ΘΗΣΕΙΟ

Θησείο

Στην άκρη της πόλης, στο δίχτυ του χρόνου
Ενός τερματοφύλακα μύθος, σφυγμομετρεί
Σε απόσταση απ’ το πλήθος, είδη μοναξιάς
Που τρέχει, δεν προφταίνει, φτάνει, καρτερεί

Όλοι μόνοι τρέχουν να βρουν άλλους μόνους

Ο άνθρωπος φωτογραφίζει τη συνέχεια
Σφύριξε το τέλος στα πλευρά του
Με δυο αγκώνες ξάπλα στο τιμόνι
Επωάζει το όνομά του, ο άγνωστος της πόλης

Επωάζει το καινούριο που σφίγγει το παλιό

Την ώρα που αυτός ο ποδηλάτης φτάνει την πηγή
Μνημοσύνης ή λήθης, θα φανεί μέσα στο βλέμμα
Πέρα απ’ το καλό παγκάκι του θεού, πίστη διμερή
Στον Ιησού δηλώνουν νέοι όρθιοι, στητοί στο αίθριο

Είναι όλοι σύμμαχοι σε μια μελοποιημένη φάρσα

Αναρωτιέμαι γιατί οι μουσικές ξεπροβοδίζουν
Όταν νέα της ημέρας εισακούγονται για νύχτα
Γιατί η ελευθερία ασυνήθιστα αναπλάθεται
Όταν μας ενοχλεί η άπλαστη σκόνη αλήθεια

Ιησού της σωτηρίας, είσαι στο face book, μαζί με το Mickey

Θρησκευτικές δοξασμένες κατηχήσεις εκτός τόπου
Είμαστε οι πιστοί του θεού, θέλεις φυλλάδιο, να το
Περπατώ ωμά με τα βιβλία στον ώμο, μέσα απ’ αυτά
Τα πανηγύρια χωρίς όνομα, όλα πόσο παράξενα είναι

Ενοχλούμαι και σκίζω το έντυπο στα δυο, η παράξενη ξένη

Αργότερα στο Θησείο της ειλικρίνειας
Έξω απ’ τον ηλεκτρικό χωρίς μάρμαρα
Βρίσκω συνδαιτυμόνες υγιείς γεμάτους
Μπύρα μεσουρανεί απ’ τις ανάσες τους

Επιτέλους, εύκολα, τα φώτα της πόλης συσπειρώνουν κόσμο

Προλαβαίνω και μπαίνω στον κύκλο, μαζί με τους πότες
Υγιαίνετε, της μπύρας τα εννιάμερα, σπείρες της τέχνης
Τα πέντε ευρώ έδωσα όχι για το βραχιόλι τόσο
Όσο για τη φουκαριάρα τη μπύρα του μόχθου

Σπίτι το βράδυ έπιασα το έντυπο στα δυο κομμένο, ελαφριά πια