Η τέχνη να ρυθμίζεις: ειδικότερα επί της κρίσης

Τι είναι, λοιπόν, αυτή η τέχνη να ρυθμίζεις; Ένα μικρό παράδειγμα: φοράς ένα αγαπημένο μπλουζάκι αλλά λίγο προτού ανοίξεις με το κλειδί την πόρτα, για να πεις «χαίρε οίκε του κεφιού και του σαμιαμιδιού όπου και αν κρύβεσαι, σε αφήνω και πάλι», τσακ και συνειδητοποιείς ένα λεκέ. Είναι μικρός, είναι μπαγαπόντης. Αλλά και αρκετός για να εκνευριστείς. Φυσικά, θα το προσέξουν και οι άλλοι. Τι κάνεις; Σκέψου έξυπνα, δηλαδή: τι μπορείς να μετακινήσεις. Δε μετακινείται τίποτε;

Τότε, η μετακίνηση, ή μετατόπιση, θα αποκτήσει μια συμβολική διάσταση. Εξηγούμαι: δε θα αφαιρέσεις τη μπλούζα, μόνο θα κρύψεις ένα μέρος της. Λύση στο πρόβλημα του λεκέ, για να μην πουν «α, το βλήμα, δεν το είδε;» αποτελεί ένα μικρό pin. Βεβαίως! Καθώς αυτό το pin είναι και πολύ έξυπνο δώρο, για όσους κάνουν συλλογές από αντικείμενα ανά τον κόσμο, μπορείς από τώρα και στο εξής να τα αναζητάς. Φίλοι και εξαίρετοι ζωγράφοι, όπως ο Θεόφιλος Κατσιπάνος, έχουν πιάσει την αξία του pin και μπορείς να πάρεις ένα, στα εγκαίνια των εκθέσεών τους. Επίσης δες: το pin δε σπάει, είναι μικρό, μεταφέρεται και σε τσέπη στο κωλαράκι. Γενικά συμφέρει. Στην περίπτωσή μας, σε γλιτώνει από βγάζε-βάζε μπλούζες και επιπλέον προσθέτει μια γλυκιά πινελιά στο σύνολο. Αρκεί αυτό το σύνολο να μην είναι ήδη, κάπως, «ατμοσφαιρικό» από μόνο του, κοινώς εμπριμέ ή του τύπου «όλα πάνω μου τα ρίχνω αλύπητα», οπότε, και είναι κρίμα και άδικο… μικρό το pin και θα χαθεί στο δάσος. Αυτή είναι η τέχνη να ρυθμίζεις. Και τη χρειαζόμαστε σήμερα, που δε δείχνει να μας χρειάζεται και κανείς…

Γυρίζοντας με βιβλία και το νέο τεύχος Ιουνίου του «Διαβάζω» - στην ύλη των θεμάτων έχει συμπεριληφθεί και ένα παλιό μου κείμενο για το βιβλίο της Νατάσας Χατζιδάκι Συνάντησέ το βράδυ, των εκδόσεων Πλέθρον-, σκέφτομαι ότι, την τέχνη να ρυθμίζουν, πρέπει να την εφαρμόσουν και εταιρίες. Με λίγα λόγια, αυτή η τέχνη δεν είναι άλλη από της παρατήρησης.

Για παράδειγμα, έχω μια χάρτινη τσάντα με βιβλία χωρίς καμία στάμπα. Και όπως κοιτώ, στο γραφείο, τη χάρτινη τσάντα, από το Food Company, σκέφτομαι: γιατί να μη συνεργαστεί το άλφα βιβλιοπωλείο με το στέκι της Barbara, όπου τρώμε το καλύτερο cheesecake της Αθήνας και Εξάρχεια κέντρο, και να δίνει τα βιβλία των πελατών του σε σακούλες Food Company; Τα βιβλία δεν προσφέρουν τροφή στο πνεύμα και φυσικά παρέα; Άσε που άμα ξεχαστείς, και αναλογίζεσαι το νόημα, ούτε και να φας ολοκληρωμένα προλαβαίνεις.

Οπότε, για να αφήσουμε την κακή διάθεση, καλό είναι να κυλήσουμε το πεζό 2 στο πιο δημιουργικό του πράγματος. Και δεν ξέρω, αν το έπιασες, αλλά μάλλον χαλί στρωμένο θα δεις βγάζοντας τη γλώσσα στον καθρέφτη. Με τα όσα αίσχη συμβαίνουν, για να τα δικαιολογούν διπλωματικά και πράκτορες του Ισραήλ, δεν είναι να απορεί κανείς αλλά να γίνεται πιο σέξι. Ψυχή βασανισμένη, σέξι και απ’ το στόχο οδηγημένη.

Η performance του ΣΤ: Στον ή στην, στάση, σταθμός, στόχος, στοπ, σταυρός, στήθος, στύση, στουπί, στάρι… ίσως από αυτό το «στ» να είναι εγγύτερο το αγωνιώδες φως στον κόσμο σκέψης, πράξης, απόφασης. Και σε αυτό να συναρθρώνονται οι σχέσεις ζωής.