Η εμπειρίατης διόδου
από το ρίσκο του Aτυχήματος
στη ντίσκο του Eυτυχήματος
Ένα τραμ πάτησε ξαφνικά το διάσημο Καταλανό αρχιτέκτονα, Antoni Gaudí, στις 7 Ιουνίου του 1926. Στη διασταύρωση των οδών Carrer de Bailén και Gran Vía της Βαρκελώνης, το πεσμένο σώμα του φτωχού αρχιτέκτονα δεν συγκίνησε τους ταξιτζήδες, που συνέβη να πέρασαν από εκείνο το σημείο, εφόσον δε σταμάτησαν για να μεταφέρουν το χτυπημένο στο νοσοκομείο. Μάλλον, τελικά, εκείνοι οι ταξιτζήδες συμπεριφέρθηκαν σαν χιμπατζήδες του τύπου «δεν βλέπω ούτε ακούω». Τρεις ημέρες αργότερα, στις 10 Ιουνίου, ήταν πλέον γνωστό ότι ο 74χρονος Gaudí είχε πεθάνει.
Αναρωτιέμαι, λοιπόν, αν αυτή η 25η Ιουνίου, ημέρα γέννησης του Καταλανού αρχιτέκτονα, εκτός από ημέρα της επιχειρηματολογίας, όπως είχα διαβάσει, χρόνια πριν, συμπίπτει να είναι και ημέρα της απροσεξίας. Διότι, μες στην αναμονή όλων, όσα πρόκειται να υλοποιηθούν, η ύλη του σώματος μπορεί και περνά απαρατήρητη, ακριβώς όπως κινείται άνευ ενός ορατού επιχειρήματος και, άρα, άνευ ενός συγκεκριμένου αντικειμένου.
Το σώμα, όμως, που κινείται, αναζητά την επαφή με το χώρο, για να ξεχάσει ότι αποτελεί ξεχωριστή μονάδα ή για να θυμηθεί ότι αποτελεί αναπόσπαστο μέρος ενός ενιαίου χώρου. Το σώμα επιθυμεί να οριστεί εκ νέου. Αυτό το αίσθημα της απόλυτης εμπιστοσύνης στο χώρο, σαν να ήταν η παλάμη οδηγός αλλά και σημείο (επ)αφής μέσα σε ένα απεριόριστο άσπρο διαρκείας, ενώ περπατούσα ανηφορικά και με κλειστά τα μάτια, το ένιωσα στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Βαρκελώνης, ένα έργο του εξαιρετικού αρχιτέκτονα Richard Meier. Ώστε, διαπιστώνουμε πως δεν είναι μόνο τα έργα, τα οποία φιλοξενεί αυτό το μουσείο, ενδιαφέροντα. Ενδιαφέρουσα κυρίως είναι –ή γίνεται εξελικτικά- η παραμονή στον εσωτερικό χώρο του μουσείου. Η προέκταση του λευκού, στο επίπεδο της ψυχολογίας, συνιστά το πάγωμα του εφήμερου, περιοδικού χρόνου. Το πέρασμα στη λευκή εσωτερίκευση προσιδιάζει στο ύψωμα μιας σημαίας αισιοδοξίας άνευ συγκεκριμένης απόχρωσης. Καθώς, εδώ δεν υπάρχουν ατυχήματα, μπορούμε ελεύθερα να ζούμε αφηρημένα. Μέσα στο άσπρο και στην επιφάνειά του. Μια ευχή; Θα ήθελα πολύ να κοιμηθώ στο Macba (Museo de Arte Contemporanea de Barcelona), καθώς ο αρχιτέκτονας Meier πέτυχε το στόχο του, να με επαναφέρει στην επιθυμία για τον ύπνο: στην πρώτη και ύστατη ανθρώπινη κατάσταση.
http://www.gaudiclub.com/ingles/i_vida/i_vida5.asp+gaudi+died&cd=2&hl=el&ct=clnk&gl=gr
http://www.richardmeier.com/www/
http://www.youtube.com/watch?v=DhZ1kNo1W5Q
Αναρωτιέμαι, λοιπόν, αν αυτή η 25η Ιουνίου, ημέρα γέννησης του Καταλανού αρχιτέκτονα, εκτός από ημέρα της επιχειρηματολογίας, όπως είχα διαβάσει, χρόνια πριν, συμπίπτει να είναι και ημέρα της απροσεξίας. Διότι, μες στην αναμονή όλων, όσα πρόκειται να υλοποιηθούν, η ύλη του σώματος μπορεί και περνά απαρατήρητη, ακριβώς όπως κινείται άνευ ενός ορατού επιχειρήματος και, άρα, άνευ ενός συγκεκριμένου αντικειμένου.
Το σώμα, όμως, που κινείται, αναζητά την επαφή με το χώρο, για να ξεχάσει ότι αποτελεί ξεχωριστή μονάδα ή για να θυμηθεί ότι αποτελεί αναπόσπαστο μέρος ενός ενιαίου χώρου. Το σώμα επιθυμεί να οριστεί εκ νέου. Αυτό το αίσθημα της απόλυτης εμπιστοσύνης στο χώρο, σαν να ήταν η παλάμη οδηγός αλλά και σημείο (επ)αφής μέσα σε ένα απεριόριστο άσπρο διαρκείας, ενώ περπατούσα ανηφορικά και με κλειστά τα μάτια, το ένιωσα στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Βαρκελώνης, ένα έργο του εξαιρετικού αρχιτέκτονα Richard Meier. Ώστε, διαπιστώνουμε πως δεν είναι μόνο τα έργα, τα οποία φιλοξενεί αυτό το μουσείο, ενδιαφέροντα. Ενδιαφέρουσα κυρίως είναι –ή γίνεται εξελικτικά- η παραμονή στον εσωτερικό χώρο του μουσείου. Η προέκταση του λευκού, στο επίπεδο της ψυχολογίας, συνιστά το πάγωμα του εφήμερου, περιοδικού χρόνου. Το πέρασμα στη λευκή εσωτερίκευση προσιδιάζει στο ύψωμα μιας σημαίας αισιοδοξίας άνευ συγκεκριμένης απόχρωσης. Καθώς, εδώ δεν υπάρχουν ατυχήματα, μπορούμε ελεύθερα να ζούμε αφηρημένα. Μέσα στο άσπρο και στην επιφάνειά του. Μια ευχή; Θα ήθελα πολύ να κοιμηθώ στο Macba (Museo de Arte Contemporanea de Barcelona), καθώς ο αρχιτέκτονας Meier πέτυχε το στόχο του, να με επαναφέρει στην επιθυμία για τον ύπνο: στην πρώτη και ύστατη ανθρώπινη κατάσταση.
http://www.gaudiclub.com/ingles/i_vida/i_vida5.asp+gaudi+died&cd=2&hl=el&ct=clnk&gl=gr
http://www.richardmeier.com/www/
http://www.youtube.com/watch?v=DhZ1kNo1W5Q
Posts
No comments:
Post a Comment