Η κληρονομιά της εβδομάδας και φύλλα μαριχουάνα

Είναι να έχεις χέρι. Να ανοίγεις το βιβλίο εκεί που πρέπει, όταν πρέπει. Γλιτώνεις χρόνο, αλλά και προκαλείς την ημιμάθειά σου. Από περιέργεια, από ακαταστασία αντικειμένων, το γεγονός είναι ότι συμβαίνει. Όταν μάλιστα το χέρι είναι επιλεκτικό, τότε τίθεται και θέμα διαλεκτικό…

Στο ερώτημα, ποια είναι η μοίρα της σύγχρονης Ελλάδας, ο Κώστας Αξελός, εκείνος ο «καρκίνος με ωροσκόπο τοξότη», όπως χαρακτηριστικά συστηνόταν, έχει απαντήσει εύστοχα, ψηλαφώντας την καρδιά του προβλήματος. Στην πρόσφατη έκδοση-του 2010-, με τον ομώνυμο τίτλο, Η μοίρα της σύγχρονης Ελλάδας, των εκδόσεων Νεφέλη, αναφέρεται ότι, «το κράτος ουδέποτε έγινε μορφή με περιεχόμενο, η οποία να διαμορφώνει τα άτομα, τα οποία περιέχει». Αυτό συμφωνεί με μία παρατήρηση, που είχα κάνει σε παλιότερο κείμενο, με αφορμή τον Ντεριντά, ότι, στην ελληνική γλώσσα, η έννοια του «κράτους» εκλαμβάνεται εξωτερικά, αντί να υποδηλώνει και την εσωτερική κατάσταση του υποκειμένου.

Στη μοίρα της σύγχρονης Ελλάδας εστιάζουμε, επίσης, την προσοχή μας στα σημεία: πρώτον, στο ότι « Οι Νεοέλληνες χάνονται πολύ συχνά στους δαιδάλους του ψυχικού και του δια-ανθρώπινου. Το ψυχολογικό τους απορροφά πάρα πολύ, και όταν ακόμη ζουν μες στο κοινωνικό, το ζουν με τρόπο συλλογικά ψυχολογικό», και δεύτερον, στο ότι «(ωστόσο) λείπει ο λόγος. Οι Νεοέλληνες, καθώς αφομοιώνουν λίγο πολύ την ευρωπαϊκή σκέψη, συλλογίζονται μεν, αλλά δεν σκέπτονται. Η απουσία σκέψης συνιστά απουσία διαμόρφωσης και μορφής, κι έτσι ούτε το ψυχολογικό, ούτε το κοινωνικό μπορούν να ξεπεραστούν. Οι σύγχρονοι Έλληνες μοιάζουν ανίκανοι να κατευθύνουν το δικό τους πεπερασμένο προς το άπειρο» (σσ. 47-49).

Λαμβάνοντας υπόψη τη θέση του Κώστα Αξελού, για την ψυχολογική βιωματική πρόσληψη του κοινωνικού, συμπεραίνουμε, ότι δεν πρέπει να μας παραξενεύουν οι μικρές ειδήσεις των ημερών. Παίζοντας και πάλι με τις λέξεις, αν ενίοτε τα media και οι Μήδειες, τρώνε τα «παιδιά» τους, αυτά που θα μπορούσαν να συμπεριληφθούν στην ατζέντα της ημέρας, δεν έχουμε παρά να μεταλλάσσουμε το εφήμερο σε επίκαιρο. Αν κρατάς και αρχείο, με αποκόμματα, εντάξει: το μόνο εύκολο, να αναποδογυρίζεις ντοσιέ, μήνες, και έτη. Χτες το μεσημέρι, ήμουν στον Οκτώβρη του 2008, τότε που ξεκινούσα το μπλογκ…

Κι αυτό, ότι χάνουμε πράγματα, που θα μας άρεσε να μαθαίναμε, το χρησιμοποιεί ευρηματικά μια ιστοσελίδα. Καθημερινά μυστικά, για την Αθήνα και όχι μόνο, είναι η καθημερινή της ύλη. Γίνεσαι μέλος, έχεις email. Συνωμοτικά μυστικά, λοιπόν, μεταξύ παραληπτών. Κι αν έχεις κι εσύ, να προτείνεις ένα ή περισσότερα μυστικά, ακόμη καλύτερα.

Καλά, μεταξύ μυστικοπάθειας και μυστικότητας, τώρα: είναι δυνατόν, νομική σύμβουλος του πρωθυπουργού να αμείβεται μόνο με 610 ευρώ; Αυτό διάβασα, στο κείμενο του Ν. Χασαπόπουλου για τη Γλυκερία Σιούτη, χτες, στο Βήμα της Κυριακής…αναρωτιέμαι απλώς.

http://lego4.blogspot.com/2010/03/25.html
http://athensdailysecret.gr/postspage/
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=32&artId=352349&dt=05/09/2010

*Για τη φωτογραφία:

Χασαπόπουλος εδώ (το μήλο της έριδος), Χασαπόπουλος εκεί (τα πουλιά του παραδείσου σε mega και ''Βήμα''), σκληρό ναρκωτικό αυτό το όνομα... στο Νεπάλ τουλάχιστον, απ' όπου είναι και η φωτογραφία, τα φυλλαράκια κόβονται ελαφρώς και στην πλάκα. Ένα κοντινό κλικ στη νεπαλέζικη μαριχουάνα, από μια στιγμιαία στάση στο δρόμο.