Beckett 3B στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης

Beckett 3Β στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης
31 Ιανουαρίου, 1,4,5&6 Φεβρουαρίου 2011

σύλληψη, σκηνοθεσία : Έρση Πήττα
μουσική: Θοδωρής Αμπαζής
ερμηνεύουν αλφαβητικά οι ηθοποιοί : Μαρία Βλαβιανού, Πάνος Γκιουλής, Γιάννης Νταής, Μαρία Περδίκη, Ειρήνη Στάικου, Κοσμάς Χατζής
Παραγωγή: BackStage
Χορηγός: JY Productions



Η παράσταση είναι το αποτέλεσμα μιας πολύμηνης ομαδικής δουλειάς που βασίζεται στην έρευνα που έκαναν οι ηθοποιοί πάνω στα «κείμενα για το τίποτα» του Beckett. Tα κείμενα αυτά γραμμένα το 1950 αντανακλούν την περίοδο που ο συγγραφέας έκανε ψυχανάλυση με τον Bion εμπεριέχοντας πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία.

Στην συγκεκριμένη περίπτωση οι ηθοποιοί ξανασυνέθεσαν τα κείμενα καθιστώντας τα μία βιωματική εμπειρία έχοντας ως γκάμα έκφρασης τόσο το τραγικό όσο και το κωμικό στοιχείο. Τα κείμενα για το τίποτα, κείμενα σε πρόζα έχουν έντονο το ποιητικό στοιχείο. Οι ηθοποιοί πλάθουν εικόνες και τις ενεργοποιούν με δράση.

Η επαναληπτική χρήση της ίδιας ομάδας λέξεων με μία ποικιλία παραλλαγών οδηγούν τόσο τον ηθοποιό όσο και το κοινό, να συνειδητοποιήσουν το γλίστρημα από μία έννοια στην άλλη: Η γέννηση είναι ο θάνατος «πότε πέθανα δεν ξέρω» αλλά δεν ξέρω πότε γεννήθηκα...

Η φωνή απαραίτητο εργαλείο για τον ηθοποιό πολλές φορές παράγει την ίδια την σιωπή απ΄ όπου ξεπηδάνε εικόνες που εκπέμπουν ένταση αλλά και εικαστική ομορφιά. Η φωνή όμως μπορεί να γίνει άναρθρη κραυγή καταστρεπτική επιδρώντας σαν παραμορφωτικός καθρέπτης πάνω στο υποκείμενο-το σώμα.

Μ΄ αυτήν την παράσταση οι ηθοποιοί θέτουν καίρια ερωτήματα που τους οδηγούν σε μία ταύτιση με τον συγγραφέα : «Πού θα πήγαινα αν μπορούσα να πάω; Tι θα ήμουνα αν μπορούσα να είμαι; Tι θα έλεγα αν είχα φωνή;»

Ο τίτλος της παράστασης είναι Beckett 3B, σαν σημείο αναφοράς τόσο στον Bion όσο και στον Bacon μέσα από το έργο του οποίου οι ηθοποιοί αντλήσανε ερεθίσματα.

Σύνοψη

Ένας μεγάλος κύλινδρος. Θα μπορούσε να χωρέσει όλη την ανθρωπότητα. Μέσα έξι ηθοποιοί. Σώματα που απεχθάνονται την επαφή. Στροβιλίζονται, καταρρέουν, ανασηκώνονται σε μια επαναλαμβανόμενη κίνηση, αίσθηση είναι η ξηρασία και ο επικείμενος πνιγμός από έλλειψη αέρα, οι αναπνοές αποσυντονίζονται. Επίκειται θάνατος. Η υπόλοιπη δράση ξετυλίγεται με διφορετικές εικόνες σε διαφορετικά πλάνα πολλές φορές σε παράλληλη συνύπαρξη.

Ένας ηθοποιός υποδύεται τον αφηγητή σε προχωρημένη ηλικία. Ο χρόνος εδώ και τώρα. Η μνήμη ξετυλίγεται στο τότε, εκεί. Το διπλό του αφηγητή είναι ένας κλόουν ένας παλιάτσος που ακούει χωρίς να καταλαβαίνει. Αντιπροσωπεύει τη σκοτεινή πλευρά του αφηγητή. Ένας τρίτος ηθοποιός εκφράζει τη μνήμη της παιδικής και της εφηβικής ηλικίας. Προσπαθεί να προσδιορίσει τον εαυτό του . Υποφέρει.

Δυο γυναίκες ηθοποιοί εμφανίζονται σαν διπλή εικόνα της μητέρας. Το αντικείμενο του πόθου και η γερασμένη φιγούρα. Τέλος μια τρίτη γυναίκα αντιπροσωπεύει το άφυλο. Την φαντασία νεκρή ή ακόμα ζωντανή. Στοιχείο ανατροπής μέσα στην οδυνηρή πορεία της ψυχαναλυτικής διαδικασίας.

Έρση Πήττα
Η Έρση Πήττα γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Σπούδασε στο Παρίσι χορό και ιστορία της Τέχνης. Είναι απόφοιτος του Πανεπιστημίου της Σορβόννης με μεταπτυχιακό στην Αισθητική. Συνέχισε τις σπουδές της στη Νέα Υόρκη όπου μετεκπαιδεύτηκε στη χορογραφία.

Υπήρξε μέλος της ομάδας σύγχρονου χορού του Jerome Andrews στο Παρίσι. Είναι ιδρυτικό μέλος του Ευρωπαϊκού Κέντρου Χορογραφίας με έδρα το (Pont a Mousson) στη Γαλλία του Λαϊκού Πειραματικού Θεάτρου, του Κέντρου Έρευνας και πρακτικής του Αρχαίου Δράματος και της ομάδας Τέχνης "Ίμερος-Παρέμβαση", με έδρα την Αθήνα.

Ως χορεύτρια έχει παρουσιάσει προσωπικές της συνθέσεις. Στα σολιστικά της έργα περιλαμβάνονται:

"Οι τρελές καλαμιές της εξοχής" για 71 κιθάρες, έναν αυλό, μια σοπράνο, μια χορεύτρια, σε μουσική D.Denis (παγκόσμια πρεμιέρα Theatre Gennevilliers Παρίσι).
"Πέντε σιωπές γύρω από ένα πρόσωπο" σε ποίηση και μουσική Τζιάννι Εσποζίτο, πρεμιέρα στο θέατρο 102 της Γαλλικής Ραδιοτηλεόρασης (ORTF).
"Πέντε φορές σ'αγαπώ", κείμενο Μπορίς Βιάν, μουσική D. Denis (παγκόσμια πρεμιέρα στη Villa Mediei - Ρώμη).
"Μεσάνυχτα για γίγαντες", σε μουσική Clande Ballif, παγκόσμια πρώτη στο Espace Marais, Παρίσι.
''Ανοιγμα" μουσική Χριστοδουλίδη, Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης Θεσσαλονίκη - Goethe Aθήνα.

Με την ομάδα τέχνης "Ίμερος-Παρέμβαση" παρουσίασε: "Το άγγιγμα του Δία" σε μουσική Ι. Ξενάκη, παγκόσμια πρεμιέρα στις Η.Π.Α. (Nassau Str. Theatre), στο Λονδίνο ARTS Theatre Λονδίνου - καθώς και στο πλαίσιο των εκδηλώσεων "Θεσσαλονίκη, Πολιτιστική πρωτεύουσα", όπως και το έργο "Η τελετή της επιστροφής", σε ποίηση Κ. Καβάφη, πρεμιέρα στο Εθνικό Θέατρο (Πειραματική Σκηνή).

Ως χορογράφος έχει συνεργαστεί με το Λαϊκό Πειραματικό Θέατρο, το Κ.Θ.Β.Ε. και το Εθνικό Θέατρο.
Έχει χορογραφήσει πάνω από σαράντα έργα κλασσικού και σύγχρονου ρεπερτορίου καθώς και μουσικού θεάτρου. Έχει διδάξει κινησιολογία στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και είναι μέλος του Δ.Σ. της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης.
Το 2002 τιμήθηκε με το βραβείο "Κούλα Πράτσικα" για τη χορογραφία της στις Βάκχες του Ευριπίδη. Υπήρξε διευθύντρια ερευνητικού προγράμματος με θέμα την χορογραφία στο αρχαίο δράμα με έδρα το Royanmont της Γαλλίας.

Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης
Διεύθυνση: Πειραιώς 206, (ύψος Χαμοστέρνας), Ταύρος, Τ.Κ. 177 78
Τηλ.: 210 341 8550
Φαξ: 210 341 8570