Atenas para siempre te lo juro…

Στα βήματά σου, στα βήματά μου, από ένα λάθος, η χάραξη πορείας αυτόνομη, εκτός από αυτόματη, νέα και σε ενδιαφέρουσα. Νόμος και μάτι συνεργάστηκαν, ώσπου η γέννα ήρθε από το Μεξικό και ξανά μου επέστρεψε τη μέρα. Νέα έκφραση, νέο βήμα.

Μικρό έργο μέσα στη μέρα।Συναντώ στην πλατεία, στο Μοναστηράκι, το συγγραφέα Τηλέμαχο Κώτσια «Στην απέναντι όχθη»-ομώνυμος τίτλος του μυθιστορήματός του, από τις εκδόσεις Ψυχογιός- τον βρίσκω. Στα κινητά μιλώντας, μέχρι να εντοπιστούμε, σημείο αναφοράς μας γίνεται ένας λευκός «άσχετος» άγγελος. Χρησιμοποιώ το παράδειγμα, της άσχετης αγγελικής παρουσίας, σε συνδυασμό με ένα παλιό μου κείμενο, για τον «εξορκιστή του αντικειμένου», στην κουβέντα μας αργότερα. Το τοπογραφικό εξελίσσεται σε χρονογραφικό. Διότι, όπως για να ανταμώσουμε, επωφεληθήκαμε του μη άμεσα συνδεόμενου με το παρελθόν και την ιστορία της πλατείας, αυτού του «εξορκιστή πλατείας», αντίστοιχα και στη λογοτεχνία και στην ποίηση-στην τέχνη γενικότερα- συναντούμε άλλους εξορκιστές, βραβευμένους ή μη, που αν και δεν είναι οι απολύτως «γλωσσικοί ήρωες», να πεθαίνουν πάνω από το γράψιμο μιας φράσης ή ενός στίχου, εν τούτοις γίνονται καθημερινοί και αναγνωρίσιμοι ήρωες. Γιατί όχι, όλοι χρήσιμοι είναι, πόσο μάλλον όταν, για να εκφραστούμε, δανειζόμαστε ουσίες από «άχρηστες» μεταφορές. Τι μπορεί να σημαίνει ο θάνατος της φράσης ή του στίχου; Δεν σημαίνει. Είναι αυτό το ναρκωτικό…Ό,τι. Ό,τι ονομάζεται και η έκθεση για το βιβλίο της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης-Β. Σοφίας και Ηροδότου 1- που αρχίζει σήμερα. Έχει από Κατράκη μέχρι Μπότσογλου κ.ά.

Αθήνα για πάντα, λοιπόν. Για να μην ξέρεις τι σε περιμένει. Μετά τον λευκό άγγελο, στο Μοναστηράκι, με βρίσκει ένα ζευγάρι Γάλλων. Θησαυρός εν αιθρία, αρχίζω στα γαλλικά να τονίζω, ότι πρέπει να δουν το νέο μας Μουσείο-της Ακρόπολης- και το Αρχαιολογικό της Πατησίων, αν είναι δυνατόν, και ωραίο καφέ είναι το «Μελίνα» στην Πλάκα, διότι αυτή ήταν η ερώτηση, πώς θα πάνε Πλάκα, άλλο τώρα, αν με την απόδειξη, ήρθε και ένα μίνι πολιτιστικό πρόγραμμα, για Ευρωπαίους στην πόλη με χαμόγελο… Με τα πολλά, περνώ από το Cervantes. Cervantes για το «antes». Για αυτό το πριν, που μεσολάβησε από το 1974 έως το 2004. Στο συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, το εργαστήριο εκτύπωσης Kyron Ediciones Gráficas Limitadas, ειδικευμένο στις λιθογραφίες, δραστηριοποιήθηκε στην Πόλη του Μεξικού, υπό την τεχνική διεύθυνση του συνιδρυτή του Andrew Vlady. Μέχρι σήμερα, τα Αρχεία Kyron μεταδίδουν την ιστορία και την συλλογή του, την οποία απαρτίζουν έργα της μεξικάνικης χαρακτικής των τελευταίων δεκαετιών του 20ού αιώνα. Ελεύθερη είσοδος, ελεύθερη σκέψη. Υπολείπονται λίγες ημέρες, μέχρι το τέλος Φεβρουαρίου, που θα σημάνει το τέλος της έκθεσης, οπότε, τα λόγια είναι περιττά την ώρα που «ψηφίζουμε», κατεβαίνουμε στο υπόγειο του Cervantes και βλέπουμε τα 82 έργα. Πολύ χρήσιμο είναι και το αναμνηστικό φυλλάδιο της έκθεσης με τα ονόματα των καλλιτεχνών. Και το περίεργο είναι ότι είδα την έκθεση από λάθος. Εκείνη που πάτησε συνειδητοποιημένα το -1, ήταν μια φοιτήτρια στο μεταπτυχιακό τέχνης και ψυχοθεραπείας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Αλλά, θα έβλεπα έργα, όπως του Castaneda, και θα απείχα; No, no. Στην Αθήνα, άμα θέλεις, μπορείς.

Ιανουάριος – Φεβρουάριος 2011
Αίθουσα Εκθέσεων του Ινστιτούτου Θερβάντες της Αθήνας
Μητροπόλεως 23, Σύνταγμα, Αθήνα
Τηλ. 210,3634117, εσωτ. 2
Είσοδος ελεύθερη
Ωράριο λειτουργίας: Δευτέρα με Σάββατο: 10.00-13.३०
και Δευτέρα με Παρασκευή 16.00-20.30

82 έργα 24 μεξικανών και λατινοαμερικανών καλλιτεχνών
82 obras de 24 artistas mexicanos y latino americanos

Raúl Anguiano (Μεξικό/México, 1915-2006)
Ricardo Anguía (Μεξικό/México, 1951-2009)
Leonora Carrington (Αγγλία/Inglaterra, 1917)
Alfredo Castañeda (Μεξικό/México, 1938-2010)
Alejandro Colunga (Μεξικό/México, 1948)
Francisco Corzas (Μεξικό/México, 1936-1983)
José Luis Cuevas (Μεξικό/México, 1934)
Pedro Friedeberg (Ιταλία/Italia, 1937)
Fernando García Ponce (Μεξικό/México, 1933-1987)
Minerva López (Κούβα/Cuba, 1934)
Mario Martin del Campo (Μεξικό/México, 1947)
Maximino Javier (Μεξικό/México, 1948)
Lucia Maya (ΗΠΑ/EUA, 1953)
Gustavo Montoya (Μεξικό/México, 1905-2003)
Armando Morales (Νικαράγουα/Nicaragua, 1927)
Rodolfo Nieto (Μεξικό/México, 1936-1985)
Antonio Rodríguez Luna (Ισπανία/España, 1910-1985)
Sebastian (Μεξικό/México, 1947)
Alfredo Sosabravo (Κούβα/Cuba, 1930)
Rufino Tamayo (Μεξικό/México, 1899-1991)
Francisco Toledo (Μεξικό/México, 1940)
Remigio Valdés de Hoyos (Μεξικό/México, 1958)
Roger von Gunten (Ελβετία/Suiza, 1933)
Francisco Zúñiga (Κόστα Ρίκα/Costa Rica, 1912-1998)

*El pirata, 1984 (Ο πειρατής, 1984)

Ο Castañeda ανήκει στους σουρεαλιστές, έγινε γνωστός για τα αλληγορικά του έργα που επικεντρώνονται στο γενειοφόρο alter ego του και ακολούθησαν το στυλ των Παλιών Δασκάλων. Όμως, υπολογίζοντας την πνευματική αισιοδοξία που εκπέμπουν τα έργα του μέσω μηχανισμών όπως η νοσταλγία για το παρελθόν και ένας συμβολισμός φιλικός προς τον θεατή, ίσως ο Castañeda θα έπρεπε να θεωρείται πιο συγκεκριμένα ινσπιρασιοναλιστής..

Muchacha en la silla, 1978 (Κοπέλα στην καρέκλα, 1978)

Ο πιο σημαντικός λατινοαμερικανός γλύπτης του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα, ο Zúñiga, έκανε την λιθογραφία αναπόσπαστο μέρος της μελέτης του για τα τρισδιάστατα σχήματα.. Το παράδειγμα του ως προς την «πειθαρχία στο εργαστήριο» επηρέασε όλους τους καλλιτέχνες που συνεργάστηκαν με το Kyron. Η αποφασιστικότητά του να πετύχει λειτούργησε ως παράδειγμα για τους καλλιτέχνες και τους τεχνικούς σε στιγμές κρίσιμες στην πορεία τους στην αναζήτηση της τελειότητας, στιγμές που αναπόφευκτα θα έπρεπε ν’ αντιμετωπίσουν.