Η μία κατηγορία των ηθοποιών
είναι δοξάστε με
και η άλλη
να μοιράζεσαι το δέος της ζωής με τους θεατές
Όλια Λαζαρίδου
Μπορούν, λοιπόν, και τα χόμπι να μεταναστεύουν και με μεγάλη επιτυχία. Απόδειξη ότι, ο Iain Fraser, ιδιοκτήτης του καφέ The Elephant House στην παλιά πόλη του Εδιμβούργου, ξέρει τον τρόπο, να μεταφέρει και να μεταδίδει προσωπικές εντυπώσεις από μακρινούς προορισμούς. Έχοντας ζήσει για 20 χρόνια στην Ασία, με περιπλανήσεις στη Μαλαισία και το Βόρνεο, νησί της Ινδονησίας, για όλο εκείνο το διάστημα, όταν ο Iain έλειπε στην Ασία για δουλειές, το βλέμμα του ήταν διαρκώς στραμμένο στη φύση και τους ελέφαντες. Αξιοζήλευτη ζωή, ερχόμαστε να διαπιστώσουμε.
Οπότε, αυτή η επαφή με τα βαριά θηλαστικά είχε ως αποτέλεσμα, ο Iain να αγαπήσει το μεγαλύτερο χορτοφάγο θηλαστικό της προβοσκίδας, της εξυπνάδας και της πολύ καλής μνήμης, εξ’ ου και η φράση «έχει μνήμη ελέφαντα»… τώρα, αν αυτό το τελευταίο, το δούμε συνδυαστικά με την άλλη φράση «έχει κατεβασμένη την προβοσκίδα», μήπως το να θυμάται κανείς, δεν είναι και από τα καλύτερα που μπορούν να του συμβαίνουν πάντα;
Επιστρέφοντας στη Σκωτία, και στο Εδιμβούργο, το Elephant House δεν είναι μόνο ένα καφέ με βιβλία για τους ελέφαντες και ανάλογα φωτιστικά, το σχήμα των οποίων παραπέμπει στα πόδια του ελέφαντα… είναι να μη βλέπεις παντού το υπερρεαλιστικό πρότυπο, τι να κάνουμε. Ακόμη και διαβάζοντας ότι, «ο ελέφαντας έχει μικρά μάτια, η όραση του δεν είναι καλή και γι’ αυτό δύσκολα διακρίνει ένα αντικείμενο σε απόσταση 50 μέτρων, ενώ η όσφρηση του είναι πολύ ανεπτυγμένη» συνδεόμαστε μεταφυσικά με αυτό το συμπαθητικό θηλαστικό. Το Elephant House όμως, φημίζεται και για τους συγγραφείς θαμώνες του. Είναι κοινό μυστικό, ότι εδώ έγραψε τα τρία κεφάλαια του Χάρρυ Πότερ η διάσημη – τυχερή και πλούσια πλέον- J. K. Rowling. Ώστε, η λογοτεχνική διάσταση δίνει έναν άλλο αέρα στο στέκι, μια ατμόσφαιρα μυθική.
Μυθική ήταν και η γνωριμία με τον ιδιοκτήτη, Iain Fraser, όμως. Έχω πιάσει το τελευταίο άδειο τραπέζι στο βάθος, με πολύ κόπο, πείθοντας χαριτωμένα, ότι δε θα ενοχλήσω, και σημειώνω διάφορα, με δυο βιβλία ανοιχτά. Παραδόξως, εκείνη τη μέρα, είμαι η μόνη σιωπηλή. Όλοι οι άλλοι μιλούν και γελούν δυνατά, ενώ τα πιάτα με τις μυρωδάτες νοστιμιές πηγαινοέρχονται. Σε κάποια στιγμή, εκεί που πίνω τον εσπρέσο μου, -λιτοδίαιτα-, ένα μακρύ χέρι γυρίζει και μου προσφέρει ένα ποτήρι λευκό κρασί. Του Iain. Μου ζητά και συγνώμη για τη φασαρία, ενώ απολογείται: κάτι συμμαθήτριες χορωδίας έχουν μαζευτεί στο καφέ, και γι’ αυτό αργότερα θα τις βάλει και να τραγουδήσουν. «Α, πολύ ωραία», λέω και του χαμογελώ. Σε λίγο ξαναγυρίζει ρωτώντας: «μα τι γράφεις; Δε μπορώ να το διαβάσω αυτό». Αυτό, να μην καταλαβαίνουν οι άλλοι το ελληνικό κείμενο, πολύ το χαίρομαι. Σκέτη απελευθέρωση. Και με το που τον ρωτώ, «αν όλο του φαίνεται ελληνικό», αρχίζει τη διήγηση, ότι κάποτε με τη γυναίκα του πήγαν στο Φισκάρδο- έπεσε στην περίπτωση κι αυτός- και ήταν όλοι εκεί πολύ καλοί άνθρωποι, τρελοί και αξιαγάπητοι. Ναι, ήταν πολύ φιλόξενος ο Iain και έδειχνε, πραγματικά, να αγαπά την Ελλάδα. Έτσι μου κίνησε και το ενδιαφέρον να μάθω για το όνομα του καφέ, και άρχισε να μου διηγείται τη ζωή του, στην Ασία και συντροφιά με τους ελέφαντες. Ε, τώρα αν κάποιοι περιμένουν πολυέλαιους από τα καφέ, σχολιάζοντας ότι «ε, ένα καφέ είναι», τότε μάλλον δεν ξέρουν από ιστορίες. Δεν είναι της λέσχης, της χαράς και της τύχης. Άρα, και δεν μοιράζονται το δέος της ζωής, που συγκινεί και την Όλια Λαζαρίδου.
http://www.elephanthouse.biz/
http://www.theelephantstale.blogspot.com/
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BB%CE%AD%CF%86%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82
The Elephant House
21 George IV Bridge
Edinburgh EH1 1EN
Tel. 0131 -220-5355
Fax. 0131-220-4272
contact@elephanthouse.biz
http://www.enosleptoumazi.gr/?p=39
Οπότε, αυτή η επαφή με τα βαριά θηλαστικά είχε ως αποτέλεσμα, ο Iain να αγαπήσει το μεγαλύτερο χορτοφάγο θηλαστικό της προβοσκίδας, της εξυπνάδας και της πολύ καλής μνήμης, εξ’ ου και η φράση «έχει μνήμη ελέφαντα»… τώρα, αν αυτό το τελευταίο, το δούμε συνδυαστικά με την άλλη φράση «έχει κατεβασμένη την προβοσκίδα», μήπως το να θυμάται κανείς, δεν είναι και από τα καλύτερα που μπορούν να του συμβαίνουν πάντα;
Επιστρέφοντας στη Σκωτία, και στο Εδιμβούργο, το Elephant House δεν είναι μόνο ένα καφέ με βιβλία για τους ελέφαντες και ανάλογα φωτιστικά, το σχήμα των οποίων παραπέμπει στα πόδια του ελέφαντα… είναι να μη βλέπεις παντού το υπερρεαλιστικό πρότυπο, τι να κάνουμε. Ακόμη και διαβάζοντας ότι, «ο ελέφαντας έχει μικρά μάτια, η όραση του δεν είναι καλή και γι’ αυτό δύσκολα διακρίνει ένα αντικείμενο σε απόσταση 50 μέτρων, ενώ η όσφρηση του είναι πολύ ανεπτυγμένη» συνδεόμαστε μεταφυσικά με αυτό το συμπαθητικό θηλαστικό. Το Elephant House όμως, φημίζεται και για τους συγγραφείς θαμώνες του. Είναι κοινό μυστικό, ότι εδώ έγραψε τα τρία κεφάλαια του Χάρρυ Πότερ η διάσημη – τυχερή και πλούσια πλέον- J. K. Rowling. Ώστε, η λογοτεχνική διάσταση δίνει έναν άλλο αέρα στο στέκι, μια ατμόσφαιρα μυθική.
Μυθική ήταν και η γνωριμία με τον ιδιοκτήτη, Iain Fraser, όμως. Έχω πιάσει το τελευταίο άδειο τραπέζι στο βάθος, με πολύ κόπο, πείθοντας χαριτωμένα, ότι δε θα ενοχλήσω, και σημειώνω διάφορα, με δυο βιβλία ανοιχτά. Παραδόξως, εκείνη τη μέρα, είμαι η μόνη σιωπηλή. Όλοι οι άλλοι μιλούν και γελούν δυνατά, ενώ τα πιάτα με τις μυρωδάτες νοστιμιές πηγαινοέρχονται. Σε κάποια στιγμή, εκεί που πίνω τον εσπρέσο μου, -λιτοδίαιτα-, ένα μακρύ χέρι γυρίζει και μου προσφέρει ένα ποτήρι λευκό κρασί. Του Iain. Μου ζητά και συγνώμη για τη φασαρία, ενώ απολογείται: κάτι συμμαθήτριες χορωδίας έχουν μαζευτεί στο καφέ, και γι’ αυτό αργότερα θα τις βάλει και να τραγουδήσουν. «Α, πολύ ωραία», λέω και του χαμογελώ. Σε λίγο ξαναγυρίζει ρωτώντας: «μα τι γράφεις; Δε μπορώ να το διαβάσω αυτό». Αυτό, να μην καταλαβαίνουν οι άλλοι το ελληνικό κείμενο, πολύ το χαίρομαι. Σκέτη απελευθέρωση. Και με το που τον ρωτώ, «αν όλο του φαίνεται ελληνικό», αρχίζει τη διήγηση, ότι κάποτε με τη γυναίκα του πήγαν στο Φισκάρδο- έπεσε στην περίπτωση κι αυτός- και ήταν όλοι εκεί πολύ καλοί άνθρωποι, τρελοί και αξιαγάπητοι. Ναι, ήταν πολύ φιλόξενος ο Iain και έδειχνε, πραγματικά, να αγαπά την Ελλάδα. Έτσι μου κίνησε και το ενδιαφέρον να μάθω για το όνομα του καφέ, και άρχισε να μου διηγείται τη ζωή του, στην Ασία και συντροφιά με τους ελέφαντες. Ε, τώρα αν κάποιοι περιμένουν πολυέλαιους από τα καφέ, σχολιάζοντας ότι «ε, ένα καφέ είναι», τότε μάλλον δεν ξέρουν από ιστορίες. Δεν είναι της λέσχης, της χαράς και της τύχης. Άρα, και δεν μοιράζονται το δέος της ζωής, που συγκινεί και την Όλια Λαζαρίδου.
http://www.elephanthouse.biz/
http://www.theelephantstale.blogspot.com/
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BB%CE%AD%CF%86%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82
The Elephant House
21 George IV Bridge
Edinburgh EH1 1EN
Tel. 0131 -220-5355
Fax. 0131-220-4272
contact@elephanthouse.biz
http://www.enosleptoumazi.gr/?p=39
Posts
No comments:
Post a Comment