Βρίσκοντας ίχνη από το πουθενά μέσα στην Αθήνα

Ένα ακόμη Σαββατοκύριακο στην Αθήνα απομυθοποιήθηκε, φτάνοντας να γίνει ανάμνηση Δευτέρας. Δεν ήταν και άσχημα. Αντιθέτως, στις «εντός 48ώρου δράσεις» συμπεριλήφθηκαν: ένα μικρό φαγοπότι με σεφταλιά, χαλούμι και αφέλια στο «Κιτρόμηλο» - και πριβέ, αν τρώτε εκτός προγράμματος, δηλαδή λιγουρεύεστε το μεσημεριανό στις 16.00-, μια ταινία ανατρεπτικού σεναρίου, το Νησί των Καταραμένων του Σκορσέζε, στο Δαναό2, κι ας ήμαστε στην 1η σειρά, με το σβέρκο στην ανάταση και στο τέλος, μπύρες στα Εξάρχεια, Ασκληπιού και Βαλτετσίου, στην “Poderosa”. Το όνομα κυκλοφορεί και σε κομμάτι, στο «la muerte de la poderosa», για όποιον ενδιαφέρεται. Όσο για την Κυριακή δεν το συζητώ, ισχύει το αξίωμα της οριζόντιας ανάπαυσης. Ύπνος και πάλι ύπνος. Κάπως έτσι ο μύθος του Προσώπου, που ακούει στο όνομα «σαββατοκύριακο», μας τελείωσε. Γιατί το σαββατοκύριακο είναι ο μύθος του Προσώπου; Δεν είναι και γρίφος. Το ύφος, που έχουμε, Παρασκευή βράδυ, καθρεφτίζει τη χαρά μας: ανυπόστατη ίσως, αλλά χαρά βεβαιότατα.

Λίγο προτού μπει το Σαββατοκύριακο, λοιπόν, ξετρύπωσα άλλη μία νέα τρύπα κοσμημάτων, στην Εμμανουήλ Μπενάκη 30 (τηλ. 21.30.427782). Πρόσεξα το μέρος, καθώς μου φάνηκε ότι ένα χαρτόκουτο προσγειώθηκε ολοταχώς στο κέντρο της Αθήνας. «Ψυχή» και δημιουργός των κοσμημάτων IN DER KISTE είναι η κυρία Καίτη Ακριώτου από τη Χαλκίδα. Δεν τη βρίσκετε εκεί-εξ’ ου και ψυχή-, αλλά βρίσκετε όσα δημιουργεί με μεράκι για τις στιγμές που επιθυμούμε το περιττό στο τσεπάκι.

Περιττό; Από αυτό πράγματι είναι μπόλικα τα είδη. Παρακολουθούσα, την εβδομάδα που μας πέρασε, κάποιους από τους περιβόητους λόγους στη Βουλή. Χάριν γούστου και μόνο. Για να καταλήξω σε διάφορα συμπεράσματα, που αυτά κι αν έχουν γούστο (γούστο αυθαίρετο). Πρώτον, βλέποντας το βουλευτή Μάκη Βορίδη -του ΛΆΟΣ- να μιλάει, και την κάμερα να δείχνει το κοινό του, δηλαδή, τους υπόλοιπους του ίδιου κόμματος, καθισμένους σαν να τους είπαν «ελάτε, κερνάμε φιστίκια» συγκρίνω αυτό το κοινό με το μονοψήφιο κοινό της Ν.Δ., τον έναν και μοναδικό κύριο καθισμένο, σαν τον Αμπιγιέρ (η ομώνυμη παράσταση στο θέατρο ΚΑΠΠΑ, Κυψέλης 2, τηλ.: 210-8831068, τρέχει στο μεταξύ), πίσω από ένα βουλευτή της Ν.Δ., ενώ παρενέβαινε. Φαίνεται σαν το ΛΆΟΣ να έχει περισσότερους βουλευτές στη Βουλή, βάσει παρακολούθησης… Μα, σαφώς, πρέπει να κοιτάμε το περιεχόμενο των λόγων και να μη μένουμε στην επιφάνεια των πραγμάτων. Και για να έρθω στο περιεχόμενο, να θυμίσω ότι, μεταξύ άλλων, ο Βορίδης ανέφερε το περιβόητο: « εμένα δε μου αρέσουν τα συναισθηματικά επιχειρήματα»… Όπα: όχι πίτα στην πίτα σουβλάκι γίνεται;
Σε αυτή τη χώρα, όσοι καπηλεύονται την κλασική αρχαιότητα, διαπιστώνουμε ότι αγνοούν τη Ρητορική του Αριστοτέλη, και φυσικά τα Κείμενα για τη Ρητορική του Νίτσε (εκδόσεις Πλέθρον). Ναι, και για να μην ξεχνάμε τον «ξεναγό» της παιδικής εκδρομής, http://www.adonisgeorgiadis.gr/ : τον ξέραμε για ήλιο της Βεργίνας, αλλά κυκλοφορεί και σε τροχό της τύχης.

Φυσικά, για το αντικείμενο της ρητορικής, φημίζεται ο άλλος –όπουλος – της Ν.Δ., κ. Αβραμόπουλος. Αυτός, που σε ένα γκάλοπ «ποιος υπουργός πιστεύετε ότι έχει 77 κοστούμια;», η πλειοψηφία –κι εγώ μεταξύ των άλλων- είχε επιλέξει με κλικ το δικό του όνομα. Δεν ξέρω αν το γνωρίζει, αλλά στη μάχη του επικρατέστερου για το σύνδρομο του Βέρθερου, νίκησε ο Μπωντλαίρ. Είχε 100.

«Θέλεις μπουζούκια; Πάμε»; Λαϊκά εξηγήθηκε ο νικητής του Τζόκερ στους Πρωταγωνιστές. Ένα νέο σύμβολο «ελληνισμού» ήρθε σαν την άνοιξη: ο καπάτσος Γιάννης που κερδίζει, ρίχνει ζεμπεκιά και άσπρο πάτο. Έτσι. Και ας έχουμε κρίση. Ο Jim Greenhalf με ευχαρίστησε επειδή αναφέρθηκα στο βιβλίο του, και έγραψε: «Όπως η ελληνική οικονομία, κι εμείς δεν πεθάναμε ακόμη». Ολαλά: http://www.last.fm/music/Gustavo+Santaolalla

Κιτρόμηλο
Πανόρμου & Αλέξη Παυλή 34, Αμπελόκηποι, 210-69 10 590.
Ανοιχτά μέχρι να φύγει η Σταχτοπούτα από το πάρτι. Και το μεσημέρι ανοιχτά. € 17-21.