Αναφορά στον Μαντένια / Hommage à MantegnaΌταν ένα έργο αντλεί το γεγονός της ύπαρξής του από κάποιο άλλο, το οποίο εγκωμιάζει, τότε λειτουργεί ως μια επαληθευτική συνθήκη, στη βάση της οποίας διαπιστώνουμε πως οι προϋποθέσεις είναι και δυνατότητες. Ώστε, μέσα από το νέο έργο, αναδεικνύονται τα σημεία του αρχικού έργου-αφετηρία, που ενέπνευσαν, στον καλλιτέχνη, τη συνέχειά του. Τρόπον τινά, οι ηδονές των χρόνων λειτουργούν πάντα παραινετικά: ως εσωτερικές φωνές-φόρμες, υπαγορεύουν, το περιεχόμενο, και λειτουργούν προκλητικά αλλά και συνωμοτικά ως προς αυτό. Άλλωστε, πώς θα μπορούσε να ήταν αλλιώς, όταν το βακχικό τελετουργικό, από τη θυσία μέχρι τον εξαγνισμό, συνιστά μια φασματική προσέγγιση της ζωής και της αλήθειας;
Ο σαπφικός έρωτας είναι ο λυσιμελής έρωτας, : «Έρος δηύτέ μ' ο λυσιμέλης δόνει γλυκύπικρον αμάχανον όρπετον...». Εμείς, ωστόσο, ακούμε «Έρως λυσιμέλης», από τη φωνή της ηθοποιού Βένιας Σταματιάδη. Διότι, αν και η αρχική ηχογράφηση είχε πραγματοποιηθεί από τη Ζυράννα Ζατέλη, λόγω μιας κλοπής, η ηχογράφηση του σαπφικού στίχου έπρεπε να δημιουργηθεί εκ νέου. Ίσως αυτό να είναι και το γοητευτικό στην τέχνη: ποτέ, τίποτε δεν είναι το ίδιο, ακόμη και αν υπάρχει η επίδραση από το ίδιο.
Συνομιλώντας με το Δημήτρη Αληθεινό, χτες στα εγκαίνια, στην Qbox, Αρμοδίου 10, έκρινα ιδιαίτερα ενδιαφέροντα, όσα είπε. Συγκεκριμένα, μου ανέφερε: «είχα διαπιστώσει ότι οι περισσότεροι Σεβαστιανοί, είτε από τον τρόπο δεσίματος του πανιού, είτε μέσα από την αντίθεση φωτός-σκιάς, του chiaroscuro, είναι σε στύση. Εκείνη την εποχή, το 1979, άρχισα να ψάχνω εμένα περισσότερο. Υπήρξε μια στροφή προς τα μέσα: ποιος είμαι και τι θέλω. Τότε άρχισα να παραδέχομαι τα θηλυκά μου στοιχεία. Δε μιλώ για θηλυπρεπή στοιχεία, που καλώς ή κακώς δεν έχω. Θηλυκά στοιχεία, όμως, έχω. Είναι η εποχή που ο θάνατος γίνεται τέχνη. Αρχίζει να γίνεται φίλος. Είναι η εποχή που ο φόβος γίνεται κάτι άλλο. Αυτό έπρεπε να το παραδεχτώ, για να συνεχίσω. Εξάλλου, η αναγέννηση προκύπτει μέσα από τη σύνδεση με το παρελθόν».
Το ένα φιλμ είναι 17 λεπτά και περίπου 12 λεπτά το δεύτερο. Και τα δύο μαζί , ενώ παίζουν παράλληλα, συνιστούν ένα πέρασμα σε μια άλλη κατάσταση, λίγο πριν ξαναβρεθούμε κάτω, στη Βαρβάκειο και στο κέντρο της Αθήνας.
*Ο Δημήτρης Αληθεινός ανήκει στους καλλιτέχνες που στη δεκαετία του ’60 και του ’70 διαμόρφωσαν μια σκηνή της σύγχρονης ελληνικής τέχνης αποβλέποντας σε νέους δρόμους έκφρασης: στην υπέρβαση των ορίων των τεχνών και στην εικαστική χρήση του σώματος.
Το συγκεκριμένο έργο παρουσιάστηκε το 1980 στην Μπιενάλε του Παρισιού, στο μουσείο Μοντέρνας τέχνης, και αργότερα, σε στενό κύκλο, σε μία μόνο προβολή, στη Γκαλερί Δεσμός. Έκτοτε δεν έχει παρουσιαστεί στην Ελλάδα. Παρ’ όλα αυτά, είναι ένα έργο-σταθμός, που άσκησε σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της χρήσης του σώματος και των οπτικοακουστικών μέσων στη σκηνή της σύγχρονης τέχνης. Πάνω στο σώμα του Αγίου Σεβαστιανού του Μαντένια, σχεδιασμένου στον τοίχο της γκαλερί, προβάλλονται δύο φιλμ. Στο πρώτο, η κοιλιακή χώρα του καλλιτέχνη ζωντανεύει την αντίστοιχη του σχεδιασμένου αγίου και μας μυεί σε μια τελετουργία, ούτως ώστε να μας αποκαλύπτεται η θηλυκή πλευρά του. Στο δεύτερο, βλέπουμε τα πόδια του καλλιτέχνη, να αναπαράγουν την ανάληψη του Σεβαστιανού.
Εγκαίνια Έκθεσης: Σάββατο 11/09, 18.30
Σάββατο 11/09 έως Δευτέρα 13/09 (18.00-21.00)
Qbox gallery
10, Armodiou Str.
10552 Athens
T. +30 211 1199 991
F. +30 211 1199 992
E. info@qbox.gr
www.qbox.gr
Mir:
Ένας διαστημικός σταθμός γεμάτος συναρπαστικά καλλιτεχνικά πρότζεκτ προσγειώνεται στην Αθήνα με περφόρμανς, συναυλίες, βιντεο-εκγαταστάσεις, ταινίες και άλλες περιπέτειες της σκηνής και της εικόνας. www.mirfestival.gr
Ο δορυφόρος MIR προσγειώθηκε επίσημα στο κέντρο της Αθήνας στις 9/09 στις 20.30 !Τις επόμενες 8 ημέρες έχει προγραμματίσει μικρές πτήσεις στην πόλη και την τέχνη προτείνοντάς μας ασυνήθιστα και ενδιαφέροντα καλλιτεχνικά πρότζεκτ στα όρια των τεχνών, εκεί όπου η σκηνή συναντά την εικόνα, με τη συμμετοχή ελλήνων και ξένων νέων δημιουργών
Ο σαπφικός έρωτας είναι ο λυσιμελής έρωτας, : «Έρος δηύτέ μ' ο λυσιμέλης δόνει γλυκύπικρον αμάχανον όρπετον...». Εμείς, ωστόσο, ακούμε «Έρως λυσιμέλης», από τη φωνή της ηθοποιού Βένιας Σταματιάδη. Διότι, αν και η αρχική ηχογράφηση είχε πραγματοποιηθεί από τη Ζυράννα Ζατέλη, λόγω μιας κλοπής, η ηχογράφηση του σαπφικού στίχου έπρεπε να δημιουργηθεί εκ νέου. Ίσως αυτό να είναι και το γοητευτικό στην τέχνη: ποτέ, τίποτε δεν είναι το ίδιο, ακόμη και αν υπάρχει η επίδραση από το ίδιο.
Συνομιλώντας με το Δημήτρη Αληθεινό, χτες στα εγκαίνια, στην Qbox, Αρμοδίου 10, έκρινα ιδιαίτερα ενδιαφέροντα, όσα είπε. Συγκεκριμένα, μου ανέφερε: «είχα διαπιστώσει ότι οι περισσότεροι Σεβαστιανοί, είτε από τον τρόπο δεσίματος του πανιού, είτε μέσα από την αντίθεση φωτός-σκιάς, του chiaroscuro, είναι σε στύση. Εκείνη την εποχή, το 1979, άρχισα να ψάχνω εμένα περισσότερο. Υπήρξε μια στροφή προς τα μέσα: ποιος είμαι και τι θέλω. Τότε άρχισα να παραδέχομαι τα θηλυκά μου στοιχεία. Δε μιλώ για θηλυπρεπή στοιχεία, που καλώς ή κακώς δεν έχω. Θηλυκά στοιχεία, όμως, έχω. Είναι η εποχή που ο θάνατος γίνεται τέχνη. Αρχίζει να γίνεται φίλος. Είναι η εποχή που ο φόβος γίνεται κάτι άλλο. Αυτό έπρεπε να το παραδεχτώ, για να συνεχίσω. Εξάλλου, η αναγέννηση προκύπτει μέσα από τη σύνδεση με το παρελθόν».
Το ένα φιλμ είναι 17 λεπτά και περίπου 12 λεπτά το δεύτερο. Και τα δύο μαζί , ενώ παίζουν παράλληλα, συνιστούν ένα πέρασμα σε μια άλλη κατάσταση, λίγο πριν ξαναβρεθούμε κάτω, στη Βαρβάκειο και στο κέντρο της Αθήνας.
*Ο Δημήτρης Αληθεινός ανήκει στους καλλιτέχνες που στη δεκαετία του ’60 και του ’70 διαμόρφωσαν μια σκηνή της σύγχρονης ελληνικής τέχνης αποβλέποντας σε νέους δρόμους έκφρασης: στην υπέρβαση των ορίων των τεχνών και στην εικαστική χρήση του σώματος.
Το συγκεκριμένο έργο παρουσιάστηκε το 1980 στην Μπιενάλε του Παρισιού, στο μουσείο Μοντέρνας τέχνης, και αργότερα, σε στενό κύκλο, σε μία μόνο προβολή, στη Γκαλερί Δεσμός. Έκτοτε δεν έχει παρουσιαστεί στην Ελλάδα. Παρ’ όλα αυτά, είναι ένα έργο-σταθμός, που άσκησε σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της χρήσης του σώματος και των οπτικοακουστικών μέσων στη σκηνή της σύγχρονης τέχνης. Πάνω στο σώμα του Αγίου Σεβαστιανού του Μαντένια, σχεδιασμένου στον τοίχο της γκαλερί, προβάλλονται δύο φιλμ. Στο πρώτο, η κοιλιακή χώρα του καλλιτέχνη ζωντανεύει την αντίστοιχη του σχεδιασμένου αγίου και μας μυεί σε μια τελετουργία, ούτως ώστε να μας αποκαλύπτεται η θηλυκή πλευρά του. Στο δεύτερο, βλέπουμε τα πόδια του καλλιτέχνη, να αναπαράγουν την ανάληψη του Σεβαστιανού.
Εγκαίνια Έκθεσης: Σάββατο 11/09, 18.30
Σάββατο 11/09 έως Δευτέρα 13/09 (18.00-21.00)
Qbox gallery
10, Armodiou Str.
10552 Athens
T. +30 211 1199 991
F. +30 211 1199 992
E. info@qbox.gr
www.qbox.gr
Mir:
Ένας διαστημικός σταθμός γεμάτος συναρπαστικά καλλιτεχνικά πρότζεκτ προσγειώνεται στην Αθήνα με περφόρμανς, συναυλίες, βιντεο-εκγαταστάσεις, ταινίες και άλλες περιπέτειες της σκηνής και της εικόνας. www.mirfestival.gr
Ο δορυφόρος MIR προσγειώθηκε επίσημα στο κέντρο της Αθήνας στις 9/09 στις 20.30 !Τις επόμενες 8 ημέρες έχει προγραμματίσει μικρές πτήσεις στην πόλη και την τέχνη προτείνοντάς μας ασυνήθιστα και ενδιαφέροντα καλλιτεχνικά πρότζεκτ στα όρια των τεχνών, εκεί όπου η σκηνή συναντά την εικόνα, με τη συμμετοχή ελλήνων και ξένων νέων δημιουργών
Posts
No comments:
Post a Comment