Το κράτος, το πυρ και η μανία.

Και βέβαια, μας φταίει το κράτος. Όμως, ας θυμηθούμε: κάποιες οικογένειες ήθελαν 2 και 3 αυτοκίνητα. Και εξοχικά. Και για να τα αποκτήσουν, χρεώθηκαν με δάνεια. Πήραν και δεύτερη και τρίτη πιστωτική κάρτα. Φυσικά, και το καλοκαίρι, πού ακούστηκε να τη βγάλουν στο σπίτι χωρίς κλιματιστικό; Ε, αναγκάστηκαν να το πάρουν και αυτό. Και δε σταμάτησαν εκεί. Διότι, οι διακοπές είναι δικαίωμα, και όχι μόνο το καλοκαίρι, αλλά και τα Χριστούγεννα. Γι’ αυτό δημιουργήθηκαν τα εορτοδάνεια, στα οποία ευθύς κάποιοι ανταποκρίθηκαν. Και όχι μόνο ανταποκρίθηκαν αλλά από τη θέση πελάτη με απαιτήσεις, δε μπορούσαν να μείνουν σε δωμάτιο χωρίς τηλεόραση και κλιματιστικό, κι ας βρισκόταν το ξενοδοχείο στις Κυκλάδες με τους αέρηδες να κάνουν κουμάντο. Οπότε, για να αντιμετωπίσουν τον ανταγωνισμό, οι ιδιοκτήτες των ξενοδοχείων επένδυσαν και σε αυτά τα μηχανήματα. Και επειδή όσο καλλιεργείται η απόλαυση, καλλιεργείται και η «ανάγκη» για τη θέαση, άρχισαν όλοι να βλέπουν με καλό μάτι την περίπτωση να εκτεθούν στο γυαλί, για το παραμικρό, επειδή τους τσίμπησε ένα κουνούπι, ενώ περπατούσαν δίπλα στο ποτάμι…

Μερικοί μάλιστα, πιο «προχωρημένοι», αποφάσισαν ότι ήθελαν να δοκιμάσουν τα όριά τους και άρχισαν να υπογράφουν συμβόλαια για τον εγκλεισμό τους, με αποτέλεσμα να έχουμε τα ριάλιτι. Και επίσης, άρχισαν να υπάρχουν μεσημεριανές διαμαρτυρίες, ότι δεν υπάρχει ποιότητα στην ελληνική τηλεόραση. Βεβαίως, και υπάρχει ποιότητα. Αυτό επιμελούνται στο ΕΣΡ. Κρίνουν τις διατυπώσεις, αν είναι κόσμιες, και όχι τις εντυπώσεις, αν υπάρχει ουσία στην προβαλλόμενη εικόνα. Το ΕΣΡ, το νέο θρησκόληπτο όργανο. Εν τέλει, όλοι θα θέλαμε να είχαμε καλύτερη τηλεόραση, πράγματι. Όμως, μετά την ιστορία του dvd της τότε 35χρονης, του Ζαχόπουλου που φυγαδεύτηκε ένα βράδυ για τη Θεσσαλονίκη- φυσικά χωρίς ποτέ να μάθουμε περισσότερα- και του «Θ(ε)έμου», που εξακολουθεί να έχει την εκπομπή του, βλέπω ότι όλοι όσοι προσκαλούνται, πηγαίνουν κανονικά στην εκπομπή του και μιλούν για τα σχέδιά τους, τον πολιτισμό, ή τα σκουπόξυλα. Επειδή όλοι παίζουν με όλους τελικά, σε μια μισαλλόδοξη παρτίδα.

Έτσι, για να μη ξεχνιόμαστε και να μην είμαστε στο απυρόβλητο, διατεινόμενοι ότι το κράτος φταίει για όλα. Είναι η ίδια ιστορία με τα εξοχικά αυθαίρετα στο πουθενά και τα χόρτα να λαμπαδιάζουν έτσι ξαφνικά. Είναι η ίδια ιστορία με τις δηλητηριάσεις δευτεριάτικα.

Και σήμερα; Ούτε συζήτηση να περπατάς στο κέντρο της Αθήνας, διότι λένε, υπάρχει νέφος, οι οδηγοί είναι απρόσεκτοι, και αφού υπάρχουν και τα ταξί, ποιος ο λόγος να ζούμε δύσκολα… Τελικά, το ΔΝΤ σαν την Πανδώρα «μετρίασε» το ηθικό μας, όμως, όσο υπάρχουν ούφο, θα υπάρχει και η άλλη, η ιστορία της μούφας. Δυστυχώς για να την πληρώνουμε μαζί, ενωμένοι ΔΝΤ.