All of a sudden it was clear
There were no foreign countries
There were just parallel countries
As I applied for one library card
To get access to a foreign library
I recognized myself here and there
Studying all over my life that was fair
Repeating the exquisite common
You can be lucky and swim wise
Familiar activities may look the same but
Nothing is the same; opinion is insensible
Τι μπορείς να κάνεις, που να είναι διαφορετικό και συγχρόνως να σου θυμίζει μια συνήθεια που επαναλαμβάνεις; Δεν έχεις παρά να γραφτείς στον κατάλογο μελών μιας Εθνικής Βιβλιοθήκης, όπως της Σκωτίας, στο Εδιμβούργο. Ώστε μπορείς, όσο συχνά πηγαίνεις, τόσο αναγνώστης δικαιούχος να αισθάνεσαι. Όμορφα, ευρωπαϊκά, ήσυχα. Διαβάζεις, ηρεμείς, υπάρχεις.
Αυτό έκανα κι εγώ: πρόσθεσα μία ακόμη κάρτα στην πολυπολιτισμική συλλογή, από αυτές που λειτουργούν και ως αναμνηστικά κειμήλια, όταν πια η επιστροφή στα πάτρια είναι αναπόφευκτο γεγονός. Μη στραβώνεις, τώρα με το Δ.Ν.Τ , κάνεις υπολογισμούς, και βλέπεις πόσο τα πράγματα μικρών συνηθειών ευχαριστούν: εκπλήσσουν αβίαστα, εκεί που δεν το περιμένεις.
Με την κάρτα στην τσάντα, λοιπόν, προτού φύγω από την Εθνική Βιβλιοθήκη της Σκωτίας, επισκέπτομαι τη συλλογή των αρχείων John Murray. Απίθανη συλλογή και ας σημειώσω ότι, ο John Murray, σαν καλός Σκωτσέζος και γέννημα-θρέμμα Εδιμβούργου, είχε και ένα –Mc- στο όνομά του. Αυτό, δεν το έφαγε η μαρμάγκα –non monsieur- το έκοψε ο ίδιος, καθώς είχε απ’ αυτό, το μυαλό «ξουράφι»… και δεν έμεινε με τα χέρια στο ράφι. Μια και δυο, δημιούργησε το δικό του εκδοτικό οίκο – σαν την εγχώρια αυτοδημιούργητη ιστορία του Θ. Καστανιώτη να ακούγεται όλο αυτό- και έφτασε να εκδίδει μέχρι το Δαρβίνο και την J. Austen. “Pioneering novelist”, μπορεί να τη χαρακτηρίζουν οι συγκαιρινοί μας και στην ιστοσελίδα της βιβλιοθήκης, όμως μη μασάς. Το παραμύθι της πρωτοπορίας έχει γραφτεί με πόνο. Καθώς, όσο η Τζέην Ώστεν ζούσε, την επιχορηγούσε –ποιος άλλος;- ο καλός μπαμπάς George, με είκοσι λίρες το χρόνο. Και τη στήριζε, επίσης, και ο αδελφός της Henry. Τελικά, παντού υπάρχει ένας μύθος, του αγαπησιάρη μπαμπά. Ναι, είκοσι λίρες, αλλά εκείνα τα χρόνια… δηλαδή παλιά, το 18ο μιλάμε τώρα και αργότερα, ενώ είχε ακμάσει ήδη ο Διαφωτισμός… ξέρεις, του Καντ το ωραίο «διαφωτισμός είναι η έξοδος του ανθρώπου από την ανωριμότητά του, για την οποία ο ίδιος είναι υπεύθυνος»… είναι το μόνο που θυμάμαι από την ιστορία της Γ’ Λυκείου.
Τέλος πάντων, ενδίδω στον πειρασμό. Θα το παίξω, μέσα στη βιβλιοθήκη κρυμμένη, το παιχνίδι. Αγγίζω τις λέξεις, που θέλω, σχετικά με την επικείμενη έκδοση του βιβλίου «μου». Επειδή και τα παιχνίδια μας καθρεφτίζουν, είμαι περίεργη, να δω… Μέσα από ανάκατες λέξεις, δημιουργώ ένα τίτλο, βρίσκω και εξώφυλλο και χρώμα, και με τα πολλαπλά touch διαπιστώνω ότι, λάθος έκανα, στην αρχή, που βάραγα. Έπρεπε απλά να χαϊδεύω την επιφάνεια. Υπερβάλλων ζήλος και πάλι, από το ελληνικό κεφάλι. Τελικά, βγαίνει το εξαιρετικό αποτέλεσμα, ίδιο με εκείνο που περίμενα από διαίσθηση, και φαίνεται από το φωτογραφικό υλικό. Διότι, μπορεί η Ώστεν να ζούσε και από το μπαμπά, αλλά έμεινε στο χρόνο, αποτελώντας ελπιδοφόρο παράδειγμα. Όμως, η κατασκευή, για το παιχνίδι, δημιουργήθηκε από έναν τεχνοκράτη του καιρού μας. «Κολοβακτηρίδιο», καπιταλιστικό όργανο του κερατά, σκέφτομαι και γελώ, ενώ προσπερνώ έναν φύλακα της βιβλιοθήκης, που θα νόμιζε ότι τον φλέρταρα. Ανοίγω την πόρτα και βγαίνω στο πολύβουο φως του Εδιμβούργου.
http://www.nls.uk/
http://www.nls.uk/murray-app/index.html
http://www.nls.uk/jma/who/austen/index.html
Scotland’s Library
1689 Advocates library established
1710 1st Copyright act
1925 National Library of Scotland Act
1956 George IV’ building completed
1995 Causeway side building completed
2009 Opening of visitor centre
Posts
No comments:
Post a Comment