''Χιόνι της άμμου''...

Το χιόνι γαλουχεί
Όπως το χέρι χαιρετίζει το τόπι στην άμμο
Χαστουκίζοντας αέρηδες της ξενιτιάς
Για να μην τρυπώσουν στα αφύλακτα στόματα
Κόκκινοι κόκκοι από κρασί φθείρουν την άμμο
Όπως το μεγάλο συναίσθημα επί πταισμάτων
Ξεπερνά το παράθυρο
Απέξω ένας χιονάνθρωπος έπιασε τόπο στο χιόνι
Ανένδοτος χωρίς δόντια
Κοιτάζει αδιάφορα εμάς ενώ έχουμε ενδιαφέρον

Ερυθρά λευκά τα δέντρα πάλι
Ποτίζουμε μαυροδάφνη τη σιωπή των φύλλων
Η άμμος ξεγλιστρά ήδη παγωμένα
Από τον πύργο των γυμνών χεριών
Η φλέβα αγνοεί τη σήραγγα
Για να γκρεμοτσακιστεί εκεί
Ύστατο φεγγαρόφωτο
Είσαι στο γυρτό τζάμι
Δίπλα στο χρόνο μέσα
Δεν αντέχεις την απάντηση ότι ενδέχεται
Αναζητώ τη νιφάδα όμως και δε φοβάμαι
Στο χλωμό πρόσωπο θα δω μια άκρη
Ελπίδας ενός ζήτω δικής σου παραγωγής
Σε ζητούν στο ακουστικό
Αργείς ασθενοφόρο φεγγάρι
Γλυκίζεις περίεργα με κόκκινα τριαντάφυλλα
Τον αέρα ανάμεσα στα δυο χείλη
Δεν απαντώ επειδή δεν ξέρω τι
Ακατάλληλη ώρα καταναγκάζεις
Παραμιλητό ακατάσχετο και καμίας σημασίας
Χιόνι της άμμου παρασύρει με πάθος το τίποτα