Δυνατό παρελθόν

Πριν φύγω για ταξίδι σε άλλη χώρα οι έγνοιες δεν διαδέχονται μόνο η μία την άλλη, αλλά διασχίζονται οι παλιές από τις καινούριες, κατά συνέπεια η μεταξύ τους σχέση εντατικοποιεί τη σύγχυση εντός του εγκεφαλικού διάκοσμου. Εκεί όπου υπάρχει ευθύνη, αναπόφευκτα υπάρχει και άγχος. Αναζητούμε λοιπόν τρόπους – εύκολους, εφικτούς και αποτελεσματικούς- επίλυσης και φυγής από τη δεδομένη αγχογόνα κατάσταση. Σε τέτοιες περιπτώσεις, η επιστροφή στην παιδικότητα πάντα αποβαίνει επικερδής. Θυμάμαι λοιπόν το γνωστό σαμπουάν, αυτό που δεν φέρνει πια δάκρυα στα μάτια και συνήθιζα να χρησιμοποιώ όταν ήμουν παιδί. Το αναζητώ στο ψιλικατζίδικο που τυχαία προβάλλει στα αριστερά μου –τυχαία επειδή με το χώρο με συνδέει μια σχέση αποπροσανατολισμού, ρέμβης και ανακάλυψης. Δυστυχώς το σαμπουάν υπάρχει μόνο σε μεγάλο μέγεθος, η εταιρία έχει σταματήσει αυτήν την περίοδο να το κυκλοφορεί και σε μικρότερη συσκευασία. Διστάζω να το αγοράσω, ώσπου η κυρία στο ταμείο με ρωτάει εάν έχω μωρό. Όχι, της απαντώ, το θέλω για μένα, επειδή φεύγω σε ταξίδι και βαριέμαι να επιστρέφω με μισοάδεια μπουκάλια, οπότε παίρνω ένα πιο φτηνό προϊόν και το εγκαταλείπω στα ξένα μάρμαρα κάποιου ξενοδοχείου. Η κυρία κουνάει το κεφάλι σχολιάζοντας πως παλιότερα οι εταιρίες έβγαζαν και μικρά δείγματα, που ήταν πολύ χρήσιμα σε τέτοιες περιστάσεις. Ούτε λόγος γιατί επέλεξα το συγκεκριμένο- παιδικό κατά τα άλλα- σαμπουάν. Δεν θα σκέφτηκε ποτέ ότι το άρωμά του έχει μείνει ολόιδιο τόσα χρόνια, ασφαλής αποζημίωση για το χρόνο που χάνεται χωρίς την έγκρισή μας, επιστροφή στην παιδική ηλικία, στην ανεμελιά και στον εγωισμό που τρέφει το παιδί ότι όλα κινούνται σε αρμονία γύρω του. Το δυνατό παρελθόν, η μνήμη που ενεργοποιείται με το άνοιγμα του πώματος, αποδεικνύει ότι δεν έχουν όλα γίνει σύνθετα και αγχογόνα, υπάρχουν ακόμη κάποια, απλά πράγματα που μας μεταφέρουν τη φρεσκάδα τους χτες, σήμερα, αύριο. Υπάρχει ένα δυνατό, αισιόδοξο παρελθόν κρυμμένο σε ένα φτηνό σαμπουάν, ικανό να χαλαρώσει σώμα και πνεύμα περισσότερο από ότι θα έκαναν οι ηφαιστειακές πέτρες, ακριβώς επειδή είναι ενταγμένο στην παιδικότητα. Δεν είναι πρόσθετο και τρέντυ, δεν είναι καν επιθυμητό. Είναι η ίδια η επιθυμία από τότε. Είναι το σύμβολο της απλότητας.