Joan Brossa/ Joan Ponc: για την επικοινωνία.

Τέχνης έργα, ψυχής περιέργεια. Διότι, οπτικό είναι το ζήτημα, ενόσω το ενδιαφέρον για τη ζωή, ως επισκοπικό, εκρηκτικά δημιουργεί γέφυρες τέχνης, από τη μία εικόνα ζωής στην άλλη. Δεν υπάρχει χρόνος ζωής σκέτος αλλά χρόνος ζωής απομνημονευμένος. Post mortem, επομένως, οι εικόνες ζωής, μας ζουν. «Όποιος δουλεύει, δεν χρειάζεται να φάει», ο ζωγράφος Joan Ponc(1927-1984) λέει με μια χαρά παιδιού, στον Joaquín Soler Serrano, στη συνέντευξη της 13ης Ιουνίου 1976, στην εκπομπή «Grandes Personajes A fondo». Υπονοεί, ότι από την πολλή αφοσίωση, στη δουλειά, η προσοχή δεν στρέφεται γύρω από το φαγητό. Από την άλλη, ο ποιητής Joan Brossa(1919-1998), ο οποίος επέλεξε την οπτική ποίηση ως τρόπο επικοινωνίας, υπογραμμίζει ότι η φαντασία και όχι η φαντασίωση ή η ψευδαίσθηση είναι που τον ενδιαφέρει. Στη συνέντευξή του, στον Joaquín Soler Serrano, στις 25 Σεπτεμβρίου 1977, ο Joan Brossa εξηγεί: αυτή η φαντασία (imaginación), στην οποία επικεντρώνεται, έχει προκύψει στη βάση των εικόνων, δάνεια από την πραγματικότητα, και άρα, οι σκηνές της εκτυλίσσονται ως μια άλλη πραγματικότητα. Αντίθετα, η φαντασίωση (fantasia) είναι όπως η «φαντασία» της Disney, με αποτέλεσμα να μην τον ενδιαφέρει. Κοινό συμπέρασμα, βλέποντας τις δύο συνεντεύξεις, που κυκλοφορούν σε dvd, σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Cervantes, -από τη βιβλιοθήκη του Cervantes Αθηνών δανείστηκα το dvd-, είναι η ενσυνείδητη στάση, ότι η τέχνη δεν παράγει μόνο αλλά και άγει τη ζωή μας. Είναι η ελευθερία, την οποία τιμά ο άνθρωπος της ευθύνης και της επιλογής, να ζει με πειθαρχία, για το έργο του, και κεντρική ιδέα, ότι η ζωή έχει πάντα καινούρια πράγματα να του διδάξει, για να τα μεταδώσει, στη συνέχεια, στους μαθητές του. Γι’ αυτό και ο Joan Ponc, όπως τον ακούμε στη συνέντευξη να τονίζει, δεν μιλούσε στους μαθητές του για τη ζωγραφική αλλά για όλα όσα τους απασχολούσαν: για τον έρωτα, τα λουλούδια, τη ζωή. Η κοινή, επομένως, γέφυρα που δημιουργείται, ανάμεσα στο χρόνο του τότε και στο χρόνο τώρα αφορά στο διπλό οραματισμό: σε εκείνον που είχαν οι δύο Joan – Ponc και Brossa- και σε αυτόν που απομένει, ιστορικά, για όλους όσοι έχουν την ευκαιρία να διασταυρωθούν μαζί τους· έστω και διαμεσολαβημένα.

* (φωτογραφία) "Poema visual transitable en tres parts", del 1984, situat al Parc del Velòdrom de la Vall d'Hebron de Barcelona.
http://www.escriptors.cat/autors/brossaj/pagina.php?id_sec=3043