Be yourself! Από τον Osho με αγάπη.

Είναι βράδυ. Συμμαζεύω. Χαμένη στη μετάφραση του περασμένου χρόνου, εύχομαι να βρω επιτέλους αυτό το σημείωμα, που θέλω, στο βιβλίο, που θέλω, και ναι, μετά υπόσχομαι να αλλάξω. Να μην ξαναγίνω ψαλιδοχερού, να μην κόβω δημοσιεύματα και ύστερα να μην έχω πού να τα βάλω. Θα μπει τάξη. Πίστη στην τάξη. Αλλά πρώτα να βρω το βιβλίο. Τελικά,- παρόλο που αποκαλύπτω το τέλος-, το βιβλίο ποτέ δεν βρέθηκε. Συνέβησαν, όμως, άλλα ενώ το φάντασμά του ερχόταν κι έφευγε. Σαν να το έβλεπα στο ράφι, παρόλο που ποτέ δεν ήταν σε εκείνο το ράφι… ψάχνοντας, εκεί που υποσχόμουν την ουσιαστική αλλαγή στον εαυτό μου, βλέπω ένα μικρό πράσινο βιβλίο. Ο τίτλος του λειτουργεί κατασταλτικά, μου ανάβει φως να μην αλλάξω. Διότι, το βιβλιαράκι δεν είναι άλλο από το be yourself! Να είσαι ο εαυτός σου, από τη σειρά αυτογνωσίας, των εκδόσεων ΡΕΜΠΕΛ, του Osho. Γυρίζω πίσω. Ούτε που θυμόμουν, ότι το είχα. Μαζί με αυτό, που αρχίζω να ξεφυλλίζω, θυμάμαι ότι είχα αγοράσει και ένα με τίτλο «το Γέλιο». Εκείνο με είχε εντυπωσιάσει, διότι ο Osho εξέταζε την προοπτική του γέλιου, για τους φορείς εξουσίας. Θέση του ήταν ότι, σε αντίθεση με τους ανθρώπους που γίνονται ουσιαστικοί, μην καταπνίγοντας το γέλιο τους, η εξουσία ζητεί ανθρώπους πειθήνιους, χειραγωγημένους, προβλέψιμους και αυτό επιτυγχάνεται μόνο με την αφαίρεση της…περικεφαλαίας, δηλαδή, του γέλιου. Εκείνο το βιβλίο, λοιπόν, είχα δωρίσει σε μια υπάλληλο, που δε γελούσε ποτέ, και καθημερινά τύχαινε να διαπιστώνω ότι δεν ασχολούνταν με…το γέλιο της. Πώς λέμε, ασχολούμαι με τον κήπο μου; Κάπως έτσι, ασχολούμαι και με το γέλιο μου. Μακριά από τα φορτία ειδήσεων. Και εκεί, που λέω, θα την κλείσω την τηλεόραση, αργά χτες, βλέπω το ρεπορτάζ στο Mega, με την Κλαούντια Καρντινάλε και την Μαριάννα Βαρδινογιάννη στην ογκολογική μονάδα Παίδων- «Ελπίδα». Πολύ ωραία όλα, και μόλις για δευτερόλεπτα εμφανίζεται μία αποστολέας ευχαριστιών, προς την Κλαούντια. Δεν έπαιξε πάνω από ένα λεπτό. Αλλά, σε αυτό το λεπτό, υπήρξε το περιθώριο για να ακούσουμε μια σύνταξη πληθυντικού-ενικού μαζί, schools-is, μια προφορά «εκουίπτ», και το κερασάκι, «good Easter» για καλό Πάσχα. “A Happy Easter” μαθαίνουν και τα παιδάκια της A’ junior ακόμα. Τέτοια ακούς, και σκέπτεσαι: και να μην ήξερε, η κοπέλα, δεν ρωτούσε νωρίτερα κάποιον άλλο; 2-3 φράσεις ήταν όλες κι όλες. Απλώς από υπευθυνότητα. Λέει ο Osho λοιπόν, για να κλείσουμε: «η ζωή είναι ένα μυστήριο. Μερικές φορές η νίκη είναι απλά αισχρή και η ήττα αξιοπρέπεια επειδή κάποιος δεν δέχτηκε το συμβιβασμό. Τουλάχιστον οι άνθρωποί μου δεν θα ‘πρεπε ποτέ να σκεφτούν το συμβιβασμό». Συνεχίζοντας την ανάγνωση, παρακάτω διαβάζουμε: «τουλάχιστον οι άνθρωποί μου θα ‘πρεπε να είναι ολοκληρωτικά ελεύθεροι (..) να είσαι αισθησιακός (..) να είσαι παιχνιδιάρης».