«Φωτιά και αέρας να γίνει η δική μας, η μικρή ζωή μας».

Της Πλατείας ή αλλιώς του Μεγάλου Α (Ανωνύμου, Ανακριτή, Ανυπόταχτου) 401 (401 λέξεις):
«Αδερφές και αδέρφια, συναγωνιστές, φίλοι. Ζήτω η κοινωνική επανάσταση. Θα νικήσουμε. Τα Ματ, ας μη γελιόμαστε, είναι στρατός κατοχής. Δεν θα παλέψουμε τον στρατό με όπλα. Με στρατηγική θα τον παλέψουμε. Και με ψυχή. Φωτιά και αέρας να γίνει η δική μας, μικρή ζωή μας. Όσο μας συλλαμβάνουν, τόσο εμείς θα δυναμώνουμε. Ψήφο καταδίκης στο Μεσοπρόθεσμο. Η πλατεία, από την Τετάρτη, είναι μία. Μαζί τα φάγαμε, τα δακρυγόνα. Η βία είναι η μαμή της ιστορίας. Δεν σας λέω ποιος το είπε, γιατί μπορεί να ενοχληθείτε. Αλλά μεταξύ της ειρήνης και της ελευθερίας, τι διαλέγετε; Εγώ διαλέγω ελευθερία. Και αυτό διάλεξαν και το 1821. Δε χρειάζεται να τρωγόμαστε στην γλίτσα του τσοπάνη. Δεν θέλουμε να μας απελευθερώσουν. Θέλουμε να απελευθερωθούμε. Πρέπει να σκεφτούμε ποιο είναι το πρόταγμα που έχουμε, είναι η άμεση δημοκρατία. Απαιτούμε άμεση δημοκρατία, ρήξη με τον καπιταλισμό. Δίνουμε τη δική μας απάντηση, ότι δεν τους εμπιστευόμαστε, όσα ρούχα και αν αλλάξουν. Στον αγώνα που κάνουμε για ανατροπή του συστήματος, ας βάλουμε λίγο ακόμα αγάπη. Κάτσε κάτω, αδερφέ μου, για να δει και ο από πίσω σου. Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας. Αν υπάρχει κάποιος κτηνίατρος, να πάει να βοηθήσει επάνω ένα χτυπημένο σκυλάκι. Η δύναμη του κινήματος βρίσκεται στην ειρηνική του διάσταση. Να σκεφτούμε ένα πρόγραμμα διακυβέρνησης που να στηρίζεται στο γεγονός ότι έχουμε συνείδηση όχι μόνο των σημείων που συμφωνούμε αλλά και των σημείων που διαφωνούμε. Όσο σημαντικό είναι να απαντάς ναι ή όχι, άλλο τόσο σημαντικό είναι να θέτεις το ερώτημα. Ο κόσμος δεν γυρίζει πίσω. Ενίσχυση των πρωτοβάθμιων σωματείων. Αποφάσεις δεν νομιμοποιούνται χωρίς εξουσία. Τα μαθηματικά που μας ‘μαθαν στο σχολείο ήταν λάθος. Ο ποταμός Κάπιταλ είχε και άλλα ονόματα. Βόθρος, βάλτος, βλακεία, λεφτά.
Και εκείνος, κρατούσε καλάθι μικρό, αλλά το ψάρι του ποταμού ήταν μεγάλο. Και όταν επαναστάτησε, ζητώντας από το μεγάλο ψάρι, μεγαλύτερο καλάθι, το ψάρι του είπε: όλα τα ψάρια του ποταμού είναι δικά μου. Σε αφήνω να ψαρεύεις αλλά μόνο με το καλάθι που σου έχω δώσει. Αλλιώς θα σε φάω. Και όμως, εκείνος μπόρεσε και απέκτησε ένα τεράστιο καλάθι. Και ήταν τότε που ο ποταμός άρχισε να μιλάει. Και τον μετέτρεψε σε ένα τεράστιο ψάρι. Τον αιχμαλώτισε μέσα του. Η αιχμή του δόρατος απευθύνεται σε όλους τους λαούς. Όλη η Ευρώπη παρακολουθεί τον αγώνα ενάντια στο μνημόνιο. Ξέρουν ότι η επόμενη φωτιά θα είναι έξω από την Ελλάδα. Άλλαξαν τις καρέκλες, το ζήτημα δεν είναι τα πρόσωπα αλλά οι πολιτικές»…

Σε αυτό το «φωνητικό» κείμενο «προσδέθηκα» Σάββατο βράδυ
Κυνηγούσα και κατέγραφα φωνές
Παρακολουθούσα όλη μάτια τη συνέλευση στο Σύνταγμα
Σαν να ήμουν κι εγώ εκεί αλλά δεν ήμουν
Με το μυαλό και τα χέρια εδώ, πληκτρολογούσα
Για να θυμάμαι τα λεγόμενα πλέον
Πολύ πιο καλά και διαρκέστερα απ’ όσο αν ήμουν σωματικά εκεί
Όλοι καταγράφτηκαν στη μνήμη και στη συνέχεια
Ανακάτεψα τις φωνές τους μαζί
Έγιναν όλα ένα δέσιμο, ένα κείμενο, ένας δεσμός-παλμός
Φωτιά και αέρας να γίνει η δική μας, η μικρή ζωή μας
Καθώς τραγική είναι η στιγμή που εκφράζει το πρόβλημα
Των πράξεων, δικών τους αλλά και δικών μας
Αλλά αν μπορούμε και πετυχαίνουμε σύνθεση και σύνοψη
Αρχίζουμε να βλέπουμε την τραγικότητα αντί την τραγωδία

http://real-democracy.gr/content/%CF%83%CF%8D%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%B1-live-%CE%B1%CF%80%CF%8C-pressproject