Ήταν και Δεν ήταν: μια άσκηση μνήμης και ιστορίας

Μια πρόταση-άσκηση…
με χιούμορ που κάνει την ιστορία παιχνίδι

1. Ο μάρσιπος ήταν σχολική τσάντα. Δεν ήταν άλογο που έτρωγε συνέχεια Mars.

2. Ο γρύπος ήταν δίχτυ για ψάρεμα. Δεν ήταν σιρόπι για τη γρίπη.

3. Το σήμαντρο ήταν κομμάτι ξύλου που χτυπούσε τρεις φορές, καλώντας τους μοναχούς στο μοναστηριακό γεύμα. Δεν ήταν όνομα υπέροχου ξενοδοχείου στον Ελαιώνα Διακοπτού.

4. Η Σαφράμπολη απέκτησε το όνομά της από το "σαφράνι", την κίτρινη αρωματική σκόνη που παράγεται από το φυτό κρόκος. Δεν ήταν η πατρίδα του Σαφραμπούλη που πήγαινε κόντρα στον Ποπάι.

5. Οι τσούκες ήταν σκεύη σαν τσουκάλια, τα οποία χρησιμοποιούνταν από τους Βυζαντινούς για την παρασκευή των φαγητών τους. Δεν ήταν τσακάλια που ζούσαν στα χιονισμένα δάση και έψαχναν τσουκ - τσουκ τη λεία τους.

6. Οι αναβάθρες ήταν καρέκλες τοποθετημένες η μία πλάι στην άλλη. Δεν ήταν χειρολαβές σε αποβάθρες.

7. Οι σκίμποδες ήταν σκαμνάκια για μαθητές. Δεν ήταν τρίποδες για τις πίστες του σκι.

8. Η φρυκτωρία ήταν ορατός, από μεγάλη απόσταση, πύργος όπου άναβαν συνθηματικά φωτιές, ώστε να μεταφέρονται μηνύματα σε μεγάλες αποστάσεις (φρυκτός= πυρσός + ώρα= φροντίδα). Δεν ήταν λόγος πολιτικών.

9. Το σχεδάριον, που προέρχεται από τη λέξη «σχέδη» (δηλαδή «την πινακίδα») ήταν μια πινακίδα από ξύλο, στην επιφάνεια της οποίας έγραφαν οι μαθητές. Δεν ήταν κουρτινάκι της κουζίνας με σχέδια από μαθητευόμενους ζωγράφους.

10. Η τζάγγρα ήταν ένα κοντό και πολύ ισχυρό τόξο, στη μέση του οποίου είχε στερωμένο ένα ξύλο στη θέση του βέλους. Δεν ήταν δυναμωτικό τύπου βιάγκρα.

* από τις εκδόσεις Καλειδοσκόπιο κυκλοφορεί η σειρά Στους δρόμους του Βυζαντίου 1-3 για παιδιά αλλά και για ενήλικες που επιθυμούν να διαβάζουν στα παιδιά.
Ειδικότερα, κυκλοφορούν:
Πρόσκληση σε γεύμα της Ελένης Σταμπόγλη, 1997
Απ' των Κάστρων τις χρυσόπορτες του Κόλλια Ταξιάρχη, 1998
Στο σχολείο με χαρτί και καλαμάρι του Θάνου Μαρκόπουλου, 1999