The odd life of Timothy Green
Is there any space for an “intraterrestrial” being in our lives? Timothy Green is the pure natural project. He is a unique child because his birth comes from the ground. Actually, he comes to life after his parents’ strong will to obtain a child despite the huge difficulties they meet to adopt one. So, Peter Hedges gives his strong metaphysical answer to the social and physical conditions that make couples abstain from their role in a family and as a result, they become excluded from the experience they could possibly live.
But, how about the way the film develops itself? It is clear that Hedges has incorporated cultural, philosophical and social principles that approach the current and hot issue in relation to the family reality. Raising a child turns to be a basic matter from the standpoint that parents have to deal with diverse problems, mostly regarding stereotypes and the way parents should learn -but not just teach- their children how to build their own character without being exposed to fake patterns of life, where the origins of stereotypes have to be found.
However, the film The odd life of Timothy Green released by Disney, looks like a mature proposal for families with children just two months before Christmas. Trying to depict how extraordinarily dramatic life is, the film seeks to commemorate the moment itself in terms of life evanescence and temporality parallelized to that of nature. In short, the point is clear. We have to look for the substance in everyday moment. There joy seems to be. In a conclusion, there are a lot of remarkable moments such as the similarity between leaves and tears, or even the inventiveness of Timothy regarding a new pencil made by leaves but finally the film lacks in giving the spectator a more cohesive and at the same time political message. Saying so, the film construction partially leads to a somehow romantic stagnation in which ideas and opinions shape the content but cannot make interesting art, that is, challenge the existing forms and structures. Sound effects could lead to such a venture. But for Disney, it is ok. Not all right but o.k.
The odd life of Timothy Green
Τόσο πράσινος –ή άπειρος-, τόσο «ενδογήινος»…
Υπάρχει καθόλου χώρος, στις ζωές μας, για έναν «ενδογήινο»; Ο Timothy Green είναι το αμιγώς φυσικό πρότζεκτ. Είναι ένα παιδί μοναδικό, επειδή γεννιέται από τη γη. Στην ουσία, έρχεται στη ζωή μετά την ισχυρή θέληση των γονιών του να αποκτήσουν ένα παιδί, παρά τις τεράστιες δυσκολίες, που συναντούν στο να υιοθετήσουν ένα. Οπότε, ο Peter Hedges δίνει τη δυνατή μεταφυσική απάντησή του απέναντι στις κοινωνικές και φυσικές συνθήκες που κάνουν τα ζευγάρια να απέχουν από το ρόλο τους στην οικογένεια και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να αποκλείονται από την εμπειρία που θα μπορούσαν πιθανότατα να ζήσουν.
Αλλά τι συμβαίνει όσον αφορά στον τρόπο, με τον οποίο το έργο αναπτύσσεται; Είναι ξεκάθαρο ότι ο Hedges έχει ενσωματώσει πολιτισμικές, φιλοσοφικές και κοινωνικές αρχές, οι οποίες προσεγγίζουν το τρέχον και φλέγον ζήτημα της οικογενειακής πραγματικότητας. Η ανατροφή ενός παιδιού τείνει να είναι ένα βασικό ζήτημα, από την άποψη ότι οι γονείς πρέπει να αντιμετωπίσουν ποικίλα προβλήματα, κυρίως όσον αφορά στα στερεότυπα και στον τρόπο με τον οποίο θα έπρεπε να μάθουν-αλλά όχι απλώς να διδάξουν-τα παιδιά τους πώς να χτίσουν το δικό τους χαρακτήρα χωρίς να εκτίθενται σε επίπλαστα μοτίβα ζωής, όπου οι καταβολές των στερεοτύπων πρέπει να αναζητηθούν.
Ωστόσο, η ταινία The odd life of Timothy Green της Disney δείχνει μια ώριμη πρόταση για οικογένειες με παιδιά, δύο μόλις μήνες πριν από τα Χριστούγεννα. Προσπαθώντας να απεικονίσει πόσο συναρπαστικά, εκπληκτικά δραματική η ζωή είναι, το έργο επιδιώκει να τιμήσει τη μνήμη της στιγμής καθαυτής, με βάση το φευγαλέο και το προσωρινό της ζωής που παραλληλίζεται με τη φύση. Εν συντομία, η θέση είναι καθαρή. Πρέπει να ψάχνουμε την ουσία σε κάθε στιγμή της καθημερινής ζωής. Εκεί φαίνεται ότι έγκειται η χαρά. Συμπερασματικά, υπάρχουν πολλές αξιοσημείωτες στιγμές, όπως είναι η ομοιότητα ανάμεσα στα φύλλα και στα δάκρυα, ή ακόμη η επινοητικότητα του Timothy για ένα νέο μολύβι από φύλλα, αλλά τελικά η ταινία υστερεί να δώσει στο θεατή ένα πιο συνεκτικό και συγχρόνως πολιτικό μήνυμα. Ως προς αυτό, η κατασκευή της ταινίας εν μέρει οδηγεί σε μία κάπως ρομαντική στασιμότητα, όπου οι ιδέες και οι απόψεις διαμορφώνουν το περιεχόμενο αλλά δεν μπορούν να κάνουν ενδιαφέρουσα τέχνη, που σημαίνει, να προκαλέσουν τις υπάρχουσες μορφές και δομές. Τα Sound effects θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε ένα τέτοιο τόλμημα. Αλλά για τη Disney είναι ok. Όχι εντάξει αλλά o.k.
Posts
No comments:
Post a Comment