Κουλουβάχατα απλωμένα κουλουβάχατα

Κάποτε, η ζωή μου μοιραζόταν με τις υπόλοιπες 3.000 κατοίκων. Ήταν πολύ απλά τα πράγματα. Τότε, μας έρχονταν μερικές καλές ελληνικές σειρές, όπως το «Λόγω τιμής», ως η ελληνική ρομαντική εκδοχή του BH 90210. Εκεί πιάναμε και το γαλλικό TV5, μεγάλη τύχη. Τώρα, χρόνια μετά, η ζωή μου κινείται στην τροχιά άλλων, εκατομμυρίων. Το κοντράστ μεγάλο. Ωστόσο, ο εκτουρκισμός πλέον της ελληνικής τηλεόρασης με αφήνει στην απέξω. Κάπως έτσι, το ξαναγύρισα στα ντοκιμαντέρ και στις ταινίες του TV5: στην «εμφιάλωση». Σαν ο κόσμος να σμίκρυνε, κι ας είναι τα πολιτικά θέματα τεράστια και η επικαιρότητα απίστευτη. Αντ’ αυτού, μερικές μόνο αναφορές από τα Κουλουβάχατα της τηλεόρασης, το φωνάζουν: αυτός ο κόσμος δεν είσαι εσύ. 

Κουλουβάχατα; 

Για την ιστορία της λέξης 

Ο καθηγητής –Μπαμπινιώτης- στο Λεξικό για το σχολείο και το γραφείο, σημειώνει ότι «η λέξη, που προέρχεται από το αραβικό kullu-wahad, πρωτοεμφανίζεται το 1868 σε φυλλάδιο του Θ. Ι. Κολοκοτρώνη, εγγονού του ήρωα της Επανάστασης, το οποίο έφερε τον τίτλο Η κουλουβάχατα η αι φύρδην μίγδην σημεριναί ιδέαι» ( σ.643, κέντρο Λεξικολογίας). 

Δείγματα από το γυαλί 

Διάβαζα το άρθρο της Ακρίτα «Το χρήμα στο λαιμό σας». Και θυμήθηκα την καημένη «αζήτητη» που την κάλεσε ο Κωστόπουλος στο γυαλί. Διάβασα το άρθρο της Ακρίτα που της απευθύνεται, καθυστερημένα, δηλαδή σήμερα. Και μου φάνηκε κομμένο και ραμμένο για επιθεώρηση. Μετά την εκπομπή, η μαμά μου είχε απορία και με ρωτούσε αν όντως η κυρία είναι ψωνάρα. Ηλίου φαεινότερον, ωστόσο, οι βιβλιοθήκες, που επισκέπτομαι εγώ, ευτυχώς δεν έχουν βιβλία της. Φαντάζεσαι, τώρα, δίπλα στον Αντόρνο, στον Μάρκες, στον Αργεντινό Σαέρ –«ο Τόπος» πρόσφατα βγήκε στα ελληνικά από τις εκδόσεις Κοντύλι σε μτφρ. της Marta Silvia Dios Sanz- να έχουμε και τα αποκριάτικα; Δεν γίνεται. Επίσης, σε αυτήν την εκπομπή αισθάνθηκα πάρα πολύ ωραία. Γιατί ο συντοπίτης παρουσιαστής είπε ευθαρσώς ότι «στις βιβλιοθήκες πάνε φτωχοί άνθρωποι». Συμφώνησε και η καλεσμένη. Κοινώς, έπεσε στην παγίδα της εκφρασμένης θέσης-αντίθεσης. Έτσι, μια φτωχή και εγώ, τρέχω από τον ένα βιβλιόκοσμο στον άλλο. Και κάπως έτσι, στο ανάκατο του πράγματος, συστήθηκε στο τηλεοπτικό κοινό μία ακόμη, που γράφει, αλλά αντί να εκτιμήσει τον τόπο και το χρόνο της κατάστασης, αναλώθηκε σε μια ίντριγκα που διόλου αφορούσε το κοινό. 

Σε μια άλλη εκπομπή-στην Ετ3 που λέγεται και «Γεγονός» τρομάρα της- εδώ και αρκετές μέρες πλέον, ένα μεσημέρι είχαν καλεσμένη την Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου. Βλέπεις ΕΤ3, πού είσαι; Θεσσαλονίκη. Ποια έχεις δίπλα σου, ούτε καν σε παράθυρο; Την ηθοποιό που παίζει το κείμενο της Γαλανάκη «Ελένη ή ο κανένας». Σούπερ. Πρόκειται περί απύθμενης βλακείας-ούτε μια αναζήτηση μονόλεπτη στο διαδίκτυο δεν έγινε- για να πεις ως παρουσιαστής, στο δευτερόλεπτο που σου αναλογεί, στο κλείσιμο της εκπομπής, ότι η παράσταση παίζεται στο Άνεσις, όπου βέβαια παιζόταν πέρυσι. Μεγάλος σεβασμός στην καλεσμένη, να λέγεται, η οποία αν και θα κουφάθηκε, επεσήμανε ότι φέτος είναι στην Καλαμαριά. 

Βεβαίως, υπάρχουν και καλές στιγμές της ελληνικής τηλεόρασης, όπως είναι η «εποχή των εικόνων», η «Κόλαση και Παράδεισος» του Ντοστογιέφσκι, και η «Θεματική βραδιά». Είναι, όμως, κρίμα να κυνηγάμε το καλό μέσα από μια πληθώρα ανούσιων προσώπων ή προτάσεων.