Ακόμα

Το φευγαλέο δικό μου δεν είναι

Εξανίσταται ο εγωισμός που ταπεινώνεται

Ορφανός από φούρνο

Μπροστά στην άγνωστη γνώση

Σε ένα μικρό βιβλιοπωλείο

Ατενίζοντας

Προς την άλλη γωνιά του ερωτήματος

Ξανάρχεται το πύρινο ερείπιο που άρχει

Υπάρχει ακόμα η φράση η αφηνιασμένη

Αυτό που έχει υπογραμμιστεί πλήρως και κακότεχνα

Στεγνώνοντας την πληρότητα του κειμένου

Αφήνει ανοιχτό το οικοσύστημα των λέξεων

Προς την άληκτη λίμνη του δαίμονα

Του Λακεδαίμονα του Ρόμπερτ Γκρέιβς

Για νεοσσούς νανόμπουφου και εμμονές καθώς

Ανταγωνίστριες μεγάλες

Η αθωότητα και η ωριμότητα αποδεικνύονται

Όπως το δέρμα και ο θάνατος

Μπρελόκ στα κλειδιά σου

Δε ζητώ τίποτε άλλο από εσένα προστατεύοντας

Τον εγωισμό στα σκαλιά που διαβάζει μανιωδώς

Κρυωμένος

Ακόμα

Ο εαυτός πειθαρχεί

Φρουρώντας τις επτά του πύλες

Αναγνώρισα πολλά πρόσωπα

Στην τούρκικη σκηνοθεσία

Καθημερινής ευθιξίας

Τρεις οι πίθηκοι κι ακόμα εικάζω σε ποιο

Κάστρο ψαλιδίζουν τις ουρές τους

*η φωτογραφία είναι από τα Σέρβια Κοζάνης, μέλος της Ένωσης Ελληνικών Πόλεων με Μεσαιωνικά Κάστρα (τηλ. 210 33 03 175, Ανδρέα Μεταξά 26, Εξάρχεια)