ΑΠΟΓΕΙΩΣΗ

Απογείωση

Έχουμε προ πολλού ξεμακρύνει από τους εαυτούς μας
Οδεύουμε σε μια γλώσσα που δεν ταξινομούμε πλέον
Συνοψίζουμε αμμώδεις φωνές των τοπίων εκατέρωθεν

Τον άνεμο ο ουρανός δεν ξανασαίνει χωρίς γέλιο να κυλήσει
Στο δέρμα που καταμαρτυρεί απ’ το μαύρο πέπλο προστασίας
Φορούμε τη μαντίλα σαν πιγκουΐνοι στο καφέ της λάσπης χιόνι

Στέπες και ορεινά καβούκια σιωπής βαριάς διασχίζουμε
Άδειοι καλωσορίζουμε το απεριόριστο του νέου δαίμονα

Η καρδιά από λαχούρι περιμένει για να σφίξει φιλόξενα
Όσα τελεσφορούν με την απομάκρυνση από την προσήλωση
Στους στόχους του τότε που καπνίζουν άσβεστο πυρ Ελλάδας

Και η καρδιά καρδαμώνει μπροστά στο φρέσκο του ουρανού
Τα μουκαρνάς καμπυλωτά στάζουν απ’ τις εσοχές την εμπειρία
Ρωτούν πόσο ακόμη ωριμάζει ο νομάς μέσα μας άραγε
Ανεξαρτήτως χρώματος ή θρησκείας ζούμε με περιέργεια

Φεύγοντας από τον κήπο ευχόμαστε να φυτρώσει
Το δέντρο της ζωής αγκαλιάζοντας το όνειρο
Το άγχος ας καθρεπτίζεται στο περιβάλλον
Για να μην είναι εναντίον μας όσα θα ‘πρεπε
Ανοιχτό να ‘χουν συμβόλαιο με τον κόσμο

Απ’ το καλειδοσκοπικό μάτι δεν εκπληρώνεται
Αποκλειστικά μία εικόνα της πρωτοκαθεδρίας
Όλα είναι σχετικά μες στην απόλαυση της έντασης
Απογείωση σημαίνει επένδυση σε νέα δίκτυα