Φύση και κανόνας:επειδή γραφή σημαίνει υπόσταση

Φύση και κανόνας

Πετσοκόβω τα κείμενα που θα κολλήσω πάνω μου
Με το ίδιο φως της άλλης ημέρας στην άδεια κούπα

Αργότερα ας συγχέουν σπαστά τη σκέψη ανίερες φλυαρίες
Κείμενα θα φέρνουν πάντα έναν άρτο περιστεριού το πρωί

Η σιωπή κυκλώνει το πρόσωπο όπως η πειθαρχία το στρατιώτη
Οι λέξεις στον ίσκιο της φωνής είναι αποσπάσματα στην εξοχή

Μακριά από όσους τριγύρω φλυαρούν ή μασουλούν παράπονα
Το κοίταγμα στα κείμενα έξω από κανόνες πετά τη νέα σκέψη

Τρέχει ξυπόλητος ο νους μες στο γρασίδι κι είναι τα χείλη
Παλίρροια αισθήσεων με τις σκέψεις στο πυρ να σβήσουν

Μες στη μαχαιρωμένη άμμο απ’ το μεταίχμιο πια ο νους παιδεύεται
Βλέπει όσες εποχές γυαλίζουν ενώ η ωριμότητα διττά τον ξεχωρίζει

Χωρίς να σφουγγίζω όσους στίχους θα ήθελα στη μνήμη συνεχίζω
Χωρίς να έπαψα να αναζητώ το διαρκέστερο δεν έχω γνώσεις πια

Αποκλείεται να έσφιξαν τα πράγματα χωρίς ανθρώπου χέρι
Αποκλείεται να μας νομίζουμε αυτόχειρες χωρίς επιρροές

Στη γνώση σφίγγονται μόνο οι τύποι που μαζεύουν σε καλούπια
Την κούπα πώς επηρεάζει ολοκάθαρα η χρυσόμυγα δεν έμαθαν

Δε δέχονται επιρροές όσοι δεν έμαθαν ακόμη ότι ξεχνούν
Άγγιξαν τα παραγωγικά τα χρόνια δίχως ίχνος από έλικα

Και ατελώς ξεβράζονται τα διάφορα επάνω μας από ατελείς
Εξαιτίας μας ενώ βλέπουν πόσο αποτυπώματα ειδώλων είναι

Φύση και κανόνας αξιώθηκαν την παντοκρατορία της αντίφασής τους
Κι εμείς λοιπόν κοιτώντας ασυμμάζευτοι πράττουμε τη σιωπή ως νίκη

Η ωραία συνέντευξη του Γιώργου Βέλτσου στον Απόστολο Διαμαντή:
http://www2.libropage.com/edition/LiFO202
σελ. 32 (είναι Βέλτσος, βλέπεις καλό!)