“Η Γυναίκα ως Μούσα, 1900- 1950” στο Μουσείο Ηρακλειδών

Όταν συμποσιάζονταν...
στο Μουσείο Ηρακλειδών
από σήμερα, 3.09.2010 έως 21.11.2010





Ηρακλειδών 16, 210-3461 981
Τρίτη - Σάββατο: 13:00 - 21:00
Κυριακή: 11:00 - 19:00
Δευτέρα: κλειστά

“Η Γυναίκα ως Μούσα, 1900- 1950”

Υποκρινόμενη άλλοτε μιαν Αλίκη, άλλοτε μια Κίρκη, ασκεί γοητεία. Αυτός ο συνδυασμός, του κοριτσιού-τολμηρής αθωότητας- και της γυναίκας-αθώας τόλμης-, συνηγορεί στην αποκάλυψη μιας γοητευτικής, και αινιγματικής συγχρόνως, ύπαρξης: της μούσας.

Αυτή η γυναικεία μορφή έχει εμπνεύσει καλλιτέχνες όλων των ηλικιών και εθνοτήτων από την αρχαιότητα έως σήμερα. Η έκθεση “Η Γυναίκα ως Μούσα, 1900- 1950”, στο Μουσείο Ηρακλειδών, παρουσιάζει έργα παγκοσμίως γνωστών καλλιτεχνών του μοντερνισμού.

Στα έργα απεικονίζονται ποικίλοι τρόποι απόδοσης της γυναικείας μορφής και παράλληλα αντικατοπτρίζονται τα κυρίαρχα καλλιτεχνικά ρεύματα της τότε εποχής. Η γυναίκα απεικονίζεται ως μητέρα, ερωμένη, φίλη ή ως η “εξ’ απορρήτων”. Είναι διαδοχικά περιποιητική, παραπλανητική, επίμονη ή συνωμοτική.

Προτού, όμως, προχωρήσουμε στις ειδικές λεπτομέρειες, για τα έργα της έκθεσης, σαφώς και πρέπει να κάνουμε μια παρένθεση. Σκοπός μας είναι να διαφωτιστεί το νόημα όλων αυτών των επιθέτων και χαρακτηριστικών της γυναίκας. Διότι, όπου υπάρχει έρωτας ή/και τέρψη, κάπου εκεί τριγύρω υπάρχει και ένας άντρας.

Στα βιβλία ανατρέχω και να τι μαθαίνω:
(από τον τρίτο τόμο, "Η πορνεία", του Ανδρέα Λεντάκη, Ο έρωτας στην Αρχαία Ελλάδα, εκδόσεις Καστανιώτη)
"Η λέξη σαύρα σημαίνει το πέος σε στύση". Καθώς, λίγο πιο μετά διευκρινίζεται ότι: "το πεσμένο πέος το έλεγαν λάλου, το μισοσηκωμένο κωκώ και το όρθιο που σκιρτάει μέσα στη χούφτα σαύρα. Υπάρχει ένα αντίστοιχο της σαύρας. Είναι η λέξη βιβοσέρμελο που σημαίνει το φίδι και ακριβέστερον το ζωντανό πέος, όπως γράφει ο Πετρόπουλος."

Άρα λοιπόν, προκύπτει: η γυναίκα είναι περιποιητική με τη σαύρα, παραπλανητική με το λάλου, επίμονη με το κωκώ και βέβαια συνωμοτική σε όλα τα παραπάνω. Αχ, αυτά...

Επιστροφή τώρα, μετά τις διευκρινίσεις, στο θέμα μας: στην έκθεση του Μουσείου Ηρακλειδών.
Εκτίθενται περί τα ενενήντα (90) έργα επί χάρτου - υδατογραφίες, χαρακτικά και σχέδια - της πρώτης πεντηκονταετίας του 20ού αιώνα, Ευρωπαίων καλλιτεχνών - Ελλήνων και ξένων - από τη συλλογή του Μουσείου Ηρακλειδών, της Εθνικής Πινακοθήκης και Μουσείου Αλεξάνδρου Σούτζου, της συλλογής Alpha Bank καθώς επίσης και από τις συλλογές των ιδιωτών Γεωργίου Οικονόμου και Χ. Λεοντιάδη.

Αναλυτικότερα:
Από τη συλλογή του Μουσείου Ηρακλειδών παρουσιάζονται έργα των Pablo Picasso, Salvador Dali, Henri Matisse, Aristide Maillol, Henri de Toulouse-Lautrec, Paul Landacre, Dame Laura Knight, Theophile-Alexandre Steinlen και Childe Hassam.

Από τη συλλογή της Εθνικής Πινακοθήκης φιλοξενούνται έργα των Pierre Bonnard, Henri Matisse, Gustav Klimt, Pablo Picasso, Egon Schiele, Jules Pascin, Γιάννη Μόραλη, Γιώργη Βαρλάμου, Γιώργου Οικονομίδη, Κώστα Γραμματόπουλου, Άγγελου Θεοδωρόπουλου, Μάρκου Ζαβιτζιάνου, Εμμανουήλ Ζέπου, Δημητρίου Γαλάνη, Αλέξανδρου Κορογιαννάκη, Δημήτρη Γιαννουκάκη και Γιάννη Κεφαλληνού.
Η συλλογή της Alpha Bank εκπροσωπείται από έργα των Σπύρου Βασιλείου, Δημητρίου Γαλάνη, Άγγελου Θεοδωρόπουλου, Δημήτρη Γιαννουκάκη, Γιώργου Οικονομίδη, Κώστα Γραμματόπουλου και Μάρκου Ζαβιτζιάνου.
Η συλλογή Γεωργίου Οικονόμου συμμετέχει με έργα των Franz von Stuck, Alfons Walde, Lev Tchistovsky, Otto Rudolf Schatz, Anton Peschka, Otto Mueller, Arthur Brusenbauch, Max Beckmann, Jeanne Mammen, Bela Kadar, Jean Metzinger και Erich Metzoldt.
Η συλλογή Χ. Λεοντιάδη συμμετέχει με ένα έργο του Δ. Γαλάνη.

*αναρωτιέμαι: αν δεν υπάρχουν διευκρινίσεις, γιατί να υπάρχουν τόσες ενημερωτικές ιστοσελίδες, με το ίδιο δελτίο τύπου;...