*Απόσπασμα από τη συνέντευξη του Αλέξανδρου Βασμουλάκη στο Φοίβο Σακαλή
ελc: Ποιος είναι ο πρωταρχικός σας στόχος;
A.B: Να επικοινωνήσει, να συνομιλήσει το έργο με τον κόσμο. Φυσικά εξαρτάται κι από το έργο. Στα φεστιβάλ όπου κάνω streetart μ’ αρέσει να κάνω ψευδοδιαφημίσεις, όπως τις ονομάζω. Στην ουσία είναι ένας αυτοσαρκασμός, μιλάω για το πόσο εμπορική έχει γίνει η streetart, πόσο δεν διαφοροποιείται πλέον από την διαφήμιση. Από την μία πλευρά έχουμε πολυεθνικές και από την άλλη ατομικές επιχειρήσεις, τους καλλιτέχνες, όπου κάποιοι από αυτούς έχουν γιγαντωθεί και οι τιμές τους στις αίθουσες τέχνης είναι πολύ υψηλές. Το πρόβλημα είναι πως η "αγορά" βρίσκεται στο πίσω μέρος του μυαλού μας πάντοτε και αυτό πολλές φορές στερεί από το έργο το ρομαντισμό και τον αυθορμητισμό του.
ελc: Την Παρασκευή 9 Μαρτίου θα παρουσιάσετε στο Ε.Δ.Ω ένα τμήμα της δουλειάς που θα παρουσιαστεί στη συνέχεια στο Λονδίνο. Ποιος είναι ο κεντρικός άξονας αυτής της δουλειάς;
A.B: Παίρνω διάφορες ιστορίες από τη χριστιανική ή την αρχαιοελληνική τέχνη -την Σαλώμη, τη Λυσιστράτη, την Ιουδίθ, τη Δαλιδά- ιστορίες που δείχνουν τη γυναίκα επικίνδυνη και άγρια, να ευνουχίζει, να σκοτώνει και να κόβει τρίχες. Προσπάθησα να τους κάνω τα πορτραίτα τους. Με ενδιαφέρει πολύ το θέμα του γένους. Άντρας, γυναίκα, ο αντίκτυπος των σχέσεων μέσα στην κοινωνία. Η προηγούμενη δουλειά είχε ως έναυσμα ένα επεισόδιο της σειράς του BBC Ways of Seeing, το οποίο περιέγραφε το πώς χρησιμοποίησαν τη γυναίκα στην τέχνη από την αναγέννηση μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα. Ένα παθητικό πλάσμα, πάντα διαθέσιμο για τον άντρα. Έπαιξα με αυτή την ιδέα, δούλεψα πάνω σε κλασσικά έργα της Αναγέννησης, του Τισιανού, του Μποτιτσέλι, και άλλων μεγάλων καλλιτεχνών, και άλλαξα την ψυχολογία των μορφών. Οι γυναίκες, από διαθέσιμες και παθητικές, έγιναν δυναμικές και σαρκαστικές.
Οι γυναίκες παίρνουν το πάνω χέρι και μ΄ αρέσει αυτό, ίσως πάμε για μια μητριαρχική κοινωνία μέσα στον 21ο αιώνα. Αν ακούσουμε και τους επιστήμονες που μιλάνε για ραγδαία πτώση της τεστοστερόνης στον άντρα τα τελευταία 50 χρόνια, τότε θα καταλάβουμε πως οι τωρινές ισορροπίες ανάμεσα στα δύο φύλα θα αλλάξουν κατά πολύ. Θέλω να δείξω την δύναμη της γυναίκας, θέλω να την εκθειάσω μέσα από τις εικόνες, αποφεύγοντας να την αποδώσω απλώς όμορφη και θελκτική. Με ενδιαφέρει πολύ το θέμα της σχέσης άντρα γυναίκας. Αυτή είναι και η κοινωνική πλευρά του έργου μου.
Ε.Δ.Ω. , Παρασκευή 9 Μαρτίου, 7μμ, και για μία μόνο ημέρα, Προφήτου Δανιήλ 18, Αθήνα, 10435, Στάση Μετρό Κεραμεικός.
http://www.elculture.gr/elcblog/article/vasmoulakis-201387
*φωτό: Σαλώμη & Βαπτιστής
ακρυλικό και λάδι σε χαρτί κολλημένο σε καμβά
95x135cm
ελc: Ποιος είναι ο πρωταρχικός σας στόχος;
A.B: Να επικοινωνήσει, να συνομιλήσει το έργο με τον κόσμο. Φυσικά εξαρτάται κι από το έργο. Στα φεστιβάλ όπου κάνω streetart μ’ αρέσει να κάνω ψευδοδιαφημίσεις, όπως τις ονομάζω. Στην ουσία είναι ένας αυτοσαρκασμός, μιλάω για το πόσο εμπορική έχει γίνει η streetart, πόσο δεν διαφοροποιείται πλέον από την διαφήμιση. Από την μία πλευρά έχουμε πολυεθνικές και από την άλλη ατομικές επιχειρήσεις, τους καλλιτέχνες, όπου κάποιοι από αυτούς έχουν γιγαντωθεί και οι τιμές τους στις αίθουσες τέχνης είναι πολύ υψηλές. Το πρόβλημα είναι πως η "αγορά" βρίσκεται στο πίσω μέρος του μυαλού μας πάντοτε και αυτό πολλές φορές στερεί από το έργο το ρομαντισμό και τον αυθορμητισμό του.
ελc: Την Παρασκευή 9 Μαρτίου θα παρουσιάσετε στο Ε.Δ.Ω ένα τμήμα της δουλειάς που θα παρουσιαστεί στη συνέχεια στο Λονδίνο. Ποιος είναι ο κεντρικός άξονας αυτής της δουλειάς;
A.B: Παίρνω διάφορες ιστορίες από τη χριστιανική ή την αρχαιοελληνική τέχνη -την Σαλώμη, τη Λυσιστράτη, την Ιουδίθ, τη Δαλιδά- ιστορίες που δείχνουν τη γυναίκα επικίνδυνη και άγρια, να ευνουχίζει, να σκοτώνει και να κόβει τρίχες. Προσπάθησα να τους κάνω τα πορτραίτα τους. Με ενδιαφέρει πολύ το θέμα του γένους. Άντρας, γυναίκα, ο αντίκτυπος των σχέσεων μέσα στην κοινωνία. Η προηγούμενη δουλειά είχε ως έναυσμα ένα επεισόδιο της σειράς του BBC Ways of Seeing, το οποίο περιέγραφε το πώς χρησιμοποίησαν τη γυναίκα στην τέχνη από την αναγέννηση μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα. Ένα παθητικό πλάσμα, πάντα διαθέσιμο για τον άντρα. Έπαιξα με αυτή την ιδέα, δούλεψα πάνω σε κλασσικά έργα της Αναγέννησης, του Τισιανού, του Μποτιτσέλι, και άλλων μεγάλων καλλιτεχνών, και άλλαξα την ψυχολογία των μορφών. Οι γυναίκες, από διαθέσιμες και παθητικές, έγιναν δυναμικές και σαρκαστικές.
Οι γυναίκες παίρνουν το πάνω χέρι και μ΄ αρέσει αυτό, ίσως πάμε για μια μητριαρχική κοινωνία μέσα στον 21ο αιώνα. Αν ακούσουμε και τους επιστήμονες που μιλάνε για ραγδαία πτώση της τεστοστερόνης στον άντρα τα τελευταία 50 χρόνια, τότε θα καταλάβουμε πως οι τωρινές ισορροπίες ανάμεσα στα δύο φύλα θα αλλάξουν κατά πολύ. Θέλω να δείξω την δύναμη της γυναίκας, θέλω να την εκθειάσω μέσα από τις εικόνες, αποφεύγοντας να την αποδώσω απλώς όμορφη και θελκτική. Με ενδιαφέρει πολύ το θέμα της σχέσης άντρα γυναίκας. Αυτή είναι και η κοινωνική πλευρά του έργου μου.
Ε.Δ.Ω. , Παρασκευή 9 Μαρτίου, 7μμ, και για μία μόνο ημέρα, Προφήτου Δανιήλ 18, Αθήνα, 10435, Στάση Μετρό Κεραμεικός.
http://www.elculture.gr/elcblog/article/vasmoulakis-201387
*φωτό: Σαλώμη & Βαπτιστής
ακρυλικό και λάδι σε χαρτί κολλημένο σε καμβά
95x135cm
No comments:
Post a Comment