Εσείς με ποιο brand είστε… αν πρέπει να είστε;

Ώστε ο Άδωνις Γεωργιάδης και ο Μάκης Βορίδης προσέκρουσαν στην πρώην Νέα Δημοκρατία, στον πρώην σκόπελο. Για το σκόπελο συμβαίνουν όλα. Το μεγάλο ναι, «καταπατήστε, μας αρέσει πολύ αφού δεν θα καεί η γούνα μας(η χώρα μόνο)», έκανε τη νέα δημοκρατία ακόμη πιο νέα. Πιο νέα δεν γίνεται. Ανατριχίλα. Αυτή ήταν η εκδίκηση του ποιητή, επειδή υφάρπαξαν τους στίχους του; Δίδαγμα των ημερών: το θέμα είναι να τη βρεις, ακόμη και στα όρια, να δεις το είδωλό σου, έστω και παράδοξα. Μην απομονωθείς. Έλα στο brand. Εσείς με ποιο brand είστε; Α, όχι; Δεν είστε του brand αλλά του brandy; Κάτι θα ξέρετε. Αποζημιώνει καλύτερα και πιο γρήγορα, ο γιατρός σταμάτησε να φέρνει αντιρρήσεις από τη στιγμή που και ο ίδιος δοκίμασε. Γιατί όχι; Να σταλεί και το «εγώ» για διακοπές. Έχω και άλλη πρόταση: να είστε και του ύπνου, που δεν στοιχίζει παρά μόνο σας στοιχίζει. Και τα σχέδια σε στοίχιση μπαίνουν καλύτερα, και το πλάνο της όρθιας γνώμης πάει περίπατο. Διότι, αυτό, το ντρέσινγκ στρώματος και έμπνευσης αρέσει όχι μόνο στον Σίμικ. Και παλιότερα το ασκούσαν. Ο Τζόυς, ο Προυστ και ο Τουαίην: όλοι. Το είχαν για κοινοποημένο μυστικό, μυστικό αγαπημένο. Και έχουμε πάρει χαμπάρι την ιστορία τους. Ιδού, η πολιτισμικότητα. Ότι ξέρουμε την καταγωγή μας, σημαντικό πράγμα. Έστω μια ιδέα να υπάρχει. Οι κλέφτες στην Ολυμπία, βέβαια, είχαν ιδέα. Σε σπαστά ελληνικά ζητούσαν τα χρυσά. Κακή ιδέα. Κακή ιδέα είναι και να σπουδάσεις αρχαιολόγος για να καταλήξεις φύλακας. Συμβαίνει στην Ελλάδα, και αυτό. Μα όλα μπορούν να συμβούν; Μπαράζ με τίτλο όπου φύγει και μην ανησυχείς, θα πάρεις και εσύ κάτι; Τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει…α, την ευρωζώνη και τους 199 οσιομάρτυρες. Αυτούς τους κρατικούς σωτήρες, τους αποστόλους του «ναι».
Νιώθουμε οι μεγάλοι άστεγοι, παρελθόντος και μέλλοντος. Θα ρωτήσεις: είναι ειδικός ο λόγος που δεν αισθάνεσαι καλά; Όλα μαζί και τίποτα, η απάντηση. Αλλά και τι να μου πάρουν αλήθεια; Τα βαζάκια με άμμο από το Ουζμπεκιστάν και την Ψαρού; Το γλαστρόβαζο των Βρυξελλών; Τη βεντάλια μου με την υπογραφή του Πάβιτς; Τα γραμματόσημα της Ιρλανδίας; Το πιατάκι από τις χιονισμένες βουνοκορφές της Βαυαρίας; Τα χειρόγραφα συγγραφέων φίλων; Τι συζητάμε αλήθεια; Μας συστήθηκε το όνομα «μνημόνιο», ένα παράγωγο μνήμης, ως το οικονομικό «σοκ ρες», ενώ θα έπρεπε να αποκαταστήσουμε την αξία της μνήμης στη ζωή μας. Και μνήμη είναι όσα μας διακρίνουν. Είναι τα σουβενίρ «μας» αλλά και η κοινωνική συνείδηση. Να προσφέρεις χωρίς να σε βλέπουν. Να ακούς. Κατά τα άλλα, αυτοί που αλλάζουν brand-band στην πολιτική, δεν έχουν ενδοιασμό. Τα γεγονότα δείχνουν, από τη μια, το κλείσιμο της πολιτικής, να είσαι δαπανηρός αν διαφωνείς και, άρα, έχεις φωνή. Από την άλλη, τα γεγονότα δείχνουν ότι τώρα που οι εφημερίδες μειώνονται, οι πολιτικοί διαχέονται. Προκρίνεται και συνέχεια. Γιατί ο λαός ήταν και είναι ρομαντικός. Δυστυχώς, για αυτούς –τους κλέφτες σαλονιών ή σπαστών ελληνικών- ο λαός ήταν και είναι και αγωνιστικός.