Ήρθε το Kaoru και δεν είμαστε καλά

Ανήμερα της γιορτής, του Τριαντάφυλλου και της Τριανταφυλλιάς, έσκασε η είδηση, ότι οι Ιάπωνες πάλι πρωτοτύπησαν: αυτή τη φορά, η πρωτοτυπία ήρθε με… μια κάψουλα, την περίφημη «Kaoru». Αυτή η κάψουλα, λοιπόν, δεν είναι τυχαία. Είναι το prêt a porter άρωμα σώματος του φετινού καλοκαιριού. Και μάλιστα κυκλοφορεί σε δυο τύπους, λεμονιού ή τριαντάφυλλου. Όντως. Την περιμέναμε, οι λαοί, αυτή τη χαρά, να νιώσουμε επιτέλους πως δεν μας λείπει τίποτε. Ενωμένοι προχωρούμε μαζί, με το «Kaoru». Πλέον, η μυρωδιά είναι με το μέρος μας. Του χεριού και του στομαχιού μας. Διότι, καταπίνοντας το εξευγενισμένο χάπι, ιαπωνικής καταγωγής, κάτι τρέχει εκεί, στα κάτω στρώματα, ώσπου το παίρνουν χαμπάρι και οι πόροι του σώματος, μέσα σε ένα εξάωρο, από τη στιγμή της κατάποσης, και αρχίζεις να «τριανταφυλλίζεις» ή να «λεμονίζεις», αναλόγως της επιλογής σου. Εμπρός λοιπόν, να δούμε τα «θετικά»: χωρίς βάρος, μικρό όσο το νύχι, ένα χάπι για να μη μέλλει κανένα ταξιτζή, φορτηγατζή, χασάπη η μυρωδιά της τριχωτής μασχάλης. Και όχι μόνο. Συμφέρει και σε διάσημους. Διότι, αν κάποιος ήξερε από πριν, ότι εκεί που περπατά, ίσως και να φάει κανένα γιαούρτι, όπως συνέβη στον Πρετεντέρη στην Αντίπαρο, ε τότε θα είχε καταπιεί το «λεμονάκι» του. Δεν είμαστε καλά, δεν έχουμε μυαλό, αλλά δεν είμαστε και τρελοί τόσο για να καταπιούμε οποιαδήποτε νέα επινόηση σάχλας έρχεται σερβιρισμένη με άρωμα σύγχρονης διαβίωσης, εγκυμονώντας κινδύνους καρκινοπάθειας. Ακριβώς όπως Γιαπωνέζες καταφτάνουν σε κάμπινγκ σε νησί με χοντρό άσπρο καλσόν, σαν να έφυγαν μόλις από σχολή μπαλέτου, το ίδιο υπερβολικά η τελευταία «λέξη» της ιατρικής τεχνολογίας καταλήγει θανατηφόρα επιζήμια για την ανθρώπινη ζωή, ενόσω προτείνει παράλογα σκευάσματα, αντί για πραγματικές λύσεις. Άντε, να πάω να πάρω την hypnotic Poison που φοράω χρόνια τώρα, και να μου πουν: ξέρετε, κυκλοφορεί και σε χάπια. Για να μην κουβαλάτε…Τι άλλο θα βγει πια, σε αυτήν την περίεργη ζωή…