Alting Bliver Godt Igen/ Όλα θα πάνε καλά

Δανία, Σουηδία, Γαλλία/ 2010

Η πρώτη προβολή ήταν χτες, στο Αττικόν.
Σήμερα προβάλλεται ξανά στο Δαναό 2, (Κηφισίας 109)
σε λίγες ώρες από τώρα: στις 18.00.

Δεν ξέρω αν θα είναι και ο σκηνοθέτης, ο Κρίστοφερ Μπόε -χτες δεν ήταν-, πάντως
από όσες ταινίες είδα στις φετινές Νύχτες Πρεμιέρας Conn-x, αυτήν επιλέγω. Όχι μόνο επειδή είναι αινιγματική, ιστορία μέσα στην ιστορία. Όχι μόνο επειδή υποψιάζεσαι την αλήθεια, αλλά ποτέ δεν είσαι σίγουρος. Κυρίως επειδή ο Christoffer Boe, γεννημένος το 1974, συνένωσε δυο κλίμακες, μία προσωπική και μία πολιτική, και μας παρέδωσε μια ταινία ως σκηνοθέτης κινηματογράφου, χρησιμοποιώντας, με τον πιο οργανικό τρόπο, τα μέσα που είχε. Δεν έβαλε τους ηθοποιούς σε ένα δωμάτιο, για να αρχίσει το γύρισμα και εκεί να σταματήσει. Αντίθετα, μια υπόθεση υϊοθεσίας και μια υπόθεση πολεμικών βασανιστηρίων αναγάγουν το έργο άλλοτε σε προσωπικό-ενδοστρεφές, και άλλοτε σε προσωπικό-εξωστρεφές. Στην πρώτη περίπτωση, του προσωπικού-ενδοστρεφούς, διαπιστώνεται ότι η μυθοπλασία αφορά στην ψυχολογία, ενώ στη δεύτερη περίπτωση, του προσωπικού-εξωστρεφούς, διαπιστώνεται ότι η μυθοπλασία αφορά στο ρεαλισμό. Ώστε η ταινία εξιτάρει το θεατή, αλλά συγχρόνως και τον προβληματίζει: πώς, πού, γιατί. Αυτό, λοιπόν, δε θέλουμε όλοι από τον κινηματογράφο; Να μας βγάλει από τα "ρούχα" και τις σκέψεις μας, να μας ρουφήξει η οθόνη, και να επαινέσουμε ένα σκηνοθέτη; Στο Όλα θα πάνε καλά ο Jens Albinus, /Γιενς Αλμπίνους

είναι απλά εξαιρετικός...