Τι μπορούν και τι οφείλουν να είναι σήμερα οι πόλεις, ήτοι οι δήμοι; Πτυχές του ιστορικού χρόνου των πόλεων μαρτυρούν την αντιφατικότητα των επιλογών. Ακριβέστερα, δείχνουν την απουσία στοχοθετημένης πολιτικής για τον πολιτισμό, από τη στιγμή που η αυτονομία του πολιτισμού των πόλεων διαπιστεύεται σε οικονομικές επιχειρήσεις, όπως είναι η εταιρία Γκίνες, με σκοπό οι δήμοι να κερδίσουν την προβολή των μίντια και να προσελκύσουν το βλέμμα του τουρίστα.
Δύο, λοιπόν, είναι τα πρόσφατα κρατούμενα: ο Βόλος, λειτουργώντας ως κεντρικό τουριστικό γραφείο τύπου της Κρήτης, «πατρίδας» του Ζορμπά..., και το Ζάγκρεμπ της Κροατίας. Η θεσσαλική πόλη μπήκε στο ρεκόρ Γκίνες με 5.614 χορευτές που έμαθαν συρτάκι με πανσέληνο, ενώ το Ζάγκρεμπ με 1000 μπάρμεν που παρήγαγαν 2.012 λίτρα καπουτσίνο, διεκδικώντας έτσι τις δάφνες της Τεργέστης, ως πόλης-σύμβολο του ιταλικού καφέ... Και στη μία και στην άλλη περίπτωση, αυτές οι φαεινές θραύσεις των περγαμηνών Γκίνες έχουν στόχο μάλλον να καλύψουν τις προσωπικές ανάγκες προβολής των εισηγητών τους, ενισχύοντας τη μαζική κατανάλωση και το ανελαστικό σόου, υπό την εποπτεία των επίσημων αρχών του Βραβείου Γκίνες...
Η συνέχεια του κειμένου:
Posts
No comments:
Post a Comment