ΆΣΠΡΑ ΣΠΙΤΙΑ

Μετρώ τα σπίτια που έχω αλλάξει
Τέσσερα στο πηλίκο δίνει ως τώρα
Η διαίρεση του εαυτού σε τόπους που πια δεν πάω
Καθώς νέοι κάτοικοι τα έχουν καταλύσει
Κύμα ακούγεται στα βότσαλα
Όπως το νεαρό όνειρο όπου ξανά διανύω παλιά κατώφλια
Βραστήρες στο σώμα, ενοικιάσεις κατοικιών και φωστήρες
Οι χειμώνες των επάλξεων άσπροι και ξένοι
Κάποιοι πιστεύουν καλύτερα έτσι
Να μη δένεσαι με ένα μόνο σπίτι
Με ένα παιδικό βιολετί δωμάτιο που θα εξελιχτεί
Σε μοβ στοιχειό αβάσταχτο
Κι όμως τα έπιπλα μαζί τα φέρνεις
Δεν είναι βάρος αυτό πως δεν είναι
Ισόρροπο και πλήρες χωρίς ανάγκη προεκτάσεων
Μια βαρυθυμιά και μαζί λαχτάρα
Όταν βλέπω τα ίδια μέρη σαν τότε
Παγκάκια όπου παίζαμε μαγαζάκι, το στενάκι και το φαρδύ
Αμφότεροι οδηγούν στην εκκλησία και στο ΙΚΑ από μάρμαρο
Αξιοπρεπές αλλά χωρίς ιατρικό προσωπικό
Στα παιδικά χρόνια δεν θυμώνεις τόσο
Τώρα τι ελαφρυντικά να βρει κανείς
Σαν τότε δεν είναι ποτέ τότε
Ποτέ σαν τότε και ίσως κάποτε
Πλάτανος που διώχνει ένα φύλλο δε βγάζει αμέσως δεύτερο
Από το ένα σπίτι στο άλλο φυσικό να δρομολογούνται αντιστάσεις