 Δεκεμβρίου, με την προβολή της σπάνιας ταινίας του Αντρέι Μιχάλκοφ –Κονταλόφσκι Ο Θείος Βάνιας (1971).
Αφορμή γι' αυτήν την πρώτη επιλογή είναι το ομώνυμο έργο -Ο Θείος Βάνιας- του Τσέχοφ που σκηνοθετεί ο Γιάννης Χουβαρδάς στην Κεντρική Σκηνή του Εθνικού.

Το κλασικό έργο του Άντον Τσέχοφ, βαθιά ποιητικό, τρυφερό και ανθρώπινο, παρουσιάζεται για δεύτερη φορά στην Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου. Βεβαίως, ας σημειωθεί ότι ιστορική ήταν η παράσταση του 1953 σε σκηνοθεσία Καρόλου Κουν. Ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής Γιάννης Χουβαρδάς σκηνοθετεί για πρώτη φορά στην Κεντρική Σκηνή.

Ο Αντρέι Μιχάλκοφ - Κονταλόφσκι γεννήθηκε στη Μόσχα το 1937. Είναι γιος του συγγραφέα Σεργκέι Μιχάλκοφ και αδελφός του σκηνοθέτη Νικίτα Μιχάλκοφ. Ο Αντρέι έβγαλε πρώτα το Κονσερβατουάρ της Μόσχας και έπειτα τέλειωσε την κινηματογραφική σχολή. Η πρώτη του ταινία μικρού μήκους ήταν Το παιδί και το περιστέρι που βραβεύτηκε στη Βενετία.

Μετά το τέλος της προβολής θα ακολουθήσει συζήτηση με τους συντελεστές της παράστασης και κριτικούς κινηματογράφου.

Η προβολή της ταινίας ξεκινά στις 8 το βράδυ και η είσοδος για το κοινό είναι ελεύθερη.

Ταινιοθήκη της Ελλάδος
Ιερά Οδός 48 και Μεγάλου Αλεξάνδρου 134-136
Αθήνα, 104 35
+30 210 3609695
+30 210 3612046
+30 210 6007555
contact@tainiothiki.gr

Παράξενα μαντάτα με φέρνεις Χριστουγεννιάτικα

Μπορούν τα παράξενα της πραγματικότητας να είναι σε ανοιχτή ακρόαση με τα παράξενα των ονείρων; Λίγο πριν από τα Χριστούγεννα, διάφορα αναπάντητα ερωτήματα κάνουν Χριστό κάθε κάτοικο της πόλης, να μην ξυπνά μεσημεριάτικα για να ασχοληθεί μαζί τους. Όμως, εις μάτην. Κανείς δεν προλαβαίνει και όλοι τρέχουν με ένα κινητό στο αυτί. Τελικά, πόσο καλοί χρήστες σταθερής και κινητής τηλεφωνίας μπορούμε να είμαστε;

Σάββατο βράδυ, σε μια από τις πολλές οδούς των περίεργων ονείρων, ένα νούμερο με επισκέπτεται νυχτιάτικα. Να με σκέπτεται κανείς; Δεν είναι το διάσημο 31328 αλλά σαν να μοιάζει με ένα τηλεφωνικό νούμερο. Με τη μορφή 210-33 06 616, στο πρώτο ξύπνημα, επανέρχεται ολοζώντανο μπροστά μου. Και, προκαλώντας το όνειρο να γίνει πραγματικότητα, αρχίζω να το καλώ. Τι έχω να χάσω η ονειροπόλα καρκίνος; Δυστυχώς. Αυτός ο αριθμός με απογοητεύει σύντομα, χάνοντας όποια μαγική υπόσταση. Και τούτο καθώς, από την άλλη άκρη της γραμμής, ακούω το γνωστό, ηχητικό μήνυμα του ΟΤΕ να απευθύνεται προς κάθε ενδιαφερόμενο αλλά και σε κανέναν συγκεκριμένα: «το νούμερο δεν αντιστοιχεί σε συνδρομητή». Και, τι πιο εύλογο κυριακάτικα; Υποθέτω, μέρες που είναι, ότι το νούμερο ανήκει σε εξωγήινο. Λαχταρώντας λίγη «ανθρωπίλα» έκανε ένα ντου στις τηλεφωνικές γραμμές, σαν να ήθελε να με προετοιμάσει για τη συνέχεια.

Συμβαίνει, λοιπόν, το ξαφνικό τηλεφώνημα. Από την κυρία Κ.Θ, που μένει στην Πατησίων…,και παίρνει για να με ευχαριστήσει που τη φιλοξένησα. «Μα εγώ λυπάμαι, αλλά δε σας φιλοξένησα», της απαντώ και εκείνη, μην παραλείποντας να μου αναφέρει ότι είναι σίγουρη μόνο για το όνομά της και για την οδό όπου μένει, -διότι υποφέρει από το γεγονός ότι ξεχνάει συχνά- μου διηγείται ένα προσωπικό περιστατικό, εξαιτίας του οποίου είναι αναστατωμένη στην παρούσα στιγμή. Υπάρχουν φορές, όπως αυτή, που μπορείς να πεις μια ιστορία σε έναν άγνωστο, σαν να μαδάς μια μαργαρίτα: τόσο απλά. Όπως και παλιότερα, όταν βραδιάτικα στο δρόμο μια άλλη κυρία, στεναχωρημένη τότε, μου είχε διηγηθεί μια παρόμοια, προσωπική ιστορία: δεν είναι περίεργο που οι ανθρώπινες ιστορίες, μεταξύ τους, μοιάζουν. Οι ιστορίες δεν είναι παρά έργα ανθρώπων και μυαλών. Τέλος-πάντων, αυτό που παρατήρησα τώρα, είναι ότι η Κ.Θ. μου τηλεφώνησε για δεύτερη φορά, να μου πει ότι αποκαταστάθηκε το πρόβλημα. Σαν να ήθελε να με καθησυχάσει από την έγνοια, με την οποία με επιβάρυνε. Ίσως αυτό να είναι το ελαφρύ ανάγνωσμα των Χριστουγέννων: να είμαστε ανοικτοί σε ανθρώπους, που έχουν να ακουμπήσουν κάτι επάνω μας. Να ακούμε.

Διαβάζοντας την Αλληλοβοήθεια του Κροπότκιν, που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Καστανιώτη, διαπιστώνω το έντονο ενδιαφέρον, που αφορά στην έννοια της αλληλοβοήθειας και στην αναγωγή της στο κοινωνικό σύστημα των αγρίων και των βαρβάρων. Εκεί, η ιδέα της φυλής είχε πρωτεύοντα ρόλο. Αντίθετα, εμείς, μεγαλωμένοι σε οικογένειες, δεν δίνουμε, στους γείτονες, παρά τα κοινόχρηστα. Λίγο χιούμορ περισσότερο δε θα έβλαπτε.
Χρειάστηκε να λείψει για να γελάσω με το χιούμορ του Δ. Ν. Μαρωνίτη: «χειρουργική επέμβαση στα δόντια αναβάλλει τη μονοτονική συνεργασία μου για δύο τουλάχιστον εβδομάδες. Ελπίζω να τα ξαναπούμε σύντομα, έξω από τα δόντια». Δ. Ν. Μαρωνίτης, Βήμα της Κυριακής 20.12.09.
«Μονοτονική», αλλά ευτυχώς όχι μονότονη κ. Μαρωνίτη. Περαστικά και –γιατί όχι- υπεραστικά.
Και καλά δόθηκαν χρήματα για την παιδεία, αλλά ακόμη οι άδειες και οι υπογραφές αναμένονται, για να ξεκινήσουν τα μαθήματα νοηματικής στο Εθνικό Ίδρυμα Κωφών. Για να ξαναμπώ στο κλίμα της εύγλωττης σιωπής, σκέφτηκα να παρακολουθήσω τη συζήτηση για τον προϋπολογισμό. Μαζί με τους διερμηνείς, το τι φούξια και κόκκινη γραβάτα έπεσαν στα πλάνα, δεν περιγράφεται. Απορώ από πού ψωνίζει η βουλή. Στο Βήμα της Κυριακής 20.12.09, αναφέρεται μάλιστα –σελ. 28- ότι οι ετήσιες απολαβές ενός βουλευτή κυμαίνονται στις 100-120.000 €. Είναι προφανές, όπως αναφέρεται και στην εφημερίδα, ότι συγκαταλέγονται στους πολίτες με υψηλές αποδοχές. Προφανές επίσης –μολονότι δεν αναφέρεται- είναι ότι ο έλεγχος και η πάταξη της φοροδιαφυγής μπορούν να δρομολογηθούν εκ των έσω. Και, μεταξύ άλλων, άκουσα και την κ. Ε. Βόζενμπεργκ να διατυπώνει ότι «η παιδεία είναι εθνικό συμβόλαιο». Τα καλά και συμφέροντα, με λίγα λόγια. Αν δεν κατανοήσουμε ότι η παιδεία είναι, πάνω από όλα, κοινωνικό συμβόλαιο, τότε με την αναφορά σε έθνη και σημαίες, δεν ωφελούμαστε σε τίποτε. Δεν είναι τυχαίο ότι αποκομίζουμε τα γεγονότα, τα οποία μας προσκομίζει η κοινωνική ομάδα, στην οποία υπάρχουμε. Βέβαια, είναι όλο και πιο δύσκολο να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα, σε ποια κοινωνική ομάδα ανήκουμε. Ίσως επειδή οι ομάδες, μας λείπουν…

18.12.09

Για Vodka goers, όσους δρουν για να συγχρονίζονται

Βρε Μανώλη Τραμπαρίφα
βάλε τη διπλή ταρίφα


Τα μάθατε; Από σήμερα ισχύει το δώρο των Χριστουγέννων στα ταξί της χώρας. Εδώ, πρώτα έρχεται το δώρο και, εναγωνίως, περιμένουμε και το ‘‘πνεύμα’’. Αλλά το πνεύμα δεν μπορεί να φτάσει σε όλη την Ελλάδα επειδή, προς το παρόν πάντα αλλά και αορίστου συγχρόνως, η χώρα είναι κομμένη στα δυο: εξαιτίας κατολισθήσεων, η οδική δίοδος των Τεμπών παραμένει κλειστή. Η χώρα όλων, οπότε, είναι μια προσομοίωση της ενδοχώρας καθενός προσωπικά, εν όψει των εορτών: βλέπουμε πάλι υπερβολικά φωτάκια, στους δρόμους, ιδίως τώρα με την κρίση και τα «δελτία κρίσης». Σαν τα καφέ της χώρας να επιχειρούν συνωμοτικά ένα λαμπερό κήρυγμα. Σαν να πρέπει να πειστούμε ότι τίποτε δεν μας τρομάζει. Η αισθητική με τη διακόσμηση δεν υπάρχει λόγος να συνδέονται, και γι’ αυτό οι φιλήσυχοι επιχειρηματίες δεν ζητούν τη βοήθεια των διακοσμητών, των ειδικών που ξέρουν. Επειδή, πλέον το γενικό έφτασε να είναι η μόνη λύση: αυτό που κολλάει παντού και φωνάζει. Λάμπουμε και απαστράπτουμε.

Και όμως: Υπάρχουν πάντα και αυτοί που δεν «φωνάζουν» στους δρόμους της πόλης, όπως οι ντελάληδες, αλλά χρειάζονται τη συμμετοχή και το συγχρονισμό μας.
Δεν έχετε έστω ένα ρούχο ή σεντόνι που σας έχει βγάλει την πίστη στο σίδερο;
Ήρθε η ώρα να «αλλαξοπιστήσετε», δηλαδή, για να είμαστε ξεκάθαροι:
Εάν έχετε κάτι που δεν χρειάζεστε, μπορείτε να το δώσετε στους παρακάτω:

Το «Ίδρυμα Αστέγων του Δήμου Αθηναίων» έχει ανάγκη από ρούχα, σεντόνια, παπλώματα.
Αν σας περισσεύουν, το ίδρυμα δέχεται καθημερινά προσφορές 8-3 μμ., Πειραιώς 35.
Τηλέφωνα επικοινωνίας: 210-5239465 και 210-5246516, e-mail: kyada@otenet.gr . Ηλεκτρονική διεύθυνση: http://www.kyada.gr

Η ΜΚΟ Praksis χρειάζεται φάρμακα για να καλύψει τις ανάγκες των πολυϊατρείων της, που περιθάλπουν δωρεάν μετανάστες και αστέγους. Δέχονται ακόμη και ανοιγμένα, χρησιμοποιημένα κουτιά φαρμάκων.
Επικοινωνήστε στα τηλ.: 210-5205200
http://www.praksis.gr , info@praksis.gr

Η ομάδα ΡΕΤΟ αποτελείται από πρώην χρήστες ουσιών. Παίρνουν οτιδήποτε θέλετε να πετάξετε, είτε λειτουργεί είτε όχι. Αναλαμβάνουν κάθε είδους επισκευές και κατασκευές. Λειτουργούν δύο μαγαζιά με μεταχειρισμένα έπιπλα και αντικείμενα. Παραλαμβάνουν από το σπίτι σας μεγάλα και μικρά αντικείμενα, έπιπλα, ηλεκτρικές και ηλεκτρονικές συσκευές, ρούχα, παιχνίδια, οτιδήποτε. Τηλέφωνο επικοινωνίας: 210-6655096.

Το Χατζηκυριάκειο Ίδρυμα παιδικής προστασίας χρειάζεται βιβλία για να ενισχύσει τη βιβλιοθήκη του. Επισκεφθείτε την ιστοσελίδα http://www.xatzikiriakio.gr

ΜΠΟΡΕΙΤΕ να συνεννοηθείτε και να στείλετε χρήματα ή αντικείμενα στις οργανώσεις:
«Τα παιδιά του δρόμου»
(Αρίστων 6-8 και γωνία Κωνσταντινουπόλεως 165, Μεταξουργείο, Κολωνός.
Τηλ.: 210-5239402 και 210-5221149 11 π.μ. - 6 μμ. καθημερινά),
«Στέγη Κακοποιημένων Γυναικών» (τηλ.: 210-8103496)
«Θεόφιλος» (τηλ.: 210-8819397) για την ενίσχυση πολύτεκνων οικογενειών απ' όλη την Ελλάδα.
ΟΙ μετανάστες της Νέας Μάκρης (foreigners of Nea Makri) οργανώνουν παζάρι κάθε πρώτη Κυριακή του μήνα στο καφέ «Tiki». Για πληροφορίες καλέστε την Ingrid στο 6973350024, e-mail foreigners inneamakri@yahoo.gr

ΤΟ Ελληνικό Καραβάνι Αλληλεγγύης (πλατεία Ελευθερίας 1, τηλ. 210-3314334, 3378412, 3816886, fax: 210-3314334) για να ενισχύσει τα έσοδά του έφερε και στην Ελλάδα την εναλλακτική μόδα των δημοφιλών στην Ευρώπη καταστημάτων «Charity Shop», που στα ελληνικά μπορούμε να τα ονομάσουμε «φιλανθρωπικά καταστήματα» ή «καταστήματα αλληλεγγύης». Εκεί πουλιούνται σε πολύ χαμηλές τιμές και σε άριστη κατάσταση από δεύτερο χέρι, είδη δώρων, βιβλία, δίσκοι, CD και μικροέπιπλα που πολλοί πολίτες προσφέρουν δωρεάν. Είναι ένα όμορφο, χαρούμενο παζάρι, όπου μπορείς να προσφέρεις ό,τι δεν χρειάζεσαι για να το αγοράσει κάποιος άλλος φτηνά. Στο δεύτερο χέρι λειτουργεί και γωνιά με αντίκες, ενώ μπορείς να ψωνίσεις και αχρησιμοποίητα αντικείμενα που προσφέρουν ζωγράφοι, συγγραφείς, επιχειρήσεις στην ειδική γωνιά «Πρώτο χέρι» (Φειδίου 14-16, τηλ./fax: 210-3816886).

ΧΑΡΙΣΤΙΚΟ παζάρι λειτουργεί μεταξύ άλλων ο συνεταιρισμός και το εναλλακτικό και αλληλέγγυο εμπόριο «Ο Σπόρος» (Σπύρου Τρικούπη 21 στα Εξάρχεια, τηλ. 210-3801375. http://www.sporos.org .
Ο Σποροχώρος λειτουργεί από Δευτέρα μέχρι Σάββατο 11.30 με 3 μ.μ., και απογεύματα Δευτέρα έως Παασκευή 5.30-8.30. Πουλιούνται κυρίως ρούχα σε καλή κατάσταση, αλλά και βιβλία, παπούτσια, βίντεο, μικρά παιχνίδια.

«Δεν είμαστε ξέμπαρκοι, έμπα μέσα, κι εσύ που έχεις μπέσα»…
Ισχύει ότι αντιμετωπίζουμε, δηλαδή αποκομίζουμε, τα γεγονότα που μας προσκομίζει η κοινωνική ομάδα, στην οποία υπάρχουμε. Μένει, όμως, να συγχρονιστούμε γι’ αυτό τον κοινό σκοπό, ακόμη και ως υπέρ-άγνωστοι.
* (φωτογραφία ) vodka cocktails από το μπαρ του Swissotel στη Μόσχα - πιο τέρμα δεν πάει
(ελπίζοντας για μια ζωή που πιο τέρμα δεν πάει)
http://www.swissotel.com/EN/Destinations/Russia/Swissotel+Krasnye+Holmy/HOTEL+HOME/Gallery/Dining/City+Space+Bar+Lounge.htm

17.12.09

Β' Αλβανόφωνο Φεστιβάλ Κιν/φου: Ως 20/12, ''Λαΐς'', Γκάζι

Η εφημερίδα Albania Press παρουσιάζει το «2ο Αλβανόφωνο Φεστιβάλ Κινηματογράφου» στην Ελλάδα υπό την αιγίδα του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου και της Εθνικής Ταινιοθήκης Ελλάδος.
Η διεξαγωγή του θα λάβει χώρα στην Τεχνόπολη, στο κτίριο «Λαϊς» όπου στεγάζεται το νέο κτίριο της Εθνικής Ταινιοθήκης της Ελλάδος, στο Γκάζι.

Πρόγραμμα Φεστιβάλ
17-20 Δεκεμβρίου 2009

Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου

17.00
Τελετή Έναρξης

18.00-18.30
Διάλειμμα

18.30
Η Τάνα (1958) – Κριστάκ Δάμο


20.15
Deep Transition (ντοκ. 2008) Ερβίς Σάγια
20.45
Το μαγικό μάτι (2005) Κουιτίμ Τσάσκου

Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου

17.00
Σε κάθε εποχή (1978) - Βικτόρ Γκίκα

18.30-19.00
Διάλειμμα

19.00
“Αλβανικός κινηματογράφος μετά την πτώση του τείχους” - Masterclass από την Έλσα Ντέμο

20.30-21.00
Διάλειμμα

21.00
Η αγία (μικρού μήκους - 2008) - Ένο Μιλκάνι
21.35
Ο καιρός του κομήτη (2008) - Φατμίρ Κότσι

Σάββατο 19 Δεκεμβρίου

17.00
Πέντε ταινίες κινουμένων σχεδίων

Τα παιδιά της (μικρού μήκους - 1957) - Χουσέν Χακάνι
Λαμαρίνες (μικρού μήκους - 2007) - Μπουρίμ Χαλίτι
Το Κατώι (μικρού μήκους - 2002) - Μπουγιάρ Αλιμάνι
Την καλύτερη νύφη (μικρού μήκους - 2008) - Νεριτάν Ζιντζιρία

18.30 18-45
Διάλειμμα

18.45
Πρόκα (1977) - Ίσα Κιόσια

20.30
Εμείς και ο Λένιν (2007) - Σαιμίρ Κουμπάρο

20.30-21.00
Διάλειμμα

21.00
Χρονικό επαρχίας (2008) - Αρτάν Μιναρόλι

Κυριακή 20 Δεκεμβρίου

17.00
Στο γύρισμα μιας ταινίας (1982) - Τζαφιζέ Κέκο

18.30-19.00
Διάλειμμα

19.00
Συνθήματα (2001) - Γκέργκ Τζουβάνι

20.30-21.00
Διάλειμμα

21.00
Παπαρούνες σε τοίχους (1977) - Διμίτερ Αναγκνόστι

http://www.gfc.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=709&Itemid=118


Ταινιοθήκη της Ελλάδος,

Ιερά Οδός 48 και Μεγάλου Αλεξάνδρου 134-136, Αθήνα

τηλ. 2103609695

contact@tainiothiki.gr

www.tainiothiki.gr

Ο Πουλαντζάς σήμερα: διεθνές συνέδριο στο ΓΚΑΙΤΕ





Ο Πουλαντζάς σήμερα
Διεθνές συνέδριο
, 30 χρόνια από το θάνατό του

Παρασκευή 18, Σάββατο 19 Δεκεμβρίου 2009
Ινστιτούτο GOETHE Αθηνών (Ομήρου 14-16)

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου 2009

10.15-10.30 Έναρξη
Χάρης Γολέμης, διευθυντής του Ινστιτούτου Νίκος Πουλαντζάς

Α΄ΕΝΟΤΗΤΑ
10.30-12.30
Συντονιστής: Στέλιος Μπαμπάς, κοινωνιολόγος

Κώστας Ελευθερίου, Πανεπιστήμιο Αθηνών
Κυρίαρχο μαζικό κόμμα” και “κόμμα καρτέλ”. “Συναντήσειςτου ύστερου Πουλαντζά με την σύγχρονη θεωρία των κομμάτων
Χρήστος Σίμος, Πανεπιστήμιο Αθηνών
Πουλαντζάς vs Λακλάου: Η αντιπαράθεση αναφορικά με το κράτος
Δημήτρης Τζανακόπουλος, Πανεπιστήμιο Αθηνών
Αστικό κράτος και επαναστατική στρατηγική
συζήτηση-παρεμβάσεις

12.30-12.45 διάλειμμα

Β΄ΕΝΟΤΗΤΑ
12.45-14.45
Συντονίστρια: Ντίνα Βαΐου, Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο

Χάρης Γολέμης, διευθυντής του Ινστιτούτου Νίκος Πουλαντζάς
Δέκα χρόνια από το Σιάτλ. Σκέψεις για τις αντιστάσεις στην «παγκοσμιοποίηση» με βάση το έργο του Πουλαντζά

Ελένη Πορτάλιου, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο
Κοινωνικά Κινήματα και η στρατηγική του δημοκρατικού δρόμου για το σοσιαλισμό

Θανάσης Τσακίρης, Πανεπιστήμιο Αθηνών
Πουλαντζάς και κοινωνικά κινήματα: η περίπτωση του εργατικού συνδικαλισμού

συζήτηση-παρεμβάσεις

14.45-16.15 διάλειμμα

Γ΄ΕΝΟΤΗΤΑ
16.15-18.15
Συντονιστής: Κώστας Σταμάτης, Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Διονύσης Γράβαρης, Πανεπιστήμιο Κρήτης
Στιγμές της έννοιας του κράτους στην μαρξική κριτική της
πολιτικής οικονομίας

Χρήστος Μπουκάλας, Πανεπιστήμιο Λάνκαστερ
Αντιτρομοκρατική Πολιτική και Αυταρχικός Κρατισμός

Άρης Στυλιανού, Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
Το κράτος στον Πουλαντζά: μια σπινοζική προσέγγιση;

συζήτηση-παρεμβάσεις

18.15-18.30 διάλειμμα

Δ’ ΕΝΟΤΗΤΑ
18.30-20.30
Συντονίστρια: Μαρίκα Φραγκάκη, Δίκτυο Ευρωπαίων Οικονομολόγων για μια
Εναλλακτική Οικονομική Πολιτική

Γιάννης Μηλιός, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο
Καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής και ιμπεριαλιστική αλυσίδα. Ο Νίκος
Πουλαντζάς απέναντι στις θεωρίες του ιμπεριαλισμού

Ηρακλής Οικονόμου, Πανεπιστήμιο της Γάνδης, Βέλγιο
Ο Νίκος Πουλαντζάς και η θεωρία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης

Κωστής Χατζημιχάλης, Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο
Γεωγραφίες του Κράτους: ο Πουλαντζάς στις σημερινές προσεγγίσεις για την οργάνωση του χώρου

συζήτηση-παρεμβάσεις

20.30 -20.45 διάλειμμα

E’ ENOTHTA
20.45-21.45
Συντονίστρια: Ιωάννα Καυτανζόγλου, Πανεπιστήμιο Αθηνών

Απόστολος Δεδουσόπουλος, Πάντειο Πανεπιστήμιο
Πολιτικές Απασχόλησης και θεωρία του κράτους

Χρήστος Λάσκος, οικονομολόγος
Οι τάξεις στον σύγχρονο καπιταλισμό – τριάντα χρόνια μετά

συζήτηση-παρεμβάσεις

Σάββατο 19 Δεκεμβρίου 2009

ΣΤ΄ΕΝΟΤΗΤΑ
10.30-12.30
Συντονίστρια: Μαρία Καραμεσίνη, Πάντειο Πανεπιστήμιο

Γιάννης Μπαλαμπανίδης, Πάντειο Πανεπιστήμιο
Πολιτική εκπροσώπηση και πολιτικές συμμαχίες: ο Πουλαντζάς στην ελληνική συγκυρία

Γεωργία Πετράκη, Πάντειο Πανεπιστήμιο
Σκέψεις και ερωτήματα γύρω από τις νέες ταξικές ταυτότητες

Βασίλης Ρόγγας, Πάντειο Πανεπιστήμιο
Η σχετική αυτονομία του στρατού στον συνασπισμό εξουσίας
της μετεμφυλιακής Ελλάδας

συζήτηση-παρεμβάσεις

12.30-12.45 διάλειμμα

Ζ΄ΕΝΟΤΗΤΑ
12.45-14.45
Συντονιστής: Μιχάλης Σπουρδαλάκης, Πανεπιστήμιο Αθηνών

Δημήτρης Καρύδας, Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου
Συγκυρία και θεωρία: γιατί και ποιός Πουλαντζάς σήμερα

Γεράσιμος Κουζέλης, Πανεπιστήμιο Αθηνών
Ιδεολογία και πραγματικότητα στον Μαρξ: η ανάγνωση του Πουλαντζά
Αριστείδης Μπαλτάς, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο
Το "πρόγραμμα Αλτουσέρ" και η θέση του Νίκου Πουλαντζά σε αυτό

συζήτηση-παρεμβάσεις

14.45-16.45 διάλειμμα

Η’ ΕΝΟΤΗΤΑ
16.45-18.15
Συντονιστής: Νίκος Πετραλιάς, Πανεπιστήμιο Αθηνών,
πρόεδρος του Ινστιτούτου ΝΙΚΟΣ ΠΟΥΛΑΝΤΖΑΣ

Τζέϊμς Μάρτιν, Γκόλντσμιθ, Πανεπιστήμιο του Λονδίνου, Μεγάλη Βρετανία
Η ηγεμονία ως επιχείρημα: σύγκριση του Πουλαντζά με τον Γκράμσι

Άλεξ Ντεμίροβιτς, Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Βερολίνου, Γερμανία
Η υλιστική θεωρία του κράτους και η διεθνοποίηση του καπιταλιστικού κράτους

συζήτηση-παρεμβάσεις

18.15-18.30 Παρεμβάσεις
Βάλτερ Μπάγιερ
, συντονιστής του Ευρωπαϊκού Δικτύου Εναλλακτικού Προβληματισμού και Πολιτικού Διαλόγου Transform! Europe
Νίκος Πετραλιάς, Πανεπιστήμιο Αθηνών, πρόεδρος του Ινστιτούτου Νίκος Πουλαντζάς

18.30-19.00 διάλειμμα

19.00-21.30
Στρογγυλό τραπέζι:
Ο Πουλαντζάς ως οργανικός διανοούμενος της αριστεράς

Συντονιστής: Άλκης Ρήγος, Πάντειο Πανεπιστήμιο

Κώστας Βεργόπουλος, Πανεπιστήμιο Παρίσι 8
Μάκης Καβουριάρης, Πανεπιστήμιο Παρίσι 8
Μίκαελ Λεβί, Εθνικό Κέντρο Επιστημονικής Έρευνας (CNRS), Σχολή Ανωτάτων Σπουδών στις Κοινωνικές Επιστήμες, (EHESS) Παρίσι
Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, Πανεπιστήμιο Αθηνών

21.30
Ο Θάνος Μικρούτσικος παίζει στο πιάνο και τραγουδά το «Κακόηθες Μελάνωμα» (1980), σύνθεσή του, σε ποίηση Άλκη Αλκαίου, αφιερωμένη στον Νίκο Πουλαντζά.

*Με την ευγενική υποστήριξη του Ινστιτούτου GOETHE

Απόψε στις 20.00, εγκαίνια στην Πειραιώς 206

14 Εικαστικοί ΠΑΝΕ ΣΙΝΕΜΑ
Μικρό αφιέρωμα
στο Μιχάλη Κακογιάννη

16.12.09

Πρόσκληση σε Δείπνο από την Ενβελόπη.

Κυρία Δέλτα: Πόσα χρόνια! Άργησα;
Κύριος Φι: Έγραφες, «αν αργήσω, πιάσε ένα τραπέζι».
Κυρία Δέλτα: Άρα, άργησα για να κάθεσαι. Μισό λεπτό: εγώ δεν σου έγραψα.
Κύριος Φι: Και τότε, εδώ, πώς είμαστε; Αν δεν μου έγραψες εσύ…
Κυρία Δέλτα: Μου έγραψες εσύ.
Κύριος Φι: Όχι, εγώ δε σου έγραψα.
Κυρία Δέλτα: Αχ, ο έρωτας, όταν θέλει να μιλήσει, είναι πιο εφευρετικός από όσο μπορούμε να φανταστούμε.
Κύριος Φι: Μάλλον η φαντασία σου είναι εφευρετική.
Κυρία Δέλτα: Το βλέπω ότι κάτι μέσα σου, για μένα, ακόμη υπάρχει. Αλλά ποτέ δεν το παραδεχόσουν.
Κύριος Φι: Ούτε εσύ παραδεχόσουν ότι ποτέ δεν ήσουν στην ώρα σου.
Κυρία Δέλτα: Δεν είναι της παρούσης αυτό. Είναι αναπαυτικό το κάθισμα τουλάχιστον.
Κύριος Φι: Για να τελειώνουμε με το θέμα, δεν σε προσκάλεσα εγώ. Ήρθα και βρήκα αυτό το τραπέζι. Είχε το καρτελάκι «ρεζερβέ» και από κάτω υπήρχε το σημείωμα «αυστηρά για εξορκιστές». Έκατσα.
Κυρία Δέλτα: Και κάθισες να με περιμένεις σε ένα τέτοιο τραπέζι: για εξορκιστές;
Κύριος Φι: Δεν είχα άλλη επιλογή, εδώ που με έφερες. Υπήρχε μόνο αυτό το τραπέζι.
Κυρία Δέλτα: Δε θα επέλεγα ποτέ ένα άδειο και αστόλιστο τραπέζι για μας. Σε ξορκίζω, δεν σε κάλεσα εγώ. Θα στο αποδείξω αν βρω και το φάκελο.
Κύριος Φι: Ανέκαθεν μηχανευόσουν πράγματα, δεν μου κάνει εντύπωση. Αλλά να με θεωρείς και εξορκιστή. Δεν σου πρόσφερα ζέστη, ευχαρίστηση, τίποτε;
Κυρία Δέλτα: Με τη ζέστη, το ξέρεις, εξαγριωνόμουν που η ανάσα σου μύριζε ακόμη πιο βαριά. Μη μου το θυμίζεις.
Κύριος Φι: Εδώ πάλι που είμαστε, κάνει μόνο κρύο. Κρύο για σφήκες, μη νομίζουν απ’ την πολλή ζέστη πως βρίσκονται στις φωλιές τους και αρχίσουν να τις υπερασπίζονται επιτιθέμενες.
Κυρία Δέλτα: Σκαλίζουμε με το κουταλάκι βλέπω. Αυτό συνέβαινε στην παραλία ενώ κοιμόσουν, η ανάσα σου ήταν βαριά και οι σφήκες έρχονταν σ’ εμένα που έτρωγα τα ροδάκινα.
Κύριος Φι: Και μετά εσύ ξεφώνιζες.
Κυρία Δέλτα: Κι εσύ ξυπνούσες.
Κύριος Φι: Και οι σφήκες σε τσιμπούσαν. Τέλος. Και καλά σου έκαναν που δεν μου είχες αφήσει ούτε ένα ροδάκινο. Τι έγινε; Ακόμη να βρεθεί ο φάκελος;
Κυρία Δέλτα: Σταμάτα να γελάς. Ας ζωγράφιζες και τίποτε από τότε. Εμάς, δουλειά μας είναι να προστατεύουμε την ομορφιά. Την ομορφιά της φύσης.
Κύριος Φι: Αυτό που θεωρούμε ότι είναι όμορφο, το προστατεύουμε.
Κυρία Δέλτα: Για να δω τα χέρια σου.
Κύριος Φι: Βλέπεις τις γραμμές τους; Νιώθω αν όχι εντελώς δεμένος μαζί σου, τουλάχιστον ότι η ζωή μου μοιάζει με τη δική σου σε πολλά.
Κυρία Δέλτα: Τι χέρια έχεις, μαλακά ή σκληρά;
Κύριος Φι: Εσύ τι χέρια έχεις όταν γράφεις;
Κυρία Δέλτα: Χέρια σαν ναρκωτικά.
Κύριος Φι: Τα ίδια που με πάγωναν όταν χάιδευαν. Δεν είναι ώρα να μου πεις, τι με θες;
Κυρία Δέλτα: Τίποτε συγκεκριμένο. Και μην επιμένεις: δε σε κάλεσα.
Κύριος Φι: Θα σε χρειαστώ πάντως, δεν θα παίξω το παιχνιδάκι κι ύστερα άντε γεια. Αφού ήταν γραφτό να συναντηθούμε, θα με βοηθήσεις στην προβολή του νέου έργου μου.
Κυρία Δέλτα: Πες πρώτα τι είναι.
Κύριος Φι: Λέγεται «Ενβελόπη» και είναι μια αντιλόπη με λέξεις. Πώς σου φαίνεται;
Κυρία Δέλτα: Μπορώ να το φανταστώ. Ίδιο με τα άλλα. Να και ένα καλό που δεν εξελίχτηκες. Μπορώ και φέρνω την εικόνα μπροστά μου.
Κύριος Φι: Αυτό το κερασάκι δε μου άρεσε.
Κυρία Δέλτα: Τούρτα είναι και σε όποιον αρέσει.
Κύριος Φι: Η ταυτότητα ενός καλλιτέχνη είναι πολύ βασικό πράγμα.
Κυρία Δέλτα: Και η τούρτα το ίδιο.
Κύριος Φι: Εσύ και εγώ έχουμε ταυτότητα.
Κυρία Δέλτα: Ναι. Ω, ναι.
Κύριος Φι: Οπότε το όνομα «Ενβελόπη» πώς σου φαίνεται; Αυτό σε ρώτησα.
Κύρια Δέλτα: Α, το όνομα. Καλό είναι.
Κύριος Φι: Δε δείχνεις να το πιστεύεις και πολύ.
Κυρία Δέλτα: Και τι κάνει αυτή στον πίνακα είπες;
Κύριος Φι: Τρώει φακέλους, ερωτικές επιστολές. Το βλέπεις; Φοβερή εικόνα;
Κυρία Δέλτα: Από τότε που χωρίσαμε δεν μπορώ να βλέπω τι διαβάζεις.
Κύριος Φι: Δε σου αρέσει;
Κυρία Δέλτα: Και τι θα δείξεις με αυτό;
Κύριος Φι: Αυτή τη φορά σκέφτηκα να μη δείξω τίποτε. Δεν έχω να αποδείξω τίποτε και σε κανέναν.
Κυρία Δέλτα: Και γιατί να τρώει επιστολές αυτή; Νύχια δεν έχει η αντιλόπη;
Κύριος Φι: Υποτίθεται ότι η «Ενβελόπη» ζει από τους φακέλους. Ζει για να τρώει γράμματα. Λέξεις! Πώς το λένε.
Κυρία Δέλτα: Και γιατί να είναι αντιλόπη η «Ενβελόπη»;
Κύριος Φι: Και τι να ήταν;
Κυρία Δέλτα: Στεγαστικό δάνειο. Ξέρεις πόσα τηλεφωνήματα και συνοδευτικές επιστολές χρειάζονται για ένα στεγαστικό δάνειο;
Κύριος Φι: Γίνε λίγο ρομαντική. Η αφρικανική αντιλόπη, για να μαθαίνεις, είναι ζώο μονογαμικό. Και αυτό το πληρώνει με τη σταδιακή εξαφάνισή της, μέσα σε σύντομο διάστημα, από τη Γκάνα. Ξέρεις που είναι η Γκάνα;
Κυρία Δέλτα: Εσύ το είπες, στην Αφρική. Λοιπόν;
Κύριος Φι: Εγώ λοιπόν βάζοντας την «Ενβελόπη» να μασάει φακέλους και λέξεις, δείχνω ότι υπάρχει ελπίς.
Κυρία Δέλτα: Πριν είπες ότι δεν θα δείξεις απολύτως τίποτε.
Κύριος Φι: Αφού με ρωτάς, αναγκάζομαι να απαντώ. Να επινοώ.
Κύρια Δέλτα: Δεν είναι οι επιστήμονες που παραπλανούν τον κόσμο μόνο, είναι και οι ζωγράφοι.
Κύριος Φι: Οι ποιητές έπεσαν στο πηγάδι;
Φωνή: Ποια η ποιήτρια και ποιος ο ζωγράφος;
Κυρία Δέλτα: Άκουσες αυτό που άκουσα;
Κύριος Φι: Ποιος είναι;
Φωνή: Η Ενβελόπη ολοζώντανη.
Κύριος Φι και κυρία Δέλτα: Ποια είστε εσείς;
Ενβελόπη: Αυτή που σας προσκάλεσε. Για να σας ευχαριστήσει.
Κύριος Φι και κυρία Δέλτα: Για ποιο λόγο;
Ενβελόπη: Επειδή αν δεν ήσασταν εσείς, οι εξορκιστές του αντικειμένου, εμείς δε θα μαθαίναμε ποτέ γι’ αυτό. Σας χρειαζόμαστε και εσάς. Χωρίς εσάς ο κόσμος δεν θα είχε πόρτες ούτε φύλακες. Εσείς βρίσκεστε στα όρια, στα σύνορα. Είστε οι φρουροί ώστε όλοι να ξέρουν ότι μπορούν σε μια πρώτη γνωριμία κάτι να μοιραστούν. Μετά, επιθυμώντας περισσότερο το αντικείμενο, εμείς βαδίζουμε όλο και μακρύτερα, σας κουνάμε το μαντίλι, προχωρώντας αποφασιστικά στο άγνωστο και ανακαλύπτοντας καλλιτέχνες, τα ονόματα των οποίων δεν μπορούσαμε ποτέ να φανταστούμε ούτε φυσικά και να υποψιαστούμε. Για εσάς δεν υπάρχει η παραμικρή υποψία. Εσείς είστε η βεβαιότητα που πουλάει. Γι’ αυτό σας ευχαριστώ. Για την πρώτη γνωριμία, για την πρώτη ευκαιρία. Ναι, πλέον, οι συνθήκες και το ίδιο το αντικείμενο σας έχουν προ πολλού ξεπεράσει αλλά όπως υπάρχουν οι μετρήσεις της κοινής γνώμης, παρόλο που δεν παρατηρούν ούτε υποπτεύονται τις ανθρώπινες συμπεριφορές αλλά καταγράφουν δηλώσεις και διατυπώσεις, με τον ίδιο τρόπο υπάρχετε και εσείς, για να βρίσκεστε μεταξύ σας και να δηλώνετε ότι όλα είναι μια χαρά.
Ας μην είμαστε απαισιόδοξοι. Κι ας ισχύει ότι ο απαισιόδοξος είναι ένας αισιόδοξος καλά πληροφορημένος. Γιατί εσείς να αναδείξετε την πίστη στην υποψία; Για εσάς πρέπει όλα να είναι βέβαια, καταγεγραμμένα, υπολογισμένα. Εσείς, όμως, όπως ανέφερα προηγουμένως, δεν είστε παρά οι εξορκιστές του αντικειμένου. Ο όρκος δίνεται από τους άλλους: αυτούς που αρκούνται να ζουν με εφόδια την υποψία και την αβεβαιότητα. Αυτούς που γράφουν με τον ήχο και ανορθόγραφα. Μαχέρια, με έψιλον σας αρέσει; Σας αρέσει το λάθος; Cuventa με λατινικούς χαρακτήρες, σας αρέσει; Τι είναι ο λόγος παρά ένα κάλυμμα αέρος, άλλοτε ζεστό καταφύγιο και άλλοτε ψυχρή επίθεση; Σας ευχαριστώ. Δεν έχει αποδοθεί ποτέ φόρος τιμής στους εξορκιστές του αντικειμένου. Κάποιοι –της μάζας- σας εκθειάζουν και κάποιοι –της παρέας- σας απορρίπτουν. Αλλά με τη μάζα και από απόσταση δε ζει κανείς. Στην παρέα μπορεί και να ζει και να σκέφτεται. Και αυτά τα χρόνια της φορμάικας μπορούν να είναι επικίνδυνα όσο και ωραία.
Ας μην είμαστε απαισιόδοξοι. Δυο αρνήσεις κάνουν μία κατάφαση. Την κατάφαση της αβεβαιότητας και της ζωής συγχρόνως. Η χρονική εγγύτητα των σκέψεων μέσα μας είναι τρομακτική. Ένας εσωτερικός, αδιαμόρφωτος συσχετισμός, που δεν έχει προφερθεί στο κενό, σκέψεις που δεν έχουμε ακούσει να λέμε, υπάρχουν μέσα μας, όπως το α και το ν, δίπλα το ένα στο άλλο, σχηματίζουν το «αν». Αν ήταν και αν δεν ήταν. Αν εσείς οι εξορκιστές του αντικειμένου δεν υπήρχατε, εμείς, και ως θεατές ή αναγνώστες των έργων, δεν θα ορκιζόμασταν για το αντικείμενο.

14.12.09

Ήταν και Δεν ήταν: μια άσκηση μνήμης και ιστορίας

Μια πρόταση-άσκηση…
με χιούμορ που κάνει την ιστορία παιχνίδι

1. Ο μάρσιπος ήταν σχολική τσάντα. Δεν ήταν άλογο που έτρωγε συνέχεια Mars.

2. Ο γρύπος ήταν δίχτυ για ψάρεμα. Δεν ήταν σιρόπι για τη γρίπη.

3. Το σήμαντρο ήταν κομμάτι ξύλου που χτυπούσε τρεις φορές, καλώντας τους μοναχούς στο μοναστηριακό γεύμα. Δεν ήταν όνομα υπέροχου ξενοδοχείου στον Ελαιώνα Διακοπτού.

4. Η Σαφράμπολη απέκτησε το όνομά της από το "σαφράνι", την κίτρινη αρωματική σκόνη που παράγεται από το φυτό κρόκος. Δεν ήταν η πατρίδα του Σαφραμπούλη που πήγαινε κόντρα στον Ποπάι.

5. Οι τσούκες ήταν σκεύη σαν τσουκάλια, τα οποία χρησιμοποιούνταν από τους Βυζαντινούς για την παρασκευή των φαγητών τους. Δεν ήταν τσακάλια που ζούσαν στα χιονισμένα δάση και έψαχναν τσουκ - τσουκ τη λεία τους.

6. Οι αναβάθρες ήταν καρέκλες τοποθετημένες η μία πλάι στην άλλη. Δεν ήταν χειρολαβές σε αποβάθρες.

7. Οι σκίμποδες ήταν σκαμνάκια για μαθητές. Δεν ήταν τρίποδες για τις πίστες του σκι.

8. Η φρυκτωρία ήταν ορατός, από μεγάλη απόσταση, πύργος όπου άναβαν συνθηματικά φωτιές, ώστε να μεταφέρονται μηνύματα σε μεγάλες αποστάσεις (φρυκτός= πυρσός + ώρα= φροντίδα). Δεν ήταν λόγος πολιτικών.

9. Το σχεδάριον, που προέρχεται από τη λέξη «σχέδη» (δηλαδή «την πινακίδα») ήταν μια πινακίδα από ξύλο, στην επιφάνεια της οποίας έγραφαν οι μαθητές. Δεν ήταν κουρτινάκι της κουζίνας με σχέδια από μαθητευόμενους ζωγράφους.

10. Η τζάγγρα ήταν ένα κοντό και πολύ ισχυρό τόξο, στη μέση του οποίου είχε στερωμένο ένα ξύλο στη θέση του βέλους. Δεν ήταν δυναμωτικό τύπου βιάγκρα.

* από τις εκδόσεις Καλειδοσκόπιο κυκλοφορεί η σειρά Στους δρόμους του Βυζαντίου 1-3 για παιδιά αλλά και για ενήλικες που επιθυμούν να διαβάζουν στα παιδιά.
Ειδικότερα, κυκλοφορούν:
Πρόσκληση σε γεύμα της Ελένης Σταμπόγλη, 1997
Απ' των Κάστρων τις χρυσόπορτες του Κόλλια Ταξιάρχη, 1998
Στο σχολείο με χαρτί και καλαμάρι του Θάνου Μαρκόπουλου, 1999

11.12.09

Συνέντευξη με τη Ναταλία Πούλου (μέρος γ')

*σε συνέχεια του πρώτου και του δεύτερου μέρους, το τρίτο μέρος έρχεται να ολοκληρώσει τη συνέντευξη με τη Ναταλία Πούλου, καθηγήτρια βυζαντινής αρχαιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ).

Μιλήστε μας για την Ψείρα, όπου συμμετείχατε στις ανασκαφές.

Ν.Π: Στην Ψείρα, ξεκίνησε μια ελληνοαμερικανική ανασκαφή, αρχικά για το μινωικό οικισμό, το 1987, επιστημονικός υπεύθυνος της οποίας ήταν ο καθηγητής Betancourt. Τα χρήματα για την υλοποίηση του έργου δόθηκαν από το Temple University της Φιλαδέλφειας, και, τελικά, οι ανασκαφές διήρκεσαν έως το 1995. Ο καθηγητής Betancourt με κάλεσε όταν, τυχαία, ερευνώντας τα ίχνη του μινωικού οικισμού, έπεσε επάνω σε βυζαντινά στρώματα.
Η μικρή εγκατάσταση, που αποκαλύφτηκε στην Ψείρα, στην πρώτη και τη δεύτερη φάση της, χρονολογείται από τον 6ο έως τις αρχές του 9ου αιώνα. Τότε, η εγκατάσταση, πιθανότατα, εγκαταλείπεται, ίσως επειδή οι Άραβες καταλαμβάνουν την Κρήτη.
Σκάβαμε, λοιπόν, στο διάστημα από το 1987 έως το 1995, για ένα μήνα, κάθε καλοκαίρι μόνο, καθ’ ότι οι συνθήκες μετάβασης στο νησάκι, με καΐκι από το Μόχλο, είναι αρκετά δύσκολες.
Έχουμε, λοιπόν, φέρει στο φως, από τότε, κεραμική καλής ποιότητας, από διάφορες περιοχές του Αιγαίου και της Κρήτης, από την Κωνσταντινούπολη και την Παλαιστίνη, οπότε γίνεται αντιληπτό ότι οι κάτοικοι της Ψείρας είχαν εμπορικές συναλλαγές με αυτές τις περιοχές.
Ακόμη, μέσα από μία επιφανειακή έρευνα στο νησί, εντοπίσαμε ένα αλώνι και στέρνες, οι οποίες, επίσης, πιστοποιούν την ύπαρξη ενός ολιγάριθμου πληθυσμού, που έμενε στο νησί και μάζευε νερό για τις καθημερινές ανάγκες . Η Ψείρα, βέβαια, και τότε, αλλά και σήμερα χρησιμοποιείται ως καταφύγιο από τους ναυτικούς, καθώς οι ακτές της Βόρειας Κρήτης είναι αφιλόξενες, δεν έχουν, δηλαδή, κάποιο προστατευμένο λιμάνι. Όταν, λοιπόν, πιάνει βοριάς, οι ντόπιοι ψαράδες διανυκτερεύουν στην Ψείρα και το πρωί επιστρέφουν.
Αυτό, όμως, που κυρίως μας εξέπληξε θετικά στην Ψείρα ήταν ότι βρήκαμε ένα σαλτσάριο, δηλαδή, ένα μεσαιωνικό, αυτοθερμαινόμενο σκεύος. Αυτό το στοιχείο μας παραπέμπει σε αστικές συνήθειες, που υπήρχαν σε μεγάλες πόλεις, όπως ήταν η Κωνσταντινούπολη, η Κόρινθος, και η Θεσσαλονίκη. Αρχίσαμε, τότε, να διερευνούμε πιθανές επαφές των κατοίκων της Ψείρας με άλλες, μεγαλύτερες μεσαιωνικές πόλεις. Στην πορεία συνειδητοποιήσαμε ότι η Ψείρα δεν ήταν ένα νησάκι αναχωρητών. Κάθε άλλο. Ήταν μία εγκατάσταση, όπου εκτός από αυτούς που διέμεναν, πολλοί άλλοι το επισκέπτονταν συνεχώς.

Υπάρχουν τοπωνύμια στην Κρήτη που δείχνουν την κατάκτηση από τους Άραβες;

Ν.Π: Δε νομίζω. Τα περισσότερα είναι από την Ενετοκρατία. Ίσως, ο Χάνδακας να είναι μια εξελληνισμένη εκδοχή του «Al-Khandaq». Βέβαια, μέσα από τις ανασκαφές, κυρίως, στην πόλη του Ηρακλείου, έχουμε, πλέον, φτάσει στο σημείο, σήμερα, να αναγνωρίζουμε στρώματα της Αραβοκρατίας, μελετώντας διάφορα στοιχεία, όπως είναι η κατασκευή και η διακόσμηση του κεραμικού, το χρώμα και το σχήμα του πηλού. Είναι πολύ σημαντικό, καθ’ ότι, μέχρι τώρα, είχαμε μόνο ίχνη. Απαιτούνται πολλά χρόνια μελέτης για την εξακρίβωση αυτών των στοιχείων. Γι’ αυτό και λέω μάλιστα, στους φοιτητές μου, ‘‘αν σας αρέσει η κεραμική και είναι αυτό που θέλετε να κάνετε στη ζωή σας, πρέπει να λάβετε υπόψη σας ότι θα περάσετε ώρες μοναξιάς στα υπόγεια των μουσείων’’.

Δε γίνεται διαφορετικά, παρά μόνο μελετώντας όστρακο με όστρακο, ώστε να μπορέσουμε να το καταλάβουμε και να αποκτήσουμε την εμπειρία. Η θέαση μιας τομής, μέσα από μια φωτογραφία, μπορεί να μας παραπέμψει σε λανθασμένα ή σε περιορισμένα συμπεράσματα.
Γι’ αυτό, η επαφή με το αντικείμενο βοηθάει, και γι’ αυτό χρειάζονται πολλή επιμονή και υπομονή.

Τι είναι αυτό που σας κεντρίζει στη μελέτη της κεραμικής;

Ν.Π: Όταν πρωτοπήγα στο Παρίσι για να κάνω τη διατριβή μου, ήθελα να ασχοληθώ με αρχιτεκτονική, γλυπτική και νομίσματα. Όμως, εκεί, ο καθηγητής μου, J.P.Sodini, η καθοδήγηση του οποίου υπήρξε πολύ σημαντική για εμένα, μου είπε ‘‘πρέπει να μάθετε και κεραμική. Και να τη μάθετε εδώ, διότι δεν θα έχετε την ευκαιρία να τη μάθετε αλλού’’. Τότε, ακόμα στην Ελλάδα, δεν κάναμε βυζαντινή κεραμική. Ρώτησα το λόγο, για τον οποίο έπρεπε να μάθω την κεραμική, και μου απάντησε ότι ‘‘διαφορετικά, δεν θα καταλάβετε τον καθημερινό πολιτισμό, την καθημερινή ζωή’’.

Τότε, δεν το κατάλαβα πολύ καλά. Ξεκίνησα να κάνω μαθήματα στην πορεία όμως μου άρεσε πάρα πολύ. Όταν άρχισα πια, μετά τη διατριβή μου, να ασχολούμαι με την ανασκαφή και τη μελέτη της κεραμικής, τότε, πραγματικά, κατάλαβα τι εννοούσε.

Δε μπορείς να καταλάβεις την καθημερινή ζωή του Βυζαντίου, ούτε από τα σωζόμενα θρησκευτικά μνημεία,- τις εκκλησίες,- ούτε από τις τοιχογραφίες, οι οποίες είναι εξαιρετικά έργα τέχνης, ούτε από τα ψηφιδωτά και τις φορητές εικόνες. Δεν μπορείς να δεις την απλή, καθημερινή ζωή μέσα από τα πολυτελή, μικρά αντικείμενα, τα οποία βρίσκονται στα μουσεία. Εκεί, θα δεις τη ζωή μιας άρχουσας τάξης, των ευγενών. Επομένως, ο μόνος τρόπος για να δεις την καθημερινή ζωή είναι η ανασκαφή.

Τα κεραμικά, που έρχονται στο φως, μέσα από την ανασκαφή, μας δίνουν αυτό το προνόμιο και επιπλέον, είναι άφθονα. Μέχρι πριν από 20 χρόνια περίπου, κανείς δεν μελετούσε αυτήν την κεραμική, διότι ήταν άγνωστη, με αποτέλεσμα να χάνουμε πολύ σημαντικές πληροφορίες: από πού έρχεται ένα προϊόν και πώς διακινείται, ποιες είναι οι τοπικές παραγωγές και οι επαφές ενός τόπου με τους άλλους. Αυτά μόνο μέσα από την κεραμική μπορούμε να τα μάθουμε.

Για παράδειγμα: ξέρουμε ότι ένας τόπος είναι μεσόγειος. Είναι, όμως, στραμμένος στη θάλασσα; Έχει διαθαλάσσιες επαφές με άλλους τόπους ή είναι αποκομμένος; Μήπως έχει επαφές μόνο με ηπειρωτικές περιοχές; Απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα μπορούμε να δώσουμε μόνο μέσα από τη μελέτη της κεραμικής. Και, ακόμη, μπορούμε να αντλήσουμε πληροφορίες σχετικά με θέματα οικονομίας και χρονολόγησης πόλεων ή χρονολόγησης ολόκληρων φάσεων σε πόλεις. Διότι, ξέρετε πως στο Βυζάντιο, έχουμε μια περίοδο κάπως σκοτεινή, η οποία εκτείνεται στον 7ο, στον 8ο και στις αρχές του 9ου αιώνα. Αυτή η περίοδος είναι σκοτεινή, επειδή στις ανασκαφές τα νομίσματα της περιόδου είναι ελάχιστα ή λείπουν εντελώς , οι πηγές που μιλούν γι’ αυτήν την εποχή είναι λίγες, επομένως, χωρίς τη βοήθεια των κεραμικών τεκμηρίων, δε θα μπορούσαμε να είμαστε σίγουροι για πολλά θέματα.
Καθώς, λοιπόν, οι άνθρωποι δε σταματούν να ζουν στους αιώνες, να παράγουν, και να αφήνουν πίσω τους σημάδια, διαπιστώνουμε ότι αυτά τα σημάδια είναι ίχνη και τα ίχνη, με τη σειρά τους, φαίνονται μέσα από τη μελέτη της κεραμικής. Μόνο μέσα από την κατανόηση της κεραμικής, μπορούμε να μάθουμε για τους σκοτεινούς χρόνους, δηλαδή, για τους χρόνους από την αρχαιότητα στο μεσαίωνα, τους οποίους αποκαλούμε, σήμερα, ‘‘χρόνους μετάβασης’’.


Εκείνους τους χρόνους, επειδή έχετε ασχοληθεί και με το θέμα της διατροφής στο Βυζάντιο, οι Βυζαντινοί τι έτρωγαν;

Ν.Π: Η κεραμική με ώθησε να ασχοληθώ και με τη βυζαντινή διατροφή. Οι βυζαντινοί, όπως κι εμείς σήμερα, κατανάλωναν προϊόντα πρώτης ανάγκης: λάδι, κρασί, στάρι και άλλα δημητριακά, ξηρούς καρπούς, όσπρια συχνά, πολύ ψάρι και λιγότερο κρέας. Αλλά, βυζαντινές συνταγές, με την έννοια της συνταγής, δεν έχουμε. Δηλαδή, πουθενά δεν αναφέρονται, για παράδειγμα, 200gr χοιρινό και 100gr τραχανά ή κομμένο στάρι. Υπάρχουν, όμως, από κάποιους συγγραφείς, έμμεσες αναφορές σε παρασκευή φαγητών, χωρίς τις ακριβείς ποσότητες.
Η Εύη Βουτσινά, για παράδειγμα, μεταξύ των σύγχρονων συγγραφέων που ασχολούνται με τη βυζαντινή διατροφή, έχει δημοσιεύσει δικές της προτάσεις προσαρμογής αυτών των βυζαντινών πληροφοριών για φαγητά και μαγειρέματα, μέσα από συνταγές.
Όσον αφορά στις συνταγές, λοιπόν, έχουμε, πληροφορίες ότι οι Βυζαντινοί έτρωγαν το σφουγγάτο, ένα είδος ομελέτας, με μυρωδικά χόρτα τσιγαριστά και αυγά. Το γεγονός ότι σε όλη τη βυζαντινή περίοδο έχουμε αρκετά τηγάνια, αποδεικνύει ότι τα χρησιμοποιούσαν για τη διατροφή τους. Επιπλέον, γνωρίζουμε ότι έφτιαχναν μία σάλτσα, από μικρά ψαράκια, με σκόρδο και μυρωδικά, το γάρο. Μετά, σε αυτό το σκούρο καφέ μείγμα, που είχε τα λίπη από τα ψάρια, προσέθεταν λάδι, οπότε η σάλτσα για να χρησιμοποιηθεί έπρεπε να ζεσταθεί. Για το σκοπό αυτό, είχαν το σαλτσάριο, που αναφέραμε, δηλαδή ένα είδος fondue. Αυτό ήταν ένα μεσαιωνικό, πήλινο, αυτοθερμαινόμενο σκεύος, που είχε ένα ενσωματωμένο πιάτο και μία βάση με ειδική θήκη, στην οποία τοποθετούσαν τα αναμμένα κάρβουνα. Στη μέση του τραπεζιού, λοιπόν, έβαζαν το σκεύος και από εκεί έπαιρναν τη ζεστή σάλτσα και την περιέχυναν στα φαγητά τους, για παράδειγμα, στα χόρτα. Οπότε έχουμε το πρώτο fondue, το βυζαντινό.

Από εκεί κατάγεται, λοιπόν, το fondue.
Ν.Π: Ίσως και από εκεί να κατάγεται (γέλια).

Σας ευχαριστώ
Ν.Π: Κι εγώ σας ευχαριστώ.

(τέλος)
Ο Καστρολόγος, Νοέμβριος 2009, Α.Φ.2

10.12.09

Στη Φυλακή της Εικόνας του Ν. Χουλιαρά: από 17/12




Η Αίθουσα Τέχνης «Καπλανών 5» παρουσιάζει
την έκθεση ζωγραφικής του Νίκου Χουλιαρά
«Στη Φυλακή της Εικόνας», με σχέδια και ζωγραφικά έργα των τριών τελευταίων ετών (2006-2009).

Πρόκειται για μια προσωπική υπόθεση, όσο προσωπικά και βιωματικά είναι και τα έργα του Νίκου Χουλιαρά.

Όπως σημειώνει ο γλύπτης Γιώργος Χουλιαράς, αδερφός του Νίκου Χουλιαρά, στο κείμενο με τίτλο «Για το Νίκο» που προλογίζει τον κατάλογο της έκθεσης:
"Αν κάτι τον χαρακτηρίζει σαν άνθρωπο και καλλιτέχνη, είναι η ίδια η δουλειά του. Για όσους τον ξέρουν ή μάλλον για όσους δεν τον ξέρουν, είναι ένας σπουδαγμένος αυτοδίδακτος. Είναι τόσο προσωπική η δουλειά του, που δεν μπορεί να ταξινομηθεί, είτε φορμαλιστικά, είτε ιστορικά. Ποτέ δεν επεδίωξε να είναι της μόδας, γι’αυτό και οι πάσης φύσεως τεχνοκριτικοί ένοιωθαν αμηχανία μπρος το έργο του.

Πάντα όμως με εξέπληττε η εκτίμηση των συναδέλφων στο έργο του και ειδικά των νεων. Λογικό, γιατί αυτό που τον ενδιέφερε, ήταν να παρατηρεί τη ζωή, τον άνθρωπο στις μεγάλες και στις μικρές στιγμές του. Να παλεύει με τις φοβίες του - τα έργα του κυριαρχούνται από σκιές - να περιγράφει τις σκοτεινές σχέσεις που κυριαρχούν τους ανθρώπους και να τραγουδά τη νύχτα και την μελαγχολική ομορφιά της.

Τον θυμάμαι, με την ίδια ευκολία που έφτιαχνε τις χρωματιστές πινακίδες «ΤΙΜΑΙ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑΙ» και «ΕΙΜΕΘΑ ΑΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΟΙ» στο μαγαζί του πατέρα, να καταγράφει και σε χιλιάδες σχέδια, ζωγραφιές, γραπτά κ.λπ τα σπουδαία και τα ευτελή της ζωής. Να ζει σαν «αιώνιος φοιτητής» απαξιώνοντας πράγματα που για άλλους θεωρούνται σημαντικά, προσπαθώντας να σχεδιάσει την καθημερινότητα του, ώστε τίποτα να μην τον εμποδίζει στο έργο του. […] Του εύχομαι για πολλά χρόνια ακόμα, να εξακολουθεί να καταγράφει εικαστικά όλα αυτά που τον στοιχειώνουν και μας αφορούν όλους".

Διάρκεια έκθεσης: 17.12.09-16.01.2010
Εγκαίνια: Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου, μετά τις 20.00
Αίθουσα Τέχνης «Καπλανών 5»
Καπλανών 5 & Μασσαλίας, 106 80, Αθήνα
Τηλ.: 210 3390946
Fax : 210 3390947
http://www.kaplanon5.gr/

9.12.09

Φτου Σκουληκομυρμηγκότρυπα: της Αγίας Άννης

Χτες ήταν μια δύσκολη μέρα, μια μέρα στους δρόμους (δε γιόρταζε και κάποιος άγιος, αυτό πού το πας;). Από τη δουλειά στην οδό Σορβόλου, στο Μετς, από το Μετς στη fnac της Μητροπόλεως, και από εκεί στη Σίνα, όταν έκλεινε η Πανεπιστημίου στο ύψος της Αμερικής λόγω μιας επιπλέον εξουσιαστικής πορείας αντι-εξουσιαστών, και ανέβαινα την ανηφόρα –με σημαίες τα βιβλία Μπρετόν- για να φτάσω στο κέντρο Ρουμελιωτών, Σίνα και Δαφνομήλη. Έχουμε ακούσει και δει, όλοι, τη διαφήμιση που ξεκινά: «μετά τον Πήτερ Παν και τον Μπαγκς Μπάνι». Σκεφτόμουν, οπότε: ήταν θέμα χρόνου να συμβεί και το Antigoni on mice, έτσι που τα σκουπίδια αυξάνονται στους δρόμους με ρυθμούς ιλιγγιώδεις κι εγώ εξακολουθώ να κυκλοφορώ στους δρόμους της πόλης. Ναι, με χιούμορ πρέπει να βλέπουμε τα πράγματα. Τι θα γινόταν αν πλάι στα σκουπίδια στεκόταν σαν στύλος ένας «εμβολιάτορας» με την ένδειξη ON/OFF και λευκή καπαρντίνα με στάμπα καρότου στην πλάτη; Δωρεάν εμβόλιο τώρα που γυρίζει; What’s up doc?

Στο κέντρο Ρουμελιωτών, λοιπόν, - ας γυρίσουμε στο πρώτο θέμα- ήταν η παρουσίαση του βιβλίου με τον έξυπνο και ευφάνταστο τίτλο Μπαμπά τι είναι το σεξ, του Κώστα Στοφόρου( http://stoforos.blogspot.com/ ). Πολύ ζεστή ατμόσφαιρα, όπου ακούστηκαν διάφορες ιστορίες για μπαμπάδες που ασχολούνται με τα παιδιά τους και για γονείς που παίρνουν «τον κόκκινο φάκελο και πηγαίνουν στα σχολεία γονέων της διά βίου μάθησης». Και υπάρχει και συνέχεια. Μετά την παρουσίαση του βιβλίου του Κώστα, πήγα στην άλλη παρουσίαση των αστυνομικών βιβλίων Misterioso και Μίσος και Αίμα του Σουηδού συγγραφέα Άρνε Νταλ.

Στον πολυχώρο των εκδόσεων Μεταίχμιο- σε μια ήρεμη αίθουσα βρισκόμασταν, μην ακούμε «πολυχώρος» και φανταζόμαστε «αλλού φαν παρκ», εμείς οι ανικανοποίητοι αναγνώστες-, ο Άκης Σακελλαρίου διάβασε αποσπάσματα από το έργο του Νταλ. Ύστερα, ενώ ο Α. Σακελλαρίου αποχώρησε, κάνοντας, βέβαια, και το σχόλιο «είναι εξαιρετικά ενδιαφέροντα όλα αυτά», ο Πέτρος Μάρκαρης συνέχισε με μια διεξοδική αναφορά στη γραφή του Σουηδού συγγραφέα, στον τρόπο με τον οποίο προικίζει το αστυνομικό μυθιστόρημα με δύο εαυτούς, υπεύθυνα, ώστε ο ένας να εμπεριέχει τον άλλο. Όπως ο Πέτρος Μάρκαρης μας έδειξε, διά της επιχειρηματολογίας του, στα έργα του Νταλ, ο γρίφος της αστυνομικής υπόθεσης κρύβεται, πάντα, σε ένα αριστούργημα άλλης τέχνης: για παράδειγμα, στο Άσμα Ασμάτων. Και αυτό είναι το προσόν της αστυνομικής γραφής του Σουηδού συγγραφέα κατά τον Μάρκαρη: το να μην αρκείται ο Νταλ σε ένα κλισέ, στην ύπαρξη ενός δολοφόνου κατά συρροή, για να γράψει το μυθιστόρημά του.

Από την παρουσίαση, επίσης, ήταν πολύ ενδιαφέρουσα η ερμηνεία του Μάρκαρη για τη θέση που κατέχει η βία στα αστυνομικά έργα των Σουηδών συγγραφέων. Ο Πέτρος Μάρκαρης τόνισε ότι η τάση των Σουηδών συγγραφέων να περιγράφουν ανατριχιαστικές, βίαιες σκηνές, παρατηρείται να συμβαίνει από το 1986 και έπειτα, μετά δηλαδή το γεγονός της δολοφονίας του Ούλοφ Πάλμε στη Στοκχόλμη. Και προσεγγίζοντας το έργο του Σουηδού, που θεωρεί τον καλύτερο και πιο ταλαντούχο από όλους τους Σκανδιναβούς, δε δίστασε να αναφερθεί και στο δικό του έργο, εξηγώντας ότι επέλεξε, σκόπιμα, ο ήρωάς του να διάγει μια κανονική ζωή με οικογένεια, για να αντισταθεί στο αιώνιο κλισέ που θέλει τους ήρωες των αστυνομικών μυθιστορημάτων χωρισμένους. Βέβαια, για να χτίσει τον δικό του ήρωα, ο Μάρκαρης άντλησε και στοιχεία μέσα από ιστορίες της ελληνικής πραγματικότητας. Ας μην ξεχνάμε ότι οι περισσότεροι αστυνομικοί στην Ελλάδα είναι παντρεμένοι και έχουν οικογένεια.

Ωραία όλα αυτά και γυρίζοντας σπίτι, με μια αύρα σουβλατζίδικου- αυτά τα γνωστά υγιεινά της πίτας παν- άνοιξα την τηλεόραση… είχε λοιπόν αυτό το νέο «φρούτο», το ριάλιτι της αγροτιάς και ξενιτιάς «αγρότης μόνος ψάχνει». Καλά, δεν μπορώ να φανταστώ πώς στεναχωριούνται μερικές επειδή έχασαν τη βόλτα με το τζιπ και το άρμεγμα της αγελάδας, αλλά, τέλος πάντων, χτες γέλασα πάρα πολύ. Από τη μία είδα τη μαμά μιας υποψήφιας νύφης, να θεωρεί «ρομαντικό» που η κόρη της θέλει έναν αγρότη και από την άλλη είδα ένα κοριτσάκι να ρωτά τον υποψήφιο γαμπρό αγρότη, ενώ έτρωγαν παρουσία της μαμάς του, «εσένα δε θα σε ενδιέφερε να εργάζεσαι στην Αθήνα, σε κάποια εταιρία;». Αυτό ήταν το απίστευτο: το κοριτσάκι σε ρόλο γιαγιάς, να προσπαθεί να αποκαταστήσει τη μαμά του.
Πραγματικά δεν ξέρω τι άλλο θα δείξει η ελληνική τηλεόραση. Διάβασα στο Βήμα της Κυριακής της 22.11.09, στη συνέντευξή του στην Αφροδίτη Γραμμέλη, τον κ. Γ. Λάτσιο να διατυπώνει το εξής: «πιστεύω ότι το Μega κινδυνεύει να είναι πολύ μονοδιάστατο στην προσφορά στους τηλεθεατές». Ευτυχώς, λοιπόν, που υπάρχουν και οι "μονοδιάστατοι" αλλά megalicious. Διότι από αυτούς δεν κινδυνεύουμε να πήξουμε στα ριαλιτομαγειρεία, αλλά έχουμε δει, τουλάχιστον, και ένα «λόγω τιμής».

Άραγε τι θα γίνει με τα σκουπίδια; Θα κάνουμε Χριστούγεννα on Mice;
Στη φωτογραφία από τα Σκόπια, ο μικρός πρίγκηπας μάλλον θα απορεί.

8.12.09

16/12 η Τζούντιθ Μπάτλερ μιλά για τη βία στο Γκαίτε


Το Διοικητικό Συμβούλιο του Ινστιτούτου
ΝΙΚΟΣ ΠΟΥΛΑΝΤΖΑΣ
σας προσκαλεί στην ΤΡΙΤΗ ΕΤΗΣΙΑ ΔΙΑΛΕΞΗ


ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΠΟΥΛΑΝΤΖΑ

Επιτελεστική πολιτική και κριτική της κρατικής βίας

με ομιλήτρια την Τζούντιθ Μπάτλερ

Καθηγήτρια Maxine Elliot στα Τμήματα Ρητορικής και Συγκριτικής Λογοτεχνίας,

Πανεπιστήμιο Καλιφόρνιας, Μπέρκλεϊ.

Την ομιλήτρια και το έργο της θα παρουσιάσει η Σίσσυ Βελισσαρίου,

Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Αθηνών

την Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2009, ώρα 6.30 μ.μ.

Αίθουσα εκδηλώσεων Ινστιτούτου GOETHE (Ομήρου 14-16)

(θα υπάρχει ταυτόχρονη μετάφραση)

Ο πρόεδρος του Ινστιτούτου
Νίκος Πετραλιάς

Με την ευγενική υποστήριξη του Ινστιτούτου GOETHE

ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΝΙΚΟΣ ΠΟΥΛΑΝΤΖΑΣ:
ΣΑΡΡΗ 14, 10553 ΑΘΗΝΑ
ΤΗΛ.: 210 3217745
FAX: 210 3212531
e-mail: info@poulantzas.gr

Συνέντευξη με τη Ναταλία Πούλου (μέρος β)

*β' συνέχεια της συνέντευξης με τη Ναταλία Πούλου, Επίκουρη καθηγήτρια Βυζαντινής Αρχαιολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ)
Ακόμη και κοινωνιολογικά να το δει κάποιος, στις συνειδήσεις των ανθρώπων, ο μεσαίωνας έχει ταυτιστεί με κάτι αρνητικό, όταν λέμε, για παράδειγμα ‘‘αυτό είναι μεσαίωνας’’.

Ν.Π: Ακριβώς. Όταν λέμε ‘‘αυτό είναι μεσαίωνας’’, εννοούμε σκοταδισμό, πισωγυρίσματα και κάψιμο βιβλίων. Κοιτάξτε, σε κάποιες περιόδους, μπορεί να συνέβαιναν και αυτά. Αλλά δεν είναι μόνον αυτά. Για να γνωρίσουμε μία περίοδο, πρέπει να τη μελετήσουμε πολύ αναλυτικά. Δε μπορούμε να την καταδικάζουμε εκ των προτέρων. Όταν, λοιπόν, δεν τη γνωρίζουμε, δε μπορούμε να εκφράζουμε άποψη.

Στο Βυζάντιο, βεβαίως, τα πρώτα χρόνια πρέπει να υπήρχαν αντιπαραθέσεις και μεταξύ των διαφορετικών θρησκευτικών κοινοτήτων, μεταξύ ειδωλολατρών και χριστιανών. Αυτό δεν μπορεί κανείς να το αρνηθεί. Από την άλλη, όμως, δε μπορούμε να ισχυριστούμε ότι οι Βυζαντινοί δεν έκαναν άλλο από το να γκρεμίζουν τους ναούς και να καταστρέφουν τα συγγράμματα. Αντίθετα, έχουμε όλο και περισσότερες αποδείξεις ότι, από τον 5ο, αιώνα και μετά και κυρίως τον 10ο αιώνα, όπου μια μεγάλη αναγέννηση σημειώνεται στην Κωνσταντινούπολη, στις μεγάλες βιβλιοθήκες -τόσο των ανατολικών πόλεων της Μεσογείου, κατά τα πρώιμα βυζαντινά χρόνια, όσο και της Κωνσταντινούπολης, κατά τα μέσα και ύστερα βυζαντινά χρόνια-, πάρα πολλά συγγράμματα αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων και φιλοσόφων αντιγράφηκαν και, επομένως, διασώθηκαν.

Θέλω με αυτό το παράδειγμα να τονίσω ότι πρέπει να αποδώσουμε στο Βυζάντιο τη σημασία, την οποία έχει. Δεν διατείνομαι ότι τα πάντα συνέβησαν καλά εκείνη την περίοδο, αλλά τουλάχιστον αρμόζει να γνωρίσουμε συνολικά τι έγινε στα βυζαντινά χρόνια . Σε αυτό το σημείο, επειδή τελευταία ακούω πολλά για τους Άραβες, θα ήθελα να επισημάνω ότι οι Άραβες, βεβαίως, διαδραμάτισαν ένα σημαντικό ρόλο, στο παρελθόν. Πήραν τα ελληνικά χειρόγραφα, τα μετέφρασαν και τα διέσωσαν. Έχουμε, όμως, παράλληλα και μια ολόκληρη ‘‘βιομηχανία’’ αντιγραφής χειρογράφων από πάρα πολύ νωρίς, πολύ πριν από τους Άραβες, στη βυζαντινή αυτοκρατορία. Κάποια από τα χειρόγραφα, σαφώς τα πήραν οι Άραβες, και, μέσω της Ισπανίας, μεταφέρθηκαν στη δύση. Κάποια άλλα χειρόγραφα, όμως, επίσης έφτασαν στη δύση, από την Κωνσταντινούπολη, μέσω της Ιταλίας. Με άλλα λόγια, τα πράγματα είναι αμφίδρομα.

Σχετικά με τα συνέδρια, που είναι ένας τρόπος διάδρασης μεταξύ των επιστημόνων και της κοινωνίας, τι πιστεύετε; Το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης έχει προγραμματίσει κάποιο σημαντικό συνέδριο;

Ν.Π: Βεβαίως γίνονται διάφορα συνέδρια, τα οποία λαμβάνουν μεγάλη δημοσιότητα, οι εισηγήσεις σε αυτά είναι πιο γενικές, για να καταλαβαίνει και ο μη ειδικός, στο ακροατήριο, όσα επιθυμούμε να μεταδώσουμε. Εμείς στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο (Α.Π.Θ), αναλάβαμε ένα συνέδριο, το οποίο θα γίνει την άνοιξη του 2011, στο Α.Π.Θ, και αφορά στην υστερορωμαϊκή και πρώιμη βυζαντινή κεραμική της Μεσογείου. Ο τίτλος είναι: «Υστερορωμαϊκή κεραμική της Μεσογείου: Αρχαιολογία και Αρχαιομετρία». Σκοπός μας είναι, μέσα από τη μελέτη αυτής της κεραμικής, να δούμε τους δρόμους, τις θαλάσσιες οδούς που διέσχιζαν τα πλοία, μεταφέροντας προϊόντα, συσκευασμένα μέσα σε κεραμικά, ή μεταφέροντας τα κεραμικά ως εμπορεύματα, από τη μία άκρη της Μεσογείου στην άλλη.

Αυτό το συνέδριο, που είναι διεθνές, έγινε, για πρώτη φορά, το Μάρτιο του 2002 από το Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης, και από τότε δημιουργήθηκε μια διεθνής οργανωτική επιτροπή, τα μέλη της οποίας έχουν αποφασίσει ότι το συνέδριο θα διεξάγεται, κάθε φορά, σε μια χώρα που βρέχεται από τη Μεσόγειο. Επομένως, το επόμενο συνέδριο, του 2005, έγινε στη Μασσαλία και στην Εξ Αν Προβάνς. Το συνέδριο του 2008 έγινε στην Πάρμα και στην Πίζα της Ιταλίας, και το 2011, για τέταρτη φορά πλέον, το συνέδριο θα γίνει στη Θεσσαλονίκη. Ελπίζουμε η επόμενη χώρα να είναι η Τουρκία ή μια άλλη χώρα της ανατολικής Μεσογείου. Μάλιστα, προσωπικά έχω καλέσει αρκετούς συναδέλφους Τούρκους, οι οποίοι κάνουν ανασκαφές στην Κωνσταντινούπολη και στη Μικρά Ασία, να έρθουν και να παρουσιάσουν τη δουλειά τους στο συνέδριο. Μας ενδιαφέρει επίσης πολύ, καθώς η Θεσσαλονίκη είναι η θύρα που ανοίγει προς τα Βαλκάνια, με αφορμή το συνέδριο, όλοι οι συνάδελφοι και η επιστημονική κοινότητα των Βαλκανίων να παρουσιάσουν τη δουλειά τους, ώστε τα αποτελέσματα να αξιολογηθούν.

Το ενδιαφέρον θα είναι, οπότε, όχι μόνο αρχαιολογικό αλλά και πολιτισμικό.

Ν.Π: Βεβαίως. Το ενδιαφέρον θα είναι πάρα πολύ μεγάλο, καθώς θα επιδιώξουμε, επίσης, να έρθουν συνάδελφοι από τη Συρία, την Αίγυπτο, το Ισραήλ. Εμείς ήδη έχουμε έλθει σε επαφή με συναδέλφους από την Αίγυπτο, την Τυνησία, με λιγότερους από την Αλγερία, επειδή εκεί οι καταστάσεις είναι πιο δύσκολες. Και τούτο διότι, προσπαθούμε να είμαστε σε επικοινωνία με όλους τους συναδέλφους, οι οποίοι ερευνούν γύρω από τη Μεσόγειο. Στα προηγούμενα συνέδρια υπήρχε μεν μια μεγάλη εκπροσώπηση από τις χώρες της βόρειας πλευράς της Μεσογείου – από την Ισπανία και την Πορτογαλία, που δε βρέχεται από τη Μεσόγειο, αλλά ανήκει στην Ιβηρική χερσόνησο-. Ωστόσο, ήταν λίγοι εκείνοι που συμμετείχαν από τις χώρες της νότιας πλευράς της Μεσογείου.

Για το συνέδριο της Θεσσαλονίκης, λοιπόν, η διεθνής οργανωτική επιτροπή, στην οποία συμμετέχω, αποφάσισε να ενισχυθούν οι συμμετοχές από την Ανατολική Μεσόγειο, Συρία, Κύπρο, Αίγυπτο, αλλά και από τη Βόρεια Αφρική. Υπολογίζουμε ότι το συνέδριο θα διαρκέσει τρεις ημέρες και, στο πλαίσιό του, θα πραγματοποιηθούν μονοήμερες επισκέψεις σε κάποια μνημεία της πόλης καθώς και σε σημαντικούς αρχαιολογικούς χώρους. Σκεπτόμαστε να συνεργαστούμε και με το Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού γι’ αυτό.

Με αφορμή αυτό το τελευταίο: δεν πρέπει να διαμορφωθεί ένα καλύτερο δίκτυο, ώστε τα μουσεία να συνεργάζονται με τους δήμους;

Ν.Π: Βέβαια, αυτό συμβαίνει. Το μουσείο ήδη ανοίγεται στην κοινωνία. Και ο δήμος είναι η κοινωνία. Είναι η πρόσβαση για να φτάσεις. Και από το πανεπιστήμιο, επίσης, γίνονται οι ανάλογες κινήσεις, ώστε και το πανεπιστήμιο να είναι ανοιχτό στην κοινωνία και όχι περιχαρακωμένο. Στη Θεσσαλονίκη το επιδιώκουμε αυτό.

Οπότε, στο συνέδριο του 2011, ποια θα είναι η συνεισφορά του Μουσείου Βυζαντινού Πολιτισμού;

Ν.Π: Σε συνεργασία πάντα με το Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού και τις Εφορείες Αρχαιοτήτων, θα δούμε κεραμικά επί τόπου. Παράλληλα, επειδή έχουμε πάρα πολλούς που ασχολούνται με την πετρογραφία, τη μελέτη σύστασης του πηλού, θα έχουμε λεπτές τομές, δηλαδή μικρά γυαλάκια, επάνω στα οποία υπάρχει μία λεπτότατη τομή πηλού. Ώστε, με τη βοήθεια των ειδικών, που τοποθετούν αυτήν την πολύ λεπτή και μικρή τομή στο μικροσκόπιο, θα μπορούμε να δούμε από ποια περιοχή είναι. Αυτό στη χώρα μας, τελευταία, έχει αρχίσει, συστηματικά, να γίνεται στην κεραμική. Γινόταν και γίνεται στα προϊστορικά κεραμικά, και στην Ελλάδα. Στα βυζαντινά κεραμικά, όμως, είναι λίγα τα χρόνια, κατά τα οποία εφαρμόζεται.

Έλειπαν οι υποδομές;

Ν.Π: Στο Δημόκριτο δεν έλειπαν οι υποδομές. Απλά στοιχίζει πολύ και γι’ αυτό πρέπει να βρίσκουμε προγράμματα χρηματοδότησης. Υπάρχει και η βρετανική σχολή, η οποία διαθέτει ένα πολύ καλά οργανωμένο εργαστήριο, αλλά και εκεί πρέπει να καταβάλουμε ένα χρηματικό ποσό. Τα τελευταία, όμως, 10 περίπου χρόνια, στη Βόρεια Κρήτη, στην Παχιά Άμμο, μετά τον Άγιο Νικόλαο, υπάρχει το Αμερικανικό Ινστιτούτο Αιγαιακής Προϊστορίας (INSTAP), το οποίο έχει ένα εξαιρετικό εργαστήριο αναλύσεων. Όσα δείγματα έχουμε από την Κρήτη, τα κάνουμε εκεί δωρεάν. Επειδή διενεργώ χρόνια ανασκαφές στην Κρήτη, μπορώ να ξέρω ότι πραγματικά, εκεί έχουμε κάνει μια πολύ καλή βάση δεδομένων, από λεπτές τομές κεραμικών διαφόρων περιοχών.

Στο INSTAP επίσης φυλάσσονται και ορισμένα βυζαντινά ευρήματα, διότι η Κρήτη δεν έχει Βυζαντινό Μουσείο και πρέπει να αποκτήσει. Ελπίζω, η καινούρια κυβέρνηση και ο νέος Υπουργός Πολιτισμού, να φροντίσουν ώστε η Κρήτη να αποκτήσει το δικό της μουσείο Βυζαντινού πολιτισμού. Είναι ένα μεγάλο έλλειμμα αυτό για τα πολιτιστικά πράγματα της Κρήτης. Τα ευρήματα, που έχουμε από όλη την Κρήτη, είναι εξαιρετικά.

Δεν έχουν γίνει κάποιες ενέργειες γι’ αυτό ως τώρα;

Ν.Π: Αν και, κατά καιρούς, θυμάμαι πολιτικούς να το εξαγγέλλουν και να το υπόσχονται προεκλογικά, στην πορεία δεν προχώρησαν σε κάποια σοβαρή ενέργεια.

(συνεχίζεται)
όλη η συνέντευξη είναι δημοσιευμένη στην εφημερίδα Καστρολόγος, Νοέμβριος 2009, Α.Φ.2, σσ.10-11

7.12.09

Στον πολυχώρο Μεταίχμιο, αύριο ο Άρνε Νταλ στις 8μμ



Eκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ:
σας προσκαλούν
σε μια βραδιά γεμάτη μυστήριο
και αγωνία...

Ο συγγραφέας Πέτρος Μάρκαρης
μας μυεί στο συναρπαστικό κόσμο
του σουηδού συγγραφέα ΑΡΝΕ ΝΤΑΛ
με αφορμή τα βιβλία του
MISTERIOSO και ΜΙΣΟΣ ΚΑΙ ΑΙΜΑ.

Αποσπάσματα από τα βιβλία θα διαβάσει
ο ηθοποιός Άκης Σακελλαρίου.

Τρίτη, 8 Δεκεμβρίου 2009, στις 8:00 το βράδυ,
στον ΠΟΛΥΧΩΡΟ ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ
(Ιπποκράτους 118, Αθήνα)


ΤΙ ΕΓΡΑΨΕ Ο ΤΥΠΟΣ

Ίσως ο πιο ταλαντούχος απ’ όλους τους σκανδιναβούς συγγραφείς.
Πέτρος Μάρκαρης, ΤΑ ΝΕΑ (Βιβλιοδρόμιο)

Ένας από τους κορυφαίους εκπροσώπους του είδους.
DIE ZEIT

ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΡΝΕ ΝΤΑΛ
Ο Άρνε Νταλ δεν υπάρχει. Το ψευδώνυμο αυτό ανήκει στο σουηδό Γαν Άρναλντ, ο οποίος κατάφερε να διατηρήσει μυστική την ταυτότητά του για αρκετά χρόνια, αλλά στο έκτο βιβλίο της αστυνομικής σειράς του, στην οποία πρωταγωνιστεί η Ομάδα Άλφα, το πρόσωπό του αποκαλύφθηκε. Γεννημένος το 1963, ο Γαν Άρναλντ εργάζεται ως κριτικός και δημοσιογράφος, ενώ με το Misterioso (εκδ. ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ) καθιερώθηκε διεθνώς ως ένας από τους σπουδαιότερους σύγχρονους συγγραφείς αστυνομικού στην Ευρώπη. Η σειρά βιβλίων του αριθμεί σήμερα 11 τίτλους, οι αστυνομικές του ιστορίες μεταφράζονται σε πάρα πολλές χώρες, ενώ διακρίνεται για το έργο του διεθνώς (Deutscher Krimi Preis, 2005 – Γερμανία, Palle Rosenkrantz Prisen, 2004 – Δανία).

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τον Άρνε Νταλ και το έργο του μπορείτε να επισκεφθείτε τον προσωπικό του δικτυακό τόπο: http://www.arnedahl.net/