ΣΤΟ ΠΟΡΤΟ ΚΑΛΙ

Μετά το τρίτο ποτό
Στο πόρτο Κάλι
Έμεινε να κοιτά τα κύματα
Μόνος γύρω από μια κουβέρτα
Ανάμεσα στις άμμους
Πορτοκαλί
Τα μακριά του μαλλιά
Στους ώμους
Αλάτι και ψέμα είχαν
Όλα τα όνειρα
Που θα ‘πρεπε να ‘χαν καεί
Ένα παρελθόν θλιβερά ατημέλητο
Τον συντρόφευε όπως το όμοιο φως
Ανάμεσα σε σούρουπο και αυγή
Μια ανώνυμη, γρήγορη μοναξιά
Ξένο ποιώντας
Το οικείο πριν
Μετά το στρατό
Η απώλεια
Αθωότητας, ταυτότητας, απλότητας
Επισήμως συστήθηκε ως νέου
Σώματος εξάνθημα - εξάρτημα
Ως ένα αύριο με πολλά χωρίς
Χαιρετισμοί πλέον
Επέπλεαν σ’ άδεια
Συννεφιασμένα μάτια
Από τότε όμως
Ούτε δέντρο
Δεν μπολιάσαμε ενθύμιο
Που έφυγε πολύς
Π
Ρ
Ο
Ω
Ρ
Α
Εκείνος ο ίσκιος ως
Π
Υ
Λ
Ω
Ρ
Ο
Σ
Στρατιωτών εγκωμιάζεται
Ενώ ξεστρατίζουν μεθώντας
Στο πόρτο Κάλι συναγχωμένοι

Υπομένοντας το χρόνο σήμερα